Άδεια η πόλη, πού πήγαν όλοι...

Παραμονές Χριστουγέννων, γύρω στις 15 Δεκέμβρη ας πούμε..Περπατάς στην Αθήνα και, ανεξάρτητα από τα γεγονότα της φετινής χρονιάς, δε βλέπεις κόσμο να τριγυρνάει στα καταστήματα. Ένας από δω, ένας από κει, και κατεβαίνεις την Ερμού σαν να κατεβαίνεις έναν απλό πολυσύχναστο δρόμο της Αθήνας.

Παραμονές Χριστουγέννων, από τις αρχές μέχρι περίπου τις 21 Δεκέμβρη..Περπατάς στη Ζυρίχη και βλέπεις τον κόσμο να πηγαινοέρχεται, και αναρωτιέσαι "καλά, διαδήλωση έχουν?".. Προσπαθείς (να σημειωθεί η προσπάθεια!!) να μπεις μέσα στα Η&Μ, στo Jelmoli, στο Manor και το Globus, αλλά δε σε θέλει, κάποιος θα σε πατήσει, δε θα μπορείς να περάσεις, χαμός εν ολίγοις παντού..

Ξαναπήγαινε τώρα μια βόλτα στην Αθήνα από τις 24 μέχρι τις 31 Δεκέμβρη, κι άλλη μία στη Ζυρίχη, και θα δεις την τράμπα των πραγματικοτήτων. Στην Αθήνα η λαοθάλασσα, κατεβαίνει από την πλατεία Συντάγματος και ζμπρώχνεται στην Ερμού και τους γύρω δρόμους, κάνει ουρές ατελείωτες έξω από το Mall και τα παρακείμενα αδελφάκια του (κυρίως, δε, αν βρέχει κι έχει το ψωφόκρυο των τελευταίων ημερών!), και στον πανικό των εορτών τρέχουν όλοι να αγοράσουν τα Χριστουγεννιάτικα δώρα, φορτωμένοι σαν τον Άγιο Βασίλη. Την ίδια ώρα, η Ζυρίχη άδεια..ΑΔΕΙΑ λέμε..Μάζεψαν τις Χριστουγεννιάτικες αγορές, το έλατο με τα Swarovski στο σταθμό, στο τραμ κ τα λεωφορεία ψυχή, στο γραφείο απόλυτη ησυχία. Σήμερα το πρωί περίμενα το λεωφορείο στη στάση, όπου συνήθως τουλάχιστον άλλα 20 άτομα περιμένουν μαζί μου, και ήμουν οοοολομόναχη!Ψυχή, κανείς στο δρόμο! Σκιάζεσαι ένα πράγμα!

Πού πήγαν όλοι?Στααα βουνά, πού αλλού?!? Αν πας μια βόλτα προς τα γύρω χιονοδρομικά, η κατάσταση θα θυμίζει και πάλι διαδήλωση, αυτή τη φορά ντυμένη στα λευκά! Και στην Αθήνα, γιατί όλοι είναι ακόμη εκεί? Τί κάνουμε λάθος βρε παιδιά?!

Χεχε, διαφορετικές πραγματικότητες! Μια διαφορετικότητα που κάθε φορά που κατεβαίνω στην Αθηνούλα, γίνεται ολοένα και μεγαλύτερη γμτ..Πέρασα τα πιο όμορφα Χριστούγεννα των τελευταίων ετών, έφαγα του σκασμού, είδα πολύ κόσμο στο λίγο χρόνο που είχα, και..γύρισα με μία βέεεερα στο χέρι! :) Οι Πικοαρραβώνες ήταν ΟΛΑ τα λεφτά, το διασκεδάσαμε με την καρδιά μας, και ανανεώσαμε το ραντεβού μας για ένα 6άμηνο αργότερα :) Πήγα στο Mall για ψώνια και το θαύμασα, πήγα στις πανέμορφες καφετέριές μας στο Tease Plus, το Vertigo και το Wabi, κατέβηκα στην Ερμού για ψώνια, έκλεισα και νυφικό (είμαι γρήγορη εγώ, σας το είπα!!), έφαγα ωραία μεζεδάκια στο Δια Ταύτα στο Θησείο, και ρακομελάκια στη Μορφή! Απ'όλα σας λέω!! Πήγαμε και στους αρραβώνες του Φ και της Δ, τεεελεια ήταν! Ναι ναι, σε περίπτωση που αναρωτιέστε, μάλλον κολλητική είναι η ασθένεια του αρραβώνα Χριστουγεννιάτικο!! :) Την Κ. δεν κατάφερα να δω μονάχα, α ρε φιλενάδα, αυτή η απόσταση μας έχει φάει τόσο καιρό!!

Κι ενώ όλα μου φαινόντουσαν πανέμορφα, κατέβηκα Κυριακή βράδυ στο κέντρο. Και κάτι με τσίμπησε στην καρδιά μου..Έβλεπα τις αντιθέσεις σε όλο τους το μεγαλείο, τα καμένα, και δίπλα τα έλατα..Τα διαλυμένα αυτοκίνητα, κι από δίπλα φωτάκια. Η πόλη των απόλυτων αντιθέσεων. Να μην ξέρεις αν πρέπει να νιώσεις χαρά, που είναι Χριστούγεννα, ή θλίψη, που η πόλη σου κάθε χρόνο τρώει κι άλλη μια σφαλιάρα και πάει παρακάτω..Και νά'ταν μόνο η Αθήνα, καλά θα ήταν. Με όποιον κι αν μίλησα αυτές τις μέρες, η απορία ήταν μία "Πού θα πάει η κατάσταση σε αυτή τη χώρα?"..και ένα βλέμμα θλίψης ερχότανε να καθίσει πάνω στη χαρά των Χριστουγέννων.

