Here i am..

..this is me, there's nowhere else on earth i'd rather be - NOT!
Στα λόγια του αγαπημένου μου Bryan λοιπόν, γκρινιάζω για μια ακόμα μέρα! Μη με κακολογείς, δεν έχω άδικο σου λεω. Έξω όλα άσπρα, πάλι, 28 του Μάρτη! Ο χειμώνας ΔΕ ΦΕΥΓΕΙ φιλαράκι φέτος, και όλοι γύρω μου είναι στα πρόθυρα του νέβρικ μπρέηκνταουν! Γυαλίζει το μάτι τους (και το δικό μου :Ρ) με αυτές τις καιρικές συνθήκες. Θα μου πεις, χειμώνας είναι, θα περάσει. Μα εδώ σου λέω μπήκαμε και ημερολογιακά, και εποχιακά στην άνοιξη, αλλά ούτε ίχνος ήλιου, ζέστης, κατιτις τέλος πάντων για να έχουμε κι εμείς μια ελπίδα στον ορίζοντα.
Ας όψεται που περάσατε φανταστρουμφικά στην Ελλάδα το περασμένο 10ήμερο, ξεκουραστήκαμε, ειδαμε αγαπημένους φίλους (αυτό το "σα να μην πέρασε μια μέρα", σε όλο του το μεγαλείο!), και γυρίσαμε με διάθεση..φυγής! Θα τα ξεκαθαρίσουμε κι αυτά εν καιρώ, γι'αυτό αγαπημένε αναγνώστη μείνε στην παρέα μας, για όλες τις τελευταίες εξελίξεις! :-)

Με αυτά και μ'αυτά, έγινε και το μπαμ στην αδελφή Κύπρο, κι εγώ αναρωτιέμαι τι άλλο θα δουνε τα μάτια μας. Ένας άνθρωπος δεν έχει βρεθεί να μου εξηγήσει πώς και γιατί έφτασε η Κύπρος εκεί που έφτασε..Κάτι θεωρίες συνωμοσίας ακούω, κάτι σενάρια επιστημονικής φαντασίας, κι εγώ με το μυαλό μου το κλούβιο εξακολουθώ να μη βγάζω άκρη. Μήπως ξέρεις εσύ βρε φίλε αναγνώστη τι έγινε, να με διαφωτίσεις? Διότι οι Κύπριοι είχαν μια γερή οικονομία, πώς βρέθηκαν ξαφνικά στο άλλο άκρο?.. τι να πω, κουράγιο και υπομονή σε όλους (Κούλη μου τ'ακους??), και εύχομαι σύντομα να βγουν από αυτό το λαβύρινθο, με όσο γίνεται λιγότερες απώλειες..

Εντωμεταξύ, μ'αυτά και μ'αυτά, το Χριστινάκι μας μεγαλώνει κάθε μέρα, και ανακαλύπτει τον κόσμο. Νέες λεξούλες ξεπετάγονται κάθε μέρα από τα χειλάκια της, κι εμείς, καψούρηδες γονείς, κρεμόμαστε από κάθε της λέξη! Να κάνεις κι εσύ ένα παιδάκι φίλε αναγνωστη (αν έχεις ήδη, ε τότε κάνε κι άλλο ντε!), και τότε θα με καταλάβεις :)

Χμμ..τι άλλο να σου πω από τα νέα μας? Ανήμερα 25η Μαρτίου πήγαμε για καφεδάκι με τη Ζουζουκα σε αγαπημένη καφετέρια της γειτονιάς μας, και θυμηθήκαμε τα δικά μας τα νιάτα, τότε που μαθήτριες κι εμείς ετοιμαζόμασταν για την παρέλαση, κι όλο καμάρι παρελαύναμε στους κεντρικούς δρόμους του "χωριού" :) Η αλήθεια είναι ότι τα κοριτσάκια έχουν ξεφύγει λίγο σήμερα, οι φούστες ήταν θεόκοντες, τα τακουνάκια στη θέση τους, το μαλλί κομμωτηρίου και το βάψιμο στην τρίχα. Βρε γλυκό μου κοριτσάκι, έχεις όλη τη ζωή μπροστά σου για να φτιασιδώνεσαι, τι το θέλεις από τώρα που είσαι τόσο μικρό και όμορφο? Για να τραβήξεις τα βλέμματα του κάθε Λ. και του κάθε Α. που έχεις καψουρευτεί στο σχολείο? Να μη στενοχωρήσω, αλλά ούτε ο Λ. ούτε ο Α. θα το πολυπροσέξουν..αγοράκια μικρά είναι κι αυτά, αλλού το μυαλό τους. Αργεί να πήξει και το ρετιρέ τους, οπότε άδικα ταλαιπωρείσαι με τα ψιλοτάκουνα. Πήγαινε χαλαρή, κάνε την παρέλασή σου, ρίξε κι ένα βλέμα θανατηφόρο στον ακατανόμαστο όταν τον διασταυρώσεις στο δρόμο, και είσαι κομπλέ! Άκου που σου λέω κι εγώ η μεγάλη, μπιν δερ, νταν δατ..ή μάλλον δεν "νταν δατ", διότι τότε που ήμουν στην ηλικία σου ντρεπόμουν να ρίξω και το θανατηφόρο, και έβαζα την κολλητή μου να τον κοιτάει για μένα, να μου λέει αν μου έριχνε εκείνος κανένα θανατηφόρο in return.. Ναι ξέρω, μυαλό κουρκούτι.. :-)

Ας μην γυρνάμε όμως τοοοοσο πίσω (πάνε και δεκατόσα χρόνια από τοτες), ας επιστρέψουμε στο σήμερα, με το γκρι καιρό, έτσι για να σε προσγειώσω πάλι απότομα στην πραγματικότητα που αντιμετωπίζω αυτή τη στιγμή έξω από το παράθυρο. Πάω να πάρω κάτι να φάω, διότι με έκοψε σιγά σιγά, και θα τα πούμε σε επόμενο (ελπίζω πιο ηλιόλουστο) ποστάκι!

Φιλάκια σου, καλή όρεξη, και μην ξεχνάς να χαμογελάαααας!!! :)
Τ.

Μουσικούλα και φύγαμε..για να μη μας στρίψει!

Αγαπητέ αναγνώστη.
Αν δεν έχεις περάσει χειμώνα στην κεντρική Ευρώπη, δεν μπορείς να καταλάβεις αυτό το ποστ. Όχι, δεν μπορείς, μην επιμένεις. Εκτός κι αν έχεις περάσει χειμώνα σε μέρος με χειρότερο καιρό, από αυτόν της κεντρικής Ευρώπης. Δυσκολεύομαι να πιστέψω ότι υπάρχει, αλλά I'll take your word for it αμα το λες εσύ.
Όπως προανέφερα σε προηγούμενο γκρινιάρικο ποστ, φέτος μας επισκέφθηκε ο ήλιος συνολικά 126 ώρες ΌΛΟ το χειμώνα. Πρόσεξε, μίλησα για ώρες, μην μπερδεύεσαι.
Μη σχολιάσουμε πόσες ώρες ηλιοφάνειας είχε η Αθηνούλα φέτος, όχι ας το αφήσουμε για λίγο έξω από την κουβέντα. Θέλω να σου μιλήσω για τις επιδράσεις που μπορεί να έχει η έλλειψη ηλίου στην ψυχολογία, την υγεία και τη διάθεση.

Picture this.

Ξυπνάς. Ανεβάζεις τις γρίλιες, και ένα δυνατό φως πλημμυρίζει το σπίτι, σε χαϊδεύει, σε ζεσταίνει, σου χαμογελά αισιόδοξα.

Και τώρα picture κι αυτό.

Ξυπνάς. Με πονοκέφαλο. Ανοίγεις τις γρίλιες, κι είναι σαν να μην τις άνοιξες. Έξω ένα γκρι, σαν να σου έχει πλακώσει την καρδιά, απλώνεται όπου κι αν κοιτάξεις. Να σημειωθεί ότι μένεις σε όροφο, και άρα έχεις ανοιχτή θέα μπροστά σου. Όμως όχι, όπου κι αν κοιτάξεις, ο ουρανός έχει ένα δαιμονισμένα ενιαίο γκρι χρωμα. Δε γαμ****, λες, ντύνεσαι άκεφα, πας γραφείο, και την ώρα που φτάνεις, αρχίζει να χιονίζει. Να σου θυμίσω στο σημείο αυτό, ότι τα περασμένα χιόνια, που είχαν ξεμείνει εδώ κι εκεί από τις αρχές του χρόνου, έλιωσαν πλήρως ΜΟΛΙΣ πριν από μια βδομάδα, όταν ο ήλιος άρχισε να σε ξεγελά. Πρόσεξε, ξεγελά είπα. Διότι σήμερα την κοπανησε και πάλι, και σε αφήνει να φας άλλη μια χιονόπτωση, μαζί με το γκρι της, μαζί με τη μουνταμάρα της, όλα μαζί.

Και τώρα πες μου.
ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΜΗ ΓΚΡΙΝΙΑΖΩ?

Αν απάντησες "όχι", και θεώρησες την αντίδρασή μου υπερβολική, τότε μάλλον (σίγουρα) δεν έχεις ζήσει στην κεντρική Ευρώπη, και μην ακούω μπούρδες.

Γι'αυτό και γω, βρήκα το αντίδοτο. Μουσικούλα. Κλείνεις τα μάτια, και ονειρεύεσαι. Όχι ακρογιαλιές, θάλασσες, διακοπές και καφεδάκια..όχι..ΛΙΓΟ ΗΛΙΟ ονειρεύεσαι φιλε μου, αυτό και μόνο αυτό.

Πάρε ένα ωραίο τραγουδάκι που ακούω τελευταία, και μ'αρεσει! 



Και φυσικά, η απόλυτη λύση σε καθε μου πρόβλημα?
Ετοιμάζουμε ταξιδάκι. Ε ναι..Διότι τον καιρό δεν μπορώ να τον επηρεάσω (όχι, δεν έχω βρει ακόμα τον κόλπο να τον "ψεκάζω"), μπορώ όμως να κλείσω εισιτηριάκια, και να επιστρέψω για λίγες μέρες σε ένα μέρος που δεν κάνει κρύο, που ο ήλιος λάμπει, και που ΟΣΑ στραβά κι αν έχει, εγώ θεωρώ για ΠΑΝΤΑ σπίτι μου! :-)

Ετοιμάστε κόκκινα χαλιά, ΕΡΧΟΜΑΙ ΛΕΜΕ!!!!!

Δευτέρα με ήλιο :)

Φίλε μπλόγκερ!! Μετά από ένα γκρινιάρικο ποστάκι, νομίζω ότι ήρθε η ώρα να δούμε το ποτήρι και πάλι μισογεμάτο..Τι σου κάνει ο ήλιος ο άτιμος..λίγο ήλιο και λίγο μπλε ουρανό να δεις, κι αμέσως ξεχνάς και κακές σκέψεις, και γκρίνιες, και δυσκολίες κι απ'όλα!! :-)
Να η βδομαδα αυτή ξεκίνησε με καλές καιρικές προδιαγραφές, κι εμείς οργανωνόμαστε κατάλληλα :-) Από σήμερα ξεκίνησα και νέο ρίτουαλ πρωινού με τη μικρούλα μου, το οποίο δούλεψε τέλεια! Αντί να την αφήνω να παίζει από τις 8 μέχρι τις 11, και να προσπαθώ στο ενδιαμεσο να πιω κανενα καφε, να βαλω κι εγώ τίποτα στο στόμα μου, να παίξω μαζί της, να μαγειρέψω, να μαζέψω τίποτις ε και να βάλω κ κανα πλυντήριο, είπα να το πάρω χαλαράαααα..! Φέεετα που λεει και η διαφήμιση! Έτσι κατά τις 9 την στρογγυλοκάθισα στο τραπέζι, της έδωσα κι ένα κομματάκι χόουμ μέηντ κούκι (συνταγή κάρτεσι της φιλενάδας μου της Ρ., θενκ γιου φοβερή η συνταγούλα!!), και έφαγα εγώ το πρωινό μου κ το καφεδάκι μου, κι εκείνη μπισκοτάκι και νεράκι :) Και το χαρήκαμε και οι δυο, χωρίς βιασύνες και γκρινιες :-)
Έτσι λοιπόν, μιας κ μπήκε επιτέλους η άνοιξη, είπαμε να αλλάξουμε και σιγά σιγά κομματάκια της καθημερινότητας, για να καταπολεμήσουμε λίγο την κατήφια, τη γκριζαμάρα και τα κακώς κείμενα :-)
Σε αποχαιρετώ, να πάω να προλάβω τη μέρα!!!
Αααα κ να μην το ξεχάσω..πάρε κ τη συνταγή με τα κουλουράκια, να σου βρίσκεται κ σένα :-)
Φιλάκιααααα!!

Τα κουλουράκια της Ρ!

Μείγμα 1 :

75γρ. μουσλι αλεσμενο

55γλ. μουσλι (οχι αλεσμενο)

150 γρ. αλεύρι ολικής αλέσεως

1 κ.γ  σόδα (αν τα θες αφράτα) * ή * baking powder (συμπαγή)
Μείγμα 2 :

50 γρ. φυτικό βούτυρο

1 κ.σ ελαιόλαδο

145γρ μέλι                           

Εκτέλεση:

1. Βάζω όλα τα υλικά του μείγματος 1 ειναι σε ένα μπολ.

2. Ζεσταινω το μείγμα 2 σε κατσαρολακι να γινει σαν σιρόπι 

3. Χύνω το μείγμα στη κατσαρόλα στο μπολ που έχω το μείγμα 1. 

4. Ανακατευω με τα χέρια και να κάνω μικρά πλακουτσωτά μπισκότα (όχι χοντρά)

( εαν θέλω βάζω μέσα και σταφίδες ή  κομματάκια σοκολάτας ή κανέλα κλπ)

ΤΙπ: αν κολλάνε πολύ και δεν πλάθονται πρόσθεσε αλευρι, αν είναι πολύ ξερά πρόσθεσε λίγο ακόμα μείγμα 2 

5. Αν θέλω απέξω βάζω σουσαμι (για τους μεγάλους καρύδα, ξηρούς καρπούς κτλ)                 

6. Φούρνο 175 βαθμους πάνω κάτω 5-10 λεπτα (εξαρτάται απο το φούρνο)

Τιπ: Τα βγάζω ΠΡΙΝ γίνουν σκληρά... θα σκληρύνουν όταν βγούν απο το φούρνο, οποτε βγαλε τα όσο ακόμα είναι μαλακά !

Καλή σας όρεξη!! :-)

Μάνα, ξενιτεμένη, άυπνη, γκρινιάζει..

Αποφάσισα λοιπόν, ότι αντί να γκρινιάζω στον πίκο, στους δικούς μου και σε 1-2 κοντινούς φίλους, καλύτερα να θυμηθώ το παλιό αγαπημένο μου σπορ, το μπλογκινγκ ντε (κοντεύουμε να ξεχάσουμε και τον όρο με τα τούτινγκ, τα φεησμπούκινγκ κ πάει λέγοντας), και να βγάζω τα σωψυχά μου μέσω αυτού!
Πάρε λοιπόν να ακούς ένα ωραίο τραγουδάκι, άραξε μπροστά στο πι σι σου και ετοιμάσου να επιβιβαστείς στο προσωπικό μου τρενάκι και να απολαύσεις λίγες εικόνες από τη ζωή μιας μανούλας εκεί στα παγωμένα κρύα της ξενιτιάς :Ρ



Που λες λοιπόν, εδώ στην κρύα και παγωμένη Ζυριχούλα, ο χειμώνας φέτος βάλθηκε να δοκιμάσει τα όριά μας! Στους 3 μήνες της διάρκειας του χειμώνα (ημερολογιακά πάντα, μη γελιέσαι), είχαμε συνολικά 126 ώρες ηλιοφάνειας! Όχι, δεν τις μέτρησα καλέ μου, μια έρευνα διάβασα εκεί στην τσβάντσιγκ μινούτεν, και σχολιάζανε ότι τόσο γκρίζο χειμώνα δεν είχαν ξανά στα τελευταία 30 χρόνια! Και σε ρωτώ εγώ, φέτος βρήκε? Βάλε και κάνα δυο μήνες γκρι από το φθινόπωρο, και κάνα δυο που θα φάει κατά πώς το πάει από την άνοιξη, ε πολύ γκρι βρε αδερφάκι! Είναι να μη γυρνάει μετά το μάτι σου? Από τα τέλη του Σεπτέμβρη, είμαστε χωρίς υπερβολή εναλλάξ κρυωμένοι/άρρωστοι! Ξεκίνησε ο Πίκος με λαιμό, ακολούθησα εγώ..μετά πήγε το κορίτσι μας σταθμό, και άρχισε να φέρνει σπίτι ό,τι μικροβιάκι υπήρχε στον αέρα (και στα παιχνιδάκια που έβαζε στο στόμα της,αφότου είχαν πρώτα περάσει από πολλά ακόμη παιδικά χεράκια, και είχαν γεμίσει με ένα ενδιαφέρον κοκτέηλ μικροβίων!!)..Εκείνη ευτυχώς δεν κρύωνε από όλα αυτά τα μικροβιάκια, άντε μια μύτη να μπούκωνε ή να έβηχε λίγο, εμείς όμως..εμείς μεγαλουργήσαμε φέτος το χειμώνα! Μια τέζα εγώ, μια ο πίκος..και μετά από κάνα μήνα άντε πάλι τα ίδια! Ό,τι θέλεις, αμυγδαλές, βρογχίτιδες, γαστρεντερίτιδες, απλά κρυώματα, απ'όλα περάσαμε!

Αν σου τέλειωσε το παραπάνω τραγουδάκι, πάρε να ακούσεις κι αυτό τώρα..


( Ναι ναι πολύ μ'αρέσουν αυτοί οι πιάνο γκάηζ! μακάρι να είχα κι εγώ τη χάρη τους!!)

Τι λέγαμε? Α ναι, για τα κρυολογήματα..ε βάλτα αυτά στο συρτάρι, και πες οτι πέρασαν! Στο καλό να μη μας ξανάρθουν! Επόμενο ζόρι? Η καθημερινότητα..με 3 μέρες δουλειάς σε έντονους ρυθμούς, 2 μέρες "μοναξιάς" ( i'll get back to u on that one) με τη μικρή μου, και ένα ΣΚ που έμοιαζε να εξανεμίζεται, και να μην προλαβαίνεις ούτε να πάρεις πρέφα πότε ήρθε κ πότε έφυγε..
Και να σου επιστήσω λοιπόν την προσοχή σε εκείνες τις 2 μέρες μοναξιάς..
Μη με παρεξηγήσεις, η μοναξιά δεν έχει να κάνει με το κοριτσάκι μου..η μοναξιά έχει να κάνει με όλους εκείνους που δεν έχω κοντά μου, όχι μόνο εκείνες τις 2 μερούλες, αλλά και κάθε απογευματάκι καθημερινής ή ΣΚ.. Διότι μου λείπουν όσο τίποτα οι δικοί μου, η οικογένειά μου και οι φίλοι μου!
Δεν υπάρχει τίποτα πιο δυνατό, πιο απαραίτητο και πιο καθοριστικό από την οικογένεια στη ζωή ενός ανθρώπου..Να είχα εδώ τους γονείς μου 2 βδομάδες, και πιο πριν απ'αυτό την αδερφούλα μου για λίγες μέρες, και ένιωθα ότι μπορούσα κ πάλι να ανασάνω ελεύθερα..

Χωρίς να τους πω λεξη, ξέρουν τι νιώθω, τι αισθάνομαι, τι χρειάζομαι και τι μπορούν να κάνουν, για να χαμογελάσω στη στιγμή. Και σκέφτομαι εντάξει, την οικογένειά μου δεν μπορώ να την έχω κοντά μου για λίγο καιρό, μέχρι να γυρίσουμε με το καλό πίσω στην Ελλάδα (κράτα το αυτό, θα στα πω σε άλλο ποστάκι!)..με ταξιδάκια πού κ πού καταφέρνουμε να καλύψουμε το κενό!
Τι γίνεται όμως με τους φίλους? Εκείνους που αποτελούν την οικογένεια που επιλέγεις, όπως λένε?
Διότι πριν από λίγο καιρό, αισθανόμουν ότι είχα κι εγώ την οικογένειά μου εδώ, τη φιλική τέλος πάντων..Και ξαφνικά, τον τελευταίο καιρό, αισθάνομαι λες και τους χάνω κάθε μέρα..
Ο τρόπος ζωής μου απομακρύνεται διαρκώς από τον δικό τους, τα θέματα συζήτησης λιγοστεύουν, τα κοινά σημεία μοιάζουν να αλλάζουν καθημερινά..

Δεν ξέρω ποιός φταίει..ίσως να φταίω εγώ, ίσως να φταίνε κι εκείνοι.
Ίσως φταίει το γεγονός ότι στην Ελλάδα όλοι μου οι φίλοι είναι στην ίδια φάση με μένα, παντρεμένοι με 1-2 παιδιά, με περιορισμούς, με ένα πιο ιδιαίτερο πρόγραμμα, και νιώθω ότι με καταλαβαίνουν καλύτερα. Καταλαβαίνουν τι σημαίνει να ξεχνάς για λίγο (ή μάλλον για..πολύ!) το "εγώ" σου και δίνουν στον άλλο αυτό που χρειάζεται..Δε θα ήθελα κάτι το τρελό..να έρχεται πού κ πού μια φίλη μου από το σπίτι, μετά τη δουλειά ή ένα ΣΚ, και να καθόμασταν να λέγαμε χαζομαρίτσες, να παίζουμε με τη μικρούλα, να αράζουμε να βλέπουμε καμιά ταινία ή να κάνουμε τα μπωτέ μας όταν ο πίκης λείπει.. Δε μπορώ να βγω έξω για να τα κάνω όλα αυτά σε αυτή τη φάση, και θα ήθελα τόσο να κάνουν οι άλλοι αυτό το βήμα παραπάνω, και να μου αφιερώνουν ένα απόγευμα στις 2-3 βδομάδες βρε αδερφέ, έτσι για αλλαγή.

Θα μου πεις, τους το ζήτησες? Θα σου πω ναι! Και πού καταλήγουμε? Κάθε φορά που θα τους προτείνω να βρεθούμε, θα μου περιγράψουν την πολυάσχολη καθημερινότητά τους, θα μου προτείνουν να βρεθούμε στο σπίτι τους διότι ζορίζονται να έρθουν μέχρι εδώ, και μηδέν εις το πηλίκο. Και δεν τους κατηγορώ προφανώς για τα γεμάτα προγράμματα, τις ασχολίες, τα χόμπι, και όλα όσα τους γεμίζουν συναισθηματικά..απογοητεύομαι απλά, διότι εγώ πάντα θα έβρισκα χρόνο στη θέση τους..θα αισθανόμουν την ανάγκη τους, θα έβαζα στην άκρη τα πράγματα που γουστάρω, και θα το έκανα αυτό το ρημαδιασμένο το βηματάκι παραπάνω, να πάω στη φίλη μου με τη μικρή της να τα πούμε ένα απόγευμα, να της κάνω παρέα, να κρατήσω λίγο τη μπέμπα να κάνει η φίλη μου καμια δουλειά..



Πάρε ένα ακόμη τραγούδι, να σε συνοδέψει μέχρι το κλείσιμο του πρώτου γκρινιάρικου ποστ μου!
Πόσο πιο εύκολη γίνεται η καθημερινότητά μας, όταν περιβαλλόμαστε από ανθρώπους που μας καταλαβαίνουν κ μας νιώθουν? Ακόμη και οι άυπνες νύχτες, οι κρυωμένες Κυριακές και οι ατελείωτες Δευτέρες, μοιάζουν παιχνιδάκι, όταν δίπλα σου έχεις εκείνους που αγαπάς!

Αυτά τα ολίγα κι από μένα :-) Εντάξει, ξέρω, έρχεται η άνοιξη και όλα θα φτιάξουν..το κοριτσάκι μου θα γίνει πιο ανεξάρτητο, και θα μπορούμε να κάνουμε τόσα πράγματα μαζί! Και κάπως έτσι θα καλωσορίσουμε κάποια στιγμή σιγά σιγά κ το καλοκαίρι, και τότε ως δια μαγείας όλα θα φτιάξουν. Είναι κι αυτός ο αναθεματισμένος χειμώνας φέτος, που τα κάνει όλα λίγο χειρότερα..
Δε μασάμε όμως :-) Αγαπη να έχουμε και υγεία, και τίποτα άλλο δε χρειάζεται!!

Τις καληνύχτες μου, τα φιλάκια μου και καλή άνοιξη να έχουμε :-)
Τ.