..this is me, there's nowhere else on earth i'd rather be - NOT!
Στα λόγια του αγαπημένου μου Bryan λοιπόν, γκρινιάζω για μια ακόμα μέρα! Μη με κακολογείς, δεν έχω άδικο σου λεω. Έξω όλα άσπρα, πάλι, 28 του Μάρτη! Ο χειμώνας ΔΕ ΦΕΥΓΕΙ φιλαράκι φέτος, και όλοι γύρω μου είναι στα πρόθυρα του νέβρικ μπρέηκνταουν! Γυαλίζει το μάτι τους (και το δικό μου :Ρ) με αυτές τις καιρικές συνθήκες. Θα μου πεις, χειμώνας είναι, θα περάσει. Μα εδώ σου λέω μπήκαμε και ημερολογιακά, και εποχιακά στην άνοιξη, αλλά ούτε ίχνος ήλιου, ζέστης, κατιτις τέλος πάντων για να έχουμε κι εμείς μια ελπίδα στον ορίζοντα.
Ας όψεται που περάσατε φανταστρουμφικά στην Ελλάδα το περασμένο 10ήμερο, ξεκουραστήκαμε, ειδαμε αγαπημένους φίλους (αυτό το "σα να μην πέρασε μια μέρα", σε όλο του το μεγαλείο!), και γυρίσαμε με διάθεση..φυγής! Θα τα ξεκαθαρίσουμε κι αυτά εν καιρώ, γι'αυτό αγαπημένε αναγνώστη μείνε στην παρέα μας, για όλες τις τελευταίες εξελίξεις! :-)
Με αυτά και μ'αυτά, έγινε και το μπαμ στην αδελφή Κύπρο, κι εγώ αναρωτιέμαι τι άλλο θα δουνε τα μάτια μας. Ένας άνθρωπος δεν έχει βρεθεί να μου εξηγήσει πώς και γιατί έφτασε η Κύπρος εκεί που έφτασε..Κάτι θεωρίες συνωμοσίας ακούω, κάτι σενάρια επιστημονικής φαντασίας, κι εγώ με το μυαλό μου το κλούβιο εξακολουθώ να μη βγάζω άκρη. Μήπως ξέρεις εσύ βρε φίλε αναγνώστη τι έγινε, να με διαφωτίσεις? Διότι οι Κύπριοι είχαν μια γερή οικονομία, πώς βρέθηκαν ξαφνικά στο άλλο άκρο?.. τι να πω, κουράγιο και υπομονή σε όλους (Κούλη μου τ'ακους??), και εύχομαι σύντομα να βγουν από αυτό το λαβύρινθο, με όσο γίνεται λιγότερες απώλειες..
Εντωμεταξύ, μ'αυτά και μ'αυτά, το Χριστινάκι μας μεγαλώνει κάθε μέρα, και ανακαλύπτει τον κόσμο. Νέες λεξούλες ξεπετάγονται κάθε μέρα από τα χειλάκια της, κι εμείς, καψούρηδες γονείς, κρεμόμαστε από κάθε της λέξη! Να κάνεις κι εσύ ένα παιδάκι φίλε αναγνωστη (αν έχεις ήδη, ε τότε κάνε κι άλλο ντε!), και τότε θα με καταλάβεις :)
Χμμ..τι άλλο να σου πω από τα νέα μας? Ανήμερα 25η Μαρτίου πήγαμε για καφεδάκι με τη Ζουζουκα σε αγαπημένη καφετέρια της γειτονιάς μας, και θυμηθήκαμε τα δικά μας τα νιάτα, τότε που μαθήτριες κι εμείς ετοιμαζόμασταν για την παρέλαση, κι όλο καμάρι παρελαύναμε στους κεντρικούς δρόμους του "χωριού" :) Η αλήθεια είναι ότι τα κοριτσάκια έχουν ξεφύγει λίγο σήμερα, οι φούστες ήταν θεόκοντες, τα τακουνάκια στη θέση τους, το μαλλί κομμωτηρίου και το βάψιμο στην τρίχα. Βρε γλυκό μου κοριτσάκι, έχεις όλη τη ζωή μπροστά σου για να φτιασιδώνεσαι, τι το θέλεις από τώρα που είσαι τόσο μικρό και όμορφο? Για να τραβήξεις τα βλέμματα του κάθε Λ. και του κάθε Α. που έχεις καψουρευτεί στο σχολείο? Να μη στενοχωρήσω, αλλά ούτε ο Λ. ούτε ο Α. θα το πολυπροσέξουν..αγοράκια μικρά είναι κι αυτά, αλλού το μυαλό τους. Αργεί να πήξει και το ρετιρέ τους, οπότε άδικα ταλαιπωρείσαι με τα ψιλοτάκουνα. Πήγαινε χαλαρή, κάνε την παρέλασή σου, ρίξε κι ένα βλέμα θανατηφόρο στον ακατανόμαστο όταν τον διασταυρώσεις στο δρόμο, και είσαι κομπλέ! Άκου που σου λέω κι εγώ η μεγάλη, μπιν δερ, νταν δατ..ή μάλλον δεν "νταν δατ", διότι τότε που ήμουν στην ηλικία σου ντρεπόμουν να ρίξω και το θανατηφόρο, και έβαζα την κολλητή μου να τον κοιτάει για μένα, να μου λέει αν μου έριχνε εκείνος κανένα θανατηφόρο in return.. Ναι ξέρω, μυαλό κουρκούτι.. :-)
Ας μην γυρνάμε όμως τοοοοσο πίσω (πάνε και δεκατόσα χρόνια από τοτες), ας επιστρέψουμε στο σήμερα, με το γκρι καιρό, έτσι για να σε προσγειώσω πάλι απότομα στην πραγματικότητα που αντιμετωπίζω αυτή τη στιγμή έξω από το παράθυρο. Πάω να πάρω κάτι να φάω, διότι με έκοψε σιγά σιγά, και θα τα πούμε σε επόμενο (ελπίζω πιο ηλιόλουστο) ποστάκι!
Φιλάκια σου, καλή όρεξη, και μην ξεχνάς να χαμογελάαααας!!! :)
Τ.
Στα λόγια του αγαπημένου μου Bryan λοιπόν, γκρινιάζω για μια ακόμα μέρα! Μη με κακολογείς, δεν έχω άδικο σου λεω. Έξω όλα άσπρα, πάλι, 28 του Μάρτη! Ο χειμώνας ΔΕ ΦΕΥΓΕΙ φιλαράκι φέτος, και όλοι γύρω μου είναι στα πρόθυρα του νέβρικ μπρέηκνταουν! Γυαλίζει το μάτι τους (και το δικό μου :Ρ) με αυτές τις καιρικές συνθήκες. Θα μου πεις, χειμώνας είναι, θα περάσει. Μα εδώ σου λέω μπήκαμε και ημερολογιακά, και εποχιακά στην άνοιξη, αλλά ούτε ίχνος ήλιου, ζέστης, κατιτις τέλος πάντων για να έχουμε κι εμείς μια ελπίδα στον ορίζοντα.
Ας όψεται που περάσατε φανταστρουμφικά στην Ελλάδα το περασμένο 10ήμερο, ξεκουραστήκαμε, ειδαμε αγαπημένους φίλους (αυτό το "σα να μην πέρασε μια μέρα", σε όλο του το μεγαλείο!), και γυρίσαμε με διάθεση..φυγής! Θα τα ξεκαθαρίσουμε κι αυτά εν καιρώ, γι'αυτό αγαπημένε αναγνώστη μείνε στην παρέα μας, για όλες τις τελευταίες εξελίξεις! :-)
Με αυτά και μ'αυτά, έγινε και το μπαμ στην αδελφή Κύπρο, κι εγώ αναρωτιέμαι τι άλλο θα δουνε τα μάτια μας. Ένας άνθρωπος δεν έχει βρεθεί να μου εξηγήσει πώς και γιατί έφτασε η Κύπρος εκεί που έφτασε..Κάτι θεωρίες συνωμοσίας ακούω, κάτι σενάρια επιστημονικής φαντασίας, κι εγώ με το μυαλό μου το κλούβιο εξακολουθώ να μη βγάζω άκρη. Μήπως ξέρεις εσύ βρε φίλε αναγνώστη τι έγινε, να με διαφωτίσεις? Διότι οι Κύπριοι είχαν μια γερή οικονομία, πώς βρέθηκαν ξαφνικά στο άλλο άκρο?.. τι να πω, κουράγιο και υπομονή σε όλους (Κούλη μου τ'ακους??), και εύχομαι σύντομα να βγουν από αυτό το λαβύρινθο, με όσο γίνεται λιγότερες απώλειες..
Εντωμεταξύ, μ'αυτά και μ'αυτά, το Χριστινάκι μας μεγαλώνει κάθε μέρα, και ανακαλύπτει τον κόσμο. Νέες λεξούλες ξεπετάγονται κάθε μέρα από τα χειλάκια της, κι εμείς, καψούρηδες γονείς, κρεμόμαστε από κάθε της λέξη! Να κάνεις κι εσύ ένα παιδάκι φίλε αναγνωστη (αν έχεις ήδη, ε τότε κάνε κι άλλο ντε!), και τότε θα με καταλάβεις :)
Χμμ..τι άλλο να σου πω από τα νέα μας? Ανήμερα 25η Μαρτίου πήγαμε για καφεδάκι με τη Ζουζουκα σε αγαπημένη καφετέρια της γειτονιάς μας, και θυμηθήκαμε τα δικά μας τα νιάτα, τότε που μαθήτριες κι εμείς ετοιμαζόμασταν για την παρέλαση, κι όλο καμάρι παρελαύναμε στους κεντρικούς δρόμους του "χωριού" :) Η αλήθεια είναι ότι τα κοριτσάκια έχουν ξεφύγει λίγο σήμερα, οι φούστες ήταν θεόκοντες, τα τακουνάκια στη θέση τους, το μαλλί κομμωτηρίου και το βάψιμο στην τρίχα. Βρε γλυκό μου κοριτσάκι, έχεις όλη τη ζωή μπροστά σου για να φτιασιδώνεσαι, τι το θέλεις από τώρα που είσαι τόσο μικρό και όμορφο? Για να τραβήξεις τα βλέμματα του κάθε Λ. και του κάθε Α. που έχεις καψουρευτεί στο σχολείο? Να μη στενοχωρήσω, αλλά ούτε ο Λ. ούτε ο Α. θα το πολυπροσέξουν..αγοράκια μικρά είναι κι αυτά, αλλού το μυαλό τους. Αργεί να πήξει και το ρετιρέ τους, οπότε άδικα ταλαιπωρείσαι με τα ψιλοτάκουνα. Πήγαινε χαλαρή, κάνε την παρέλασή σου, ρίξε κι ένα βλέμα θανατηφόρο στον ακατανόμαστο όταν τον διασταυρώσεις στο δρόμο, και είσαι κομπλέ! Άκου που σου λέω κι εγώ η μεγάλη, μπιν δερ, νταν δατ..ή μάλλον δεν "νταν δατ", διότι τότε που ήμουν στην ηλικία σου ντρεπόμουν να ρίξω και το θανατηφόρο, και έβαζα την κολλητή μου να τον κοιτάει για μένα, να μου λέει αν μου έριχνε εκείνος κανένα θανατηφόρο in return.. Ναι ξέρω, μυαλό κουρκούτι.. :-)
Ας μην γυρνάμε όμως τοοοοσο πίσω (πάνε και δεκατόσα χρόνια από τοτες), ας επιστρέψουμε στο σήμερα, με το γκρι καιρό, έτσι για να σε προσγειώσω πάλι απότομα στην πραγματικότητα που αντιμετωπίζω αυτή τη στιγμή έξω από το παράθυρο. Πάω να πάρω κάτι να φάω, διότι με έκοψε σιγά σιγά, και θα τα πούμε σε επόμενο (ελπίζω πιο ηλιόλουστο) ποστάκι!
Φιλάκια σου, καλή όρεξη, και μην ξεχνάς να χαμογελάαααας!!! :)
Τ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου