Ως γνωστόν, την Μ.Παρασκευή δεν πρέπει να ακούς κανονικά μουσικούλα, για ευνόητους λόγους. Έτσι, αν θέλεις να ακούσεις κάτι να γαργαλάει ήσυχα ήσυχα τα αυτάκια σου, συντονίζεσαι στη συχνότητα του Love Radio, που παραδοσιακά τέτοια μέρα βάζει τραγουδάκια με ντεσιμπέλ που σε στέλνουν με τη μία για νάνι.
Έτσι λοιπόν, για να αποφύγεις το νάνι, καθότι πρέπει να διαβάσεις κιόλας για το masteraki (ούτε το διάβασμα ενδείκνυται βέβαια για M.Παρασκευή, ας όψεται όμως που την κάνουμε για Στοκχόλμη σε 3 μέρες-κολλητάρα σού'ρχομαι!!- και πρέπει επειγόντως να στρωθούμε στο studying!), παίρνεις και ένα ποτηράκι ελληνικό καφέ από δίπλα και αράζεις μπροστά στην οθόνη του PC, και χαζεύεις!..
Χτες βράδυ ήμουν στον Ελ Βενιζελ (κατ'εμέ "Λευτεράκη!"), για να παραλάβω τον Αντωνάκη που γύρναγε από Πορτογαλία!Κι εκεί που περίμενα γύρω στις 2 η ώρα τα χαράματα μαζί με το αδερφάκι μου κ το αδερφάκι του Αντωνάκη, κάπου έξω από την έξοδο Β, για τις χώρες εντός Σενγκεν, με έναν ελληνικό κ πάλι στο χέρι (νηστεύουμε το γάλα, κ μας λείπει η φραπεδιά!), εκτυλίχθηκε μία τόσο γλυκιά σκηνή..
Μία κοπελίτσα βγαίνει σέρνοντας τη βαλίτσα της, με ένα κουρασμένο ύφος, από την έξοδο, και ξαφνικά,καθώς προχωράει, βλέπει μπροστά της τον κάλο της,με μία τεράστια ανθοδέσμη, να την περιμένει..Παρατάει τις βαλίτσες,κ αρχίζει να τρέχει στο διάδρομο του "Λευτεράκη", πέφτει στην αγκαλιά του,και μένει εκεί..Μία από εκείνες τις εικόνες που σε κάνουν να ανατριχιάζεις, να χαμογελάς, να ονειρεύεσαι,ίσως κ να ζηλεύεις λίγο!..
Να ζηλεύεις όχι το ζευγάρι,αλλά το συναίσθημα,αυτό που ώθησε την κοπελίτσα να τα πετάξει όλα κάτω κ να αρχίσει να τρέχει, να μην χάσει ούτε δευτερόλεπτο,μακριά από εκείνον που αγαπάει. Αγάπη, έρωτας, όνειρα, τραγούδια, χαμόγελα στην καρδιά, και θάλασσες στο μυαλό..
Σήμερα ξεκόλλησα ένα χαρτόνι από τον τοίχο μου..Μοβ ήτανε, με μερικές ασπρόμαυρες φωτογραφίες πάνω. Οι φωτογραφίες όμορφες, το χρώμα όμως πένθιμο, μουντό, και σταμάταγε τη φαντασία σου.
Τί έβαλα στη θέση του?Μια φωτογραφία της Σαντορίνης!..Μία φωτογραφία από την αγαπημένη μου Οία, εκεί λίγο πάνω από την εκκλησίτσα με τον μπλε τρούλο, και την απίστευτη θέα στο Αιγαίο!..
Γιατί την έβαλα?Διότι αυτη η εικόνα, αυτό το νησί, μου θυμίζει πως...αξίζει να υπάρχουμε για ένα όνειρο, κι ας είναι η φωτιά του να μας κάψει!..
Πάω να ετοιμαστώ για τον επιτάφιο τώρα, που έχει καταντήσει social event του "χωριού μας". Καλή Ανάσταση και καλό Πάσχα!