Αναχώρηση πτήσης 1234 για Παρίσι!...

And so it is...
Μεγάλη μέρα σήμερα! Για τους εξής λόγους:
>Σήμερα κάνω το πρώτο μου ποστάκι από το καινούργιο μου πισάκιιιιιιιι!Ναι, πήρα νέο λαπτοπάκι, και είμαι πολύ πολύ ευτυχισμένη σας λέω. Έχω αράξει στο κρεβατάκι μου, με το λαπτοπάκι στο λαπτοποκαθισματάκι του, και λαπτοποσυνθέτω (Σας έχασα κάπου, έ?)..Γιούπι, καλορίζικό μου! :)

>Σε μιάμιση μερούλα, φεύγουμε για ταξιδάκι! Ναι ναι, το γνωστό για Παρίσι και Βερολίνο! Πώς πάει το τραγούδι.. "Λονδίνο, Άμστερνταμ, ή Βερολίνο...Να κάνεις βόλτες με το μάτζικ μπας!"
Εμεις θα κάνουμε τις βόλτες μας με την Εasy Jet και τα κατά τόπους μετρό! Και θέλω λοιπόν στο σημείο αυτό να σχολιάσω -Τί είναι η ζωή, τί είναι ο άνθρωπος..
Πέρασαν κιόλας 5 ολόκληροι (σχεδόν 6!) μήνες από την ημέρα που κλείσαμε τα tickets για αυτό το ταξιδάκι!Απίστευτο, κι όμως αληθινό!!! Πότε πέρασαν κιόλας, κι εμένα μου φαίνεται σαν χτες?!

Τέεεελος πάντων! Φεύγουμε σε λίγο, και ετοιμάζουμε όλοι πυρετωδώς βαλιτσούλες! Πρώτη φορά θα κινήσουμε μαζί κοτζάμ παρέα 12 ατόμων! Τί να πω, ελπίζω και εύχομαι ολόψυχα να περάσουμε όσο γίνεται καλύτερα, να γεμίσουμε το μυαλό μας με όμορφες εικόνες και αξέχαστες στιγμές, και φυσικά να δώσουμε την υπόσχεση να ξαναγυρίσουμε!
Θα φροντίσουμε να σας ενημερώσουμε με κάποιο ποστάκι από τα ξένα - άλλωστε η μπλογκόσφαιρα είναι η virtual παρέα μας, όπου κι αν είμαστε!
Φιλιά σε όλους, ερωτευμένους και ευτυχισμένους ανά τον κόσμο! :)

Ετοιμάζοντας βαλίτσες...

Πού θα πάω πάλι,έ?!Σε 10 μερούλες περίπου ετοιμαζόμαστε για ταξιδάκι με την τρελοπαρέα μας. Παρίσι Βερολίνο (για κάποιους ίσως και Λονδίνο), και οι ουρανοί είναι δικοί μας.
Το ποστάκι όμως αυτό δε θα αναφερθεί στο ταξιδάκι αναψυχής, αλλά σε ένα άλλο ταξιδάκι, πιο μεγάλο..
Μετά από το 4ήμερο στη Ζυρίχη, και μετά από 3 περίπου μήνες συζητήσεων τύπου "Να φύγουμε στο εξωτερικό, πού να πάμε?", το πήραμε απόφαση - θα φύγουμε! Τί κι αν η Google δεν μας έκατσε τελικά? Θα μπει αυτό εμπόδιο στο όνειρό μας?Όχι..
Έτσι λοιπόν, ψάχνουμε εντατικά δουλειά στη Ζυρίχη.
Γιατί στη Ζυρίχη? Διότι είναι μία πόλη που δεν έχει μετρό. Μία πόλη που το τραμ σε πάει παντού. Οι ρυθμοί της ήρεμοι, ευγενικοί, ποιοτικοί. Οι άνθρωποι φαίνονταν πιο χαλαροί, είχαν χρόνο για να κάνουν πράγματα που τους αρέσουν, δεν έμεναν με τις ώρες κολλημένοι στην κίνηση της Κηφισίας και της Αθηνών-Λαμίας. Έφταναν παντού στην ώρα τους, χωρίς νεύρα..Διότι βρίσκεται σε ένα σημείο απ'όπου μπορείς να ταξιδέψεις σε όλη την κεντρική Ευρώπη, να δεις απίθανα μέρη, να πας στη Γαλλία, τη Γερμανία, την Ιταλία, την Ισπανία, τις Δαλματικές ακτές, την Αυστρία..Μπορείς να γυρνάς το κλειδί στη μηχανή του τουτού σου (αλήθεια, ποιό από τα Πικοαμαξάκια θα πάρουμε μαζί μας?!?) και να οργώνεις την Ευρώπη..

Γιατί να φύγουμε? Για να βρούμε κάτι καλύτερο. Γιατί μπορούμε. Γιατί αν δε φύγουμε τώρα, δε θα φύγουμε ποτέ. Για να μαζέψουμε κάποια χρήματα, που θα βοηθήσουν να χτίσουμε αύριο το μέλλον μας. Για να γλιτώσουμε από τη...Μιζέρια;) Γιατί είμαστε σε μία ηλικία που μπορούμε να κυνηγήσουμε τα όνειρά μας, και μπορούμε να το κάνουμε μαζί. Θα μας λείψουν πολύ όσα θα αφήσουμε πίσω, οι φίλοι μας, οι δικοί μας, ο ήλιος μας. Ώρες ώρες αναρωτιέμαι αν κινδυνεύουμε να μας χαρακτηρίσει το τραγούδι "Τα είχα όλα, μια φορά, μα ήθελα παραπάνω..." Εδώ τα έχουμε όλα, φίλους, δουλειά, κέφι, things to do..Αν φύγουμε, αλλάζουν όλα.Θα χάσουμε τις βραδιές στο Καφενείο, τα καφεδάκια στην Κηφισιά, τις βόλτες στο κέντρο και στην Πλάκα, το τέννις και το μπάσκετ (or the other way round, διότι το μπασκετάκι ήταν πρώτο!), τις τσάρκες στη θάλασσα, την Ελενίτσα, τη Βασούλα, τον Κούκη, το Φωτάκο, το Λιάκο, τις Κατερινούλες (κι ας είναι ήδη η μία μακριά - αν μη τι άλλο, βρισκόμαστε στις διακοπές, για τσαγάκι και κουλουράκια, έτσι φιλενάδα??), τη Ζωήτσα, τον Βανζέλ και τόσους άλλους. Θα αφήσω πίσω τη μπουρμπουλίτσα μου, το Φούλη και τη Φούλα, το σπιτάκι μου..Αξίζει?

Ε λοιπόν, εγώ λέω ότι αξίζει!Διότι θα κυνηγήσουμε ένα διαφορετικό όνειρο, ένα όνειρο που θέλουμε να ζήσουμε μαζί. Κι αν δε μας βγάλει εκεί που θέλουμε, θα πάρουμε το δρόμο της επιστροφής, του γυρισμού, της πατρίδας! Έτσι κι αλλιώς θα το κάνουμε αυτό, sooner or later.
Δε θα μας ξεχάσετε, ε? Και να έρχεστε στα ξένα να μας βλέπετε, να τρώμε λ0υκανικάκια και να πηγαίνουμε για σκι και σοκολάτες ;-)
Μια βαλίτσα μακριά θα είμαστε μόνο...!

