The beginning is always today..

Καλησπερούδια σαααας!Τί κάνετε καλοί μου αναγνώστες, καλά? Διαβάζω το Quote of The Day εδώ στα δεξιά, και βλέπω σήμερα να λέει την παραπάνω φρασούλα (δια στόματος της Mary Wollstonecraft για την ακρίβεια). Και σκέφτομαι "Άστα Μαιρούλα τα always"..Διότι πολύ απλά, για μένα σήμερα είναι το τέλος!!Το τέλος ενός ακόμη επιτυχημένου προτζεκτακίου στο χιονισμένο Λιχτενστάην :)Επόμενος σταθμός? Ζυρίχη! Ώρα ήταν να βρεθώ και πάλι στην αγαπημένη μου πόλη, να καβαλάω το ποδηλατάκι μου για να πάω στη δουλειά, και να κάνω βόλτες στην Bahnhofstrasse και ο ήλιος να βρίσκεται ακόοομη στον ουρανό!!
Ήρθε πριν από λίγο ένας συνάδελφος να με χαιρετήσει, τον κέρασα και Home-made κέηκ που έφτιαξα χτες βράδυ, και με ρωτάει "Χαίρεσαι που τελείωσε το πρότζεκτ?"..Το σκέφτομαι λίγο και του απαντάω "Ε, λίγο..Λόγω της απόστασης βασικά!". Για να ειμαι ειλικρινής, ήθελα να πω ΝΑΙΙΙ, αλλά είπα να μην εκτεθώ! Ναι, διότι καλό το Λίχτενστάην, αλλά όχι για κάθε μέρα. Ωραιότατο το κτίριο και οι εγκαταστάσεις της τράπεζας, αλλά αν δεν έχεις μία ευχάριστη ομάδα να δουλεύεις μαζί και να κάνεις και την πλάκα σου λίγο, ξενερώνεις! Όλοι κολλημένοι πάνω στους υπολογιστές τους σαν τα ρομποτάκια, και κανείς να μη βγάζει κιχ!Πώς ήταν εκείνος ο πολυλογάς του προηγούμενου πρότζεκτ μου? Ε, το ΕΝΤΕΛΩΣ ανάποδο!!Χάθηκε βρε παιδάκια μου μία μέση κατάσταση? Μια Βονταφονοκατάσταση? Ναι ναι, ξέρω, αυτή ήταν once in a lifetime...!!
To προτζεκτάκι συνολικά λοιπόν εδώ ήταν ενδιαφέρον, διαφορετικό, αυτά τα διαβολεμένα τα Crystal Reports όμως εμένα από το 2004 μου καθόντουσαν στο λαρύγγι και δεν πήγαιναν παρακάτω..ο χρόνος πέρασε, η αντιπάθειά μου όμως όχι! Με μισούν, και τα μισώ!Αμοιβαία τα αισθήματα, που λένε!Business Objects XI R2 και πάλι BO XI!!!!!xixixi :)

Κατά τ'άλλα, ανυπομονώ να δω τί καινούργιο θα μάθω κι από Δευτέρα!!Να ξυπνήσω στις 7.30 (γιούπι) αντί για τις 6, να φάω το πρωινάκι μου, και να πάω σε 10 λεπτάκια στη δουλειά! Και, την ερχόμενη Πέμπτη, ξαναπεριμένουμε επισκέψειςςςς!! Ο Φωτάκος με τη Διώνη, θα μας έρθουν για ένα τουρ στην πόλη! Ετοιμάζουμε κι εμείς πυρετωδώς το δωμάτιό τους, το οποίο αυτή τη στιγμή έχει γεμίσει και πάλι με ΙΚΕΟ-κουτες!Είπαμε,ένα γραφειάκι πήραμε και μία βιβλιοθήκη, οπότε πρέπει να τα συναρμολογήσουμε τώρα με το καλό!

Άντε, ελπίζω στη νέα μου δουλείτσα να μην έχουν κάνει block το upload..Να μπορώ να σας δείχνω και καμιά φωτογραφιούλα!Έβγαλα σήμερα κάτι όμορφες φωτογραφίες τα χιονισμένα βουνά, τα σπίτια και στη μέση τη λίμνη..πανέμορφα!Ωραίο το χιόνι, ωραίο και το κρύο. Να άραζα και στο σπίτι με ζεστή σοκολατίτσα και τζάκι,εεε? τέλεια θα ήταν! Ναι σου λέω, καλά άκουσες, τζάκι! Έχουμε και από αυτό, σιγά μη χάναμε :P Μην κοιτάς που δεν ξέρουμε πώς λειτουργεί (κάτι παίζει με τους εξαερισμούς, θα έρθει ο ιδιοκτήτης να μας τα δείξει είπε!), εμείς θα πειραματιστούμε και θα το βρούμε το κόλπο του!!

Σας στέλνω λοιπόν πολλά αγελαδίσια χαιρετίσματα από το Λιχτενστάην, κι εύχομαι από Δευτέρα να έχουμε να λέμε νέες ιστορίες!! Διότι, όπως είπε και η Μαιρούλα, η νέα αρχή έρχεται από Δευτέρα!(Καλά βρε Μαιρούλα, έκανα μία μικρή παράφραση, μην το κάνουμε θέμα τώρα!!)
Πολλά φιλιά, και καλό σουκούύύύύύύύύύύύύ!!!!!!

Βάζω στόχους, βάζεις στόχους...σου βάζω στόχους!!!!

