3..2..1..

Καλημέρα κόσμε, καλημέρα τι κάνετε, καλά?
3, 2, 1... στο ΜΗΔΕΝ κυρίες και κύριοι σήμερα :)
Πάει κι αυτή η χρονιά, φτάνει στο τέλος της, με συννεφιά και παγωνιά εδώ στις Ζυρίχες μας, με ήλιο φαντάζομαι στην Αθήνα μας, αλλά με καλή διάθεση όπου κι αν βρισκόμαστε!!
Για τελευταία φορά λοιπόν γι'αυτή τη χρονιά κάθομαι στο γραφειάκι μου, με τους ελάχιστους συναδέλφους που έχουν μείνει στο γραφείο, και μιλάμε για ό,τι κατεβαίνει στα κεφάλια μας :)
Σε λίγο θα αρχίσουμε να πίνουμε και τα σφηνάκια μας, και κατά τις 12 εξαφανιζόλ, γειά σας λέμε!!! :)

Καλή χρονιά εύχομαι σε όλους σας, με υγεία και αγάπη πάνω απ'όλα!! Και ψιτ, να χαμογελάτε την ώρα που ο νέος χρόνος θα μπαίνει με το καλό, έτσι για να σας πάει όλη η χρονιά χαρούμενη και κεφάτη :)

Τα λέμε του χρόνου ;)
Φιλια,
Τ.

2....

Έχω που λες έναν συνάδελφο, Τουρκάκο, τον Φέρατ. Και εδώ και 8 μέρες έχει αρχίσει ένα countdown που λεν κ στο χωριό μου, για το τέλος του χρόνου. Έτσι τού'ρθε, θα αναρωτιέσαι? Όχι σου λέω εγώ, έχει απώτερο σκοπό!
Κάθησε αναπαυτικά στην καρεκλίτσα σου, και άκου μια όμορφη ιστορία :)

Ο Φέρατ που λες είναι εδώ και 12-13 μήνες με μία κοπέλα, τουρκάλα κι εκείνη, μεγαλωμένοι και οι δύο στας Ελβετίας. Δεύτερης γενιάς, ξέρεις. Αυτή δε, είναι και ξανθιά! Έχεις ξαναδεί ξανθιά τουρκάλα, όχι πες? Τέλος πάντων, ή που θα είναι βαμμένη, ή που θα έχει επιρρεαστεί από το ελβετικό κλίμα. Σε κάθε περίπτωση, δεν είναι αυτό το θέμα μαααας!

Ο Τουρκάκος που λες, ευτυχισμένος, ερωτευμένος, μέσα στα μέλια τον τελευταίο χρόνο. Ε τι να κάνει ο άνθρωπος, έχει πατήσει και τα 31, αισθάνεται πλήρης εμπειριών και κουζουλαμάρων, αγόρασε με τα πολλά δαχτυλίδι!!! Πριν από κάνα μήνα, με ρώταγε τάχα αδιάφορα.. "Τ. μου, εσύ φοράς 2 δαχτυλίδια, σωστά?".. "Σωστά του λέω εγώ ψιλιασμένη".. "Και τι συμβολίζει το καθένα?" με ξαναρωτάει.. "Το ένα μου το έδωσε ο καλός μου με την πρόταση γάμου, και το άλλο είναι η βέρα μου!" του απαντώ. "Αααα.." μου λέει.. "Αυτό για την πρόταση γάμου πρέπει να αγοράσεις ;) " του λέω, και του δείχνω το δαχτυλιδάκι στο χέρι μου.. Μου έκλεισε το μάτι, και έκανε το βλάκα..

Αγόρασε λοιπόν δαχτυλίδι, και αποφάσισε να κάνει μία ξεχωριστή πρόταση γάμου στη δικιά του. Της έχει πει να ετοιμαστεί για την Παρασκευή, να είναι στις 11.30 το πρωί εδώ κάτω από τη δουλειά μας με μία βαλιτσούλα, διότι θα πάνε κάπου.
Δεν της έχει πει ούτε το πού, ούτε τίποτα.
Αυτή, τσίτα στα νεύρα...την πειράζει και πότε-πότε ότι δεν έχει κανονίσει ακόμη κάτι, οπότε όπως καταλαβαίνεις τούρμπο θα έχει γίνει το κορίτσι.
Πού να ξέρει τι την περιμένει...

Σε 2.. μερούλες λοιπόν, θα μπούν στο αεροπλάνο, και θα πετάξουν για Παρίσι..
Κι εκεί, κάτω από τον Πύργο του Άιφελ, την ώρα που θα αλλάζει η χρονιά, θα της κάνει πρόταση γάμου!

Αααααααχ!!!!!!!!!!!

Όχι πες μου, δεν είναι πολύ ρομαντικό? Μπράβο στον Τουρκάκο, όλα καλά να του πάνε και να ζήσουνε τα παιδιάααα!!!!

2 μέρες λοιπόν έμειναν για να φύγει η χρονιά, κι εγώ θα τις περάσω κάνοντας βόλτες στη χιονισμένη πόλη με την αγάπη μου, γράφοντας ποστάκια, τρώγοντας ελαφριά (διότι γίναμε και μπόμπες μετά τα γιορτινά γεύματα!!), και κάνοντας σιγά σιγά ένα φλαςμπάκ στη χρονιά που πέρασε..

Until then λοιπόν ;)
Τ.

Τέλος του χρόνου..

Πριν από λίγες ωρίτσες επέστρεψα και πάλι εις τας Ελβετίας, αφήνοντας πίσω μου τις Χριστουγεννιάτικες διακοπές, 10 καταπληκτικές ημέρες γεμάτες αγαπημένα πρόσωπα, εικόνες, γεύσεις, και ένα μοναδικό αίσθημα πατρίδας..
Σήμερα ξύπνησα στις 4 το πρωί, πήρα το αεροπλανάκι από τον ζεστό Βενιζέλο κατά τις 6.30, και έφυγα από τους 17!! βαθμούς κελσίου, για να προσγειωθώ λίγο αργότερα στους -7!! Γιουχου!! Όλα άσπρα στη Ζυρίχη, και ένας ήλιος δυνατός που προσπαθεί μάταια να μας ξεγελάσει ότι βρισκόμαστε ακόμη πίσω..

Ααααχ! Τι όμορφα που ένιωσα που κάθησα τόσες μέρες στην Αθηνούλα μου, που βρήκα χρόνο να δω σχεδόν όλους τους φίλους μου, να μάθω - έστω και στα πεταχτά - τα νέα τους, να απολαύσω το καφεδάκι μου δίπλα στο κύμα, και να νιώσω την μοναδική ζεστασιά των Χριστουγέννων με την οικογένεια! Με το καλύτερο σπιτικό φαΐ στον κόσμο (made by manoula!), και την αγάπη στα βλέματα όλων! αχ :) Σήκωσα και τα μαγαζιά, πήγα και τις βόλτες μου, και ένιωσα λίγο τουρίστας στην πόλη μου ένα πράγμα. Μεγάλa highlights ο γάμος της Β., και τα γενέθλια της Χριστινούλας μου :) Το πιο γλυκό κοριτσάκι σε όλον τον κόσμο!!

Για το γάμο της Β. τι να πω? Συγκινήθηκα απίστευτα βλέποντάς την να χορεύει στην αγκαλιά του αντρούλη της τον πρώτο τους χορό, που τους είδα τόσο λαμπερούς και χαρούμενος. Αχ αγαπημένα μου φιλαράκια, μακάρι να κρατήσετε για πάντα αυτή τη λάμψη στην καρδιά σας, και να σας φωτίζει μέσα από όλες τις στιγμές της ζωής σας!! :)

Αααχ, αυτή την απίστευτη κίνηση, τα άπειρα αμάξια και τους βλαμμένους οδηγούς αν μπορούσα να βγάλω από το τοπίο, θα ήτανε αυτές οι διακοπούλες ιδανικές!
Που εξαιτίας τους παρολίγον να μην προλάβω να φτάσω στο σπίτι της Β. για τις ετοιμασίες πριν το γάμο, που ακυρώσαμε τα ρακομελάκια στην Αθήνα, που μεταφέραμε 2-3 καφέδες από δω κι από κει, που φάγαμε 1.5 ώρα για να πάμε από πλ.Βικτωρίας μέχρι Σύνταγμα, που ΧΑΣΑΜΕ ΧΡΟΝΟ από τη ζωή μας βρε παιδί μου, απλώς περιμένοντας, με νεύρα τις περισσότερες φορές, να προχωρήσουμε άλλα 10 μέτρα..!

