Ήταν τέλη Μαρτίου, γύρω στις 21 νομίζω, και είχα μόλις έρθει στην Ελβετία. Αν δεν κάνω λάθος, ήταν Κυριακή του Πάσχα, του Καθολικού Πάσχα, και καθόμασταν σε αυτόν ακριβώς τον καναπέ. Ο Πίκος μου, χάζευε κλασσικά στο φέησμπουκ, την ίδια ώρα που εγώ, με το μικρό μου Ασουσάκι αγκαλιά, έψαχνα σπιτάκια στην πόλη. Ψάχνοντας φανατικά σε όλα τα ίντερνετ σάητς της περιοχής, χαζεύαμε για να βρούμε το μελλοντικό μας πικοσπιτάκι.
Το άγνωστο, μπροστά μας. Κι εμείς ενθουσιασμένοι, πανέτοιμοι να το κυνηγήσουμε.
Είχαμε βρεθεί στο Ταλβίλ, για να δούμε την περιοχή. Είχαμε βρει ένα υποψήφιο σπιτάκι, και ανυπομονούσαμε να δούμε πώς ήταν το περιβάλλον εδώ.
6 μήνες μετά, το σπίτι στο Ταλβίλ δεν το επιλέξαμε τελικά. Ξαναήρθαμε όμως εδώ, στην ίδια γειτονιά, για να πιούμε το καφεδάκι μας με θέα την υπέροχη λίμνη. Τα δέντρα έχουν αρχίσει να υποδέχονται το χειμώνα, ζωγραφίζοντας τα φύλλα τους με τα πιο έντονα χρώματα. Ο καιρός έχει παγώσει, και στη λίμνη τα βαρκάκια έχουν ρίξει καλά καλά τις άγκυρές τους στο λιμάνι, αποχαιρετώντας τις καλοκαιρινές βόλτες. Και μόνος σύμμαχός μας, ο ήλιος. Που και σήμερα μας τίμησε με τη λαμπερή παρέα του, και μας κάνει να χαμογελάμε πλατιά, κι ας μπαίνει σιγά σιγά ο χειμώνας. Λέτε να έπιασε το κόλπο με το σύντομο ταξίδι στην Ελλάδα, και να τον κλέψαμε για λίγο από εκεί???? Καλάαα θα ήταν!! Πάντως μέχρι στιγμής, μας έχει βγάλει ασπροπρόσωπους!!!
Περνάγαμε σήμερα με το αμαξάκι από το "χωριό" μας, όπως λέμε την περιοχή όπου μένουμε, και γυρνάει ο Πίκος και μου λέει.."Έχεις συνειδητοποιήσει ότι ΖΟΥΜΕ τώρα εδώ?Διότι εγώ εξακολουθώ να αισθάνομαι σαν να βρίσκομαι σε διακοπές!!".. Κι εγώ, το ίδιο. Διακοπές διαρκείας, έχετε τίποτα καλύτερο να μου προτείνετε??
Και ο χρόνος περνάει, κι εμείς είμαστε ακόμα εδώ, και χαμογελάμε με την καρδιά μας!!!
Αυτές τις μέρες φιλοξενούμε και τη φίλη μας την Ε., και περνάμε τέλεια. Χτες πεταχτήκαμε μέχρι τη Βέρνη, υπέροχη πόλη!!! Ευκαιρία ήταν, μιας και είχαμε κόσμο, να κάνουμε καμιά εκδρομούλα!Σήμερα πήγαμε σε ένα παιδικό πάρτυ. Η Κίρτι, μία συνάδελφος μου από την Ινδία, είχε το πάρτυ των πρώτων γενεθλίων της κορούλας της. Ήταν υπέροχο να βλέπεις έναν ολόκληρο, διαφορετικό και μακρινό πολιτισμό να ξετυλίγεται μπροστά σου. Οι Ινδές, ντυμένες με υπέροχα πολύχρωμα φορέματα. Τραγούδησαν οι περισσότεροι, μιας κ ο άντρας της Κίρτι τριγυρνούσε στα τραπέζια με ένα μικρόφωνο και ζητούσε από τον κόσμο να τραγουδήσει το κατιτίς του. Ήρθε και σε εμένα και τον Πίκο. Κοιταχτήκαμε. "Θα μας τραγουδήσετε κάτι ελληνικόοοο?" μας ρωτάνε. Πήραμε το μικρόφωνο και τους τραγουδήσαμε, τί άλλο, το γνωστό "Να ζήσεις Μέγκκα και χρόνια πολλά, μεγάλη να γίνεις με άσπρα μαλλιά". Γνωστή, δοκιμασμένη λύση :)
Τώρα ετοιμαζόμαστε να κατηφορίσουμε και πάλι προς τη Ζυρίχη, να πάμε μια κυριακάτικη βόλτα στην πόλη με τα κορίτσια!!!!
Άντε, σε άλλο ένα 6άμηνο, ραντεβού και πάλι εδώ. Για ένα νέο απντέητ, και πολλά πολλά χειμωνιάτικα νέα!
Φιλάκια!!!
28 Σεπ 2008
24 Σεπ 2008
A night to remember..
"Oh, I'm thinking about all our younger years..
There was only you and me,
We were young and wild and free..
Now nothing can take you away from me,
We've been down that road before..But that's over now,
You keep me coming back for moooore..
And baby YOU'RE ALL THAT I WANT,
When you're lying here in my arms..
I'm finding it hard to believe..
We're in HEAVEN..
And LOVE IS ALL THAT I NEED,
And I found it there in your heart..
It isn't to hard to see..
We're in heaven.."
Ένα από τα πιο όμορφα βράδια της ζωής μου. Μία καταπληκτική συναυλία, ένας μοναδικός καλλιτέχνης, και το καλύτερο? Εσύ, δίπλα μου..
Όσα χρόνια κι αν περάσουν πάνω από τον Bryan Adams, μόνο καλό μπορούν να του κάνουν. Η φωνή του ακόμη πιο μπάσα και αισθησιακή, τα τραγούδια του με ακόμη περισσότερη ένταση και κέφι, ο κόσμος ενθουσιασμένος, να μη σταματάει να τραγουδάει. Όταν, δε, είπε και το αθάνατο "Summer of '69", το κατάμεστο με 18000 θεατές στάδιο, πήρε φωτιά!! Πιτσιρικάδες, νέοι, μεσήλικες, οικογένειες, παιδιά..Όλες οι ηλικίες ήταν εκεί, για να τραγουδήσουν μαζί με τον Bryan, για 2 ασταμάτητες ώρες.
Εμφανίστηκε μέσα από το κοινό, κάνοντας την κλασσική του είσοδο στο λεγόμενο "B Stage", κοινώς μία μικρότερη σκηνή, που είχε πάνω μόνο ένα μικρόφωνο. Ανέβηκε εκεί με την κιθάρα του για να τραγουδήσει 2-3 τραγούδια, μέσα στον κόσμο. Μεταξύ αυτών, και το Please Forgive Me. Υπό το φώς αναπτήρων και..φωτογραφικών μηχανών, που προσπαθούσαν να απαθανατήσουν τη στιγμή.
Μετά πέρασε μέσα από τον κόσμο, και αφότου έκανε τις πλάκες του με τους τυχερούς που είχαν έρθει από νωρίς για να βρουν θέση μπροστά μπροστά, ανέβηκε στη σκηνή. Εκεί, και για τις υπόλοιπες 2 ώρες παρά, έδωσε ρεσιτάλ μαζί με τον Keith Scott, τον Mickey Curry και τα υπόλοιπα παιδιά. Όλοι ντυμένοι απλά, με ένα σκούρο τζινάκι και ένα μαύρο πουκαμισάκι. Όλοι έκαναν το κέφι τους, όλοι το διασκέδαζαν. Δε σταμάτησαν να τρέχουν πάνω-κάτω στη σκηνή, να κάνουν πλάκες μεταξύ τους και με το κοινό, και φυσικά να ερμηνεύουν τα καλύτερα τραγούδια από τους 11 δίσκους του Bryan.
Ξεχώρισα το "let's make a night to remember", το "HEAAAVEN", το "18 til I die", το "Everything I do" (aaaax!!!), το "Run to you", το "The only thing that looks good on me is you", το "Best of me", το "Back to You" και τόοοοοσα άλλα. Οι μπαλάντες, υπό το φώς τον αναπτήρων και των κινητών, που φώτιζαν το γήπεδο σαν μικρές πυγολαμπίδες. Τα δυνατά κομμάτια, υπό το φως των καταπληκτικών προβολέων, που έδιναν ακόμη πιο μοναδική αίσθηση στον θεατή.
Όλα, τέλεια.
Όλα, μοναδικά.
Και η φωνή του, καμπάνα! Σαν να μην έχει περάσει μέρα από πάνω του, με ένα χαμόγελο διαφαίνεται η ποιότητα και η καλοσύνη αυτού του ανθρώπου.
Ήμουν τόσο ενθουσιασμένη, όσο ήμουν και την 1η φορά που τον είδα ζωντανά, το 1996 στο Wembley του Λονδίνου.
Τί κρίμα που τελείωσε :(
Μας άφησε όμως με μοναδικές αναμνήσεις, γέμισε τα αυτιά μας με ΚΑΛΗ ΜΟΥΣΙΚΗ, και μας θύμισε τα παιδικά μας χρόνια!
Ααααχ, ΘΑ ΜΕ ΞΑΝΑΠΑΑΑΑΑΣ?????
Υ.Γ. Βιντεάκια και φωτογραφίες θα ανεβάσω από το σπίτι, μιας και η αγαπητή τράπεζα εδώ στο "Πριγκηπάτο" μου απαγορεύει το upload!!!
There was only you and me,
We were young and wild and free..
Now nothing can take you away from me,
We've been down that road before..But that's over now,
You keep me coming back for moooore..
And baby YOU'RE ALL THAT I WANT,
When you're lying here in my arms..
I'm finding it hard to believe..
We're in HEAVEN..
And LOVE IS ALL THAT I NEED,
And I found it there in your heart..
It isn't to hard to see..
We're in heaven.."
Ένα από τα πιο όμορφα βράδια της ζωής μου. Μία καταπληκτική συναυλία, ένας μοναδικός καλλιτέχνης, και το καλύτερο? Εσύ, δίπλα μου..
Όσα χρόνια κι αν περάσουν πάνω από τον Bryan Adams, μόνο καλό μπορούν να του κάνουν. Η φωνή του ακόμη πιο μπάσα και αισθησιακή, τα τραγούδια του με ακόμη περισσότερη ένταση και κέφι, ο κόσμος ενθουσιασμένος, να μη σταματάει να τραγουδάει. Όταν, δε, είπε και το αθάνατο "Summer of '69", το κατάμεστο με 18000 θεατές στάδιο, πήρε φωτιά!! Πιτσιρικάδες, νέοι, μεσήλικες, οικογένειες, παιδιά..Όλες οι ηλικίες ήταν εκεί, για να τραγουδήσουν μαζί με τον Bryan, για 2 ασταμάτητες ώρες.
Εμφανίστηκε μέσα από το κοινό, κάνοντας την κλασσική του είσοδο στο λεγόμενο "B Stage", κοινώς μία μικρότερη σκηνή, που είχε πάνω μόνο ένα μικρόφωνο. Ανέβηκε εκεί με την κιθάρα του για να τραγουδήσει 2-3 τραγούδια, μέσα στον κόσμο. Μεταξύ αυτών, και το Please Forgive Me. Υπό το φώς αναπτήρων και..φωτογραφικών μηχανών, που προσπαθούσαν να απαθανατήσουν τη στιγμή.
Μετά πέρασε μέσα από τον κόσμο, και αφότου έκανε τις πλάκες του με τους τυχερούς που είχαν έρθει από νωρίς για να βρουν θέση μπροστά μπροστά, ανέβηκε στη σκηνή. Εκεί, και για τις υπόλοιπες 2 ώρες παρά, έδωσε ρεσιτάλ μαζί με τον Keith Scott, τον Mickey Curry και τα υπόλοιπα παιδιά. Όλοι ντυμένοι απλά, με ένα σκούρο τζινάκι και ένα μαύρο πουκαμισάκι. Όλοι έκαναν το κέφι τους, όλοι το διασκέδαζαν. Δε σταμάτησαν να τρέχουν πάνω-κάτω στη σκηνή, να κάνουν πλάκες μεταξύ τους και με το κοινό, και φυσικά να ερμηνεύουν τα καλύτερα τραγούδια από τους 11 δίσκους του Bryan.
Ξεχώρισα το "let's make a night to remember", το "HEAAAVEN", το "18 til I die", το "Everything I do" (aaaax!!!), το "Run to you", το "The only thing that looks good on me is you", το "Best of me", το "Back to You" και τόοοοοσα άλλα. Οι μπαλάντες, υπό το φώς τον αναπτήρων και των κινητών, που φώτιζαν το γήπεδο σαν μικρές πυγολαμπίδες. Τα δυνατά κομμάτια, υπό το φως των καταπληκτικών προβολέων, που έδιναν ακόμη πιο μοναδική αίσθηση στον θεατή.
Όλα, τέλεια.
Όλα, μοναδικά.
Και η φωνή του, καμπάνα! Σαν να μην έχει περάσει μέρα από πάνω του, με ένα χαμόγελο διαφαίνεται η ποιότητα και η καλοσύνη αυτού του ανθρώπου.
Ήμουν τόσο ενθουσιασμένη, όσο ήμουν και την 1η φορά που τον είδα ζωντανά, το 1996 στο Wembley του Λονδίνου.
Τί κρίμα που τελείωσε :(
Μας άφησε όμως με μοναδικές αναμνήσεις, γέμισε τα αυτιά μας με ΚΑΛΗ ΜΟΥΣΙΚΗ, και μας θύμισε τα παιδικά μας χρόνια!
Ααααχ, ΘΑ ΜΕ ΞΑΝΑΠΑΑΑΑΑΣ?????
Υ.Γ. Βιντεάκια και φωτογραφίες θα ανεβάσω από το σπίτι, μιας και η αγαπητή τράπεζα εδώ στο "Πριγκηπάτο" μου απαγορεύει το upload!!!
23 Σεπ 2008
BRYAN ADAMS LIVE IN Zürich..
Γιούπιιιιιι..
Μετά από 12 χρόνια, θα τον δω και πάλι ζωντανά. Τότε, στο Λονδίνο. Τώρα, στη Ζυρίχη.
Είναι μοναδικός, εκπληκτικός, διαχρονικός.
Και ανυπομονώ να τον δω απόψε ζωντανά να ξεσηκώνει το κοινό, να τραγουδάει τα νέα και παλιότερα τραγούδια του, και να μαγεύει με τη διαχρονική του φωνή.
Αναμείνατε στις οθόνες σας, για πολλά σχόλια και τραγούδια από αύριο!
BRYAN ADAMS ROOOOOOOOOOOOOOOOOCKS!!!!
(Αχ, κι εγώ αισθάνομαι ξανά πιτσιρίκι..)
Μετά από 12 χρόνια, θα τον δω και πάλι ζωντανά. Τότε, στο Λονδίνο. Τώρα, στη Ζυρίχη.
Είναι μοναδικός, εκπληκτικός, διαχρονικός.
Και ανυπομονώ να τον δω απόψε ζωντανά να ξεσηκώνει το κοινό, να τραγουδάει τα νέα και παλιότερα τραγούδια του, και να μαγεύει με τη διαχρονική του φωνή.
Αναμείνατε στις οθόνες σας, για πολλά σχόλια και τραγούδια από αύριο!
BRYAN ADAMS ROOOOOOOOOOOOOOOOOCKS!!!!
(Αχ, κι εγώ αισθάνομαι ξανά πιτσιρίκι..)
Γνωρίζοντας τον κόσμο..
Καλησπέρα φίλοι μου από το κρύο Λίχτενστάην!Τί μου κάνετε, καλά?Πώς τα περνάτε κι αυτό το Δευτεριάτικο μεσημεράκι?Εγώ μόλις γύρισα από ένα μεσημεριανό γεύμα με 2 συναδέλφους μου, που φυσικά εκτός από μεσημεριανό, μου προσέφεραν και..food for thought (και εν συνεχεία food for post!!)
Αισίως κλείνω σε μερικές μερούλες εκείνους τους 6 μήνες που λέγαμε στην Ελβετία, και είμαι νομίζω σε αρκετά καλή θέση να εκφράσω άποψη για τους διαφόρων εθνικοτήτων ανθρώπους που έχω γνωρίσει μέχρι στιγμής. Καθότι βρίσκομαι αυτή τη στιγμή στη γερμανόφωνη μεριά της Ελβετίας, οι βασικοί κατηγορούμενοι αυτού του ποστακίου είναι, τί άλλο, Ελβετοί και Γερμανοί.
Να ξεκαθαρίσουμε ότι αυτό το ποστάκι ουδεμία διάθεση έχει να γενικεύσει ή να βάλει όλους τους υποψηφίους σε ένα τσουβάλι..Παραθέτω απλά την προσωπική μου άποψη, όπως αυτή έχει διαμορφωθεί μετά από συνομιλίες με εκπροσώπους των δύο target groups :) :P
Στο πρώτο μου πρότζεκτ, συναναστρεφόμουνα όπως θυμάστε με την 1η κατηγορία-τους Ελβετούς! Καθότι στα προτζεκτάκια μας δουλεύουμε σε ομάδες των 2-4 ατόμων, κάνω κι εγώ παρέα, σε όλη τη διάρκεια του 9ώρου (8.5 ώρες η κανονική δουλειά, και άλλο ένα μισάωρο το μαμ) με αυτούς τους 2-4 που θα μου λάχουν. Ο απολογισμός στο πρώτο πρότζεκτ ήταν ένας Αυστριακός ηλικίας γύρω στα 55-60, ένας Ελβετός ηλικίας 27 ετών και ένας ακόμη Ελβετός ηλικίας 50-55 ετών..Ναι ναι, ο πασίγνωστος παπάρας ήταν ο τυχερός Ελβετός νούμερο #1!
Από δω κι από κει μίλησα και με άλλο κόσμο, γνώρισα και μερικούς ακόμη συναδέλφους, ανταλλάξαμε κουβεντούλες..Αλλά χαρακτηριστικό δείγμα για το ποστάκι μου ήτα πάντα οι προαναφερθέντες 3 συνάδελφοι.
Στο δεύτερο προτζεκτάκι μου, σε αυτό δηλαδή που βρίσκομαι τώρα εδώ στο Λίχτενστάην, ο απολογισμός είναι 2-4 άτομα. Αρχικά (να σημειωθεί το Αρχικά παρακαλώ!!), χάρηκα διότι δεν ήταν Ελβετοί, αλλά Γερμανοί. Ο λόγος?Θα μπορούσα να συνεννοήθώ σαν άνθρωπος. Ο ένας Γερμανός ηλικίας 30, ο άλλος 40 κάτι, η τρίτη 30 κάτι..Ευτυχώς ή δυστυχώς, δεν μου έτυχε να συναναστραφώ και πολύ με Λιχτενσταινους (ε πώς τους λένε ντε αυτούς που έρχονται από αυτό το τεράστιο κράτος?!?)..
Συμπεράσματα?
Ελβετοί:
Κλειστόμυαλοι, τσιγγούνηδες, δουλευταράδες. Δε θα αφήσουν ούτε το παραμικρό να περάσει αν δεν το τσεκάρουν και σχολιάσουν, κάνουν πολύ φασαρία για το τίποτα, το μυαλό τους δεν κόβει και πολύ, νομίζουν ότι είναι οι άρχοντες. Ναι, θα σε βοηθήσουν, ναι είναι ευγενικοί, οδηγούν καλά (όπου τους βλέπει η κάμερα κυρίως), και ανακυκλώνουν ΤΑ ΠΑΝΤΑ (όχι τόσο διότι ενδιαφέρονται για το περιβάλλον, όσο για την τσέπη τους - Ανακύκλωση ίσον τσάμπα, ενώ τα σκουπίδια κοστίζουν το κατιτίς τους -περισσότερες πληροφορίες σχετικά με τις ιδιαιτερότητές τους στο συγκεκριμένο θέμα θα ακολουθήσουν σε άλλο εκτενέστερο ποστάκι).
Έχουν πολλά, μα πάρα πολλά λεφτά, τα οποία ξοδεύουν στα ακριβά πράγματα που τους αρέσουν (δεν υπάρχει σχεδόν Ελβετός χωρίς 2-3 Mac λαπτοπάκια, πι σι κλπ), ποτέ όμως στα αυτονόητα. Κοινώς, στο σούπερ μάρκετ δεν αγοράζουν τα αγαπημένα τους μπισκοτάκια που τους τόσο πολύ τους αρέσουν, παρά ΜΟΝΟ αν αυτα είναι σε κάποια προσφορά - περίπτωση κατά την οποία σηκώνουν όλα τα μπισκοτάκια της προσφοράς, και νιώθουν πολύ περήφανοι για την αγορά τους.
Επίσης, είναι οι καλύτεροι πελάτες του Μάρκετινγκ. Αν τους πεις ότι ένα μπουκάλι λάδι είναι "το καλύτερο λάδι της Ελλάδας, έχει παρασκευαστεί από σπάνιους ανθρώπους με κόκκινα μαλλιά και κίτρινα μάτια, οι οποίοι του έκαναν για 4 συνεχόμενες βδομάδες αέρα για 2 ώρες κάθε βράδυ, κρατώντας στα χέρια τους φύλλα συκιάς", τότε θα δώσουν και 200 φράγκα προκειμένου να αγοράσουν μισό λίτρο. Και φυσικά, ύστερα θα παινεύονται αυτή τους την αγορά σε γνωστούς και φίλους, ακόμη κι αν το λάδι έχει γεύση κοπριάς και δεν τρώγεται ούτε από τα αυτοκίνητα!
"Βρίζουν" με κάθε ευκαιρία τους Γερμανούς, τους οποίους κατηγορούν ότι είναι παρτάκηδες, ότι ήρθαν στη χώρα τους να τους φάνε τα λεφτά, ότι μιλάνε σαν τα αγγούρια, ενώ χαρακτηριστικά λένε πως αν μπορούσαν και αυτοί οι καημένοι οι Γερμανοί να μιλάνε με τα γρρρρρ και τα χρουτς χρουτς που χρησιμοποιούν οι Ελβετοί (κάτι σαν γάβγισμα φανταστείτε), τότε φυσικά και θα μιλούσαν και εκείνοι. Ενώ τώρα που οι Γερμανοί μιλάνε σαν τα αγγούρια, οι Ελβετοί αισθάνονται πολύ μοδάτοι. Για να καταλάβεις για τί μιλάμε, έρχεται κυρία από το Αγρίνιο, σου μιλάει με το Ννννι και με το Λλλλι, χρησιμοποιεί δικές της λέξεις και μία ξεχωριστή προφορά και σου τη λέει που δε μιλάς κι εσύ έτσι..
Τέλος, είναι ολίγον τι κομπλεξικοί. Δε χρειάζεται να σας το αιτιολογήσω αυτό, νομίζω ότι από όσα έχουμε μέχρι στιγμής αναφέρει, αυτό τους το χαρακτηριστικό είναι self explanatory!
Γερμανοί (συνέχεια του ποστακίου, Τρίτη πρωί-βλέπετε, πήξαμε στη δουλειά χτες, κ δεν προλάβαμε να ολοκληρώσουμε τη σκέψη μας!!) :
Τους πρωτογνώρισα πριν από 5 χρόνια, στη χώρα τους. Αυτό το "στη χώρα τους" να σημειωθεί,διότι ένας άνθρωπος φέρεται εντελώς διαφορετικά όταν βρίσκεται στο σπίτι του, με τους φίλους του, τον κύκλο του και το γενικότερο οικείο κλίμα της χώρας του. Η άποψή μου δεν ήταν η καλύτερη. Ευγενικοί, αλλά μετρημένοι. Κρύοι και κλειστοί. Δεν είχα καταφέρει να κάνω παρέα παρά μόνο με πολύ λίγους από αυτούς. Περήφανοι για τη χώρα τους, υπάκουος λαός, και καλοί οδηγοί (τί προσέχει όμως ο άνθρωπος!!)
Τους ξανασυνάντησα φέτος, σε μία ξένη για αυτούς χώρα. Μπορώ να πω ότι μου φάνηκαν αρκετά διαφορετικοί.. Αρχικά, γκρινιάζουν διαρκώς για τη χώρα τους. Ότι οι μισθοί είναι χάλια, ότι το κόστος ζωής έχει ανέβει κατακόρυφα τώρα με το ευρώ, ότι δυσκολεύονται να βρουν καλές δουλειές..Ότι καλές δουλειές υπάρχουν μόνο στη νότια Γερμανία (περιοχή Βαυαρίας-Μόναχο), ότι στο Βερολίνο βρίσκεις μεν φθηνό σπίτι,αλλά οι δουλειές δεν είναι καθόλου καλοπληρωμένες και πάει λέγοντας. Ήρθαν στην Ελβετία για να βγάλουν χρήματα, λογικό. Πολλοί από αυτούς μπαίνουν ΚΑΘΕ Σαββατοκύριακο στο αυτοκίνητο και περνάνε τα Ελβετικά σύνορα, προκειμένου να πάνε να ψωνίσουν από το Σούπερ Μάρκετ (!!!) στη Γερμανία, όπου είναι πιο φθηνά τα τρόφιμα. Γκρινιάζουν ότι οι τιμές των τροφίμων εδώ στην Ελβετία είναι πολύ υψηλές (πλην όμως ξεχνάνε να αναφέρουν ότι το ίδιο ισχύει και για τους μισθούς, σε σύγκριση με τη Γερμανία, αφού η φορολογία και μόνο στην Ελβετία είναι πολύυυ χαμηλότερη από τη Γερμανία).
Κάνουν παρέα με άλλους Γερμανούς, και σε κάθε ευκαιρία βρίζουν τους Ελβετούς ότι είναι κομπλεξικοί, κλειστόμυαλοι, ρατσιστές και παρτάκηδες. Τους ανεβοκατεβάζουν βλάχους, και πιστεύουν ότι αν φύγουν όλοι οι Γερμανοί από την Ελβετία, η Ελβετία θα καταρρεύσει, καθότι θα έχει έλλειψη τεχνογνωσίας σε διάφορους τομείς (ε, δεν έχουν κ πολύ άδικο εδώ που τα λέμε!!)..
Ο γενικός χαρακτηρισμός που θα τους απέδιδα?Γκρινιάρηδες και ανικανοποίητοι. Μένουν εδώ διότι τα λεφτά είναι καλύτερα, αλλά για όλα τα άλλα επιστρέφουν στη Γερμανία.Για τα ψώνια τους, τον οδοντίατρό τους, τις διακοπές τους, όλα. Και φυσικά, δε χάνουν ευκαιρία να σου θυμίσουν ότι εδώ, όχι, ΔΕΝ αισθάνονται σαν στο σπίτι τους, και απλά μαζεύουν λεφτά για να την κάνουν..
Σας κάλυψα?
Χωρίς υπερβολή, η κατάσταση έχει κάπως έτσι. Κι εμείς, οι Έλληνες, στεκόμαστε κάπου στη μέση και ακούμε τις γκρίνιες του ενός για τον άλλο. Και γελάμε..
Διότι και οι Ελβετοί μας συμπαθούν περισσότερο από τους Γερμανούς, και οι Γερμανοί μας συμπαθούν περισσότερο από τους Ελβετούς, και οι δυο ζηλεύουν που ερχόμαστε από την πιο ηλιόλουστη και καλοσυνάτη χώρα, και απορούν που έχουμε πάντα το χαμόγελο ζωγραφισμένο στα χείλη μας!
Εμ, αυτό συμβαίνει όταν κουβαλάς τον ήλιο μέσα στην καρδιά σου αγαπητοί μου!!
Αλλά τί σας λέω τώρα εγώ εσάς για ήλιο..:P :P :P
Αισίως κλείνω σε μερικές μερούλες εκείνους τους 6 μήνες που λέγαμε στην Ελβετία, και είμαι νομίζω σε αρκετά καλή θέση να εκφράσω άποψη για τους διαφόρων εθνικοτήτων ανθρώπους που έχω γνωρίσει μέχρι στιγμής. Καθότι βρίσκομαι αυτή τη στιγμή στη γερμανόφωνη μεριά της Ελβετίας, οι βασικοί κατηγορούμενοι αυτού του ποστακίου είναι, τί άλλο, Ελβετοί και Γερμανοί.
Να ξεκαθαρίσουμε ότι αυτό το ποστάκι ουδεμία διάθεση έχει να γενικεύσει ή να βάλει όλους τους υποψηφίους σε ένα τσουβάλι..Παραθέτω απλά την προσωπική μου άποψη, όπως αυτή έχει διαμορφωθεί μετά από συνομιλίες με εκπροσώπους των δύο target groups :) :P
Στο πρώτο μου πρότζεκτ, συναναστρεφόμουνα όπως θυμάστε με την 1η κατηγορία-τους Ελβετούς! Καθότι στα προτζεκτάκια μας δουλεύουμε σε ομάδες των 2-4 ατόμων, κάνω κι εγώ παρέα, σε όλη τη διάρκεια του 9ώρου (8.5 ώρες η κανονική δουλειά, και άλλο ένα μισάωρο το μαμ) με αυτούς τους 2-4 που θα μου λάχουν. Ο απολογισμός στο πρώτο πρότζεκτ ήταν ένας Αυστριακός ηλικίας γύρω στα 55-60, ένας Ελβετός ηλικίας 27 ετών και ένας ακόμη Ελβετός ηλικίας 50-55 ετών..Ναι ναι, ο πασίγνωστος παπάρας ήταν ο τυχερός Ελβετός νούμερο #1!
Από δω κι από κει μίλησα και με άλλο κόσμο, γνώρισα και μερικούς ακόμη συναδέλφους, ανταλλάξαμε κουβεντούλες..Αλλά χαρακτηριστικό δείγμα για το ποστάκι μου ήτα πάντα οι προαναφερθέντες 3 συνάδελφοι.
Στο δεύτερο προτζεκτάκι μου, σε αυτό δηλαδή που βρίσκομαι τώρα εδώ στο Λίχτενστάην, ο απολογισμός είναι 2-4 άτομα. Αρχικά (να σημειωθεί το Αρχικά παρακαλώ!!), χάρηκα διότι δεν ήταν Ελβετοί, αλλά Γερμανοί. Ο λόγος?Θα μπορούσα να συνεννοήθώ σαν άνθρωπος. Ο ένας Γερμανός ηλικίας 30, ο άλλος 40 κάτι, η τρίτη 30 κάτι..Ευτυχώς ή δυστυχώς, δεν μου έτυχε να συναναστραφώ και πολύ με Λιχτενσταινους (ε πώς τους λένε ντε αυτούς που έρχονται από αυτό το τεράστιο κράτος?!?)..
Συμπεράσματα?
Ελβετοί:
Κλειστόμυαλοι, τσιγγούνηδες, δουλευταράδες. Δε θα αφήσουν ούτε το παραμικρό να περάσει αν δεν το τσεκάρουν και σχολιάσουν, κάνουν πολύ φασαρία για το τίποτα, το μυαλό τους δεν κόβει και πολύ, νομίζουν ότι είναι οι άρχοντες. Ναι, θα σε βοηθήσουν, ναι είναι ευγενικοί, οδηγούν καλά (όπου τους βλέπει η κάμερα κυρίως), και ανακυκλώνουν ΤΑ ΠΑΝΤΑ (όχι τόσο διότι ενδιαφέρονται για το περιβάλλον, όσο για την τσέπη τους - Ανακύκλωση ίσον τσάμπα, ενώ τα σκουπίδια κοστίζουν το κατιτίς τους -περισσότερες πληροφορίες σχετικά με τις ιδιαιτερότητές τους στο συγκεκριμένο θέμα θα ακολουθήσουν σε άλλο εκτενέστερο ποστάκι).
Έχουν πολλά, μα πάρα πολλά λεφτά, τα οποία ξοδεύουν στα ακριβά πράγματα που τους αρέσουν (δεν υπάρχει σχεδόν Ελβετός χωρίς 2-3 Mac λαπτοπάκια, πι σι κλπ), ποτέ όμως στα αυτονόητα. Κοινώς, στο σούπερ μάρκετ δεν αγοράζουν τα αγαπημένα τους μπισκοτάκια που τους τόσο πολύ τους αρέσουν, παρά ΜΟΝΟ αν αυτα είναι σε κάποια προσφορά - περίπτωση κατά την οποία σηκώνουν όλα τα μπισκοτάκια της προσφοράς, και νιώθουν πολύ περήφανοι για την αγορά τους.
Επίσης, είναι οι καλύτεροι πελάτες του Μάρκετινγκ. Αν τους πεις ότι ένα μπουκάλι λάδι είναι "το καλύτερο λάδι της Ελλάδας, έχει παρασκευαστεί από σπάνιους ανθρώπους με κόκκινα μαλλιά και κίτρινα μάτια, οι οποίοι του έκαναν για 4 συνεχόμενες βδομάδες αέρα για 2 ώρες κάθε βράδυ, κρατώντας στα χέρια τους φύλλα συκιάς", τότε θα δώσουν και 200 φράγκα προκειμένου να αγοράσουν μισό λίτρο. Και φυσικά, ύστερα θα παινεύονται αυτή τους την αγορά σε γνωστούς και φίλους, ακόμη κι αν το λάδι έχει γεύση κοπριάς και δεν τρώγεται ούτε από τα αυτοκίνητα!
"Βρίζουν" με κάθε ευκαιρία τους Γερμανούς, τους οποίους κατηγορούν ότι είναι παρτάκηδες, ότι ήρθαν στη χώρα τους να τους φάνε τα λεφτά, ότι μιλάνε σαν τα αγγούρια, ενώ χαρακτηριστικά λένε πως αν μπορούσαν και αυτοί οι καημένοι οι Γερμανοί να μιλάνε με τα γρρρρρ και τα χρουτς χρουτς που χρησιμοποιούν οι Ελβετοί (κάτι σαν γάβγισμα φανταστείτε), τότε φυσικά και θα μιλούσαν και εκείνοι. Ενώ τώρα που οι Γερμανοί μιλάνε σαν τα αγγούρια, οι Ελβετοί αισθάνονται πολύ μοδάτοι. Για να καταλάβεις για τί μιλάμε, έρχεται κυρία από το Αγρίνιο, σου μιλάει με το Ννννι και με το Λλλλι, χρησιμοποιεί δικές της λέξεις και μία ξεχωριστή προφορά και σου τη λέει που δε μιλάς κι εσύ έτσι..
Τέλος, είναι ολίγον τι κομπλεξικοί. Δε χρειάζεται να σας το αιτιολογήσω αυτό, νομίζω ότι από όσα έχουμε μέχρι στιγμής αναφέρει, αυτό τους το χαρακτηριστικό είναι self explanatory!
Γερμανοί (συνέχεια του ποστακίου, Τρίτη πρωί-βλέπετε, πήξαμε στη δουλειά χτες, κ δεν προλάβαμε να ολοκληρώσουμε τη σκέψη μας!!) :
Τους πρωτογνώρισα πριν από 5 χρόνια, στη χώρα τους. Αυτό το "στη χώρα τους" να σημειωθεί,διότι ένας άνθρωπος φέρεται εντελώς διαφορετικά όταν βρίσκεται στο σπίτι του, με τους φίλους του, τον κύκλο του και το γενικότερο οικείο κλίμα της χώρας του. Η άποψή μου δεν ήταν η καλύτερη. Ευγενικοί, αλλά μετρημένοι. Κρύοι και κλειστοί. Δεν είχα καταφέρει να κάνω παρέα παρά μόνο με πολύ λίγους από αυτούς. Περήφανοι για τη χώρα τους, υπάκουος λαός, και καλοί οδηγοί (τί προσέχει όμως ο άνθρωπος!!)
Τους ξανασυνάντησα φέτος, σε μία ξένη για αυτούς χώρα. Μπορώ να πω ότι μου φάνηκαν αρκετά διαφορετικοί.. Αρχικά, γκρινιάζουν διαρκώς για τη χώρα τους. Ότι οι μισθοί είναι χάλια, ότι το κόστος ζωής έχει ανέβει κατακόρυφα τώρα με το ευρώ, ότι δυσκολεύονται να βρουν καλές δουλειές..Ότι καλές δουλειές υπάρχουν μόνο στη νότια Γερμανία (περιοχή Βαυαρίας-Μόναχο), ότι στο Βερολίνο βρίσκεις μεν φθηνό σπίτι,αλλά οι δουλειές δεν είναι καθόλου καλοπληρωμένες και πάει λέγοντας. Ήρθαν στην Ελβετία για να βγάλουν χρήματα, λογικό. Πολλοί από αυτούς μπαίνουν ΚΑΘΕ Σαββατοκύριακο στο αυτοκίνητο και περνάνε τα Ελβετικά σύνορα, προκειμένου να πάνε να ψωνίσουν από το Σούπερ Μάρκετ (!!!) στη Γερμανία, όπου είναι πιο φθηνά τα τρόφιμα. Γκρινιάζουν ότι οι τιμές των τροφίμων εδώ στην Ελβετία είναι πολύ υψηλές (πλην όμως ξεχνάνε να αναφέρουν ότι το ίδιο ισχύει και για τους μισθούς, σε σύγκριση με τη Γερμανία, αφού η φορολογία και μόνο στην Ελβετία είναι πολύυυ χαμηλότερη από τη Γερμανία).
Κάνουν παρέα με άλλους Γερμανούς, και σε κάθε ευκαιρία βρίζουν τους Ελβετούς ότι είναι κομπλεξικοί, κλειστόμυαλοι, ρατσιστές και παρτάκηδες. Τους ανεβοκατεβάζουν βλάχους, και πιστεύουν ότι αν φύγουν όλοι οι Γερμανοί από την Ελβετία, η Ελβετία θα καταρρεύσει, καθότι θα έχει έλλειψη τεχνογνωσίας σε διάφορους τομείς (ε, δεν έχουν κ πολύ άδικο εδώ που τα λέμε!!)..
Ο γενικός χαρακτηρισμός που θα τους απέδιδα?Γκρινιάρηδες και ανικανοποίητοι. Μένουν εδώ διότι τα λεφτά είναι καλύτερα, αλλά για όλα τα άλλα επιστρέφουν στη Γερμανία.Για τα ψώνια τους, τον οδοντίατρό τους, τις διακοπές τους, όλα. Και φυσικά, δε χάνουν ευκαιρία να σου θυμίσουν ότι εδώ, όχι, ΔΕΝ αισθάνονται σαν στο σπίτι τους, και απλά μαζεύουν λεφτά για να την κάνουν..
Σας κάλυψα?
Χωρίς υπερβολή, η κατάσταση έχει κάπως έτσι. Κι εμείς, οι Έλληνες, στεκόμαστε κάπου στη μέση και ακούμε τις γκρίνιες του ενός για τον άλλο. Και γελάμε..
Διότι και οι Ελβετοί μας συμπαθούν περισσότερο από τους Γερμανούς, και οι Γερμανοί μας συμπαθούν περισσότερο από τους Ελβετούς, και οι δυο ζηλεύουν που ερχόμαστε από την πιο ηλιόλουστη και καλοσυνάτη χώρα, και απορούν που έχουμε πάντα το χαμόγελο ζωγραφισμένο στα χείλη μας!
Εμ, αυτό συμβαίνει όταν κουβαλάς τον ήλιο μέσα στην καρδιά σου αγαπητοί μου!!
Αλλά τί σας λέω τώρα εγώ εσάς για ήλιο..:P :P :P
19 Σεπ 2008
Εικόνες, ιστορίες και μεσημεριανές περιπλανήσεις..
Παρασκευή, 19 Σεπτεμβρίου, του 2000 και 8!
Είμαι (πού αλλού) στο γραφείο μου στη Ζυρίχη και σήμερα, καθότι το απόγευμα πετάμε για τα πάτρια εδάφη, και είπα να την σκαπουλάρω από το Λίχτενστάην για σήμερα. Για να μη σας τρώει η απορία τί κάνω στο Λίχτενστάην, να σας πω ότι όχι, ΔΕΝ κάνω ξέπλυμα μαύρου χρήματος. χεχε..Εργάζομαι σε ένα 3μηνο έργο σε μία τράπεζα του μικρού αυτού "Πριγκηπάτου", κι έτσι πηγαινοέρχομαι εκεί σε καθημερινή βάση. Άστα, 110 χιλιόμετρα απόσταση στο πήγαινε, κι άλλα τόσα στο γύρνα.Ευτυχώς είναι εθνική οδός, και ο χρόνος κυλάει νεράκι!Φέραμε τώρα και το αμαξάκι του Πίκου μου να μας κάνει παρέα, και έτσι απολαμβάνουμε μαζί την απόσταση.
Να ξεκαθαρίσω ότι σαν το Λιονταράκι μου, άλλο αμάξι απλά ΔΕΝ υπάρχει..Εντάξει όμως, και το GTCάκι, καλόοοο είναι :P
Πω πω, συνειδητοποίησα πρόσφατα ότι τέλος του μήνα κλείνω 6 ΜΗΝΕΣ στη Ζυρίχη. Και ειλικρινά, δε μου φαίνονται..έχω την αίσθηση ότι πέρασαν 2, άντε 3..Κι όμως, χτυπήσαμε κιόλας εξάρα, με ένα σωρό νέες εμπειρίες, μοναδικές αναμνήσεις, καινούργιες εικόνες και συναισθήματα. Αν με ρωτήσεις αν 6 μήνες μετά έχω μετανιώσει κάτι από αυτά που έχουν συμβεί μέχρι σήμερα, αν θα ήθελα να αλλάξω κάτι, ή αν θα ήθελα να κάνω ένα μεγάλο UNDO και να γυρίσω πίσω,θα σου πω ένα τεράστιο ΟΧΙ!!!..
Όχι διότι οι τελευταίοι 6 μήνες ήταν τόσο γεμάτοι, τόσο μοναδικοί, που δεν θα μπορούσα ούτε να τους φανταστώ..
Όχι, διότι ανοίξαμε μία πόρτα, που πίσω της έκρυβε μία άλλη ζωή, μία άλλη καθημερινότητα, που άξιζε να δοκιμάσουμε..
Όχι, διότι το να ξυπνάω δίπλα του, να γυρνάω στο σπίτι μαζί του, και να μοιράζομαι τη ζωή μου μαζί του, είναι ο λόγος που με κάνει να χαμογελάω όοοολη την ώρα..
Μπορεί οι συνθήκες ζωής εδώ να είναι σε κάποια πράγματα διαφορετικές απ΄ότι ήταν στην Ελλάδα, μπορεί οι παρέες μας να είναι ακόμη μετρημένες και η καθημερινότητά μας πολύ έντονη, μπορεί να κουραζόμαστε λίγο παραπάνω..αλλά όταν για λίγο στεκόμαστε και βλέπουμε πού βρισκόμαστε, τί μοναδική εμπειρία ζούμε, και τί μας περιμένει ακόμα, χαμογελάμε πονηρά και σκεφτόμαστε "Βρε για δες, καλά τα καταφέρνουμε!"..
Όλα καλά λοιπόν...Περιμένουμε και φίλους τον επόμενο σου κού, μετά κι άλλους από Νοέμβρη, και χαζοχαιρόμαστε να σας ξεναγούμε στα μέρη μας, να μοιραζόμαστε μαζί σας, έστω και για λίγο, στιγμές από τη νέα μας ζωή!
Έβγαλε ήλιο..έναν ωραίο, λαμπερό, ζεστό ήλιο..Αυτόν τον ήλιο που φωτίζει την πόλη, και την κάνει να φαίνεται τόοοοοσο όμορφη.
Στον κεντρικό σταθμό της Ζυρίχης, από όπου παίρνω κάθε μέρα το τρενάκι για το Λίχτενστάην, βλέπω τα μεγάλα τρένα που έρχονται και φεύγουν, και νιώθω τόσο όμορφα..ξέρω ότι ανά πάσα στιγμή μπορώ να μπω σε ένα τρένο, και να δω κι άλλη μία πόλη, κι άλλο ένα βουνό, κι άλλο ένα χωριό..Μπορώ να ανοίξω τα φτερά μου και να πετάξω για όλη την Ευρώπη, να μπω στο αμαξάκι και να οδηγήσω μέχρι το Παρίσι, το Βερολίνο, το Άμστερνταμ ή τη Βαρκελώνη..
Και συνειδητοποιώ καμιά φορά ότι είναι αυτή η μοναδική θάλασσα της Ελλάδας, αυτή που της δίνει το καταπληκτικό χρώμα της ελευθερίας και της ξενοιασιάς, που την ίδια ώρα την κρατάει παγιδευμένη..Διότι για να ανακαλύψεις την Ευρώπη, να ταξιδέψεις σε άλλα μέρη, να γνωρίσεις κουλτούρες και να ανοίξει λίγο το μυαλό σου, πρέπει να μπεις σε ένα αεροπλάνο..κι αυτό είναι που κράτησε πολλούς Έλληνες μακριά από τα ταξίδια.Εδώ, μπαίνεις στο αμάξι σου, και σε 4 ώρες είσαι στη Βενετία..Σε άλλες 4 στο Μόναχο, στην Κροατία, στη Γαλλία, τη Γερμανία..κι αυτό, σου ανοίγει άλλους ορίζοντες! Γι'αυτό μη διστάζετε ποτέ να κυνηγάτε ένα ταξίδι στο εξωτερικό. Δεν μπορείτε να φανταστείτε πόσο μπορεί να σας αλλάξει, να σας ανοίξει το μυαλό, να σας λογικέψει, και τελικά να σας κάνει να αγαπήσετε ακόμη περισσότερο τα καλά της χώρας μας.. Αφήστε, που ίσως έτσι να μπορέσουμε να διορθώσουμε και μερικά από τα στραβά της :)
Επιστροφή στη δουλειά τώρα, και μετά αναχώρηση για Αθήνα. Έμαθα θα βρέχει εκεί όλο το 3ήμερο που θα είμαστε κάτω..Εμ, είπαμε, φέρνουμε τον Ελβετικό καιρό, να σας τον αφήσουμε για λίγο (να γεμίσει κ καμιά λιμνούλα με νερό), και θα δανειστούμε για λίγο τον ήλιο σας!
Κι αν κρίνω από αυτό που βλέπω αυτή τη στιγμή έξω από το παραθύρι μου, κι αυτό που βλέπετε κι εσείς, μάλλον η συμφωνία έπιασε.. :P
Grüezi Mitenannnnd :):):)
Είμαι (πού αλλού) στο γραφείο μου στη Ζυρίχη και σήμερα, καθότι το απόγευμα πετάμε για τα πάτρια εδάφη, και είπα να την σκαπουλάρω από το Λίχτενστάην για σήμερα. Για να μη σας τρώει η απορία τί κάνω στο Λίχτενστάην, να σας πω ότι όχι, ΔΕΝ κάνω ξέπλυμα μαύρου χρήματος. χεχε..Εργάζομαι σε ένα 3μηνο έργο σε μία τράπεζα του μικρού αυτού "Πριγκηπάτου", κι έτσι πηγαινοέρχομαι εκεί σε καθημερινή βάση. Άστα, 110 χιλιόμετρα απόσταση στο πήγαινε, κι άλλα τόσα στο γύρνα.Ευτυχώς είναι εθνική οδός, και ο χρόνος κυλάει νεράκι!Φέραμε τώρα και το αμαξάκι του Πίκου μου να μας κάνει παρέα, και έτσι απολαμβάνουμε μαζί την απόσταση.
Να ξεκαθαρίσω ότι σαν το Λιονταράκι μου, άλλο αμάξι απλά ΔΕΝ υπάρχει..Εντάξει όμως, και το GTCάκι, καλόοοο είναι :P
Πω πω, συνειδητοποίησα πρόσφατα ότι τέλος του μήνα κλείνω 6 ΜΗΝΕΣ στη Ζυρίχη. Και ειλικρινά, δε μου φαίνονται..έχω την αίσθηση ότι πέρασαν 2, άντε 3..Κι όμως, χτυπήσαμε κιόλας εξάρα, με ένα σωρό νέες εμπειρίες, μοναδικές αναμνήσεις, καινούργιες εικόνες και συναισθήματα. Αν με ρωτήσεις αν 6 μήνες μετά έχω μετανιώσει κάτι από αυτά που έχουν συμβεί μέχρι σήμερα, αν θα ήθελα να αλλάξω κάτι, ή αν θα ήθελα να κάνω ένα μεγάλο UNDO και να γυρίσω πίσω,θα σου πω ένα τεράστιο ΟΧΙ!!!..
Όχι διότι οι τελευταίοι 6 μήνες ήταν τόσο γεμάτοι, τόσο μοναδικοί, που δεν θα μπορούσα ούτε να τους φανταστώ..
Όχι, διότι ανοίξαμε μία πόρτα, που πίσω της έκρυβε μία άλλη ζωή, μία άλλη καθημερινότητα, που άξιζε να δοκιμάσουμε..
Όχι, διότι το να ξυπνάω δίπλα του, να γυρνάω στο σπίτι μαζί του, και να μοιράζομαι τη ζωή μου μαζί του, είναι ο λόγος που με κάνει να χαμογελάω όοοολη την ώρα..
Μπορεί οι συνθήκες ζωής εδώ να είναι σε κάποια πράγματα διαφορετικές απ΄ότι ήταν στην Ελλάδα, μπορεί οι παρέες μας να είναι ακόμη μετρημένες και η καθημερινότητά μας πολύ έντονη, μπορεί να κουραζόμαστε λίγο παραπάνω..αλλά όταν για λίγο στεκόμαστε και βλέπουμε πού βρισκόμαστε, τί μοναδική εμπειρία ζούμε, και τί μας περιμένει ακόμα, χαμογελάμε πονηρά και σκεφτόμαστε "Βρε για δες, καλά τα καταφέρνουμε!"..
Όλα καλά λοιπόν...Περιμένουμε και φίλους τον επόμενο σου κού, μετά κι άλλους από Νοέμβρη, και χαζοχαιρόμαστε να σας ξεναγούμε στα μέρη μας, να μοιραζόμαστε μαζί σας, έστω και για λίγο, στιγμές από τη νέα μας ζωή!
Έβγαλε ήλιο..έναν ωραίο, λαμπερό, ζεστό ήλιο..Αυτόν τον ήλιο που φωτίζει την πόλη, και την κάνει να φαίνεται τόοοοοσο όμορφη.
Στον κεντρικό σταθμό της Ζυρίχης, από όπου παίρνω κάθε μέρα το τρενάκι για το Λίχτενστάην, βλέπω τα μεγάλα τρένα που έρχονται και φεύγουν, και νιώθω τόσο όμορφα..ξέρω ότι ανά πάσα στιγμή μπορώ να μπω σε ένα τρένο, και να δω κι άλλη μία πόλη, κι άλλο ένα βουνό, κι άλλο ένα χωριό..Μπορώ να ανοίξω τα φτερά μου και να πετάξω για όλη την Ευρώπη, να μπω στο αμαξάκι και να οδηγήσω μέχρι το Παρίσι, το Βερολίνο, το Άμστερνταμ ή τη Βαρκελώνη..Και συνειδητοποιώ καμιά φορά ότι είναι αυτή η μοναδική θάλασσα της Ελλάδας, αυτή που της δίνει το καταπληκτικό χρώμα της ελευθερίας και της ξενοιασιάς, που την ίδια ώρα την κρατάει παγιδευμένη..Διότι για να ανακαλύψεις την Ευρώπη, να ταξιδέψεις σε άλλα μέρη, να γνωρίσεις κουλτούρες και να ανοίξει λίγο το μυαλό σου, πρέπει να μπεις σε ένα αεροπλάνο..κι αυτό είναι που κράτησε πολλούς Έλληνες μακριά από τα ταξίδια.Εδώ, μπαίνεις στο αμάξι σου, και σε 4 ώρες είσαι στη Βενετία..Σε άλλες 4 στο Μόναχο, στην Κροατία, στη Γαλλία, τη Γερμανία..κι αυτό, σου ανοίγει άλλους ορίζοντες! Γι'αυτό μη διστάζετε ποτέ να κυνηγάτε ένα ταξίδι στο εξωτερικό. Δεν μπορείτε να φανταστείτε πόσο μπορεί να σας αλλάξει, να σας ανοίξει το μυαλό, να σας λογικέψει, και τελικά να σας κάνει να αγαπήσετε ακόμη περισσότερο τα καλά της χώρας μας.. Αφήστε, που ίσως έτσι να μπορέσουμε να διορθώσουμε και μερικά από τα στραβά της :)
Επιστροφή στη δουλειά τώρα, και μετά αναχώρηση για Αθήνα. Έμαθα θα βρέχει εκεί όλο το 3ήμερο που θα είμαστε κάτω..Εμ, είπαμε, φέρνουμε τον Ελβετικό καιρό, να σας τον αφήσουμε για λίγο (να γεμίσει κ καμιά λιμνούλα με νερό), και θα δανειστούμε για λίγο τον ήλιο σας!
Κι αν κρίνω από αυτό που βλέπω αυτή τη στιγμή έξω από το παραθύρι μου, κι αυτό που βλέπετε κι εσείς, μάλλον η συμφωνία έπιασε.. :P
Grüezi Mitenannnnd :):):)
8 Σεπ 2008
Νά'μαι και πάλι !!!
Πολύ καλημέρα σας!!Τί μου κάνετε, καλά? Εγώ σήμερα βρίσκομαι και πάλι στο γραφειάκι μου στη Ζυρίχη και όχι στο Λίχτενστάιν, γι'αυτό και καταφέρνω να σας πω τα νέα μουυυυ!!!
Μετά από 10 καταπληκτικές μέρες στην Ελλάδα (5 εκ των οποίων στον δικό μου παράδεισο!!), 1 βδομάδα τρελού πηξίματος στη δουλειά στο Λίχτενσταην, μετά από ένα απίστευτα κουραστικό αλλά παράλληλα διασκεδαστικό σ/κ στο δρόμο μεταξύ Ζυρίχης και Βενετίας, είμαι πάλι εδώ, κι αυτό το καλοκαίρι..εεε, φθινόπωρο, με συγχωρείτε!! Εμ, ξέρετε τώρα, ο πεινασμένος...
Καλά ντε, δε γκρινιάζω!Απλώς καλοσυνήθισα με τον καλό καιρό, τον ήλιο, και την καλοκαιρινή διάθεση, και τώρα δε θέλω με τίιιιποτα να τα αποχωριστώ, καταλάβατε?!?
Λοιπόν, νέα από τις διακοπές, για να ξεκινήσει καλά αυτή η βδομάδα (σε αντίθεση με την προηγούμενη, που ξεκίνησε με πολύ πήξιμο και δουλειά!)..
Αθήνα, 21/8 με 23/8
Τι προλαβαίνει να κάνει κανείς μέσα σε 2.5 μερούλες στην Αθήνα?Χμμμ, να σας πω εγώ..Προλαβαίνει να πάει για μπάνιο στο Σχοινιά, να γυρίσει, να φάει επιτέλους σπιτικό φαγητάκι, να μπανιαριστεί και να κατέβει στο Μωλ ( στο Mall ντε που το παίζεις ότι δεν καταλαβαίνεις!), να αγοράσει φουστάνι για το γάμο (μετά από 1.5 μήνα αναζήτησης φορέματος στη Ζυρίχη, τη λύση τη βρήκα στο γνωστό και δοκιμασμένο Ζικ Ζακ στο Μωλ! Το συστήνω ανεπιφύλακτα), να βρεθεί με τη Βασούλα για βόλτα, και εν συνεχεία με την Ελένη, τη Γιάννα, τη Μπούμπι, το Σταύρο και τον Πίκο για ποτάκι στο Κεφαλάρι.. Tην επόμενη μέρα, ο ίδιος άνθρωπος προλαβαίνει να πάει να δει τη νυφούλα της χρονιάς (βλέπε εδώ), να πάει με την κολλητάρα να ετοιμάσει νύχια και μαλλιά, να ψευτοξεκουραστεί για καμια ωρίτσα στο σπίτι, και μετά να πάει από νωρίς στο σπίτι της προαναφερθείσας νυφούλας για να την ξεπροδοβίσει μαζί με την υπόλοιπη κοριτσοπαρέα για την εκκλησία.
Απόγευμα Παρασκευής, 22 Αυγούστου? Ο πιο συγκινητικός γάμος που έχω ζήσει ποτέ μου! Διότι ναι, το ποντικάκι μας ΠΑΝΤΡΕΥΤΗΚΕ!!!!!!!!!!! Και ήταν όλα υπέροχα, όλα μοναδικά, όλα λαμπερά..ΝΑ ΖΗΣΕΤΕ φιλενάδα μου! Άντε, κ στα δικά μας ;)
Μετά από τρελλό ξενύχτι, γυρνάς σπίτι σου, για να ξυπνήσεις την επόμενη μέρα και να ετοιμάσεις κακείν κακώς τη βαλίτσα σου, να μπεις στον ηλεκτρικό, και να κατέβεις Πειραιά όπου.. "ΤΟ ΠΛΟΙΟ ΘΑ ΣΑΛΠΑΡΕΙ ΤΟ ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΑΚΙ, ΠΑΡΕ ΗΛΕΚΤΡΙΚΟ ΓΙΑ ΠΕΙΡΑΙΑ..ΚΑΙ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΚΑΥΤΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΑΚΙ, ΣΤΗΝ ΟΙΑ ΘΑ ΜΕ ΠΑΣ ΚΑΙ ΣΤΑ ΦΗΡΑ!!!"..
Και το όνειρο ξεκινά για μια ακόμα φορά..
Σαντορίνη 23/8 με 28/8
Τι μπορεί να σου συμβεί μέσα σε 5 μέρες, στο πιο όμορφο μέρος του κόσμου?
Μπορείς να μείνεις στο ξενοδοχείο με την πιο όμορφη θέα της Οίας..
Μπορείς να τριγυρνάς στα σοκάκια της Οίας, και να μη χορταίνεις να τη χαζεύεις..
Μπορείς να ξυπνάς κάθε πρωί, και να μπαίνει από το παράθυρό σου η Αιγαιοπελαγίτικη αύρα και να παίρνεις βαθιές ανάσες, για να κρατήσεις τις μυρωδιές όταν ο χειμώνας κάνει το ντεμπούτο του..
Μπορείς να ζήσεις τις πιο όμορφες στιγμές της ζωής σου..
Απλά αξέχαστα, απλά μοναδικά...Και το όνειρο, και ο έρωτας, για μια φορά ακόμα στη Σαντορίνη μου κρύβονται..
Αθήνα, 28/8 με 1/9
Τί μπορεί να κάνει ένας άνθρωπος σε 4 μέρες στην Αθήνα? Και τίιιι δεν μπορεί να κάνει που σας λέω! Να βγει, να δει όλους τους φίλους του, τους συγγενείς και τους δικούς του, να πάει στο γάμο του Δημητράκη κ της Ρέας (ναι ναι, δεύτερος γάμος μέσα σε ένα 10ήμερο, γιούπι! Άντε, και στα δικά σας οι ανύπαντροι!), να διασκεδάσει, να χαρεί, να είναι ευτυχισμένος..
Και να γυρίσει πίσω, στα ελβετικά εδάφη, με διάθεση, με κέφι, και με όρεξη για έναν διαφορετικό χειμώνα..
Και αυτό το σ/κ, πήγαμε κ μέχρι τη Βενετία με το τρενάκι, για να πάρουμε το τουτούκι μας (του Πίκου ντε, διότι το δικό μου πλέον το έχει η Μπουρμπουλιτσα), και να γυρίσουμε και πάλι στη βάση μας!
Καλό φθινόπωρο, καλό χειμώνα, και πάντα όλα καλά..Και μην ξεχνάτε πως αν το καλοκαίρι διαρκούσε για πάντα, αφενός μεν θα γινόμασταν μαύροι σαν τα τσουκάλια από τον πολύ ήλιο, αφετέρου θα το βαριόμασταν! Ναι ναι που σας λέω, έχει κ τα καλά του ο χειμώνας, και αναμείνατε στις οθόνες σας για να τα περάσουμε όλα μαζί!!
Πολλές ελβετικές χαιρετούρες!!! :):):)
Μετά από 10 καταπληκτικές μέρες στην Ελλάδα (5 εκ των οποίων στον δικό μου παράδεισο!!), 1 βδομάδα τρελού πηξίματος στη δουλειά στο Λίχτενσταην, μετά από ένα απίστευτα κουραστικό αλλά παράλληλα διασκεδαστικό σ/κ στο δρόμο μεταξύ Ζυρίχης και Βενετίας, είμαι πάλι εδώ, κι αυτό το καλοκαίρι..εεε, φθινόπωρο, με συγχωρείτε!! Εμ, ξέρετε τώρα, ο πεινασμένος...
Καλά ντε, δε γκρινιάζω!Απλώς καλοσυνήθισα με τον καλό καιρό, τον ήλιο, και την καλοκαιρινή διάθεση, και τώρα δε θέλω με τίιιιποτα να τα αποχωριστώ, καταλάβατε?!?
Λοιπόν, νέα από τις διακοπές, για να ξεκινήσει καλά αυτή η βδομάδα (σε αντίθεση με την προηγούμενη, που ξεκίνησε με πολύ πήξιμο και δουλειά!)..
Αθήνα, 21/8 με 23/8
Τι προλαβαίνει να κάνει κανείς μέσα σε 2.5 μερούλες στην Αθήνα?Χμμμ, να σας πω εγώ..Προλαβαίνει να πάει για μπάνιο στο Σχοινιά, να γυρίσει, να φάει επιτέλους σπιτικό φαγητάκι, να μπανιαριστεί και να κατέβει στο Μωλ ( στο Mall ντε που το παίζεις ότι δεν καταλαβαίνεις!), να αγοράσει φουστάνι για το γάμο (μετά από 1.5 μήνα αναζήτησης φορέματος στη Ζυρίχη, τη λύση τη βρήκα στο γνωστό και δοκιμασμένο Ζικ Ζακ στο Μωλ! Το συστήνω ανεπιφύλακτα), να βρεθεί με τη Βασούλα για βόλτα, και εν συνεχεία με την Ελένη, τη Γιάννα, τη Μπούμπι, το Σταύρο και τον Πίκο για ποτάκι στο Κεφαλάρι.. Tην επόμενη μέρα, ο ίδιος άνθρωπος προλαβαίνει να πάει να δει τη νυφούλα της χρονιάς (βλέπε εδώ), να πάει με την κολλητάρα να ετοιμάσει νύχια και μαλλιά, να ψευτοξεκουραστεί για καμια ωρίτσα στο σπίτι, και μετά να πάει από νωρίς στο σπίτι της προαναφερθείσας νυφούλας για να την ξεπροδοβίσει μαζί με την υπόλοιπη κοριτσοπαρέα για την εκκλησία.
Απόγευμα Παρασκευής, 22 Αυγούστου? Ο πιο συγκινητικός γάμος που έχω ζήσει ποτέ μου! Διότι ναι, το ποντικάκι μας ΠΑΝΤΡΕΥΤΗΚΕ!!!!!!!!!!! Και ήταν όλα υπέροχα, όλα μοναδικά, όλα λαμπερά..ΝΑ ΖΗΣΕΤΕ φιλενάδα μου! Άντε, κ στα δικά μας ;)
Μετά από τρελλό ξενύχτι, γυρνάς σπίτι σου, για να ξυπνήσεις την επόμενη μέρα και να ετοιμάσεις κακείν κακώς τη βαλίτσα σου, να μπεις στον ηλεκτρικό, και να κατέβεις Πειραιά όπου.. "ΤΟ ΠΛΟΙΟ ΘΑ ΣΑΛΠΑΡΕΙ ΤΟ ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΑΚΙ, ΠΑΡΕ ΗΛΕΚΤΡΙΚΟ ΓΙΑ ΠΕΙΡΑΙΑ..ΚΑΙ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΚΑΥΤΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΑΚΙ, ΣΤΗΝ ΟΙΑ ΘΑ ΜΕ ΠΑΣ ΚΑΙ ΣΤΑ ΦΗΡΑ!!!"..
Και το όνειρο ξεκινά για μια ακόμα φορά..
Σαντορίνη 23/8 με 28/8
Τι μπορεί να σου συμβεί μέσα σε 5 μέρες, στο πιο όμορφο μέρος του κόσμου?
Μπορείς να μείνεις στο ξενοδοχείο με την πιο όμορφη θέα της Οίας..
Μπορείς να τριγυρνάς στα σοκάκια της Οίας, και να μη χορταίνεις να τη χαζεύεις..
Μπορείς να ξυπνάς κάθε πρωί, και να μπαίνει από το παράθυρό σου η Αιγαιοπελαγίτικη αύρα και να παίρνεις βαθιές ανάσες, για να κρατήσεις τις μυρωδιές όταν ο χειμώνας κάνει το ντεμπούτο του..
Μπορείς να ζήσεις τις πιο όμορφες στιγμές της ζωής σου..
Απλά αξέχαστα, απλά μοναδικά...Και το όνειρο, και ο έρωτας, για μια φορά ακόμα στη Σαντορίνη μου κρύβονται..
Αθήνα, 28/8 με 1/9
Τί μπορεί να κάνει ένας άνθρωπος σε 4 μέρες στην Αθήνα? Και τίιιι δεν μπορεί να κάνει που σας λέω! Να βγει, να δει όλους τους φίλους του, τους συγγενείς και τους δικούς του, να πάει στο γάμο του Δημητράκη κ της Ρέας (ναι ναι, δεύτερος γάμος μέσα σε ένα 10ήμερο, γιούπι! Άντε, και στα δικά σας οι ανύπαντροι!), να διασκεδάσει, να χαρεί, να είναι ευτυχισμένος..
Και να γυρίσει πίσω, στα ελβετικά εδάφη, με διάθεση, με κέφι, και με όρεξη για έναν διαφορετικό χειμώνα..
Και αυτό το σ/κ, πήγαμε κ μέχρι τη Βενετία με το τρενάκι, για να πάρουμε το τουτούκι μας (του Πίκου ντε, διότι το δικό μου πλέον το έχει η Μπουρμπουλιτσα), και να γυρίσουμε και πάλι στη βάση μας!
Καλό φθινόπωρο, καλό χειμώνα, και πάντα όλα καλά..Και μην ξεχνάτε πως αν το καλοκαίρι διαρκούσε για πάντα, αφενός μεν θα γινόμασταν μαύροι σαν τα τσουκάλια από τον πολύ ήλιο, αφετέρου θα το βαριόμασταν! Ναι ναι που σας λέω, έχει κ τα καλά του ο χειμώνας, και αναμείνατε στις οθόνες σας για να τα περάσουμε όλα μαζί!!
Πολλές ελβετικές χαιρετούρες!!! :):):)