Μια βροχή θα μας σώσει..

Πριν από λίγες μέρες έκανα ένα ποστάκι, με τίτλο "Ας φυσήξει ένας αέρας να σωθούμε"..
Δεν το εννοούσα όμως έτσι όπως εξελίχθηκε το αεράκι της χτεσινής ημέρας.
Ένα αεράκι,που μας πήρε και μας σήκωσε.
Που μας αφαίρεσε ακόμη περισσότερα χρόνια (ποιοτικής) ζωής..

Θα χορέψω το χορό της βροχής, να ανοίξουν οι ουρανοί, να βρέξει πολύ, και να πάρει μακριά του όλα τα κακά. Τα έχουμε κάνει σαν τα μούτρα μας.
Είχαμε την ωραιότερη χώρα - και περίλαμπρα την καταστρέψαμε.
Δεν την καταστρέφουμε - την καταστρέψαμε.Δεν υπάρχει δρόμος προς τα πίσω..

Και αναρωτιέμαι, να μπω σε ένα αεροπλάνο, και να φύγω μακριά?
Να αφήσω τα πάντα πίσω, και να πάω να βρω έναν τόπο πολιτισμένο, έναν τόπο που ο κόσμος θα νοιάζεται για το περιβάλλον του, για το συνάνθρωπό του, για το ευκόλως εννοούμενο..

Πού πάμε?Πώς μπορούμε να σταματήσουμε επιτέλους να κατρακυλάμε στην κατηφόρα? Αδιαφορώ παντελώς για τον κύριο κάτοχο της ευθύνης αυτής της τεράστιας οικολογικής καταστροφής. Και αδιαφορω διότι ξέρω πως δεν είναι ένας, δύο, ούτε καν τρεις..
Δεν είναι ο Πολύδωρας, δεν είναι ο κρατικός μηχανισμός, δεν είναι η αντιπολίτευση, δεν είναι κανένας δασοφύλακας..Είναι ο διάολος, που έχει μπει μέσα μας, και μας καταστρέφει αργά αργά...Όλους μας!
Ο διάολος, που αυτή τη στιγμή μας κοιτάει να αργοπεθαίνουμε και τη βρίσκει. Που μας κάνει αναίσθητους και αδιάφορους απέναντι σε αυτή την "κινηματογραφική" πυρκαγιά, την οποία θα έχουμε ξεχάσει μόλις φυσήξει λίγο ο αέρας, και πάρει τη στάχτη λίγο πιο κει...


Όλα αυτά τα ζωάκια που κάηκαν ζωντανά, όλα τα σπάνια δέντρα που μετατράπηκαν σε στάχτη, όλα αυτά, ΔΕ ΓΥΡΝΑΝΕ ΠΙΣΩ, όσες ευθύνες κι αν αποδωθούν.Αν δε βγάλουμε αυτό το διάολο απο μέσα μας, κάθε χρόνο θα κατευθυνόμαστε ολοένα και προς το χειρότερο.

ΞΥΠΝΗΣΤΕ, ΧΑΝΟΜΑΣΤΕ....!

Και πάρτε κανένα τηλέφωνο το Νώε, να σας κρατήσει μια θέση στην επόμενη κιβωτό. Διότι ο κόσμος έχει ήδη πλημμυρίσει από το άδικο, το κακό και το πονηρό...