Καλημέρα κόσμε και κοσμάκι! Κάπου εκεί στα μισά του Οκτώβρη, με τον καιρό έξω να φοράει επιτέλους τα φθινοπωρινά του και τη θερμοκρασία να αρχίζει να παίρνει τον κατήφορο, ξύπνησα σήμερα Σάββατο και άραξα επιτέλους στο κρεβατάκι μου, με το λαπτοπάκι μου αγκαλιά, και είπα να σας πω μια ακόμη ιστορία από τη ζωή μου :)
Έξω τα δέντρα αρχίζουν να κρυώνουν, τα φύλλα να κιτρινίζουν, και οι δρόμοι να πλημμυρίζουν από όλες τις αποχρώσεις του κίτρινου, του πορτοκαλί και του κόκκινου.
Μου αρέσει το φθινόπωρο, ίσως να είναι η δεύτερη πιο αγαπημένη μου εποχή μετά το καλοκαίρι. Σε βάζει να σκεφτείς, να συνειδητοποιήσεις όλα όσα έζησες το καλοκαίρι που πέρασε, να χουχουλιάσεις κάτω από το παπλωματάκι, και να βγάλεις δειλά τα χειμωνιάτικα από την αποθήκη :)
Το αγαπημένο μου κασκολάκι βρίσκει το δρόμο του για το λαιμό μου, και οι μποτούλες μου αρχίζουν να γράφουν και πάλι χιλιόμετρα :)
Μα πάνω απ'όλα, η μουσικούλα..
Η μουσικούλα αρχίζει και πάλι να γαργαλάει, όλο νόημα, τα αυτιά μου! Σε μελαγχολικούς συνήθως ρυθμούς, που τόσο τέλεια ταιριάζουν με τη διάθεση της εποχής.
Κάθε μέρα κι ένα άλλο τραγούδι στο "ριπλέη", να παίζει ξανά και ξανά, μέχρι να πειστείς ότι έχει γραφτεί -σχεδόν- από σένα, για εσένα.
Μερικά από τα αγαπημένα μου τραγούδια τον τελευταίο καιρό...
Καλό φθινόπωρο.. ;-)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου