Η ζωή...

Σου έχει τύχει να ακούσεις κάτι, και να σε επηρεάσει σε απροσδόκητα μεγάλο βαθμό?
Πριν λίγο, ένας φίλος μας ο Α. μας είπε πως έχασε ένα δικό του πρόσωπο..Για κάποιους ίσως αδερφός, για κάποιος άλλους γιος, για άλλους ξάδερφος, φίλος ή απλά γνωστός.

Σε ηλικία 28 μόλις ετών, έφυγε από την γήινη παρέα μας, κι έβαλε πλώρη για τις γειτονιές των αγγέλων..Εκεί που οι αρρώστιες δεν προσβάλλουν νέα παιδιά, εκεί που δεν υπάρχει άλλος πόνος, εκεί που ένα παιδί 28 ετών μπορεί να κάνει όνειρα χωρίς ημερομηνία λήξης..

Δεν το ήξερα το παλικάρι, κι όμως αισθάνομαι τόσο περίεργα, σαν να έχασα κάποιον τόσο δικό μου. Είναι απίστευτο πόσο μας συγκλονίζει ο θάνατος. Πόσο μας ταρακουνάει, και κάνει όλα εκείνα που μας απασχολούν καθημερινά, να φαντάζουν τόσο μικροσκοπικά, σχεδόν ανύπαρκτα.
Μπροστά στην ιδέα - και μόνο- να χάσεις εκείνους που αγαπάς, όλα σου τα προβλήματα λύνονται δια μαγείας. Και ξαφνικά συνειδητοποιείς πόσο τυχερός είσαι που μπορείς να ζεις και να κάνεις όνειρα, να αναπνέεις, να χαμογελάς..

...απλά κάποιες σκέψεις της στιγμής.Και η ζωή, πάντα συνεχίζεται..