Το Ταξίδι...

Ένα ταξίδι διαφορετικό από τα άλλα. Ένα ταξίδι γεμάτο εικόνες, έντονα συναισθήματα, όνειρα, συζητήσεις και αγωνίες. Ένα ταξίδι όχι μόνο στη Ζυρίχη, αλλά και στα όνειρά μας, στα θέλω μας, τις δυνατότητές μας και τις προοπτικές μιας ζωής στο εξωτερικό...

Όλα ξεκίνησαν ένα καλοκαιρινό πρωινό στη δουλειά, τότε που λέγαμε "να βρούμε καμιά δουλειά στο εξωτερικό?!" και βλέπαμε τί δυνατότητες είχαμε. Όταν έπεσα πάνω σε μία θέση, που σου πήγαινει γάντι "Software Engineer στη Google"..Αν ήταν οποιοσδήποτε άλλος, δε θα είχα μπει καν στον κόπο να διαβάσω τί ζητούσαν, γνωρίζοντας ότι η Google δεν είναι "just another software company". Όμως επειδή ξέρω πού μπορείς να φτάσεις, σκέφτομαι "αυτό είναι". Σε φώναξα για να δεις τη θέση από το pc μου, και μου είπες χαρούμενος "Στείλε μου το Link, να το κοιτάξω!".
Λίγη ώρα αργότερα, το βιογραφικό σου ταξίδευε μέσα από τα χιλιάδες καλώδια του κόσμου για να καταλήξει στην άαααλλη άκρη του κόσμου, στην California.

Μέσα σε λίγες μέρες, έλαβες το πρώτο email "We would like to contact you about some further information" σου έλεγαν εν ολίγοις. Η πρώτη συνέντευξη, αναγνωριστική. Για να δουν πού θα ταίριαζες καλύτερα. "Έχουμε θέσεις στις οποίες θα ταιριάζατε στη Ζυρίχη και στο Δουβλίνο" σου είπαν. Ζυρίχη..Δουβλίνο..Μωρέ λες?

Συνέντευξη 1η, τηλεφωνική, μία Πέμπτη γύρω στις 20.30 - 21.00! Με τον Αρμιν σου να παίζει στο background, άρχισες να "ζωγραφίζεις" με τις απαντήσεις σου! Αποτέλεσμα? "Congratulations, you have passed to the second phone interview"..Σαν τα levels ενός πολύ ενδιαφέρον pc-game, διασκέδαζες το ταξίδι, το παιχνίδι, τη διαδρομή..
2ο phone Interview - Πάλι Πέμπτη, την ώρα του Armin! Με πήρες τηλέφωνο, όπως κάθε φορά, αμέσως μετά το τηλεφώνημά σου με τη Google. Και ήσουν τόοοσο ενθουσιασμένος!
Και ήξερα,πως θα πήγαινες all the way to the end!

Το 3o phone Interview ήρθε λίγες βδομάδες αργότερα, με πολύ καλά αποτελέσματα για μία ακόμη φορά. Εγώ, είχα ήδη αρχίσει να χαζεύω πράγματα για τη Ζυρίχη. Δουλειές στον τομέα μου, κόστος σπιτιών, τη ζωή, το κόστος, τα τοπία..Σου τα έστελνα κατά καιρούς, και μου έλεγες 'Σιγά μη με πάρουν Πίκα..'
Κι όμως..

Ήμουν έξω για καφέ μία Τετάρτη, όταν με πήρες τηλέφωνο "ΠΑΩ ΖΥΡΙΧΗ" μου λες.Ακόμα θυμάμαι τον ενθουσιασμό στη φωνή σου, την ευτυχία! Τα είχες καταφέρει!
Με το μυαλό σου και μόνο, κέρδισες ένα ταξίδι πληρωμένο για Ζυρίχη! Ένα ταξίδι στα κεντρικά της κορυφαίας εταιρείας στον τομέα μας. Ένα ταξίδι, που οι περισσότεροι βλέπουν μέσα από τα chain emails που περιγράφουν τα γραφεία της googloεταιρείας!

Και κάπως έτσι, μπήκαμε στο αεροπλάνο την 7η του Νοέμβρη, για να φτάσουμε σε μία από τις πιο όμορφες πόλεις της Ευρώπης, σε μία από τις μεγαλύτερες στιγμές μας..
Τόσο καιρό σε παρακολουθούσα να περνάς από όλα τα στάδια - Άγχος, εκνευρισμός, απογοήτευση, χαρά, ευτυχία, ξανά άγχος, διάβασμα, ξανά άγχος.. Και σου έλεγα συνεχώς "Χαλάρωσε και απόλαυσέ το, είναι μία εμπειρία που δε θα ξεχάσεις ποτέ"..Αλλά ο κουζουλός Πικοεγκεφαλός σου δε σταματούσε να σκέφτεται σκριπτάκια, αλγορίθμους και προβλήματα!

Όταν σε άφησα έξω από τα κεντρικά της εταιρείας στις 8 του Νοέμβρη, ένιωθα σα να έδινα εγώ εξετάσεις. Προσπαθούσα να στο παίξω cool για να σε χαλαρώσω λίγο, αλλά ένιωθα την καρδιά μου να χτυπάει τόσο δυνατά. Ο Πίκος μου ήταν στη Google. Κοίτα πού είχε φτάσει...

Φαντάζομαι πως δε μας χωρίζουν πλέον πολλά λεπτά από την απάντηση της Google. Για μένα όμως, είσαι ήδη μέσα! Διότι πέρασες αυτό το ταξίδι, και έμαθες τόοοσα ωραία πράγματα. Είδες τις ικανότητές σου, είδες τί αξίζεις, κι ελπίζω να μη σταματήσεις ποτέ να κυνηγάς το καλύτερο! Εγώ, τουλάχιστον, δε θα σ'αφήσω να σταματήσεις ;)

For the record, έκανα κι εγώ μία πολύ ενδιαφέρουσα συζήτηση με μια ελβετική εταιρεία, και περάσαμε στο επόμενο στάδιο! Ωραία ήταν, οι άνθρωποι σκέφτονται εντελώς διαφορετικά εκεί!Θα είναι μία πολύ ωραία ευκαιρία να εργαστεί κανείς στη Ζυρίχη για ένα διάστημα!

And the journey has just begun...!

Mia nuxta ston paradeiso!!!!!!

Aaaaaaaax. Vriskoai xaplwmeni se ena teraaastio krevati, me ena polu malako strwma, kai mprosta mou exw mia gigantiaia LCD othoni pou ektos apo tileorasi telei xrei kai intnet browser (Opera - gia tin istoria).
Exw mprosta mou ena miktro pliktrologiaki sto megethos fantasteite twn 2 palamwn mou, kai kanw auto to postaki afenos men gia na sas valw sto yperoxo klima, kai afeteou gia na exaskithw sto diafoteriko germaniko pliktrologio pou toso mou eixe leipsei, xixixi!
H megali mera eftase. Se 2 writses peripou tha afisw ton Piko mou sti Google, kai tha kinisw gia volta stin panemorfi poli. Mhn anisixeite, tha vgalw apeires fwtografioules, min xehniomaste!!!
Pros to paron, itan ena update tou dwmatiou mas, to opoio moiazei arketa me auto tis akolouthis fwtografias :


Gia na parete mia geusi twn paroxwn tou dwmatiou, exei xehwristo dwmatio gia ntous, xehwristo gia toualeta, exei kati teeeeleia ypermalaka paplwmata kai 3 maxilaria ston kathena. Pantoflitses gia tous guests, kafedes, glzkaki kai yperoha fwta. Meta apo mia nyxta theikou ypnou, pa na etoimastw gia mia exormisi ston prwino Mpoufe!!Nai nai, to giapwnezaki tha ferei kai apo kei fwtografies!!!
Ena megalo EUXARISTW ston Piko mou gia auti tin empeiria, kai KALH tou epityxia!
FILAKIA POLLA se olous sasssssssssss!!!!!

P.S B. elpizw na ekleises to toutouki sou, kai o akatanomastos epitelous tin taxidiariki ekkremotita pou eixe.
P.S (2) Orthografika lathi ofeilontai sto mikro megethos tou yperpliktrologiou, excuse meeeee!

Ένα τραγούδι απ'τα πολύ παλιά!

..Είναι βράδυ Σαββάτου, 27 Δεκέμβρη του 1997. Παραμονές Χριστουγέννων δηλαδή, και όλη η τάξη της Α1 (πρώτη λυκείου) βρίσκεται στο πάρτυ της Κολλητάρας. Κλασικά, και χωρίς ιδιαίτερη αφορμή, η Κολλητάρα κάνει συχνά πυκνά πάρτυ και τώρα που είναι και Χριστούγεννα και το σχολείο κλείνει για γιορτές, ένα good-bye-year gathering επιβάλλεται. Ετοιμάζεται η λίστα με τους καλεσμένους, οι προσκλήσεις, οι home-made πιτσούλες και τα ποτά. Τα παιδιά πηγαίνουν για τα δώρα (βιβλία, αρκουδάκια, κεράκια, CD) - όσοι βαριούνται στέλνουν τις μαμάδες τους - και η ώρα κυλάει για να φτάσει η ώρα της ετοιμασίας για τη μεγάλη βραδιά. Τα τηλέφωνα δίνουν και παίρνουν..
-"Τί να φορέσω ρε φιλενάδα?"
-"Α, εγώ θα βάλω μία καινούργια φούστα που πήρα!"
-"Λες να βάλω κι εγώ φούστα? Καλά καλά, σε κλείνω να ετοιμαστώ"..

Και κατά τη διάρκεια της ετοιμασίας, μία ανυπομονησία, μία αγωνία στην καρδιά.. Λές να είναι κι εκείνος εκεί? Άραγε θα έρθει?

Η ώρα έχει πάει κιόλας 9, και τρέχω για το πάρτυ.Έφτασα από τους πρώτους, για να βοηθήσω και την Κ. στις πρώτες ετοιμασίες. Ο κόσμος σιγά σιγά αρχίζει να έρχεται. Αυτοκίνητα σταματάνε έξω από το σπίτι, οι γονείς αφήνουν τα παιδιά τους και τους λένε φράσεις του τύπου "πάρε με τηλέφωνο να έρθω να σε πάρω όταν τελειώσει το πάρτυ, μην αργήσεις πολύυυυυ!".."Καλά καλά ,θα έρθει να μας πάρει η μαμά του τάδε" απαντούν τα παιδιά και τρέχουν για τον πάρτυ.

Από τα ηχεία ακούγονται χορευτικές μουσικές της εποχής. Οι πιο τολμηροί χορεύουν, οι υπόλοιποι κάθονται στους καναπέδες και μιλάνε. Ωπ, να, ήρθαν και τα κορίτσια (Μαριάνθη & Ζωή). Να κι ο Κούκης! Ωωωω, κι η Αμαλία! Καθένας αφήνει το δωράκι του και κατευθύνεται προς την παρέα. Εκείνος δε θα έρθει άραγε?Περνά η ώρα.

Σειρά έχει το..φαγοπότι!Πατατάκια, πιτσούλες, τυροπιτάκια και..πορτοκαλάδες, αναψυκτικά, άντε και καμιά μπύρα!Χτυπάει και πάλι το κουδούνι. "Άσε Κ., θ'ανοίξω εγώ" λέω και πάω για την πόρτα. Ανοίγω, και τον βλέπω μπροστά μου!Η καρδιά μου πάει να σπάσει. Μετά δυσκολίας ψελλίζω ένα "καλησπέρα", καθώς το φωτεινό του χαμόγελο αστράφτει μπροστά μου."Γεια σου Τ." μου λέει.Είναι ιδέα μου, ή κοκκίνισε λίγο? Εγώ πάντως, είμαι σίγουρη πως έχω γίνει πατζάρι..

Η ώρα κυλάει για μία ακόμη φορά, και κατά τις 11 και κάτι τα φώτα χαμηλώνουν. Είναι η ώρα των blues. Προσωπικά, η αγαπημένη μου στιγμή! Οι πρώτες νότες του Total Eclipse of the Heart (της extended version, όχι αστεία) βρίσκουν και πάλι τους πιο τολμηρούς να χορεύουν στο dance-floor, κι εμάς τους υπόλοιπους να σχολιάζουν "επικείμενα ειδύλλια"! Εκείνος είναι με τους φίλους του και μιλάνε, δεν προβλέπεται να χορεύει σήμερα :( Ακολουθούν κομμάτια τύπου Wind of Change, Mariah Carey, Bryan Adams, Metallica. Χορεύουμε με τα παιδιά σε διαφορετικούς συνδυασμούς, ενώ η καρδιά μου ακόοομη περιμένει..
Κάθομαι στον καναπέ και μιλάω με τα παιδιά, όταν ακούω τις πρώτες νότες από το τραγούδι..Το τραγούδι εκείνο που είχαμε χορέψει στο προηγούμενο πάρτυ, το τραγούδι που είχα ακούσει μερικές εκατοντάδες χιλιάδες φορές έκτοτε, το τραγούδι μας..



Αυτός ο ήχος της ηλεκτρικής κιθάρας στην εισαγωγή του τραγουδιού ταξιδεύει σε κάθε γωνιά του μυαλού μου, με ταξιδεύει σε ένα δικό μου όνειρο. Αχ...Άραγε να θυμάται ότι πρωτο-χορέψαμε αυτό το τραγούδι?Ότι είναι το τραγούδι μας?
Μία φωνή έρχεται να διακόψει τις σκέψεις μου. "Έλα, Χορεύουμε" ακούω, και γυρνάω για να δω...Εκείνος!Μπροστά μου, μου απλώνει το χέρι και μου χαμογελά!Μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα βρίσκομαι στην αγκαλιά του, μυρίζω το άρωμά του, ακούω τη φωνή του να σιγοτραγουδά τους στίχους..
Don't you Cry tonight, I still love you baby!

Υ.Γ. Έκτοτε, το τραγούδι αυτό σημάδεψε όοοολα μου τα τετράδια, όοοολα μου τα βιβλία, και τις εφηβικές μου αναμνήσεις!Εκείνος δεν ξέρω τί απέγινε, εύχομαι όπου κι αν είναι, να είναι καλά!..

