Έξω βρέχει..

...και κλαίει η καρδιά μου!
Εφιάλτες..
..είναι όλα τα ονειρά μου!

Είχαμε γράψει κάποτε ένα σχετικό τραγουδάκι με μια παλιά καλή μου φίλη, τότε στα χρόνια τα μαθητικά, που βαριόμασταν να προσέξουμε στο μάθημα,και γράφαμε στιχάκια, ποιηματάκια και ενίοτε τραγουδάκια, έτσι για να κάνουμε τα σχολικά βιβλία πιο όμορφα,και ενδιαφέροντα!
Πώς αλλάζουν οι εποχές!..
Anyway, σήμερα το πρωί ξύπνησα και άκουγα τη βροχή να πέφτει στο τζάμι.Δεν σας κρύβω ότι μου άρεσε, έφτιαξα ένα ζεστό καφέ, και κουλουριάστηκα στο καναποκρέβατό μου να διαβάσω!Άκουσα μουσικούλα,διάβασα κάτι ανιαρά papers σχετικά με το Actor Network Theory,και τώρα...ο ήλιος βγήκε και πάλι!
Γι'αυτό μ'αρέσει η Ελλαδίτσα..Διότι πίσω από κάθε σύννεφο, κάθε δυσκολία, κάθε στεναχώρια, κρύβεται ένας λαμπερός ήλιος, έτοιμος να φωτίσει την καρδιά σου με φως, ζεστασιά κι ελπίδα!..