Στο αεροδρόμιο στη Ζυρίχη, με ρωτάει ο τύπος στο Τσεκ Ιν "Αθήνα ε? Δε φοβάστε με αυτά που γίνονται?"
Η Αθήνα, η πόλη της Δημοκρατίας και του Περικλή, του Παρθενώνα και του Πολιτισμού. "Τι να φοβηθώ καλέ?" τον ρωτάω εγώ.."Ε, τους νέους, με αυτά που κάνουν!" μου απαντάει. "ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΝΕΟΙ το πρόβλημα κύριε, ούτε είναι εκείνοι που έχουν προκαλέσει αυτό το μπάχαλο!" του απάντησα εγώ, δε φάνηκε όμως να τον έπεισα και πολύ. Συζητώντας με έναν θείο της Δ. στον προαναφερθέντα αρραβώνα της με τον Φ., άκουσα μία άποψη για 1η φορά , που μου έκανε εντύπωση.. "Πίσω από όλα αυτά, βρίσκονται οι Βρετανοί!" μου είπε ο θείος αυτός. "Όπως έγραψε και ένας σοφός Έλληνας της αρχαιότητας, αν έχεις απέναντί σου έναν εχθρό που δεν μπορείς να τον ελέγξεις ή να τον νικήσεις, το καλύτερο που έχεις να κάνεις είναι να τον κάνεις να αλληλοφαγωθεί. Πετάς πέτρες μέσα στο στράτευμα, κι αρχίζουν να τρώγονται μεταξύ τους, νομίζοντας ότι οι πέτρες προήλθαν από άλλα μέλη του στρατεύματος!".. Το συζήτησα με τον Πίκο, διότι μου φάνηκε αρκετά ακραία και εξωπραγματική η άποψη. "Λες? Να μας βάζουν να τρωγόμαστε μεταξύ μας επίτηδες?".."Κι αν ναι γιατί? Τί έχουν να κερδίσουν, ελέγχοντας την Ελλαδίτσα μας?"

Σκέψου το και σύ,εγώ φοβάμαι να πιστέψω πως ισχύει κάτι τόσο συνωμοτικό. Θέλω να πιστεύω ότι για το χάλι μας ευθυνόμαστε εμείς, ότι μπορούμε, αν αλλάξουμε, να το αλλάξουμε. Ότι μπορούμε να πετάξουμε τη ρουφιανιά και τη ρετσινιά από πάνω μας, και να φερόμαστε σωστά και δίκαια, τόσο απέναντι στον συνάνθρωπό μας και στο κράτος μας, όσο και στον ίδιο μας τον εαυτό.

Διότι αν τα καταφέρουμε όλα αυτά, και με το ανοιχτό και πραγματικά έξυπνο μυαλό που έχουμε (είμαστε χρόνια μπροστά από τους Ελβετούς στη νοοτροπία, κι αυτό είναι γεγονός!), τότε θα είμαστε άρχοντες..του εαυτού μας, της χώρας μας! Λέτε τελικά αυτό να φοβούνται οι Βρετανοί?!?

Χαχα, το τσάκισα πάλι το ποστάκι. Από αλλού ξεκίνησα, κι αλλού έφτασα. Να με συγχωρείτε, αλλά μπήκαμε προχτές το απόγευμα, γυρνώντας από Ελλάδα, στο τραμ και πήρα μία από τις free press εφημερίδες για να δω τί έγινε στην Ελβετία τις 6 μέρες που λείπαμε. Κάπου στη 3η-4η σελίδα, και το θέμα της λωρίδας της Γάζας. Ο τίτλος? "Ή Χαμάς πρέπει πλέον να συμμορφωθεί!"..Κατάλαβες? Οι Παλαιστίνιοι είναι οι κακοί, οι Ισραηλινοί είναι καλά παιδιά βρε, μην τους βλέπετε έτσι..Κι από δίπλα, η φωτογραφία ενός Παλαιστίνιου που, όπως έλεγε η λεζάντα, "απομακρύνεται υγιής, σε ασφαλές μέρος!". Για τους υπόλοιπους που σκοτώθηκαν δίχως λόγο, παιδάκια μικρά και άμαχο πληθυσμό, μοκοκό..Άι σιχτίρ λέω εγώ,τουλάχιστον στην Ελλάδα οι τύποι με τις μαύρες καπελαδούρες και τα κοτσίδια τα στριφτά δεν κάνουν (ακόμα?!) κουμάντο! Βουρ στο δρόμο με ένα ποδήλατο, να τους εμβολήσουμε όλους, όσο προλαβαίνουμε!! :)

Ουφ, λέω να το κλείσω το ποστάκι μου σιγά σιγά, διότι αν με αφήσετε, θα μιλάω για 3 ποστάκια ακόμα! Να ευχηθώ λοιπόν να έχουμε μία ΚΑΛΗ ΝΕΑ ΧΡΟΝΙΑ, να γίνουν όοολα τα όνειρά σας πραγματικά, να ονειρεύεστε, να απαιτείτε, να ελπίζετε. Να μην ξεχάσουμε αυτά που έγιναν λίγο πριν την εκπνοή του χρόνου σε όλη την Ελλάδα αλλά και στον κόσμο, να μην αφήσουμε την καθημερινότητα να μας αλλοτριώσει, και να προσπαθήσουμε, όσο και όπως μπορεί καθένας μας, να αλλάξουμε κάτι από αυτά που μας πληγώνουν, και να κάνουμε τον κόσμο μας λίιιιγο καλύτερο! Λίγο εγώ λίγο εσύ, θα τα καταφέρουμε! (κι άσε το Βρετανό να ψάχνεται μετά!!)

ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ φίλοι μου καλοί, να περάσετε τέλεια τις επόμενες γιορτινές μερούλες, και.. ΣΤΑ ΔΙΚΑ ΣΑΣ οι ελεύθεροι!!!!

ΤΜ in love, forever and ever and ever and ever (and ever)^n, n-> 00

It's Prova Time!!!

Καλημερούδια!!Από το άδειο μου γραφείο, όπου όοολοι έχουν πάρει άδεια, κι έχουν αφήσει εμένα πίσω να αναρωτιέμαι πώς θα περάσει κι αυτή η μέρα. Ευτυχώς το τηλέφωνο δε χτυπάει δαιμονισμένα (Δόξα τω Θεό!!), κι έτσι κι εγώ χαζεύω στο ιντερνετ, ακούω ωραία μουσικούλα και ψάχνω να βρω τι δωράκια να κάνω σε φίλους και γνωστούς!!

Το περασμένο σαββατοκύριακο το περάσαμε - πού αλλού ?!? - στα καταστήματα! Με τις αδερφούλες μου in town, η επιλογή ήτανε μονόδρομος!!! Πήγαμε και στο Ζοro, και βρήκαμε και ένα πανέμορφο υποψήφιο dress για τον Ιούνιο!Ναι καλέ, για το νυφικό σας λεώ! Είχανε αράξει εκεί έξω οι 3 αδερφούλες μου, κι εγώ σαν μοντέλο μπαινόβγαινα και δοκίμαζα νυφικούλια, for the first time!!!Ήμουν σαν το χαζό παιδί, χαρά γεμάτο. Αν και ρομαντική ψυχούλα, ποτέ μου δεν είχα ιδιαίτερο όνειρο "να ντυθώ νυφούλα"..Όπως εξακολουθώ να αντιτίθεμαι σε όλη αυτή τη μανία και τον καταναλωτισμό που περιβάλλει οτιδήποτε περιλαμβάνει τη λέξη γάμος. Αλλά, όταν δοκίμασα εκείνα τα νυφικούλια, ένιωσα μοναδικά..Κοίταξα τον εαυτό μου στον καθρέφτη, και χαζογέλαγα μόνη μου. Οι αδερφούλες μου απέξω να σχολιάζουν "ααααχ, αυτό είναι τέλειο" ή "ααχ, αυτό δε μου αρέσει, καλύτερο το άλλο", κι εγώ να αισθάνομαι σαν μικρό παιδάκι..Σαν να έβαζα τα καλά μου, και να έβγαινα στη σκηνή για να πω το ποιηματάκι μου!Τρακ, όχι αστεία..Πού να φτάσει δηλαδή και η μέρα του γάμου, να δείτε τρακ κ άγχος που θα έχω!!Για την ιστορία, όλα τα νυφικά που διάλεξα έτυχε να είναι La Sposa, πανέμορφα, το ένα πιο ωραίο από το άλλο!

Μετά από την πρώτη πρόβα, ακολούθησαν οι βόλτες στα καταστήματα. Να κουτσομπολεύουμε, να χαζεύουμε, να μπαίνουμε σε κάθε κατάστημα, ανεξάρτητα από το μπάτζετ που είχαμε, και να χαζεύουμε. Μετά από προτροπές της μπουρμπουλίτσας, μπήκαμε και σε ένα κατάστημα της Louis Vuitton. Ξέρετε, από εκείνα που σου ανοίγουν την πόρτα για να περάσεις, που σε κόβουν από πάνω ως κάτω..Είχαμε εμείς τον αέερα μας, και χαζεύαμε. Μόλις πέσαμε στο πρώτο καρτελάκι με τιμή (600 φράγκα για ένα τόσο δα πορτοφολάκι???), την κάναμε με ελαφρά πηδηματάκια. Εδώ που τα λέμε κιόλας βρε παιδιά, εγώ το λέω στο μπουρμπουλίτσα αλλά δε με ακούει : Αυτές οι τσάντες της LV δε μου αρέσουν, μα με τίποτα σας λέω. Τί μανία είναι κι αυτή, δεν μπορώ να καταλάβω...

Ανεβοκατεβήκαμε πολλάκις την Bahnhofstrasse, κάναμε ψώνια, ήπιαμε καφεδάκι, πήγαμε και στο Sihlcity για περαιτέρω βόλτες (και μακαρονάδες στο Vapiano, σταααθερή αξία!!), και γυρίσαμε εξαντλημένοι σπίτι κατά τις 9+..

Κυριακή μια από τα ίδια, χωρίς το κομμάτι με την πρόβα :) Τη θέση του αυτή τη φορά πήρε ένα νοστιμότατο Bruuunch, το οποίο πολύ χαρήκαμε! Η πόλη μας φοράει τα καλά της, και υποδέχεται τον κόσμο που τριγυρνάει στα στενά της, τα εστιατόρια, τα μπαράκια, τα τραμ και τη λίμνη!! Αχ, τέλεια!

Η ώρα αισίως έχει φτάσει λοιπόν τρειιις! Πρωί ξεκίνησα να γράφω το ποστάκι μου, και μ'έχει πιάσει απόγευμα κιόλας! Εμ, μίλησα με τη φουλίτσα, μίλησα με τη Β, με την Ε, έκλεισα κ 2 ακόμη ραντεβουδάκια για νυφικούλια τώρα που θα είμαι κάτω (μου άνοιξε η όρεξη, ή μου φαίνεται?!), κ πέρασε η μέρα μου χαλαρά!!! Γιούπι!!

Σας αφήνω, να πάω να φτιάξω ένα φραπεδάκι!!Πολλά φιλάκια σε όλους, και αν δεν τα ξαναπούμε πριν τα Χριστούγεννα, ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ, με αγάπη, με όνειρα, με ελπίδα! Μέρες που είναι, ας προσπαθήσουμε να θυμηθούμε πώς ήταν,όταν είμασταν μικρά παιδιά...

ΚΑΛΑ ΠΙΚΟΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ!!!!!

13...12...11...

Η αντίστροφη μέτρηση έχει αρχίσει σας λέω!!Για τί? Για όλα..Για να έρθουν οι αδερφούλες μου και να περάσουμε ένα τέλειο σ/κ στη Ζυρίχη!! Για να ξαναμπούμε στο αεροπλανάκι και με λιγότερες -ελπίζω αυτή τη φορά!!- αναταράξεις να ξαναπατήσουμε τα ποδάρια μας στα ταλαιπωρημένα πάτρια εδάφη! Για να περάσουμε Χριστούγεννα με τη μεγαλύτερη, πλέον, οικογένειά μας!!! Για να γιορτάσουμε όλοι μαζί στις 27 του μήνα! Για να δούμε τους φίλους μας και να πάμε επιτέλους για αυτά τα πολυπόθητα ρακομελάκια στο κέντρο!! Για να πάμε στην Ερυθραία ;) Για να δοκιμάσουμε τον υποψήφιο catera μας, τον Γιώργο! Για να πάμε στον αρραβώνα του Φ και της Δ!!!!! Η ώρα η καλή παιδιάα (λέτε να μας προλάβετε?? :P)..
Αχ, το ξέρετε ότι μου αρέσουν οι γιορτές!!Και μου αρέσουν διότι όλοι μαζευόμαστε, έστω για λίγες μέρες, στον τόπο μας..και ανταλλάσουμε ιστορίες, και διηγούμαστε παραμύθια, και παίζουμε παιχνίδια και κάνουμε όνειρα για τη νέα χρονιά!!
Λέτε να αγοράσουμε και κανένα πρωτοχρονιάτικο λαχείο, έτσι για το καλό? Ποτέ δεν ξέρεις πότε μπορεί να αλλάξει η τύχη σου! :)

Σήμερα έχουμε το Χριστουγεννιάτικο πάρτυ με την εταιρεία μου!Αααχ, και θα μου λείψουν για μία ακόμη φορά οι βονταφονοφίλοι μου!!Τα εταιρικά πάρτυ είναι τόοσο βαρετά όταν δεν έχεις τους φίλους σου τριγύρω, άλλοτε να την πέφτουν στο μπουφέ κι άλλοτε να σχολιάζουν ότι πέσει στην προσοχή τους! Θα πάμε με τους εδώ συναδέλφους για βόλτα, λέει, στην Ζυρίχη! Θα κάνουμε ένα δίωρο περίπατο, στο ιστορικό της κέντρο. ΜΕ ΤΟ ΚΡΥΟ βρε παιδιά μου καλά ? Με τους -2? Με το χιόνι να πέφτει ασταμάτητα? Δεν κάνουμε σκιπ τη βολτίτσα να πάμε κατευθείαν στο ψητό λέω εγώ? εε εε, τι λέτε?

Με αυτά και μ'αυτά, πρέπει να πάω και για τα Χριστουγεννιάτικα δώρα μου! Να πάρω ωραία πραγματάκια, σε φίλους κ συγγενείς. Να βρω και ένα καλό δωράκι για την αγάπη μου που γιορτάζει! Καμιά καλή ιδέα, anyone?

Σας αφήνω τώρα να πάω να μασαμπουκώσω το "Weihnachtsmenü" που έχει σήμερα στο εστιατόριο της εταιρείας!! Πολλά φιλάκια σε όλους σας, και θα τα ξαναπούμε σύυυντομα!!!
xxxxx

Είπα να αλλάξω λίγο κλίμα, αλλά...

Πριν λίγο έλαβα ένα email, για έναν (απ'ότι φαίνεται όχι και τόσο) πρωτοφανή ξυλοδαρμό νέου από τα ΜΑΤ.
Παραθέτω το λινκ του blog όπου η μαρτυρία της Μυρτώς θα σας κάνει να σιχαθείτε για μία ακόμη φορά που αυτά τα ζώα θεωρούνται άνθρωποι, και δρουν ανενόχλητοι..
http://alepouda.blogspot.com/2008/12/blog-post_16.html

Ντροπή, αηδία και οργή...
Μας έχουν κράξει μέχρι και από τη Διεθνή Αμνηστία για την απερίγραπτη βία που χρησιμοποιεί η αστυνομία στην Ελλάδα, αλλά πολλοί εγκληματίες αστυνομικοί εξακολουθούν να περπατούν ακάθεκτοι ανάμεσά μας, δέρνοντας όποιον βρεθεί στο διάβα τους!
ΠΕΤΑΞΤΕ ΤΟΥΣ ΕΞΩ, πριν θρηνήσουμε κι άλλες ανθρώπινες ζωές!!

Snow is falling, all around meee!!

Λατρεύω το χιόνι! Λατρεύω τον ήχο του όταν πέφτει κι ακουμπάει στη γη, τη μυρωδιά της ατμόσφαιρας,τα χρώματα που αποκτάει η πόλη όταν τη σκεπάζει το άσπρο πέπλο. Από τότε που ήμουν πιτσιρικάκι, κάθε φορά που βλέπαμε στις ειδήσεις για "πιθανές χιονοπτώσεις στην Πάρνηθα, ακόμη και στα βόρεια προάστια", ξυπνούσα το πρωί με μία ελπίδα. Άνοιγα τα μάτια μου και αφουγκραζόμουν..Αν δεν περνούσε αυτοκίνητο από το δρόμο που περνάει μπροστά από το σπίτι μου, τότε είχαν πιάσει οι προσευχές μας και μπορούσαμε να περάσουμε τη μέρα παίζοντας χιονοπόλεμο, ανάβοντας το τζάκι, πίνοντας σοκολάτες στην "πλατεία του χωριού μας" και όλα αυτά τα ωραία..Κοινώς, σχολείο κλειστό, δουλειά γιοκ, όλα τέλεια..

Σήμερα το πρωί άνοιξα τα ματάκια μου όπως πάντα κατά τις 7 παρά, και σηκώθηκα με βαριά καρδιά για να έρθω στη δουλειά. Πάει ο Πίκος μου στην κουζίνα και μου λέει "ΕΙΝΑΙ ΟΛΑ ΚΑΤΑΣΠΡΑ ΕΞΩ!"..Ε καλά, σκέφτηκα κι εγώ..Ζυρίχη είναι, λογικό είναι να έχει χιονίσει. Και ετοιμαστήκαμε για τη δουλειά. Ανοίγοντας την πόρτα του σπιτιού μας, συνειδητοποιήσαμε ότι η διαδρομή για τη δουλειά δε θα ήταν και τόσο εύκολη υπόθεση τελικά. ΠΟΛΥ χιόνι, παντού. Δρόμοι κλειστοί, πεζοδρόμια κάτασπρα, και παντού μικρά εκχιονιστικά μηχανήματα που πάλευαν να φέρουν την κυκλοφορία σε μια ευθεία. Βάλαμε καλά τα σκουφάκια κ τα γαντάκια μας,και κινήσαμε (οι αφελείς!!) για τη στάση του λεωφορείου. Γεμάτη η στάση, γιοκ λεωφορείο. Μόνο προς την αντίθετη κατεύθυνση περνούσαν, προς τη δουλειά όμως τίποτα. Σκεφτόμαστε σκεφτόμαστε..Ας πάρουμε το τραμ! Και ποιός σας είπε ότι το τραμ περνούσε?

Να μην πολυλογώ, από τις 7.30 που φύγαμε από το σπιτάκι μας, εγώ έφτασα αισίως αντί για τις 7.45 στις 8.45 στη δουλείτσα μου! Θα μου πεις, και δε πήγαινες με τα πόδια? Πιο γρήγορα θα έφτανες! :) :)

Φτάνοντας στη δουλειά, έψαξα να βρω φωτογραφιούλα της πόλης μας σήμερα το πρωί,να τη δείτε να ζηλέψετε..
Είναι από το site της Ζυρίχης, όπου έχει ζωντανή Web Cam!! Απολαύστε μας!!!

ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑΑΑΑΑ!!!

Όταν η ρουτίνα μας επιστρέφει..

Έτσι έγινε και με τις πυρκαγιές, άνθρωποι φώναζαν, άρπαζαν ευκαιρίες, κατηγορούσαν, έκαναν πολιτική, υπόσχονταν, έκλαιγαν, διαμαρτύρονταν..Τόσοι άνθρωποι χάθηκαν, τόσες ανθρώπινες ζωές, τόσα σπίτια έκλεισαν, κι όμως το ξεχάσαμε, κι όμως πήγαμε παρακάτω. Έκλεψαν το οξυγόνο μας, μας στέρησαν ένα κομμάτι από το μέλλον μας, κι όμως..Ξεχάσαμε τα καμμένα σπίτια, τις χαμένες και διαλυμένες ζωές, κάποιοι βρέθηκαν να πουν "ε, αφού τους ξαναψήφισαν, ας τα λουστούν τώρα" και να δώσουν έτσι ένα άλλωθι στον εαυτό τους και να πάνε παρακάτω, να επιστρέψουν στην καθημερινότητά τους.

Τί σκ..τά έχουμε στο μυαλό μας και ξεχνάμε ΤΟΣΟ εύκολα? Έχει κάτι ο αέρας που καθημερινά αναπνέουμε, και νεκρώνει τα κύτταρα του εγκεφάλου μας? Τόσο πολύ μας ρουφάει πια αυτή η καθημερινότητα, τόσα προβλήματα έχουμε, που επιλέγουμε να ξεχάσουμε τα εγκλήματα που έγιναν και γίνονται, και να ασχοληθούμε με τον εαυτούλη μας? Ή μήπως έχουμε χάσει ΚΑΘΕ ελπίδα ότι κάτι μπορεί να αλλάξει, και αντί να νιώθουμε αδύναμοι απέναντι στο κακό το σύστημα και το ακόμη χειρότερο κράτος, πάμε παρακάτω και επιλέγουμε να ξεχάσουμε αυτά που μας πονάνε?

Διότι ξέρεις και ξέρω, πως αν όχι σε 1,2,5,10 μέρες, το πολύ σε ένα μήνα κι όταν η Αθήνα και οι υπόλοιπες πόλεις θα έχουν κουκουλώσει καλά καλά τις πληγές τους, θα έχεις και θα έχω πάει παρακάτω. Θα έχουμε μαζευτεί στα στολισμένα σπιτάκια μας, θα τρώμε τις Χριστουγεννιάτικες λιχουδιές και τα μελομακάρονά μας, και θα ΞΕΧΑΣΟΥΜΕ. "Και τί να κάνουμε ρε κοπελιά, να τα βάψουμε μαύρα και να το ρίξουμε στο ποτό?" θα ρωτήσεις. Όχι ρε φίλε, να μην τα βάψεις μαύρα..Αλλά να μην ξεχάσεις!Να πιάσεις το παιδί σου,και να του μιλήσεις. Να του εξηγήσεις τη σαπίλα της κοινωνίας στην οποία ζει, να το βοηθήσεις να επιβιώσει μέσα σε έναν κόσμο άδικο. Να μην του πεις "Είδες οι αλήτες, κάψανε το Χριστουγεννιάτικο έλατο και σπάσανε την Αθήνα!", παρά να του εξηγήσεις, με απλά και ειλικρινή λόγια το γιατί. Να δεις πως σκέφτεται, διότι αύριο θα είσαι ο πρώτος που αυτό το παιδί θα κατηγορήσει για τον κόσμο που του παρέδωσες.

Στην παραζάλη των ημερών και των γεγονότων που διαδραματίζονται είτε μπροστά στα μάτια μας, είτε στο ραδιόφωνο, τις τηλεοράσεις και τις εφημερίδες, έχουμε ΧΑΣΕΙ τις αξίες μας, τα πιστεύω μας. Δεν ξέρουμε ποιόν να πιστέψουμε, ποιός έχει δίκιο και ποιός άδικο, ποιός θέλει το καλό μας και ποιός είναι επαναστάτης της βλακείας. Όχι, αυτά δεν πρέπει να ξεχαστούν και να τα καταπιούμε μαζί με δυο κουτιά κουραμπιέδες και μελομακάρονα.

"Ωραία τα λες ρε κοπελιά, στο ξαναλέω. Δε νομίζεις όμως ότι όλα αυτά που λες είναι λίγο ουτοπικά?" ..Ρε φίλε, κάθε φορά που θα βρίσκεσαι με την παρεούλα σου για καφεδάκι στο Θησείο, στην Τσιμισκή, στο Βόλο, την Πάτρα, το Ηράκλειο, τα Χανιά, την Αλεξανδρούπολη, αφιέρωσε και μερικά λεπτά για να ΣΥΖΗΤΗΣΕΤΕ. Συζήτηση στη συζήτηση, κάποια καλή ιδέα θα κατέβει. Σταμάτα να ασχολείσαι με τις μπούρδες που σε ταϊζουν,με τα κουτσομπολιά, τα εξ-φάκτορ, τις υποσχέσεις, τα ψέματα και ξύπνα τους φίλους σου. Αν η κατάσταση στην χώρα σου δεν αφορά εσένα, τον 15άχρονο, τον 20άχρονο, ή τον 30άχρονο, εσένα που αύριο θα φέρεις παιδιά σε αυτόν τον κόσμο, τότε ποιός περιμένεις να σε σώσει? Προσπάθησε να αποστασιοποιηθείς από δεξιούς και αριστερούς, από καλούς κ κακούς, διάβασε, συζήτα, και βρες την αλήθεια. Κι ίσως έτσι, βρεθεί και μια λύση..

Όταν η ρουτίνα μας επιστρέψει, θα πρέπει να την αντιμετωπίσουμε επιτέλους με άλλο μάτι.
Το ξυπνητήρι χτύπησε. ΞΥΠΝΑ λέμε..

Χωρίς λόγια..

Είστε εκεί, και ζείτε την κατάσταση από κοντά. Και κάθε φορά που πετυχαίνω κάποιον στο gmail, το msn ή το facebook μου λέει "Τυχερή που είσαι που είσαι μακριά!".Κι εγώ γιατί αισθάνομαι ακριβώς το αντίθετο? Θά'θελα να είμαι εκεί, να κατέβω κι εγώ στο δρόμο με τους υπόλοιπους, να φωνάξω για τα όνειρά μας, τα θέλω μας, το μέλλον μας γαμώτο.

Δεν έχω λόγια για να εκφράσω πώς αισθάνομαι τις τελευταίες μέρες. Με ένα ακουστικό στο αυτί, ακούω διαρκώς ραδιόφωνο.Μαρτυρίες κόσμου που συγκλονίζουν. Εικόνες που τρομάζουν, φωνές που προσπαθούν να ξεσηκώσουν όλη τη χώρα ενάντια στην αδικία.
Ώρες ώρες αισθάνομαι ότι η Ελλάδα στην οποία γεννηθήκαμε είναι η πιο άδικη, η πιο διεφθαρμένη και η πιο ανέλπιδη Ελλάδα των τελευταίων δεκαετιών.

Τι να πω..Τα έχουν πει με χίλιους δυο τρόπους τόσοι άνθρωποι στα μπλογκς τους, στο ραδιόφωνο, στις παρέες, ακόμη και στο facebook. Λόγια δεν έχουν μείνει πλέον άλλα, μόνο πράξεις..Και ο Θεός να βάλει το χέρι του να μη χαθούν κι άλλες ανθρώπινες ζωές, να μην κλείσουν κι άλλα σπίτια, και να ξημερώσει ένα καλύτερο αύριο..

"Υπερασπίσου το παιδί
γιατί αν γλιτώσει το παιδί
υπάρχει ελπίδα..."

Κατι λέγαμε για ελπίδα..

Διαβάζω πως τα σχολεία ολόκληρης της χώρας θα είναι αύριο κλειστά. Πως τα πιτσιρίκια έχουν βγει στους δρόμους και κάνουν αυτό που μεγαλώνοντας όλοι ξεχνάμε : Φωνάζουν, διαμαρτύρονται, απαιτούν την απόδοση της δικαιοσύνης, την επιστροφή της δημοκρατίας σε αυτό το διαλυμένο κράτος.

ΜΠΡΑΒΟ στα παιδιά! Μπράβο, μπράβο,μπράβο..
http://www.in.gr/news/article.asp?lngEntityID=965558&lngDtrID=244

Η χώρα μου στα πρωτοσέλιδα..

Σήμερα πηγαίνοντας για τη δουλειά, πήρα την 20minuten, την "City Press" ας πούμε της Ελβετίας. Κάθε μέρα περνάω από το ειδικό κουτάκι της και αρπάζω μία, για να διαβάζω στο λεωφορείο στο δρόμο για τη δουλειά. Πλησιάζοντας σήμερα για την καθιερωμένη μου εφημερίδα, αναρωτιόμουν.. "Λές να μας έχουν κράξει?Δε θα έχουν και άδικο..", σκεπτόμενη όλα τα απαράδεκτα και αδικαιολόγητα που συνέβησαν στην πατρίδα μου το περασμένο σ/κ. Παίρνω την εφημερίδα στα χέρια, και βλέπω στην πρώτη σελίδα έναν μεγαλεπίβολο τίτλο : "Ελλάδα : Σοβαρές αναταράξεις!". Από κάτω, μία από τις αμέτρητες φωτογραφίες της "εμπόλεμης" Αθήνας, που είδαμε όλοι τις περασμένες μέρες.

Και αισθάνομαι ντροπή, αγανάκτηση, απορία.
ΓΙΑΤΙ?
Γιατί ένα παιδί 15 χρονών?.. ΠΑΙΔΙ, ξέρετε τί σημαίνει παιδί? Σημαίνει ότι παρασύρεται, ότι κάνει τις χαζομάρες του, ότι επαναστατεί. Παιδί είναι ρε γμτ, μία νέα ψυχή που δικαιούται να κάνει λάθη. Θα σημάδευε ποτέ αυτός ο εγκληματίας ο "ειδικός φρουρός" το γιο του? Θα τον σκότωνε εν ψυχρώ?...

Κι από την άλλη, γιατί τόσες περιουσίες καμμένες? Παραμονές Χριστουγέννων, που οι περισσότερες πολιτισμένες πρωτεύουσες μπαίνουν στο ρυθμό των εορτών, ο κόσμος τριγυρνάει στους στολισμένους δρόμους και απολαμβάνει Χριστουγεννιάτικες μυρωδιές..Η Αθήνα, η Θεσαλλονίκη, τα Χανιά και τόσες άλλες πόλεις μυρίζουν καμμένο! "Η Αθήνα καίγεται" ήταν ο τίτλος του αναλυτικού άρθρου στην εφημερίδα που σας είπα. Καταστήματα, τράπεζες, αυτοκίνητα...άνθρωποι τραυματισμένοι, άνθρωποι που δεν μπορούσαν να πάρουν ανάσα από τα δακρυγόνα. ΑΥΤΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ ΜΑΣ? "Αυτή είναι η χώρα που γέννησε τη δημοκρατία?" αναρωτήθηκε χτες ένας φίλος μου, και όλοι κουνήσαμε το κεφάλι..

Αισθάνομαι ντροπή. Ντροοοπή..
Για όλους και για όλα. Διότι η χώρα μας κάθε άλλο παρά δημοκρατική και πολιτισμένη δεν είναι, και τα γεγονότα του περασμένου Σαββατοκύριακου για μία ακόμη φορά μας το θύμισαν. Ο Μ. λέει ότι δεν έχουμε ελπίδα. Εγώ θέλω να ελπίζω ότι κάτι θα γίνει, και θα γίνουμε κι εμείς άνθρωποι. Ότι το πρόβλημα θα αντιμετωπιστεί στη ρίζα του, η αστυνομία θα καθαρίσει, οι φασίστες θα πάνε σπίτια τους, οι αναρχικοί θα βάλουν μυαλό και οι νέοι θα βγαίνουν στους δρόμους για να πανηγυρίσουν, κι όχι να σκοτωθούν.
Όνειρο? Μπορεί.. Αφήστε με όμως να ονειρεύομαι, διαφορετικά δεν ξέρω τί άλλο μπορεί να μας ξημερώσει..

Θα σε πάρω να φύγουμε..

..για το γύρο του κόσμου!
Καλημερούδια σας!Σήμερα η μέρα μου ξεκίνησε στραβά..Κατ'αρχάς, δεν άνοιγαν με τίποτα τα μάτια μου. Κουμπότρυπες σας λέω, με το ζόρι έβλεπα! Μετά ανοίγω το παράθυρο για να δροσιστεί το δωμάτιο, και ακούω τη βροχή να πέφτει με ορμή! "ωωωραία, πάλι μούσκεμα θα γίνουμε", σκέφτηκα! Ντύθηκα, κι εκεί που ετοιμαζόμουν να ξεκινήσω με τον Πίκο και το Γιωργάκη, τον καλεσμένο μας ντε, χτυπάει το κινητό του Πίκου μου και τον χώνουν να κάνει δουλειά από το σπίτι."Καλή δύναμη!", του λέω και ξεκινάω μόνη μου για τη στάση του λεωφορείου. Ευτυχώς, η βροχή είχε σταματήσει κι έτσι γλύτωσα το πρωινό ντουσάκι..

Φτάνοντας στη δουλειά, ανοίγω το εμαιλ μου, και βλέπω ότι ο διευθυντής της τράπεζας στην οποία εργάζομαι αυτή τη στιγμή ως εξωτερική συνεργάτης, πέθανε στα καλά του καθουμένου, σε ηλικία 52 μόνο ετών!!Ναι σας λέω, στα καλά καθούμενα!..Κρίμα, κρίμα, κρίμα..
Με αυτά και μ'αυτά, διάθεση για δουλειά δεν είχα. Κι έτσι, τί έκανα? Άρχισα να ταξιδεύω. Αυτή τη φορά, για την επίσημη αγαπημένη του Πίκου μου..την Κρήτη! "Πέταξα" μέσα από το Ιντερνετ μέχρι τις παραλίες, τα βουνά της, την κουζίνα της..Πέρασα πάνω από το ξενοδοχειάκι, ή καλύτερα τα ενοικιαζόμενα, που έχει η Πικο-οικογένεια στο Κολυμπάρι, διάβασα για το ξακουστό πανηγύρι του 15-Αύγουστου στο μοναστήρι της Γωνιάς, και φυσικά έστειλα αμέσως ένα εμαιλ στον Πίκο μου, με τίτλο "ΘΑ ΜΕ ΠΑΑΑΑΑΣ?"..

Απάντηση δεν πήρα ακόμη, διότι έχει πήξει ο κακομοίρης σήμερα..Κάτι μου λέει όμως, ότι θα με πάει :) :) :)
Μόλις είχα μόλις τελειώσει με το νοητικό μου ταξιδάκι, έρχεται μία συνάδελφος και μου δίνει μία κάρτα από το Μάτσου Πίτσου.. "Αυτή την κάρτα την έστειλε η συνάδελφός μας η Ανίτα! Εδώ και μερικους μήνες ξεκίνησε ένα ταξίδι στον κόσμο, και μας στέλνει κάρτες από διάφορα μέρη που επισκέπτεται..Δώσε την στον επόμενο, να τη διαβάσουν όλοι :)"..Ενθουσιάστηκα. Στην καρτούλα είχε μία διεύθυνση στο ιντερνετ. Την έβαλα στο Address Bar, και βρέθηκα μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα στη..βαλίτσα τους!Φωτογραφίες από τα μέρη που έχουν επισκεφθεί από τις 08.08.2008 που ξεκίνησαν το ταξίδι τους, και το πλάνο μέχρι τα τέλη Μάρτη του 2009 που θα ξαναγυρίσουν στη Ζυρίχη..Αν θέλετε, ρίξτε μια ματιά εδώ στα δεξιά, και θα βρείτε κι εσείς το Λινκ!!

Με αυτά και μ'αυτά, πέρασε σήμερα η μέρα..Και πήγε η ώρα 10, και ακόμη δουλειά δεν έχω κάνει! Και μόλις είδα και μία είδηση στην εφημερίδα της Ζυρίχης ότι υπάρχουν υποψίες ότι ο διευθυντής που προαναφέραμε μπορεί και να αυτοκτόνησε! Μακριά από μας, και τα λεφτά, και οι ευθύνες, και τα άγχη..Καλά να είμαστε, την υγειά μας να έχουμε, και να ζούμε καλά!
Άντε καλή σας μέρα..

Σοκολατάκια, Μελομακάρονα ή Κουραμπιέδες?!

Σας άνοιξα την όρεξη? Τη δικιά μου να δείτε, που θέλω μελομακαρονάκια και σιγά μη βρω πουθενά εδώ τριγύρω!!Λέω να στρωθώ στο ψήσιμο αυτό το σου κου, να φτιάξω ένα πρώτο ταψάκι, να δω πώς θα μου βγουν!Αφήστε τα, κι έχω χάσει τη θρυλική συνταγή μου και πρέπει τώρα να βρω καινούρια! Μεγάλο πρόβλημα να βρεις καλή μελομακαρονοσυνταγή! Για κουραμπιέδες δε, ούυυτε συζήτηση!Άπαπα, όλο ζάχαρη είναι!Αφήστε που λερώνουν και απίστευτα οι άτιμοι!!

Εδώ έχουν ξεπροβάλλει από παντού Χριστουγεννιάτικα Σοκολατάκια!Με κόλιανδρο, με κανέλα, με γεύση από μπισκότο, με κρέμα, με καφέ, με τον ίδιο τον Άγιο βασίλη μέσα..Τί να σας λέω!Όρεξη, λεφτά, και περιθώριο για έξτρα κιλά να έχει κανείς, και θα αισθανθεί ο βασιλιάς της Χριστουγεννιάτικης Σοκολάτας!!! Μέσα σε όλα τ'άλλα, έχουν ξεπροβάλλει τώρα και οι Χριστουγεννιάτικες αγορές, σε κάθε γωνιά της πόλης! Άλλος πουλάει λουκάνικα και αλλαντικά, άλλος Raclette (ένα ιδιαίτερα..ευωδιαστό τυράκι λιωμένο!!), άλλος μπισκοτάκια, κουλουράκια, κάστανα, στολίδια για το σπίτι, κεράκια..Απ'όλα έχει ο μπαξές! Την καλύτερη Χριστουγεννιάτικη αγορά την είχα πετύχει πάντως στο παλιό μου το "χωριό", το Ingolstadt..Ίσως να ήταν και η πρώτη εντύπωση, δεν ξέρω..Μέχρι τότε όμως, δεν είχα ξαναδεί Χριστουγεννιάτικες αγορές πουθενά, και όταν είχα σκάσει μύτη εκεί στην αγορά του Ινγκολστατ, ήταν τέλεια.. Μυρωδιές γνήσιες από διάφορες κουζίνες του κόσμου, άπειρα γλυκά, σοκολατένια φρούτα, καραμέλες, ξύλινα αντικείμενα, Χριστουγεννιάτικα στολίδια.. Είχα μείνει και κοίταζα σα χαμένη - Αφού και τα παιδάκια, λιγότερα είχαν ενθουσιαστεί από μένα! Έκτοτε, όπου κι αν πήγαινα τα Χριστούγεννα, πάντα πετύχαινα και μια αγορούλα..Στο Παρίσι, στο Βερολίνο, στο Μόναχο, τη Νυρεμβέργη..Στο καταπληκτικό Rothenburg ob der Tauber (γκουκλίστε το, αξίζει!!Είναι το πιο Χριστουγεννιάτικο χωριό που είδα ποτέ στη ζωή μου!!), στην Αθήνα (όταν οι καιροσκόποι δεν σκοτώνονταν με τον Αθηναϊκό δήμαρχο δηλαδή!!), και τώρα και στη Ζυρίχη!!! Μόνο στο Λίχτενστάην δεν είδα ακόμα αγορά, κάτι μου λέει όμως ότι και το βουκολικό χωριό δε θα μείνει έξω από το χορό :P