Τα τραγούδια της ζωής μου...

Σε κάθε στιγμή της ζωής μου, σε κάθε έντονο συναίσθημα, υπήρχε πάντα ένα τραγούδι που με συνόδευε. Άλλοτε μελαγχολικό, άλλοτε ελπιδοφόρο.
Ένα τραγούδι που για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα έπαιζε στο "repeat" του mp3 player μου, του winamp, του κινητού, του walkman, του κασετοφώνου..Ένα τραγούδι που, όπως στις ταινίες, ζωγράφιζε τη στιγμή, έκανε το συναίσθημα πιο δυνατό, πιο διαχρονικό.
Από τότε, στο γυμνάσιο, που πρωτοήμουν ερωτευμένη με τον "ακατανόμαστο", άρχισε να με κυνηγάει σε κάθε φάση της ζωής μου και ένα άλλο τραγούδι.

Δεν είναι υπέροχο όταν είσαι στο αυτοκίνητο, και ξαφνικά ακούς τις πρώτες νότες από ένα από "τα τραγούδια σου", και σαν ταινία γυρνάνε οι αναμνήσεις και τα συναισθήματα, το ίδιο δυνατά, στο μυαλό σου? Η' όταν ξεφυλλίζεις παλιά τετράδια και βιβλία, και βλέπεις στίχους τους γραμμένους σε σελίδες, και νιώθεις σαν να μην πέρασε μια μέρα!

Ρομαντική, θα με πείτε! Ναι, είμαι! Πιο πολύ όμως είμαι ένας άνθρωπος που του αρέσει να κρατάει τις αναμνήσεις του ζωντανές. Είναι εκείνες που καθόρισαν την πορεία μου, εκείνες που με άλλαξαν, που μου έμαθαν να αγαπάω, να πονάω, να προσπαθώ, να αποτυγχάνω, να απογοητεύομαι, να ερωτεύομαι, να πιάνω πάτο και να σηκώνομαι και πάλι..

Θα προσπαθήσω να μαζέψω σιγά σιγά τα..τραγούδια μου σε αυτό το blogaki, και να σας πω τη..γενική ιστορία γύρω από καθένα από αυτά!Διότι τις λεπτομέρειες, αυτές που κάνουν την ιστορία ιδιαίτερη, θα τις κρατήσω για να ταξιδεύω κάθε φορά που θα σιγοτραγουδώ τους στίχους, όοοοσα χρόνια κι αν περάσουν..

(Σήμερα, αν και η αφορμή για το ποστάκι δώθηκε με το "Heart Half Empty" που μόλις έμαθα με μεγάλη χαρά ότι είναι του Ty Herndon, θα σας πω για ένα άλλο τραγούδι.. Ένα τραγούδι που σίγουρα θα έχει πιάσει το αυτί σας σε κάποιο ραδιοφωνικό σταθμό..Ακούστε το!)

This Year's Love (by David Gray)


Ένα τραγούδι που έπαιζε μελαγχολικά στο mp3 player μου ένα κρύο βράδυ του Δεκέμβρη του 2003 που περπατούσα μόνη μου στα πλακόστρωτα στενά του Ingolstadt στη Γερμανία. Γυρνώντας από μία βόλτα στους Χριστουγεννιάτικους δρόμους του τότε "χωριού" μου, με το κρύο να είναι τσουχτερό, και το μυαλό να πετάει σε αναμνήσεις μίας αγάπης που είχε τελειώσει πρόωρα..Μου έλειπε μία ζεστή αγκαλιά, ένας φίλος, κάποιος να μοιραστώ τα συναισθήματά μου εκείνη τη στιγμή μόνη μου σε μια ξένη και κρύα χώρα..Μου έλειπε κι εκείνος, που δεν ήταν πια στη ζωή μου..Και χανόμουν στις σκέψεις καθώς περπατούσα στους παγωμένους δρόμους, όταν ξαφνικά κάτι φώτισε την καρδιά μου..Μια νυφάδα προσγειώνεται στα γάντια μου - Κοιτάω προς τα πάνω, και βλέπω το χιόνι να πέφτει πυκνό, απαλό, αθόρυβο! Ένιωσα σαν να με αγκαλιάζει εκείνη τη στιγμή, ένιωσα σαν να μην είμαι πια μόνη..Ένα χαμόγελο ζωγραφίστηκε στα χείλη μου, και η καρδιά μου χτύπησε δυνατά!
Και το τραγούδι μου ακουγόταν ξαφνικά τόοοοσο ελπιδοφόρο..!
This year's love had better last..!

Μια ωραία παρέα...

Βράδυ Δευτέρας, η ώρα κιόλας 11, και νιώθω σαν να είναι μόλις 8..
Ακολουθώ το παράδειγμα της υπόλοιπης τρελλοπαρέας, που μαζεύτηκε πρώτη φορά χτες βράδυ στην..ιντερνετική μουσική παρέα του γνωστού άγνωστου υπερπαραγωγού μας!
Και νιώθω, για μία ακόμη φορά, ευγνώμων! Ευγνώμων που η ζωή μας έφερε όλους εδώ, στα κτίρια τις Κοκκινοεταιρείας, ένωσε τις ζωές μας, τις μοναξιές μας, και έφτιαξε νέες ωραίες φιλίες.
Και σε 2 μόλις βδομαδούλες, η παρέα θα 'χάσει' και το τελευταίο κόκκινο μέλος της! Το συζητάμε, και γελάμε - Κάποτε είμασταν όλοι συνάδελφοι, και τώρα ένας ένας τραβάμε την πορεία μας, άλλος για τα μπλε, άλλος για τα μπλε-κόκκινα, και άλλος για τα..πολύχρωμα!
Θα κρατήσουμε τις υπέροχες αναμνήσεις, τα ξεχωριστά ταξίδια μας (more to come!!), τις βραδιές στο καφενείο και στα πάρτυ! Τα καφεδάκια το πρωί στην κουζίνα (άλλοτε του δεύτερου, κι άλλοτε του ισογείου), τις φιλοσοφικές συζητήσεις at lunch time, τα..καυστικά σχόλια καθ'όλη τη διάρκεια της μέρας και τα ατελείωτα γέλια!
Καθένας βάζει την πινελιά του, καθένας βάζει την ιδιαιτερότητά του, την περιέργειά του, το χιούμορ του, τις απόψεις του και τη..γκρίνια του!Όλα μαζί, απαραίτητα συστατικά της ακόλουθης επιτυχημένης συνταγής :
Κάθε μέρα, ξεκινώ να πάω στη δουλειά και φτάνω στην παρέα μου!
Σας ευχαριστώ όλους!:)

Quotes....

Η' αλλιώς, αποφθέγματα!
Τί τα κάνει τόσο μοναδικά? Μάλλον η ξεχωριστή χρήση της γλώσσας, οι κατάλληλες λέξεις για να εκφράσουν το κατάλληλο νόημα!Είναι πράγματα που συχνά σκεφτόμαστε καθημερινά, πράγματα που αισθανόμαστε, κι όταν τα βλέπουμε κάπου γραμμένα λέμε "Να, αυτό είναι! Μεγάλε, τί είπες πάλι!".
Αποφθέγματα λοιπόν. Ειπωμένα άλλοτε από ανθρώπους των γραμμάτων, των τεχνών, της πολιτικής, της επιστήμης ή απλά από τον καθημερινό άνθρωπο. Κάποιοι τα χρησιμοποιούν συχνά στον καθημερινό τους λόγο (συνοδευόμενα από τη φράση "όπως είπε και ο τάδε.."), προσπαθώντας έτσι να δώσουν έμφαση και μία..άλλη διάσταση σε αυτό που λένε!
Άλλοι τα γράφουν σε χαρτάκια, και τα κολλάνε στο γραφείο τους, για να τα διαβάζουν ξανά και ξανά. Κάποιοι άλλοι τα χρησιμοποιούν σαν λεζάντες στις φωτογραφίες τους, σαν τίτλους στα ποστάκια τους, σαν "Status/Personal Message" στo MSN και το Skype, ή ως signature στο τέλος του προσωπικού τους εμαιλ.

Αυτό όμως που για μένα κάνει ξεχωριστό ένα quote, είναι η αίσθηση πως κάποιος άλλος εκεί έξω σκέφτηκε ακριβώς όπως εγώ, εξέφρασε ακριβώς αυτό που νιώθω κι εγώ, και χρησιμοποίησε ακριβώς εκείνες τις λέξεις που σε κάνουν να σταματάς στο quote μόλις το δεις γραμμένο κάπου, και να το διαβάσεις μία δεύτερη φορά!

Και, μιας και το απαιτεί και το αντικείμενο του ποστακίου αυτού, ακολουθούν μερικά έξυπνα quotes, διασήμων και μη, που βρήκα εδώ..
The greatest risk is to risk nothing at all (Λέο Μπουσκάλια)
An eye for eye only ends up making the whole world blind.(M.K. Gandhi)
Any man who can drive safely while kissing a pretty girl is simply not giving the kiss the attention it deserves. (Albert Einstein)
Never idealize others. They will never live up to your expectations. (Leo Buscaglia)

Ποιά είναι τα δικά σας αγαπημένα?

Η ζωή μας, μια βόλτα..

(Ακολουθεί φιλοσοφικό ποστάκι)

Έχεις νιώσει ποτέ ότι ο χρόνος τρέχει, κι εσύ κυνηγάς να τον προφτάσεις? Ότι γεγονότα που συμβαίνουν αλλάζουν ξαφνικά τη ζωή σου, τον τρόπο που σκέφτεσαι και τα όνειρα που είχες? Σίγουρα θα το έχεις νιώσει - Και σίγουρα θα έχεις ακούσει να λένε πως η ζωή αλλάζει, από τη μιά στιγμή στην άλλη. Μια αλλαγή, που δεν είσαι πάντα έτοιμος να αντιμετωπίσεις, μια αλλαγή που άλλοτε βγαίνει σε καλό, και άλλοτε πάλι όχι.

Τί κάνεις λοιπόν όταν οι αποφάσεις δεν λαμβάνονται από εσένα? Όταν ο κλήρος έχει πέσει σε κάποιον άλλο, και εσύ καλείσαι να ακολουθήσεις και να έρθεις αντιμέτωπος με τις συνέπειες της απόφασης?

Μία λύση, είναι να ακολουθήσεις την απόφαση - Ένας δρόμος είναι κι αυτός, και ποιός ξέρει πού θα σε βγάλει!Μια άλλη λύση είναι να μην ακολουθήσεις την απόφαση - τουλάχιστον όχι απ'την αρχή!Να την αφήσεις να δεις "πώς πάει", και να πράξεις ανάλογα - Μια άλλη διαδρομή κι αυτή! Τρίτη λύση, να προσπαθήσεις να επηρεάσεις την απόφαση, ώστε να ταιριάζει όσο το δυνατόν περισσότερο σε αυτό που εσύ προτιμάς. Και πού ξέρεις τί είναι αυτό που προτιμάς? Σάμπως έχεις δει και κάτι διαφορετικό?

Σενάρια. Κοινός παρονομαστής? Ο δρόμος, οι κατευθύνσεις, και οι διαδρομές! Κάθε μονοπάτι, και άλλες εικόνες. Κάθε βόλτα, κι άλλες εμπειρίες..Κάθε επιλογή, και άλλες συνέπειες!
Πώς ξέρεις όμως εκ των προτέρων ποιά είναι η σωστή? Αμ, δεν το ξέρεις!Εκεί είναι η ομορφιά!Παίζεις, ρισκάρεις, και έχεις 50-50 πιθανότητες να κερδίσεις ή να χάσεις!
Σε κάθε περίπτωση, κάτι κερδίζεις - Σε κάθε περίπτωση, κάτι χάνεις!
Και τότε, με τί κριτήριο αποφασίζεις?

Με την καρδιά - Σκέφτεσαι, σκέφτεσαι, αλλά μια μέρα οι σκέψεις τελειώνουν!Και τότε, ακούς το τραγούδι της καρδιάς. Εκείνο που ξέρει, εκείνο που αυτή τη στιγμή που μιλάμε έχει ήδη αποφασίσει, κι απλά περιμένει πότε θα το ρωτήσεις για να σου απαντήσει. Και τότε γιατί δε ρωτάμε εξ'αρχής την καρδιά μας, για ό,τι μας απασχολεί? Γιατί βάζουμε το εργοστάσιο του μυαλού να φτιάξει ένα σωρό διαφορετικά προϊόντα-λύσεις στο πρόβλημά μας, αφού στο τέλος εκείνη που αποφασίζει ποιό είναι το καλύτερο είναι αυτή η μικρή, αθόρυβη και σοφή καρδιά? Γιατί τόσες διαφορετικές λύσεις, τη στιγμή που εκείνη ξέρει εξ'αρχής τί θέλει?
Γιατί δεν τη ρωτάμε από την πρώτη στιγμή, και προσπαθούμε να κάνουμε κράς-τέστ και σε ένα σωρό λύσεις του πνευματικού μας εργοστασίου?

Χμμμμ - Ενδιαφέρουσες αναζητήσεις! Απ'όπου κι αν το δεις όμως, η καρδιά βγαίνει πάντα νικητής στον αιώνιο αγώνα μεταξύ καρδιάς και μυαλού! Διότι, αν χάσεις τα μυαλά σου, συνεχίζεις να ζεις..Αν χάσεις όμως την καρδιά...

“The Heart has its reasons that reason knows nothing of.” (Voltaire)

Can the darkness condemn the light?

Το Σαββατοκύριακο πήγα και είδα μία εξαιρετική ταινία - Η ιστορία του δικού μας Δομήνικου Θεοτοκόπουλου, του Έλληνα, μέσα από μία ελληνική υπερπαραγωγή! Οι ερμηνείες όλων καταπληκτικές, η μουσική, η σκηνοθεσία, η φωτογραφία, τα κουστούμια - άριστα!
Μία ταινία, που δεν πρέπει να χάσετε! Μία ταινία που εξιστορεί τη ζωή ενός λαμπρού Έλληνα ζωγράφου, που γεννήθηκε στην Κρήτη,και ξεκίνησε το ταξίδι της ζωής του, για να καταλήξει να γίνει ο μεγαλύτερος ζωγράφος στην Ισπανία. Ένας άνθρωπος, που νίκησε το σκοτάδι με το φως του, και έμεινε στην ιστορία με το όνομα "Ο Έλληνας", και πάλεψε μέχρι τέλους για τα πιστεύω του!
Η ταινία αυτή θα σας εντυπωσιάσει, θα σας προβληματίσει και θα σας κερδίσει!
Μην τη χάσετε!

A song, to make you THINK!..

Ένα τραγούδι, που έχει ταυτιστεί με την καταστροφή του πλανήτη. Με την κλιματική αλλαγή, με τους πολέμους, με το κακό που κάνουμε κάθε μέρα στον κόσμο μας..
Και πώς θα μπορούσε άλλωστε να μην έχει ταυτιστεί, όταν ο ίδιος ο τίτλος του μας θυμίζει.. ΤΙ ΕΚΑΝΑ?..
Χωρίς περισσότερα λόγια, απλά δείτε το ως το τέλος!Πέρα από τη μελωδικότητά του, τη δύναμη και το πάθος που αναδεικνύει, αφήνει και μιαν ελπίδα!
Ελπίδα, πως μπορούμε να κάνουμε την αυτοκριτική μας, και να φτιάξουμε αυτά που καταστρέψαμε..

Υ.Γ. Βάλτε τα ηχεία σας στο τέρμα! Αξίζει..!

A song, to make you feel better..!

Επιλέξτε το δεύτερο track..!
..ή όποιο άλλο σας εκφράζει!

Wiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii!!!!!!!!

Wiiiiii are very happy, because last night wiiiiiiiii had a great time! Wiiiiiiiiiiiiii bought a new game, and wiiiiiiiiii can't take our minds/hands/selfs away from it!
Ο λόγος, όπως θα καταλάβατε όλοι, για το Wii!To γνωστό παιχνιδάκι της Nintendo, που μπήκε χτες στη ζωή των Πικακίων (και του guest Κούκη), και..κόλλησε! Παίξαμε τέννις, παίξαμε μπόουλινγκ, γκόλφ, baseball και..Boxing!
Από το τελευταίο, έχουμε και αποκλειστικές φωτογραφίες!!!
Μιλάμε για το άπειρο γέλιο! Ετοιμαζόμαστε να οργανώσουμε και..Wii βραδιές τώρα, με ακόμη μεγαλύτερη παρέα!Όσοι πιστοί, προσέλθετε!

Πού είναι ο ύπνος μου, οέο?

Νάνιιιιι!
Θέλω να κάνω νάνιιιιι!Έλα όμως που είμαι ενθουσιασμένη από τα νεάκια του Πίκου μου, και δε λέει να με πιάσει ο ύπνος!
Σήμερα το μεσημέρι, φεύγοντας από τη δουλειά, η διάθεσή μου ήταν χάλια. Για ένα σωρό απροσδιόριστους λόγους. Πήγα λοιπόν για ψώνια! Μια πρώτη βόλτα στο Μαρούσι για (άκαρπη) αναζήτηση παπουτσιών! Καιρό είχα να πάω βόλτα στους πεζόδρομους του Αμαρουσίου!Κάτι, φυσικά, που δεν ήταν καθόλου εύκολο με τα...τακουνάκια μου!Λιθόστρωτοι όοοολοι οι δρόμοι του Αμαρουσίου, και Άγιος ο Θεός, μη φάω καμιά τούμπα!
Σειρά είχε η λιγότερο επικίνδυνη διαδρομή της Κηφισιάς! Ζάρα, Αρτίστι Ιταλιάνι, Χόντος, και ένα σωρό άλλα καταστήματα, με μεγάλη ποικιλία πραγμάτων. Βρήκα και 1-2 πραγματάκια που μου έκαναν κλικ, είτε όμως δεν υπήρχαν στο σωστό νούμερο, είτε ήταν πανάκριβα!
'Ετσι, έφυγα άπραγη!
Μετά τα ψώνια, καφεδάκι στο κλασσικό Αμαρυλλίς! Για τον πιο γευστικό καφέ της Κηφισιάς. Η προσωπική μου επιλογή? Toasted Almond καφές φίλτρου! MUST, όχι αστεία!Παρέα μου είχα τον Α., με τον οποίο ρίξαμε απίστευτο γέλιο, συζητήσαμε και σχολιάσαμε ό,τι πέρασε από το νου μας!
Και τότε, χτύπησε το τηλέφωνό μου..."ΠΑΩ ΖΥΡΙΧΗ", ακούω μια φωνή! Κόλλησα λίγο - Που πάς? Και μετά κατάλαβα!..

Συγχαρητήρια καρδιά μου!Εγώ στο είπα από την αρχή, πως το ταξίδι μέχρι τη Ζυρίχη, το είχες σίγουρο - i believe in you!
Όσο για το μετά? Άσε, αυτό είναι μια άλλη μεγάλη ιστορία! Την οποία δε θα αναλύσουμε όμως απόψε μιας και τα πρώτα χασμουρητά με επισκέφθηκαν!
Τελικά, τί προβατάκια και υπνωτικά λένε - Ενα ποστάκι αρκεί, και ο ύπνος βρίσκει το δρόμο του για τα μάτια μας!
Καληνύχτα σε όλους και σε σένα, όπου κι αν βρίσκεσαι :)

Μου τη δίνει...

...Να θέλω να μιλήσω, και να μη βρίσκω τις λέξεις.
Να μου φταίει κάτι, και να μην ξέρω τί είναι..
Πάλι ανάδρομος αυτός ο Ερμής?Η' μήπως περνάω πρόωρη κλιμακτήριο?

Κι ένα τραγούδι, να με συντροφεύει πάλι, νύχτα - μέρα..

All this time
fighting your own mind
then you turn to call for destiny

Lack of spine
oh you think you'll find
a way to figure out what's meant to be

When you sleep at night
and everything seems so right
then you think it's over
but it's never over

All the times you lied
and every sign that you denied
you might think it's over
but it's never over

Watch your feet
how they miss the beat
ashamed and you were first in line
for a better life when you close your eyes
I'm sorry but nothing here is yours for free

When you sleep at night
and everything seems so right
then you think it's over
but it's never over

All the times you lied
and every sign that you denied
you might think it's over
but it's never over

When you sleep at night
and everything seems so right
then you think it's over
but it's never over

All the times you lied
and every sign you denied
you might think it's over
but it's never over.

P.S. Μη δώσετε στο ποστάκι περισσότερη σημασία απ'ό,τι πρέπει!Απλά μου την έδωσε, και το έγραψα. Καμιά φορά, βγάζοντας τα συναισθήματά σου προς τα έξω, σε βοηθά να εκτονωθείς πιο σωστά, αποφεύγοντας την "έκρηξη" που θα έρθει διαφορετικά αν συσσωρεύεις μέσα σου αρνητική ενέργεια!

Με μια κούπα καφέ!..

Καλημέρα σας!
Λοιπόν, είμαι σίγουρη πως οι μη-συνάδελφοί μου θα είναι σίγουροι ότι όλη μέρα στη δουλειά, κολλάμε μπρίκια - Ε ναι λοιπόν, κάπως έτσι είναι! Όχι όλη μέρα, και όχι όλες τις μέρες! Απλά σήμερα ξεκίνησε η μέρα με ελάχιστα "Το Do's" (μάλλον οι χτεσινοβραδινές δεήσεις έπιασαν τόπο, και ο Peter Pan δεν με έχει χώσει ακόμα!), κι έτσι κι εγώ περνώ τη μέρα διαβάζοντας ό,τι πέσει στο μάτι μου!
Μερικά highlights λοιπόν, που μου τράβηξαν την προσοχή :

Aegean Airlines -> Ταξίδια στο εξωτερικό, με 108 ευρώ (πηγαινέλα), all included!
Το ξέρετε, είμαι από τη φύση μου ταξιδιάρα ψυχή!Γι'αυτό και οποιαδήποτε εταιρεία με βοηθά να κάνω πού και πού το όνειρό μου πραγματικότητα, πέφτει μεμιάς στην προσοχή μου! Για ρίξτε μια ματιά, και μη διστάσετε να κλείσετε και έεεενα, και δύυυυο, και τρίιιια ταξιδάκια για το εξωτερικό!Κι αν δεν σαν κάτσουν? Ε, θα έχετε χάσει τα μισά λεφτά! Πού θα του πάει όμως, τόσο δύσκολο είναι να πεταχτείτε για ένα 4ήμερο στο Μόναχο, στη Ρώμη, στο Μιλάνο ή τη Φραγκφούρτη? Για βολτίτσες, λουκανικάκια, ωραία φύση, ευρωπαϊκή ποιότητα ζωής, sightseeing, ψώνια και ό,τι άλλο κατεβάζει ο νους σας! Σας άνοιξα την όρεξη??

Blog Action Day -> Σήμερα είναι η πρώτη παγκόσμια blog action day!Δηλαδή? Όλος ο πλανήτης ενώνει τις διαδικτυακές του δυνάμεις, προβάλλοντας θέματα παγκόσμιας εμβέλειας!Σήμερα, η πρώτη επίσημη blog action day έχει στόχο της να ευαισθητοποιήσει όλους μας για την προστασία του περιβάλλοντος!Ρίξτε μια ματιά ..

Απ'ό,τι άκουσα, η συγκεκριμένη κίνηση δεν άφησε αδιάφορη την ελληνική ιντερνετική (Και μη) κοινότητα. Γι'αυτό ψάξτο κι εσύ, δες τί μπορείς να κάνεις, και πάρε τα μέτρα σου!
Όταν βλέπεις το νερό να τρέχει δίχως λόγο, συμβούλεψε "κλείσε τη βρύση"..Μην αφήνεις το νερό να χάνεται, τη στιγμή που άλλοι θα έδιναν και τη ζωή τους για μια σταγόνα του.
Κλείνε τα φώτα, μην τα αφήνεις ανοιχτά!Μη φοβάσαι, δε θα σε κυνηγήσουν τα φαντάσματα, αν κλείσεις τα φώτα!Η άσκοπη σπατάλη ενέργειας βλάπτει καθημερινά τον πλανήτη μας!
Προστάτεψε το δάσος! Μην πετάς τα σκουπίδια σου στο δρόμο, κράτα τα μαζί σου, και πέτα τα μόλις φτάσεις σε κάποιο κάδο! Και ανακύκλωσε, όσο μπορείς περισσότερο!
Απλά, καθημερινά πραγματάκια που ίσως θα βοηθήσουν μια μέρα τα παιδιά μας, να ζήσουν σε έναν καλύτερο κόσμο!

Αυτά και για τώρα!
Άντε, μιας και η ώρα πήγε μιάμιση, πάω να μασαμπουκώσω τα μακαρονάκια μου!
Γιάμι, γιάμι!Καλή σας όρεξη!!

Τέλος Εβδομάδας..

Βραδάκι Κυριακής, λίγες ώρες πριν κλείσει μία ακόμη βδομάδα, και δώσει τη θέση της σε μια νέα. Στους επαναλαμβανόμενους ήχους του "Please Remember Me" του Tim McGraw - thanks Sarapova για το μουσικό contribution ;) - κάθομαι ξαπλωμένη στο κρεβάτι με το λαπτοπάκι αγκαλιά και χαζεύω στο Ίντερνετ, φτιάχνω το γενεαλογικό δέντρο της οικογένειας (βλ. www.myheritage.com αν θες κι εσύ το δικό σου δέντρο), ακούω μουσικούλα και κάνω ένα φλάς μπακ στην εβδομάδα που πέρασε.
Μία εβδομάδα που μας αποχαιρετά με τον Πίκο μου με διάστρεμμα στο δεξί του ποδαράκι (αστράγαλο για την ακρίβεια), με τη μπουρμπουλίτσαμου τέζα στο κρεβάτι με αμυγδαλές, με τον καλύτερο φίλο του μπαμπά μου να έχει ξαφνικό σημαντικό πρόβλημα υγείας, με τον Κούκη αγχωμένο να παραδώσει ένα σημαντικό πρότζεκτ στη δουλειά του, και με τον καιρό να προσπαθεί να κάνει ό,τι μπορεί περισσότερο, για να συνεισφέρει στη γενικότερη κακή διάθεση!
Γυρνούσα σήμερα σπίτι, και έβλεπα τριγύρω γκρι σύννεφα, παντού! Και συνειδητοποίησα πόσο σημαντική είναι η δύναμη του ήλιου.
Αν και μου έχει λείψει ο χειμώνας και το κρύο, αν και λιώσαμε φέτος από τη ζέστη, δεν ανταλλάζω τον ήλιο μας με τίποτα! Η παραμικρή ηλιαχτίδα του μέσα από τα σύννεφα, μοιάζει σαν ελπίδα, σαν χαρά μέσα στην πίκρα..

Όταν ο ουρανός μαζεύει, και τα μαύρα σύννεφα κάνουν πάρτυ πάνω από το κεφάλι μας, τότε το μόνο που μπορεί να ξορκίσει τα κακά πνεύματα είναι η καλή παρέα! Είτε αυτή βρίσκεται στο πρόσωπο κάποιου αγαπημένου, κάποιου φίλου, κάποιας μελωδίας, κάποιας ανάμνησης, κάποιας ταινίας, κάποιας γεύσης ή οποιασδήποτε αγαπημένης ασχολίας, η καλή παρέα είναι το κύριο αντίδοτο στην κακοκαιρία! :)

Κάπως έτσι λοιπόν το φιλοσοφώ κι εγώ βράδυ Κυριακής - Με παρέα μου τη μουσική, τη σπανακοπιτούλα της μαμάς, και τη σκέψη των αγαπημένων μου..Ένα περίεργο βράδυ Κυριακής, ένα βράδυ Κυριακής που ετοιμάζεται να υποδεχτεί μία εβδομάδα, για την οποία δεν πρόλαβα να αντλήσω την "απαιτούμενη" ενέργεια μέσα στο Σ/Κ! Ας ελπίσουμε πως το boss, o Peter Pan, δεν θα έχει και ιδιαίτερες απαιτήσεις στη δουλειά αυτή τη βδομαδούλα!:-)
Ας ελπίσουμε επίσης πως το Πικάκι μου θα γίνει γρηηηηηηηγορα καλά, και θα επιστρέψει στο γραφειάκι του, που τον περιμένει άδειο 3 μέρες τώρα!Η μπουρμπουλίτσα να μην έχει άλλο θέμα με τις αμυγδαλές της που την ταλαιπωρούν.
Και τέλος, ας προσευχηθούμε ο κύριος Χ., ο φίλος του μπαμπά, να ξεπεράσει το πρόβλημα της υγείας του, και να πάνε όλα καλά!

Λέγαμε πως θα πέρναγε ο Σεπτέμβρης, και θα έπαιρνε μαζί του όλα τα κακά και τα στραβά!Φαίνεται, άφησε κληρονομιά μερικά για τον Οκτώβρη!Ας έχει, δε μασάμε!
Καλή βδομάδα, και κουράγιο!A better day is about to come!

P.S. I'll be thinking of you!

Μην κρίνεις, για να μην κριθείς!

Εμείς οι άνθρωποι έχουμε μία απερίγραπτη ανάγκη και συνήθεια να κρίνουμε πάντα τους άλλους.. Κρίνουμε με βάση τα δικά μας μέτρα και σταθμά, βάσει εκείνου που εμείς θεωρούμε σωστό και καλό! Βιαζόμαστε να κατηγορήσουμε κάποιον για κάτι που έκανε, να βγάλουμε την ετυμηγορία μας και να τον καταδικάσουμε, απλά και μόνο διότι η κρίση μας αυτό μας λέει.
Η σοφή παροιμία λέει "Μην κρίνεις, ίνα μην κριθείς!"
Κοινώς, μην κρίνεις καταστάσεις και ανθρώπους με ευκολία, μη βιάζεσαι να βγάλεις συμπεράσματα, και κυρίως, μην είσαι σίγουρος πως αυτό που εσύ θεωρείς σωστό είναι πράγματι σωστό!
Είχα μία συζήτηση προχτες βράδυ για την υγεία του Αρχιεπισκόπου. Βιάστηκα να σχολιάσω "Μα καλά, δεν τα αφήνει αυτά ο άνθρωπος, να γυρίσει στην πατρίδα του, και να αντιμετωπίσει με θάρρος και πίστη τη δοκιμασία που του έστειλε ο Θεός? Δεν αφήνει το μόσχευμα για κανένα νέο παιδί, που το έχει περισσότερη ανάγκη?"..Μετά όμως σκέφτηκα πως όπως όλοι μας, έτσι και εκείνος έχει το δικαίωμα να κάνει και να ελπίζει στο καλύτερο για την υγεία του. Και μετά, χτες, άκουσα πως η μεταμόσχευση δεν έγινε ποτέ, διότι το πρόβλημα είναι ακόμη μεγαλύτερο..
Ένιωθα πάντα αισθήματα οργής προς το συγκεκριμένο άνθρωπο. Ίσως διότι δε μου αρέσει η έπαρση, διότι δε μου αρέσει η εκμετάλλευση της πίστης μου για απόκτηση εξουσίας..Διότι θεωρώ ότι ένας άνθρωπος στη συγκεκριμένη θέση θα έπρεπε να διακατέχεται από σεμνότητα, γαλήνη, πίστη και ελπίδα..Κι όμως,σήμερα λυπάμαι! Λυπάμαι διότι είναι κι αυτός ένας ακόμη άνθρωπος, σαν εσένα κι εμένα, με τα λάθη του, τις αμαρτίες του και τις δοκιμασίες του.
Διότι στο βάθος, αυτός μπορεί να είναι πολύ πιο ευάλωτος, πιο μπερδεμένος, πιο αδύναμος! Και διότι υποψιάζομαι, πως απλά δεν είχε "what it takes" για να είναι αντιπρόσωπος του Θεού και της πίστης σε αυτή τη χώρα..

Αλλά και πάλι, ποιά είμαι εγώ για να τον κρίνω?
Και γιατί προσπαθούμε να κρίνουμε, να υπερτονίζουμε τα στραβά του άλλου, αγνοώντας τα καλά που έχει κάνει? Μήπως εμείς είμαστε οι τέλειοι? Μήπως εμείς δεν κάνουμε λάθη? Και γιατί τα δικά μας λάθη είναι απλές παρατυπίες, ενώ των άλλων θανάσιμα αμαρτήματα?

Food for thought!..
Καλή μας μέρα!

Μια αλλαγή..

Σας έχει τύχει ποτέ να περνάτε μία φάση του στυλ "Θέλω να αλλάξω κάαατι στη ζωή μου"?
Ε λοιπόν εγώ την περνώ αυτή τη φάση κατά πάσα πιθανότητα με περιοδικότητα συνήθως 2ετίας. Την πέρασα το 2001, την πέρασα το 2003, μετά μου ξαναήρθε το 2005 και τσουπ, εμφανίστηκε και πάλι το 2007! Χωρίς πλάκα, ανά 2 χρόνια με πιάνει μία περίοδος ανακαίνισης.
Το 2001, η ανακαίνιση ήταν στην προσωπική μου ζωή - μικρών διαστάσεων θα έλεγα.
Το 2003, η ανακαίνιση ήταν η μεγαλύτερη ως τώρα. Θέλοντας να ξεφύγω από σκέψεις, αναμνήσεις και πληγωμένα συναισθήματα, μπήκα σε ένα αεροπλάνο και την έκανα για Γερμανία! Γύρισα πιο δυνατή από ποτέ, με όρεξη και διάθεση να ξαναφτιάξω τη ζωή μου εδώ..
Έτσι κι έκανα, μέχρι κάποια στιγμή το 2005, που μου την έδωσε (φθινόπωρο, by the way, με πιάνει συνήθως αυτή η τάση!), και έκανα πάλι αλλαγές. Αυτή τη φορά, στο δωμάτιό μου! Μία κυριολεκτική ανακαίνιση, με νέα επιπλάκια, κάδρα, χρώματα - με πλήρη επιτυχία!
Και τώρα?
Τώρα τί με έπιασε πάλι με τις αλλαγές, με τις ανακαινίσεις?
Και τί θα αλλάξω άραγε αυτή τη φορά? Και πότε θα μου φύγει αυτή η τάση, να τραβήξω κι εγώ μιαν άγκυρα, και να μη θέλω να πάω παρακάτω?

Νωρίς είναι ακόμα!..

Google Trends!..

Σήμερα έπεσα τυχαία πάνω σε ένα πολύ ενδιαφέρον εργαλείο του Google, το λεγόμενο Google Trends. Έβαλα λοιπόν κι εγώ μερικά από τα πιο γνωστά νησιά μας, να δω ποιό είναι το πιο δημοφιλές σε "Hits" στο Google!
Και, ιδού τα αποτελέσματα..!Ενδιαφέρον, ε?...Είμαστε μία παραδοσιακά καλοκαιρινά τουριστική χώρα! Η Κρήτη είναι σταθερά πρώτη στις προτιμήσεις του κόσμου, με δεύτερη τη Σαντορίνη, τρίτη την Κέρκυρα και τέταρτη τη Μύκονο!
Παίξτε κι εσείς με το Google Trends, και πειραματιστείτε με ο,τιδήποτε! Έχει πολλή πλάκα!
Για δείτε και το παρακάτω!Τα "hits" των εποχών! Συμπεράσματα, δικά σας! :-)