Άδεια η πόλη, πού πήγαν όλοι...

Παραμονές Χριστουγέννων, γύρω στις 15 Δεκέμβρη ας πούμε..Περπατάς στην Αθήνα και, ανεξάρτητα από τα γεγονότα της φετινής χρονιάς, δε βλέπεις κόσμο να τριγυρνάει στα καταστήματα. Ένας από δω, ένας από κει, και κατεβαίνεις την Ερμού σαν να κατεβαίνεις έναν απλό πολυσύχναστο δρόμο της Αθήνας.

Παραμονές Χριστουγέννων, από τις αρχές μέχρι περίπου τις 21 Δεκέμβρη..Περπατάς στη Ζυρίχη και βλέπεις τον κόσμο να πηγαινοέρχεται, και αναρωτιέσαι "καλά, διαδήλωση έχουν?".. Προσπαθείς (να σημειωθεί η προσπάθεια!!) να μπεις μέσα στα Η&Μ, στo Jelmoli, στο Manor και το Globus, αλλά δε σε θέλει, κάποιος θα σε πατήσει, δε θα μπορείς να περάσεις, χαμός εν ολίγοις παντού..

Ξαναπήγαινε τώρα μια βόλτα στην Αθήνα από τις 24 μέχρι τις 31 Δεκέμβρη, κι άλλη μία στη Ζυρίχη, και θα δεις την τράμπα των πραγματικοτήτων. Στην Αθήνα η λαοθάλασσα, κατεβαίνει από την πλατεία Συντάγματος και ζμπρώχνεται στην Ερμού και τους γύρω δρόμους, κάνει ουρές ατελείωτες έξω από το Mall και τα παρακείμενα αδελφάκια του (κυρίως, δε, αν βρέχει κι έχει το ψωφόκρυο των τελευταίων ημερών!), και στον πανικό των εορτών τρέχουν όλοι να αγοράσουν τα Χριστουγεννιάτικα δώρα, φορτωμένοι σαν τον Άγιο Βασίλη. Την ίδια ώρα, η Ζυρίχη άδεια..ΑΔΕΙΑ λέμε..Μάζεψαν τις Χριστουγεννιάτικες αγορές, το έλατο με τα Swarovski στο σταθμό, στο τραμ κ τα λεωφορεία ψυχή, στο γραφείο απόλυτη ησυχία. Σήμερα το πρωί περίμενα το λεωφορείο στη στάση, όπου συνήθως τουλάχιστον άλλα 20 άτομα περιμένουν μαζί μου, και ήμουν οοοολομόναχη!Ψυχή, κανείς στο δρόμο! Σκιάζεσαι ένα πράγμα!

Πού πήγαν όλοι?Στααα βουνά, πού αλλού?!? Αν πας μια βόλτα προς τα γύρω χιονοδρομικά, η κατάσταση θα θυμίζει και πάλι διαδήλωση, αυτή τη φορά ντυμένη στα λευκά! Και στην Αθήνα, γιατί όλοι είναι ακόμη εκεί? Τί κάνουμε λάθος βρε παιδιά?!

Χεχε, διαφορετικές πραγματικότητες! Μια διαφορετικότητα που κάθε φορά που κατεβαίνω στην Αθηνούλα, γίνεται ολοένα και μεγαλύτερη γμτ..Πέρασα τα πιο όμορφα Χριστούγεννα των τελευταίων ετών, έφαγα του σκασμού, είδα πολύ κόσμο στο λίγο χρόνο που είχα, και..γύρισα με μία βέεεερα στο χέρι! :) Οι Πικοαρραβώνες ήταν ΟΛΑ τα λεφτά, το διασκεδάσαμε με την καρδιά μας, και ανανεώσαμε το ραντεβού μας για ένα 6άμηνο αργότερα :) Πήγα στο Mall για ψώνια και το θαύμασα, πήγα στις πανέμορφες καφετέριές μας στο Tease Plus, το Vertigo και το Wabi, κατέβηκα στην Ερμού για ψώνια, έκλεισα και νυφικό (είμαι γρήγορη εγώ, σας το είπα!!), έφαγα ωραία μεζεδάκια στο Δια Ταύτα στο Θησείο, και ρακομελάκια στη Μορφή! Απ'όλα σας λέω!! Πήγαμε και στους αρραβώνες του Φ και της Δ, τεεελεια ήταν! Ναι ναι, σε περίπτωση που αναρωτιέστε, μάλλον κολλητική είναι η ασθένεια του αρραβώνα Χριστουγεννιάτικο!! :) Την Κ. δεν κατάφερα να δω μονάχα, α ρε φιλενάδα, αυτή η απόσταση μας έχει φάει τόσο καιρό!!

Κι ενώ όλα μου φαινόντουσαν πανέμορφα, κατέβηκα Κυριακή βράδυ στο κέντρο. Και κάτι με τσίμπησε στην καρδιά μου..Έβλεπα τις αντιθέσεις σε όλο τους το μεγαλείο, τα καμένα, και δίπλα τα έλατα..Τα διαλυμένα αυτοκίνητα, κι από δίπλα φωτάκια. Η πόλη των απόλυτων αντιθέσεων. Να μην ξέρεις αν πρέπει να νιώσεις χαρά, που είναι Χριστούγεννα, ή θλίψη, που η πόλη σου κάθε χρόνο τρώει κι άλλη μια σφαλιάρα και πάει παρακάτω..Και νά'ταν μόνο η Αθήνα, καλά θα ήταν. Με όποιον κι αν μίλησα αυτές τις μέρες, η απορία ήταν μία "Πού θα πάει η κατάσταση σε αυτή τη χώρα?"..και ένα βλέμμα θλίψης ερχότανε να καθίσει πάνω στη χαρά των Χριστουγέννων.

Στο αεροδρόμιο στη Ζυρίχη, με ρωτάει ο τύπος στο Τσεκ Ιν "Αθήνα ε? Δε φοβάστε με αυτά που γίνονται?"
Η Αθήνα, η πόλη της Δημοκρατίας και του Περικλή, του Παρθενώνα και του Πολιτισμού. "Τι να φοβηθώ καλέ?" τον ρωτάω εγώ.."Ε, τους νέους, με αυτά που κάνουν!" μου απαντάει. "ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΝΕΟΙ το πρόβλημα κύριε, ούτε είναι εκείνοι που έχουν προκαλέσει αυτό το μπάχαλο!" του απάντησα εγώ, δε φάνηκε όμως να τον έπεισα και πολύ. Συζητώντας με έναν θείο της Δ. στον προαναφερθέντα αρραβώνα της με τον Φ., άκουσα μία άποψη για 1η φορά , που μου έκανε εντύπωση.. "Πίσω από όλα αυτά, βρίσκονται οι Βρετανοί!" μου είπε ο θείος αυτός. "Όπως έγραψε και ένας σοφός Έλληνας της αρχαιότητας, αν έχεις απέναντί σου έναν εχθρό που δεν μπορείς να τον ελέγξεις ή να τον νικήσεις, το καλύτερο που έχεις να κάνεις είναι να τον κάνεις να αλληλοφαγωθεί. Πετάς πέτρες μέσα στο στράτευμα, κι αρχίζουν να τρώγονται μεταξύ τους, νομίζοντας ότι οι πέτρες προήλθαν από άλλα μέλη του στρατεύματος!".. Το συζήτησα με τον Πίκο, διότι μου φάνηκε αρκετά ακραία και εξωπραγματική η άποψη. "Λες? Να μας βάζουν να τρωγόμαστε μεταξύ μας επίτηδες?".."Κι αν ναι γιατί? Τί έχουν να κερδίσουν, ελέγχοντας την Ελλαδίτσα μας?"

Σκέψου το και σύ,εγώ φοβάμαι να πιστέψω πως ισχύει κάτι τόσο συνωμοτικό. Θέλω να πιστεύω ότι για το χάλι μας ευθυνόμαστε εμείς, ότι μπορούμε, αν αλλάξουμε, να το αλλάξουμε. Ότι μπορούμε να πετάξουμε τη ρουφιανιά και τη ρετσινιά από πάνω μας, και να φερόμαστε σωστά και δίκαια, τόσο απέναντι στον συνάνθρωπό μας και στο κράτος μας, όσο και στον ίδιο μας τον εαυτό.

Διότι αν τα καταφέρουμε όλα αυτά, και με το ανοιχτό και πραγματικά έξυπνο μυαλό που έχουμε (είμαστε χρόνια μπροστά από τους Ελβετούς στη νοοτροπία, κι αυτό είναι γεγονός!), τότε θα είμαστε άρχοντες..του εαυτού μας, της χώρας μας! Λέτε τελικά αυτό να φοβούνται οι Βρετανοί?!?

Χαχα, το τσάκισα πάλι το ποστάκι. Από αλλού ξεκίνησα, κι αλλού έφτασα. Να με συγχωρείτε, αλλά μπήκαμε προχτές το απόγευμα, γυρνώντας από Ελλάδα, στο τραμ και πήρα μία από τις free press εφημερίδες για να δω τί έγινε στην Ελβετία τις 6 μέρες που λείπαμε. Κάπου στη 3η-4η σελίδα, και το θέμα της λωρίδας της Γάζας. Ο τίτλος? "Ή Χαμάς πρέπει πλέον να συμμορφωθεί!"..Κατάλαβες? Οι Παλαιστίνιοι είναι οι κακοί, οι Ισραηλινοί είναι καλά παιδιά βρε, μην τους βλέπετε έτσι..Κι από δίπλα, η φωτογραφία ενός Παλαιστίνιου που, όπως έλεγε η λεζάντα, "απομακρύνεται υγιής, σε ασφαλές μέρος!". Για τους υπόλοιπους που σκοτώθηκαν δίχως λόγο, παιδάκια μικρά και άμαχο πληθυσμό, μοκοκό..Άι σιχτίρ λέω εγώ,τουλάχιστον στην Ελλάδα οι τύποι με τις μαύρες καπελαδούρες και τα κοτσίδια τα στριφτά δεν κάνουν (ακόμα?!) κουμάντο! Βουρ στο δρόμο με ένα ποδήλατο, να τους εμβολήσουμε όλους, όσο προλαβαίνουμε!! :)

Ουφ, λέω να το κλείσω το ποστάκι μου σιγά σιγά, διότι αν με αφήσετε, θα μιλάω για 3 ποστάκια ακόμα! Να ευχηθώ λοιπόν να έχουμε μία ΚΑΛΗ ΝΕΑ ΧΡΟΝΙΑ, να γίνουν όοολα τα όνειρά σας πραγματικά, να ονειρεύεστε, να απαιτείτε, να ελπίζετε. Να μην ξεχάσουμε αυτά που έγιναν λίγο πριν την εκπνοή του χρόνου σε όλη την Ελλάδα αλλά και στον κόσμο, να μην αφήσουμε την καθημερινότητα να μας αλλοτριώσει, και να προσπαθήσουμε, όσο και όπως μπορεί καθένας μας, να αλλάξουμε κάτι από αυτά που μας πληγώνουν, και να κάνουμε τον κόσμο μας λίιιιγο καλύτερο! Λίγο εγώ λίγο εσύ, θα τα καταφέρουμε! (κι άσε το Βρετανό να ψάχνεται μετά!!)

ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ φίλοι μου καλοί, να περάσετε τέλεια τις επόμενες γιορτινές μερούλες, και.. ΣΤΑ ΔΙΚΑ ΣΑΣ οι ελεύθεροι!!!!

ΤΜ in love, forever and ever and ever and ever (and ever)^n, n-> 00

It's Prova Time!!!

Καλημερούδια!!Από το άδειο μου γραφείο, όπου όοολοι έχουν πάρει άδεια, κι έχουν αφήσει εμένα πίσω να αναρωτιέμαι πώς θα περάσει κι αυτή η μέρα. Ευτυχώς το τηλέφωνο δε χτυπάει δαιμονισμένα (Δόξα τω Θεό!!), κι έτσι κι εγώ χαζεύω στο ιντερνετ, ακούω ωραία μουσικούλα και ψάχνω να βρω τι δωράκια να κάνω σε φίλους και γνωστούς!!

Το περασμένο σαββατοκύριακο το περάσαμε - πού αλλού ?!? - στα καταστήματα! Με τις αδερφούλες μου in town, η επιλογή ήτανε μονόδρομος!!! Πήγαμε και στο Ζοro, και βρήκαμε και ένα πανέμορφο υποψήφιο dress για τον Ιούνιο!Ναι καλέ, για το νυφικό σας λεώ! Είχανε αράξει εκεί έξω οι 3 αδερφούλες μου, κι εγώ σαν μοντέλο μπαινόβγαινα και δοκίμαζα νυφικούλια, for the first time!!!Ήμουν σαν το χαζό παιδί, χαρά γεμάτο. Αν και ρομαντική ψυχούλα, ποτέ μου δεν είχα ιδιαίτερο όνειρο "να ντυθώ νυφούλα"..Όπως εξακολουθώ να αντιτίθεμαι σε όλη αυτή τη μανία και τον καταναλωτισμό που περιβάλλει οτιδήποτε περιλαμβάνει τη λέξη γάμος. Αλλά, όταν δοκίμασα εκείνα τα νυφικούλια, ένιωσα μοναδικά..Κοίταξα τον εαυτό μου στον καθρέφτη, και χαζογέλαγα μόνη μου. Οι αδερφούλες μου απέξω να σχολιάζουν "ααααχ, αυτό είναι τέλειο" ή "ααχ, αυτό δε μου αρέσει, καλύτερο το άλλο", κι εγώ να αισθάνομαι σαν μικρό παιδάκι..Σαν να έβαζα τα καλά μου, και να έβγαινα στη σκηνή για να πω το ποιηματάκι μου!Τρακ, όχι αστεία..Πού να φτάσει δηλαδή και η μέρα του γάμου, να δείτε τρακ κ άγχος που θα έχω!!Για την ιστορία, όλα τα νυφικά που διάλεξα έτυχε να είναι La Sposa, πανέμορφα, το ένα πιο ωραίο από το άλλο!

Μετά από την πρώτη πρόβα, ακολούθησαν οι βόλτες στα καταστήματα. Να κουτσομπολεύουμε, να χαζεύουμε, να μπαίνουμε σε κάθε κατάστημα, ανεξάρτητα από το μπάτζετ που είχαμε, και να χαζεύουμε. Μετά από προτροπές της μπουρμπουλίτσας, μπήκαμε και σε ένα κατάστημα της Louis Vuitton. Ξέρετε, από εκείνα που σου ανοίγουν την πόρτα για να περάσεις, που σε κόβουν από πάνω ως κάτω..Είχαμε εμείς τον αέερα μας, και χαζεύαμε. Μόλις πέσαμε στο πρώτο καρτελάκι με τιμή (600 φράγκα για ένα τόσο δα πορτοφολάκι???), την κάναμε με ελαφρά πηδηματάκια. Εδώ που τα λέμε κιόλας βρε παιδιά, εγώ το λέω στο μπουρμπουλίτσα αλλά δε με ακούει : Αυτές οι τσάντες της LV δε μου αρέσουν, μα με τίποτα σας λέω. Τί μανία είναι κι αυτή, δεν μπορώ να καταλάβω...

Ανεβοκατεβήκαμε πολλάκις την Bahnhofstrasse, κάναμε ψώνια, ήπιαμε καφεδάκι, πήγαμε και στο Sihlcity για περαιτέρω βόλτες (και μακαρονάδες στο Vapiano, σταααθερή αξία!!), και γυρίσαμε εξαντλημένοι σπίτι κατά τις 9+..

Κυριακή μια από τα ίδια, χωρίς το κομμάτι με την πρόβα :) Τη θέση του αυτή τη φορά πήρε ένα νοστιμότατο Bruuunch, το οποίο πολύ χαρήκαμε! Η πόλη μας φοράει τα καλά της, και υποδέχεται τον κόσμο που τριγυρνάει στα στενά της, τα εστιατόρια, τα μπαράκια, τα τραμ και τη λίμνη!! Αχ, τέλεια!

Η ώρα αισίως έχει φτάσει λοιπόν τρειιις! Πρωί ξεκίνησα να γράφω το ποστάκι μου, και μ'έχει πιάσει απόγευμα κιόλας! Εμ, μίλησα με τη φουλίτσα, μίλησα με τη Β, με την Ε, έκλεισα κ 2 ακόμη ραντεβουδάκια για νυφικούλια τώρα που θα είμαι κάτω (μου άνοιξε η όρεξη, ή μου φαίνεται?!), κ πέρασε η μέρα μου χαλαρά!!! Γιούπι!!

Σας αφήνω, να πάω να φτιάξω ένα φραπεδάκι!!Πολλά φιλάκια σε όλους, και αν δεν τα ξαναπούμε πριν τα Χριστούγεννα, ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ, με αγάπη, με όνειρα, με ελπίδα! Μέρες που είναι, ας προσπαθήσουμε να θυμηθούμε πώς ήταν,όταν είμασταν μικρά παιδιά...

ΚΑΛΑ ΠΙΚΟΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ!!!!!

13...12...11...

Η αντίστροφη μέτρηση έχει αρχίσει σας λέω!!Για τί? Για όλα..Για να έρθουν οι αδερφούλες μου και να περάσουμε ένα τέλειο σ/κ στη Ζυρίχη!! Για να ξαναμπούμε στο αεροπλανάκι και με λιγότερες -ελπίζω αυτή τη φορά!!- αναταράξεις να ξαναπατήσουμε τα ποδάρια μας στα ταλαιπωρημένα πάτρια εδάφη! Για να περάσουμε Χριστούγεννα με τη μεγαλύτερη, πλέον, οικογένειά μας!!! Για να γιορτάσουμε όλοι μαζί στις 27 του μήνα! Για να δούμε τους φίλους μας και να πάμε επιτέλους για αυτά τα πολυπόθητα ρακομελάκια στο κέντρο!! Για να πάμε στην Ερυθραία ;) Για να δοκιμάσουμε τον υποψήφιο catera μας, τον Γιώργο! Για να πάμε στον αρραβώνα του Φ και της Δ!!!!! Η ώρα η καλή παιδιάα (λέτε να μας προλάβετε?? :P)..
Αχ, το ξέρετε ότι μου αρέσουν οι γιορτές!!Και μου αρέσουν διότι όλοι μαζευόμαστε, έστω για λίγες μέρες, στον τόπο μας..και ανταλλάσουμε ιστορίες, και διηγούμαστε παραμύθια, και παίζουμε παιχνίδια και κάνουμε όνειρα για τη νέα χρονιά!!
Λέτε να αγοράσουμε και κανένα πρωτοχρονιάτικο λαχείο, έτσι για το καλό? Ποτέ δεν ξέρεις πότε μπορεί να αλλάξει η τύχη σου! :)

Σήμερα έχουμε το Χριστουγεννιάτικο πάρτυ με την εταιρεία μου!Αααχ, και θα μου λείψουν για μία ακόμη φορά οι βονταφονοφίλοι μου!!Τα εταιρικά πάρτυ είναι τόοσο βαρετά όταν δεν έχεις τους φίλους σου τριγύρω, άλλοτε να την πέφτουν στο μπουφέ κι άλλοτε να σχολιάζουν ότι πέσει στην προσοχή τους! Θα πάμε με τους εδώ συναδέλφους για βόλτα, λέει, στην Ζυρίχη! Θα κάνουμε ένα δίωρο περίπατο, στο ιστορικό της κέντρο. ΜΕ ΤΟ ΚΡΥΟ βρε παιδιά μου καλά ? Με τους -2? Με το χιόνι να πέφτει ασταμάτητα? Δεν κάνουμε σκιπ τη βολτίτσα να πάμε κατευθείαν στο ψητό λέω εγώ? εε εε, τι λέτε?

Με αυτά και μ'αυτά, πρέπει να πάω και για τα Χριστουγεννιάτικα δώρα μου! Να πάρω ωραία πραγματάκια, σε φίλους κ συγγενείς. Να βρω και ένα καλό δωράκι για την αγάπη μου που γιορτάζει! Καμιά καλή ιδέα, anyone?

Σας αφήνω τώρα να πάω να μασαμπουκώσω το "Weihnachtsmenü" που έχει σήμερα στο εστιατόριο της εταιρείας!! Πολλά φιλάκια σε όλους σας, και θα τα ξαναπούμε σύυυντομα!!!
xxxxx

Είπα να αλλάξω λίγο κλίμα, αλλά...

Πριν λίγο έλαβα ένα email, για έναν (απ'ότι φαίνεται όχι και τόσο) πρωτοφανή ξυλοδαρμό νέου από τα ΜΑΤ.
Παραθέτω το λινκ του blog όπου η μαρτυρία της Μυρτώς θα σας κάνει να σιχαθείτε για μία ακόμη φορά που αυτά τα ζώα θεωρούνται άνθρωποι, και δρουν ανενόχλητοι..
http://alepouda.blogspot.com/2008/12/blog-post_16.html

Ντροπή, αηδία και οργή...
Μας έχουν κράξει μέχρι και από τη Διεθνή Αμνηστία για την απερίγραπτη βία που χρησιμοποιεί η αστυνομία στην Ελλάδα, αλλά πολλοί εγκληματίες αστυνομικοί εξακολουθούν να περπατούν ακάθεκτοι ανάμεσά μας, δέρνοντας όποιον βρεθεί στο διάβα τους!
ΠΕΤΑΞΤΕ ΤΟΥΣ ΕΞΩ, πριν θρηνήσουμε κι άλλες ανθρώπινες ζωές!!

Snow is falling, all around meee!!

Λατρεύω το χιόνι! Λατρεύω τον ήχο του όταν πέφτει κι ακουμπάει στη γη, τη μυρωδιά της ατμόσφαιρας,τα χρώματα που αποκτάει η πόλη όταν τη σκεπάζει το άσπρο πέπλο. Από τότε που ήμουν πιτσιρικάκι, κάθε φορά που βλέπαμε στις ειδήσεις για "πιθανές χιονοπτώσεις στην Πάρνηθα, ακόμη και στα βόρεια προάστια", ξυπνούσα το πρωί με μία ελπίδα. Άνοιγα τα μάτια μου και αφουγκραζόμουν..Αν δεν περνούσε αυτοκίνητο από το δρόμο που περνάει μπροστά από το σπίτι μου, τότε είχαν πιάσει οι προσευχές μας και μπορούσαμε να περάσουμε τη μέρα παίζοντας χιονοπόλεμο, ανάβοντας το τζάκι, πίνοντας σοκολάτες στην "πλατεία του χωριού μας" και όλα αυτά τα ωραία..Κοινώς, σχολείο κλειστό, δουλειά γιοκ, όλα τέλεια..

Σήμερα το πρωί άνοιξα τα ματάκια μου όπως πάντα κατά τις 7 παρά, και σηκώθηκα με βαριά καρδιά για να έρθω στη δουλειά. Πάει ο Πίκος μου στην κουζίνα και μου λέει "ΕΙΝΑΙ ΟΛΑ ΚΑΤΑΣΠΡΑ ΕΞΩ!"..Ε καλά, σκέφτηκα κι εγώ..Ζυρίχη είναι, λογικό είναι να έχει χιονίσει. Και ετοιμαστήκαμε για τη δουλειά. Ανοίγοντας την πόρτα του σπιτιού μας, συνειδητοποιήσαμε ότι η διαδρομή για τη δουλειά δε θα ήταν και τόσο εύκολη υπόθεση τελικά. ΠΟΛΥ χιόνι, παντού. Δρόμοι κλειστοί, πεζοδρόμια κάτασπρα, και παντού μικρά εκχιονιστικά μηχανήματα που πάλευαν να φέρουν την κυκλοφορία σε μια ευθεία. Βάλαμε καλά τα σκουφάκια κ τα γαντάκια μας,και κινήσαμε (οι αφελείς!!) για τη στάση του λεωφορείου. Γεμάτη η στάση, γιοκ λεωφορείο. Μόνο προς την αντίθετη κατεύθυνση περνούσαν, προς τη δουλειά όμως τίποτα. Σκεφτόμαστε σκεφτόμαστε..Ας πάρουμε το τραμ! Και ποιός σας είπε ότι το τραμ περνούσε?

Να μην πολυλογώ, από τις 7.30 που φύγαμε από το σπιτάκι μας, εγώ έφτασα αισίως αντί για τις 7.45 στις 8.45 στη δουλείτσα μου! Θα μου πεις, και δε πήγαινες με τα πόδια? Πιο γρήγορα θα έφτανες! :) :)

Φτάνοντας στη δουλειά, έψαξα να βρω φωτογραφιούλα της πόλης μας σήμερα το πρωί,να τη δείτε να ζηλέψετε..
Είναι από το site της Ζυρίχης, όπου έχει ζωντανή Web Cam!! Απολαύστε μας!!!

ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑΑΑΑΑ!!!

Όταν η ρουτίνα μας επιστρέφει..

Έτσι έγινε και με τις πυρκαγιές, άνθρωποι φώναζαν, άρπαζαν ευκαιρίες, κατηγορούσαν, έκαναν πολιτική, υπόσχονταν, έκλαιγαν, διαμαρτύρονταν..Τόσοι άνθρωποι χάθηκαν, τόσες ανθρώπινες ζωές, τόσα σπίτια έκλεισαν, κι όμως το ξεχάσαμε, κι όμως πήγαμε παρακάτω. Έκλεψαν το οξυγόνο μας, μας στέρησαν ένα κομμάτι από το μέλλον μας, κι όμως..Ξεχάσαμε τα καμμένα σπίτια, τις χαμένες και διαλυμένες ζωές, κάποιοι βρέθηκαν να πουν "ε, αφού τους ξαναψήφισαν, ας τα λουστούν τώρα" και να δώσουν έτσι ένα άλλωθι στον εαυτό τους και να πάνε παρακάτω, να επιστρέψουν στην καθημερινότητά τους.

Τί σκ..τά έχουμε στο μυαλό μας και ξεχνάμε ΤΟΣΟ εύκολα? Έχει κάτι ο αέρας που καθημερινά αναπνέουμε, και νεκρώνει τα κύτταρα του εγκεφάλου μας? Τόσο πολύ μας ρουφάει πια αυτή η καθημερινότητα, τόσα προβλήματα έχουμε, που επιλέγουμε να ξεχάσουμε τα εγκλήματα που έγιναν και γίνονται, και να ασχοληθούμε με τον εαυτούλη μας? Ή μήπως έχουμε χάσει ΚΑΘΕ ελπίδα ότι κάτι μπορεί να αλλάξει, και αντί να νιώθουμε αδύναμοι απέναντι στο κακό το σύστημα και το ακόμη χειρότερο κράτος, πάμε παρακάτω και επιλέγουμε να ξεχάσουμε αυτά που μας πονάνε?

Διότι ξέρεις και ξέρω, πως αν όχι σε 1,2,5,10 μέρες, το πολύ σε ένα μήνα κι όταν η Αθήνα και οι υπόλοιπες πόλεις θα έχουν κουκουλώσει καλά καλά τις πληγές τους, θα έχεις και θα έχω πάει παρακάτω. Θα έχουμε μαζευτεί στα στολισμένα σπιτάκια μας, θα τρώμε τις Χριστουγεννιάτικες λιχουδιές και τα μελομακάρονά μας, και θα ΞΕΧΑΣΟΥΜΕ. "Και τί να κάνουμε ρε κοπελιά, να τα βάψουμε μαύρα και να το ρίξουμε στο ποτό?" θα ρωτήσεις. Όχι ρε φίλε, να μην τα βάψεις μαύρα..Αλλά να μην ξεχάσεις!Να πιάσεις το παιδί σου,και να του μιλήσεις. Να του εξηγήσεις τη σαπίλα της κοινωνίας στην οποία ζει, να το βοηθήσεις να επιβιώσει μέσα σε έναν κόσμο άδικο. Να μην του πεις "Είδες οι αλήτες, κάψανε το Χριστουγεννιάτικο έλατο και σπάσανε την Αθήνα!", παρά να του εξηγήσεις, με απλά και ειλικρινή λόγια το γιατί. Να δεις πως σκέφτεται, διότι αύριο θα είσαι ο πρώτος που αυτό το παιδί θα κατηγορήσει για τον κόσμο που του παρέδωσες.

Στην παραζάλη των ημερών και των γεγονότων που διαδραματίζονται είτε μπροστά στα μάτια μας, είτε στο ραδιόφωνο, τις τηλεοράσεις και τις εφημερίδες, έχουμε ΧΑΣΕΙ τις αξίες μας, τα πιστεύω μας. Δεν ξέρουμε ποιόν να πιστέψουμε, ποιός έχει δίκιο και ποιός άδικο, ποιός θέλει το καλό μας και ποιός είναι επαναστάτης της βλακείας. Όχι, αυτά δεν πρέπει να ξεχαστούν και να τα καταπιούμε μαζί με δυο κουτιά κουραμπιέδες και μελομακάρονα.

"Ωραία τα λες ρε κοπελιά, στο ξαναλέω. Δε νομίζεις όμως ότι όλα αυτά που λες είναι λίγο ουτοπικά?" ..Ρε φίλε, κάθε φορά που θα βρίσκεσαι με την παρεούλα σου για καφεδάκι στο Θησείο, στην Τσιμισκή, στο Βόλο, την Πάτρα, το Ηράκλειο, τα Χανιά, την Αλεξανδρούπολη, αφιέρωσε και μερικά λεπτά για να ΣΥΖΗΤΗΣΕΤΕ. Συζήτηση στη συζήτηση, κάποια καλή ιδέα θα κατέβει. Σταμάτα να ασχολείσαι με τις μπούρδες που σε ταϊζουν,με τα κουτσομπολιά, τα εξ-φάκτορ, τις υποσχέσεις, τα ψέματα και ξύπνα τους φίλους σου. Αν η κατάσταση στην χώρα σου δεν αφορά εσένα, τον 15άχρονο, τον 20άχρονο, ή τον 30άχρονο, εσένα που αύριο θα φέρεις παιδιά σε αυτόν τον κόσμο, τότε ποιός περιμένεις να σε σώσει? Προσπάθησε να αποστασιοποιηθείς από δεξιούς και αριστερούς, από καλούς κ κακούς, διάβασε, συζήτα, και βρες την αλήθεια. Κι ίσως έτσι, βρεθεί και μια λύση..

Όταν η ρουτίνα μας επιστρέψει, θα πρέπει να την αντιμετωπίσουμε επιτέλους με άλλο μάτι.
Το ξυπνητήρι χτύπησε. ΞΥΠΝΑ λέμε..

Χωρίς λόγια..

Είστε εκεί, και ζείτε την κατάσταση από κοντά. Και κάθε φορά που πετυχαίνω κάποιον στο gmail, το msn ή το facebook μου λέει "Τυχερή που είσαι που είσαι μακριά!".Κι εγώ γιατί αισθάνομαι ακριβώς το αντίθετο? Θά'θελα να είμαι εκεί, να κατέβω κι εγώ στο δρόμο με τους υπόλοιπους, να φωνάξω για τα όνειρά μας, τα θέλω μας, το μέλλον μας γαμώτο.

Δεν έχω λόγια για να εκφράσω πώς αισθάνομαι τις τελευταίες μέρες. Με ένα ακουστικό στο αυτί, ακούω διαρκώς ραδιόφωνο.Μαρτυρίες κόσμου που συγκλονίζουν. Εικόνες που τρομάζουν, φωνές που προσπαθούν να ξεσηκώσουν όλη τη χώρα ενάντια στην αδικία.
Ώρες ώρες αισθάνομαι ότι η Ελλάδα στην οποία γεννηθήκαμε είναι η πιο άδικη, η πιο διεφθαρμένη και η πιο ανέλπιδη Ελλάδα των τελευταίων δεκαετιών.

Τι να πω..Τα έχουν πει με χίλιους δυο τρόπους τόσοι άνθρωποι στα μπλογκς τους, στο ραδιόφωνο, στις παρέες, ακόμη και στο facebook. Λόγια δεν έχουν μείνει πλέον άλλα, μόνο πράξεις..Και ο Θεός να βάλει το χέρι του να μη χαθούν κι άλλες ανθρώπινες ζωές, να μην κλείσουν κι άλλα σπίτια, και να ξημερώσει ένα καλύτερο αύριο..

"Υπερασπίσου το παιδί
γιατί αν γλιτώσει το παιδί
υπάρχει ελπίδα..."

Κατι λέγαμε για ελπίδα..

Διαβάζω πως τα σχολεία ολόκληρης της χώρας θα είναι αύριο κλειστά. Πως τα πιτσιρίκια έχουν βγει στους δρόμους και κάνουν αυτό που μεγαλώνοντας όλοι ξεχνάμε : Φωνάζουν, διαμαρτύρονται, απαιτούν την απόδοση της δικαιοσύνης, την επιστροφή της δημοκρατίας σε αυτό το διαλυμένο κράτος.

ΜΠΡΑΒΟ στα παιδιά! Μπράβο, μπράβο,μπράβο..
http://www.in.gr/news/article.asp?lngEntityID=965558&lngDtrID=244

Η χώρα μου στα πρωτοσέλιδα..

Σήμερα πηγαίνοντας για τη δουλειά, πήρα την 20minuten, την "City Press" ας πούμε της Ελβετίας. Κάθε μέρα περνάω από το ειδικό κουτάκι της και αρπάζω μία, για να διαβάζω στο λεωφορείο στο δρόμο για τη δουλειά. Πλησιάζοντας σήμερα για την καθιερωμένη μου εφημερίδα, αναρωτιόμουν.. "Λές να μας έχουν κράξει?Δε θα έχουν και άδικο..", σκεπτόμενη όλα τα απαράδεκτα και αδικαιολόγητα που συνέβησαν στην πατρίδα μου το περασμένο σ/κ. Παίρνω την εφημερίδα στα χέρια, και βλέπω στην πρώτη σελίδα έναν μεγαλεπίβολο τίτλο : "Ελλάδα : Σοβαρές αναταράξεις!". Από κάτω, μία από τις αμέτρητες φωτογραφίες της "εμπόλεμης" Αθήνας, που είδαμε όλοι τις περασμένες μέρες.

Και αισθάνομαι ντροπή, αγανάκτηση, απορία.
ΓΙΑΤΙ?
Γιατί ένα παιδί 15 χρονών?.. ΠΑΙΔΙ, ξέρετε τί σημαίνει παιδί? Σημαίνει ότι παρασύρεται, ότι κάνει τις χαζομάρες του, ότι επαναστατεί. Παιδί είναι ρε γμτ, μία νέα ψυχή που δικαιούται να κάνει λάθη. Θα σημάδευε ποτέ αυτός ο εγκληματίας ο "ειδικός φρουρός" το γιο του? Θα τον σκότωνε εν ψυχρώ?...

Κι από την άλλη, γιατί τόσες περιουσίες καμμένες? Παραμονές Χριστουγέννων, που οι περισσότερες πολιτισμένες πρωτεύουσες μπαίνουν στο ρυθμό των εορτών, ο κόσμος τριγυρνάει στους στολισμένους δρόμους και απολαμβάνει Χριστουγεννιάτικες μυρωδιές..Η Αθήνα, η Θεσαλλονίκη, τα Χανιά και τόσες άλλες πόλεις μυρίζουν καμμένο! "Η Αθήνα καίγεται" ήταν ο τίτλος του αναλυτικού άρθρου στην εφημερίδα που σας είπα. Καταστήματα, τράπεζες, αυτοκίνητα...άνθρωποι τραυματισμένοι, άνθρωποι που δεν μπορούσαν να πάρουν ανάσα από τα δακρυγόνα. ΑΥΤΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ ΜΑΣ? "Αυτή είναι η χώρα που γέννησε τη δημοκρατία?" αναρωτήθηκε χτες ένας φίλος μου, και όλοι κουνήσαμε το κεφάλι..

Αισθάνομαι ντροπή. Ντροοοπή..
Για όλους και για όλα. Διότι η χώρα μας κάθε άλλο παρά δημοκρατική και πολιτισμένη δεν είναι, και τα γεγονότα του περασμένου Σαββατοκύριακου για μία ακόμη φορά μας το θύμισαν. Ο Μ. λέει ότι δεν έχουμε ελπίδα. Εγώ θέλω να ελπίζω ότι κάτι θα γίνει, και θα γίνουμε κι εμείς άνθρωποι. Ότι το πρόβλημα θα αντιμετωπιστεί στη ρίζα του, η αστυνομία θα καθαρίσει, οι φασίστες θα πάνε σπίτια τους, οι αναρχικοί θα βάλουν μυαλό και οι νέοι θα βγαίνουν στους δρόμους για να πανηγυρίσουν, κι όχι να σκοτωθούν.
Όνειρο? Μπορεί.. Αφήστε με όμως να ονειρεύομαι, διαφορετικά δεν ξέρω τί άλλο μπορεί να μας ξημερώσει..

Θα σε πάρω να φύγουμε..

..για το γύρο του κόσμου!
Καλημερούδια σας!Σήμερα η μέρα μου ξεκίνησε στραβά..Κατ'αρχάς, δεν άνοιγαν με τίποτα τα μάτια μου. Κουμπότρυπες σας λέω, με το ζόρι έβλεπα! Μετά ανοίγω το παράθυρο για να δροσιστεί το δωμάτιο, και ακούω τη βροχή να πέφτει με ορμή! "ωωωραία, πάλι μούσκεμα θα γίνουμε", σκέφτηκα! Ντύθηκα, κι εκεί που ετοιμαζόμουν να ξεκινήσω με τον Πίκο και το Γιωργάκη, τον καλεσμένο μας ντε, χτυπάει το κινητό του Πίκου μου και τον χώνουν να κάνει δουλειά από το σπίτι."Καλή δύναμη!", του λέω και ξεκινάω μόνη μου για τη στάση του λεωφορείου. Ευτυχώς, η βροχή είχε σταματήσει κι έτσι γλύτωσα το πρωινό ντουσάκι..

Φτάνοντας στη δουλειά, ανοίγω το εμαιλ μου, και βλέπω ότι ο διευθυντής της τράπεζας στην οποία εργάζομαι αυτή τη στιγμή ως εξωτερική συνεργάτης, πέθανε στα καλά του καθουμένου, σε ηλικία 52 μόνο ετών!!Ναι σας λέω, στα καλά καθούμενα!..Κρίμα, κρίμα, κρίμα..
Με αυτά και μ'αυτά, διάθεση για δουλειά δεν είχα. Κι έτσι, τί έκανα? Άρχισα να ταξιδεύω. Αυτή τη φορά, για την επίσημη αγαπημένη του Πίκου μου..την Κρήτη! "Πέταξα" μέσα από το Ιντερνετ μέχρι τις παραλίες, τα βουνά της, την κουζίνα της..Πέρασα πάνω από το ξενοδοχειάκι, ή καλύτερα τα ενοικιαζόμενα, που έχει η Πικο-οικογένεια στο Κολυμπάρι, διάβασα για το ξακουστό πανηγύρι του 15-Αύγουστου στο μοναστήρι της Γωνιάς, και φυσικά έστειλα αμέσως ένα εμαιλ στον Πίκο μου, με τίτλο "ΘΑ ΜΕ ΠΑΑΑΑΑΣ?"..

Απάντηση δεν πήρα ακόμη, διότι έχει πήξει ο κακομοίρης σήμερα..Κάτι μου λέει όμως, ότι θα με πάει :) :) :)
Μόλις είχα μόλις τελειώσει με το νοητικό μου ταξιδάκι, έρχεται μία συνάδελφος και μου δίνει μία κάρτα από το Μάτσου Πίτσου.. "Αυτή την κάρτα την έστειλε η συνάδελφός μας η Ανίτα! Εδώ και μερικους μήνες ξεκίνησε ένα ταξίδι στον κόσμο, και μας στέλνει κάρτες από διάφορα μέρη που επισκέπτεται..Δώσε την στον επόμενο, να τη διαβάσουν όλοι :)"..Ενθουσιάστηκα. Στην καρτούλα είχε μία διεύθυνση στο ιντερνετ. Την έβαλα στο Address Bar, και βρέθηκα μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα στη..βαλίτσα τους!Φωτογραφίες από τα μέρη που έχουν επισκεφθεί από τις 08.08.2008 που ξεκίνησαν το ταξίδι τους, και το πλάνο μέχρι τα τέλη Μάρτη του 2009 που θα ξαναγυρίσουν στη Ζυρίχη..Αν θέλετε, ρίξτε μια ματιά εδώ στα δεξιά, και θα βρείτε κι εσείς το Λινκ!!

Με αυτά και μ'αυτά, πέρασε σήμερα η μέρα..Και πήγε η ώρα 10, και ακόμη δουλειά δεν έχω κάνει! Και μόλις είδα και μία είδηση στην εφημερίδα της Ζυρίχης ότι υπάρχουν υποψίες ότι ο διευθυντής που προαναφέραμε μπορεί και να αυτοκτόνησε! Μακριά από μας, και τα λεφτά, και οι ευθύνες, και τα άγχη..Καλά να είμαστε, την υγειά μας να έχουμε, και να ζούμε καλά!
Άντε καλή σας μέρα..

Σοκολατάκια, Μελομακάρονα ή Κουραμπιέδες?!

Σας άνοιξα την όρεξη? Τη δικιά μου να δείτε, που θέλω μελομακαρονάκια και σιγά μη βρω πουθενά εδώ τριγύρω!!Λέω να στρωθώ στο ψήσιμο αυτό το σου κου, να φτιάξω ένα πρώτο ταψάκι, να δω πώς θα μου βγουν!Αφήστε τα, κι έχω χάσει τη θρυλική συνταγή μου και πρέπει τώρα να βρω καινούρια! Μεγάλο πρόβλημα να βρεις καλή μελομακαρονοσυνταγή! Για κουραμπιέδες δε, ούυυτε συζήτηση!Άπαπα, όλο ζάχαρη είναι!Αφήστε που λερώνουν και απίστευτα οι άτιμοι!!

Εδώ έχουν ξεπροβάλλει από παντού Χριστουγεννιάτικα Σοκολατάκια!Με κόλιανδρο, με κανέλα, με γεύση από μπισκότο, με κρέμα, με καφέ, με τον ίδιο τον Άγιο βασίλη μέσα..Τί να σας λέω!Όρεξη, λεφτά, και περιθώριο για έξτρα κιλά να έχει κανείς, και θα αισθανθεί ο βασιλιάς της Χριστουγεννιάτικης Σοκολάτας!!! Μέσα σε όλα τ'άλλα, έχουν ξεπροβάλλει τώρα και οι Χριστουγεννιάτικες αγορές, σε κάθε γωνιά της πόλης! Άλλος πουλάει λουκάνικα και αλλαντικά, άλλος Raclette (ένα ιδιαίτερα..ευωδιαστό τυράκι λιωμένο!!), άλλος μπισκοτάκια, κουλουράκια, κάστανα, στολίδια για το σπίτι, κεράκια..Απ'όλα έχει ο μπαξές! Την καλύτερη Χριστουγεννιάτικη αγορά την είχα πετύχει πάντως στο παλιό μου το "χωριό", το Ingolstadt..Ίσως να ήταν και η πρώτη εντύπωση, δεν ξέρω..Μέχρι τότε όμως, δεν είχα ξαναδεί Χριστουγεννιάτικες αγορές πουθενά, και όταν είχα σκάσει μύτη εκεί στην αγορά του Ινγκολστατ, ήταν τέλεια.. Μυρωδιές γνήσιες από διάφορες κουζίνες του κόσμου, άπειρα γλυκά, σοκολατένια φρούτα, καραμέλες, ξύλινα αντικείμενα, Χριστουγεννιάτικα στολίδια.. Είχα μείνει και κοίταζα σα χαμένη - Αφού και τα παιδάκια, λιγότερα είχαν ενθουσιαστεί από μένα! Έκτοτε, όπου κι αν πήγαινα τα Χριστούγεννα, πάντα πετύχαινα και μια αγορούλα..Στο Παρίσι, στο Βερολίνο, στο Μόναχο, τη Νυρεμβέργη..Στο καταπληκτικό Rothenburg ob der Tauber (γκουκλίστε το, αξίζει!!Είναι το πιο Χριστουγεννιάτικο χωριό που είδα ποτέ στη ζωή μου!!), στην Αθήνα (όταν οι καιροσκόποι δεν σκοτώνονταν με τον Αθηναϊκό δήμαρχο δηλαδή!!), και τώρα και στη Ζυρίχη!!! Μόνο στο Λίχτενστάην δεν είδα ακόμα αγορά, κάτι μου λέει όμως ότι και το βουκολικό χωριό δε θα μείνει έξω από το χορό :P

Εν κατακλείδι όμως, εμένα μου ΑΡΕΣΟΥΝ οι αγορούλες αυτές..Διότι χαζεύεις τον κόσμο που τριγυρνάει, μυρίζεις όλων των ειδών τις Χριστουγεννιάτικες μυρωδιές, από το Glühwein μέχρι τα καραμελωμένα αμύγδαλα και τα Lebkuchen, και σε βάζουν όσο να πεις στο κλίμα των Χριστουγέννων. Χρωματίζουν την καθημερινότητά σου, και σε κάνουν να αισθάνεσαι λίγο παιδί, όταν χάνεσαι μέσα στα πολύχρωμα φωτάκια τους, κρύβεσαι πίσω από τα έλατα, και τρως Χιονόμπαλες ( ναι ναι, κι απ'αυτό έχει ο μπαξές!!)..

Άντε, με αυτά κ μ'αυτά μου άνοιξε η όρεξη πάλι! Θα πάω σούπερ μάρκετ σήμερα, να αγοράσω όλα τα προαπαιτούμενα για να συνεχίσω την παράδοση των μελομακάρονων..μια παράδοση που ξεκίνησε από εκείνο το μικρό μου δωματιάκι στο Ingolstadt το 2003, συνεχίστηκε στο σπιτάκι μου στον St. Stefan, και τώρα φιλοξενείται στη Ζυρίχη!!

Και ναι, μην ανησυχείτε..ΘΑ ΦΕΡΩ ΕΝΑ ΤΑΨΙ ΜΑΖΙ ΜΟΥ την επόμενη βδομάδα - Αν δε μου τα φάνε οι πεινασμένοι Ελβετοί στο αεροδρόμιο that is :)

Καλή σας μελομακαρομέεεεεερα :) :) :)

Περααασαμε ωραια, με τούτη την παρέα!!

Καλησπερούυυδια σας!Μετά από μία ιδιαίιιτερα γεμάτη και ζουμερή μέρα στη δουλειά, με εφαρμογές να σκάνε, βάσεις να μπουκώνουν, μωρά να κλαίνε και τηλέφωνα να βαράνε, μπορώ να πω πως χαίιιρομαι που η ώρα είναι ήδη 4 παρά, και σε μια ωρίτσα μπορώ να εεεξαφανιστώ και να πάω επιτέλους κι εγώ στο σπιτάκι μου!!

Στο οποίο θα πάω να συμμαζέψω, να βάλω πλυντηριάκι, και να ξαναστρώσω το κρεβάτι των φιλοξενούμενων, αυτή τη φορά για τον φίλο μας τον George από το Λονδίνο.

Περάσαμε τέλεια που λέτε την περασμένη βδομάδα με τα Φουλοσπανάκια!!Βόλτες κάναμε, στο φαί σκάσαμε, βρωμίσαμε και σκααατίλα (με το συμπάθειο, αλλά έτσι μύριζε το φοντύ στο Le Dezaley- και τα ρούχα μας φυσικά, που ποτίσανε από τη φοβερή αυτή μυρωδιά!!), επισκεφτήκαμε και το Λιχτενστάην (μη μου πείτε, καιρό είχατε να το ακούσατε το βουκολικό χωριό,εεε?), φάγαμε και τις σοκολάτες μας, ξυλιάσαμε από το κρύο, κάναμε βόλτες στα χιόνια, και βγάλαμε και τις φωτογραφιούλες μας κάτω από όλα τα φωτισμένα και Χριστουγεννιάτικα σημεία της πόλης..Μαγεία που σας λέω!!!

Όλα καλά!Και τώρα μετράμε ανάποδα, για τις επόμενες αφίξεις και τις αναχωρήσεις. Η Πανσιόν "Η ωραία Ελβετία" όπως μας βάφτισε και η φιλενάδα μου η Κ., καλά κρατεί!!! Να μας ξανάρθετε οι παλιοί, και να μας πρωτο-έρθετε οι φρέσκοι!!!
'Ετσι που λέτε κυλάει ο καιρός και στην παγωμένη Ζυρίχη, και το ρολόι έχει αρχίσει να γυρνάει πλέον ανάποδα..Αντί να μετράμε ώρες παραπάνω, μετράμε ώρες παρακάτω..από το νέο χρόνο ντε, που σύντομα - ναι ναι, πολύ σύντομα!!- θα ξεπροβάλλει από τη γωνία!

Πότε πέρασε κι αυτή η χρονιά! Πού μας βρήκε όταν ξεκίνησε, και πού μας βρίσκει τώρα στα τέλη της! Όσο "ήρεμη" και "προβλέψιμη" ήταν η περσινή χρονιά, το 2007 ντε, τόσο γεμάτη και ζουμερή ήταν η φετινή. Αλλά ας τα αφήσουμε αυτά για ένα επόμενο ποστάκι, που θα μας βρει να πλησιάζουμε ακόμη πιο κοντά στο 2009!!

Εγώ μέχρι τότε, έχω να καλωσορίσω τη μπουρμπουλίτσα μου και πάλι στα μέρη μας, μαζί με την κουμπαρούλα και την Ζανετούλα, να κάνουμε τις βόλτες μας, να πάω για τα Χριστουγεννιάτικα ψώνια μου με τον Πίκο μου, να πεταχτούμε 2 φορές μέχρι την πατρίδα, και να κάνουμε έεεενα σωρό άλλα πραγματάκια ακόμα!Φτου φτου, καλά να είμαστε, την υγειά μας να έχουμε, και όλα τ'άλλα θα έρθουν στην ώρα τους!

Καλό ταξίδι να ευχηθώ λοιπόν στα Φουλάκια μου και τα Σπανάκια μου, να τα ευχαριστήσω παααρα πολύ για την υπέροχη συγκατοίκηση, και να τους πω όλο χαρα..
ΝΑ ΜΑΣ ΞΑΝΑΡΘΕΤΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕ!!!!!

Πολλά φιλάκια!!

Χριστούγεννα έρχονται στην πόλη..

Καλημέεερα σας! Τί κάνετε, καλά? Εμείς κρυώωωνουμε!!Κρύο κρύο,καιρός για δύο που λένε! Μακάρι να μπορούσα κι εγώ κι ο Πίκος μου να την σκαπουλάρουμε μια μέρα από τη δουλειά, και να κάνουμε βολτίτσες!Αλλά βλέπετε, κάνουμε οικονομία στην άδεια, διότι με τη νεά χρονιά θα τρέχουμε συχνά πυκνά στα ελληνικά εδάφη για τις..ετοιμασίες!!

Που λέτε λοιπόν, η πόλη μας φόρεσε την προηγούμενη βδομάδα τα καλά της!!Φωτάκια, στολίδια, Χριστουγεννιάτικες αγορές και Αγιοβασίληδες ξεπροβάλλουν από κάθε πλευρά της πόλης, και πολύ μας αρέσει!!Είναι μαγευτικά, και πού να τα δείτε και χιονισμένα! Χτες είχα πάει για μια βόλτα στο κέντρο με τη φιλενάδα μου την Π.!!Περάσαμε από το Ζορο για να χαζέψουμε νυφικά, και ενθουσιαστήκαμε! Ήταν μία κοπελίτσα εκεί και έκανε πρόβα νυφικού, και έπρεπε να την δείτε..Είχε έεενα τρακ, ένα άγχος! Το πιο αστείο ήταν οι φάτσες οι δικές μας, όταν μπήκαμε στο κατάστημα. Μου λέει η Π "Ρε συ, τώρα εμείς δηλαδή πώς κοιτάμε τα νυφικά που κρέμονται? Σαν να κοιτάμε μπλούζες?!"..σκάσαμε και οι δυο στα γέλια. "Βρε Π. μου , της λεώ, τιμές έχουν?" ..αρχίζει η Π. να ψάχνει το μαγικό καρτελάκι. "Να να, το βρήκα" μου λέει. "Αυτό είναι Pronovias και κοστίζει 2300 φράγκουλα"..Κάντε την μετατροπή, γύρω στα 1700 ευρώ. Για να στο ράψουν και να το αγοράσεις. Δεν είναι και τόσο κακό,ε?!

Να μη σας τα πολυλέω, χαζέψαμε, κάναμε την πλάκα μας, ψηφίσαμε τον συμπατριώτη τον Demetrios για το καταπληκτικό του design στα νυφικά, και την κάναμε για το cake friends για ζεστή σοκολάτα!!
Ααααυτό μου αρέσει σε αυτή την πόλη! Όλα είναι κοντά, μπορείς να πας από τη μια άκρη της στην άλλη με 1-2 τραμ, και παντού βρίσκεις μία γλυκιά καφετέρια, ένα όμορφο μπαράκι, μία μπυραρία ή ένα ιταλικό εστιατόριο για να φας και να πιεις το κατιτίς σου!
Which reminds me, θα πρέπει κάποια στιγμή να σας βγάλω ένα "που να πας" οδηγό της Ζυρίχης, για την καλύτερη μπύρα, το καλύτερο παγωτό, τον καπουτσίνο, τα μακαρόνια κι ότι άλλο θελήσει η καρδιά σου.
Και για να ξανα-απαντήσω στην ερώτηση που μου έκανε χτες η Π. όσο πίναμε τη σοκολάτα μας στο Cake Friends, όχι δεν έχω προλάβει να βαρεθώ ούτε μια στιγμή σε αυτή την πόλη. Σε σημείο που παρακαλάω ώρες ώρες να βαρεθώ για λίγο, μπας και καταφέρω να τελειώσω ποτέ αυτόν τον πίνακα που έχω αρχίσει να φτιάχνω εδώ και κάμποσο καιρό, και τον κρεμάσω επιτέλους στο σαλονάκι μας!!

Αύριο περιμένουμε και νέους καλεσμένους in town!Τα Φουλάκια και τα Σπανάκια!!! Χα χα χα, βρήκα πάλι παρατσούκλια, χαχαχα! Ναι λοιπόν, περιμένουμε τους γονείς μας να έρθουν όλοι μαζί, και να περάσουμε μια βδομαδούλα μούρλια!!Με εκδρούλες, με Φοντύ, με βόλτες στην πόλη, και πολλά πολλά ακόμα!!!

'Αντε, σας αφήνω να επιστρέψω στα εργατικά μου καθήκοντα, διότι σήμερα τα τηλέφωνα βαράνε κάθε λίγο, και δε με αφήνουν να ....

...πατήσω ούτε ένα "Publish Post"! Και ναιιι λοιπόν, η ώρα αισίως πήγε 6 παρά, για να πατήσω το publish post!Διότι το τηλέφωνο ξαναχτύπησε, τα μήτινγκ ακολούθησαν, κι εγώ τώρα σας χαιιιιρετώ, να παώ κι εγώ καμιά φορά στο σπιτάκι μου, να στρώσω το κόκκινο χαλί!!!
Φιλάκιαααααααααα!!!!!

I'm waiting for youuuu...

Καλημερούυυδια!! Τετάρτη, 12 Νοέμβρη σήμερα, και στο ραδιόφωνο ακούω τις μελωδικές νότες του I'm waiting for you της Maggie Reilly. Tο ρεφραινάκι λέει λοιπόν "Ι'm waiting for you.." κι εγώ τραγουδάω μαζί περιμένοντας, ποιόν άλλον, τη μπουρμπουλίτσα μου!!!! Αυτή τη στιγμή θα έχει μπει στο τρένο και θα ξεκινάει από το Μιλάνο για να έρθει στη Ζυριχούλααα!!Μαζί με το Σταυρούκο της!Και ναι, θα περάσουμε για μία ακόμη φορά τέεελεια, καλά να είμαστε!!
Το περασμένο σου-κου είχαμε εδώ το ζεύγος Φωνη όπως σας είπα, και περάσαμε σουπερ!!Τριγυρίσαμε στην ηλιόλουστη Ζυριχούλα (σας το έχω πει, κάθε φορά που έρχεστε από την πατρίδα φέρνετε τον ήλιο μαζί.Ναι σας λέω, έχω κάνει σχετική έρευνα!!), πήγαμε βόλτες στη λίμνη και τα καταστήματα, φάγαμε τα λουκανικάκια και τα παγωτά μας, τις σοκολάτες μας και τα φοντύ! Να μας ξανάρθετε, και όπως είπαμε, την επόμενη φορά θα πάμε και βόλτα με τα ποδήλατα, και βόλτα στο βουνό, και στο Cake Friends θα πάμε για γευστικότατο κέηκ με καφέ και στο καπάκι για Σούσι στα Sushi Sins :D :D Ναι ναι Δ. μου, για σένα ειδικά !!!

Που λέτε λοιπόν, η μέρα σήμερα κύλησε νεράκι. Άρχισα να σας γράφω αυτό το ποστάκι στις 11, μετά κατα τις 12 έπιασα την πάρλα με τη φιλενάδα μου από τη ΒουΦου, κι αφότου είπαμε όλα τα νέα και τα παλιά μας, συνεχίσαμε τη δουλειά μας. Να μου λείπουν σας παρακαλώ τα σχόλια τύπου "Α καλάαα, εσύ σκοτώνεσαι στη δουλειά!", διότι η αλήθεια είναι ότι έχω βγει σαν το ζητιάνο και ζητάω να μου δώσουν κάτι να κάνω για να περάσει η ώρα μου. Μα, 100 φορές σας λέω να μην προλαβαίνω να ανασάνω, παρά αυτό το "τί θα κάνω για να περάσει η ώρα μου"..Γερμανικά διάβασα, τα νέα τα διάβασα, ενημερώθηκα για τα ρούχα που φόραγε ο Ομπαμάκος στην πρώτη του επίσκεψη στον Τζωρτζάκο στο Λευκό Πύργο (χεχεχε), έμαθα λίγο πολύ τα πάντα ένα πράγμα, και βαρέθηκα τόοοσο πολύ τη ζωή μου, που διάβασα ό,τι μπλογκ έπεσε στην προσοχή μου! Σταμάτησα στα μπλογκάκια με τις συνταγές, κι αφότου βρήκα μία πολύ πολύ ωραία συνταγή για γαλακτομπούρεκο (τί μας λές ρε κοπελιά που θα φτιάξεις και γαλακτομπούρεκο)..Έγραψα όλα τα υλικά σε ένα χαρτάκι, πήγα στο σούπερ μάρκετ, και έφαγα το άκυρο της ζωής μου..

Πού είναι το φύλλο κρούστας, Ο Ε Ο?!
Καθότι ήμουν προετοιμασμένη, είχα βρει πώς λέγεται στα γερμανικά. Έλα όμως που εδώ τα σούπερ μάρκετ γιοκ, τίποτα, δε σκαμπάζουν από φύλλο κρούστας! Ε, και επειδή γαλακτομπούρεκο με σφολιάτα όπως καταλαβαίνετε ΔΕΝ παίζει απλά, είπα κι εγώ να φτιάξω κέηκ. Και ζητιανεύω από χτες μία, μία καλέ, απλή συνταγή κέηκ Καρότου! Βρήκα συνταγή για Πληθωρικό Κέηκ Καρότου, για Νοστιμότατο Κέηκ Καρότου, για ένα σωρό κέηκ καρότου,αλλά κανένα απλό κέηκ καρότου..Όλα ήθελαν ένα σωρό υλικά και μπαχαρικά, που άααντε να τα βρω εγώ εδώ..

Τελικά? Έφτιαξα πατάτες ογκρατέν, και σήμερα θα ψήσω κι ένα κέηκ σοκολάτας. Απελπισία σας λεώ..!! :D

Άντε, σε 1 ωρίτσα την κάνω λοιπόν κι εγώ!!! Πάω φεύγω φεύγω φεύγω, πάω να βρω το μπουρμπουλάκι για μία νέα γύρα στην πόλη!Μ'αρέεεσει!!!!!!!
Καλό απογευματάκι όπου κι αν βρίσκεστε, και πολλά παγωμένα ζυριχέζικα φιλάκια!!

Ευτυχώς, σήμερα έχω δουλειά και έτσι έχω κάτι να ασχολούμαι :)Καλημερούυυδια!! Τετάρτη, 12 Νοέμβρη σήμερα, και στο ραδιόφωνο ακούω τις μελωδικές νότες του I'm waiting for you της Maggie Reilly. Tο ρεφραινάκι λέει λοιπόν "Ι'm waiting for you.." κι εγώ τραγουδάω μαζί περιμένοντας, ποιόν άλλον, τη μπουρμπουλίτσα μου!!!! Αυτή τη στιγμή θα έχει μπει στο τρένο και θα ξεκινάει από το Μιλάνο για να έρθει στη Ζυριχούλααα!!Μαζί με το Σταυρούκο της!Και ναι, θα περάσουμε για μία ακόμη φορά τέεελεια, καλά να είμαστε!!
Το περασμένο σου-κου είχαμε εδώ το ζεύγος Φωνη όπως σας είπα, και περάσαμε σουπερ!!Τριγυρίσαμε στην ηλιόλουστη Ζυριχούλα (σας το έχω πει, κάθε φορά που έρχεστε από την πατρίδα φέρνετε τον ήλιο μαζί.Ναι σας λέω, έχω κάνει σχετική έρευνα!!), πήγαμε βόλτες στη λίμνη και τα καταστήματα, φάγαμε τα λουκανικάκια και τα παγωτά μας, τις σοκολάτες μας και τα φοντύ! Να μας ξανάρθετε, και όπως είπαμε, την επόμενη φορά θα πάμε και βόλτα με τα ποδήλατα, και βόλτα στο βουνό, και στο Cake Friends θα πάμε για γευστικότατο κέηκ με καφέ και στο καπάκι για Σούσι στα Sushi Sins :D :D Ναι ναι Δ. μου, για σένα ειδικά !!!

Που λέτε λοιπόν, η μέρα σήμερα κύλησε νεράκι. Άρχισα να σας γράφω αυτό το ποστάκι στις 11, μετά κατα τις 12 έπιασα την πάρλα με τη φιλενάδα μου από τη ΒουΦου, κι αφότου είπαμε όλα τα νέα και τα παλιά μας, συνεχίσαμε τη δουλειά μας. Να μου λείπουν σας παρακαλώ τα σχόλια τύπου "Α καλάαα, εσύ σκοτώνεσαι στη δουλειά!", διότι η αλήθεια είναι ότι έχω βγει σαν το ζητιάνο και ζητάω να μου δώσουν κάτι να κάνω για να περάσει η ώρα μου. Μα, 100 φορές σας λέω να μην προλαβαίνω να ανασάνω, παρά αυτό το "τί θα κάνω για να περάσει η ώρα μου"..Γερμανικά διάβασα, τα νέα τα διάβασα, ενημερώθηκα για τα ρούχα που φόραγε ο Ομπαμάκος στην πρώτη του επίσκεψη στον Τζωρτζάκο στο Λευκό Πύργο (χεχεχε), έμαθα λίγο πολύ τα πάντα ένα πράγμα, και βαρέθηκα τόοοσο πολύ τη ζωή μου, που διάβασα ό,τι μπλογκ έπεσε στην προσοχή μου! Σταμάτησα στα μπλογκάκια με τις συνταγές, κι αφότου βρήκα μία πολύ πολύ ωραία συνταγή για γαλακτομπούρεκο (τί μας λές ρε κοπελιά που θα φτιάξεις και γαλακτομπούρεκο)..Έγραψα όλα τα υλικά σε ένα χαρτάκι, πήγα στο σούπερ μάρκετ, και έφαγα το άκυρο της ζωής μου..

Πού είναι το φύλλο κρούστας, Ο Ε Ο?!
Καθότι ήμουν προετοιμασμένη, είχα βρει πώς λέγεται στα γερμανικά. Έλα όμως που εδώ τα σούπερ μάρκετ γιοκ, τίποτα, δε σκαμπάζουν από φύλλο κρούστας! Ε, και επειδή γαλακτομπούρεκο με σφολιάτα όπως καταλαβαίνετε ΔΕΝ παίζει απλά, είπα κι εγώ να φτιάξω κέηκ. Και ζητιανεύω από χτες μία, μία καλέ, απλή συνταγή κέηκ Καρότου! Βρήκα συνταγή για Πληθωρικό Κέηκ Καρότου, για Νοστιμότατο Κέηκ Καρότου, για ένα σωρό κέηκ καρότου,αλλά κανένα απλό κέηκ καρότου..Όλα ήθελαν ένα σωρό υλικά και μπαχαρικά, που άααντε να τα βρω εγώ εδώ..

Τελικά? Έφτιαξα πατάτες ογκρατέν, και σήμερα θα ψήσω κι ένα κέηκ σοκολάτας. Ουφ σας λεώ..!! :D

Άντε, σε 1 ωρίτσα την κάνω λοιπόν κι εγώ!!! Πάω φεύγω φεύγω φεύγω, πάω να βρω το μπουρμπουλάκι για μία νέα γύρα στην πόλη!Μ'αρέεεσει!!!!!!!
Καλό απογευματάκι όπου κι αν βρίσκεστε, και πολλά παγωμένα ζυριχέζικα φιλάκια!!

Stop and Staaaare..

I think I'm moving but I go nowhere..



Πολύ πολύ καλό, νέο τραγουδάκι από τους One Republic (αν δεν κάνω λάθος, ειδάλλως διορθώστε με!), πολύ δυνατό, πολύ μελωδικό!!!



Ακούστε το στο You Tube, θα σας αρέσει πολύ!!

Επιτέλους SQL Scriptakia και πάλι :) :)

Καλησπερούδια!!Από τη νέα μου δουλειά (του τέστιν το νεό πρότζεκτ), το νέο μου γραφείο, τον κόσμο και το αντικείμενο. Μετά από 6 μήνες μακριά από τα SQL σκριπτάκια, τον αγαπημένο μου βατραχάκο (τον Toad καλέ), και τα reports, τώρα είμαι πάλι εδώ!!Κι αισθάνομαι τόοσο σαν στο σπίτι μου σας λέω. Καλά ήταν και τα άλλα 2 προτζεκτάκια, έμαθα νέα πραγματάκια, καινούρια αντικείμενα, αλλά κυρίως με βοήθησαν να συνειδητοποιήσω ότι είμαι παιδί των Βάσεων :) Των βάσεων, και κυρίως της εφαρμοσμένης μορφής τους (όχι, δεν είμαι ο DB Administrator που σου έλειπε, κάτι σε DWH/BI όμως άμα χρειάζεσαι, εδώ είμαι!)..

Στο νέο μου προτζεκτάκι, τα πράγματα είναι (φτου φτου, σκόρδα) πολύ καλά. Ο κόσμος, καλέ, λένε ευχαριστώ κάθε φορά που φτιάχνω κάτι που μου ζητάνε. Λένε 2 φορές ευχαριστώ, αν τους το κάνω και γρήγορα, ενώ δεν το είχαν ζητήσει (ε αφού το τελείωσα τί να κάνω, να το έχω να κάθεται?!?), και έχουν ένα χαμόγελο και μία ηρεμία μόνιμα κολλημένα στις φατσούλες τους. Κοινώς, το εντελώς ανάποδο από το προηγούμενο προτζεκτάκι μου, όπου οι άνθρωποι ήταν στριφνοί, μουντρούχοι, και το με το "ευχαριστώ" είχαν προ πολλού τσακωθεί (μην τους πάρει όλους η μπάλα, κάποιοι ήταν καλοί, οι άμεσα συνεργάτες μου όμως ήταν λίγο άστο να πάει..).

Το καλύτερο? Ξυπνάω στις 7, τρώω πρωινό ή πίνω καφέ, κάνω μερικές πρωινές δουλείτσες, ακούω Βερύκιο/Σταυρόπουλο να τα χώνουν για την κατάσταση στην Ελλαδίτσα μας, και 7.30 φεύγουμε μαζί με το Πικάκι μου για τη στάση του λεωφορείου. Πέντε λεπτάκια από το σπίτι η στάση, με τα πόδια :) Και το λεωφορειάκι θέλει άλλα 7 λεπτά μέχρι τη στάση της δουλειάς μου..κι άλλα 3 λεπτά με τα πόδια από εκεί μέχρι την καρέκλα του γραφείου μου! Ναι ναι, 15, 15 λεπτά ΜΟΝΟ, για να φτάσω στη δουλεια!!!!Για να μη σου πω πόσα φαγάδικα, σούπερ μάρκετ, καφετέριες κλπ υπάρχουν τριγύρω, για να τσιμπήσεις το κατιτίς σου!

Οι συνάδελφοί μου? Πολύ ευχάριστοι. Πρώτη μέρα άρχισαν "Ααα, είχα πάει στη Θεσσαλονίκη", ο ένας, "Ααα, είχα πάει στη Θάσο!", ο άλλος (Ρε παιδιά, ΠΩΣ στην ευχή βρέθηκε στη Θάσο ο Ελβετός, μου λέτε?!? )..Και να μου λένε τις λέξεις που έμαθαν. Μου λέει σε κάποια φάση ο ένας
"έχετε μία λέξη στα ελληνικά, που σημαίνει και "come" και "go"....
Αλήθεια? του λέω εγώ
"Ναι, τη λέξη "ΕΛΑ"", μου απαντά..
Ναι βρε..αν πεις έλα στον άλλο, συνήθως θα έρθει. Αν όμως του πεις περιφρονητικά "έεεελα", τότε σημαίνει "άντε δίνε του"..
Είδες τί έμαθε ο Ελβετός? προχωρημένες γνώσεις, όχι σκέτο "Γεια μας" και "Καλημέρα"..
Α, και το "Μλκς", παγκόσμια λέξη..Τη χρησιμοποίησε προχτες ο Πίκος σε έναν αγώνα μπάσκετ που είχε, όταν τα πήρε με ένα σφύριγμα του διαιτητή..λέει "Τί δίνει ρε ο μλκς?"..Και η κερκίδα (οι 2-3 δηλαδή που κάθονταν από δεξιά μου) άρχισε να ψιθυρίζει "Μλκς, ωωω, Μλκς!"..

Πίκο, είπαμε, στο εξής βρες άλλη λεξούλα, λιγότερο παγκόσμια, γκέγκε?

Ε, με αυτά και με αυτά, κοντεύει να περάσει ήδη η πρώτη μου βδομάδα στο νέο προτζεκτάκι. Σήμερα το απόγευμα το σπίτι μας ανοίγει και πάλι τις πόρτες του, αυτή τη φορά για να υποδεχτεί το ζεύγος "Φωνη":) Ναι ναι, και θα περάσουμε πάλι μούρλια!!!

Καλό μεσημεράκι σας εύχομαι, καλό Πεμπτοπαράσκευο, και μετά Σαββατοκύριακο. Άντε, να κρυώσει κι εκεί λίγο ο καιρός, άααντε! Τί είναι αυτά τα 25 που ακούω? 10 έχουμε εδώ, τις καλές μέρες!!:)
Πολλά φιλάκια!!

The beginning is always today..

Καλησπερούδια σαααας!Τί κάνετε καλοί μου αναγνώστες, καλά? Διαβάζω το Quote of The Day εδώ στα δεξιά, και βλέπω σήμερα να λέει την παραπάνω φρασούλα (δια στόματος της Mary Wollstonecraft για την ακρίβεια). Και σκέφτομαι "Άστα Μαιρούλα τα always"..Διότι πολύ απλά, για μένα σήμερα είναι το τέλος!!Το τέλος ενός ακόμη επιτυχημένου προτζεκτακίου στο χιονισμένο Λιχτενστάην :)Επόμενος σταθμός? Ζυρίχη! Ώρα ήταν να βρεθώ και πάλι στην αγαπημένη μου πόλη, να καβαλάω το ποδηλατάκι μου για να πάω στη δουλειά, και να κάνω βόλτες στην Bahnhofstrasse και ο ήλιος να βρίσκεται ακόοομη στον ουρανό!!
Ήρθε πριν από λίγο ένας συνάδελφος να με χαιρετήσει, τον κέρασα και Home-made κέηκ που έφτιαξα χτες βράδυ, και με ρωτάει "Χαίρεσαι που τελείωσε το πρότζεκτ?"..Το σκέφτομαι λίγο και του απαντάω "Ε, λίγο..Λόγω της απόστασης βασικά!". Για να ειμαι ειλικρινής, ήθελα να πω ΝΑΙΙΙ, αλλά είπα να μην εκτεθώ! Ναι, διότι καλό το Λίχτενστάην, αλλά όχι για κάθε μέρα. Ωραιότατο το κτίριο και οι εγκαταστάσεις της τράπεζας, αλλά αν δεν έχεις μία ευχάριστη ομάδα να δουλεύεις μαζί και να κάνεις και την πλάκα σου λίγο, ξενερώνεις! Όλοι κολλημένοι πάνω στους υπολογιστές τους σαν τα ρομποτάκια, και κανείς να μη βγάζει κιχ!Πώς ήταν εκείνος ο πολυλογάς του προηγούμενου πρότζεκτ μου? Ε, το ΕΝΤΕΛΩΣ ανάποδο!!Χάθηκε βρε παιδάκια μου μία μέση κατάσταση? Μια Βονταφονοκατάσταση? Ναι ναι, ξέρω, αυτή ήταν once in a lifetime...!!
To προτζεκτάκι συνολικά λοιπόν εδώ ήταν ενδιαφέρον, διαφορετικό, αυτά τα διαβολεμένα τα Crystal Reports όμως εμένα από το 2004 μου καθόντουσαν στο λαρύγγι και δεν πήγαιναν παρακάτω..ο χρόνος πέρασε, η αντιπάθειά μου όμως όχι! Με μισούν, και τα μισώ!Αμοιβαία τα αισθήματα, που λένε!Business Objects XI R2 και πάλι BO XI!!!!!xixixi :)

Κατά τ'άλλα, ανυπομονώ να δω τί καινούργιο θα μάθω κι από Δευτέρα!!Να ξυπνήσω στις 7.30 (γιούπι) αντί για τις 6, να φάω το πρωινάκι μου, και να πάω σε 10 λεπτάκια στη δουλειά! Και, την ερχόμενη Πέμπτη, ξαναπεριμένουμε επισκέψειςςςς!! Ο Φωτάκος με τη Διώνη, θα μας έρθουν για ένα τουρ στην πόλη! Ετοιμάζουμε κι εμείς πυρετωδώς το δωμάτιό τους, το οποίο αυτή τη στιγμή έχει γεμίσει και πάλι με ΙΚΕΟ-κουτες!Είπαμε,ένα γραφειάκι πήραμε και μία βιβλιοθήκη, οπότε πρέπει να τα συναρμολογήσουμε τώρα με το καλό!

Άντε, ελπίζω στη νέα μου δουλείτσα να μην έχουν κάνει block το upload..Να μπορώ να σας δείχνω και καμιά φωτογραφιούλα!Έβγαλα σήμερα κάτι όμορφες φωτογραφίες τα χιονισμένα βουνά, τα σπίτια και στη μέση τη λίμνη..πανέμορφα!Ωραίο το χιόνι, ωραίο και το κρύο. Να άραζα και στο σπίτι με ζεστή σοκολατίτσα και τζάκι,εεε? τέλεια θα ήταν! Ναι σου λέω, καλά άκουσες, τζάκι! Έχουμε και από αυτό, σιγά μη χάναμε :P Μην κοιτάς που δεν ξέρουμε πώς λειτουργεί (κάτι παίζει με τους εξαερισμούς, θα έρθει ο ιδιοκτήτης να μας τα δείξει είπε!), εμείς θα πειραματιστούμε και θα το βρούμε το κόλπο του!!

Σας στέλνω λοιπόν πολλά αγελαδίσια χαιρετίσματα από το Λιχτενστάην, κι εύχομαι από Δευτέρα να έχουμε να λέμε νέες ιστορίες!! Διότι, όπως είπε και η Μαιρούλα, η νέα αρχή έρχεται από Δευτέρα!(Καλά βρε Μαιρούλα, έκανα μία μικρή παράφραση, μην το κάνουμε θέμα τώρα!!)
Πολλά φιλιά, και καλό σουκούύύύύύύύύύύύύ!!!!!!

Βάζω στόχους, βάζεις στόχους...σου βάζω στόχους!!!!

Καλημέρα σας από την παγωμένη Ελβετία. Από αύριο περιμένουμε λέει χιόνια, μπρρρ, κρύο :) Σήμερα που ερχόμουν στη δουλειά το θερμόμετρο έλεγε 3 βαθμούς!Να και κάτι που θα μου λείψει όταν θα επιστρέψω και πάλι στα Ζυριχέζικα λημέρια : Το τουτού! Να μπαίνεις μέσα, να ανάβεις τη θέρμανση στο μααααξιμουμ (όπως λέμε maximum όχι Μαξίμου :P), να βάζεις στο τέρμα τη μουσικούλα και να τραβάς μέσα από βουνά και λίμνες για τη δουλειά σου. (Ωχ ως, πάλι άρχισε να γκρινιάζει..) Οχι καλέ, δε γκρινιάζω που σου λέω. Απλά η διαδρομή είναι υπέροχη, αν διαρκούσε και το 1/3 από ό,τι διαρκεί, θα ήταν τέλεια!!!

Το ποστάκι μας αυτό είναι αφιερωμένο, σε μία πολύ πολύ καλή μου φιλενάδα (που έχει την τιμητική της με τα αφιερωμένα ποστάκια μου φαίνεται, μικρή μου θα σε ορίσω ευεργέτη αυτού του μπλογκακίου!!), που περνάει δύσκολα κι εγώ είμαι λίιιγο μακριά για να τη βοηθήσω. Της είπα, να πάρει ένα αεροπλανάκι και να έρθει κατά δω, κι εγώ θα τη βοηθήσω να τα ξεχάσει όοολα! Τί ότι θα την πάω για ψώνια της είπα, τί ότι θα πάμε για Σπα (Spa παιδί μου, δεν μπορείς να τα καταλαβαίνεις να μην αλλάζω κάθε φορά τη γλώσσα που γράφω?!?), ότι θα πιούμε 365 ζεστές σοκολάτες και θα λιώσουμε στο Φοντί..τίποτα, γιοκ, δεν κατάφερα να την πείσω ακόμα. "Με τη νέα χρονιά!" μου λέει.."Βρε κάνε κάτι αυθόρμητο, κάτι για ΕΣΕΝΑ!" να της λέω εγώ, τίποτα εκείνη.
Ε, αφού λοιπόν τα είδα όλα, είπα να την "ξεμπροστιάσω" λίγο και μέσω του δημοφιλέστατου μπλογκακίου μου, μπας και την ξυπνήσω λιγάκι:)

Μικρή μου, (ναι ναι, για σένα πρόκειται το ποστάκι που τώρα αναρωτιέσαι "για μένα τα γράφει τώρα αυτά?"), πολύ στενοχωρηθήκαμε, πολύ σκάσαμε, πολύ πληγωθήκαμε. Τώρα ήρθε η σειρά της διασκέδασης. Η σειρά της χαράς, της ευτυχίας, της ανεμελιάς. Έχεις την ευκαιρία να ξαναγίνεις πιτσιρίκα, να αλλάξεις πράγματα που δε σου αρέσουν, να ανανεωθείς, ΝΑ ΚΟΨΕΙΣ ΤΟ ΣΚΑΤΟΤΣΙΓΑΡΟ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ που σε καταστρεφει εσωτερικα και εξωτερικα, να αλλάξειιις! Και για να πάρεις σοβαρά τις απειλές μου, θα αρχίσω να σε εκθέτω ανεπανόρθωτα από τούτο εδώ το μπλογκάκι αν δεν αρχίσεις ΠΑΡΑΥΤΑ να κάνεις κάτι για τον εαυτό σου. Στόχους, αυτό χρειάζεσαι, στόχους.

Κι επειδή εσύ δυσκολεύεσαι να τους βάλεις, εγώ θα σου φτιάξω εδώ μια λίστα..
Θα επιλέξεις κανα δυο από αυτούς, και θα βάλεις στόχο μέχρι τη γιορτή σου (είδες, δεν λέω πότε είναι αυτή), να τους κάνεις πραγματικότητα...
Διαφορετικά?
Μετά τη γιορτή σου θα αρχίσουν να αποκαλύπτονται στοιχεία της προσωπικότητάς σου δημοσίως, και θα τρέχεις να κρυφτείς :P (Φίλοι σου λέει μετά!)

Λοιπόν...
Έχουμε και λέμε..

α) Να κόψω το τσιγάρο (μη γελάς, σοβαρά μιλάω!)
β) Να μειώσω το τσιγάρο (κάτι είναι κι αυτό!)
γ) Να πάω μία μακρινή βόλτα με το αμάξι μου (μέχρι τη Γλυφάδα, τουλάχιστον..Να μη σου πω και στο Σούνιο!)
δ) Να αγοράσω νέα, χαρούμενα ρούχα..(τα οποία θα φοράω καθημερινά, και δεν θα τα αφήσω στη ντουλάπα!)
ε) Να φροντίσω τον εαυτό μου!
στ) Να κλείσω εισιτήρια για τη Ζυρίχη (γιούπιιιιι!!!!)
ζ) Να πάρω τηλέφωνο ξεχασμένες παρέες και φίλους, και να ανοίξω και πάλι τον κύκλο μου
θ) Να κοιτάζομαι κάθε μέρα στον καθρέφτη, και να με βλέπω κάθε μέρα πιο ευτυχισμένη και πιο φρέσκια και πιο ομορφη!!!!
ι) Να κάνω ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ 2 από τα παραπάνω μέχρι τη γιορτή μου....

ΦΙΛΕΝΑΔΑ! Σοβαρέψου και πιάσε δουλειά..
Άντε, διότι η γιορτή σου δεν είναι δα και τοοοοοσο μακριά, ε?
Πολλά ελβετικά φιλάκια και σοκολατάκια (έχουν βγάλει τώρα κάτι Χριστουγεννιάτικες γεύσεις..ΜΟΥΡΛΙΑ!!!)

Χρόνια Πολλά..

28η Οκτωβρίου 2008. Πριν από 5 χρόνια, σαν σήμερα, βρισκόμουν στη Γερμανία. Ήμουν μόλις 15 μέρες εκεί, και είχα ξυπνήσει από το χάραμα για να πάω στη δουλειά μου. Ο καιρός ήταν μουντός, συννεφιασμένος. Η διάθεσή μου, ανάλογη. Θυμάμαι τους δικούς μου να μου τηλεφωνούν και να μου λένε πως ο καιρός ήταν υπέροχος στην Ελλάδα, πως θα βρισκόντουσαν με τους κουμπάρους τους και τα παιδιά για να πάνε για ψαράκι. "Μα είναι δυνατόν να εργάζομαι χρονιάρα μέρα? Στη χώρα μου να γιορτάζουν το "ΟΧΙ" στους Ιταλούς και τους Γερμανούς, κι εγώ να εργάζομαι για τους Γερμαναράδες?", σκεφτόμουν. Όταν είσαι μόνος σου μακριά από το σπίτι σου, τη χώρα σου, όλα τα συναισθήματα τα νιώθεις σε υπερθετικό βαθμό. Κυριολεκτικά, υπερθετικό. Σε υπερθετικό την ιστορία, την παράδοση, τη μουσική, τις επετείους, και ότι άλλο σου θυμίζει την πατρίδα σου.

Πέντε χρόνια αργότερα, βρίσκομαι και πάλι στο εξωτερικό. Όχι μόνη μου, όχι τρομαγμένη, όχι τόσο υπερβολική. Μάλλον φταίει και ο Πίκος γι'αυτό, που φροντίζει να με προσγειώνει σε κάποια πράγματα. Εγώ είμαι πιο ρομαντική, τα βλέπω όλα αυτά με συναίσθημα, ενώ εκείνος βάζει και τον παράγοντα "λογική" στις σκέψεις μου. Είναι σημαντικό να γιορτάζουμε τις εθνικές μας εορτές, εξίσου σημαντικό όμως είναι σημαντικό να γνωρίζουμε την αληθινή ιστορία μας. Είναι σημαντικό να αισθανόμαστε περήφανοι για τη χώρα μας και τους Έλληνες, παράλληλα όμως πρέπει να γνωρίζουμε για τα στραβά μας, να μαθαίνουμε από αυτά και να μην τα κουκουλώνουμε. Εμείς οι Έλληνες έχουμε τόσο πολύ ανάγκη να γατζωνόμαστε από την ιστορία μας, όσο κανείς άλλος. Η ιστορία μας ενώνει, μας συσπειρώνει, μας κάνει να αισθανόμαστε "Έλληνες, μεγάλοι και τρανοί".Δυστυχώς όμως, κάποιους τους φανατίζει, και τους κάνει να φέρονται υποτιμητικά στους άλλους λαούς, πιστεύοντας πως εμείς είμαστε οι καλοί κι όλοι οι άλλοι οι κακοί, οι βάρβαροι..

Η Ελλάδα έχει μία τεράστια ιστορία.. Το σημαντικό είναι να τη μαθαίνουμε σωστά, να την κουβαλάμε μέσα μας, και να την περιγράφουμε στα παιδιά μας. Να τους εξηγούμε πού είμασταν σωστοί, και πού όχι. Όταν ήμουν στο σχολείο, είχα σχεδόν την αίσθηση πως εμείς οι Έλληνες πάντα αδικούμασταν, πάντα είμασταν οι ταλαιπωρημένοι, που όλοι ήθελαν να μας κάνουν κακό. Πως ποτέ δε φταίξαμε, κι ας είχαμε πήξει στους εμφύλιους πολέμους, κι ας είχαμε κάνει κι εμείς τις εκστρατείες μας.
Και μεγαλώνοντας, κατάλαβα ότι η υπερβολή δεν κάνει καλό, ότι η υπερβολή φανατίζει και δεν αφήνει το μυαλό να σκεφτεί και να ερευνήσει..Αν ξέρεις την ιστορία σου πραγματικά, τότε κανείς δεν μπορεί να σε "αλλοτριώσει" .Λένε για θεωρίες συνωμοσίας ενάντια στη χώρα μας, που προσπαθούν να μας αλλοτριώσουν..Μα είναι υποχρέωση καθενός μας να αναζητάει την αλήθεια, να απαιτεί να μάθει και να αξιολογήσει τί πραγματικά συνέβη, και να πατάει καλά στα πόδια του. Και να λέει πάντα ΟΧΙ σε εκείνους που προσπαθούν να τον παραμυθιάσουν, για να περάσουν το δικό τους!

Είμαι περήφανη που είμαι Ελληνίδα, πιστεύω πως την καρδιά του Έλληνα δεν τη βρίσκεις εύκολα σε άλλους λαούς (τουλάχιστον όχι αυτούς που έχω γνωρίσει μέχρι σήμερα), γι'αυτό και γιορτάζουμε τη σημερινή μέρα. Διότι πριν από 68 χρόνια, ο κόσμος βγήκε στους δρόμους να πανηγυρίσει το ΟΧΙ του, να πανηγυρίσει που η χώρα του θα αντιστεκόταν στον εχθρό, που θα προσπαθούσε να μην υποταχθεί.
Και γι'αυτή την λεβεντιά και την καρδιά, γι'αυτή που χιλιάδες χρόνια χτυπάει στα στήθη του Έλληνα, αξίζει να είμαστε περήφανοι και να γιορτάζουμε επετείους σαν τη σημερινή..

Υ.Γ. Ακούω Άλφα ραδιόφωνο από το πρωί, και έχει ένα πραγματικά υπέροχο αφιέρωμα στο έπος του '40. Σε μαρτυρίες των ανθρώπων που πολέμησαν και έδωσαν την ψυχή τους στα βουνά, εκείνων που με το χαμόγελο στα χείλη πήγαν να προστατέψουν τη χώρα μας..Αποσπάσματα από τις εφημερίδες του εξωτερικού, που εκθείαζαν το θάρρος της Ελλάδας, της μικρής αυτής χώρας που αντιστάθηκε στο γίγαντα του πολέμου.
Και αισθάνομαι ευγνωμοσύνη και περηφάνια, που οι παππούδες μου ήταν εκεί και αντιστάθηκαν, και θυμάμαι ιστορίες του παππού μου από τον πόλεμο στα βουνά της Αλβανίας, και ανατριχιάζω..Λεβεντιά!!!

Το GTC, το ΚΤΕΟ, το 8άωρο κι άλλα πολλά..

Καλημέρα, καλή βδομάδα!Ναι ναι, καλή βδομάδα Τριτιάτικο,διότι χτες είχα ημιαργία στη Ζυρίχη, κι έτσι αισθάνομαι ότι σήμερα ξεκίνησε η βδομαδούλα. Ωραίο πράγμα να ξεκινάει η βδομάδα με μία χαλαρή Δευτέρα, δε βρίσκετε?Πας στη δουλειά σου σε 10 λεπτά (τα 5 από τα οποία είναι με τα πόδια, μέσα από ήρεμους δρόμους και υπέροχες πρωινές μυρωδιές από την υγρασία στα φύλλα, τα λουλούδια και το πρωινό αεράκι!), δηλαδή ξεκινάς από το σπιτάκι σου στις 7.31 και είσαι στο γραφείο σου ακριβώς στις 7.42!..Η μέρα σου κυλάει ήηηρεμα, χαλαρά, αφού θα καθήσεις στο γραφείο μόνο για 4.5 ωρίτσες, για να την κάνεις στη συνέχεια για διάφορες δουλειές..
Την κοπάνησα που λέτε χτες κατά τις 12 και κάτι ψηλά από το γραφείο, γύρισα σπίτι με τον Πίκο μου, τσιμπήσαμε κάτι ελαφρύ, κι ύστερα πήραμε το δρόμο για το Strassenverkehrsamt, το αντίστοιχο "Υπουργείο Συγκοινωνιών" ας πούμε, για να αλλάξουμε τα διπλώματα οδήγησής μας και να δώσουμε στο GTCάκι ελβετική..υπηκοότητα.

Κι εγώ κι ο Πίκος είχαμε ένα άγχος..ναι μεν νέο το αμάξι, αλλά ποτέ δεν ξέρεις τί θα βρούν αυτοί οι σχολαστικότατοι Ελβετοί. Φτάσαμε στο Strassenverkehrsamt κατά τη 1 (το ραντεβού μας για το αμάξι ήταν στις 13.40), και πήγαμε να υποβάλλουμε τις αιτήσεις μας για ελβετικά διπλώματα οδήγησης. Ναι ναι, ο Ελβετός δε μασάει από Ευρωπαϊκά Διπλώματα..Σου λέει, αν αλλάξεις το δίπλωμά σου μέσα στον πρώτο χρόνο διαμονής σου στην Έλβετία, παίρνεις το ελβετικό μέσα σε 1-2 βδομαδούλες, χωρίς εξετάσεις, χωρίς τίποτα. Ααααν όμως δεν το κάνεις έτσι, τότε τρέχα για εξετάσεις μετά κλπ! Γιατί να το αλλάξεις? Αυτό αναρωτιέμαι κι εγώ.Ο Πίκος μου λέει ότι είναι για να μπορούν να μας "φακελώσουν" καλύτερα, να μας έχουν περασμένους στα συστήματά τους και πάει λέγοντας..μπορεί, τί να πώ!
Εν πάσει περιπτώσει, εμείς κάναμε αιτησούλες για νέα διπλωματάκια σε 5 μόλις λεπτάκια, μας δώσανε μία φωτοτυπία του ελληνικού διπλώματος για να έχουμε να το θυμόμαστε (αααχ, από το 2000 οδηγώ με αυτό το διπλωματάκι, και τώρα μου το πήρανε οι κακούργοιιιιι), και πήγαμε για τον έλεγχο του αυτοκινήτου (κάτι σαν ΚΤΕΟ φανταστείτε).
Οι τύποι εκεί πολύ χαλαροί, άνετοι, κάνανε σχολαστικά τους ελέγχους τους, περάσανε το τουτούκι μας από διάφορα μηχανηματάκια, ελέγξανε τις αναρτήσεις του, τα φρένα του, και, μπόνους, κάναμε και μία βόλτα με οδηγό τον υπεύθυνο, ο οποίος μας πήρε και τους δύο με το GTCάκι και δοκίμασε τη συμπεριφορά του αμαξιού μας στις στροφές, γκαζώνοντας σαν τρελός και φρενάροντας ξαφνικά (ε, μας προειδοποίησε πρώτα, μη φύγουμε κι από το παρ μπριζ!)..Όλα καλά λοιπόν, το αμαξάκι μας πήρε 10 με τόνο, κι έπειτα του βγάλαμε τις ελληνικές του πινακίδες για να του βάλουμε καινούργιεςςς...

Παίρνουμε τις πινακίδες και ανεβαίνουμε στο υπεύθυνο γραφείο. Κοιτάει η κυρία εκεί το χαρτί μας, πιάνει 2 πινακίδες, κι αρχίζει να μας ετοιμάζει. Κοιτάω εγώ τις πινακίδες, και κατσουφιάζω. "Γιατί κατσούφιασες βρε Πίκα?" με ρωτάει με περιέργεια ο Πίκος μου. "Εεε,να..η παλιά μας πινακιδούλα είχε μέσα τον αριθμό μας, το 22..αυτή, γιοκ!" του λέω εγώ για πλάκα!Εκείνη την ώρα μας διακόπτει η κυρία πίσω από το γραφείο και μας λέει "Α, δεν μπορώ να σας βγάλω τις πινακίδες σήμερα, η ασφάλειά σας ξεκινάει από αύριο. Κοινώς, είτε θα ξαναέρθετε αύριο (ααπαπααα!), είτε θα μου φέρετε σήμερα νέο χαρτί"..

Κοιταζόμαστε με τον Πίκο. Νέο χαρτί,πού να το βρούμε, να το γεννήσουμε?Καλούμε τον ασφαλιστή μας, τον Κώστα (πολύ καλό παιδί και εξυπηρετικό!), ο οποίος μας ενημέρωσε πως σε 5 λεπτά το ανανεωμένο συμβόλαιο θα είναι εκεί. Ξαναπάμε σε μία άλλη κυρία σε 5 λεπτά, μπλα μπλα της εξηγούμε τί θέλουμε, τσεκάρει στο ιντερνετ και τσουπ, το νέο μας συμβόλαιο ήταν ήδη εκεί!Ούτε φαξ, ούτε γραφειοκρατεία, τίιιποτα!Μέσω ιντερνετ, όλα απλά και γρήγορα. Πιάνει κι εκείνη 2 νέες πινακίδες, και η φατσούλα μου λάμπει..ΖΗ x22 xxx!!
ΝΑΙ ΝΑΙ, κυρίες και κύριοι, αν δεν είναι κι αυτό σημαδιακό, τότε τίιι να πω :D :D :D

Με αυτά και μ'αυτά, το αμαξάκι μας πήρε πλέον ελβετική υπηκοότητα, και οι ελληνικές πινακιδούλες του μαζί με τα διπλώματά μας βρίσκονται τώρα στο δρόμο για την πατρίδα!

Ωχ αμάν, τεράστιο έγινε πάλι το ποστάκι μου. Καλά, κλείνω τότε και σας αφήνω να τα πούμε τα υπόλοιπα περί 8αώρου μια άλλη φορά!
Και μια αντίστροφη μέτρηση...8 κι απόψε!!!!!!

Zurich beware, here I come (back) again :D

Ελβετικοί αυτοκινητόδρομοι..

Καλημέρα φίλοι μου καλοί!Τί κάνετε, καλά?Εμείς εδώ, σταθεροί θαμώνες του βουκολικού Λίχτενστάην, χαιρόμαστε που κι αυτή η βδομάδα πλησιάζει στο τέλος της. Σήμερα ξύπνησα νωρίς νωρίς (κατά τις 6 δηλαδή) και την κοπάνησα κατά τις 7 παρά από το σπιτάκι μου για τη δουλειά. Καλά, όσο σκέφτομαι ότι μια φορά κι έναν καιρό που δούλευα στη Βου Φου ξυπνούσα κατά τις 7, και κατά τις 8 (που σήμερα έφτασα στη δουλειά!!) ξεκινούσα συνήθως από το σπίτι μου..Αχ, αναπολώ!Χεχεχε! Θέλω κι άλλο ύπνο καλέ σας λέω, φέρτε μου τον ύπνο μου πίσωωω..

Χτες βράδυ το ξενυχτήσαμε πάλι. Ε, καταλαβαίνετε, "πανηγυρίζαμε" τη νίκη των Ελβετών. Και το έλεγα, ας χάσουμε κι από τον πιο άσχετο, δε με ένοιαζε..Δε μπορούσαμε τουλάχιστον να κερδίσουμε τούτους εδώ και να μην έχω τα λαμπερά χαμόγελα ολονών σήμερα να με κοιτάνε πονηρά?! Πάλι καλά, εδώ στο βουκολικό Λίχτενστάην οι περισσότεροι στην τράπεζα είναι ντόπιοι, κι έτσι κι εγώ γλύτωσα λίγο από τα πικρόχολα σχόλια!!!

Τέλος πάντων..Δεν ήταν αυτό το θέμα μας σήμερα!Το θέμα μας είναι η κατάσταση που επικρατεί στους ελβετικούς αυτοκινητόδρομους, ή, όπως πολύ σοφά την ονόμασε η κολλητάρα, η "πανελβετική" που με φιλοξενεί για 220 χλμ κάθε μέρα, στη διαδρομή από τη Ζυρίχη προς το Λίχτενστάην.
Αν νομίζετε λοιπόν ότι στην Ελλάδα έχουμε χάλια δρόμους, οδηγούμε σαν τρελλοί, και τα μποτιλιαρίσματα πάνε σύννεφο, τότε μάλλον θα σας χαροποιήσω λέγοντάς σας ότι όχι, δεν συμβαίνουν μόνο στην Ελλάδα όλα τα προαναφερθέντα!!Εντάξει, στην Ελλάδα όλα αυτά ισχύουν φυσικά σε υπερθετικό βαθμό, αλλά κι εδώ, για τα δεδομένα της περιοχής (πληθυσμό κλπ), η κατάσταση δεν είναι και πολύ καλύτερη.

Έχουμε και λέμε :

Δρόμοι (Η πανελβετική "Α3" που διασχίζω καθημερινά)
--------
Όταν βρέχει,σε αρκετά σημεία της γίνεται λίμνη. Κι εντάξει, οι ντόπιοι εδώ είναι συνηθισμένοι στις λίμνες όσο να πεις, εγώ όμως όχι!Όταν λέμε λίμνη, εννοούμε ότι πολύ απλά το οδόστρωμα δεν "απορροφά" το νερό, με αποτέλεσμα όλο να μένει πάνω στο δρόμο και με τη διέλευση των αυτοκινήτων/κρις κραφτ όλο το νεράκι σηκώνεται και καταλήγει, πού αλλού, στο παρ μπρίζ του GTCακίου! Πέραν τούτου, καθότι οι Ελβετοί είναι "οικολογικά συνειδητοποιημένοι" άνθρωποι, η συγκεκριμένη πανελβετική δεν έχει φώτα. Και καλά, με αυτό με βρίσκετε σύμφωνη, δεν υπάρχει λόγος να καταναλώνουν τσάμπα ενέργεια. Χάθηκαν όμως αυτά τα θαυματουργά ματάκια της γάτας,ή όπως αλλιώς λέγονται αυτά τα μικροσκοπικά που βάζουν στην άκρη του δρόμου για να αντανακλούν το φως, για να βλέπω κι εγώ πού πάω?! Φαντάζεσαι να οδηγείς στην προαναφερθείσα λίμνη, 7 η ώρα το πρωί (που όχι, δεν έχει ξημερώσει ακόμα), να ρίχνει καρέκλες (ο καλός καιρός είπε να μας χαιρετήσει για λίγο), και να μη βλέπεις και πού πάει ο δρόμος?! Μπόνους, σε όλα αυτά, είναι οι Ελβετοί οδηγοί. Όπως θα δείς και παρακάτω, είναι απλά απίστευτοι..

Ελβετοί οδηγοί (φόρμουλας ένα)
---------------
Θα έχεις ζήσει φαντάζομαι πολλάκις το σκηνικό όπου κινείσαι στην Εθνική Οδό Αθηνών-Λαμίας, ή σε οποιαδήποτε άλλη εθνική οδό της χώρας τέλος πάντων, με 140 στην αριστερή λωρίδα, και ξαφνικά έρχεται από πίσω σου σαν σίφουνας ένας τύπος με (συνήθως) μία τζιπάρα, σου κολλάει επίμονα και σου παίζει τα φώτα για να εξαφανιστείς από μπροστά του πάραυτα.
Ε, κάτι αντίστοιχο φαντάσου κι εδώ, χωρίς τα φώτα και τη τζιπάρα. Όριο στις εθνικές οδούς, 120. Που σημαίνει, μέχρι 130 πας χαλαρά, και δε σε ενοχλεί κανείς. Όταν βιάζεσαι, πατάς και τα 140 άμα λάχει. Κι εκεί που κινείσαι με τα 130 σου στην αριστερή λωρίδα, νά'σου εμφανίζεται από το πουθενά ο Ελβετός γκαζοφονιάς (μωρε, λές να είναι κάνας Έλληνας, Τούρκος ή Ίταλός?!?) και σου κολλάει από πίσω μέχρι να κάνεις στην άκρη. Κι αναρωτιέσαι, με πόσα μπορεί να τρέχουν οι άτιμοι? Με πολλά, είναι η απάντηση. Ναι ναι, η ταχύτητα δεν είναι ελληνικό προνόμιο εντέλει..

Έργα
-----
Έργα στην πανελβετική. Τί φτιάχνουν? Ξέρω κι εγώ?Έχω αρχίσει να υποψιάζομαι ότι δεν έχουν τί να κάνουν, και χαλάνε τα φτιαγμένα για να τα ξαναφτιάξουν από την αρχή. Κλείνουν τη μία από τις 2 λωρίδες της πανελβετικής, και γίνεται ο χαμός. 45 λεπτά έκανα χτες, για 7 χλμ. Με έπιασε το σύνδρομο της Κηφισίας. Αφήστε τα. Ο κακομοίρης ο Πίκος μου την πλήρωσε τελικά, που κάθε φορά που με έπαιρνε να δει που είμαι κι αν ξεκόλλησα, άκουγε μία υστερική φωνή από την άλλη άκρη της γραμμής να προσπαθεί να καταλάβει για ποιό λόγο έχουν κλείσει για 7 ολόκληρα χιλιόμετρα την αριστερή λωρίδα, τη στιγμή που έργα κάνουν σε μόνο 500 μέτρα από αυτά..
Συμπέρασμα, σήμερα θα φύγω μια ώρα νωρίτερα από τη δουλειά!Κι ελπίσω να είμαι πιο τυχερή!!!
Να σημειωθεί, βέβαια, στο σημείο αυτό ότι η λωρίδα εκτάκτου ανάγκης, ναι ναι, εκείνη εκεί στα δεξιά που στην Ελλάδα έχει τη σημασία της "λωρίδας ταχείας κυκλοφορίας" ενίοτε, ήταν άδεια. Κανείς δεν έκανε τον έξυπνο, όλοι περίμεναν στη σειρά. Ο ένας πίσω από τον άλλον. Πειθαρχία..

Τέλος, ο λόγος για τις κάμερες του Μπιγκ Μπράδερ!Ναι, αυτός που θα με έχει φωτογραφήσει κάμποσες φορές να ξεπερνώ το όριο ταχύτητας. Προσπαθώ να χαμογελάω κιόλας, πάνω απ'όλα κέφι!! Εμ, γιατί μου έχεις γεμίσει την πόλη με κρυμμένες καμερίτσες?Για να βλέπεις αν οι κάτοικοι είναι ευτυχισμένοι, αν περνούν καλά κλπ κλπ, σωστά?Σωστάαα!!
Smiiiile! Flash!

Λοιπόν, αν φτάσατε ως εδώ, να σας δώσω τα εύσημά μου. Χαρά στο κουράγιο σας να διαβάσετε όλη την πρωινή μου λογοδιάρροια. Πάω για μήτινγκ τώρα, οπότε τη γλιτώνετε τη συνέχεια!
Πολλά φιλάκια από το συννεφιασμένο αλλά όοομορφο Λίχτενστάην! Να έχετε μια καταπληκτική Πέμπτη, και σύντομα ένα σούπερ weekend:)

Grüsse,
Georgia :)

Παίζω και μαθαίνω..

Από μικρό παιδί, μου άρεσε πολύ να ασχολούμαι με οτιδήποτε είχε να κάνει με καλλιτεχνία. Με μπογιές, ζωγραφιές, χειροτεχνίες, μουσική, φωτογραφία, κι ότι άλλο καλλιτεχνικό περνά απ'το μυαλό σου. Ήμουν καλλιτεχνική φύση, έλεγαν κάποιοι, "είναι ψαράκι, γι'αυτό!", το αιτιολογούσαν κάποιοι άλλοι.

Η ουσία είναι ότι μεγαλώνοντας, αυτή η αγάπη για τη δημιουργία μεγάλωσε κι άλλο. Και όλο έψαχνα να βρω λίγο χρόνο να φτιάξω το κατιτίς μου, κι όλο έπεφτα πάνω σε υποχρεώσεις, δουλειές, αγγαρείες και άλλα ανούσια πράγματα.

Τώρα λοιπόν που βρεθήκαμε στα εξωτερικά, και ο χρόνος μας (ενίοτε) είναι πιο γενναιόδωρος μαζί μας, είπα κι εγώ να ξαναθυμηθώ τις παλιές μου αγάπες. Έχω βάλει στο μάτι εδώ και 2 βδομάδες περίπου ένα πιανάκι, digital piano για την ακρίβεια, της Yamaha.Το μοντελάκι του? Ρ140 αν το ξέρεις. Ο ήχος που βγάζει καταπληκτικός. Και σκέφτηκα λοιπόν κι εγώ να γεμίσω λίγο με μουσική το σπίτι μαααας.
Μιλώντας λοιπόν για μουσική, και μιας και φέραμε πρόσφατα από το Ελλάδι την ηλεκτρική μου κιθάρα, ο Πίκος μου άρχισε να χαζοχαίρεται από κοντά μου. "Θα μάθω κιθάρα!" μου είπε, και τό'κανε. Πήγαμε και οι δυο μαζί στο Musik Hug, το κατάστημα ντε εδώ στη Ζυρίχη όπου είδα και το πιανάκι μου, δώσαμε την κιθαρούλα για σέρβις, αγοράσαμε και ένα βιβλίο τύπου "τα πρώτα μου βήματα στην κιθάρα", και..αρχίσανε να βαράνε τα όργανα...

Χτες το βραδάκι, γυρνώντας και οι 2 μας κουρασμένοι από τις δουλειές μας, περάσαμε από το Musik Hug για να παραλάβουμε την κιθαρούλα και να αγοράσουμε και έναν μικρό ενισχυτή. Γυρίσαμε σπίτι, και ξαναγίναμε παιδιά. Γρατζουνήσαμε την κιθάρα, παίξαμε με τις παραμορφώσεις του ήχου, κι εν συνεχεία σοβαρευτήκαμε. Ο Πίκος, με το βιβλίο του από δίπλα, έμαθε τις πρώτες του νότες στην κιθάρα.
Εγώ, επειδή πιανάκι ακόμα δεν αγόρασα, το έριξα στη...ζωγραφική!

Πάντα αναρωτιόμουν πώς είναι το να ζωγραφίζει κανείς με λαδομπογιές!! Αγόρασα λοιπόν κι εγώ ένα μάτσο λαδομπογιές σε όλα τα όμορφα χρωματάκια, κι άρχισα να αυτοσχεδιάζω..

Κατά τις 23.30, ολοκλήρωσα το πρώτο μου "λαδοπινακάκι". Ένιωθα ξεκούραστη λες και η ώρα ήταν μόλις μεσημεράκι. Ανανεωμένη, είχα ξεχάσει την ηλίθια φάτσα ενός αντιπαθέστατου συναδέλφου μου εδώ στην τράπεζα, που με πρήζει με κάτι reports. Είχα ξεχάσει πως είναι μόλις Δευτέρα, πως την επομένη θα έπρεπε να ξυπνήσω από το άγριο χάραμα πάλι και να οδηγήσω μέχρι εδώ. Τί σου είναι όμως η δημιουργία..

Επόμενη ζωγραφική στάση, Σαντορίνη!
Εεεε, ξέρω, κάτι σου είπα τώρα... :) :) :)

New project (Ναι ναι, πάλι)

Καλησπέεερα σας!
Τί μου κάνετε ξενιτεμένα μου φιλαράκια?Εγώ σήμερα τη βγάζω πολύ χαλαρά τη μέρα!!Βόλτα στο Λήχτενσταην το πρωί για ένα 5άωρο και μετά επιστροφή στη Ζυρίχη!Θα πάμε με έναν από τους Σεφ εδώ σε έναν υποψήφιο νέο πελάτη, για να δούμε αν θα μας δώσει ένα νέο προτζεκτάκι από Νοέμβριο. Κρατάω λοιπόν κι εγώ τώρα στα χέρια μου το χαρτί που περιγράφει τη δουλειά του συγκεκριμένου πρότζεκτ, και βλέπω μεταξύ άλλων Cobol, CICS, DB2, Oracle,PL/SQL και δε συμμαζεύεται..

Ακούς εκεί Κομπόλ. Πού τη θυμήθηκαν καλέ αυτή? Έχω κάπου στο σπίτι ένα τουβλο βιβλίο, ασπρόμαυρο, χωρίς σχεδιάκια και εικονίτσες, τίποτα, plain text, περί της Κομπόλ. Δεν το άνοιξα ποτέ. Θυμάμαι πως είχαμε ένα προαιρετικό μάθημα στο πανεπιστήμιο, κι όλοι λέγαμε "Σιγά μην πάμε να μάθουμε Κομπόλ"..
Να που έχει ο καιρός γυρίσματααα..
Κι αν με το καλό πάρουμε το προτζεκτάκι (κάντε καμιά προσευχούλα κι εσείς βρε παιδιά, ο πελάτης είναι μία τράπεζα 10 λεπτά από το σπίτι μου!!!!!!!!), τότε θα πρέπει να τα ξεσκονίσουμε τα βιβλία μας.

Χαλαρά, δε μασάμε! Να μαθαίνουμε και κατιτίς καινούργιο (τώρα, αν μπορεί κανείς να χρησιμοποιήσει τις λέξεις καινούριο και Cobol στην ίδια πρόταση είναι άλλο θέμα), να μην ρουτινιάζουμε με τα Data Warehouse πραγματάκια :)

Ο καιρός σήμερα είναι υπέροχος, αφήστε που την περασμένη βδομάδα χιόνισε και στα βουνά της περιοχής και ήταν ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΗ η θέα..
Ακολουθούν μερικές φωτογραφιούλες που έβγαλα με το κινητούλι μου, έτσι για να πάρετε μια γεύση της κατάστασης..
Όλα καλά μας πάνε λοιπόν, άντε τέλη του μήνα ξεμπερδεύουμε κι από το Λήχτενστάην, και στο εξής θα πηγαίνουμε προς τα κει μόνο για..σκι :D Γιούπι!!!
Πολύ καλησπέρα σας, καλή βδομάδα, καλό μήνα, κι όοοολα καλά!!!

Γρικάτε μπρε τα ψηφαλάκια...

Πρώτη φορά νονός!
Μία ΑΠΙΣΤΕΥΤΗ κωμωδία, μία μοναδική ταινία. Την έχω δει ήδη 4 φορές, και πάντα μου φτιάχνει το κέφι. Δεν ξέρω αν φταίει η Κρητική προφορά που με ταξιδεύει, η μουσική της ταινίας ή οι απίστευτοι διάλογοι, αλλά σε κάθε περίπτωση, η ταινία αυτή είναι όλα τα λεφτά.
Κατέεις το? Αν όχι,ρίξε μια ματιά εδά : http://www.protiforanonos.gr/

Καλογυρισμένη, πανέξυπνη, ρομαντική, αστεία, ελπιδοφόρα. Με έξυπνα μηνύματα, απίστευτες ατάκες.
Ο μπαμπάς ασχολείται με την πολιτική, και προσπαθεί να μαζέψει όσο περισσότερες ψήφους μπορεί για "τον αρχηγό", που θα φέρει τη δημοκρατία στην Ελλάδα. Καλούνε λοιπόν στα βαφτήσια της μικρής τους κόρης τον αρχηγό να κάνει τη βάφτιση, και να μαζέψει έτσι κόσμο και..ψηφαλάκια. Ο αρχηγός όμως, λόγω αυξημένων υποχρεώσεων, στέλνει το γιό του, τον μικρό Άλεξ, που έχει ζήσει στην Αμερική και μιλάει πολύ λίγα και σπαστά ελληνικά.
Κι εκεί αρχίζει το πανηγύρι!!!

Μου έμεινε μία στιχομυθία μεταξύ μπαμπά (Α.Καφετζόπουλου) και γιου.
Γιος : "Πολιτική..η τέχνη της προσποίησης".
Μπαμπας : "Πολιτική είναι η τέχνη της προσαρμογής"..

Αυτή η προσποίηση μας έχει φάει όλους μας. Όλοι προσποιούνται ότι θα βελτιώσουν την κατάσταση στη χώρα μας, ότι θα είναι δίκαιοι, ότι θα τιμωρηθούν όσοι φταίνε και θα απονεμηθεί η δημοκρατία.
Χα..
Ας γελάσω..

Παρακολουθώ, έστω κι από μακριά, αυτά που συμβαίνουν στο πολιτικό προσκήνιο της χώρας μας τις τελευταίες βδομάδες. Από τα σκάνδαλα με τους υπουργούς και τους παππάδες, μέχρι τους "αντάρτες" της κυβέρνησης. Και αναρωτιέμαι, μέχρι πότε θα μας κοροιδεύετε ωρε παιδιά?? Δηλαδή, και η βλακεία έχει τα όριά της, και όχι, δεν αντέχει άλλη ο οργανισμός μας!!

Γιατί? Γιατί θέλετε να καταστρέψετε τη χώρα μας? Γιατί μας κοροιδεύετε μέσα στα μούτρα μας? Και γιατί κανείς ,ποτέ σε αυτή τη χώρα, δεν παραιτείται, δε δικάζεται, και δεν πληρώνει για όοοοσα κακά έχει κάνει?

Διότι,όπως είπε και ο μικρός Άλεξ της ταινίας, στη δημοκρατία όλοι είναι ίσοι, και όλοι έχουν δικαίωμα να πάνε μπροστά. Και αυτοί πού πάνε γρήγορα, και αυτοί που πάνε αργά. Ισότητα σημαίνει να έχουμε ίσα δικαιώματα, αλλά και ίσες υποχρεώσεις. Ίσες ελευθερίες, αλλά και περιορισμούς.

Πού θα πάει,μια μέρα θα έρθει και πάλι η δημοκρατία σε αυτή τη χώρα.Μέχρι τότε, πηγαίντε μέχρι το βίντεο κλαμπ για τον προαναφερθέντα "νονό", να γελάσετε με την καρδιά σας!!

Starbucks @ Thalwil - 6 months later..

Ήταν τέλη Μαρτίου, γύρω στις 21 νομίζω, και είχα μόλις έρθει στην Ελβετία. Αν δεν κάνω λάθος, ήταν Κυριακή του Πάσχα, του Καθολικού Πάσχα, και καθόμασταν σε αυτόν ακριβώς τον καναπέ. Ο Πίκος μου, χάζευε κλασσικά στο φέησμπουκ, την ίδια ώρα που εγώ, με το μικρό μου Ασουσάκι αγκαλιά, έψαχνα σπιτάκια στην πόλη. Ψάχνοντας φανατικά σε όλα τα ίντερνετ σάητς της περιοχής, χαζεύαμε για να βρούμε το μελλοντικό μας πικοσπιτάκι.
Το άγνωστο, μπροστά μας. Κι εμείς ενθουσιασμένοι, πανέτοιμοι να το κυνηγήσουμε.
Είχαμε βρεθεί στο Ταλβίλ, για να δούμε την περιοχή. Είχαμε βρει ένα υποψήφιο σπιτάκι, και ανυπομονούσαμε να δούμε πώς ήταν το περιβάλλον εδώ.

6 μήνες μετά, το σπίτι στο Ταλβίλ δεν το επιλέξαμε τελικά. Ξαναήρθαμε όμως εδώ, στην ίδια γειτονιά, για να πιούμε το καφεδάκι μας με θέα την υπέροχη λίμνη. Τα δέντρα έχουν αρχίσει να υποδέχονται το χειμώνα, ζωγραφίζοντας τα φύλλα τους με τα πιο έντονα χρώματα. Ο καιρός έχει παγώσει, και στη λίμνη τα βαρκάκια έχουν ρίξει καλά καλά τις άγκυρές τους στο λιμάνι, αποχαιρετώντας τις καλοκαιρινές βόλτες. Και μόνος σύμμαχός μας, ο ήλιος. Που και σήμερα μας τίμησε με τη λαμπερή παρέα του, και μας κάνει να χαμογελάμε πλατιά, κι ας μπαίνει σιγά σιγά ο χειμώνας. Λέτε να έπιασε το κόλπο με το σύντομο ταξίδι στην Ελλάδα, και να τον κλέψαμε για λίγο από εκεί???? Καλάαα θα ήταν!! Πάντως μέχρι στιγμής, μας έχει βγάλει ασπροπρόσωπους!!!

Περνάγαμε σήμερα με το αμαξάκι από το "χωριό" μας, όπως λέμε την περιοχή όπου μένουμε, και γυρνάει ο Πίκος και μου λέει.."Έχεις συνειδητοποιήσει ότι ΖΟΥΜΕ τώρα εδώ?Διότι εγώ εξακολουθώ να αισθάνομαι σαν να βρίσκομαι σε διακοπές!!".. Κι εγώ, το ίδιο. Διακοπές διαρκείας, έχετε τίποτα καλύτερο να μου προτείνετε??
Και ο χρόνος περνάει, κι εμείς είμαστε ακόμα εδώ, και χαμογελάμε με την καρδιά μας!!!

Αυτές τις μέρες φιλοξενούμε και τη φίλη μας την Ε., και περνάμε τέλεια. Χτες πεταχτήκαμε μέχρι τη Βέρνη, υπέροχη πόλη!!! Ευκαιρία ήταν, μιας και είχαμε κόσμο, να κάνουμε καμιά εκδρομούλα!Σήμερα πήγαμε σε ένα παιδικό πάρτυ. Η Κίρτι, μία συνάδελφος μου από την Ινδία, είχε το πάρτυ των πρώτων γενεθλίων της κορούλας της. Ήταν υπέροχο να βλέπεις έναν ολόκληρο, διαφορετικό και μακρινό πολιτισμό να ξετυλίγεται μπροστά σου. Οι Ινδές, ντυμένες με υπέροχα πολύχρωμα φορέματα. Τραγούδησαν οι περισσότεροι, μιας κ ο άντρας της Κίρτι τριγυρνούσε στα τραπέζια με ένα μικρόφωνο και ζητούσε από τον κόσμο να τραγουδήσει το κατιτίς του. Ήρθε και σε εμένα και τον Πίκο. Κοιταχτήκαμε. "Θα μας τραγουδήσετε κάτι ελληνικόοοο?" μας ρωτάνε. Πήραμε το μικρόφωνο και τους τραγουδήσαμε, τί άλλο, το γνωστό "Να ζήσεις Μέγκκα και χρόνια πολλά, μεγάλη να γίνεις με άσπρα μαλλιά". Γνωστή, δοκιμασμένη λύση :)

Τώρα ετοιμαζόμαστε να κατηφορίσουμε και πάλι προς τη Ζυρίχη, να πάμε μια κυριακάτικη βόλτα στην πόλη με τα κορίτσια!!!!
Άντε, σε άλλο ένα 6άμηνο, ραντεβού και πάλι εδώ. Για ένα νέο απντέητ, και πολλά πολλά χειμωνιάτικα νέα!

Φιλάκια!!!

A night to remember..

"Oh, I'm thinking about all our younger years..
There was only you and me,
We were young and wild and free..

Now nothing can take you away from me,
We've been down that road before..But that's over now,
You keep me coming back for moooore..

And baby YOU'RE ALL THAT I WANT,
When you're lying here in my arms..
I'm finding it hard to believe..
We're in HEAVEN..

And LOVE IS ALL THAT I NEED,
And I found it there in your heart..
It isn't to hard to see..
We're in heaven.."

Ένα από τα πιο όμορφα βράδια της ζωής μου. Μία καταπληκτική συναυλία, ένας μοναδικός καλλιτέχνης, και το καλύτερο? Εσύ, δίπλα μου..
Όσα χρόνια κι αν περάσουν πάνω από τον Bryan Adams, μόνο καλό μπορούν να του κάνουν. Η φωνή του ακόμη πιο μπάσα και αισθησιακή, τα τραγούδια του με ακόμη περισσότερη ένταση και κέφι, ο κόσμος ενθουσιασμένος, να μη σταματάει να τραγουδάει. Όταν, δε, είπε και το αθάνατο "Summer of '69", το κατάμεστο με 18000 θεατές στάδιο, πήρε φωτιά!! Πιτσιρικάδες, νέοι, μεσήλικες, οικογένειες, παιδιά..Όλες οι ηλικίες ήταν εκεί, για να τραγουδήσουν μαζί με τον Bryan, για 2 ασταμάτητες ώρες.

Εμφανίστηκε μέσα από το κοινό, κάνοντας την κλασσική του είσοδο στο λεγόμενο "B Stage", κοινώς μία μικρότερη σκηνή, που είχε πάνω μόνο ένα μικρόφωνο. Ανέβηκε εκεί με την κιθάρα του για να τραγουδήσει 2-3 τραγούδια, μέσα στον κόσμο. Μεταξύ αυτών, και το Please Forgive Me. Υπό το φώς αναπτήρων και..φωτογραφικών μηχανών, που προσπαθούσαν να απαθανατήσουν τη στιγμή.
Μετά πέρασε μέσα από τον κόσμο, και αφότου έκανε τις πλάκες του με τους τυχερούς που είχαν έρθει από νωρίς για να βρουν θέση μπροστά μπροστά, ανέβηκε στη σκηνή. Εκεί, και για τις υπόλοιπες 2 ώρες παρά, έδωσε ρεσιτάλ μαζί με τον Keith Scott, τον Mickey Curry και τα υπόλοιπα παιδιά. Όλοι ντυμένοι απλά, με ένα σκούρο τζινάκι και ένα μαύρο πουκαμισάκι. Όλοι έκαναν το κέφι τους, όλοι το διασκέδαζαν. Δε σταμάτησαν να τρέχουν πάνω-κάτω στη σκηνή, να κάνουν πλάκες μεταξύ τους και με το κοινό, και φυσικά να ερμηνεύουν τα καλύτερα τραγούδια από τους 11 δίσκους του Bryan.

Ξεχώρισα το "let's make a night to remember", το "HEAAAVEN", το "18 til I die", το "Everything I do" (aaaax!!!), το "Run to you", το "The only thing that looks good on me is you", το "Best of me", το "Back to You" και τόοοοοσα άλλα. Οι μπαλάντες, υπό το φώς τον αναπτήρων και των κινητών, που φώτιζαν το γήπεδο σαν μικρές πυγολαμπίδες. Τα δυνατά κομμάτια, υπό το φως των καταπληκτικών προβολέων, που έδιναν ακόμη πιο μοναδική αίσθηση στον θεατή.

Όλα, τέλεια.
Όλα, μοναδικά.
Και η φωνή του, καμπάνα! Σαν να μην έχει περάσει μέρα από πάνω του, με ένα χαμόγελο διαφαίνεται η ποιότητα και η καλοσύνη αυτού του ανθρώπου.
Ήμουν τόσο ενθουσιασμένη, όσο ήμουν και την 1η φορά που τον είδα ζωντανά, το 1996 στο Wembley του Λονδίνου.
Τί κρίμα που τελείωσε :(
Μας άφησε όμως με μοναδικές αναμνήσεις, γέμισε τα αυτιά μας με ΚΑΛΗ ΜΟΥΣΙΚΗ, και μας θύμισε τα παιδικά μας χρόνια!

Ααααχ, ΘΑ ΜΕ ΞΑΝΑΠΑΑΑΑΑΣ?????

Υ.Γ. Βιντεάκια και φωτογραφίες θα ανεβάσω από το σπίτι, μιας και η αγαπητή τράπεζα εδώ στο "Πριγκηπάτο" μου απαγορεύει το upload!!!

BRYAN ADAMS LIVE IN Zürich..

Γιούπιιιιιι..
Μετά από 12 χρόνια, θα τον δω και πάλι ζωντανά. Τότε, στο Λονδίνο. Τώρα, στη Ζυρίχη.
Είναι μοναδικός, εκπληκτικός, διαχρονικός.
Και ανυπομονώ να τον δω απόψε ζωντανά να ξεσηκώνει το κοινό, να τραγουδάει τα νέα και παλιότερα τραγούδια του, και να μαγεύει με τη διαχρονική του φωνή.

Αναμείνατε στις οθόνες σας, για πολλά σχόλια και τραγούδια από αύριο!
BRYAN ADAMS ROOOOOOOOOOOOOOOOOCKS!!!!

(Αχ, κι εγώ αισθάνομαι ξανά πιτσιρίκι..)

Γνωρίζοντας τον κόσμο..

Καλησπέρα φίλοι μου από το κρύο Λίχτενστάην!Τί μου κάνετε, καλά?Πώς τα περνάτε κι αυτό το Δευτεριάτικο μεσημεράκι?Εγώ μόλις γύρισα από ένα μεσημεριανό γεύμα με 2 συναδέλφους μου, που φυσικά εκτός από μεσημεριανό, μου προσέφεραν και..food for thought (και εν συνεχεία food for post!!)

Αισίως κλείνω σε μερικές μερούλες εκείνους τους 6 μήνες που λέγαμε στην Ελβετία, και είμαι νομίζω σε αρκετά καλή θέση να εκφράσω άποψη για τους διαφόρων εθνικοτήτων ανθρώπους που έχω γνωρίσει μέχρι στιγμής. Καθότι βρίσκομαι αυτή τη στιγμή στη γερμανόφωνη μεριά της Ελβετίας, οι βασικοί κατηγορούμενοι αυτού του ποστακίου είναι, τί άλλο, Ελβετοί και Γερμανοί.
Να ξεκαθαρίσουμε ότι αυτό το ποστάκι ουδεμία διάθεση έχει να γενικεύσει ή να βάλει όλους τους υποψηφίους σε ένα τσουβάλι..Παραθέτω απλά την προσωπική μου άποψη, όπως αυτή έχει διαμορφωθεί μετά από συνομιλίες με εκπροσώπους των δύο target groups :) :P

Στο πρώτο μου πρότζεκτ, συναναστρεφόμουνα όπως θυμάστε με την 1η κατηγορία-τους Ελβετούς! Καθότι στα προτζεκτάκια μας δουλεύουμε σε ομάδες των 2-4 ατόμων, κάνω κι εγώ παρέα, σε όλη τη διάρκεια του 9ώρου (8.5 ώρες η κανονική δουλειά, και άλλο ένα μισάωρο το μαμ) με αυτούς τους 2-4 που θα μου λάχουν. Ο απολογισμός στο πρώτο πρότζεκτ ήταν ένας Αυστριακός ηλικίας γύρω στα 55-60, ένας Ελβετός ηλικίας 27 ετών και ένας ακόμη Ελβετός ηλικίας 50-55 ετών..Ναι ναι, ο πασίγνωστος παπάρας ήταν ο τυχερός Ελβετός νούμερο #1!
Από δω κι από κει μίλησα και με άλλο κόσμο, γνώρισα και μερικούς ακόμη συναδέλφους, ανταλλάξαμε κουβεντούλες..Αλλά χαρακτηριστικό δείγμα για το ποστάκι μου ήτα πάντα οι προαναφερθέντες 3 συνάδελφοι.

Στο δεύτερο προτζεκτάκι μου, σε αυτό δηλαδή που βρίσκομαι τώρα εδώ στο Λίχτενστάην, ο απολογισμός είναι 2-4 άτομα. Αρχικά (να σημειωθεί το Αρχικά παρακαλώ!!), χάρηκα διότι δεν ήταν Ελβετοί, αλλά Γερμανοί. Ο λόγος?Θα μπορούσα να συνεννοήθώ σαν άνθρωπος. Ο ένας Γερμανός ηλικίας 30, ο άλλος 40 κάτι, η τρίτη 30 κάτι..Ευτυχώς ή δυστυχώς, δεν μου έτυχε να συναναστραφώ και πολύ με Λιχτενσταινους (ε πώς τους λένε ντε αυτούς που έρχονται από αυτό το τεράστιο κράτος?!?)..

Συμπεράσματα?

Ελβετοί:
Κλειστόμυαλοι, τσιγγούνηδες, δουλευταράδες. Δε θα αφήσουν ούτε το παραμικρό να περάσει αν δεν το τσεκάρουν και σχολιάσουν, κάνουν πολύ φασαρία για το τίποτα, το μυαλό τους δεν κόβει και πολύ, νομίζουν ότι είναι οι άρχοντες. Ναι, θα σε βοηθήσουν, ναι είναι ευγενικοί, οδηγούν καλά (όπου τους βλέπει η κάμερα κυρίως), και ανακυκλώνουν ΤΑ ΠΑΝΤΑ (όχι τόσο διότι ενδιαφέρονται για το περιβάλλον, όσο για την τσέπη τους - Ανακύκλωση ίσον τσάμπα, ενώ τα σκουπίδια κοστίζουν το κατιτίς τους -περισσότερες πληροφορίες σχετικά με τις ιδιαιτερότητές τους στο συγκεκριμένο θέμα θα ακολουθήσουν σε άλλο εκτενέστερο ποστάκι).
Έχουν πολλά, μα πάρα πολλά λεφτά, τα οποία ξοδεύουν στα ακριβά πράγματα που τους αρέσουν (δεν υπάρχει σχεδόν Ελβετός χωρίς 2-3 Mac λαπτοπάκια, πι σι κλπ), ποτέ όμως στα αυτονόητα. Κοινώς, στο σούπερ μάρκετ δεν αγοράζουν τα αγαπημένα τους μπισκοτάκια που τους τόσο πολύ τους αρέσουν, παρά ΜΟΝΟ αν αυτα είναι σε κάποια προσφορά - περίπτωση κατά την οποία σηκώνουν όλα τα μπισκοτάκια της προσφοράς, και νιώθουν πολύ περήφανοι για την αγορά τους.
Επίσης, είναι οι καλύτεροι πελάτες του Μάρκετινγκ. Αν τους πεις ότι ένα μπουκάλι λάδι είναι "το καλύτερο λάδι της Ελλάδας, έχει παρασκευαστεί από σπάνιους ανθρώπους με κόκκινα μαλλιά και κίτρινα μάτια, οι οποίοι του έκαναν για 4 συνεχόμενες βδομάδες αέρα για 2 ώρες κάθε βράδυ, κρατώντας στα χέρια τους φύλλα συκιάς", τότε θα δώσουν και 200 φράγκα προκειμένου να αγοράσουν μισό λίτρο. Και φυσικά, ύστερα θα παινεύονται αυτή τους την αγορά σε γνωστούς και φίλους, ακόμη κι αν το λάδι έχει γεύση κοπριάς και δεν τρώγεται ούτε από τα αυτοκίνητα!

"Βρίζουν" με κάθε ευκαιρία τους Γερμανούς, τους οποίους κατηγορούν ότι είναι παρτάκηδες, ότι ήρθαν στη χώρα τους να τους φάνε τα λεφτά, ότι μιλάνε σαν τα αγγούρια, ενώ χαρακτηριστικά λένε πως αν μπορούσαν και αυτοί οι καημένοι οι Γερμανοί να μιλάνε με τα γρρρρρ και τα χρουτς χρουτς που χρησιμοποιούν οι Ελβετοί (κάτι σαν γάβγισμα φανταστείτε), τότε φυσικά και θα μιλούσαν και εκείνοι. Ενώ τώρα που οι Γερμανοί μιλάνε σαν τα αγγούρια, οι Ελβετοί αισθάνονται πολύ μοδάτοι. Για να καταλάβεις για τί μιλάμε, έρχεται κυρία από το Αγρίνιο, σου μιλάει με το Ννννι και με το Λλλλι, χρησιμοποιεί δικές της λέξεις και μία ξεχωριστή προφορά και σου τη λέει που δε μιλάς κι εσύ έτσι..

Τέλος, είναι ολίγον τι κομπλεξικοί. Δε χρειάζεται να σας το αιτιολογήσω αυτό, νομίζω ότι από όσα έχουμε μέχρι στιγμής αναφέρει, αυτό τους το χαρακτηριστικό είναι self explanatory!

Γερμανοί (συνέχεια του ποστακίου, Τρίτη πρωί-βλέπετε, πήξαμε στη δουλειά χτες, κ δεν προλάβαμε να ολοκληρώσουμε τη σκέψη μας!!) :
Τους πρωτογνώρισα πριν από 5 χρόνια, στη χώρα τους. Αυτό το "στη χώρα τους" να σημειωθεί,διότι ένας άνθρωπος φέρεται εντελώς διαφορετικά όταν βρίσκεται στο σπίτι του, με τους φίλους του, τον κύκλο του και το γενικότερο οικείο κλίμα της χώρας του. Η άποψή μου δεν ήταν η καλύτερη. Ευγενικοί, αλλά μετρημένοι. Κρύοι και κλειστοί. Δεν είχα καταφέρει να κάνω παρέα παρά μόνο με πολύ λίγους από αυτούς. Περήφανοι για τη χώρα τους, υπάκουος λαός, και καλοί οδηγοί (τί προσέχει όμως ο άνθρωπος!!)
Τους ξανασυνάντησα φέτος, σε μία ξένη για αυτούς χώρα. Μπορώ να πω ότι μου φάνηκαν αρκετά διαφορετικοί.. Αρχικά, γκρινιάζουν διαρκώς για τη χώρα τους. Ότι οι μισθοί είναι χάλια, ότι το κόστος ζωής έχει ανέβει κατακόρυφα τώρα με το ευρώ, ότι δυσκολεύονται να βρουν καλές δουλειές..Ότι καλές δουλειές υπάρχουν μόνο στη νότια Γερμανία (περιοχή Βαυαρίας-Μόναχο), ότι στο Βερολίνο βρίσκεις μεν φθηνό σπίτι,αλλά οι δουλειές δεν είναι καθόλου καλοπληρωμένες και πάει λέγοντας. Ήρθαν στην Ελβετία για να βγάλουν χρήματα, λογικό. Πολλοί από αυτούς μπαίνουν ΚΑΘΕ Σαββατοκύριακο στο αυτοκίνητο και περνάνε τα Ελβετικά σύνορα, προκειμένου να πάνε να ψωνίσουν από το Σούπερ Μάρκετ (!!!) στη Γερμανία, όπου είναι πιο φθηνά τα τρόφιμα. Γκρινιάζουν ότι οι τιμές των τροφίμων εδώ στην Ελβετία είναι πολύ υψηλές (πλην όμως ξεχνάνε να αναφέρουν ότι το ίδιο ισχύει και για τους μισθούς, σε σύγκριση με τη Γερμανία, αφού η φορολογία και μόνο στην Ελβετία είναι πολύυυ χαμηλότερη από τη Γερμανία).
Κάνουν παρέα με άλλους Γερμανούς, και σε κάθε ευκαιρία βρίζουν τους Ελβετούς ότι είναι κομπλεξικοί, κλειστόμυαλοι, ρατσιστές και παρτάκηδες. Τους ανεβοκατεβάζουν βλάχους, και πιστεύουν ότι αν φύγουν όλοι οι Γερμανοί από την Ελβετία, η Ελβετία θα καταρρεύσει, καθότι θα έχει έλλειψη τεχνογνωσίας σε διάφορους τομείς (ε, δεν έχουν κ πολύ άδικο εδώ που τα λέμε!!)..

Ο γενικός χαρακτηρισμός που θα τους απέδιδα?Γκρινιάρηδες και ανικανοποίητοι. Μένουν εδώ διότι τα λεφτά είναι καλύτερα, αλλά για όλα τα άλλα επιστρέφουν στη Γερμανία.Για τα ψώνια τους, τον οδοντίατρό τους, τις διακοπές τους, όλα. Και φυσικά, δε χάνουν ευκαιρία να σου θυμίσουν ότι εδώ, όχι, ΔΕΝ αισθάνονται σαν στο σπίτι τους, και απλά μαζεύουν λεφτά για να την κάνουν..

Σας κάλυψα?
Χωρίς υπερβολή, η κατάσταση έχει κάπως έτσι. Κι εμείς, οι Έλληνες, στεκόμαστε κάπου στη μέση και ακούμε τις γκρίνιες του ενός για τον άλλο. Και γελάμε..
Διότι και οι Ελβετοί μας συμπαθούν περισσότερο από τους Γερμανούς, και οι Γερμανοί μας συμπαθούν περισσότερο από τους Ελβετούς, και οι δυο ζηλεύουν που ερχόμαστε από την πιο ηλιόλουστη και καλοσυνάτη χώρα, και απορούν που έχουμε πάντα το χαμόγελο ζωγραφισμένο στα χείλη μας!

Εμ, αυτό συμβαίνει όταν κουβαλάς τον ήλιο μέσα στην καρδιά σου αγαπητοί μου!!
Αλλά τί σας λέω τώρα εγώ εσάς για ήλιο..:P :P :P

Εικόνες, ιστορίες και μεσημεριανές περιπλανήσεις..

Παρασκευή, 19 Σεπτεμβρίου, του 2000 και 8!
Είμαι (πού αλλού) στο γραφείο μου στη Ζυρίχη και σήμερα, καθότι το απόγευμα πετάμε για τα πάτρια εδάφη, και είπα να την σκαπουλάρω από το Λίχτενστάην για σήμερα. Για να μη σας τρώει η απορία τί κάνω στο Λίχτενστάην, να σας πω ότι όχι, ΔΕΝ κάνω ξέπλυμα μαύρου χρήματος. χεχε..Εργάζομαι σε ένα 3μηνο έργο σε μία τράπεζα του μικρού αυτού "Πριγκηπάτου", κι έτσι πηγαινοέρχομαι εκεί σε καθημερινή βάση. Άστα, 110 χιλιόμετρα απόσταση στο πήγαινε, κι άλλα τόσα στο γύρνα.Ευτυχώς είναι εθνική οδός, και ο χρόνος κυλάει νεράκι!Φέραμε τώρα και το αμαξάκι του Πίκου μου να μας κάνει παρέα, και έτσι απολαμβάνουμε μαζί την απόσταση.
Να ξεκαθαρίσω ότι σαν το Λιονταράκι μου, άλλο αμάξι απλά ΔΕΝ υπάρχει..Εντάξει όμως, και το GTCάκι, καλόοοο είναι :P

Πω πω, συνειδητοποίησα πρόσφατα ότι τέλος του μήνα κλείνω 6 ΜΗΝΕΣ στη Ζυρίχη. Και ειλικρινά, δε μου φαίνονται..έχω την αίσθηση ότι πέρασαν 2, άντε 3..Κι όμως, χτυπήσαμε κιόλας εξάρα, με ένα σωρό νέες εμπειρίες, μοναδικές αναμνήσεις, καινούργιες εικόνες και συναισθήματα. Αν με ρωτήσεις αν 6 μήνες μετά έχω μετανιώσει κάτι από αυτά που έχουν συμβεί μέχρι σήμερα, αν θα ήθελα να αλλάξω κάτι, ή αν θα ήθελα να κάνω ένα μεγάλο UNDO και να γυρίσω πίσω,θα σου πω ένα τεράστιο ΟΧΙ!!!..
Όχι διότι οι τελευταίοι 6 μήνες ήταν τόσο γεμάτοι, τόσο μοναδικοί, που δεν θα μπορούσα ούτε να τους φανταστώ..
Όχι, διότι ανοίξαμε μία πόρτα, που πίσω της έκρυβε μία άλλη ζωή, μία άλλη καθημερινότητα, που άξιζε να δοκιμάσουμε..
Όχι, διότι το να ξυπνάω δίπλα του, να γυρνάω στο σπίτι μαζί του, και να μοιράζομαι τη ζωή μου μαζί του, είναι ο λόγος που με κάνει να χαμογελάω όοοολη την ώρα..

Μπορεί οι συνθήκες ζωής εδώ να είναι σε κάποια πράγματα διαφορετικές απ΄ότι ήταν στην Ελλάδα, μπορεί οι παρέες μας να είναι ακόμη μετρημένες και η καθημερινότητά μας πολύ έντονη, μπορεί να κουραζόμαστε λίγο παραπάνω..αλλά όταν για λίγο στεκόμαστε και βλέπουμε πού βρισκόμαστε, τί μοναδική εμπειρία ζούμε, και τί μας περιμένει ακόμα, χαμογελάμε πονηρά και σκεφτόμαστε "Βρε για δες, καλά τα καταφέρνουμε!"..

Όλα καλά λοιπόν...Περιμένουμε και φίλους τον επόμενο σου κού, μετά κι άλλους από Νοέμβρη, και χαζοχαιρόμαστε να σας ξεναγούμε στα μέρη μας, να μοιραζόμαστε μαζί σας, έστω και για λίγο, στιγμές από τη νέα μας ζωή!

Έβγαλε ήλιο..έναν ωραίο, λαμπερό, ζεστό ήλιο..Αυτόν τον ήλιο που φωτίζει την πόλη, και την κάνει να φαίνεται τόοοοοσο όμορφη.

Στον κεντρικό σταθμό της Ζυρίχης, από όπου παίρνω κάθε μέρα το τρενάκι για το Λίχτενστάην, βλέπω τα μεγάλα τρένα που έρχονται και φεύγουν, και νιώθω τόσο όμορφα..ξέρω ότι ανά πάσα στιγμή μπορώ να μπω σε ένα τρένο, και να δω κι άλλη μία πόλη, κι άλλο ένα βουνό, κι άλλο ένα χωριό..Μπορώ να ανοίξω τα φτερά μου και να πετάξω για όλη την Ευρώπη, να μπω στο αμαξάκι και να οδηγήσω μέχρι το Παρίσι, το Βερολίνο, το Άμστερνταμ ή τη Βαρκελώνη..

Και συνειδητοποιώ καμιά φορά ότι είναι αυτή η μοναδική θάλασσα της Ελλάδας, αυτή που της δίνει το καταπληκτικό χρώμα της ελευθερίας και της ξενοιασιάς, που την ίδια ώρα την κρατάει παγιδευμένη..Διότι για να ανακαλύψεις την Ευρώπη, να ταξιδέψεις σε άλλα μέρη, να γνωρίσεις κουλτούρες και να ανοίξει λίγο το μυαλό σου, πρέπει να μπεις σε ένα αεροπλάνο..κι αυτό είναι που κράτησε πολλούς Έλληνες μακριά από τα ταξίδια.Εδώ, μπαίνεις στο αμάξι σου, και σε 4 ώρες είσαι στη Βενετία..Σε άλλες 4 στο Μόναχο, στην Κροατία, στη Γαλλία, τη Γερμανία..κι αυτό, σου ανοίγει άλλους ορίζοντες! Γι'αυτό μη διστάζετε ποτέ να κυνηγάτε ένα ταξίδι στο εξωτερικό. Δεν μπορείτε να φανταστείτε πόσο μπορεί να σας αλλάξει, να σας ανοίξει το μυαλό, να σας λογικέψει, και τελικά να σας κάνει να αγαπήσετε ακόμη περισσότερο τα καλά της χώρας μας.. Αφήστε, που ίσως έτσι να μπορέσουμε να διορθώσουμε και μερικά από τα στραβά της :)

Επιστροφή στη δουλειά τώρα, και μετά αναχώρηση για Αθήνα. Έμαθα θα βρέχει εκεί όλο το 3ήμερο που θα είμαστε κάτω..Εμ, είπαμε, φέρνουμε τον Ελβετικό καιρό, να σας τον αφήσουμε για λίγο (να γεμίσει κ καμιά λιμνούλα με νερό), και θα δανειστούμε για λίγο τον ήλιο σας!
Κι αν κρίνω από αυτό που βλέπω αυτή τη στιγμή έξω από το παραθύρι μου, κι αυτό που βλέπετε κι εσείς, μάλλον η συμφωνία έπιασε.. :P

Grüezi Mitenannnnd :):):)

Νά'μαι και πάλι !!!

Πολύ καλημέρα σας!!Τί μου κάνετε, καλά? Εγώ σήμερα βρίσκομαι και πάλι στο γραφειάκι μου στη Ζυρίχη και όχι στο Λίχτενστάιν, γι'αυτό και καταφέρνω να σας πω τα νέα μουυυυ!!!
Μετά από 10 καταπληκτικές μέρες στην Ελλάδα (5 εκ των οποίων στον δικό μου παράδεισο!!), 1 βδομάδα τρελού πηξίματος στη δουλειά στο Λίχτενσταην, μετά από ένα απίστευτα κουραστικό αλλά παράλληλα διασκεδαστικό σ/κ στο δρόμο μεταξύ Ζυρίχης και Βενετίας, είμαι πάλι εδώ, κι αυτό το καλοκαίρι..εεε, φθινόπωρο, με συγχωρείτε!! Εμ, ξέρετε τώρα, ο πεινασμένος...

Καλά ντε, δε γκρινιάζω!Απλώς καλοσυνήθισα με τον καλό καιρό, τον ήλιο, και την καλοκαιρινή διάθεση, και τώρα δε θέλω με τίιιιποτα να τα αποχωριστώ, καταλάβατε?!?
Λοιπόν, νέα από τις διακοπές, για να ξεκινήσει καλά αυτή η βδομάδα (σε αντίθεση με την προηγούμενη, που ξεκίνησε με πολύ πήξιμο και δουλειά!)..

Αθήνα, 21/8 με 23/8
Τι προλαβαίνει να κάνει κανείς μέσα σε 2.5 μερούλες στην Αθήνα?Χμμμ, να σας πω εγώ..Προλαβαίνει να πάει για μπάνιο στο Σχοινιά, να γυρίσει, να φάει επιτέλους σπιτικό φαγητάκι, να μπανιαριστεί και να κατέβει στο Μωλ ( στο Mall ντε που το παίζεις ότι δεν καταλαβαίνεις!), να αγοράσει φουστάνι για το γάμο (μετά από 1.5 μήνα αναζήτησης φορέματος στη Ζυρίχη, τη λύση τη βρήκα στο γνωστό και δοκιμασμένο Ζικ Ζακ στο Μωλ! Το συστήνω ανεπιφύλακτα), να βρεθεί με τη Βασούλα για βόλτα, και εν συνεχεία με την Ελένη, τη Γιάννα, τη Μπούμπι, το Σταύρο και τον Πίκο για ποτάκι στο Κεφαλάρι.. Tην επόμενη μέρα, ο ίδιος άνθρωπος προλαβαίνει να πάει να δει τη νυφούλα της χρονιάς (βλέπε εδώ), να πάει με την κολλητάρα να ετοιμάσει νύχια και μαλλιά, να ψευτοξεκουραστεί για καμια ωρίτσα στο σπίτι, και μετά να πάει από νωρίς στο σπίτι της προαναφερθείσας νυφούλας για να την ξεπροδοβίσει μαζί με την υπόλοιπη κοριτσοπαρέα για την εκκλησία.
Απόγευμα Παρασκευής, 22 Αυγούστου? Ο πιο συγκινητικός γάμος που έχω ζήσει ποτέ μου! Διότι ναι, το ποντικάκι μας ΠΑΝΤΡΕΥΤΗΚΕ!!!!!!!!!!! Και ήταν όλα υπέροχα, όλα μοναδικά, όλα λαμπερά..ΝΑ ΖΗΣΕΤΕ φιλενάδα μου! Άντε, κ στα δικά μας ;)

Μετά από τρελλό ξενύχτι, γυρνάς σπίτι σου, για να ξυπνήσεις την επόμενη μέρα και να ετοιμάσεις κακείν κακώς τη βαλίτσα σου, να μπεις στον ηλεκτρικό, και να κατέβεις Πειραιά όπου.. "ΤΟ ΠΛΟΙΟ ΘΑ ΣΑΛΠΑΡΕΙ ΤΟ ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΑΚΙ, ΠΑΡΕ ΗΛΕΚΤΡΙΚΟ ΓΙΑ ΠΕΙΡΑΙΑ..ΚΑΙ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΚΑΥΤΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΑΚΙ, ΣΤΗΝ ΟΙΑ ΘΑ ΜΕ ΠΑΣ ΚΑΙ ΣΤΑ ΦΗΡΑ!!!"..
Και το όνειρο ξεκινά για μια ακόμα φορά..


Σαντορίνη 23/8 με 28/8
Τι μπορεί να σου συμβεί μέσα σε 5 μέρες, στο πιο όμορφο μέρος του κόσμου?
Μπορείς να μείνεις στο ξενοδοχείο με την πιο όμορφη θέα της Οίας..
Μπορείς να τριγυρνάς στα σοκάκια της Οίας, και να μη χορταίνεις να τη χαζεύεις..
Μπορείς να ξυπνάς κάθε πρωί, και να μπαίνει από το παράθυρό σου η Αιγαιοπελαγίτικη αύρα και να παίρνεις βαθιές ανάσες, για να κρατήσεις τις μυρωδιές όταν ο χειμώνας κάνει το ντεμπούτο του..
Μπορείς να ζήσεις τις πιο όμορφες στιγμές της ζωής σου..
Απλά αξέχαστα, απλά μοναδικά...Και το όνειρο, και ο έρωτας, για μια φορά ακόμα στη Σαντορίνη μου κρύβονται..

Αθήνα, 28/8 με 1/9
Τί μπορεί να κάνει ένας άνθρωπος σε 4 μέρες στην Αθήνα? Και τίιιι δεν μπορεί να κάνει που σας λέω! Να βγει, να δει όλους τους φίλους του, τους συγγενείς και τους δικούς του, να πάει στο γάμο του Δημητράκη κ της Ρέας (ναι ναι, δεύτερος γάμος μέσα σε ένα 10ήμερο, γιούπι! Άντε, και στα δικά σας οι ανύπαντροι!), να διασκεδάσει, να χαρεί, να είναι ευτυχισμένος..

Και να γυρίσει πίσω, στα ελβετικά εδάφη, με διάθεση, με κέφι, και με όρεξη για έναν διαφορετικό χειμώνα..
Και αυτό το σ/κ, πήγαμε κ μέχρι τη Βενετία με το τρενάκι, για να πάρουμε το τουτούκι μας (του Πίκου ντε, διότι το δικό μου πλέον το έχει η Μπουρμπουλιτσα), και να γυρίσουμε και πάλι στη βάση μας!

Καλό φθινόπωρο, καλό χειμώνα, και πάντα όλα καλά..Και μην ξεχνάτε πως αν το καλοκαίρι διαρκούσε για πάντα, αφενός μεν θα γινόμασταν μαύροι σαν τα τσουκάλια από τον πολύ ήλιο, αφετέρου θα το βαριόμασταν! Ναι ναι που σας λέω, έχει κ τα καλά του ο χειμώνας, και αναμείνατε στις οθόνες σας για να τα περάσουμε όλα μαζί!!

Πολλές ελβετικές χαιρετούρες!!! :):):)

15-Αύγουστος στο Ελβετικό χωριό..

Υπάρχουν μερικές μέρες στο χρόνο, που απλά θέλεις να τις περνάς στην πατρίδα σου.Από τότε που ήμουν μικρή, κάθε καλοκαίρι, και συγκεκριμένα Δεκαπενταύγουστο, λείπαμε σε διακοπές στο εξωτερικό. Πότε στην Αγγλία, πότε στη Γερμανία, πότε στην Αυστρία, την Ελβετία, την Ολλανδία, την Αμερική, την Ισπανία κι ένα σωρό άλλες χώρες..Τις είχα μετρήσει κάποια στιγμή, και μου βγαίνανε γύρω στις 20..Χμμ, δεν είναι κι άσχημα,ε? Νά'ναι καλά οι δικοί μου, από μικρό με είχανε κοσμογυρισμένο.Εμ, μάλλον αυτοί μου βάλανε το μικρόβιο του ταξιδιώτη, και τώρα δεν μπορώ να παλουκωθώ σε ένα μέρος..
Τέλος πάντων, το θέμα μας είναι άλλο..Από τότε που ήμουν μικρή λοιπόν, δε νομίζω ότι είχα περάσει ποτέ μου Δεκαπενταύγουστο στην Ελλάδα. Οι γονείς μου ήταν λάτρεις των ταξιδιών στο εξωτερικό, κι έτσι μέχρι η μικρή Τζοπιτούλα να τελειώσει το σχολείο, γυρνούσε κάθε καλοκαίρι από τις διακοπές της με ένα σωρό ωραίες αναμνήσεις από τοπία, αλλά..κάτασπρη σαν το γάλα!
Μου έλειψε η θάλασσα,μου έλειψαν οι τοπικές παραδόσεις..Κι έτσι, από τη στιγμή που έγινα κι εγώ πλέον άνθρωπος, άρχισα να περνάω τα καλοκαίρια μου στην Ελλάδα. Τις περισσότερες φορές δε έκτοτε, ο Δεκαπενταύγουστος με πετύχαινε στην Αθήνα. Συνήθιζα να πηγαίνω πιο πριν και πιο μετά διακοπές, λίγο για να αποφύγω τον χαμό στα νησιά, αλλά κυρίως διότι μου άρεσε πολύυ η Αθήνα, όταν έμενε "μόνη" της, γυμνή από τα 4+ εκατομμύρια κόσμο που την καταβρόχθιζαν καθημερινά..

Έχετε κάνει βόλτα στο Σύνταγμα ανήμερα Δεκαπενταύγουστο? Στην Πλάκα μήπως? Έχετε περάσει με το αυτοκίνητο από την Κηφισίας, τη Σταδίου, την Αλεξάνδρας? Έχετε πάει για μπυρίτσα στο Θησείο, και να βρίσκετε τραπεζάκι σχεδόν σε όποιο μπαράκι κ καφετέρια θέλετε? Και έχετε ανέβει στα Αναφιώτικα, το βράχο εκείνο που στέκεται κάτω από την Ακρόπολη,να χαζέψετε την πόλη από ψηλά, τώρα που οι Μύριοι έχουν γυρίσει στα χωριά τους?
Ένα όνειρο..Η Αθήνα που θα ήθελε κάθε άνθρωπος να ζει, μία Αθήνα φιλική, με χρώμα, με ηρεμία. Αυτό κι αν της λείπει, η ηρεμία..Δεν εννοώ φυσικά ότι πρέπει να γίνει καμιά ξενέρωτη πόλη, αλλά βρε παιδιά, αυτό το άγχος και η τσαντίλα που σου δημιουργούνται όταν βρίσκεσαι κολλημένος με τις ώρες στην κίνηση, ε δεν παίζεται..

Με αυτά και με αυτά λοιπόν, φέτος περνάω και πάλι το Δεκαπενταύγουστο στο εξωτερικό. Και τί Δεκαπενταύγουστο να καταλάβεις στο εξωτερικό? Αμ, δεν καταλαβαίνεις που σου λέω! Εγώ λοιπόν σήμερα που είμαι στη Ζυρίχη (ω ναι, δεν είμαι πλέον στο Λίχτενσταιν!!Τί ποιό Λίχτενσταιν? Α ναι, σωστα, δε σε έχω ενημερώσει για το νέο μου πρότζεκτ..τέλος πάντων, θα σου τα γράψω αυτά σε επόμενο ποστάκι, πώς θα περάσει σήμερα αλλιώς η μέρα?), θα την κοπανήσω κανένα δίωρο από τη δουλειά, θα πάω μια βόλτα μέχρι την Ορθόδοξη Εκκλησία του Αγ.Δημητρίου εδώ στη Ζυρίχη, να δω κανέναν Έλληνα, καμιά Μαρία, κανένα Παναγιώτη βρε αδερφέ, και θα τους πω χρόοοονια πολλά!! Θα ανάψω και το κεράκι μου, και θα νιώσω λίγο περισσότερο "σαν στο σπίτι μου" που λένε!!!

Χρόνια Πολλά λοιπόν σε όλους, Χρόνια πολλά και στις Μαρίες, τους Παναγιώτηδες, τις Δέσποινες και πάει λέγοντας, και καλό Δεκαπενταύγουστο! Κι αν είστε από τους τυχερούς που η μέρα αυτή τους βρίσκει στο πανηγύρι του χωριού, φάτε κανένα κοψιδάκι και για μένα, ναι?

Πολλά φιλιά από τη βροχερή Ζυρίχη :)

Υ.Γ. ΠΟΥ θα βρίσκομαι σε μία βδομάδα, πουυυυ??Και πού σε μία βδομάδα και μία μέρα,εεεεεε????????????????????

Έρχομαιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιι!!!!!!!!!!!!!!!!!7 κι απόψε...