Στα θετικά όμως..ο ήλιος έλαμπε σχεδόν κάθε μέρα, ο κόσμος αν και η κρίση θερίζει εξακολουθεί να ελπίζει και δεν το βάζει κάτω, και το ραδιόφωνο παίζει όλη μέρα ωραία τραγουδάκια, που τα βάζεις στη διαπασών και τραγουδάς εκστασιασμένος! :)

Highlights που μου έμειναν στο μυαλό μετά από 10 μέρες τουρισμού στην Αθήνα..
> Το Balux Cafe House Project στη Γλυφάδα, ένα υπέροχο μαγαζί δίπλα στο κύμα, με απέραντες επιλογές και φοβερό ντεκόρ! Να πας!
> Το γεγονός ότι κάθε δεύτερη κοπέλα (άντε κάθε τρίτη, να μην με λες κ υπερβολική) που είδα στην Κηφισιά, το Χαλάνδρι, το Mall και ενίοτε στην Αθήνα φορούσε με τους 17 βαθμούς που προαναφέρθηκαν (!!) μποτίτσες UGG και κρατούσε μία Louis Vuitton στα χεράκια της. Αν ένα από τα δύο δεν είναι μαϊμού, τότε απλώς ΑΠΟΡΩ ΠΟΥ τα βρίσκουν τα λεφτά κ δεν το σχολιάζω περαιτέρω..
> Η φοβερή αγορά που έχουμε, κυρίως μακριά από τα μεγάλα εμπορικά! Να τα βλέπουν οι Ζουριχέζοι και να θέλουν να τα αγοράσουν ΟΛΑ
> Το κατάστημα με τσάντες και αξεσουάρ Axel στο Χαλάνδρι. Να πας κι εκεί, φοβερές οι τσαντούλες του πραγματικά!
> Η πλατεία της Ν.Σμύρνης! Μην το γελάς, παιδί των ΠΒΠ γαρ, δεν είχε τύχει ποτέ να φτάσει η χάρη μου ως εκεί για να πιεί καφέ! Πολύ ωραία γειτονιά, ζωντανή, με κόσμο μπόλικο! Μπράβο, μπράβο!
> Η επιστροφή από τη Ν.Σμύρνη μέχρι τον Αγ.Στέφανο με συγκοινωνία! ναι ναι, καλά το άκουσες! Ξεκινήσαμε κατά τις 10 παρά από την 1η, για να φτάσουμε κατά τις 11 και κάτι στον 2ο! Με τραμ, μετρό, στάση για σαντουιτσάκι από τα Έβερεστ της Πανόρμου, λεωφορείο Β7 μέχρι Ερυθραία, και στο τέλος ταξάκι! Να σημειωθεί ότι για το 1ο σκέλος (μέχρι την Ερυθραία ντε!) πληρώσαμε ΜΟΝΟ 1 ευρώ έκαστος εισιτήριο? Απίστευτο..!!!!
> Το αγαπημένο μας καφέ Άνεμα στην Άνοιξη! Πήγαμε, και ξαναπήγαμε, και ξαναπήγαμε! Και πολύ μας αρέσει και ο Ελληνικός Φρέντο που σερβίρουν, καλή μαγκιά :)
> Χμμ..τι άλλο ξέχασα? Α ναι, τη βόλτα κάτω από την Ακρόπολη.. ΟΛΑ τα λεφτά, χρόνια τώρα! Παρέα με τον φούλη μου, να τριγυρνάμε στα στενά και στους πεζόδρομους, και να συζητάμε για ό,τι μας κατεβαίνει στο κεφάλι! Πού και πού σταματάγαμε να βγάλουμε και καμιά φωτογραφία, να κάνουμε και το sightseeing μας! τι ωραία! Φούλη, την επόμενη φορά θα πάμε μαζί με την Φουλίτσα στο μουσείο, ακούτε?? Άντε, ανυπομονώ!!!

Και τώρα που σου έδειξα την Αθήνα μέσα από τα ξενιτεμένα μάτια μου, λέω να πάω να κάνω καμιά δουλειά, μπας και τελειώσει κι αυτή η μέρα, και πάω σπίτι να αρχίσω τη δίαιτα! Σαλάτα, σούπα και άλλα πολλά στο μενού της εβδομάδας, έτσι για να κάνουμε την αποτοξίνωσή μας! Μη μας βρει το 2011 χοντρούς, και μας πάει έτσι η χρονιά, απαπά δε θέλουμε :)

Πολλά φιλιά, και ακόμη περισσότερα ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ σε όλους εκείνους που αγαπώ, και κάνανε τα φετινά Χριστούγεννα για μια ακόμη φορά ξεχωριστά :)
Καλό σας απογευματάκι, και φροντίστε να χαρείτε την τελευταία βδομάδα του έτους!! :)

Σμουτς,
Τ.

2010 Στιγμές...

Μια ακόμη χρονιά πλησιάζει απειλητικά στο τέλος της, και μαζί της αυτή η ανάγκη να κοιτάξεις πίσω, και να ρίξεις μια αθροιστική ματιά σε όσα πέρασαν..
Έχω ξεκινήσει ήδη 3 "flashbacking" ποστάκια, και τα τρία όμως έμειναν στη μέση. Δεν ξέρω τι να γράψω..πώς να χαρακτηρίσω τη χρονιά που πέρασε.

Καλή? Κακή ? Κουραστική ? Αδιάφορη ? Ανατρεπτική ? Απρόβλεπτη ?

3 Κ, και 3 Α :) Τυχαίο? Δε νομίζω!

Μια χρονιά γεμάτη, αν μη τι άλλο!
Γεμάτη από συναισθήματα, εικόνες, και πάνω απ'όλα, ΣΤΙΓΜΕΣ!



Έτσι, εκεί που τα λόγια δεν βρίσκουν τον δρόμο τους από το μυαλό στο πληκτρολόγιο, αφήνουμε τη μουσική να μιλήσει και να μας ταξιδέψει με τη μελωδία της, και την καταπληκτική φωνή του Αντωνάκη :)

Δεν σου εύχομαι ακόμη καλή χρονιά, έχουμε ακόμη 2 φουλ βδομάδες μέχρι το τέλος τουτηνής!
Bis dann.. ;)

Όταν πάντα κάτι σου λείπει...

Σε λίγες μέρες κατεβαίνω Ελλάδα για τις Χριστουγεννιάτικες διακοπές. Ανυπομονώ να δω τους δικούς μου, τους φίλους μου, την πόλη μου. Μια βόλτα στην Ερμού, ένα καφεδάκι στην παραλιακή, ακόμη κ τώρα που ο καιρός δεν είναι ιδανικός, ένα μεζεδοπωλείο με φίλους καλούς. Να φτιάξουμε δίπλες με την φουλίτσα μου, να χαζέψουμε τηλεόραση με τον φούλη μου, να κάνουμε βόλτες με το μπουρμπουλάκι, να δω τη φιλενάδα μου τη Βασούλα ΝΑ ΠΑΝΤΡΕΥΕΤΑΙ..Να πάρω αγκαλιά την γλυκιά μου βαφτιστήρα, να χαζολογήσω με τις φιλενάδες μου, να κάνω ΟΛΑ ΑΥΤΑ που δεν μπορώ να κάνω όταν είμαι μακριά τους..
Ως εδώ, όλα καλά!

Τι γίνεται όμως, όταν τα συναισθήματα μπλέκονται? Όταν η ανυπομονησία να γυρίσω πίσω μπουρδουκλώνεται με μία γλυκιά μελαγχολία? Θα μου λείψουν όσοι είναι εδώ, φίλοι που έχουν γίνει "my family abroad", άνθρωποι με τους οποίους θα ήθελα να μοιραστώ τις γιορτές, να φάμε, να πιούμε και να γελάσουμε παρέα..Θα ήθελα να μπορούσα να τα έχω όλα - πλεονέκτρα, θα με πεις τώρα, και δε θα έχεις κι άδικο! Αλλά δε φταίω, είναι αυτό το σφήξιμο στην καρδιά, αυτό που ξέρεις ότι δεν είσαι ποτέ πλήρης..

