Όταν η ρουτίνα μας επιστρέφει..

Έτσι έγινε και με τις πυρκαγιές, άνθρωποι φώναζαν, άρπαζαν ευκαιρίες, κατηγορούσαν, έκαναν πολιτική, υπόσχονταν, έκλαιγαν, διαμαρτύρονταν..Τόσοι άνθρωποι χάθηκαν, τόσες ανθρώπινες ζωές, τόσα σπίτια έκλεισαν, κι όμως το ξεχάσαμε, κι όμως πήγαμε παρακάτω. Έκλεψαν το οξυγόνο μας, μας στέρησαν ένα κομμάτι από το μέλλον μας, κι όμως..Ξεχάσαμε τα καμμένα σπίτια, τις χαμένες και διαλυμένες ζωές, κάποιοι βρέθηκαν να πουν "ε, αφού τους ξαναψήφισαν, ας τα λουστούν τώρα" και να δώσουν έτσι ένα άλλωθι στον εαυτό τους και να πάνε παρακάτω, να επιστρέψουν στην καθημερινότητά τους.

Τί σκ..τά έχουμε στο μυαλό μας και ξεχνάμε ΤΟΣΟ εύκολα? Έχει κάτι ο αέρας που καθημερινά αναπνέουμε, και νεκρώνει τα κύτταρα του εγκεφάλου μας? Τόσο πολύ μας ρουφάει πια αυτή η καθημερινότητα, τόσα προβλήματα έχουμε, που επιλέγουμε να ξεχάσουμε τα εγκλήματα που έγιναν και γίνονται, και να ασχοληθούμε με τον εαυτούλη μας? Ή μήπως έχουμε χάσει ΚΑΘΕ ελπίδα ότι κάτι μπορεί να αλλάξει, και αντί να νιώθουμε αδύναμοι απέναντι στο κακό το σύστημα και το ακόμη χειρότερο κράτος, πάμε παρακάτω και επιλέγουμε να ξεχάσουμε αυτά που μας πονάνε?

Διότι ξέρεις και ξέρω, πως αν όχι σε 1,2,5,10 μέρες, το πολύ σε ένα μήνα κι όταν η Αθήνα και οι υπόλοιπες πόλεις θα έχουν κουκουλώσει καλά καλά τις πληγές τους, θα έχεις και θα έχω πάει παρακάτω. Θα έχουμε μαζευτεί στα στολισμένα σπιτάκια μας, θα τρώμε τις Χριστουγεννιάτικες λιχουδιές και τα μελομακάρονά μας, και θα ΞΕΧΑΣΟΥΜΕ. "Και τί να κάνουμε ρε κοπελιά, να τα βάψουμε μαύρα και να το ρίξουμε στο ποτό?" θα ρωτήσεις. Όχι ρε φίλε, να μην τα βάψεις μαύρα..Αλλά να μην ξεχάσεις!Να πιάσεις το παιδί σου,και να του μιλήσεις. Να του εξηγήσεις τη σαπίλα της κοινωνίας στην οποία ζει, να το βοηθήσεις να επιβιώσει μέσα σε έναν κόσμο άδικο. Να μην του πεις "Είδες οι αλήτες, κάψανε το Χριστουγεννιάτικο έλατο και σπάσανε την Αθήνα!", παρά να του εξηγήσεις, με απλά και ειλικρινή λόγια το γιατί. Να δεις πως σκέφτεται, διότι αύριο θα είσαι ο πρώτος που αυτό το παιδί θα κατηγορήσει για τον κόσμο που του παρέδωσες.

Στην παραζάλη των ημερών και των γεγονότων που διαδραματίζονται είτε μπροστά στα μάτια μας, είτε στο ραδιόφωνο, τις τηλεοράσεις και τις εφημερίδες, έχουμε ΧΑΣΕΙ τις αξίες μας, τα πιστεύω μας. Δεν ξέρουμε ποιόν να πιστέψουμε, ποιός έχει δίκιο και ποιός άδικο, ποιός θέλει το καλό μας και ποιός είναι επαναστάτης της βλακείας. Όχι, αυτά δεν πρέπει να ξεχαστούν και να τα καταπιούμε μαζί με δυο κουτιά κουραμπιέδες και μελομακάρονα.

"Ωραία τα λες ρε κοπελιά, στο ξαναλέω. Δε νομίζεις όμως ότι όλα αυτά που λες είναι λίγο ουτοπικά?" ..Ρε φίλε, κάθε φορά που θα βρίσκεσαι με την παρεούλα σου για καφεδάκι στο Θησείο, στην Τσιμισκή, στο Βόλο, την Πάτρα, το Ηράκλειο, τα Χανιά, την Αλεξανδρούπολη, αφιέρωσε και μερικά λεπτά για να ΣΥΖΗΤΗΣΕΤΕ. Συζήτηση στη συζήτηση, κάποια καλή ιδέα θα κατέβει. Σταμάτα να ασχολείσαι με τις μπούρδες που σε ταϊζουν,με τα κουτσομπολιά, τα εξ-φάκτορ, τις υποσχέσεις, τα ψέματα και ξύπνα τους φίλους σου. Αν η κατάσταση στην χώρα σου δεν αφορά εσένα, τον 15άχρονο, τον 20άχρονο, ή τον 30άχρονο, εσένα που αύριο θα φέρεις παιδιά σε αυτόν τον κόσμο, τότε ποιός περιμένεις να σε σώσει? Προσπάθησε να αποστασιοποιηθείς από δεξιούς και αριστερούς, από καλούς κ κακούς, διάβασε, συζήτα, και βρες την αλήθεια. Κι ίσως έτσι, βρεθεί και μια λύση..

Όταν η ρουτίνα μας επιστρέψει, θα πρέπει να την αντιμετωπίσουμε επιτέλους με άλλο μάτι.
Το ξυπνητήρι χτύπησε. ΞΥΠΝΑ λέμε..