Για την Αμαλία..

Καλό ταξίδι Αμαλία...



Γιατί πρέπει να πεθάνει ένας νέος άνθρωπος,για να γίνει το αυτονόητο σε αυτή τη χώρα? Γιατί πρέπει να θρηνούμε ζωές, για να κάνουμε το παραμικρό?
Η Αμαλία Καλυβινού έχασε τη μάχη με τον καρκίνο την Παρασκευή 25 Μαΐου, σε ηλικία 30 μόλις ετών.Τα τελευταία 5 χρόνια της ζωής της, πάλευε με έναν καρκίνο, που το Ελληνικό Σύστημα Υγείας (?!?) άργησε να διαγνώσει κατά 17 ολόκληρα χρόνια.
Στα 5 χρόνια αυτά, η Αμαλία διατηρούσε ένα Blog (fakellaki.blogspot.com), στο οποίο..

"η νεαρή φιλόλογος κατήγγειλε επώνυμα τους γιατρούς που αναγκάστηκε να δωροδοκήσει, επαινώντας παράλληλα εκείνους που επέλεξαν να τιμήσουν τον όρκο που έδωσαν στον Ιπποκράτη. Η μαρτυρία της συγκίνησε χιλιάδες ανθρώπους, που της στάθηκαν συμπαραστάτες στον άνισο αγώνα της μέχρι το τέλος.

«Ο στόχος της Αμαλίας ήταν να πει την ιστορία της, ώστε μέσα απ' αυτήν να αφυπνίσει όσο το δυνατόν περισσότερους ανθρώπους και συνειδήσεις. Κυρίως ήθελε να δείξει ότι υπάρχουν τρόποι αντίστασης στην αυθαιρεσία και την εξουσία των ασυνείδητων και ανάλγητων γιατρών, αλλά και των γραφειοκρατών υπαλλήλων του συστήματος υγείας.»

Αύριο, Παρασκευή 1η Ιουνίου,θα γίνει μία μεγάλη κινητοποίηση, εναντίον εκείνων που θέλουν να ονομάζονται "γιατροί", και παίζουν με τις ζωές μας, σαν να ήταν κομπολόι...
Δεν είναι όλοι, είναι όμως πολλοί!Και πρέπει να κάνουμε κάτι γι'αυτό,όχι άλλη αδιαφορία σ'αυτή τη χώρα, όχι άλλες υποσχέσεις "θα θα θα", και στο τέλος της ημέρας μια τρύπα στο νερό.

Για περισσότερες πληροφορίες σχετικά με την αυριανή κινητοποίηση, απευθυνθείτε στα παρακάτω:
http://giatinamalia-blog.blogspot.com/
http://fakellaki.blogspot.com/

Διότι κάποια στιγμή θα πρέπει να ΞΥΠΝΗΣΟΥΜΕ σ'αυτή τη χώρα και να απαιτήσουμε...

«Να γίνουν εξαίρεση οι αλμπάνηδες ρε παιδια, όχι ο κανόνας...»

(Αμαλία Καλυβίνου, 1977-2007)

Τριήμερο Στην Αθήνα..

Αγαπητοί μου φίλοι, καλημέρα σας!
Πώς τα περάσατε το τριήμερο?Πήγατε πουθενά?Εκτός από εσάς πού πήγατε για rafting, στις Σπέτσες και στη Μύκονο, είχαμε άλλες εκδρομές και εξορμήσεις?
Η αφεντομουτσουνάρα μου έμεινε αυτή τη φορά στην Αθήνα!Ο λόγος? Η επίπλωση του μικρού Πικοσπιτιού, και..όχι μόνο! :-)
Το μικρό πικοσπιτάκι είναι έτοιμο να ανοίξει σύντομα τις πόρτες του (αν βέβαια πρώτα δεήσει η αγαπητή σε όλους ΔΕΗ να του κάνει το χατήρι κ να του συνδέσει το ρεύμα!:-))!!
Έτσι, βγήκαμε κι εμείς στους 5 δρόμους (όπου 5 δρόμοι : Κηφισίας, Τατοΐου, Εθνική Οδός, Αχαρνών και τέλος ΙΚΕΑ), για να πάρουμε επιπλάκια! Και, με μεγάλη μου χαρά σας ανακοινώνω πως we got it all!
Και κρεβατάκι/κομοδίνο, και καναπεδάκι, και γραφειάκι, και ψυγείο, και φουρνοκουζινάκι, και φούρνο μικροκυμάτων, και τραπεζάκι για το σαλόνι! Χιχιχι!!!!!!! Και τώρα, το πικοσπιτάκι θα αρχίσει σιγά σιγά να παίρνει σάρκα και οστά!
Ο Πίκος σας έχει υποσχεθεί φωτογραφίες, οπότε θα φροντίσουμε να ανεβάσουμε σύντομα μερικές!

Κατά τ'αλλα, το 3ήμερο που μόλις πέρασε, μας βρήκε να πίνουμε καφεδάκια άλλοτε στη Λιακάδα και άλλοτε στη βροχή, να βλέπουμε τον τέλειο Captain Jack Sparrow στο σινεμά, να τρώμε γιάμι-γιάμι μακαροναδούλες by-the-sea-of-Mikrolimano (λέγε με και Artisti Macaroni), να κάνουμε δουλειές στο σπίτι, ε και να βλέπουμε και τον χειρότερο James Bond όλων των εποχών, που ακούει στο όνομα Daniel Craig ("Casino Royal")...
ΜΗΝ το δείτε το τελευταίο, παρά μόνο αν θέλετε να δείτε ωραία τοπία από το Μαυροβούνιο και την Ιταλία!Διότι κατά τ'άλλα, ο Σάκης Ρουβάς στο Alter Ego ήταν (όπως είπε και ένας..γνωστός) λιγότερο αγγούρι και ανέκφραστος από τον James! (O oποίος btw. στην πρώτη σκηνή που ζήτησε ποτό, αντί για το κλασσικό Μαρτίνι,ζήτησε Mountain Gay με σόδα(?!?!?))

Έτσι λοιπόν πέρασε και αυτό το τριήμερο!
Και μιας και αυτό το τριήμερο στιγματίστηκε με την τραγική έκβαση της βόλτας εκείνων των νέων ανθρώπων στο Λούσιο, θα ήθελα να πω ντροπή και πάλι ντροπή σε όλα εκείνα τα γραφεία που προκειμένου να πάρουν τα 45 ευρώ ανά άτομο, διοργανώνουν εκδρομές στη φύση χωρίς τις απαραίτητες προφυλάξεις!
Διότι απλούστατα, στη θέση αυτών των παιδιών, θα μπορούσαμε να είμαστε εμείς, και στη θέση των οικογενειών τους, οι δικές μας!..Και είναι κρίμα, επειδή νέοι άνθρωποι θέλουν να χαρούν μια βόλτα στη φύση, κάποιοι ανεγκέφαλοι διοργανωτές να εκμεταλλεύονται καταστάσεις, και να παίζουν με τη δύναμη της φύσης..

Το blogaki μου έγινε...ταβέρνα!

Καλημέρα στους απανταχού bloggers ή bloggo-αναγνώστες!
Σε εκείνο το 4ήμερο στη Μύκονο (το οποίο παρεπιπτόντως μου φαίνεται ότι ήταν πριν από μήνες, ενώ ουσιαστικά δεν έχουν περάσει ούτε 20 μέρες!! - άτιμη δουλειά), βρήκα μία φωτογραφία-ντοκουμέντο!
Ladies and Gentlemen, τα ρα ρα ρααααααααααααα:

Ω ναι, η Santonini μου υπάρχει από το 1955..Με ελληνική κουζίνα, παραδοσιακά πιάτα, και όλα τα καλά!
Είμαστε διάσημοι ladies & gentlemen!
Περάστε να σας κεράσουμε ένα ουζάκι, ένα κρασάκι, μία μπυρίτσα...Μια χωριάτικη σαλατούλα, καλαμαράκια, γάβρο, χταποδάκι και μελιτζανοσαλάτα!
Και ό,τι άλλο αγαπάει το στομάχι σας!
Πολλά καλοκαιρινά φιλιά σε όλους!!

Υ.Γ. Έπιασαν οι ζέστες, και ετοιμαζόμαστε για παραλίες! Φοβού τους καρχαρίες....

Επικοινωνιακά Αδιέξοδα

Αφορμή γι'αυτό το ποστάκι είναι η Β. και τα υπαρξιακά προβλήματα ενός προβληματισμένου αναποφάσιστου που καλείται να επιλύσει τις τελευταίες 2-3 μέρες.
Διαβάζω εδώ και 5 μερούλες περίπου ένα βιβλίο ψυχολογικού και παράλληλα ψυχαγωγικού περιεχομένου, με τίτλο "Γιατί οι γυναίκες πιάνουν με τις ώρες το μπλα μπλα, και οι άντρες μπορούν να κάνουν ένα πράγμα τη φορά"..(ή κάτι τέτοιο τέλος πάντων)
Το συγκεκριμένο βιβλίο προσπαθεί να αναλύσει, ή καλύτερα να παραθέσει, τον τρόπο σκέψης ανδρών και γυναικών σε κάποια συγκεκριμένα ζητήματα.
Για παράδειγμα, έστω ότι έχουμε ένα μήλο! Ο άντρας θα το δει απλά ως ένα μήλο. Η γυναίκα θα το δει ως μία μηλόπιτα..
Είμαστε διαφορετικοί. Ο εγκέφαλος της γυναίκας δε σταματάει να "στροφάρει" ούτε όταν αυτή κοιμάται! Αντιθέτως, του άνδρα συνήθως δυσκολεύεται να αρχίσει να παίρνει κάποιες βασικές στροφές!Αν τη γυναίκα την απασχολούν 100 πράγματα ταυτόχρονα, τον άνδρα τον απασχολούν 3, άντε το πολύ 4! Το ένα από αυτά, ξέρετε όλοι ποιό είναι..Τα άλλα 2-3 παίζουν μεταξύ της βασικής ανάγκης τους για ΦΑΙ, για ΜΠΑΛΑ, άντε και για κανένα παιχνίδι στο playstation..

Και τότε, πώς συνεννοούμαστε? Πώς περιμένουμε να μας καταλάβουν? Να προσπαθήσουν να δουν πώς σκεφτόμαστε? Διάβασα πως οι γυναίκες έχουν τη λεγόμενη "γυναικεία διαίσθηση" που τους επιτρέπει να καταλαβαίνουν και την παραμικρή αλλαγή στη διάθεσή ή τη συμπεριφορά του άλλου!Οι άντρες, είμαι σίγουρη πως θα τρελλαίνονταν αν είχαν κάτι ανάλογο!..
Και τότε επαναλαμβάνω, πώς συνεννοούμαστε? Πώς μπορούμε να δούμε το μήλο ως μήλο, κι εκείνοι το μήλο ως μηλόπιτα?Και μπορούμε εμείς να σταματήσουμε να σκεφτόμαστε τόοοσο πολύ?

Μου έρχεται στο μυαλό ένα τραγούδι.. "γίναμε καρδιά μου ίδιοι, μές στο ίδιο μας παιχνίδι, μοιάζουμε..πόσο μοιάζουμε!"
Όσο περνάμε χρόνο μαζί, ανταλλάσουμε στοιχεία του χαρακτήρα μας, γινόμαστε "ένα".
Έχουμε αυτό που τους λείπει ,έχουν αυτό που μας λείπει. Μαθαίνουμε πώς σκέφτονται (απογοητευόμαστε συνήθως για τον κουλό τρόπο με τον οποίο σκέφτονται), και προσπαθούμε να τους καταλάβουμε!

Μήπως όμως χάνουμε πολύ χρόνο σε κάτι που , απλά, δεν είναι εφικτό? Περνάμε ατέλειωτες ώρες να λέμε "μου είπε αυτό, τί να εννοούσε?"..Ενώ εκείνοι σε αντίστοιχα αντρικά μπλαμπλα λένε ξερά "άκου ρε τί μου είπε", και δυσκολεύονται συνήθως να αναπαράγουν την original πρόταση!Δε φταίνε, δε φταίμε!Η φύση έχει φροντίσει απλά να παιδεύει όποιον προσπαθεί να εξηγήσει αυτό το επικοινωνιακό αδιέξοδο!

Το θέμα είναι να κατανοούν και οι 2 πλευρές τη διαφορετικότητα αυτή, και να την περιορίζουν ανάλογα.
Να πάρουν το μήλο, και είτε να το φάνε, είτε να φτιάξουν μαζί τη μηλόπιτα!
Αν και να θυμάστε, πώς η μηλόπιτα, αν και θέλει περισσότερη δουλειά, έχει άλλη μαγεία στο τέλος...!

Απλά, υπέροχα!!!...

Στη μικρή Βενετία, το τελευταίο βράδυ...Μια εικόνα, χίλια χρώματα, πολλά πολλά συναισθήματα!Εκατοστό ποστάκι αυτό , και ακολουθεί αναλυτικό μυκονιάτικο update!
Πολλά φιλιά!!!!!