Καλημέρα σας από την παγωμένη Ελβετία. Από αύριο περιμένουμε λέει χιόνια, μπρρρ, κρύο :) Σήμερα που ερχόμουν στη δουλειά το θερμόμετρο έλεγε 3 βαθμούς!Να και κάτι που θα μου λείψει όταν θα επιστρέψω και πάλι στα Ζυριχέζικα λημέρια : Το τουτού! Να μπαίνεις μέσα, να ανάβεις τη θέρμανση στο μααααξιμουμ (όπως λέμε maximum όχι Μαξίμου :P), να βάζεις στο τέρμα τη μουσικούλα και να τραβάς μέσα από βουνά και λίμνες για τη δουλειά σου. (Ωχ ως, πάλι άρχισε να γκρινιάζει..) Οχι καλέ, δε γκρινιάζω που σου λέω. Απλά η διαδρομή είναι υπέροχη, αν διαρκούσε και το 1/3 από ό,τι διαρκεί, θα ήταν τέλεια!!!

Το ποστάκι μας αυτό είναι αφιερωμένο, σε μία πολύ πολύ καλή μου φιλενάδα (που έχει την τιμητική της με τα αφιερωμένα ποστάκια μου φαίνεται, μικρή μου θα σε ορίσω ευεργέτη αυτού του μπλογκακίου!!), που περνάει δύσκολα κι εγώ είμαι λίιιγο μακριά για να τη βοηθήσω. Της είπα, να πάρει ένα αεροπλανάκι και να έρθει κατά δω, κι εγώ θα τη βοηθήσω να τα ξεχάσει όοολα! Τί ότι θα την πάω για ψώνια της είπα, τί ότι θα πάμε για Σπα (Spa παιδί μου, δεν μπορείς να τα καταλαβαίνεις να μην αλλάζω κάθε φορά τη γλώσσα που γράφω?!?), ότι θα πιούμε 365 ζεστές σοκολάτες και θα λιώσουμε στο Φοντί..τίποτα, γιοκ, δεν κατάφερα να την πείσω ακόμα. "Με τη νέα χρονιά!" μου λέει.."Βρε κάνε κάτι αυθόρμητο, κάτι για ΕΣΕΝΑ!" να της λέω εγώ, τίποτα εκείνη.
Ε, αφού λοιπόν τα είδα όλα, είπα να την "ξεμπροστιάσω" λίγο και μέσω του δημοφιλέστατου μπλογκακίου μου, μπας και την ξυπνήσω λιγάκι:)

Μικρή μου, (ναι ναι, για σένα πρόκειται το ποστάκι που τώρα αναρωτιέσαι "για μένα τα γράφει τώρα αυτά?"), πολύ στενοχωρηθήκαμε, πολύ σκάσαμε, πολύ πληγωθήκαμε. Τώρα ήρθε η σειρά της διασκέδασης. Η σειρά της χαράς, της ευτυχίας, της ανεμελιάς. Έχεις την ευκαιρία να ξαναγίνεις πιτσιρίκα, να αλλάξεις πράγματα που δε σου αρέσουν, να ανανεωθείς, ΝΑ ΚΟΨΕΙΣ ΤΟ ΣΚΑΤΟΤΣΙΓΑΡΟ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ που σε καταστρεφει εσωτερικα και εξωτερικα, να αλλάξειιις! Και για να πάρεις σοβαρά τις απειλές μου, θα αρχίσω να σε εκθέτω ανεπανόρθωτα από τούτο εδώ το μπλογκάκι αν δεν αρχίσεις ΠΑΡΑΥΤΑ να κάνεις κάτι για τον εαυτό σου. Στόχους, αυτό χρειάζεσαι, στόχους.

Κι επειδή εσύ δυσκολεύεσαι να τους βάλεις, εγώ θα σου φτιάξω εδώ μια λίστα..
Θα επιλέξεις κανα δυο από αυτούς, και θα βάλεις στόχο μέχρι τη γιορτή σου (είδες, δεν λέω πότε είναι αυτή), να τους κάνεις πραγματικότητα...
Διαφορετικά?
Μετά τη γιορτή σου θα αρχίσουν να αποκαλύπτονται στοιχεία της προσωπικότητάς σου δημοσίως, και θα τρέχεις να κρυφτείς :P (Φίλοι σου λέει μετά!)

Λοιπόν...
Έχουμε και λέμε..

α) Να κόψω το τσιγάρο (μη γελάς, σοβαρά μιλάω!)
β) Να μειώσω το τσιγάρο (κάτι είναι κι αυτό!)
γ) Να πάω μία μακρινή βόλτα με το αμάξι μου (μέχρι τη Γλυφάδα, τουλάχιστον..Να μη σου πω και στο Σούνιο!)
δ) Να αγοράσω νέα, χαρούμενα ρούχα..(τα οποία θα φοράω καθημερινά, και δεν θα τα αφήσω στη ντουλάπα!)
ε) Να φροντίσω τον εαυτό μου!
στ) Να κλείσω εισιτήρια για τη Ζυρίχη (γιούπιιιιι!!!!)
ζ) Να πάρω τηλέφωνο ξεχασμένες παρέες και φίλους, και να ανοίξω και πάλι τον κύκλο μου
θ) Να κοιτάζομαι κάθε μέρα στον καθρέφτη, και να με βλέπω κάθε μέρα πιο ευτυχισμένη και πιο φρέσκια και πιο ομορφη!!!!
ι) Να κάνω ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ 2 από τα παραπάνω μέχρι τη γιορτή μου....

ΦΙΛΕΝΑΔΑ! Σοβαρέψου και πιάσε δουλειά..
Άντε, διότι η γιορτή σου δεν είναι δα και τοοοοοσο μακριά, ε?
Πολλά ελβετικά φιλάκια και σοκολατάκια (έχουν βγάλει τώρα κάτι Χριστουγεννιάτικες γεύσεις..ΜΟΥΡΛΙΑ!!!)

Χρόνια Πολλά..

28η Οκτωβρίου 2008. Πριν από 5 χρόνια, σαν σήμερα, βρισκόμουν στη Γερμανία. Ήμουν μόλις 15 μέρες εκεί, και είχα ξυπνήσει από το χάραμα για να πάω στη δουλειά μου. Ο καιρός ήταν μουντός, συννεφιασμένος. Η διάθεσή μου, ανάλογη. Θυμάμαι τους δικούς μου να μου τηλεφωνούν και να μου λένε πως ο καιρός ήταν υπέροχος στην Ελλάδα, πως θα βρισκόντουσαν με τους κουμπάρους τους και τα παιδιά για να πάνε για ψαράκι. "Μα είναι δυνατόν να εργάζομαι χρονιάρα μέρα? Στη χώρα μου να γιορτάζουν το "ΟΧΙ" στους Ιταλούς και τους Γερμανούς, κι εγώ να εργάζομαι για τους Γερμαναράδες?", σκεφτόμουν. Όταν είσαι μόνος σου μακριά από το σπίτι σου, τη χώρα σου, όλα τα συναισθήματα τα νιώθεις σε υπερθετικό βαθμό. Κυριολεκτικά, υπερθετικό. Σε υπερθετικό την ιστορία, την παράδοση, τη μουσική, τις επετείους, και ότι άλλο σου θυμίζει την πατρίδα σου.

Πέντε χρόνια αργότερα, βρίσκομαι και πάλι στο εξωτερικό. Όχι μόνη μου, όχι τρομαγμένη, όχι τόσο υπερβολική. Μάλλον φταίει και ο Πίκος γι'αυτό, που φροντίζει να με προσγειώνει σε κάποια πράγματα. Εγώ είμαι πιο ρομαντική, τα βλέπω όλα αυτά με συναίσθημα, ενώ εκείνος βάζει και τον παράγοντα "λογική" στις σκέψεις μου. Είναι σημαντικό να γιορτάζουμε τις εθνικές μας εορτές, εξίσου σημαντικό όμως είναι σημαντικό να γνωρίζουμε την αληθινή ιστορία μας. Είναι σημαντικό να αισθανόμαστε περήφανοι για τη χώρα μας και τους Έλληνες, παράλληλα όμως πρέπει να γνωρίζουμε για τα στραβά μας, να μαθαίνουμε από αυτά και να μην τα κουκουλώνουμε. Εμείς οι Έλληνες έχουμε τόσο πολύ ανάγκη να γατζωνόμαστε από την ιστορία μας, όσο κανείς άλλος. Η ιστορία μας ενώνει, μας συσπειρώνει, μας κάνει να αισθανόμαστε "Έλληνες, μεγάλοι και τρανοί".Δυστυχώς όμως, κάποιους τους φανατίζει, και τους κάνει να φέρονται υποτιμητικά στους άλλους λαούς, πιστεύοντας πως εμείς είμαστε οι καλοί κι όλοι οι άλλοι οι κακοί, οι βάρβαροι..

Η Ελλάδα έχει μία τεράστια ιστορία.. Το σημαντικό είναι να τη μαθαίνουμε σωστά, να την κουβαλάμε μέσα μας, και να την περιγράφουμε στα παιδιά μας. Να τους εξηγούμε πού είμασταν σωστοί, και πού όχι. Όταν ήμουν στο σχολείο, είχα σχεδόν την αίσθηση πως εμείς οι Έλληνες πάντα αδικούμασταν, πάντα είμασταν οι ταλαιπωρημένοι, που όλοι ήθελαν να μας κάνουν κακό. Πως ποτέ δε φταίξαμε, κι ας είχαμε πήξει στους εμφύλιους πολέμους, κι ας είχαμε κάνει κι εμείς τις εκστρατείες μας.
Και μεγαλώνοντας, κατάλαβα ότι η υπερβολή δεν κάνει καλό, ότι η υπερβολή φανατίζει και δεν αφήνει το μυαλό να σκεφτεί και να ερευνήσει..Αν ξέρεις την ιστορία σου πραγματικά, τότε κανείς δεν μπορεί να σε "αλλοτριώσει" .Λένε για θεωρίες συνωμοσίας ενάντια στη χώρα μας, που προσπαθούν να μας αλλοτριώσουν..Μα είναι υποχρέωση καθενός μας να αναζητάει την αλήθεια, να απαιτεί να μάθει και να αξιολογήσει τί πραγματικά συνέβη, και να πατάει καλά στα πόδια του. Και να λέει πάντα ΟΧΙ σε εκείνους που προσπαθούν να τον παραμυθιάσουν, για να περάσουν το δικό τους!

Είμαι περήφανη που είμαι Ελληνίδα, πιστεύω πως την καρδιά του Έλληνα δεν τη βρίσκεις εύκολα σε άλλους λαούς (τουλάχιστον όχι αυτούς που έχω γνωρίσει μέχρι σήμερα), γι'αυτό και γιορτάζουμε τη σημερινή μέρα. Διότι πριν από 68 χρόνια, ο κόσμος βγήκε στους δρόμους να πανηγυρίσει το ΟΧΙ του, να πανηγυρίσει που η χώρα του θα αντιστεκόταν στον εχθρό, που θα προσπαθούσε να μην υποταχθεί.
Και γι'αυτή την λεβεντιά και την καρδιά, γι'αυτή που χιλιάδες χρόνια χτυπάει στα στήθη του Έλληνα, αξίζει να είμαστε περήφανοι και να γιορτάζουμε επετείους σαν τη σημερινή..

Υ.Γ. Ακούω Άλφα ραδιόφωνο από το πρωί, και έχει ένα πραγματικά υπέροχο αφιέρωμα στο έπος του '40. Σε μαρτυρίες των ανθρώπων που πολέμησαν και έδωσαν την ψυχή τους στα βουνά, εκείνων που με το χαμόγελο στα χείλη πήγαν να προστατέψουν τη χώρα μας..Αποσπάσματα από τις εφημερίδες του εξωτερικού, που εκθείαζαν το θάρρος της Ελλάδας, της μικρής αυτής χώρας που αντιστάθηκε στο γίγαντα του πολέμου.
Και αισθάνομαι ευγνωμοσύνη και περηφάνια, που οι παππούδες μου ήταν εκεί και αντιστάθηκαν, και θυμάμαι ιστορίες του παππού μου από τον πόλεμο στα βουνά της Αλβανίας, και ανατριχιάζω..Λεβεντιά!!!

Το GTC, το ΚΤΕΟ, το 8άωρο κι άλλα πολλά..

Καλημέρα, καλή βδομάδα!Ναι ναι, καλή βδομάδα Τριτιάτικο,διότι χτες είχα ημιαργία στη Ζυρίχη, κι έτσι αισθάνομαι ότι σήμερα ξεκίνησε η βδομαδούλα. Ωραίο πράγμα να ξεκινάει η βδομάδα με μία χαλαρή Δευτέρα, δε βρίσκετε?Πας στη δουλειά σου σε 10 λεπτά (τα 5 από τα οποία είναι με τα πόδια, μέσα από ήρεμους δρόμους και υπέροχες πρωινές μυρωδιές από την υγρασία στα φύλλα, τα λουλούδια και το πρωινό αεράκι!), δηλαδή ξεκινάς από το σπιτάκι σου στις 7.31 και είσαι στο γραφείο σου ακριβώς στις 7.42!..Η μέρα σου κυλάει ήηηρεμα, χαλαρά, αφού θα καθήσεις στο γραφείο μόνο για 4.5 ωρίτσες, για να την κάνεις στη συνέχεια για διάφορες δουλειές..
Την κοπάνησα που λέτε χτες κατά τις 12 και κάτι ψηλά από το γραφείο, γύρισα σπίτι με τον Πίκο μου, τσιμπήσαμε κάτι ελαφρύ, κι ύστερα πήραμε το δρόμο για το Strassenverkehrsamt, το αντίστοιχο "Υπουργείο Συγκοινωνιών" ας πούμε, για να αλλάξουμε τα διπλώματα οδήγησής μας και να δώσουμε στο GTCάκι ελβετική..υπηκοότητα.

Κι εγώ κι ο Πίκος είχαμε ένα άγχος..ναι μεν νέο το αμάξι, αλλά ποτέ δεν ξέρεις τί θα βρούν αυτοί οι σχολαστικότατοι Ελβετοί. Φτάσαμε στο Strassenverkehrsamt κατά τη 1 (το ραντεβού μας για το αμάξι ήταν στις 13.40), και πήγαμε να υποβάλλουμε τις αιτήσεις μας για ελβετικά διπλώματα οδήγησης. Ναι ναι, ο Ελβετός δε μασάει από Ευρωπαϊκά Διπλώματα..Σου λέει, αν αλλάξεις το δίπλωμά σου μέσα στον πρώτο χρόνο διαμονής σου στην Έλβετία, παίρνεις το ελβετικό μέσα σε 1-2 βδομαδούλες, χωρίς εξετάσεις, χωρίς τίποτα. Ααααν όμως δεν το κάνεις έτσι, τότε τρέχα για εξετάσεις μετά κλπ! Γιατί να το αλλάξεις? Αυτό αναρωτιέμαι κι εγώ.Ο Πίκος μου λέει ότι είναι για να μπορούν να μας "φακελώσουν" καλύτερα, να μας έχουν περασμένους στα συστήματά τους και πάει λέγοντας..μπορεί, τί να πώ!
Εν πάσει περιπτώσει, εμείς κάναμε αιτησούλες για νέα διπλωματάκια σε 5 μόλις λεπτάκια, μας δώσανε μία φωτοτυπία του ελληνικού διπλώματος για να έχουμε να το θυμόμαστε (αααχ, από το 2000 οδηγώ με αυτό το διπλωματάκι, και τώρα μου το πήρανε οι κακούργοιιιιι), και πήγαμε για τον έλεγχο του αυτοκινήτου (κάτι σαν ΚΤΕΟ φανταστείτε).
Οι τύποι εκεί πολύ χαλαροί, άνετοι, κάνανε σχολαστικά τους ελέγχους τους, περάσανε το τουτούκι μας από διάφορα μηχανηματάκια, ελέγξανε τις αναρτήσεις του, τα φρένα του, και, μπόνους, κάναμε και μία βόλτα με οδηγό τον υπεύθυνο, ο οποίος μας πήρε και τους δύο με το GTCάκι και δοκίμασε τη συμπεριφορά του αμαξιού μας στις στροφές, γκαζώνοντας σαν τρελός και φρενάροντας ξαφνικά (ε, μας προειδοποίησε πρώτα, μη φύγουμε κι από το παρ μπριζ!)..Όλα καλά λοιπόν, το αμαξάκι μας πήρε 10 με τόνο, κι έπειτα του βγάλαμε τις ελληνικές του πινακίδες για να του βάλουμε καινούργιεςςς...

Παίρνουμε τις πινακίδες και ανεβαίνουμε στο υπεύθυνο γραφείο. Κοιτάει η κυρία εκεί το χαρτί μας, πιάνει 2 πινακίδες, κι αρχίζει να μας ετοιμάζει. Κοιτάω εγώ τις πινακίδες, και κατσουφιάζω. "Γιατί κατσούφιασες βρε Πίκα?" με ρωτάει με περιέργεια ο Πίκος μου. "Εεε,να..η παλιά μας πινακιδούλα είχε μέσα τον αριθμό μας, το 22..αυτή, γιοκ!" του λέω εγώ για πλάκα!Εκείνη την ώρα μας διακόπτει η κυρία πίσω από το γραφείο και μας λέει "Α, δεν μπορώ να σας βγάλω τις πινακίδες σήμερα, η ασφάλειά σας ξεκινάει από αύριο. Κοινώς, είτε θα ξαναέρθετε αύριο (ααπαπααα!), είτε θα μου φέρετε σήμερα νέο χαρτί"..

Κοιταζόμαστε με τον Πίκο. Νέο χαρτί,πού να το βρούμε, να το γεννήσουμε?Καλούμε τον ασφαλιστή μας, τον Κώστα (πολύ καλό παιδί και εξυπηρετικό!), ο οποίος μας ενημέρωσε πως σε 5 λεπτά το ανανεωμένο συμβόλαιο θα είναι εκεί. Ξαναπάμε σε μία άλλη κυρία σε 5 λεπτά, μπλα μπλα της εξηγούμε τί θέλουμε, τσεκάρει στο ιντερνετ και τσουπ, το νέο μας συμβόλαιο ήταν ήδη εκεί!Ούτε φαξ, ούτε γραφειοκρατεία, τίιιποτα!Μέσω ιντερνετ, όλα απλά και γρήγορα. Πιάνει κι εκείνη 2 νέες πινακίδες, και η φατσούλα μου λάμπει..ΖΗ x22 xxx!!
ΝΑΙ ΝΑΙ, κυρίες και κύριοι, αν δεν είναι κι αυτό σημαδιακό, τότε τίιι να πω :D :D :D

Με αυτά και μ'αυτά, το αμαξάκι μας πήρε πλέον ελβετική υπηκοότητα, και οι ελληνικές πινακιδούλες του μαζί με τα διπλώματά μας βρίσκονται τώρα στο δρόμο για την πατρίδα!

Ωχ αμάν, τεράστιο έγινε πάλι το ποστάκι μου. Καλά, κλείνω τότε και σας αφήνω να τα πούμε τα υπόλοιπα περί 8αώρου μια άλλη φορά!
Και μια αντίστροφη μέτρηση...8 κι απόψε!!!!!!

Zurich beware, here I come (back) again :D

Ελβετικοί αυτοκινητόδρομοι..

Καλημέρα φίλοι μου καλοί!Τί κάνετε, καλά?Εμείς εδώ, σταθεροί θαμώνες του βουκολικού Λίχτενστάην, χαιρόμαστε που κι αυτή η βδομάδα πλησιάζει στο τέλος της. Σήμερα ξύπνησα νωρίς νωρίς (κατά τις 6 δηλαδή) και την κοπάνησα κατά τις 7 παρά από το σπιτάκι μου για τη δουλειά. Καλά, όσο σκέφτομαι ότι μια φορά κι έναν καιρό που δούλευα στη Βου Φου ξυπνούσα κατά τις 7, και κατά τις 8 (που σήμερα έφτασα στη δουλειά!!) ξεκινούσα συνήθως από το σπίτι μου..Αχ, αναπολώ!Χεχεχε! Θέλω κι άλλο ύπνο καλέ σας λέω, φέρτε μου τον ύπνο μου πίσωωω..

Χτες βράδυ το ξενυχτήσαμε πάλι. Ε, καταλαβαίνετε, "πανηγυρίζαμε" τη νίκη των Ελβετών. Και το έλεγα, ας χάσουμε κι από τον πιο άσχετο, δε με ένοιαζε..Δε μπορούσαμε τουλάχιστον να κερδίσουμε τούτους εδώ και να μην έχω τα λαμπερά χαμόγελα ολονών σήμερα να με κοιτάνε πονηρά?! Πάλι καλά, εδώ στο βουκολικό Λίχτενστάην οι περισσότεροι στην τράπεζα είναι ντόπιοι, κι έτσι κι εγώ γλύτωσα λίγο από τα πικρόχολα σχόλια!!!

Τέλος πάντων..Δεν ήταν αυτό το θέμα μας σήμερα!Το θέμα μας είναι η κατάσταση που επικρατεί στους ελβετικούς αυτοκινητόδρομους, ή, όπως πολύ σοφά την ονόμασε η κολλητάρα, η "πανελβετική" που με φιλοξενεί για 220 χλμ κάθε μέρα, στη διαδρομή από τη Ζυρίχη προς το Λίχτενστάην.
Αν νομίζετε λοιπόν ότι στην Ελλάδα έχουμε χάλια δρόμους, οδηγούμε σαν τρελλοί, και τα μποτιλιαρίσματα πάνε σύννεφο, τότε μάλλον θα σας χαροποιήσω λέγοντάς σας ότι όχι, δεν συμβαίνουν μόνο στην Ελλάδα όλα τα προαναφερθέντα!!Εντάξει, στην Ελλάδα όλα αυτά ισχύουν φυσικά σε υπερθετικό βαθμό, αλλά κι εδώ, για τα δεδομένα της περιοχής (πληθυσμό κλπ), η κατάσταση δεν είναι και πολύ καλύτερη.

Έχουμε και λέμε :

Δρόμοι (Η πανελβετική "Α3" που διασχίζω καθημερινά)
--------
Όταν βρέχει,σε αρκετά σημεία της γίνεται λίμνη. Κι εντάξει, οι ντόπιοι εδώ είναι συνηθισμένοι στις λίμνες όσο να πεις, εγώ όμως όχι!Όταν λέμε λίμνη, εννοούμε ότι πολύ απλά το οδόστρωμα δεν "απορροφά" το νερό, με αποτέλεσμα όλο να μένει πάνω στο δρόμο και με τη διέλευση των αυτοκινήτων/κρις κραφτ όλο το νεράκι σηκώνεται και καταλήγει, πού αλλού, στο παρ μπρίζ του GTCακίου! Πέραν τούτου, καθότι οι Ελβετοί είναι "οικολογικά συνειδητοποιημένοι" άνθρωποι, η συγκεκριμένη πανελβετική δεν έχει φώτα. Και καλά, με αυτό με βρίσκετε σύμφωνη, δεν υπάρχει λόγος να καταναλώνουν τσάμπα ενέργεια. Χάθηκαν όμως αυτά τα θαυματουργά ματάκια της γάτας,ή όπως αλλιώς λέγονται αυτά τα μικροσκοπικά που βάζουν στην άκρη του δρόμου για να αντανακλούν το φως, για να βλέπω κι εγώ πού πάω?! Φαντάζεσαι να οδηγείς στην προαναφερθείσα λίμνη, 7 η ώρα το πρωί (που όχι, δεν έχει ξημερώσει ακόμα), να ρίχνει καρέκλες (ο καλός καιρός είπε να μας χαιρετήσει για λίγο), και να μη βλέπεις και πού πάει ο δρόμος?! Μπόνους, σε όλα αυτά, είναι οι Ελβετοί οδηγοί. Όπως θα δείς και παρακάτω, είναι απλά απίστευτοι..

Ελβετοί οδηγοί (φόρμουλας ένα)
---------------
Θα έχεις ζήσει φαντάζομαι πολλάκις το σκηνικό όπου κινείσαι στην Εθνική Οδό Αθηνών-Λαμίας, ή σε οποιαδήποτε άλλη εθνική οδό της χώρας τέλος πάντων, με 140 στην αριστερή λωρίδα, και ξαφνικά έρχεται από πίσω σου σαν σίφουνας ένας τύπος με (συνήθως) μία τζιπάρα, σου κολλάει επίμονα και σου παίζει τα φώτα για να εξαφανιστείς από μπροστά του πάραυτα.
Ε, κάτι αντίστοιχο φαντάσου κι εδώ, χωρίς τα φώτα και τη τζιπάρα. Όριο στις εθνικές οδούς, 120. Που σημαίνει, μέχρι 130 πας χαλαρά, και δε σε ενοχλεί κανείς. Όταν βιάζεσαι, πατάς και τα 140 άμα λάχει. Κι εκεί που κινείσαι με τα 130 σου στην αριστερή λωρίδα, νά'σου εμφανίζεται από το πουθενά ο Ελβετός γκαζοφονιάς (μωρε, λές να είναι κάνας Έλληνας, Τούρκος ή Ίταλός?!?) και σου κολλάει από πίσω μέχρι να κάνεις στην άκρη. Κι αναρωτιέσαι, με πόσα μπορεί να τρέχουν οι άτιμοι? Με πολλά, είναι η απάντηση. Ναι ναι, η ταχύτητα δεν είναι ελληνικό προνόμιο εντέλει..

Έργα
-----
Έργα στην πανελβετική. Τί φτιάχνουν? Ξέρω κι εγώ?Έχω αρχίσει να υποψιάζομαι ότι δεν έχουν τί να κάνουν, και χαλάνε τα φτιαγμένα για να τα ξαναφτιάξουν από την αρχή. Κλείνουν τη μία από τις 2 λωρίδες της πανελβετικής, και γίνεται ο χαμός. 45 λεπτά έκανα χτες, για 7 χλμ. Με έπιασε το σύνδρομο της Κηφισίας. Αφήστε τα. Ο κακομοίρης ο Πίκος μου την πλήρωσε τελικά, που κάθε φορά που με έπαιρνε να δει που είμαι κι αν ξεκόλλησα, άκουγε μία υστερική φωνή από την άλλη άκρη της γραμμής να προσπαθεί να καταλάβει για ποιό λόγο έχουν κλείσει για 7 ολόκληρα χιλιόμετρα την αριστερή λωρίδα, τη στιγμή που έργα κάνουν σε μόνο 500 μέτρα από αυτά..
Συμπέρασμα, σήμερα θα φύγω μια ώρα νωρίτερα από τη δουλειά!Κι ελπίσω να είμαι πιο τυχερή!!!
Να σημειωθεί, βέβαια, στο σημείο αυτό ότι η λωρίδα εκτάκτου ανάγκης, ναι ναι, εκείνη εκεί στα δεξιά που στην Ελλάδα έχει τη σημασία της "λωρίδας ταχείας κυκλοφορίας" ενίοτε, ήταν άδεια. Κανείς δεν έκανε τον έξυπνο, όλοι περίμεναν στη σειρά. Ο ένας πίσω από τον άλλον. Πειθαρχία..

Τέλος, ο λόγος για τις κάμερες του Μπιγκ Μπράδερ!Ναι, αυτός που θα με έχει φωτογραφήσει κάμποσες φορές να ξεπερνώ το όριο ταχύτητας. Προσπαθώ να χαμογελάω κιόλας, πάνω απ'όλα κέφι!! Εμ, γιατί μου έχεις γεμίσει την πόλη με κρυμμένες καμερίτσες?Για να βλέπεις αν οι κάτοικοι είναι ευτυχισμένοι, αν περνούν καλά κλπ κλπ, σωστά?Σωστάαα!!
Smiiiile! Flash!

Λοιπόν, αν φτάσατε ως εδώ, να σας δώσω τα εύσημά μου. Χαρά στο κουράγιο σας να διαβάσετε όλη την πρωινή μου λογοδιάρροια. Πάω για μήτινγκ τώρα, οπότε τη γλιτώνετε τη συνέχεια!
Πολλά φιλάκια από το συννεφιασμένο αλλά όοομορφο Λίχτενστάην! Να έχετε μια καταπληκτική Πέμπτη, και σύντομα ένα σούπερ weekend:)

Grüsse,
Georgia :)

Παίζω και μαθαίνω..

Από μικρό παιδί, μου άρεσε πολύ να ασχολούμαι με οτιδήποτε είχε να κάνει με καλλιτεχνία. Με μπογιές, ζωγραφιές, χειροτεχνίες, μουσική, φωτογραφία, κι ότι άλλο καλλιτεχνικό περνά απ'το μυαλό σου. Ήμουν καλλιτεχνική φύση, έλεγαν κάποιοι, "είναι ψαράκι, γι'αυτό!", το αιτιολογούσαν κάποιοι άλλοι.

Η ουσία είναι ότι μεγαλώνοντας, αυτή η αγάπη για τη δημιουργία μεγάλωσε κι άλλο. Και όλο έψαχνα να βρω λίγο χρόνο να φτιάξω το κατιτίς μου, κι όλο έπεφτα πάνω σε υποχρεώσεις, δουλειές, αγγαρείες και άλλα ανούσια πράγματα.

Τώρα λοιπόν που βρεθήκαμε στα εξωτερικά, και ο χρόνος μας (ενίοτε) είναι πιο γενναιόδωρος μαζί μας, είπα κι εγώ να ξαναθυμηθώ τις παλιές μου αγάπες. Έχω βάλει στο μάτι εδώ και 2 βδομάδες περίπου ένα πιανάκι, digital piano για την ακρίβεια, της Yamaha.Το μοντελάκι του? Ρ140 αν το ξέρεις. Ο ήχος που βγάζει καταπληκτικός. Και σκέφτηκα λοιπόν κι εγώ να γεμίσω λίγο με μουσική το σπίτι μαααας.
Μιλώντας λοιπόν για μουσική, και μιας και φέραμε πρόσφατα από το Ελλάδι την ηλεκτρική μου κιθάρα, ο Πίκος μου άρχισε να χαζοχαίρεται από κοντά μου. "Θα μάθω κιθάρα!" μου είπε, και τό'κανε. Πήγαμε και οι δυο μαζί στο Musik Hug, το κατάστημα ντε εδώ στη Ζυρίχη όπου είδα και το πιανάκι μου, δώσαμε την κιθαρούλα για σέρβις, αγοράσαμε και ένα βιβλίο τύπου "τα πρώτα μου βήματα στην κιθάρα", και..αρχίσανε να βαράνε τα όργανα...

Χτες το βραδάκι, γυρνώντας και οι 2 μας κουρασμένοι από τις δουλειές μας, περάσαμε από το Musik Hug για να παραλάβουμε την κιθαρούλα και να αγοράσουμε και έναν μικρό ενισχυτή. Γυρίσαμε σπίτι, και ξαναγίναμε παιδιά. Γρατζουνήσαμε την κιθάρα, παίξαμε με τις παραμορφώσεις του ήχου, κι εν συνεχεία σοβαρευτήκαμε. Ο Πίκος, με το βιβλίο του από δίπλα, έμαθε τις πρώτες του νότες στην κιθάρα.
Εγώ, επειδή πιανάκι ακόμα δεν αγόρασα, το έριξα στη...ζωγραφική!

Πάντα αναρωτιόμουν πώς είναι το να ζωγραφίζει κανείς με λαδομπογιές!! Αγόρασα λοιπόν κι εγώ ένα μάτσο λαδομπογιές σε όλα τα όμορφα χρωματάκια, κι άρχισα να αυτοσχεδιάζω..

Κατά τις 23.30, ολοκλήρωσα το πρώτο μου "λαδοπινακάκι". Ένιωθα ξεκούραστη λες και η ώρα ήταν μόλις μεσημεράκι. Ανανεωμένη, είχα ξεχάσει την ηλίθια φάτσα ενός αντιπαθέστατου συναδέλφου μου εδώ στην τράπεζα, που με πρήζει με κάτι reports. Είχα ξεχάσει πως είναι μόλις Δευτέρα, πως την επομένη θα έπρεπε να ξυπνήσω από το άγριο χάραμα πάλι και να οδηγήσω μέχρι εδώ. Τί σου είναι όμως η δημιουργία..

Επόμενη ζωγραφική στάση, Σαντορίνη!
Εεεε, ξέρω, κάτι σου είπα τώρα... :) :) :)

New project (Ναι ναι, πάλι)

Καλησπέεερα σας!
Τί μου κάνετε ξενιτεμένα μου φιλαράκια?Εγώ σήμερα τη βγάζω πολύ χαλαρά τη μέρα!!Βόλτα στο Λήχτενσταην το πρωί για ένα 5άωρο και μετά επιστροφή στη Ζυρίχη!Θα πάμε με έναν από τους Σεφ εδώ σε έναν υποψήφιο νέο πελάτη, για να δούμε αν θα μας δώσει ένα νέο προτζεκτάκι από Νοέμβριο. Κρατάω λοιπόν κι εγώ τώρα στα χέρια μου το χαρτί που περιγράφει τη δουλειά του συγκεκριμένου πρότζεκτ, και βλέπω μεταξύ άλλων Cobol, CICS, DB2, Oracle,PL/SQL και δε συμμαζεύεται..

Ακούς εκεί Κομπόλ. Πού τη θυμήθηκαν καλέ αυτή? Έχω κάπου στο σπίτι ένα τουβλο βιβλίο, ασπρόμαυρο, χωρίς σχεδιάκια και εικονίτσες, τίποτα, plain text, περί της Κομπόλ. Δεν το άνοιξα ποτέ. Θυμάμαι πως είχαμε ένα προαιρετικό μάθημα στο πανεπιστήμιο, κι όλοι λέγαμε "Σιγά μην πάμε να μάθουμε Κομπόλ"..
Να που έχει ο καιρός γυρίσματααα..
Κι αν με το καλό πάρουμε το προτζεκτάκι (κάντε καμιά προσευχούλα κι εσείς βρε παιδιά, ο πελάτης είναι μία τράπεζα 10 λεπτά από το σπίτι μου!!!!!!!!), τότε θα πρέπει να τα ξεσκονίσουμε τα βιβλία μας.

Χαλαρά, δε μασάμε! Να μαθαίνουμε και κατιτίς καινούργιο (τώρα, αν μπορεί κανείς να χρησιμοποιήσει τις λέξεις καινούριο και Cobol στην ίδια πρόταση είναι άλλο θέμα), να μην ρουτινιάζουμε με τα Data Warehouse πραγματάκια :)

Ο καιρός σήμερα είναι υπέροχος, αφήστε που την περασμένη βδομάδα χιόνισε και στα βουνά της περιοχής και ήταν ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΗ η θέα..
Ακολουθούν μερικές φωτογραφιούλες που έβγαλα με το κινητούλι μου, έτσι για να πάρετε μια γεύση της κατάστασης..
Όλα καλά μας πάνε λοιπόν, άντε τέλη του μήνα ξεμπερδεύουμε κι από το Λήχτενστάην, και στο εξής θα πηγαίνουμε προς τα κει μόνο για..σκι :D Γιούπι!!!
Πολύ καλησπέρα σας, καλή βδομάδα, καλό μήνα, κι όοοολα καλά!!!

Γρικάτε μπρε τα ψηφαλάκια...

Πρώτη φορά νονός!
Μία ΑΠΙΣΤΕΥΤΗ κωμωδία, μία μοναδική ταινία. Την έχω δει ήδη 4 φορές, και πάντα μου φτιάχνει το κέφι. Δεν ξέρω αν φταίει η Κρητική προφορά που με ταξιδεύει, η μουσική της ταινίας ή οι απίστευτοι διάλογοι, αλλά σε κάθε περίπτωση, η ταινία αυτή είναι όλα τα λεφτά.
Κατέεις το? Αν όχι,ρίξε μια ματιά εδά : http://www.protiforanonos.gr/

Καλογυρισμένη, πανέξυπνη, ρομαντική, αστεία, ελπιδοφόρα. Με έξυπνα μηνύματα, απίστευτες ατάκες.
Ο μπαμπάς ασχολείται με την πολιτική, και προσπαθεί να μαζέψει όσο περισσότερες ψήφους μπορεί για "τον αρχηγό", που θα φέρει τη δημοκρατία στην Ελλάδα. Καλούνε λοιπόν στα βαφτήσια της μικρής τους κόρης τον αρχηγό να κάνει τη βάφτιση, και να μαζέψει έτσι κόσμο και..ψηφαλάκια. Ο αρχηγός όμως, λόγω αυξημένων υποχρεώσεων, στέλνει το γιό του, τον μικρό Άλεξ, που έχει ζήσει στην Αμερική και μιλάει πολύ λίγα και σπαστά ελληνικά.
Κι εκεί αρχίζει το πανηγύρι!!!

Μου έμεινε μία στιχομυθία μεταξύ μπαμπά (Α.Καφετζόπουλου) και γιου.
Γιος : "Πολιτική..η τέχνη της προσποίησης".
Μπαμπας : "Πολιτική είναι η τέχνη της προσαρμογής"..

Αυτή η προσποίηση μας έχει φάει όλους μας. Όλοι προσποιούνται ότι θα βελτιώσουν την κατάσταση στη χώρα μας, ότι θα είναι δίκαιοι, ότι θα τιμωρηθούν όσοι φταίνε και θα απονεμηθεί η δημοκρατία.
Χα..
Ας γελάσω..

Παρακολουθώ, έστω κι από μακριά, αυτά που συμβαίνουν στο πολιτικό προσκήνιο της χώρας μας τις τελευταίες βδομάδες. Από τα σκάνδαλα με τους υπουργούς και τους παππάδες, μέχρι τους "αντάρτες" της κυβέρνησης. Και αναρωτιέμαι, μέχρι πότε θα μας κοροιδεύετε ωρε παιδιά?? Δηλαδή, και η βλακεία έχει τα όριά της, και όχι, δεν αντέχει άλλη ο οργανισμός μας!!

Γιατί? Γιατί θέλετε να καταστρέψετε τη χώρα μας? Γιατί μας κοροιδεύετε μέσα στα μούτρα μας? Και γιατί κανείς ,ποτέ σε αυτή τη χώρα, δεν παραιτείται, δε δικάζεται, και δεν πληρώνει για όοοοσα κακά έχει κάνει?

Διότι,όπως είπε και ο μικρός Άλεξ της ταινίας, στη δημοκρατία όλοι είναι ίσοι, και όλοι έχουν δικαίωμα να πάνε μπροστά. Και αυτοί πού πάνε γρήγορα, και αυτοί που πάνε αργά. Ισότητα σημαίνει να έχουμε ίσα δικαιώματα, αλλά και ίσες υποχρεώσεις. Ίσες ελευθερίες, αλλά και περιορισμούς.

Πού θα πάει,μια μέρα θα έρθει και πάλι η δημοκρατία σε αυτή τη χώρα.Μέχρι τότε, πηγαίντε μέχρι το βίντεο κλαμπ για τον προαναφερθέντα "νονό", να γελάσετε με την καρδιά σας!!