Μία εικόνα..όλο Σαντορίνη!

..χίλιες λέξεις, λένε! Γιατί? Διότι παρατηρώντας μία εικόνα, πέρα από τα χρώματα, τα τοπία, τα πρόσωπα και τις γραμμές, μπορείς να δεις και κάτι ακόμα : Μπορείς να δεις συναισθήματα.
Συναισθήματα χαράς, λύπης, αναμονής, έρωτα, αγάπης, ξεγνοιασιάς,πόνου,ευτυχίας...

Κάποιος (?!?) μας έδωσε μία φωτογραφία, και μας άφησε να ταξιδεύουμε. Να χαθούμε στο συναίσθημά της, να γίνουμε πρωταγωνιστές, και να δώσουμε το δικό μας χρώμα.

Ήμουν, πριν από μερικές βδομάδες, σε μία παραλία. Η ώρα περίπου 9, και ο ήλιος σιγά σιγά αποσυρόταν από τον ουρανό, και ξεκίναγε την καθημερινή βόλτα του για άλλες γειτονιές.Φεύγοντας από τον ουρανό, τον ζωγράφιζε με χρώματα. Ροζ, και ξαφνικά πορτοκαλί.. μετά φούξια, και πάλι χρυσαφί. Μία παλέτα χρωμάτων, που δεν προλάβαινε να χορτάσει το ανθρώπινο μάτι. Είχαμε μείνει να κοιτάμε σαν χαζοί. "Κοίτα, κοίτα εκεί..", ήταν η φράση που επαναλαμβανόταν, πάντα συνοδευόμενη από τον δείκτη του χεριού, που άλλοτε έδειχνε δεξιά, κι άλλοτε αριστερά. "Αααααααα...", ήταν η απάντηση σε κάθε κοίταγμα του ουρανού. Τα χρώματα τα φύσης, του έρωτα και ζωής.

Προσπαθήσαμε να το φωτογραφίσουμε.Τί να πρωτοφωτογραφίσεις όμως? Τον ήλιο, τα σύννεφα, το βουνό, τον ορίζοντα, τη θάλασσα, τί? Το χρώμα που έπαιρνε το πρόσωπό σου, το βλέμμα σου, το χαμόγελό σου, τα μάτια σου..
Κοιταχτήκαμε για λίγο, και αφεθήκαμε να απολαμβάνουμε το ρεσιτάλ της φύσης. Ήταν μοναδικό, και άξιζε να γευτείς μέχρι την τελευταία του στιγμή.

Ίσως τότε να συνειδητοποίησα και κάτι ακόμα. Ότι, δε χρειάζεται να πας στη Σαντορίνη, για να δεις το πιο όμορφο ηλιοβασίλεμα. Όταν ο ήλιος λάμπει στο χαμόγελό σου, τότε η Σαντορίνη είναι απλά μέσα στην καρδιά σου...