Το περασμένο ΣΚ στην Αλσατία συζητήσαμε πάρα πολύ με τα φιλαράκια μας για το θέμα "εξωτερικό"..Αν νομίζεις ότι βρισκόμαστε στο εξωτερικό, και το μόνο που κάνουμε είναι να περνάμε καλά, να κάνουμε εκδρομές και να βγάζουμε λεφτά με το τσουβάλι, σε γελάσανε! Διότι κάθε λίγο συζητάμε για σένα, για σένα που έχουμε αφήσει πίσω, για εσένα που μας λείπεις, και για το όνειρο που έχουμε μια μέρα να αλλάξει η κατάσταση, για να είμαστε και πάλι κοντά σου. Δεν το παίζω μελό, δεν περιμένω να με καταλάβεις, ούτε να μου δώσεις δίκιο. Απλώς σου λέω ότι εδώ δεν είναι "ο παράδεισος" που φαντάζεσαι.. Κι ότι για να πετύχουμε κάτι καλύτερο, αυτό που η φύση μας επιτάσσει, θυσιάζουμε πράγματα που για σένα είναι δεδομένα.. Είτε αυτό λέγεται οικογένεια, φίλοι, ήλιος, θάλασσα ή απλώς πατρίδα.

Κλείνω τα ματάκια μου, και κάνω μια ευχή :)



Aς μην μείνει "just a dream"...

Το πρώτο χιόνι του χειμώνα...

Είναι αυτό που σε κάνει να αισθάνεσαι και πάλι παιδί! Να γίνεσαι ξανά 8 χρονών, και να θέλεις να πεταχτείς έξω από το ζεστό σπίτι (γραφείο στην προκειμένη περίπτωση), να ανοίξεις το στόμα σου για να πέσουν μερικές χιονονυφάδες μέσα, να γεμίσει το σκουφάκι σου με χιόνι, και να στριφογυρίσεις από τη χαρα σου, καθώς το χιόνι πέφτει τριγύρω πυκνό!

Το πρώτο χιόνι του χειμώνα, προτού προσγειωθεί στις σκεπές και στα δέντρα, χαϊδεύει απαλά την καρδιά σου, την γαργαλάει, και σου προκαλεί μία ευφορία και ανυπομονησία! Τρέχεις στο παράθυρο, και φωνάζεις όλο ενθουσιασμό "ΧΙΟΝΙΖΕΙΙΙΙ", και ένα τεράστιο χαμόγελο ζωγραφίζεται στο πρόσωπό σου :) μετά από σένα τρέχουν και οι υπόλοιποι δίπλα σου, κολλάνε τις φατσούλες τους στο τζάμι και μαγεύονται :) Κάτι τόσο απλό, παγωμένο νεράκι, κι όμως τόσο ιδιαίτερο :)

Πρώτο χιόνι, σήμερα, 24 Νοέμβρη :)
ΚΑΛΟ ΧΕΙΜΩΝΑ νάχουμε!!!

Παρασκευή πρωί, τρα λα λα λα λα λααααα....

Καλημέρα κόσμε :)
Τι μου κάνεις,καλά? Παρασκευούλα έφτασε και πάλι, και ο ήλιος ΛΑΜΠΕΙ! 19 Νοέμβρη, και ο ήλιος ΑΚΟΜΗ λάμπει στη Ζυριχούλα..Κάτι δεν πάει καλά μου φαίνεται φέτος!Μας καλοπιάνει ο καιρός, και προβλέπω να μας τσακίζει αργότερα ο χειμώνας, εκεί που δεν τον περιμένουμε!
Στο άι-φον μου παίζει ένα πολύ μελωδικό κομματάκι της Rihanna, το "Russian Roulette"..το έχεις ακούσει?
Για πάτα ένα πλέη εδώ παρακάτω, να απολαύσεις :)



Τι λέγαμε λοιπόν? Α ναι, για τον καιρό, την Παρασκευή, και το γεγονός ότι αύριο έρχεται το αγαπημένο μου αδερφάκι!!! Θα μείνει εδώ μια βδομαδούλα, και θα την ΧΑΡΩ πολύ πολύ!Μακάρι να μπορούσα να την φέρω μόνιμα εδώ κοντά μου, πόσο πιο ωραία θα ήτανε τα πράγματα..
Με τα πολλά έχει αρχίσει και η αντίστροφη μέτρηση για τα Χριστούγεννα, και μπαίνουμε στο ανάλογο μουντ! Τα καταστήματα έχουν αρχίσει να κοκκινοχρυσαφίζουν, και κάτι μου λέει ότι πολύ σύντομα τα πανέμορφα Χριστουγεννιάτικα φωτάκια της Bahnhofstrasse θα λάμψουν, και θα γεμίσουν τα όνειρά μας με αστεράκια :)

Ααααχ, ΑΓΑΠΩ τα Χριστούγεννα, με κάνουν να αισθάνομαι πάλι παιδάκι! :)
Μαζι με τα Χριστούγεννα, αγαπώ και την Σαντορινούλα μου βέβαια..πού τη θυμήθηκα πάλι,ε? Εμ, πήρα κι εγώ το ακόλουθο λινκ, και ξετρελλάθηκα :
http://www.fullscreen360.com/greece-oia.html
Για ρίξε μια ματιά, να δεις γιατί είναι μοναδική η άτιμη :)

Περνάει η ώρα, κι εγώ πρέπει να επιστρέψω στη δουλειά..οπότε σας φιλώ, σας εύχομαι να έχετε ένα απίθανο ΣΚ, και να το διασκεδάσετε όσο περισσότερο μπορείτε!!! :)
Cheeeeerio
G. :)

Day off :)

Ο ήλιος έξω λάμπει! Όπως θα έπρεπε, μια τέτοια μέρα.. ΑΔΕΙΑ αγαπητοί μου, ΑΔΕΙΑ! Μακριά από τη δουλειά, το γραφείο, τα queries και τα deadlines! Ελεύθερη, αραχτή στο κρεβατάκι μου ΑΚΟΜΑ, να βλέπω τηλεορασούλα, να ακούω μουσική και να χαλαρώνωωω!!

Τι λέει το πρόγραμμα για σήμερα? Βόλτα στα μαγαζιά, στη λίμνη, λίγο γουέλνες, κομμωτηριάκι κλπ, και για το κλείσιμο της μέρας, Βραζιλιάνικη κουζίνα με φίλους αγαπημένους!!
Έχετε καλύτερο? Εγώ όχι! :)

Σας αφήνω να πάω να ετοιμαστώ, να βάλω τα καλά μου, και να την κάνω για βολτίτσες!!!
φιλιά πολλά πολλά!! :)

A good day at work :)

Λοιπόν, να το ξεκαθαρίσουμε - ΤΡΕΧΩ Κ ΔΕ ΦΤΑΝΩ! Πολύ όμως! Συναντώ τακτικά και τον Βέγγο στο δρόμο μου, τρέχουμε παρέα! Να προλάβω Requests, να στείλω Reports, να βγάλω Plans, να λύσω προβλήματα..
ΑΛΛΑ, αν δεν κάνω πού και πού κανένα διαλειμματάκι να χαλαρώσω, δε με βλέπω καλά! Γι'αυτό και σας τιμώ και πάλι με την παρουσία μου :)

Όμορφη μέρα σήμερα, ΛΑΜΠΕΙ ο ήλιος δυνατά, κι ας έχει ψωφοκρυάκι!! :) Ωραίο πράγμα να ξυπνάς με καλή διάθεση, μεγάλη υπόθεση! Τα βλέπεις όλα με το καλό το μάτι, με την καλή τη διάθεση, και τα αντιμετωπίζεις πιο ΖΕΝ βρε παιδί μου! Το λέει και η κουμπ μου, "ΖΕΝ κουμπαρούλα μου, ΖΕΝ!"..
Εκείνη τα λέει, εγώ να τα ακούω και να τα εφαρμόζω πρέπει!

Τελειώνει βρε παιδιά και ο Οκτώβρης! Χρόνια πολλά και στους απανταχού Δημήτρηδες και Δημητρούλες σήμερα! Πω πω, στο επόμενο διάλειμμα που θα κάνω σήμερα, θα πρέπει να πάρω τηλεφωνάκια και να στείλω μηνυματάκια!
Πώς πέρασε αυτός ο μήνας, χαμπάρι δεν πήρα! Η αρχή του με βρήκε να γίνομαι ΝΟΝΑ στην πατρίδα, ναι ναι, πρώτη φορά νονά!! Στην πιο γλυκιά και πιο μοναδική ζουζουνίτσα του κόσμου, το Χριστινάκι μου!!! :) Είναι μια καραμέλα αυτό το κοριτσάκι, όλο χαμογελάει..την έχω βάλει και σε μια φώτο εδώ δίπλα στο γραφείο μου, και μου φτιάχνει τη διάθεση όποτε σφίγγουν τα λουριά! Είναι μοναδική η ικανότητα που έχουν τα παιδιά να σε κάνουν να ξεχνάς τα πάντα, και να μαγεύεσαι από την ματιά τους :)

Τι έλεγα λοιπόν? Α ναι, ότι ο μήνας μπήκε, βγήκε, μας ταλαιπώρησε λίγο, αλλά τελικά θα τον στείλουμε κι αυτόν στην μαμά του, και θα υποδεχτούμε τον καλό μας τον Νοέμβρη! :) Με εκδρομές και βόλτες και ωραία ταξιδάκια!
"Everybody's changing and I don't feel the saaaame" παίζει τώρα το ραδιόφωνο, και τραγουδώ κι εγώ μαζί! :)

Δεν έχω και τίποτα σημαντικό να σας πω σήμερα..ούτε την διακαναλική αξιώθηκα να δω χτες για να τη σχολιάσω..γι'αυτό σας αποχαιρετώ, να συνεχίσω με τις δουλειές μου, μπας και καταφέρω και φύγω σήμερα νωρίς από δω! Τόσο όμορφη μέρα, κρίμα να την φάω στο γραφείο!

Σας φιλώ πολύ, καλή Τρίτη νάχουμεεε!! :)
Τ.

Sunday afternoon, home...

Τα χειμωνιάτικα βρήκαν το δρόμο τους από την αποθήκη στα ντουλάπια, τα καλοκαιρινά πήραν τη θέση τους, και το κεφάλαιο Χειμώνας ανοίγει πλέον και επίσημα.
Έξω κρύο, συννεφιά, και μία σπαστική Κυριακάτικη μουντάδα.
Μέσα, μυρωδιές από νόστιμα φαγητά, καθαρό σπιτάκι, και μία μεγάλη αγκαλιά για να με φιλοξενήσει. Τι άλλο να ζητήσει κανείς? :)

Αραχτή στον καναπέ μου, με ένα ποτηράκι κόκκινο κρασί Shiraz από την μακρινή Αυστραλία, σκαλίζω και πάλι τα σημάδια μου στο μπλογκάκι μου. Μόνη μου τα λέω, μόνη μου τα ακούω, αλλά δε βαριέσαι, πλάκα έχει κι αυτό! Μόνο τα φουλάκια ξέρω ότι είναι τακτικοί επισκέπτες του.. "χαιρόμαστε να σε διαβάζουμε παιδάκι μας!" μου λένε κάθε φορά, και χαμογελάω :) Αν αφήνατε και κανένα σχόλιο, θα ήτανε ακόμη καλύτερα λέω εγώ :Ρ χιχι!!

Τι σχέδια έχετε για την επόμενη βδομάδα? Εμένα προβλέπεται κουραστική, busy, και τις πρώτες 2-3 μέρες σίγουρα βαρετή.. Σκέφτομαι να πάρω μια μερούλα οφφ, και να το ρίξω στη χαλάρωση, τις βόλτες, τα ψώνια! Άντε να δούμε αν θα τα καταφέρω!

Ακούω για άλλη μια φορά το τραγουδάκι που φιλοξένησα σε ένα από τα προηγούμενα ποστάκια μου, το λεγόμενο The end of the road. Από το ελληνικό, ω ναι!, συγκρότημα που λέγεται GAD! Και ψιλομελαγχολώ, και ψιλοθέλω να μπω σε ένα αμαξάκι να πάω μια βόλτα..να γυρίσω αυτή την όμορφο χώρα, να κάνω εκδρομούλες, σαν αυτή της περασμένης βδομάδας, με αγαπημένη παρεούλα :)

Σας αφήνω τώρα..η αγκαλίτσα ήρθε μόλις δίπλα μου, οπότε κι εγώ πάω να χαθώ στη ζέστη της!!! :)
Καλή βδομάδαααααα!!!

Yet another post - on the same day :)

Dear friends,
Ναμαι και πάλι σήμερα! Αυτή τη φορά αραχτή στο καναπεδάκι μου, με το λαπτοπ αγκαλιά, και τους By Heart να παίζουν στο youtube :)
Χαζεύω φωτογραφίες από τα παλιά. Μάλλον με έχει πιάσει τάση φλασμπακ απόψε!Γλυκιά τάση, από αυτές που σε κάνουν να βλέπεις παλιές φωτογραφίες, και να χαμογελάς!
Μεγαλώνω λέμεεε!!! Και ενώ κάποιες φορές αυτό μου αρέσει, κάποιες άλλες το σιχαίνομαι :( Νιώθω ότι όσο μεγαλώνω, τόσο λιγότερο θα μπορώ να ονειρεύομαι, και τόσο περισσότερο θα πρέπει να προσαρμόζομαι!
Εμένα όμως το μυαλό μου και η καρδιά μου δεν ζουν έτσι, θέλουν να ζουν στο συννεφάκι τους, πώς να το κάνουμε? όσο κι αν μεγαλώνω, όσο κι αν σοβαρεύομαι! κατά βάθος, παραμένω χαζοχαρούμενο παιδί :)

Το επόμενο τραγουδάκι το άκουσα σήμερα για πρώτη φορά, αλλά μου κόλλησε!!
Απολαύστε το :) Άλλωστε σας το είπα ξανά, περνάω instrumental phase, οπότε μην απορείτε που σας έχω ταράξει στις μουσικές αναδρομές :)



Feel again Λοιπόν..
Τι είναι αυτό, που θα ήθελες να νιώσεις ξανά?! Παιδί, νέος, ανέμελος? Ευτυχισμένος, πληγωμένος, ερωτευμένος, αγαπημένος? Όσο μεγαλώνουμε αλλάζει η ένταση των συναισθημάτων, ακόμη και των πιο απλών!!

Μιλούσα προχτές στην Ε. μου, και μου έλεγε πως ο καλός της τής είπε ότι την αγαπάει..για πρώτη φορά! Κι εκείνη πέταξε στον ουρανό, κι ακόμη κάπου εκεί πετάει, από τη χαρά της! Νομίζεις ότι ένα τέτοιο συναίσθημα σε βαράει κατακούτελα όταν είσαι 15-20 ετών! Αμ δε, όσο κι αν είσαι, όταν ο έρωτας σε βαρέσει στην κεφάλα, αλοίμονό σου :Ρ Α ρε Ε. μου, εύχομαι πάντα τέτοια κ καλύτερα!! Και τα μυαλά στα σύννεφα, χα χα χα :) :) :)

22:22 η ώρα τώρα μόλις..τυχαίο ? Δε νομίζω!
Σας αφήνω να πάω να κάνω παρέα στον δικό μου αγαπημένο :) Μέχρι το επόμενο ποστάκι, να ονειρεύεστε, να αγαπάτε, να δίνεστε, να ερωτεύεστε, να πονάτε, να χαμογελάτε, να προσπαθείτε...και όλα αυτά, με ΟΛΗ σας την καρδιά!! :) όχι μισοδουλειές!

ΦΙΛΙΑ!!!!
Τ.

A flash of light ;)

Καλησπέρα καλησπέρα :)
Σήμερα μου ήρθε μια φλασιά, και άρχισα να ψάχνω παλιότερα ποστάκια που έχουν γεμίσει τους τοίχους αυτού του μπλογκακίου..κάπως έτσι έπεσα σε κάτι ποστάκια από το 2006..αχ!!!
Πόσα άλλαξαν από τότε, αλλά και πόσα έμειναν ακριβώς τα ίδια?!?

Τέσσερα χρόνια αργότερα, σε μιαν άλλη χώρα, με το όνομα του αγαπημένου μου χαραγμένο στη βέρα που φορώ στο δεξί, βρίσκομαι στη δουλειά, μπροστά σε μία από τις 2 οθόνες του υπολογιστή μου, και ακούω μουσικούλα, και ταξιδεύω, και ονειρεύομαι, και γράφω ποστάκια ενώ θα έπρεπε να δουλεύω για να κλείσω μερικά από τα pendings που με περιμένουν αυτή τη βδομάδα. Τι μέρα είναι καλέ σήμερα? έχω χάσει και το λογαριασμό :Ρ Α ναι, Τρίτη - εντάξει έχω χρόνο ακόμα :)

Ώρες ώρες μου φαίνεται απίστευτο ότι πέρασαν κιόλας 2.5 χρόνια + από τη στιγμή που μετακομίσαμε στη Ζυριχούλα μας! Και περνάμε όμορφα, και έχουμε φτιάξει μια όμορφη ζωούλα εδώ, έχουμε γνωρίσει φίλους που αγαπάμε και μας αγαπούν, και αισθανόμαστε ολοένα και περισσότερο splitted in two..Για καλό πιστεύω εγώ, για να παίρνουμε τα καλά κι από τα δυό μέρη, μέχρι να βρούμε το δρόμο μας..

