Τέλος Εποχής...

Τελευταία μου μέρα στη VF σήμερα, και τα συναισθήματά μου ανάμεικτα.
Μία μελαγχολία υπερκαλύπτει την ανυπομονησία των προηγούμενων ημερών.

Όπως και να το κάνουμε, ήταν η πρώτη μου επίσημη δουλειά ως κομπλέ πτυχιούχος. Και θα μου λείψει το γραφειάκι μου, αυτό που από την πρώτη μέρα έφερα στα..Σαντορινένια μέτρα μου.
Σε μερικές ωρίτσες θα μαζέψω μία μία τις φωτογραφίες μου, τις κάρτες μου, τα εισιτήριά μου..Εισιτήρια από όλα εκείνα τα μέρη που επισκέφθηκα μέσα σε αυτό τον ενάμιση χρόνο, με τα λεφτάκια που μάζεψα από τη δουλειά μου.
Και θα τα τοποθετήσω, με νέα αυτή τη φορά διάταξη, στο νέο μου..μπλε γραφειάκι..
Και τώρα που, άθελά μας, κλείνει αυτός ο πρώτος επαγγελματικός κύκλος, αναμνήσεις από τις πρώτες μέρες γυρνούν πίσω σαν τρελές..!

Μπορεί να πάμε με όλα τα παιδιά μαζί στην ΙΒΜ, και μπορεί στην αρχή να δουλεύουμε και με τους ίδιους εναπομείναντες στη VF, τα πράγματα όμως έχουν ήδη αλλάξει!
Και εγώ, ως γνωστόν, είμαι ένας άνθρωπος που δεν τα πάει και πολύ καλά με τις αλλαγές..
Τί να πρωτοθυμηθώ αλήθεια...Πόσα συναισθήματα, πόσες φουρτούνες, πόσες χαρές και πόση ευτυχία από τότε...

Anyway, μην παίρνετε και πολύ στα σοβαρά τα σημερινά μου λεγόμενα. Απλά νιώθω λίγο μπερδεμένη, μπροστά στην αλλαγή αυτή. Και τώρα πώς θα πηγαίνω κόντρα στον Κούκη για τις σούπερ υπηρεσίες της VF έναντι αυτών της Wind??!?!?
;-) ;-)

Ένα μεγάλο ευχαριστώ λοιπόν θα ήθελα να πω, και να κλείσω.
Διότι μέσα σε αυτή την εταιρεία έμαθα, έδωσα, πήρα, έγινα καλύτερη..
Διότι έκανα νέους φίλους, φίλους που θα μείνουν στην καρδιά και στη ζωή μου (ανεξάρτητα από δουλειές), και με τους οποίους μοιραστήκαμε τόοοσες αναμνήσεις, εντός και..εκτός Ελλάδας!
Διότι έζησα ένα σωρό όμορφες στιγμές, οι οποίες άφησαν το χρώμα τους στην καρδιά μου..

Και κυρίως, διότι μέσα σε αυτή την εταιρεία αγάπησα ξανά...!