Δεν είμαι εδώ για κανέναν
Από εδώ κι απ'όλα λείπω..

Μερικές μέρες..

...εύχεσαι να περάσουν.
Απλά, διότι όλα σου πάνε στραβά.
Διότι νιώθεις ότι το σύμπαν συνωμοτεί εναντίον σου.
Διότι άλλα περιμένεις, κι άλλα έρχονται.

Γιατί ονειρεύομαι, όταν τα όνειρά μου δεν μπορούν να βγουν αληθινά?
Γιατί νευριάζω με εκείνους που δε φταίνε?
Γιατί θέλω να φύγω, και νιώθω ότι δεν με χωράει ο τόπος?

Γιατί?..!..?

Στη δουλειά..

Είναι πρωί, έχεις μόλις φτάσει στη δουλειά σου, το γραφείο είναι μισο-άδειο, αφού κανείς δεν είναι τόσο παλαβός να έρθει στη δουλειά από το χάραμα, και εσύ απολαμβάνεις το πιο πλήρες ελληνικό πρωινό : μία φραπεδιά σε XL ποτήρι, με πολλά παγάκια!
Και η βδομάδα για μία ακόμη φορά να φτάνει στα μισά της, και να βαδίζει προς το Σ/Κ...
Είναι ωραίο να ξυπνάς με κέφι, και η μέρα σου να κυλάει όμορφα, υπό τους ήχους του ραδιοφώνου, χωρίς εκνευρισμούς, νεύρα και γκρίνια..!
Αγναντεύω απέναντί μου τη Σαντορίνη, που αθόρυβα χαρίζει γαλήνη μέσα από την αφισούλα που έχω κρεμάσει στο γραφείο μου.

Και ταξιδεύυυυω...!

Βόλτα στη θάλασσα...!

Σήμερα, ο καιρός ήταν τέλειος!Ανοιξιάτικος, με έναν λαμπερό ήλιο στον ουρανό, που σου έφτιαχνε τη διάθεση, ακόμη κι αν ήταν χαλασμένη για τα καλά!Έκανα τα ψώνια μου στην Αθήνα, και μετά πήγαμε με την κολλητάρα μια τσάρκα μέχρι τη Ν.Μάκρη!Καθίσαμε εκεί κοντά στη θαλασσίτσα, και μιλάαααααγαμε!Φανταζόμασταν τον εαυτό μας μετά από 20 χρόνια ("Παρακαλούμε, δύο ροφήματα σοκολάτας θα θέλαμε!"), μετά από 40 χρόνια ("Γιωργάκη, μή σου λέω, μη βάζεις άλλη ζάχαρη στη σοκολάτα σου!!"), και..μετά από 60 χρόνια! ("Τί??20άευρω μου δώσατε??Εεεε, δηλαδή πόσα ρέστα θέλετε??Εεεε..?!?)

Αυτά είναι! Μέσα σ'όλα τ'αλλα, συναντήσαμε και κάτι χήνες, τις οποίες και σπεύσαμε να φωτογραφήσουμε!

Άντε, και στα 80-α μας, καλά να είμαστε, να πηγαίνουμε για καφεδάκι (ή έστω, ρόφημα σοκολάτας) στη Λούτσα!:-)