3..2..1..

Καλημέρα κόσμε, καλημέρα τι κάνετε, καλά?
3, 2, 1... στο ΜΗΔΕΝ κυρίες και κύριοι σήμερα :)
Πάει κι αυτή η χρονιά, φτάνει στο τέλος της, με συννεφιά και παγωνιά εδώ στις Ζυρίχες μας, με ήλιο φαντάζομαι στην Αθήνα μας, αλλά με καλή διάθεση όπου κι αν βρισκόμαστε!!
Για τελευταία φορά λοιπόν γι'αυτή τη χρονιά κάθομαι στο γραφειάκι μου, με τους ελάχιστους συναδέλφους που έχουν μείνει στο γραφείο, και μιλάμε για ό,τι κατεβαίνει στα κεφάλια μας :)
Σε λίγο θα αρχίσουμε να πίνουμε και τα σφηνάκια μας, και κατά τις 12 εξαφανιζόλ, γειά σας λέμε!!! :)

Καλή χρονιά εύχομαι σε όλους σας, με υγεία και αγάπη πάνω απ'όλα!! Και ψιτ, να χαμογελάτε την ώρα που ο νέος χρόνος θα μπαίνει με το καλό, έτσι για να σας πάει όλη η χρονιά χαρούμενη και κεφάτη :)

Τα λέμε του χρόνου ;)
Φιλια,
Τ.

2....

Έχω που λες έναν συνάδελφο, Τουρκάκο, τον Φέρατ. Και εδώ και 8 μέρες έχει αρχίσει ένα countdown που λεν κ στο χωριό μου, για το τέλος του χρόνου. Έτσι τού'ρθε, θα αναρωτιέσαι? Όχι σου λέω εγώ, έχει απώτερο σκοπό!
Κάθησε αναπαυτικά στην καρεκλίτσα σου, και άκου μια όμορφη ιστορία :)

Ο Φέρατ που λες είναι εδώ και 12-13 μήνες με μία κοπέλα, τουρκάλα κι εκείνη, μεγαλωμένοι και οι δύο στας Ελβετίας. Δεύτερης γενιάς, ξέρεις. Αυτή δε, είναι και ξανθιά! Έχεις ξαναδεί ξανθιά τουρκάλα, όχι πες? Τέλος πάντων, ή που θα είναι βαμμένη, ή που θα έχει επιρρεαστεί από το ελβετικό κλίμα. Σε κάθε περίπτωση, δεν είναι αυτό το θέμα μαααας!

Ο Τουρκάκος που λες, ευτυχισμένος, ερωτευμένος, μέσα στα μέλια τον τελευταίο χρόνο. Ε τι να κάνει ο άνθρωπος, έχει πατήσει και τα 31, αισθάνεται πλήρης εμπειριών και κουζουλαμάρων, αγόρασε με τα πολλά δαχτυλίδι!!! Πριν από κάνα μήνα, με ρώταγε τάχα αδιάφορα.. "Τ. μου, εσύ φοράς 2 δαχτυλίδια, σωστά?".. "Σωστά του λέω εγώ ψιλιασμένη".. "Και τι συμβολίζει το καθένα?" με ξαναρωτάει.. "Το ένα μου το έδωσε ο καλός μου με την πρόταση γάμου, και το άλλο είναι η βέρα μου!" του απαντώ. "Αααα.." μου λέει.. "Αυτό για την πρόταση γάμου πρέπει να αγοράσεις ;) " του λέω, και του δείχνω το δαχτυλιδάκι στο χέρι μου.. Μου έκλεισε το μάτι, και έκανε το βλάκα..

Αγόρασε λοιπόν δαχτυλίδι, και αποφάσισε να κάνει μία ξεχωριστή πρόταση γάμου στη δικιά του. Της έχει πει να ετοιμαστεί για την Παρασκευή, να είναι στις 11.30 το πρωί εδώ κάτω από τη δουλειά μας με μία βαλιτσούλα, διότι θα πάνε κάπου.
Δεν της έχει πει ούτε το πού, ούτε τίποτα.
Αυτή, τσίτα στα νεύρα...την πειράζει και πότε-πότε ότι δεν έχει κανονίσει ακόμη κάτι, οπότε όπως καταλαβαίνεις τούρμπο θα έχει γίνει το κορίτσι.
Πού να ξέρει τι την περιμένει...

Σε 2.. μερούλες λοιπόν, θα μπούν στο αεροπλάνο, και θα πετάξουν για Παρίσι..
Κι εκεί, κάτω από τον Πύργο του Άιφελ, την ώρα που θα αλλάζει η χρονιά, θα της κάνει πρόταση γάμου!

Αααααααχ!!!!!!!!!!!

Όχι πες μου, δεν είναι πολύ ρομαντικό? Μπράβο στον Τουρκάκο, όλα καλά να του πάνε και να ζήσουνε τα παιδιάααα!!!!

2 μέρες λοιπόν έμειναν για να φύγει η χρονιά, κι εγώ θα τις περάσω κάνοντας βόλτες στη χιονισμένη πόλη με την αγάπη μου, γράφοντας ποστάκια, τρώγοντας ελαφριά (διότι γίναμε και μπόμπες μετά τα γιορτινά γεύματα!!), και κάνοντας σιγά σιγά ένα φλαςμπάκ στη χρονιά που πέρασε..

Until then λοιπόν ;)
Τ.

Τέλος του χρόνου..

Πριν από λίγες ωρίτσες επέστρεψα και πάλι εις τας Ελβετίας, αφήνοντας πίσω μου τις Χριστουγεννιάτικες διακοπές, 10 καταπληκτικές ημέρες γεμάτες αγαπημένα πρόσωπα, εικόνες, γεύσεις, και ένα μοναδικό αίσθημα πατρίδας..
Σήμερα ξύπνησα στις 4 το πρωί, πήρα το αεροπλανάκι από τον ζεστό Βενιζέλο κατά τις 6.30, και έφυγα από τους 17!! βαθμούς κελσίου, για να προσγειωθώ λίγο αργότερα στους -7!! Γιουχου!! Όλα άσπρα στη Ζυρίχη, και ένας ήλιος δυνατός που προσπαθεί μάταια να μας ξεγελάσει ότι βρισκόμαστε ακόμη πίσω..

Ααααχ! Τι όμορφα που ένιωσα που κάθησα τόσες μέρες στην Αθηνούλα μου, που βρήκα χρόνο να δω σχεδόν όλους τους φίλους μου, να μάθω - έστω και στα πεταχτά - τα νέα τους, να απολαύσω το καφεδάκι μου δίπλα στο κύμα, και να νιώσω την μοναδική ζεστασιά των Χριστουγέννων με την οικογένεια! Με το καλύτερο σπιτικό φαΐ στον κόσμο (made by manoula!), και την αγάπη στα βλέματα όλων! αχ :) Σήκωσα και τα μαγαζιά, πήγα και τις βόλτες μου, και ένιωσα λίγο τουρίστας στην πόλη μου ένα πράγμα. Μεγάλa highlights ο γάμος της Β., και τα γενέθλια της Χριστινούλας μου :) Το πιο γλυκό κοριτσάκι σε όλον τον κόσμο!!

Για το γάμο της Β. τι να πω? Συγκινήθηκα απίστευτα βλέποντάς την να χορεύει στην αγκαλιά του αντρούλη της τον πρώτο τους χορό, που τους είδα τόσο λαμπερούς και χαρούμενος. Αχ αγαπημένα μου φιλαράκια, μακάρι να κρατήσετε για πάντα αυτή τη λάμψη στην καρδιά σας, και να σας φωτίζει μέσα από όλες τις στιγμές της ζωής σας!! :)

Αααχ, αυτή την απίστευτη κίνηση, τα άπειρα αμάξια και τους βλαμμένους οδηγούς αν μπορούσα να βγάλω από το τοπίο, θα ήτανε αυτές οι διακοπούλες ιδανικές!
Που εξαιτίας τους παρολίγον να μην προλάβω να φτάσω στο σπίτι της Β. για τις ετοιμασίες πριν το γάμο, που ακυρώσαμε τα ρακομελάκια στην Αθήνα, που μεταφέραμε 2-3 καφέδες από δω κι από κει, που φάγαμε 1.5 ώρα για να πάμε από πλ.Βικτωρίας μέχρι Σύνταγμα, που ΧΑΣΑΜΕ ΧΡΟΝΟ από τη ζωή μας βρε παιδί μου, απλώς περιμένοντας, με νεύρα τις περισσότερες φορές, να προχωρήσουμε άλλα 10 μέτρα..!

Στα θετικά όμως..ο ήλιος έλαμπε σχεδόν κάθε μέρα, ο κόσμος αν και η κρίση θερίζει εξακολουθεί να ελπίζει και δεν το βάζει κάτω, και το ραδιόφωνο παίζει όλη μέρα ωραία τραγουδάκια, που τα βάζεις στη διαπασών και τραγουδάς εκστασιασμένος! :)

Highlights που μου έμειναν στο μυαλό μετά από 10 μέρες τουρισμού στην Αθήνα..
> Το Balux Cafe House Project στη Γλυφάδα, ένα υπέροχο μαγαζί δίπλα στο κύμα, με απέραντες επιλογές και φοβερό ντεκόρ! Να πας!
> Το γεγονός ότι κάθε δεύτερη κοπέλα (άντε κάθε τρίτη, να μην με λες κ υπερβολική) που είδα στην Κηφισιά, το Χαλάνδρι, το Mall και ενίοτε στην Αθήνα φορούσε με τους 17 βαθμούς που προαναφέρθηκαν (!!) μποτίτσες UGG και κρατούσε μία Louis Vuitton στα χεράκια της. Αν ένα από τα δύο δεν είναι μαϊμού, τότε απλώς ΑΠΟΡΩ ΠΟΥ τα βρίσκουν τα λεφτά κ δεν το σχολιάζω περαιτέρω..
> Η φοβερή αγορά που έχουμε, κυρίως μακριά από τα μεγάλα εμπορικά! Να τα βλέπουν οι Ζουριχέζοι και να θέλουν να τα αγοράσουν ΟΛΑ
> Το κατάστημα με τσάντες και αξεσουάρ Axel στο Χαλάνδρι. Να πας κι εκεί, φοβερές οι τσαντούλες του πραγματικά!
> Η πλατεία της Ν.Σμύρνης! Μην το γελάς, παιδί των ΠΒΠ γαρ, δεν είχε τύχει ποτέ να φτάσει η χάρη μου ως εκεί για να πιεί καφέ! Πολύ ωραία γειτονιά, ζωντανή, με κόσμο μπόλικο! Μπράβο, μπράβο!
> Η επιστροφή από τη Ν.Σμύρνη μέχρι τον Αγ.Στέφανο με συγκοινωνία! ναι ναι, καλά το άκουσες! Ξεκινήσαμε κατά τις 10 παρά από την 1η, για να φτάσουμε κατά τις 11 και κάτι στον 2ο! Με τραμ, μετρό, στάση για σαντουιτσάκι από τα Έβερεστ της Πανόρμου, λεωφορείο Β7 μέχρι Ερυθραία, και στο τέλος ταξάκι! Να σημειωθεί ότι για το 1ο σκέλος (μέχρι την Ερυθραία ντε!) πληρώσαμε ΜΟΝΟ 1 ευρώ έκαστος εισιτήριο? Απίστευτο..!!!!
> Το αγαπημένο μας καφέ Άνεμα στην Άνοιξη! Πήγαμε, και ξαναπήγαμε, και ξαναπήγαμε! Και πολύ μας αρέσει και ο Ελληνικός Φρέντο που σερβίρουν, καλή μαγκιά :)
> Χμμ..τι άλλο ξέχασα? Α ναι, τη βόλτα κάτω από την Ακρόπολη.. ΟΛΑ τα λεφτά, χρόνια τώρα! Παρέα με τον φούλη μου, να τριγυρνάμε στα στενά και στους πεζόδρομους, και να συζητάμε για ό,τι μας κατεβαίνει στο κεφάλι! Πού και πού σταματάγαμε να βγάλουμε και καμιά φωτογραφία, να κάνουμε και το sightseeing μας! τι ωραία! Φούλη, την επόμενη φορά θα πάμε μαζί με την Φουλίτσα στο μουσείο, ακούτε?? Άντε, ανυπομονώ!!!

Και τώρα που σου έδειξα την Αθήνα μέσα από τα ξενιτεμένα μάτια μου, λέω να πάω να κάνω καμιά δουλειά, μπας και τελειώσει κι αυτή η μέρα, και πάω σπίτι να αρχίσω τη δίαιτα! Σαλάτα, σούπα και άλλα πολλά στο μενού της εβδομάδας, έτσι για να κάνουμε την αποτοξίνωσή μας! Μη μας βρει το 2011 χοντρούς, και μας πάει έτσι η χρονιά, απαπά δε θέλουμε :)

Πολλά φιλιά, και ακόμη περισσότερα ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ σε όλους εκείνους που αγαπώ, και κάνανε τα φετινά Χριστούγεννα για μια ακόμη φορά ξεχωριστά :)
Καλό σας απογευματάκι, και φροντίστε να χαρείτε την τελευταία βδομάδα του έτους!! :)

Σμουτς,
Τ.

2010 Στιγμές...

Μια ακόμη χρονιά πλησιάζει απειλητικά στο τέλος της, και μαζί της αυτή η ανάγκη να κοιτάξεις πίσω, και να ρίξεις μια αθροιστική ματιά σε όσα πέρασαν..
Έχω ξεκινήσει ήδη 3 "flashbacking" ποστάκια, και τα τρία όμως έμειναν στη μέση. Δεν ξέρω τι να γράψω..πώς να χαρακτηρίσω τη χρονιά που πέρασε.

Καλή? Κακή ? Κουραστική ? Αδιάφορη ? Ανατρεπτική ? Απρόβλεπτη ?

3 Κ, και 3 Α :) Τυχαίο? Δε νομίζω!

Μια χρονιά γεμάτη, αν μη τι άλλο!
Γεμάτη από συναισθήματα, εικόνες, και πάνω απ'όλα, ΣΤΙΓΜΕΣ!



Έτσι, εκεί που τα λόγια δεν βρίσκουν τον δρόμο τους από το μυαλό στο πληκτρολόγιο, αφήνουμε τη μουσική να μιλήσει και να μας ταξιδέψει με τη μελωδία της, και την καταπληκτική φωνή του Αντωνάκη :)

Δεν σου εύχομαι ακόμη καλή χρονιά, έχουμε ακόμη 2 φουλ βδομάδες μέχρι το τέλος τουτηνής!
Bis dann.. ;)

Όταν πάντα κάτι σου λείπει...

Σε λίγες μέρες κατεβαίνω Ελλάδα για τις Χριστουγεννιάτικες διακοπές. Ανυπομονώ να δω τους δικούς μου, τους φίλους μου, την πόλη μου. Μια βόλτα στην Ερμού, ένα καφεδάκι στην παραλιακή, ακόμη κ τώρα που ο καιρός δεν είναι ιδανικός, ένα μεζεδοπωλείο με φίλους καλούς. Να φτιάξουμε δίπλες με την φουλίτσα μου, να χαζέψουμε τηλεόραση με τον φούλη μου, να κάνουμε βόλτες με το μπουρμπουλάκι, να δω τη φιλενάδα μου τη Βασούλα ΝΑ ΠΑΝΤΡΕΥΕΤΑΙ..Να πάρω αγκαλιά την γλυκιά μου βαφτιστήρα, να χαζολογήσω με τις φιλενάδες μου, να κάνω ΟΛΑ ΑΥΤΑ που δεν μπορώ να κάνω όταν είμαι μακριά τους..
Ως εδώ, όλα καλά!

Τι γίνεται όμως, όταν τα συναισθήματα μπλέκονται? Όταν η ανυπομονησία να γυρίσω πίσω μπουρδουκλώνεται με μία γλυκιά μελαγχολία? Θα μου λείψουν όσοι είναι εδώ, φίλοι που έχουν γίνει "my family abroad", άνθρωποι με τους οποίους θα ήθελα να μοιραστώ τις γιορτές, να φάμε, να πιούμε και να γελάσουμε παρέα..Θα ήθελα να μπορούσα να τα έχω όλα - πλεονέκτρα, θα με πεις τώρα, και δε θα έχεις κι άδικο! Αλλά δε φταίω, είναι αυτό το σφήξιμο στην καρδιά, αυτό που ξέρεις ότι δεν είσαι ποτέ πλήρης..

Το περασμένο ΣΚ στην Αλσατία συζητήσαμε πάρα πολύ με τα φιλαράκια μας για το θέμα "εξωτερικό"..Αν νομίζεις ότι βρισκόμαστε στο εξωτερικό, και το μόνο που κάνουμε είναι να περνάμε καλά, να κάνουμε εκδρομές και να βγάζουμε λεφτά με το τσουβάλι, σε γελάσανε! Διότι κάθε λίγο συζητάμε για σένα, για σένα που έχουμε αφήσει πίσω, για εσένα που μας λείπεις, και για το όνειρο που έχουμε μια μέρα να αλλάξει η κατάσταση, για να είμαστε και πάλι κοντά σου. Δεν το παίζω μελό, δεν περιμένω να με καταλάβεις, ούτε να μου δώσεις δίκιο. Απλώς σου λέω ότι εδώ δεν είναι "ο παράδεισος" που φαντάζεσαι.. Κι ότι για να πετύχουμε κάτι καλύτερο, αυτό που η φύση μας επιτάσσει, θυσιάζουμε πράγματα που για σένα είναι δεδομένα.. Είτε αυτό λέγεται οικογένεια, φίλοι, ήλιος, θάλασσα ή απλώς πατρίδα.

Κλείνω τα ματάκια μου, και κάνω μια ευχή :)



Aς μην μείνει "just a dream"...