Άρχισα να γράφω στις 5, και έφτασε η ώρα 6.30, και λέω να σας αφήσω, να πάω σπιτάκι μου να μαγειρέψω το κατιτίς μου, να χαζέψω τις φωτογραφίες που βγάλαμε το περασμένο ΣΚ στο πανέμορφο Neuchatel, και να σχεδιάσω το επόμενο ταξιδάκι..

Καλό δρόμο, με πολλή αγαπημένη μουσική και νέα τοπία..

Going through an instrumental phase.. :)

Καλημέρα κόσμε και κοσμάκι! Κάπου εκεί στα μισά του Οκτώβρη, με τον καιρό έξω να φοράει επιτέλους τα φθινοπωρινά του και τη θερμοκρασία να αρχίζει να παίρνει τον κατήφορο, ξύπνησα σήμερα Σάββατο και άραξα επιτέλους στο κρεβατάκι μου, με το λαπτοπάκι μου αγκαλιά, και είπα να σας πω μια ακόμη ιστορία από τη ζωή μου :)
Έξω τα δέντρα αρχίζουν να κρυώνουν, τα φύλλα να κιτρινίζουν, και οι δρόμοι να πλημμυρίζουν από όλες τις αποχρώσεις του κίτρινου, του πορτοκαλί και του κόκκινου.
Μου αρέσει το φθινόπωρο, ίσως να είναι η δεύτερη πιο αγαπημένη μου εποχή μετά το καλοκαίρι. Σε βάζει να σκεφτείς, να συνειδητοποιήσεις όλα όσα έζησες το καλοκαίρι που πέρασε, να χουχουλιάσεις κάτω από το παπλωματάκι, και να βγάλεις δειλά τα χειμωνιάτικα από την αποθήκη :)
Το αγαπημένο μου κασκολάκι βρίσκει το δρόμο του για το λαιμό μου, και οι μποτούλες μου αρχίζουν να γράφουν και πάλι χιλιόμετρα :)
Μα πάνω απ'όλα, η μουσικούλα..
Η μουσικούλα αρχίζει και πάλι να γαργαλάει, όλο νόημα, τα αυτιά μου! Σε μελαγχολικούς συνήθως ρυθμούς, που τόσο τέλεια ταιριάζουν με τη διάθεση της εποχής.
Κάθε μέρα κι ένα άλλο τραγούδι στο "ριπλέη", να παίζει ξανά και ξανά, μέχρι να πειστείς ότι έχει γραφτεί -σχεδόν- από σένα, για εσένα.

Μερικά από τα αγαπημένα μου τραγούδια τον τελευταίο καιρό...









Καλό φθινόπωρο.. ;-)

Άλλος ένας κύκλος κλείνει...

Πρέπει να ήταν 8 ή 9 Νοέμβρη του 2007, Παρασκευή, και το κρύο ήταν τσουχτερό. Είχαμε τελειώσει από την Πέμπτη με την προγραμματισμένη συνέντευξη του Πικ, και τώρα έμενε να κάνω κι εγώ την προσπάθειά μου στην ελβετική αγορά εργασίας. Με ζεστό καλσόν μέσα από το καλό παντελόνι, χοντρό μπουφάν, ομπρέλα και σκουφάκι, τριγυρνούσα στη Ζυρίχη μαζί με τον Πικ μου, και χαζεύαμε την υποψήφια πόλη, που - αν όλα πήγαιναν καλά - θα γινόταν σύντομα το δεύτερό μας σπίτι (διότι το πρώτο εξακολουθεί να λούζεται από τον ελληνικό ήλιο ;) )..

Μετά από μία βόλτα στην κρύα πόλη, καθήσαμε στο Spaghetti Factory εκεί κοντά στο Bellevue, και φάγαμε μία απολαυστική μακαρονάδα :) Μία μακαρονάδα μου φτιάχνει πάντα τη διάθεση, και το συγκεκριμένο μεσημέρι χρειαζόμουνα "τη δόση μου", μιας και με περίμενε μία αναπάντεχη συνέντευξη, στα γερμανικά (!!), και το άγχος μου ήταν φυσικά ανάλογο..

Πήραμε το τραμ, και λίγα λεπτά πριν τις 5μμ φτάσαμε έξω από την πόρτα της εταιρείας, που έμελλε να με φιλοξενήσει στην οικογένειά της για τα επόμενα 2.5 χρόνια. Θυμάμαι να αφήνω τον Πικ να περιμένει στην είσοδο, εκεί στα πέτρινα παγκάκια, και να εξαφανίζομαι στο ασανσέρ. 2 ωρίτσες αργότερα, μετά από 2 συνεντεύξεις και συζητήσεις με τους ιδιοκτήτες, πέρασα την ίδια πορτούλα, και έπιασα το κινητό μου στο χέρι μου.. "Που είσαι? Όλα καλά πήγανε!" είπα στον Πικ, και πήρα ενθουσιασμένη το πρώτο τραμ για να τον συναντήσω, στα αγαπημένα μας (αργότερα) Starbucks..

Την περασμένη Παρασκευή, 27 Αυγούστου, ο κύκλος έκλεισε..Τυπικά κλείνει για την ακρίβεια αύριο, ο "αποχαιρετισμός" όμως έγινε με ανάμεικτα συναισθήματα το πρωινό της 27/8/2010..
Μέσα στη βροχή, με ομπρέλα, αδιάβροχο μπουφανάκι, φορτωμένη με τα πράγματα που έπρεπε να επιστρέψω (λαπτοπ, κάρτα εισόδου κλπ) και ένα μεγάλο μοσχομυριστό κέηκ βανίλιας-πορτοκαλιού που είχα φτιάξει το προηγούμενο βράδυ,πέρασα για τελευταία - ίσως - φορά την είσοδο της εταιρείας μου.
Λίγη ώρα αργότερα, κατεβαίνοντας τις σκάλες και αντικρύζοντας εκείνο το πέτρινο παγκάκι δίπλα στην πόρτα, έπιασα το κινητό στο χέρι και ξανακάλεσα τον Πικ "πάει κι αυτό.." του είπα, και κοίταξα μελαγχολικά πίσω μου την γυάλινη αυτόματη πόρτα να κλείνει..

Πώς πέρασε έτσι ο καιρος βρε παιδιά?
Από 1η Σεπτέμβρη αλλάζω εργοδότη, και ετοιμάζομαι για νέα μονοπάτια. Κοιτάζω πάντα μπροστά, μαθαίνω από το παρελθόν, και προσπαθώ για το καλύτερο στο μέλλον..

Καλή αρχή! :)
"Κι αν φεύγω είναι για να βρω, το λόγο για να μείνω"
ΤΑ

Οδοιπορικό στην Πελοπόννησο...

Βρήκαμε το ξενοδοχείο "Πέτρα και Φως" στο Ν.Οίτυλο της Μάνης τυχαία, μέσω ίντερνετ. Ψάχναμε για έναν ήρεμο και ξένοιαστο προορισμό για να περάσουμε 5 μέρες μετά τον 15Αύγουστο, και αφότου είχαμε ψάξει τα πάντα στην υπερεκτιμημένη Ιθάκη, στην Κεφαλλονιά, στη Δυτική Πελοπόννησο και στην περιοχή της Καρδαμύλης, πέσαμε κατά τύχη πάνω του.. Είχαμε περάσει από τα μέρη αυτά πριν από 3 χρόνια, και θυμόμασταν άγρια βουνά, ξερά, και βραχώδεις παραλίες.. Η Αρεόπολη, το μεγαλύτερο χωριό της περιοχής, μας είχε γοητεύσει από τότε, αλλά η ευρύτερη περιοχή γύρω της ερχόταν δεύτερη στην καρδιά μας, μετά από την "εκλεκτή", την Καρδαμύλη.

Βλέποντας το ξενοδοχείο και τα δωμάτια στο ίντερνετ, τόσο του "Πέτρα & Φώς" όσο και των περισσότερων καταλυμάτων ετούτης της περιοχής, μια αίσθηση ανεμελιάς γεννήθηκε στην καρδιά μας. Αυτός ο τόπος φαινόταν να έχει κάτι το ξεχωριστό.
Χωρίς πολλή σκέψη, κλείσαμε ένα δωμάτιο για 4 διανυκτερεύσεις..

Το πρώτο μέρος των διακοπών μας στην Πελοπόννησο μας βρήκε να ξεκινάμε από Αθήνα, και να κάνουμε ένα ωραίο ταξίδι με φίλους. Πρώτη στάση, Πάτρα! Η αδερφή μου επιμένει ότι είναι μία πολλή ιδιαίτερη και μοντέρνα πόλη, εγώ τη θεώρησα αρκετά busy, μποτιλιαρισμένη και ολίγον ασχημούλα. Έχει όλα τα προσόντα για να γίνει όμορφη και γραφική, έχει πέσει όμως κι αυτή στο τρυπάκι της Αθήνας, και έτσι έχει γεμίσει με άσχημες πολυκατοικίες, στενούς δρόμους και σταθμευμένα αμάξια σχεδόν παντού, και δεν σου δίνει τη δυνατότητα να απολαύσεις τη θάλασσα που την καταβρέχει όσο θα ήθελες.. Θα μου πεις, μεγάλο λιμάνι είναι, τι περιμένεις? Έχεις δίκιο.. Είναι και αυτοί οι φουκαράδες οι λαθρομετανάστες, που περιμένουν υπομονετικά κρυμμένοι σε στενάκια και σε χωράφια, μέχρι να σκαρφαλώσουν σε μία νταλίκα για να περάσουν στην Ιταλία, που τους βλέπεις και πονάει η ψυχή σου.. Τι τραβάει ένας άνθρωπος, για να πετύχει μία καλύτερη ζωή!

Στην Πάτρα είδαμε αγαπημένους φίλους, πήγαμε και για βαφτιστικά στο Αίγιο (να, το Αίγιο μου άρεσε! Εκεί στο κέντρο του με τους πεζόδρομους και τα καταστηματάκια, τα χαμηλά σπιτάκια και τους πετροστρωμένους δρόμους, ήταν τόσο όμορφα!), κάναμε βόλτες με την μπέμπα μας, ήπιαμε καφεδάκι στον πεζόδρομο στην Πάτρα (πολύ μου άρεσε που μαζί με το καφεδάκι, σου φέρνουν κ γλυκάκι να τσιμπήσεις!!), και γενικά περάσαμε τέλεια, με τα αγαπημένα μας κουμπαράκια!

Επόμενος σταθμός, Καλαμάτα. Η "παραλιακή" διαδρομή από την Πάτρα μέχρι το Καλό Νερό είχε πολλές εναλλαγές. Τεράστιοι κάμποι, μικρά και μεγάλα χωριά, δέντρα, θάλασσα, βουνά, ατελείωτες παραλίες, 60άρια όρια ταχύτητας σε κάθε διασταύρωση και..κάμερες παντού :) Φτάσαμε στην Καλαμάτα απογευματάκι, και κατευθυνθήκαμε απευθείας προς το ξενοδοχείο. Το "Φιλοξενία" ή "Φιλοξένια", πες το όπως θέλεις, είναι ένα παλιό αλλά πλήρως ανακαινισμένο ξενοδοχείο στο τέρμα της παραλίας της Καλαμάτας! Πανέμορφο!! Με την πισίνα του, την παραλία με το μπιτσομπαράκι από κάτω, το φοβερό πρωινό, και την απόλυτη χαλάρωση! 3 από τις 5 μέρες μας στην Καλαμάτα, τις περάσαμε στο ξενοδοχείο και την παραλία του! :) Αράζαμε με τις ώρες στις φοβερές ξαπλώστρες-ανάκλιντρα που είχε εκεί μπροστά (δωρεάν, να προσθέσω!!), και διαβάζαμε βιβλία κ περιοδικά, κάναμε βουτιές, και χαλαρώναμε! Σαν τους παππούδες είπες? Ε ναι, κάτι τέτοιο! Το χρειαζόμαστε κι εμείς οι νέοι πού κ πού αυτό το χαλάρωμα ξέρεις ;)

Τιπς στην περιοχή?
> Οι ταβερνούλες "Ξημέρωμα" και "Αγριλιά", η πρώτη για ψαράκι απογευματάκι μετά το μπάνιο, και η δεύτερη για φοβερά μαγειρευτά κ ψητά της ώρας.
> Τα μπαράκια στη Βέργα, για βραδινό ποτάκι
> Για γλυκά, στον Αθανασίου!! Εγγύηση :)
Επίσης, μην δοκιμάσεις να κατέβεις με αμάξι στην παραλία της καλαμάτας, βραδάκι του Αυγούστου! ΔΕΝ θα βρεις να παρκάρεις, και θα ταλαιπωρηθείς άδικα ψάχνοντας με τις ώρες! Κρίμα δεν είναι?

Τι να αποφύγεις?
> Τα δωμάτια "Amazing Views Apartments" στην Βέργα. Ά πα πα! Τρίχες στα σεντόνια, το υπόγειο δωμάτιο του γιου της οικογένειας παρέχεται ουσιαστικά ως δωμάτιο διαμονής ξένων (αυτό έλαχε τουλάχιστον στην αδερφή μου!), άσε που το βράδυ έχει πολλή φασαρία, εξαιτίας των μπαρ της περιοχής. Μακριά σου λέω!

Πού να μείνεις?
> Για κάτι οικονομικό αλλά εξαιρετικό, ρίξε μια ματιά στο Καμάρι Village (http://www.kamarivillage.gr/), ιδιαίτερα φιλόξενο και όμορφο, με φοβερή θέα!
> Για κάτι πιο τσιμπημένο αλλά που αξίζει τα αστεράκια του, τσέκαρε το Filoxenia Classical Hotels :)

Η Καλαμάτα εμένα μου άρεσε, νομίζω ότι οι άνθρωποι που μένουν εκεί περνάνε καλά στην πόλη τους, τους αρέσει, την φροντίζουν, κι αυτό φαίνεται :)

Το 2ο μέρος (και το καλύτερο!!) ακολουθεί σε επόμενο ποστάκι, μιας και μου φαίνεται ότι ήδη σε ζάλισα με την πολυλογία μου! Καλό απόγευμα!!! :)

Τ.

Έχει πανσέληνο απόψε..

..και πολύ θα ήθελα να αράξω δίπλα σε μία θάλασσα, στα βραχάκια στα Αναφιώτικα ή απλώς στη βεράντα του σπιτιού, και να την απολαύσω.Να με κρατάς στην αγκαλιά σου, να λικνιζόμαστε δεξιά-αριστερά στο ρυθμό της βραδινής μουσικής, να πίνουμε κρασάκι ή μπυρίτσες, και τριγύρω οι φωνές των φίλων μας να γαργαλάνε τα αυτιά μας..

Έχει πανσέληνο απόψε, και θαθελα να βρίσκομαι εκεί λίγο έξω από το Ρέθυμνο, εκεί που πέρσυ πίναμε ουζάκι δίπλα στο κύμα, και νιώθαμε ένα ρεύμα να διαπερνάει το κορμί μας, όταν ξάφνου αντικρίζαμε μια κόκκινη μπάλα να ξεπροβάλει πίσω από τα πρώτα σπιτάκια της παλιάς πόλης..Χωρίς να βγάζουμε μιλιά, κοιτάζαμε μαγνητισμένοι αυτό το μοναδικό αριστούργημα της φύσης..

Έχει πανσέληνο απόψε, και θα μπορούσα να θυμηθώ αμέτρητες στιγμές, αξέχαστα μέρη, όπου είχαμε απολαύσει το περίφημο Αυγουστιάτικο φεγγάρι..Στην σκιά της ακρόπολης, στα βοτσαλάκια του Μαραθώνα, δίπλα στο κύμα, μέσα στην Αθήνα, στην Κρήτη, την Πελοπόννησο, παντού..

Το αγαπώ το Αυγουστιάτικο φεγγάρι, κι ας με λένε ρομαντική! Μα πιο πολύ αγαπώ το Αυγουστιάτικο φεγγάρι, που ξεπροβάλλει την επομένη της πανσελήνου!Τότε που πολλοί του ξεχνούν, τότε που οι παραλίες είναι λίγο πιο άδειες..τότε το φεγγαράκι βγαίνει κατακόκκινο, τεράστιο και μελαγχολικό, και αποχαιρετά το καλοκαίρι τόσο γλυκά..

Και πάντα οι στίχοι και η ταξιδιάρικη μελωδία αυτού του μοναδικού τραγουδιού, συντροφεύουν το κλείσιμο του καλοκαιριού...



Έχει πανσέληνο απόψε, κι είναι ωραία..

Οίτυλο..

Μαγικό, μοναδικό, απροσδόκητα ξεκούραστο και γαλήνιο..
Στο πανέμορφο ξενοδοχείο "Πέτρα & Φως" που βρίσκεται πάνω από την παραλία του Ν.Οιτύλου, αράζεις στη βεραντούλα σου και έχεις μπροστά στα πόδια σου την πανέμορφη θάλασσα, το άγριο βουνό, και τα γραφικά ψαροχώρια Λιμένι και Τσίπα..Λίγο πιο πάνω, αν κοιτάξεις κατά το βουνό, θα διακρίνεις τα πρώτα σπίτια του παραδοσιακού οικισμού του Οιτύλου, με τα παλιά πέτρια σπιτάκια του να κρέμονται κυριολεκτικά από το βουνό!

Μέρα πρώτη : Υπέροχη!
Καλή συνέχεια :)

August thoughts..

Η' αλλιώς, Αυγουστιάτικες φιλοσοφίες!
Ο καιρός έξω παίζει παιχνίδια, βροχή - ήλιο, κρύο - ζέστη, και η κατάσταση μέσα (στο γραφείο ντε) είναι να μας κλαίνε οι ρέγκες :Ρ Λείπουν ΟΛΟΙ διακοπές, και εγώ που έχω μείνει πίσω (καλά να πάθω :Ρ) τρέχω κ δε φτάνω! ΔΕ ΒΑΡΙΕΣΑΙ, θα γυρίσει κι ο τροχός!! :)
Δε μου είπατε, σας αρέσει το νέο μας λουκ? Δεν είναι καλοκαιρινό, αισιόδοξο? Σαν την ψυχολογία μου κι αυτό! Δεν πτοούμαι, ένα βλέφαρο να ρίξω στην Σαντορίνη μου, και τα προβλήματα διαλύονται :) Χρόνια τώρα έχει αυτή τη μοναδική επίδραση πάνω μου αυτό το νησάκι, και αυτό εύχομαι ΠΟΤΕ να μην αλλάξει :)

Ακούω από το πρωί μουσικούλα, μια ξένη κ μια ελληνική (για να μην χάνω και τα τελευταία χιτς), και με την ευκαιρία θα ήθελα να σχολιάσω ότι το "Καλοκαίρι μου" του Χατζηγιάννη μου σπάει τα νεύρα! Επαναλαμβάνεσαι Μιχαλάκη, και δεν μας αρέσει αυτό!
Σε αντίθεση, άκουσα ένα καινούριο του Καρρά, το "Λόγια Φιλικά", που με κέρδισε από το πρώτο άκουσμα :) Στίχος, μουσική, και η χροιά της φωνής του Βασίλη συνθέτουν ένα ιδιαίτερο κομμάτι :)

Με τα πολλά η ώρα πήγε πάλι 4μμ, κι εγώ ΑΚΟΜΑ δεν έχω ετοιμάσει την procedure που πρέπει να παραδώσω σε λίγες μέρες, ΑΚΟΜΑ δεν έχω τεστάρει κάτι νέα reports, ΑΚΟΜΑ δεν έχω απαντήσει σε κάτι εμαιλ που περιμένουν από το πρωί!
ΚΟΠΕΛΙΑ, κλείσε ραδιόφωνα κ μπλόγκς, διότι δε σε βλέπω να φεύγεις από κει σήμερα!!
Άντε γεια σας, καλό απογευματάκι, και καλές διακοπές στους τυχερούς που ετοιμάζονται να την κάνουν:)

Κίσσες!!
Τ.

Some difficult days..

Μερικές μέρες, είναι δύσκολες! Η ψυχολογία, οι συνθήκες, οι σκέψεις, τα συναισθήματα..όλα μαζί συνωμοτούν για να φέρουν το μαύρο συννεφάκι πάνω από το κεφάλι σου, και να διογκώσουν και το πιο απλό σου πρόβλημα.

Μη δίνεις σημασία, κι αυτές θα περάσουν..

Και την επόμενη μέρα, όπως λέει και η αδερφούλα μου η γλυκιά, το πρόβλημα θα είναι κατά 50% μικρότερο..Κι αν όχι 50%, εγώ σου λέω ένα 10% σίγουρα τό'χεις.Σε κάθε περίπτωση, το αύριο θα σε βοηθήσει να ξεδιαλύνεις τις σκέψεις σου, θα φυσήξει δυνατό αεράκι, και θα πάει το συννεφάκι λίγο πιο κει :)

Μην το βάζεις μόνο κάτω, και μην αφήνεις τα αρνητικά να υπερκαλύπτουν τα θετικά! Σκέψου κάποιον που αγαπάς, κάτι που να σε ηρεμεί, ένα μέρος που θα ήθελες να βρίσκεσαι τώρα, άκου το αγαπημένο σου τραγούδι και να δεις που το χαμόγελο θα επιστρέψει γρήγορα στα χείλη σου! :)

Αφιερωμένο σε σένα, που σήμερα νομίζεις ότι όλος ο κόσμος σου καταρρέει..

Πήραμε φόρα...

Καιρό είχα να σας ζαλίσω με τις φλυαρίες μου, τώρα θα πάρετε μία μαζεμένη δόση πολυλογίας!! :) Φτιάχνει ο καιρός, πετάει ο νους σε διακοπές και σε βόλτες, η μουσικούλα μας κάνει να χορεύουμε στην καρεκλίτσα μας μπροστά στην οθόνη, οπότε κι εγώ λέω να σας μεταφέρω λίγο το κλίμα!! :)

Δε σας τα είπα λοιπόν για το περασμένο μου ΣΚ στην Αθήνα!! Τα χάι λάιτς??
> Η Σαββατιάτικη βόλτα στο σπιτάκι της αδερφούλας μου!!!!
Θα μου πεις, ε σιγά κοπέλα μου πώς κάνεις έτσι! Πού είναι αυτό το σπίτι της αδερφής σου και κάνεις έτσι, στη Μύκονο?Οοοοχι, δεν είναι στη Μύκονο, αλλά το γεγονός ότι είναι το σπίτι της ΑΔΕΡΦΗΣ μου, το κάνει ιδιαίτερο! Τόσα χρόνια μέναμε στο πατρικό μας, πηγαίναμε για καφέ σε καφετέριες ή για βόλτες στα καταστήματα..αλλά αυτή τη φορά, την πήρα τηλέφωνο σπίτι της, και της είπα έτσι αυθόρμητα "Να περάσω για καφεδάκι?"..κι εκείνη πέταξε από τη χαρά της, και μόλις έφτασα με ξενάγησε σε κάθε γωνιά του, μου έδειξε και την πιο μικρή λεπτομέρεια!!...Αχ πόσο μου λείπεις βρε Μπουρμπουλάκι μου...

> Φίλοι, φίλοι, φίλοι...
Ξεκινήσαμε μόνοι, βρεθήκαμε πολλοί από μας στο Κ2 της Βόνταφον, και συνεχίσαμε μαζί, παράλληλα τις πορείες μας. Γίναμε φίλοι, κάναμε ταξίδια, μοιραστήκαμε χαρές και στενοχώριες, αλλαγές και αξέχαστες βραδιές ατελείωτου "χαζοφιλοσοφείν" :) Και σιγά σιγά, αρχίσαμε να ανεβαίνουμε τα σκαλιά της εκκλησίας! Την περασμένη Παρασκευή, σειρά είχε ο Φωτάκης με τη Διώνη! ΝΑ ΖΗΣΕΤΕ παιδιά, πάντα λαμπεροί, πάντα αγαπημένοι!! Εκεί που καθόμασταν στο τραπεζάκι με τον αριθμό 6 αν δεν κάνω λάθος, μας κοίταζα όλους γύρω, την Β. με τον Β., τον Η. με τη Γ., τον Σ. με την Κ. και σκεφτόμουν πώς θα είμαστε σε 5-10 χρόνια, και πάλι όλοι μαζί, ίσως με κουτσούβελα ίσως όχι, αλλά πάντα αγαπημένοι :)

Η Γιουροβίζιον με παρέα, πιτσούλες και γκρίνια στο σπιτάκι του Λιάκου. Καινούριο κι εκείνου το σπιτάκι, και πανέμορφο! Τόσο ζεστό και χαλαρό, σαν τον οικοδεσπότη του! Αράξαμε παρέα όλοι, είδαμε τις γιουροβιζιόν μας, παίξαμε Playstation, αναλύσαμε τα περιεχόμενα της πίτσας και της μακαρονάδας που θα παραγγέλναμε, κι έπειτα κάναμε μία μίνι..πασαρέλα, για να δούμε τι θα φορέσουμε, για να πάμε το βράδυ στο παρτάκι της αγαπημένης κουμπαρούλας μου!..
Μετά από λίγο, αραχτοί όλοι σε ένα πανέμορφο όπεν έρ (open air ντε) κλαμπάκι της παραλιακής..να χορεύουμε, άλλοι με πατερίτσα, άλλοι μεθυσμένοι κι άλλοι κουτσομπολεύοντας το νέο ειδύλλιο που ψήνεται, στους δροσερούς ρυθμούς του καλοκαιριού! ΟΠΑ!..

Φίλοι, που μέσα στην καρδιά σου είναι κάτι παραπάνω από φίλοι..είναι οικογένεια!

Ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όλους..!

Είναι κάτι μεσημέρια στη δουλειά..

..που δυσκολεύεσαι να συγκεντρωθείς, να δουλέψεις, να στείλεις το μέηλ που τόση ώρα είναι σε "draft mode" και περιμένει να πατήσεις εκείνο το κουμπάκι το "Send" για να πάει κι αυτό στη δουλειά του.

Κοιτάς έξω από το παράθυρο, βλέπεις συννεφιά, μουντάδα, γκρίζο ουρανό και κόσμο με μπουφανάκια. Μετά κοιτάς την ημερομηνία, 3 Ιουνίου του 2010. Κοιτάς και την ώρα, λίγο πριν το μεσημεράκι. Καλοκαιράκι κοινώς! Αμ δε, θά'θελες..αυτά μόνο στο Ελλάντα, εδώ στο Ελβετία το καλοκαιράκι είναι Guest Star και εμφανίζεται μόνο επιλεκτικά :) Όσα λεφτά κι αν προσφέρονται να του δώσουν οι Ελβετοί για να το καλοπιάσουν, τίποτα αυτό, ανένδοτο! Δεν τη χωνεύει την Ελβετία λέμε, κάνει παρέα στην αγαπημένη του την Ελλαδίτσα, εκείνη την "κακομοίρα του νοτιά" όπως την αντιμετωπίζουν εδώ στας κεντρικάς Ευρώπας, μπας και της φτιάξει λίγο τη διάθεση με τα τόσα προβλήματα που έχει κι εκείνη!..

Το περασμένο Σαββατοκύριακο είμασταν στην Αθήνα, για το γάμο δυο φίλων μας! Με κάθε ευκαιρία βγάζουμε ένα εισιτήριο, και παίρνουμε το δρόμο για κάτω, για να δούμε όλους όσους αγαπάμε, και δεν έχουμε κοντά μας. Μπορεί να είμαι ήδη 2 χρόνια + στη Ζυρίχη, αλλά το σπίτι μου, αυτό το συναίσθημα του τόπου και των ανθρώπων που σε αγκαλιάζουν όπως είσαι, είναι εκεί.. Μπορεί τα προβλήματα να πληθαίνουν, η οικονομία να πηγαίνει κατά διαόλου και η βενζίνη να καταναλώνεται πιο γρήγορα κι από ένα ποτήρι νερό όταν διψάς, αλλά και πάλι οι άνθρωποι δεν το βάζουν κάτω. Βρίζουν, φωνάζουν, διαμαρτύρονται, αλλά στο τέλος τα βγάζουν πέρα! Μεσογειακό ταμπεραμέντο το θεωρούνε κάποιοι, τρόπος επιβίωσης λέω εγώ.

Αρχίσαμε και την αντίστροφη μέτρηση...3 βδομάδες έμειναν για τον παράδεισο, και δε βλέπω την ώρα!!!

Καλό καλοκαιράκι να έχουμε καλέ, κι εσείς εκεί που το ζείτε, κι εμείς εδώ που ακόμα το προσμένουμε :)

28, 29..

Αριθμοί..Σύμβολα, συμβολισμοί, επέτειοι, γιορτές, μέρες, μήνες, χρόνια, στιγμές, αναμνήσεις!
Σαν σήμερα, πριν από 29 χρόνια, ένα πάρα πολύ αγαπημένο πρόσωπο έφευγε από τη ζωή, σκορπώντας τη θλίψη στην οικογένειά μου, σε όσους τον γνώριζαν και ήξεραν πόσο σημαντικός, αξιαγάπητος, καλός και ξεχωριστός άνθρωπος ήτανε..Έφυγε, και άφησε πίσω του πόνο, ραγισμένες καρδιές, λησμονιά, και ένα τεράστιο ΓΙΑΤΙ..

Σαν σήμερα, πριν από 28 χρόνια, άνοιξα τα μάτια μου και αντίκρισα τον κόσμο!Την ίδια μέρα και ώρα, που ένα χρόνο νωρίτερα ο παππούς μου μετακόμισε στη γειτονιά των αγγέλων. Και κάθε που το ρολόι του χρόνου φτάνει στις 25 Φλεβάρη, ανατριχιάζω στη σκέψη, και κρυφοχαμογελάω!Διότι Κάποιος εκεί πάνω έκανε τα μαγικά του, και αποφάσισε να γεμίσει τις ραγισμένες καρδιές και πάλι με αγάπη, με παιδικά χαμόγελα, με ΖΩΗ!

Να με χαίρεστε καλέ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

28 ετών λοιπόν!
Περπατώντας ακόμη τη λεωφόρο των twenties, και πλησιάζοντας ολοένα και περισσότερο τη διασταύρωση με τη "Λεωφόρο των πρώτων -άντα!", αισθάνομαι ευτυχισμένη, γεμάτη, μικρή κ τριανταφυλλένια!!! Έεετσι!! Διότι όσο το μυαλό μου επιμένει να σκέφτεται σαν ώριμου ανθρώπου, η καρδιά μου παραμένει νέα, αυθόρμητη και γεμάτη παιδικό ενθουσιασμό!

ΧΡΟΝΙΑ ΜΟΥ ΠΟΛΛΑ!!!! :) :) :)

Πάει καιρός!!..

Καλησπέρα!
Πάει καιρός που έχω να τριγυρίσω στα λημέρια της Σαντονίνης μου, αλλά νά'μαι και πάλι εδώ, να σας εύχομαι ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ (έστω και καθυστερημένα), γεμάτη υγεία και αγάπη! Όσο περισσότερη αγάπη γίνεται!!!
Το περασμένο ΣΚ μας βρήκε στο ονειρεμένο Zermatt, ένα ονερικό χωριό χωμένο μέσα στις Άλπεις. Χωρίς αμάξια (στο χωριό μπορείς να πας μόνο με τρένο, τουτού γιοκ!), με κάτι γλυκύτατα ηλεκτροκίνητα αμαξάκια να τριγυρνάνε μέσα στην πόλη, το Ζερμάτ ήτανε εύκολα το πιο όμορφο winter resort που έχω επισκεφθεί ποτέ μου!!! Με το περήφανο και μεγαλοπρεπές Matterhorn να στέκεται πάνω από το χωριό, σαν ήρεμος φύλακας, με τα πανύψηλα βουνά γύρω τριγύρω, με το ονειρικό Gornergrat Bahn που σε παίρνει από το χωριό (στα 1600μ υψόμετρο) και σε πάει, μέσα από μία πραγματικά breathtaking διαδρομή, στα 3100 μ, στο Gornergrat!Από εκεί πάνω, αν είσαι τυχερός και έχεις καλή μέρα, μπορείς να δεις δεκάδες κορυφές των Άλπεων, όλες πάνω από 4χλμ!!!
Το οξυγόνο εκεί πάνω είναι σαφώς λιγότερο απ'ότι είναι στο χωριό, γι'αυτό έχε το νου σου, αν ανέβεις κι εσύ εκεί ψηλά! Αν είσαι πολύ θαρραλέος,να πάρεις και το άλλο λιφτ, που σε πάει πάνω στον παγετώνα, στα 3800μ!!!!! Εμείς τους παγετώνες τους είδαμε κι από το Gornergrat,οπότε το προτείνω ανεπιφύλακτα!!!
Ααα...το καλύτερο δε σου είπα! Στο κατέβασμα, κατεβήκαμε για 2χλμ περίπου με ΕΛΚΗΘΡΟ!! Ναι ναι, αυτό που κάθεσαι πάνω του, παίρνεις φόρα κατηφόρα, και όπου σε βγάλει ο δρόμος! ΤΕΛΕΙΟ, φοβερή και ξεκαρδιστική εμπειρία!!

Αν θέλεις περισσότερες πληροφορίες για την περιοχή, στείλε μου μηνυματάκι να σου πω χιντς:) Τώρα σε αφήνω, διότι σε λίγο πετάει το αεροπλάνο μου λέμε...Κλείνω κι έρχομαι, έρχομαι φτάνω, στην Αθήνα μου τη γλυκιά!!

Φιλιάαα!!!!

Iphoning

Πρώτο ποστακι από το iPhone μου!!!!

- Posted using BlogPress from my iPhone