Δεν ξέρω τί τίτλο να βάλω σε αυτό το ποστάκι..μάλλον θα τον βρω στην πορεία!
Ένα ποστάκι για εκείνα που ακούω τώρα τελευταία στο ραδιόφωνο, για εκείνα που με στεναχωρούν, για εκείνα που με απελπίζουν και με κάνουν να αναρωτιέμαι.."Μα γιατί?"
Δε θα μπω στη διαδικασία να σχολιάσω τις πολιτικές εξελίξεις στον τόπο μας. Τα συζητάμε όλα αυτά καθημερινά με τα παιδιά στη δουλειά, και απελπιζόμαστε ολοένα και περισσότερο. Καθένας έχει την άποψη του, τη δική του οπτική γωνία - Είναι όμως πραγματικά αξιόλογο το γεγονός ότι όσο διαφορετικές απόψεις κι αν εχουμε, από όποια σκοπιά κι αν το κοιτάμε, όλοι καταλήγουμε στο ίδιο συμπέρασμα : Η Ελλάδα του 2007 σκοτώνει τα όνειρά μας.
Ακούω συχνά τη γιαγιά μου να μου λέει "Παιδάκι μου, πώς έγινε έτσι σήμερα ο κόσμος? Πώς άλλαξαν οι άνθρωποι?"..και αναρωτιέμαι! Πώς και γιατί φτάσαμε σε αυτό το σημείο? Στο σημείο να ζούμε σε μία πόλη που οι ρίποι και οι εκπομπές καυσαερίων δηλητηριάζουν κάθε μέρα το μέλλον μας? Που το πράσινο καταστρέφεται για να γίνει τσιμέντο? Που όλοι οι κεντρικοί οδικοί άξονες οδεύουν ολοταχώς προς την πλήρη ακινησία?
Γιατί αφήσαμε μία τόσο όμορφη χώρα, να πάρει την κάτω βόλτα? Και μπορούμε να κάνουμε κάτι για να την αλλάξουμε?
Μου φαίνεται πως περνάω ξαφνικά τώρα, στην ηλικία των 25, την επαναστατική μου φάση. Εκείνη τη φάση που με κάνει να απελπίζομαι, διότι κανένας δεν ενδιαφέρεται για το μέλλον! Για το μέλλον του τόπου, και των ανθρώπων του!
Δε θέλω να γκρινιάζω, ούτε να κινδυνολογώ. Όμως δεν μπορώ να μην αναρωτιέμαι, ΤΙ μπορει να αλλάξει! Ποιός μπορεί να πατήσει το μαγικό κουμπάκι, εκείνο που θα μας αλλάξει σαν ανθρώπους, και θα μας πάει -μαζί με την πανέμορφη χώρα μας- ένα βήμα μπροστά!
Συζητούσαμε χτες βράδυ με τον Κούκη για όλα αυτά. Και στο καπάκι, είδαμε και μία ταινία που μας έκανε να νοσταλγήσουμε , έναν κόσμο που ποτέ δε θα δούμε!Έναν κόσμο με ποιότητα, με σεβασμό και..καθαρό αέρα! Θα μου πει κανείς, "καθαρό αέρα θέλεις? άντε τράβα στην επαρχία!"..Και θα προσθέσω κι εγώ, "ή στο εξωτερικό"! Όχι διότι θέλω να το παίξω τρέντι και Ευρωπαία, ούτε διότι μου αρέσει η ιδέα να αφήσω πίσω την οικογένειά μου, τους φίλους μου, τον τόπο μου.Αλλά επειδή αυτός ο τόπος, έχει αρχίσει να μη μου αφήνει περιθώριο για επιλογές!
Κι ακόμα ψάχνω, πιό δρόμο να τραβήξω!
Υ.Γ. Κι επειδή, εδώ θα είμαστε να τα λέμε, όποιο δρόμο κι αν τραβήξω, βρήκα και τίτλο για το ποστάκι μου!:)
Ένα ποστάκι για εκείνα που ακούω τώρα τελευταία στο ραδιόφωνο, για εκείνα που με στεναχωρούν, για εκείνα που με απελπίζουν και με κάνουν να αναρωτιέμαι.."Μα γιατί?"
Δε θα μπω στη διαδικασία να σχολιάσω τις πολιτικές εξελίξεις στον τόπο μας. Τα συζητάμε όλα αυτά καθημερινά με τα παιδιά στη δουλειά, και απελπιζόμαστε ολοένα και περισσότερο. Καθένας έχει την άποψη του, τη δική του οπτική γωνία - Είναι όμως πραγματικά αξιόλογο το γεγονός ότι όσο διαφορετικές απόψεις κι αν εχουμε, από όποια σκοπιά κι αν το κοιτάμε, όλοι καταλήγουμε στο ίδιο συμπέρασμα : Η Ελλάδα του 2007 σκοτώνει τα όνειρά μας.
Ακούω συχνά τη γιαγιά μου να μου λέει "Παιδάκι μου, πώς έγινε έτσι σήμερα ο κόσμος? Πώς άλλαξαν οι άνθρωποι?"..και αναρωτιέμαι! Πώς και γιατί φτάσαμε σε αυτό το σημείο? Στο σημείο να ζούμε σε μία πόλη που οι ρίποι και οι εκπομπές καυσαερίων δηλητηριάζουν κάθε μέρα το μέλλον μας? Που το πράσινο καταστρέφεται για να γίνει τσιμέντο? Που όλοι οι κεντρικοί οδικοί άξονες οδεύουν ολοταχώς προς την πλήρη ακινησία?
Γιατί αφήσαμε μία τόσο όμορφη χώρα, να πάρει την κάτω βόλτα? Και μπορούμε να κάνουμε κάτι για να την αλλάξουμε?
Μου φαίνεται πως περνάω ξαφνικά τώρα, στην ηλικία των 25, την επαναστατική μου φάση. Εκείνη τη φάση που με κάνει να απελπίζομαι, διότι κανένας δεν ενδιαφέρεται για το μέλλον! Για το μέλλον του τόπου, και των ανθρώπων του!
Δε θέλω να γκρινιάζω, ούτε να κινδυνολογώ. Όμως δεν μπορώ να μην αναρωτιέμαι, ΤΙ μπορει να αλλάξει! Ποιός μπορεί να πατήσει το μαγικό κουμπάκι, εκείνο που θα μας αλλάξει σαν ανθρώπους, και θα μας πάει -μαζί με την πανέμορφη χώρα μας- ένα βήμα μπροστά!
Συζητούσαμε χτες βράδυ με τον Κούκη για όλα αυτά. Και στο καπάκι, είδαμε και μία ταινία που μας έκανε να νοσταλγήσουμε , έναν κόσμο που ποτέ δε θα δούμε!Έναν κόσμο με ποιότητα, με σεβασμό και..καθαρό αέρα! Θα μου πει κανείς, "καθαρό αέρα θέλεις? άντε τράβα στην επαρχία!"..Και θα προσθέσω κι εγώ, "ή στο εξωτερικό"! Όχι διότι θέλω να το παίξω τρέντι και Ευρωπαία, ούτε διότι μου αρέσει η ιδέα να αφήσω πίσω την οικογένειά μου, τους φίλους μου, τον τόπο μου.Αλλά επειδή αυτός ο τόπος, έχει αρχίσει να μη μου αφήνει περιθώριο για επιλογές!
Κι ακόμα ψάχνω, πιό δρόμο να τραβήξω!
Υ.Γ. Κι επειδή, εδώ θα είμαστε να τα λέμε, όποιο δρόμο κι αν τραβήξω, βρήκα και τίτλο για το ποστάκι μου!:)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου