Bryan 4ever ;)

Ο τίτλος (και οι στίχοι) του, μιλάνε μόνοι τους!
"Ι thought I'd seen everything, til' I saw you..
i thought i'd been everywhere - til i'd been with you"

Αφιερωμένο!!!!


Υ.Γ. Brand New Bryan Adams! Και στις 15 του Μάρτη, θά'ναι σε συναυλία στη Ζυρίχη!
Λές?????????????????

Η ζωή...

Σου έχει τύχει να ακούσεις κάτι, και να σε επηρεάσει σε απροσδόκητα μεγάλο βαθμό?
Πριν λίγο, ένας φίλος μας ο Α. μας είπε πως έχασε ένα δικό του πρόσωπο..Για κάποιους ίσως αδερφός, για κάποιος άλλους γιος, για άλλους ξάδερφος, φίλος ή απλά γνωστός.

Σε ηλικία 28 μόλις ετών, έφυγε από την γήινη παρέα μας, κι έβαλε πλώρη για τις γειτονιές των αγγέλων..Εκεί που οι αρρώστιες δεν προσβάλλουν νέα παιδιά, εκεί που δεν υπάρχει άλλος πόνος, εκεί που ένα παιδί 28 ετών μπορεί να κάνει όνειρα χωρίς ημερομηνία λήξης..

Δεν το ήξερα το παλικάρι, κι όμως αισθάνομαι τόσο περίεργα, σαν να έχασα κάποιον τόσο δικό μου. Είναι απίστευτο πόσο μας συγκλονίζει ο θάνατος. Πόσο μας ταρακουνάει, και κάνει όλα εκείνα που μας απασχολούν καθημερινά, να φαντάζουν τόσο μικροσκοπικά, σχεδόν ανύπαρκτα.
Μπροστά στην ιδέα - και μόνο- να χάσεις εκείνους που αγαπάς, όλα σου τα προβλήματα λύνονται δια μαγείας. Και ξαφνικά συνειδητοποιείς πόσο τυχερός είσαι που μπορείς να ζεις και να κάνεις όνειρα, να αναπνέεις, να χαμογελάς..

...απλά κάποιες σκέψεις της στιγμής.Και η ζωή, πάντα συνεχίζεται..

Τα σημεία των καιρών...

Τις τελευταίες μέρες, άκουσα από διάφορες πηγές, σε παρέες, σε email, στο ραδιόφωνο, ανεκδοτάκια για (τί άλλο) τη μόδα της εποχής : Τους Εmo!
Παραθέτω μερικά από τα πιο πετυχημένα!!

Πώς λέγεται ένας Emo που έκοψε τη φράντζα του;
- Ήμουν!

Πώς λέγεται ένας Emo που πονάει ο κώλος του;
- Emoροΐδα!

Πώς λέγεται ένας Emo που είναι και από πατέρα Emo και από μητέρα Emo;
- Καθαρόemo!

Γιατί δε χωράνε 5 Emo σε ένα δωμάτιο?
- Γιατί ο ένας δεν θα έχει γωνιά για να κλάψει.

Τι φάρμακο πήρε ο emo μετά από 6 μιλκσέικ;
- ΕMOdium.

Πώς λέγεται ένας emo που κλειδώνει το αυτοκίνητο;
- EMObilizer

Πώς λέγεται το emo που οδηγεί ακριβό αμάξι;
- Λemo

Ποιο είναι το αγαπημένο λουλούδι των emo;
- Εmoλόχα

Πώς λέγεται ο δυσκοίλιος emo;
- Σφίξemo

Πώς λέγεται το emo με κλίση στα μαθηματικά;
- Τριώνemo

Σημεία των καιρών.. Στην εποχή μου σκαρφίζονταν ανέκδοτα για τις ξανθιές, και τώρα για τους emo.. Πάρτε κι ένα "συνδυαστικό" ανεκδοτάκι, για να δείξουμε πως ξέρουμε και να συνδυάζουμε τις γνώσεις μας..

Αν μια ξανθιά και ένα emo πηδήξουν από ένα κτίριο, ποιος πεθαίνει πρώτος;
Η ξανθιά, γιατί πνίγεται από τα δάκρυα του emo.

Πρέπει να παραδεχτούμε, ότι οι καιροί αλλάζουν! Το χιούμορ μας όμως, ευτυχώς, ποτέ δε θα μας εγκαταλείψει!!!!

Αποχαιρετώντας τα Χριστούγεννα....

Φίλοι μου καλοί, καλοί μου φίλοι!
Σας ευχήθηκα καλή χρονιά? Καλή Χρονιά, με υγεία, με δημιουργικότητα, με αγάπη, ευτυχία και γνήσιες στιγμές χαράς! :-)
Εύχομαι σε ένα χρόνο από τώρα που - να μας έχει ο Θεός καλά - θα τα ξαναλέμε από τούτο εδώ το μπλογκάκι να έχετε φτάσει πιο κοντά στα όνειρά σας, να έχετε κυνηγήσει αυτά που θέλετε, και να έχουν επιτευχθεί οι στόχοι σας!!Και φυσικά, να έχουμε να διηγούμαστε πάλι πανέμορφες ιστορίες από αξέχαστες στιγμές της χρονιάς που θα έχει περάσει!!

Για πείτε μου, πώς τα περάσατε τις γιορτές? Εγώ πολύ όμορφα! Όχι, δεν πήγα πάλι σε κάποιο μέρος του εξωτερικού, ούτε ξενιτεύτηκα, ούτε έκανα τίποτα x-treme! Απλά πέρασα ωραία! Με τους φίλους μου, την οικογένειά μου, και.. τον Πίκο μου! Αλλάξαμε και τη χρονιά μαζί, what could be better than that?

Εμείς φέτος κάναμε μπόλικα τραπέζια (με συγγενείς και φίλους), μαζευτήκαμε και με τα παιδιά για βραδιά παιχνιδιών (karaoke και wii!!!), τριγυρίσαμε στα καταστήματα (και γυρίσαμε με ωραίες σακουλίτσες στα χέρια), κάναμε και τις..μπουλωνοδηλώσεις μας (!!), ονειρευτήκαμε, αναπολήσαμε, μελαγχολήσαμε και την ώρα που άλλαξε η χρονιά πεταχτήκαμε έξω για να δούμε τα πυροτεχνήματα και μέσα στη βροχή αρχίσαμε να τραγουδάμε με όοολη μας τη δύναμη "Πάει ο παλιός ο χρόνος, ας γιορτάσουμε παιδιάαααααα". Έτσι, για να μπει με ακόμη περισσότερο κέφι και διάθεση η νέα χρονιά!!!

Να αποχαιρετήσουμε λοιπόν τα Χριστούγεννα του 2007 με ένα τραγουδάκι διαφορετικό. Ένα τραγουδάκι από εκείνα που δεν ακούσαμε ξανά και ξανά από το ραδιόφωνο φέτος τις γιορτές, ένα τραγουδάκι που τόσο απλά και μελωδικά (καθότι Bryan Adams από πίσω!) περιγράφει ότι "there's something about Christmas time, that makes you wish it was Christmas every day"..
Συμφωνώ, επαυξάνω και σας το αφιερώνω!

Bryan Adams - Christmas Time

Καλή χρονιά σε όλους, με αγάπη!!

Υ.Γ. Άντε, να ρίξει λίγο χιονάκι ακόμη να πάρουμε τα βουνάαααα!!!

Ένα τραγούδι απ'τα παλιά (πάρτ τού)

..ή αλλιώς, αναλαμπή ενός ακόμη τραγουδιού που κάποτε σημάδεψε τη ζωή μου!



Ένα τραγούδι που για αρκετόοοο καιρό έπαιζε δυνατά στα ηχεία του αυτοκινήτου μου, στο δρόμο από και προς τη δουλειά, τις βόλτες, τις εκδρομές..
Ακούστε το δυνατά, αξίζει! Έχει ταξιδιάρικη μελωδία, καταπληκτικά drums, και ορισμένους στίχους που...γράφουν!..

Mission UK - Butterfly on a Wheel
---------------------------------------------
"Silver and gold and it's growing cold
Autumn leaves lay as thick as thieves
Shivers down your spine chill you to the bone
'Cos the mandolin wind is the melody that turns
Your heart to stone

The heat of your breath carving shadows on the mist
Every angel has the wish that she's never been kissed

A broken dream haunting in your sleep
And hiding in your smile a secret you must keep
Love cuts you deep

Love breaks the wings of a butterfly on a wheel
Love breaks the wings of a butterfly on a wheel

There's no scarlet in you, lay your veil down for me
As sure as God made wine, you can't wrap your arms
Around a memory
Take warmth from me, cold Autumn winds cut sharp as
a
knife
And in the dark for me, you're the candle flame that
Flickers to life

Love breaks the wings of a butterlfy on a wheel
Love will break the wings of a butterfly on a wheel

Wise men say all is fair in love and war
There's no right or wrong in the design of love
And I could only watch as the wind crushed your wings
Broken and torn crushed like the flower under the snow
And like the flower in spring
Love will rise again to heal your wings

Love heals the wings of a butterfly on a wheel
Love will heal the wings of a butterfly on a wheel "

Η ιστορία πίσω από το συγκεκριμένο τραγούδι έχει να κάνει με εκείνες τις ιστορίες που ξεκινούν από ένα ζευγάρι όμορφα μάτια, που βασίζονται πάνω σε κλεφτές ματιές και προσπάθειες ερμηνείας (και πολλές φορές παρερμηνείας) των λεγόμενων μεταξύ των interested parties!
Με απλά λόγια, πώς να σας αρέσει κάποιος, να μην ξέρετε αν του αρέσετε, να πιστεύετε πως του αρέσετε σύμφωνα με τη συμπεριφορά του, και να ζείτε μέσα στο δικό σας όνειρο. Να απογοητεύεσαι, να χαίρεσαι, να ελπίζεις, να ξανα απογοητεύεσαι, να το φιλοσοφείς, να αδιαφορείς, να ξανα ασχολείσαι, και πάμε πάλι από την αρχή.
Έτυχε να ακούσω το συγκεκριμένο τραγουδάκι σήμερα, μετά από πολύ καιρό. Είναι αστείο, θυμάμαι τον εαυτό μου να βγάζει βιντεάκια με το συγκεκριμένο τραγούδι, να το βάζει να παίζει σε κινητά, pc, αυτοκίνητα, και να ταξιδεύει μαζί του. Αχ, τί σου είναι αυτά τα ψαράκια, αιωνίως ρομαντικά, χαζοχαρούμενα, στον κόσμο τους! :-)
Τελικά, αναρωτιέμαι, αξίζει κανείς να πλάθει τον κόσμο του όπως εκείνος τον φαντάζεται, να ονειρεύεται ότι μια μέρα θα σμίξει με τον αγαπημένο του, και να ζει σε ένα όνειρο?
Ή είναι καλύτερα να ζεις την πραγματικότητα όπως πραγματικά είναι, να αφήνεις τον εαυτό σου ελεύθερο να γνωρίσει νέους ανθρώπους, νέα συναισθήματα, και να αφήσεις τον εν λόγω "πλατωνικό" αγαπημένο να κάτσει εκείνος να σκάσει για εσένα?

Εσύ αποφασίζεις ! Όποιο δρόμο κι αν ακολουθήσεις, πάντα ένα τραγούδι θα βρίσκεται κάπου εκεί, να σου θυμίζει..!

P.S. For the record, εγώ τελικά χαίρομαι που ακολούθησα τούτον το δρόμο...Διότι κοντά του βρήκα αυτό που περιγράφει και το τραγούδι μας πως.. "Love will rise again to heal your wings! "...

Τα...προεόρτια!

Σάββατο σήμερα, 22 του μήνα! Ξυπνώ το πρωί, για πρώτη φορά μετά από πολύ καιρό ήηηηρεμα, χωρίς να έχω απολύτως τίποτα προγραμματισμένο για τη μέρα! Τι πολυτέλεια κι αυτή,να μπορείς να ξυπνήσεις μία στο τόσο, και να μην έχεις απολύτως καμία υποχρέωση, καμία δουλειά, και να μπορείς να αράξεις :-)
Η μέρα ηλιόλουστη, ο καιρός πανέμορφος. Στρώθηκα λοιπόν κι εγώ να φτιάξω τη δεύτερη παρτίδα μελομακάρονα! Τα πρώτα τα έφτιαξα τη Δευτέρα που μας πέρασε, κάποιοι από εσας τα δοκιμάσατε στη δουλειά :-) Φυσικά εξαφανίστηκαν αρκετά γρήγορα, κι έτσι σήμερα στρώθηκα για τη νέα φουρνιά. Ελπίζω και τα σημερινά να είναι εξίσου καλά!

Ήρθαν οι γιορτές λοιπόν, κι εγώ αρνούμαι πεισματικά να κατέβω στην Αθήνα!Άπαπα..Χαμός και κόσμος παντού, σε σπρώχνουν, σε πατάνε, κορνάρουν σαν τρελλοί, βιάζονται να προλάβουν το χρόνο, να πάρουν δώρα σε όλους, να βρουν τί θα φορέσουν στο ρεβεγιόν. Αναρωτιέμαι, μπορεί κανείς να καταλάβει γιορτές με τέτοιες συνθήκες? Ποιός σταματά έστω για λίγο τη μανία του καταναλωτισμού που μας κυνηγάει, για να απολαύσει τη μαγεία των ημερών?

Ακούω κόσμο να συζητάει για τα Χριστούγεννα, για τον κόσμο στους δρόμους, για την ακρίβεια, για τα δώρα..Κανείς όμως δεν στέκεται στην ουσία αυτών των ημερών. Μόνο τα μικρά παιδιά, εκείνα που περιμένουν με ανυπομονησία τον Άη Βασίλη, εκείνα που στέλνουν γραμματάκια με τα πράγματα που θα ήθελαν..Εκείνα που τραγουδούν τα κάλαντα, που κάθονται κάτω από το έλατο και το θαυμάζουν, εκείνα που κοιτούν ψηλά στον ουρανό το βράδυ, για να δουν το Άστρο των Χριστουγέννων να λάμπει, ή τον Άη Βασίλη να περάσει μαζί με τα ταρανδάκια του, ψηλά στον ουρανό..

Αχ, πόσο διαφορετικός θα ήταν ο κόσμος, αν μπορούσαμε κι όλοι εμείς να βγάλουμε έξω την κρυμμένη παιδικότητά μας, αν για λίγο βάζαμε τα άγχη, τη λογική και το συμφέρον στην άκρη, και ζούσαμε σαν παιδιά..

"Αγαπητέ μου Αγιε Βασίλη,
Φέτος στις γιορτές θα ήθελα να σου ζητήσω να με κάνεις και πάλι για λίγο παιδί. Να μου θυμίσεις πώς ένιωθα όταν ήμουν 6 ετών, πώς ένιωθα στις γιορτές, τί ήταν αυτό που ποθούσα περισσότερο.. Να μου θυμίσεις πώς φανταζόμουν τον εαυτό μου και τον κόσμο στα 26 μου, τί περίμενα από το μέλλον, τί όνειρα είχα..
Και τέλος, Άγιε Βασίλη μου, φέτος στις γιορτές θα ήθελα να σου ζητήσω να γεμίσεις με αγάπη τις καρδιές όλων των παιδιών του κόσμου. Να μην υπάρχουν παιδιά με βουρκωμένα μάτια, παιδιά χωρίς όνειρα.. Παιδιά χωρίς όνειρα είναι κόσμος δίχως αύριο Άγιε Βασίλη μου, γι'αυτό στείλε ένα χαμόγελο σε όοολα τα παιδάκια, κάτι για να κρατήσει την ελπίδα τους ζωντανή, κάτι για να ονειρεύονται..
Σ'ευχαριστώ πολύ καλέ μου Άγιε Βασίλη, και σου εύχομαι Καλά Χριστούγεννα, να είσαι πάντα καλά, και να πραγματοποιείς τις ευχές όλων των παιδιών του κόσμου!"

Καλά Χριστούγεννα σε όλους, καλές γιορτές, και φέτος ας αφιερώσουμε λίγο χρόνο παραπάνω σε εκείνα που πραγματικά αξίζουν της προσοχής μας..!

Τα πιο ευχάριστα νέα της χρονιάς...

Χτες είχε γενέθλια η πιο παιδική μου φίλη, η Ζ! Έκλεισε τα 26 (να ζήσεις μικρή μου και χρόνια πολλά, τυράκια να τρως απ'τη φάκα πολλά - καταλαβαίνει εκείνη το υπονοούμενο ;)), και την πήρα τηλέφωνο να της ευχηθώ. Η στιχομυθία ξεκίνησε με το εμπνευσμένο τραγουδάκι που προαναφέρθηκε, συνεχίστηκε με ευχές τύπου "να ζήσεις, ότι επιθυμείς, πάντα με υγεία", και έκλεισε με την όλο υπονοούμενο ευχή "άντε,και του χρόνου διπλήηηη".
...Για να πάρω την πιο χαρούμενη και απροσδόκητη απάντηση που φανταζόμουν ποτέ..
"Όχι του χρόνου, το καλοκαίρι!"..

Η Ζ. είναι μαζί με τον Δ. εδώ και πολλάαααα χρόνια! Έχουν περάσει ένα σωρό πράγματα μαζί, εμπειρίες, στεναχώριες, χαρές, μεγάλες χαρές..Και τώρα, έφτασε η μεγάλη στιγμή για να δέσουν τις ζωές τους και με τα ιερά δεσμά του γάμου.

Από χτες που το έμαθα, πλέω σε πελάγη ευτυχίας! Θέλω να το φωνάξω σε όλο τον κόσμο, λες κι είμαι εγώ στη θέση της. Το αξίζει 1000%, και είμαι σίγουρη πως θα είναι τόσο αγαπημένοι κι ευτυχισμένοι μαζι με τον Δ! Μπράβο φιλενάδα!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Όπως είπε και η κολλητάρα, εμείς στις μπουμπουνιέρες, ε??

Πω πω, πώς πέρασαν όμως τα χρόνια, και πώς έφτασε το ποντικάκι μας, η θείτσα μας, να βρίσκεται δυό βήματα πριν τα σκαλιά της εκκλησίας? Αχ, πόσο χαίρομαι!!

Να ζήσετε φιλενάδα!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Υ.Γ. Πω πω, ακόμα ανατριχιάζω από τη χαρά μου! Φαντάζομαι εσύ πώς θα αισθάνεσαι!!!

Love at first sight...

...Βγαίνεις από το μετρό του Τροκαντερό, και περπατάς στην πλατεία. Η ώρα είναι περίπου 9, ο καιρός βροχερός, και γύρω σου ο ουρανός είναι γεμάτος με σύννεφα. Όταν ξαφνικά, μία πορτοκαλί λάμψη ξεπροβάλλει πίσω από τα ψηλά κτίρια. Προχωράς σιγά σιγά προς το μέρος της, και μέσα σε ελάχιστα δευτερόλεπτα, εμφανίζεται μπροστά σου...

Να γιατί το Παρίσι είναι η πόλη του φωτός και του έρωτα...!

Αναχώρηση πτήσης 1234 για Παρίσι!...

And so it is...
Μεγάλη μέρα σήμερα! Για τους εξής λόγους:
>Σήμερα κάνω το πρώτο μου ποστάκι από το καινούργιο μου πισάκιιιιιιιι!Ναι, πήρα νέο λαπτοπάκι, και είμαι πολύ πολύ ευτυχισμένη σας λέω. Έχω αράξει στο κρεβατάκι μου, με το λαπτοπάκι στο λαπτοποκαθισματάκι του, και λαπτοποσυνθέτω (Σας έχασα κάπου, έ?)..Γιούπι, καλορίζικό μου! :)

>Σε μιάμιση μερούλα, φεύγουμε για ταξιδάκι! Ναι ναι, το γνωστό για Παρίσι και Βερολίνο! Πώς πάει το τραγούδι.. "Λονδίνο, Άμστερνταμ, ή Βερολίνο...Να κάνεις βόλτες με το μάτζικ μπας!"
Εμεις θα κάνουμε τις βόλτες μας με την Εasy Jet και τα κατά τόπους μετρό! Και θέλω λοιπόν στο σημείο αυτό να σχολιάσω -Τί είναι η ζωή, τί είναι ο άνθρωπος..
Πέρασαν κιόλας 5 ολόκληροι (σχεδόν 6!) μήνες από την ημέρα που κλείσαμε τα tickets για αυτό το ταξιδάκι!Απίστευτο, κι όμως αληθινό!!! Πότε πέρασαν κιόλας, κι εμένα μου φαίνεται σαν χτες?!

Τέεεελος πάντων! Φεύγουμε σε λίγο, και ετοιμάζουμε όλοι πυρετωδώς βαλιτσούλες! Πρώτη φορά θα κινήσουμε μαζί κοτζάμ παρέα 12 ατόμων! Τί να πω, ελπίζω και εύχομαι ολόψυχα να περάσουμε όσο γίνεται καλύτερα, να γεμίσουμε το μυαλό μας με όμορφες εικόνες και αξέχαστες στιγμές, και φυσικά να δώσουμε την υπόσχεση να ξαναγυρίσουμε!
Θα φροντίσουμε να σας ενημερώσουμε με κάποιο ποστάκι από τα ξένα - άλλωστε η μπλογκόσφαιρα είναι η virtual παρέα μας, όπου κι αν είμαστε!
Φιλιά σε όλους, ερωτευμένους και ευτυχισμένους ανά τον κόσμο! :)

Ετοιμάζοντας βαλίτσες...

Πού θα πάω πάλι,έ?!Σε 10 μερούλες περίπου ετοιμαζόμαστε για ταξιδάκι με την τρελοπαρέα μας. Παρίσι Βερολίνο (για κάποιους ίσως και Λονδίνο), και οι ουρανοί είναι δικοί μας.
Το ποστάκι όμως αυτό δε θα αναφερθεί στο ταξιδάκι αναψυχής, αλλά σε ένα άλλο ταξιδάκι, πιο μεγάλο..
Μετά από το 4ήμερο στη Ζυρίχη, και μετά από 3 περίπου μήνες συζητήσεων τύπου "Να φύγουμε στο εξωτερικό, πού να πάμε?", το πήραμε απόφαση - θα φύγουμε! Τί κι αν η Google δεν μας έκατσε τελικά? Θα μπει αυτό εμπόδιο στο όνειρό μας?Όχι..
Έτσι λοιπόν, ψάχνουμε εντατικά δουλειά στη Ζυρίχη.
Γιατί στη Ζυρίχη? Διότι είναι μία πόλη που δεν έχει μετρό. Μία πόλη που το τραμ σε πάει παντού. Οι ρυθμοί της ήρεμοι, ευγενικοί, ποιοτικοί. Οι άνθρωποι φαίνονταν πιο χαλαροί, είχαν χρόνο για να κάνουν πράγματα που τους αρέσουν, δεν έμεναν με τις ώρες κολλημένοι στην κίνηση της Κηφισίας και της Αθηνών-Λαμίας. Έφταναν παντού στην ώρα τους, χωρίς νεύρα..Διότι βρίσκεται σε ένα σημείο απ'όπου μπορείς να ταξιδέψεις σε όλη την κεντρική Ευρώπη, να δεις απίθανα μέρη, να πας στη Γαλλία, τη Γερμανία, την Ιταλία, την Ισπανία, τις Δαλματικές ακτές, την Αυστρία..Μπορείς να γυρνάς το κλειδί στη μηχανή του τουτού σου (αλήθεια, ποιό από τα Πικοαμαξάκια θα πάρουμε μαζί μας?!?) και να οργώνεις την Ευρώπη..

Γιατί να φύγουμε? Για να βρούμε κάτι καλύτερο. Γιατί μπορούμε. Γιατί αν δε φύγουμε τώρα, δε θα φύγουμε ποτέ. Για να μαζέψουμε κάποια χρήματα, που θα βοηθήσουν να χτίσουμε αύριο το μέλλον μας. Για να γλιτώσουμε από τη...Μιζέρια;) Γιατί είμαστε σε μία ηλικία που μπορούμε να κυνηγήσουμε τα όνειρά μας, και μπορούμε να το κάνουμε μαζί. Θα μας λείψουν πολύ όσα θα αφήσουμε πίσω, οι φίλοι μας, οι δικοί μας, ο ήλιος μας. Ώρες ώρες αναρωτιέμαι αν κινδυνεύουμε να μας χαρακτηρίσει το τραγούδι "Τα είχα όλα, μια φορά, μα ήθελα παραπάνω..." Εδώ τα έχουμε όλα, φίλους, δουλειά, κέφι, things to do..Αν φύγουμε, αλλάζουν όλα.Θα χάσουμε τις βραδιές στο Καφενείο, τα καφεδάκια στην Κηφισιά, τις βόλτες στο κέντρο και στην Πλάκα, το τέννις και το μπάσκετ (or the other way round, διότι το μπασκετάκι ήταν πρώτο!), τις τσάρκες στη θάλασσα, την Ελενίτσα, τη Βασούλα, τον Κούκη, το Φωτάκο, το Λιάκο, τις Κατερινούλες (κι ας είναι ήδη η μία μακριά - αν μη τι άλλο, βρισκόμαστε στις διακοπές, για τσαγάκι και κουλουράκια, έτσι φιλενάδα??), τη Ζωήτσα, τον Βανζέλ και τόσους άλλους. Θα αφήσω πίσω τη μπουρμπουλίτσα μου, το Φούλη και τη Φούλα, το σπιτάκι μου..Αξίζει?

Ε λοιπόν, εγώ λέω ότι αξίζει!Διότι θα κυνηγήσουμε ένα διαφορετικό όνειρο, ένα όνειρο που θέλουμε να ζήσουμε μαζί. Κι αν δε μας βγάλει εκεί που θέλουμε, θα πάρουμε το δρόμο της επιστροφής, του γυρισμού, της πατρίδας! Έτσι κι αλλιώς θα το κάνουμε αυτό, sooner or later.
Δε θα μας ξεχάσετε, ε? Και να έρχεστε στα ξένα να μας βλέπετε, να τρώμε λ0υκανικάκια και να πηγαίνουμε για σκι και σοκολάτες ;-)
Μια βαλίτσα μακριά θα είμαστε μόνο...!

Το Ταξίδι...

Ένα ταξίδι διαφορετικό από τα άλλα. Ένα ταξίδι γεμάτο εικόνες, έντονα συναισθήματα, όνειρα, συζητήσεις και αγωνίες. Ένα ταξίδι όχι μόνο στη Ζυρίχη, αλλά και στα όνειρά μας, στα θέλω μας, τις δυνατότητές μας και τις προοπτικές μιας ζωής στο εξωτερικό...

Όλα ξεκίνησαν ένα καλοκαιρινό πρωινό στη δουλειά, τότε που λέγαμε "να βρούμε καμιά δουλειά στο εξωτερικό?!" και βλέπαμε τί δυνατότητες είχαμε. Όταν έπεσα πάνω σε μία θέση, που σου πήγαινει γάντι "Software Engineer στη Google"..Αν ήταν οποιοσδήποτε άλλος, δε θα είχα μπει καν στον κόπο να διαβάσω τί ζητούσαν, γνωρίζοντας ότι η Google δεν είναι "just another software company". Όμως επειδή ξέρω πού μπορείς να φτάσεις, σκέφτομαι "αυτό είναι". Σε φώναξα για να δεις τη θέση από το pc μου, και μου είπες χαρούμενος "Στείλε μου το Link, να το κοιτάξω!".
Λίγη ώρα αργότερα, το βιογραφικό σου ταξίδευε μέσα από τα χιλιάδες καλώδια του κόσμου για να καταλήξει στην άαααλλη άκρη του κόσμου, στην California.

Μέσα σε λίγες μέρες, έλαβες το πρώτο email "We would like to contact you about some further information" σου έλεγαν εν ολίγοις. Η πρώτη συνέντευξη, αναγνωριστική. Για να δουν πού θα ταίριαζες καλύτερα. "Έχουμε θέσεις στις οποίες θα ταιριάζατε στη Ζυρίχη και στο Δουβλίνο" σου είπαν. Ζυρίχη..Δουβλίνο..Μωρέ λες?

Συνέντευξη 1η, τηλεφωνική, μία Πέμπτη γύρω στις 20.30 - 21.00! Με τον Αρμιν σου να παίζει στο background, άρχισες να "ζωγραφίζεις" με τις απαντήσεις σου! Αποτέλεσμα? "Congratulations, you have passed to the second phone interview"..Σαν τα levels ενός πολύ ενδιαφέρον pc-game, διασκέδαζες το ταξίδι, το παιχνίδι, τη διαδρομή..
2ο phone Interview - Πάλι Πέμπτη, την ώρα του Armin! Με πήρες τηλέφωνο, όπως κάθε φορά, αμέσως μετά το τηλεφώνημά σου με τη Google. Και ήσουν τόοοσο ενθουσιασμένος!
Και ήξερα,πως θα πήγαινες all the way to the end!

Το 3o phone Interview ήρθε λίγες βδομάδες αργότερα, με πολύ καλά αποτελέσματα για μία ακόμη φορά. Εγώ, είχα ήδη αρχίσει να χαζεύω πράγματα για τη Ζυρίχη. Δουλειές στον τομέα μου, κόστος σπιτιών, τη ζωή, το κόστος, τα τοπία..Σου τα έστελνα κατά καιρούς, και μου έλεγες 'Σιγά μη με πάρουν Πίκα..'
Κι όμως..

Ήμουν έξω για καφέ μία Τετάρτη, όταν με πήρες τηλέφωνο "ΠΑΩ ΖΥΡΙΧΗ" μου λες.Ακόμα θυμάμαι τον ενθουσιασμό στη φωνή σου, την ευτυχία! Τα είχες καταφέρει!
Με το μυαλό σου και μόνο, κέρδισες ένα ταξίδι πληρωμένο για Ζυρίχη! Ένα ταξίδι στα κεντρικά της κορυφαίας εταιρείας στον τομέα μας. Ένα ταξίδι, που οι περισσότεροι βλέπουν μέσα από τα chain emails που περιγράφουν τα γραφεία της googloεταιρείας!

Και κάπως έτσι, μπήκαμε στο αεροπλάνο την 7η του Νοέμβρη, για να φτάσουμε σε μία από τις πιο όμορφες πόλεις της Ευρώπης, σε μία από τις μεγαλύτερες στιγμές μας..
Τόσο καιρό σε παρακολουθούσα να περνάς από όλα τα στάδια - Άγχος, εκνευρισμός, απογοήτευση, χαρά, ευτυχία, ξανά άγχος, διάβασμα, ξανά άγχος.. Και σου έλεγα συνεχώς "Χαλάρωσε και απόλαυσέ το, είναι μία εμπειρία που δε θα ξεχάσεις ποτέ"..Αλλά ο κουζουλός Πικοεγκεφαλός σου δε σταματούσε να σκέφτεται σκριπτάκια, αλγορίθμους και προβλήματα!

Όταν σε άφησα έξω από τα κεντρικά της εταιρείας στις 8 του Νοέμβρη, ένιωθα σα να έδινα εγώ εξετάσεις. Προσπαθούσα να στο παίξω cool για να σε χαλαρώσω λίγο, αλλά ένιωθα την καρδιά μου να χτυπάει τόσο δυνατά. Ο Πίκος μου ήταν στη Google. Κοίτα πού είχε φτάσει...

Φαντάζομαι πως δε μας χωρίζουν πλέον πολλά λεπτά από την απάντηση της Google. Για μένα όμως, είσαι ήδη μέσα! Διότι πέρασες αυτό το ταξίδι, και έμαθες τόοοσα ωραία πράγματα. Είδες τις ικανότητές σου, είδες τί αξίζεις, κι ελπίζω να μη σταματήσεις ποτέ να κυνηγάς το καλύτερο! Εγώ, τουλάχιστον, δε θα σ'αφήσω να σταματήσεις ;)

For the record, έκανα κι εγώ μία πολύ ενδιαφέρουσα συζήτηση με μια ελβετική εταιρεία, και περάσαμε στο επόμενο στάδιο! Ωραία ήταν, οι άνθρωποι σκέφτονται εντελώς διαφορετικά εκεί!Θα είναι μία πολύ ωραία ευκαιρία να εργαστεί κανείς στη Ζυρίχη για ένα διάστημα!

And the journey has just begun...!

Mia nuxta ston paradeiso!!!!!!

Aaaaaaaax. Vriskoai xaplwmeni se ena teraaastio krevati, me ena polu malako strwma, kai mprosta mou exw mia gigantiaia LCD othoni pou ektos apo tileorasi telei xrei kai intnet browser (Opera - gia tin istoria).
Exw mprosta mou ena miktro pliktrologiaki sto megethos fantasteite twn 2 palamwn mou, kai kanw auto to postaki afenos men gia na sas valw sto yperoxo klima, kai afeteou gia na exaskithw sto diafoteriko germaniko pliktrologio pou toso mou eixe leipsei, xixixi!
H megali mera eftase. Se 2 writses peripou tha afisw ton Piko mou sti Google, kai tha kinisw gia volta stin panemorfi poli. Mhn anisixeite, tha vgalw apeires fwtografioules, min xehniomaste!!!
Pros to paron, itan ena update tou dwmatiou mas, to opoio moiazei arketa me auto tis akolouthis fwtografias :


Gia na parete mia geusi twn paroxwn tou dwmatiou, exei xehwristo dwmatio gia ntous, xehwristo gia toualeta, exei kati teeeeleia ypermalaka paplwmata kai 3 maxilaria ston kathena. Pantoflitses gia tous guests, kafedes, glzkaki kai yperoha fwta. Meta apo mia nyxta theikou ypnou, pa na etoimastw gia mia exormisi ston prwino Mpoufe!!Nai nai, to giapwnezaki tha ferei kai apo kei fwtografies!!!
Ena megalo EUXARISTW ston Piko mou gia auti tin empeiria, kai KALH tou epityxia!
FILAKIA POLLA se olous sasssssssssss!!!!!

P.S B. elpizw na ekleises to toutouki sou, kai o akatanomastos epitelous tin taxidiariki ekkremotita pou eixe.
P.S (2) Orthografika lathi ofeilontai sto mikro megethos tou yperpliktrologiou, excuse meeeee!

Ένα τραγούδι απ'τα πολύ παλιά!

..Είναι βράδυ Σαββάτου, 27 Δεκέμβρη του 1997. Παραμονές Χριστουγέννων δηλαδή, και όλη η τάξη της Α1 (πρώτη λυκείου) βρίσκεται στο πάρτυ της Κολλητάρας. Κλασικά, και χωρίς ιδιαίτερη αφορμή, η Κολλητάρα κάνει συχνά πυκνά πάρτυ και τώρα που είναι και Χριστούγεννα και το σχολείο κλείνει για γιορτές, ένα good-bye-year gathering επιβάλλεται. Ετοιμάζεται η λίστα με τους καλεσμένους, οι προσκλήσεις, οι home-made πιτσούλες και τα ποτά. Τα παιδιά πηγαίνουν για τα δώρα (βιβλία, αρκουδάκια, κεράκια, CD) - όσοι βαριούνται στέλνουν τις μαμάδες τους - και η ώρα κυλάει για να φτάσει η ώρα της ετοιμασίας για τη μεγάλη βραδιά. Τα τηλέφωνα δίνουν και παίρνουν..
-"Τί να φορέσω ρε φιλενάδα?"
-"Α, εγώ θα βάλω μία καινούργια φούστα που πήρα!"
-"Λες να βάλω κι εγώ φούστα? Καλά καλά, σε κλείνω να ετοιμαστώ"..

Και κατά τη διάρκεια της ετοιμασίας, μία ανυπομονησία, μία αγωνία στην καρδιά.. Λές να είναι κι εκείνος εκεί? Άραγε θα έρθει?

Η ώρα έχει πάει κιόλας 9, και τρέχω για το πάρτυ.Έφτασα από τους πρώτους, για να βοηθήσω και την Κ. στις πρώτες ετοιμασίες. Ο κόσμος σιγά σιγά αρχίζει να έρχεται. Αυτοκίνητα σταματάνε έξω από το σπίτι, οι γονείς αφήνουν τα παιδιά τους και τους λένε φράσεις του τύπου "πάρε με τηλέφωνο να έρθω να σε πάρω όταν τελειώσει το πάρτυ, μην αργήσεις πολύυυυυ!".."Καλά καλά ,θα έρθει να μας πάρει η μαμά του τάδε" απαντούν τα παιδιά και τρέχουν για τον πάρτυ.

Από τα ηχεία ακούγονται χορευτικές μουσικές της εποχής. Οι πιο τολμηροί χορεύουν, οι υπόλοιποι κάθονται στους καναπέδες και μιλάνε. Ωπ, να, ήρθαν και τα κορίτσια (Μαριάνθη & Ζωή). Να κι ο Κούκης! Ωωωω, κι η Αμαλία! Καθένας αφήνει το δωράκι του και κατευθύνεται προς την παρέα. Εκείνος δε θα έρθει άραγε?Περνά η ώρα.

Σειρά έχει το..φαγοπότι!Πατατάκια, πιτσούλες, τυροπιτάκια και..πορτοκαλάδες, αναψυκτικά, άντε και καμιά μπύρα!Χτυπάει και πάλι το κουδούνι. "Άσε Κ., θ'ανοίξω εγώ" λέω και πάω για την πόρτα. Ανοίγω, και τον βλέπω μπροστά μου!Η καρδιά μου πάει να σπάσει. Μετά δυσκολίας ψελλίζω ένα "καλησπέρα", καθώς το φωτεινό του χαμόγελο αστράφτει μπροστά μου."Γεια σου Τ." μου λέει.Είναι ιδέα μου, ή κοκκίνισε λίγο? Εγώ πάντως, είμαι σίγουρη πως έχω γίνει πατζάρι..

Η ώρα κυλάει για μία ακόμη φορά, και κατά τις 11 και κάτι τα φώτα χαμηλώνουν. Είναι η ώρα των blues. Προσωπικά, η αγαπημένη μου στιγμή! Οι πρώτες νότες του Total Eclipse of the Heart (της extended version, όχι αστεία) βρίσκουν και πάλι τους πιο τολμηρούς να χορεύουν στο dance-floor, κι εμάς τους υπόλοιπους να σχολιάζουν "επικείμενα ειδύλλια"! Εκείνος είναι με τους φίλους του και μιλάνε, δεν προβλέπεται να χορεύει σήμερα :( Ακολουθούν κομμάτια τύπου Wind of Change, Mariah Carey, Bryan Adams, Metallica. Χορεύουμε με τα παιδιά σε διαφορετικούς συνδυασμούς, ενώ η καρδιά μου ακόοομη περιμένει..
Κάθομαι στον καναπέ και μιλάω με τα παιδιά, όταν ακούω τις πρώτες νότες από το τραγούδι..Το τραγούδι εκείνο που είχαμε χορέψει στο προηγούμενο πάρτυ, το τραγούδι που είχα ακούσει μερικές εκατοντάδες χιλιάδες φορές έκτοτε, το τραγούδι μας..



Αυτός ο ήχος της ηλεκτρικής κιθάρας στην εισαγωγή του τραγουδιού ταξιδεύει σε κάθε γωνιά του μυαλού μου, με ταξιδεύει σε ένα δικό μου όνειρο. Αχ...Άραγε να θυμάται ότι πρωτο-χορέψαμε αυτό το τραγούδι?Ότι είναι το τραγούδι μας?
Μία φωνή έρχεται να διακόψει τις σκέψεις μου. "Έλα, Χορεύουμε" ακούω, και γυρνάω για να δω...Εκείνος!Μπροστά μου, μου απλώνει το χέρι και μου χαμογελά!Μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα βρίσκομαι στην αγκαλιά του, μυρίζω το άρωμά του, ακούω τη φωνή του να σιγοτραγουδά τους στίχους..
Don't you Cry tonight, I still love you baby!

Υ.Γ. Έκτοτε, το τραγούδι αυτό σημάδεψε όοοολα μου τα τετράδια, όοοολα μου τα βιβλία, και τις εφηβικές μου αναμνήσεις!Εκείνος δεν ξέρω τί απέγινε, εύχομαι όπου κι αν είναι, να είναι καλά!..

Τα τραγούδια της ζωής μου...

Σε κάθε στιγμή της ζωής μου, σε κάθε έντονο συναίσθημα, υπήρχε πάντα ένα τραγούδι που με συνόδευε. Άλλοτε μελαγχολικό, άλλοτε ελπιδοφόρο.
Ένα τραγούδι που για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα έπαιζε στο "repeat" του mp3 player μου, του winamp, του κινητού, του walkman, του κασετοφώνου..Ένα τραγούδι που, όπως στις ταινίες, ζωγράφιζε τη στιγμή, έκανε το συναίσθημα πιο δυνατό, πιο διαχρονικό.
Από τότε, στο γυμνάσιο, που πρωτοήμουν ερωτευμένη με τον "ακατανόμαστο", άρχισε να με κυνηγάει σε κάθε φάση της ζωής μου και ένα άλλο τραγούδι.

Δεν είναι υπέροχο όταν είσαι στο αυτοκίνητο, και ξαφνικά ακούς τις πρώτες νότες από ένα από "τα τραγούδια σου", και σαν ταινία γυρνάνε οι αναμνήσεις και τα συναισθήματα, το ίδιο δυνατά, στο μυαλό σου? Η' όταν ξεφυλλίζεις παλιά τετράδια και βιβλία, και βλέπεις στίχους τους γραμμένους σε σελίδες, και νιώθεις σαν να μην πέρασε μια μέρα!

Ρομαντική, θα με πείτε! Ναι, είμαι! Πιο πολύ όμως είμαι ένας άνθρωπος που του αρέσει να κρατάει τις αναμνήσεις του ζωντανές. Είναι εκείνες που καθόρισαν την πορεία μου, εκείνες που με άλλαξαν, που μου έμαθαν να αγαπάω, να πονάω, να προσπαθώ, να αποτυγχάνω, να απογοητεύομαι, να ερωτεύομαι, να πιάνω πάτο και να σηκώνομαι και πάλι..

Θα προσπαθήσω να μαζέψω σιγά σιγά τα..τραγούδια μου σε αυτό το blogaki, και να σας πω τη..γενική ιστορία γύρω από καθένα από αυτά!Διότι τις λεπτομέρειες, αυτές που κάνουν την ιστορία ιδιαίτερη, θα τις κρατήσω για να ταξιδεύω κάθε φορά που θα σιγοτραγουδώ τους στίχους, όοοοσα χρόνια κι αν περάσουν..

(Σήμερα, αν και η αφορμή για το ποστάκι δώθηκε με το "Heart Half Empty" που μόλις έμαθα με μεγάλη χαρά ότι είναι του Ty Herndon, θα σας πω για ένα άλλο τραγούδι.. Ένα τραγούδι που σίγουρα θα έχει πιάσει το αυτί σας σε κάποιο ραδιοφωνικό σταθμό..Ακούστε το!)

This Year's Love (by David Gray)


Ένα τραγούδι που έπαιζε μελαγχολικά στο mp3 player μου ένα κρύο βράδυ του Δεκέμβρη του 2003 που περπατούσα μόνη μου στα πλακόστρωτα στενά του Ingolstadt στη Γερμανία. Γυρνώντας από μία βόλτα στους Χριστουγεννιάτικους δρόμους του τότε "χωριού" μου, με το κρύο να είναι τσουχτερό, και το μυαλό να πετάει σε αναμνήσεις μίας αγάπης που είχε τελειώσει πρόωρα..Μου έλειπε μία ζεστή αγκαλιά, ένας φίλος, κάποιος να μοιραστώ τα συναισθήματά μου εκείνη τη στιγμή μόνη μου σε μια ξένη και κρύα χώρα..Μου έλειπε κι εκείνος, που δεν ήταν πια στη ζωή μου..Και χανόμουν στις σκέψεις καθώς περπατούσα στους παγωμένους δρόμους, όταν ξαφνικά κάτι φώτισε την καρδιά μου..Μια νυφάδα προσγειώνεται στα γάντια μου - Κοιτάω προς τα πάνω, και βλέπω το χιόνι να πέφτει πυκνό, απαλό, αθόρυβο! Ένιωσα σαν να με αγκαλιάζει εκείνη τη στιγμή, ένιωσα σαν να μην είμαι πια μόνη..Ένα χαμόγελο ζωγραφίστηκε στα χείλη μου, και η καρδιά μου χτύπησε δυνατά!
Και το τραγούδι μου ακουγόταν ξαφνικά τόοοοσο ελπιδοφόρο..!
This year's love had better last..!

Μια ωραία παρέα...

Βράδυ Δευτέρας, η ώρα κιόλας 11, και νιώθω σαν να είναι μόλις 8..
Ακολουθώ το παράδειγμα της υπόλοιπης τρελλοπαρέας, που μαζεύτηκε πρώτη φορά χτες βράδυ στην..ιντερνετική μουσική παρέα του γνωστού άγνωστου υπερπαραγωγού μας!
Και νιώθω, για μία ακόμη φορά, ευγνώμων! Ευγνώμων που η ζωή μας έφερε όλους εδώ, στα κτίρια τις Κοκκινοεταιρείας, ένωσε τις ζωές μας, τις μοναξιές μας, και έφτιαξε νέες ωραίες φιλίες.
Και σε 2 μόλις βδομαδούλες, η παρέα θα 'χάσει' και το τελευταίο κόκκινο μέλος της! Το συζητάμε, και γελάμε - Κάποτε είμασταν όλοι συνάδελφοι, και τώρα ένας ένας τραβάμε την πορεία μας, άλλος για τα μπλε, άλλος για τα μπλε-κόκκινα, και άλλος για τα..πολύχρωμα!
Θα κρατήσουμε τις υπέροχες αναμνήσεις, τα ξεχωριστά ταξίδια μας (more to come!!), τις βραδιές στο καφενείο και στα πάρτυ! Τα καφεδάκια το πρωί στην κουζίνα (άλλοτε του δεύτερου, κι άλλοτε του ισογείου), τις φιλοσοφικές συζητήσεις at lunch time, τα..καυστικά σχόλια καθ'όλη τη διάρκεια της μέρας και τα ατελείωτα γέλια!
Καθένας βάζει την πινελιά του, καθένας βάζει την ιδιαιτερότητά του, την περιέργειά του, το χιούμορ του, τις απόψεις του και τη..γκρίνια του!Όλα μαζί, απαραίτητα συστατικά της ακόλουθης επιτυχημένης συνταγής :
Κάθε μέρα, ξεκινώ να πάω στη δουλειά και φτάνω στην παρέα μου!
Σας ευχαριστώ όλους!:)

Quotes....

Η' αλλιώς, αποφθέγματα!
Τί τα κάνει τόσο μοναδικά? Μάλλον η ξεχωριστή χρήση της γλώσσας, οι κατάλληλες λέξεις για να εκφράσουν το κατάλληλο νόημα!Είναι πράγματα που συχνά σκεφτόμαστε καθημερινά, πράγματα που αισθανόμαστε, κι όταν τα βλέπουμε κάπου γραμμένα λέμε "Να, αυτό είναι! Μεγάλε, τί είπες πάλι!".
Αποφθέγματα λοιπόν. Ειπωμένα άλλοτε από ανθρώπους των γραμμάτων, των τεχνών, της πολιτικής, της επιστήμης ή απλά από τον καθημερινό άνθρωπο. Κάποιοι τα χρησιμοποιούν συχνά στον καθημερινό τους λόγο (συνοδευόμενα από τη φράση "όπως είπε και ο τάδε.."), προσπαθώντας έτσι να δώσουν έμφαση και μία..άλλη διάσταση σε αυτό που λένε!
Άλλοι τα γράφουν σε χαρτάκια, και τα κολλάνε στο γραφείο τους, για να τα διαβάζουν ξανά και ξανά. Κάποιοι άλλοι τα χρησιμοποιούν σαν λεζάντες στις φωτογραφίες τους, σαν τίτλους στα ποστάκια τους, σαν "Status/Personal Message" στo MSN και το Skype, ή ως signature στο τέλος του προσωπικού τους εμαιλ.

Αυτό όμως που για μένα κάνει ξεχωριστό ένα quote, είναι η αίσθηση πως κάποιος άλλος εκεί έξω σκέφτηκε ακριβώς όπως εγώ, εξέφρασε ακριβώς αυτό που νιώθω κι εγώ, και χρησιμοποίησε ακριβώς εκείνες τις λέξεις που σε κάνουν να σταματάς στο quote μόλις το δεις γραμμένο κάπου, και να το διαβάσεις μία δεύτερη φορά!

Και, μιας και το απαιτεί και το αντικείμενο του ποστακίου αυτού, ακολουθούν μερικά έξυπνα quotes, διασήμων και μη, που βρήκα εδώ..
The greatest risk is to risk nothing at all (Λέο Μπουσκάλια)
An eye for eye only ends up making the whole world blind.(M.K. Gandhi)
Any man who can drive safely while kissing a pretty girl is simply not giving the kiss the attention it deserves. (Albert Einstein)
Never idealize others. They will never live up to your expectations. (Leo Buscaglia)

Ποιά είναι τα δικά σας αγαπημένα?

Η ζωή μας, μια βόλτα..

(Ακολουθεί φιλοσοφικό ποστάκι)

Έχεις νιώσει ποτέ ότι ο χρόνος τρέχει, κι εσύ κυνηγάς να τον προφτάσεις? Ότι γεγονότα που συμβαίνουν αλλάζουν ξαφνικά τη ζωή σου, τον τρόπο που σκέφτεσαι και τα όνειρα που είχες? Σίγουρα θα το έχεις νιώσει - Και σίγουρα θα έχεις ακούσει να λένε πως η ζωή αλλάζει, από τη μιά στιγμή στην άλλη. Μια αλλαγή, που δεν είσαι πάντα έτοιμος να αντιμετωπίσεις, μια αλλαγή που άλλοτε βγαίνει σε καλό, και άλλοτε πάλι όχι.

Τί κάνεις λοιπόν όταν οι αποφάσεις δεν λαμβάνονται από εσένα? Όταν ο κλήρος έχει πέσει σε κάποιον άλλο, και εσύ καλείσαι να ακολουθήσεις και να έρθεις αντιμέτωπος με τις συνέπειες της απόφασης?

Μία λύση, είναι να ακολουθήσεις την απόφαση - Ένας δρόμος είναι κι αυτός, και ποιός ξέρει πού θα σε βγάλει!Μια άλλη λύση είναι να μην ακολουθήσεις την απόφαση - τουλάχιστον όχι απ'την αρχή!Να την αφήσεις να δεις "πώς πάει", και να πράξεις ανάλογα - Μια άλλη διαδρομή κι αυτή! Τρίτη λύση, να προσπαθήσεις να επηρεάσεις την απόφαση, ώστε να ταιριάζει όσο το δυνατόν περισσότερο σε αυτό που εσύ προτιμάς. Και πού ξέρεις τί είναι αυτό που προτιμάς? Σάμπως έχεις δει και κάτι διαφορετικό?

Σενάρια. Κοινός παρονομαστής? Ο δρόμος, οι κατευθύνσεις, και οι διαδρομές! Κάθε μονοπάτι, και άλλες εικόνες. Κάθε βόλτα, κι άλλες εμπειρίες..Κάθε επιλογή, και άλλες συνέπειες!
Πώς ξέρεις όμως εκ των προτέρων ποιά είναι η σωστή? Αμ, δεν το ξέρεις!Εκεί είναι η ομορφιά!Παίζεις, ρισκάρεις, και έχεις 50-50 πιθανότητες να κερδίσεις ή να χάσεις!
Σε κάθε περίπτωση, κάτι κερδίζεις - Σε κάθε περίπτωση, κάτι χάνεις!
Και τότε, με τί κριτήριο αποφασίζεις?

Με την καρδιά - Σκέφτεσαι, σκέφτεσαι, αλλά μια μέρα οι σκέψεις τελειώνουν!Και τότε, ακούς το τραγούδι της καρδιάς. Εκείνο που ξέρει, εκείνο που αυτή τη στιγμή που μιλάμε έχει ήδη αποφασίσει, κι απλά περιμένει πότε θα το ρωτήσεις για να σου απαντήσει. Και τότε γιατί δε ρωτάμε εξ'αρχής την καρδιά μας, για ό,τι μας απασχολεί? Γιατί βάζουμε το εργοστάσιο του μυαλού να φτιάξει ένα σωρό διαφορετικά προϊόντα-λύσεις στο πρόβλημά μας, αφού στο τέλος εκείνη που αποφασίζει ποιό είναι το καλύτερο είναι αυτή η μικρή, αθόρυβη και σοφή καρδιά? Γιατί τόσες διαφορετικές λύσεις, τη στιγμή που εκείνη ξέρει εξ'αρχής τί θέλει?
Γιατί δεν τη ρωτάμε από την πρώτη στιγμή, και προσπαθούμε να κάνουμε κράς-τέστ και σε ένα σωρό λύσεις του πνευματικού μας εργοστασίου?

Χμμμμ - Ενδιαφέρουσες αναζητήσεις! Απ'όπου κι αν το δεις όμως, η καρδιά βγαίνει πάντα νικητής στον αιώνιο αγώνα μεταξύ καρδιάς και μυαλού! Διότι, αν χάσεις τα μυαλά σου, συνεχίζεις να ζεις..Αν χάσεις όμως την καρδιά...

“The Heart has its reasons that reason knows nothing of.” (Voltaire)

Can the darkness condemn the light?

Το Σαββατοκύριακο πήγα και είδα μία εξαιρετική ταινία - Η ιστορία του δικού μας Δομήνικου Θεοτοκόπουλου, του Έλληνα, μέσα από μία ελληνική υπερπαραγωγή! Οι ερμηνείες όλων καταπληκτικές, η μουσική, η σκηνοθεσία, η φωτογραφία, τα κουστούμια - άριστα!
Μία ταινία, που δεν πρέπει να χάσετε! Μία ταινία που εξιστορεί τη ζωή ενός λαμπρού Έλληνα ζωγράφου, που γεννήθηκε στην Κρήτη,και ξεκίνησε το ταξίδι της ζωής του, για να καταλήξει να γίνει ο μεγαλύτερος ζωγράφος στην Ισπανία. Ένας άνθρωπος, που νίκησε το σκοτάδι με το φως του, και έμεινε στην ιστορία με το όνομα "Ο Έλληνας", και πάλεψε μέχρι τέλους για τα πιστεύω του!
Η ταινία αυτή θα σας εντυπωσιάσει, θα σας προβληματίσει και θα σας κερδίσει!
Μην τη χάσετε!

A song, to make you THINK!..

Ένα τραγούδι, που έχει ταυτιστεί με την καταστροφή του πλανήτη. Με την κλιματική αλλαγή, με τους πολέμους, με το κακό που κάνουμε κάθε μέρα στον κόσμο μας..
Και πώς θα μπορούσε άλλωστε να μην έχει ταυτιστεί, όταν ο ίδιος ο τίτλος του μας θυμίζει.. ΤΙ ΕΚΑΝΑ?..
Χωρίς περισσότερα λόγια, απλά δείτε το ως το τέλος!Πέρα από τη μελωδικότητά του, τη δύναμη και το πάθος που αναδεικνύει, αφήνει και μιαν ελπίδα!
Ελπίδα, πως μπορούμε να κάνουμε την αυτοκριτική μας, και να φτιάξουμε αυτά που καταστρέψαμε..

Υ.Γ. Βάλτε τα ηχεία σας στο τέρμα! Αξίζει..!

A song, to make you feel better..!

Επιλέξτε το δεύτερο track..!
..ή όποιο άλλο σας εκφράζει!