Εν κατακλείδι όμως, εμένα μου ΑΡΕΣΟΥΝ οι αγορούλες αυτές..Διότι χαζεύεις τον κόσμο που τριγυρνάει, μυρίζεις όλων των ειδών τις Χριστουγεννιάτικες μυρωδιές, από το Glühwein μέχρι τα καραμελωμένα αμύγδαλα και τα Lebkuchen, και σε βάζουν όσο να πεις στο κλίμα των Χριστουγέννων. Χρωματίζουν την καθημερινότητά σου, και σε κάνουν να αισθάνεσαι λίγο παιδί, όταν χάνεσαι μέσα στα πολύχρωμα φωτάκια τους, κρύβεσαι πίσω από τα έλατα, και τρως Χιονόμπαλες ( ναι ναι, κι απ'αυτό έχει ο μπαξές!!)..

Άντε, με αυτά κ μ'αυτά μου άνοιξε η όρεξη πάλι! Θα πάω σούπερ μάρκετ σήμερα, να αγοράσω όλα τα προαπαιτούμενα για να συνεχίσω την παράδοση των μελομακάρονων..μια παράδοση που ξεκίνησε από εκείνο το μικρό μου δωματιάκι στο Ingolstadt το 2003, συνεχίστηκε στο σπιτάκι μου στον St. Stefan, και τώρα φιλοξενείται στη Ζυρίχη!!

Και ναι, μην ανησυχείτε..ΘΑ ΦΕΡΩ ΕΝΑ ΤΑΨΙ ΜΑΖΙ ΜΟΥ την επόμενη βδομάδα - Αν δε μου τα φάνε οι πεινασμένοι Ελβετοί στο αεροδρόμιο that is :)

Καλή σας μελομακαρομέεεεεερα :) :) :)

Περααασαμε ωραια, με τούτη την παρέα!!

Καλησπερούυυδια σας!Μετά από μία ιδιαίιιτερα γεμάτη και ζουμερή μέρα στη δουλειά, με εφαρμογές να σκάνε, βάσεις να μπουκώνουν, μωρά να κλαίνε και τηλέφωνα να βαράνε, μπορώ να πω πως χαίιιρομαι που η ώρα είναι ήδη 4 παρά, και σε μια ωρίτσα μπορώ να εεεξαφανιστώ και να πάω επιτέλους κι εγώ στο σπιτάκι μου!!

Στο οποίο θα πάω να συμμαζέψω, να βάλω πλυντηριάκι, και να ξαναστρώσω το κρεβάτι των φιλοξενούμενων, αυτή τη φορά για τον φίλο μας τον George από το Λονδίνο.

Περάσαμε τέλεια που λέτε την περασμένη βδομάδα με τα Φουλοσπανάκια!!Βόλτες κάναμε, στο φαί σκάσαμε, βρωμίσαμε και σκααατίλα (με το συμπάθειο, αλλά έτσι μύριζε το φοντύ στο Le Dezaley- και τα ρούχα μας φυσικά, που ποτίσανε από τη φοβερή αυτή μυρωδιά!!), επισκεφτήκαμε και το Λιχτενστάην (μη μου πείτε, καιρό είχατε να το ακούσατε το βουκολικό χωριό,εεε?), φάγαμε και τις σοκολάτες μας, ξυλιάσαμε από το κρύο, κάναμε βόλτες στα χιόνια, και βγάλαμε και τις φωτογραφιούλες μας κάτω από όλα τα φωτισμένα και Χριστουγεννιάτικα σημεία της πόλης..Μαγεία που σας λέω!!!

Όλα καλά!Και τώρα μετράμε ανάποδα, για τις επόμενες αφίξεις και τις αναχωρήσεις. Η Πανσιόν "Η ωραία Ελβετία" όπως μας βάφτισε και η φιλενάδα μου η Κ., καλά κρατεί!!! Να μας ξανάρθετε οι παλιοί, και να μας πρωτο-έρθετε οι φρέσκοι!!!
'Ετσι που λέτε κυλάει ο καιρός και στην παγωμένη Ζυρίχη, και το ρολόι έχει αρχίσει να γυρνάει πλέον ανάποδα..Αντί να μετράμε ώρες παραπάνω, μετράμε ώρες παρακάτω..από το νέο χρόνο ντε, που σύντομα - ναι ναι, πολύ σύντομα!!- θα ξεπροβάλλει από τη γωνία!

Πότε πέρασε κι αυτή η χρονιά! Πού μας βρήκε όταν ξεκίνησε, και πού μας βρίσκει τώρα στα τέλη της! Όσο "ήρεμη" και "προβλέψιμη" ήταν η περσινή χρονιά, το 2007 ντε, τόσο γεμάτη και ζουμερή ήταν η φετινή. Αλλά ας τα αφήσουμε αυτά για ένα επόμενο ποστάκι, που θα μας βρει να πλησιάζουμε ακόμη πιο κοντά στο 2009!!

Εγώ μέχρι τότε, έχω να καλωσορίσω τη μπουρμπουλίτσα μου και πάλι στα μέρη μας, μαζί με την κουμπαρούλα και την Ζανετούλα, να κάνουμε τις βόλτες μας, να πάω για τα Χριστουγεννιάτικα ψώνια μου με τον Πίκο μου, να πεταχτούμε 2 φορές μέχρι την πατρίδα, και να κάνουμε έεεενα σωρό άλλα πραγματάκια ακόμα!Φτου φτου, καλά να είμαστε, την υγειά μας να έχουμε, και όλα τ'άλλα θα έρθουν στην ώρα τους!

Καλό ταξίδι να ευχηθώ λοιπόν στα Φουλάκια μου και τα Σπανάκια μου, να τα ευχαριστήσω παααρα πολύ για την υπέροχη συγκατοίκηση, και να τους πω όλο χαρα..
ΝΑ ΜΑΣ ΞΑΝΑΡΘΕΤΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕ!!!!!

Πολλά φιλάκια!!