Φλασμπάκινγκ...

Σου έχει τύχει ποτέ, να βυθίζεσαι στις αναμνήσεις? Να ακούς ένα τραγούδι, και να σου έρχονται στο μυαλό στιγμές από το παρελθόν?Να επιστρέφει δυναμικά, και να θυμάσαι και την παραμικρή λεπτομέρεια?...
Μου συνέβη τις προάλλες..Άκουγα ένα ταξιδιάρικο τραγούδι, και ξαφνικά πέρασε όλη μου η ζωή σαν ταινία μπροστά από τα μάτια μου..Θυμήθηκα πώς αισθανόμουν στα 15 μου, τα 17 μου, στα 18 μου, στα 20, τα 21, τα 24 μου. Το youtube να παίζει μελωδίες στο "repeat", κι εγώ να απορώ πώς θυμάμαι τέτοιες λεπτομέρειες, μετά από τόσα χρόνια..

Όταν ήρθαμε στη Ζυρίχη, αγόρασα μία νέα κάρτα σιμ για το κινητό μου, με ελβετικό νούμερο. Κι έτσι, έβαλα την ελβετική στο sony ericsson κινητάκι μου, και την ελληνική στο διαχρονικό -πλέον- Νόκια..Κι εκεί, άρχισε το φλας μπακ..
Το κινητό αυτό έχει μέσα μηνύματα από παλιά..Από πολύ παλιά όμως.Δεν ξέρω πώς και γιατί τα κράτησα, ίσως για να έρθει μία μέρα σαν κι αυτή, και να τα ξαναδιαβάζω από την αρχή και να θυμάμαι..Να θυμάμαι πώς ένιωθα, ποιά ήμουν τότε, ποιούς είχα κοντά μου, ποιοί έφυγαν από τη ζωή μου, και ποιούς κράτησα δίπλα μου..

Έχει πλάκα να ταξιδεύεις στο παρελθόν!Πρόσεχε όμως, διότι για να χαρείς το ταξίδι, πρέπει να έχεις κλείσει τους λογαριασμούς σου μαζί του..Διαφορετικά, σα σίφουνας μπορεί να γυρίσει και να σε συνεπάρει ;)

Πρώτα νέα από τη ζωή στη Ζυρίχη!!

Γειαααααα σας,

Τι κάνετε φιλοι μου καλοί, καλά?Λοιπόν, αυτή τη στιγμή που σας "μιλάω" βρίκομαι κοντά στην Paradeplatz στο κέντρο της Ζυρίχης, και σκοτώνω ένα μισάωρο με δωρεάν ιντερνετ στα Σταρμπακς που βρήκα εδώ, χαζεύοντας τον κόσμο έξω και αφηγούμενη ιστορίες από τη ζωή μου!Ε λοιπόν, σας μιλάω ειλικρινά, εγώ σε αυτή την πόλη θα μπορούσα να παρατήσω για πάντα τον προγραμματισμό και να γίνω καλλιτέχνης (το όνειρό μου από μικρή!!!)..Να γράφω, να ζωγραφίζω, να παίζω μουσική..Και το καλύτερο? Να έχω και κοινό που θα εκτιμάει αυτό που κάνω, και δε θα με κοιτάει έκπληκτο, απορώντας πώς βγάζω τα προς το ζειν..

Αχ καλοί μου φίλοι, είναι τόσες πολλές οι σκέψεις που μου έρχονται στο νου σε αυτή την πόλη, που αν δεν ξεκινούσα από αύριο (καλή μου αρχή!!!) δουλειά και είχε όλη η πόλη ασύρματο ιντερνετ, θα τριγύριζα από γωνιά σε γωνιά και θα σας περιέγραφα πόσο με εντυπωσιάζουν όοοσα βλέπω! Αρκεί να σας πω πως έχω ήδη τσακίσει τα πόδια μου στο περπάτημα!Ω ναι! Μπορεί το τραμ εδώ να σε πηγαίνει παντού, την πόλη όμως και τις μυρωδιές της (μμμμμ, για περάστε έξω από τα Merkur & τα Sprungli και θα καταλάβετε τί σημαίνει πάθος για σοκολάτα!!) την ζεις τριγυρνώντας στα στενά της, τους δρόμους της, τις γειτονιές και τα δρομάκια της..

Και για να καταλάβετε τί σημαίνει περπάτημα, σας παραθέτω ένα χάρτη της Ζυρίχης, με τις διαδρομές που περπατήσαμε χτες με τον Πίκο μου και σήμερα μόνη μου...

Χαίρεσαι να περπατάς σε αυτή την πόλη, δεν το συζητώ!!!!!Είναι πανέμορφα!Στη "Ροζ" (φούξια, όπως θα έλεγε και ο Πίκος μου!!) βουλίτσα στα δεξιά είναι το τωρινό μας σπιτάκι!Για να καταλάβετε πού θέλουμε να βρούμε το επόμενο σπιτάκι, ενδιαφερόμαστε για την περιοχή που φαίνεται κάαααατω κάτω αριστερά στο χάρτη, το Wollishofen, καθώς και για μια περιοχούλα που είναι πιο πάνω δεξιά, και αυτή τη στιγμή δεν φαίνεται στο χάρτη!!! Ανυπομονούμε να βρούμε ένα σούπερ σπιτάκι,και ύστερα να σας υποδεχτούμε με το καλό!!!!

Λοιπόν, κι επειδή αυτό το ποστάκι άρχισα να το γράφω στα Starbucks, ύστερα όμως ήρθε το τραμ μου και άρχισα να τρέχω, το ανεβάζω τελικά τώρα από το σπιτάκι μας!!! Γιούπι!!
Και κλείνω τώρα, διότι αύριο είναι η 1η μου μέρα στη δουλειά, και πάω να ετοιμάσω φαγητάκι νόστιμο για να το γιορτάσουμε!!!

Φιλάκια πολλά σε όλους σας!!!!!!
Τζοπιτούλα :)

Xionia sto kampanario..

...pou edw to Pasxa simainoun! :D
Geia saaaas! Ti kanete, kala eisaste? Loipon, eimai stin Zyrihi molis 3 meroules, kai o kairos einai entelws theotrelos! Sas lew, ti mia stigmi vgazei ilio, tin alli rixnei xioni!Meta xana ilio, kai xana-mata-xioni! Poli gelio, eidika otan auti i diafora ston kairo de se petyxainei sto dromo, alla sto spitaki sou, me ton Piko sou, na xazeueis tileorasitsa, na trws sokolatitsa, frapedaki (eipame - merikes sinitheies den allazoun), kai na xazeueis exw!
Parathetw kai fwtografioules, gia tou logou to alithes ( Nai, ena parathiro exei to teraaastio dwmatiaki mas, gi'auto kai to idio plano!)
Xexe, einai super sas lew - Einai les kai xanaexoume Xristougenna ena pragma (en mesw Pasxa katholikwn, alla de varieeesai :P)

Simera, meta apo tis prwines douleitses, kaname mia volta stin palia poli - Xionize, k perpatousame sta stena tis, tiiii wraia pou itan!Pigame kai gia potaki me to Jonas, ena Dano filo tou filou mas to Jakob apo tin IBM, kai arxisame na..socialize ourselves!Eeeetsi :-)

Oso gia mena, diaskedazw afantasta tis diakopoules mou!Exw akoma 1 vdomadoula araliki, prin xekinisw k pali douleia, gioupiiiiii!!!! Mexri tote, tha sas dw ki apo konta, na sas pw ta elvetika neakia mas, kai na sas dw pou mou leipsate :) :)
Filakia polla se oooooooolous!
T.

You and me..we found what we were looking for..

Apogeumataki Paraskeuis, Megalis Paraskeuis gia tin akriveia gia tous Elvetous, kai apolamvanw to neo CD tou Bryan (gift apo ton Piko mou -thanks ml!), me ena frapedaki ana xeiras (e nai, frapedaki sti Zyrixh!H' eimaste organwmenoi, h' den eimaste :P), kai grafw tis istories mou sto bloggaki mou!Kairo eixa na grapsw tis skepseis mou, ta synaisthimata mou!Excuse me greek-english, alla to pliktrologio den grafei ellinika, kai variemai na anoixw to laptopaki mou, na syndethw, kai na kanw apo ekei postaki! :) :)

Etsi, xrisimopoiw to pc pou exoun edw, kai kanw ti douleia mou mia xara, me wraia mousikoula sto background!

Ti kanete filoi mou, kala eisaste?Ax, otan tha erthete edw (dioti tha erthete, I won't take "no" as an answer!!), tha katalavete giati mas aresei toooso poli! H perioxi pou menoume twra einai san..xwrio en mesw tis polis!Miso - na vgalw mia picture apo to parathiro mas, na katalavete ti ennow..
Min koitate ton kairo - einai etsi epeidi xionizei :) :) Oh yes, o Pikos mou leei oti aurio mporei kai na to exei strwsei - etsi leei to weather forecast!Kala, den to pisteuoume kai poli, alla den peirazei!me mia elpida zoume!!
Ma peite mou omws, den einai eidylliako na meneis se tetoia xaritwmena spitakia, en mesw tis polis ???

Kai pou na deite kai to spitaki pou eidame simera!Pwpwwww, mia glyka itan!Makari na mas to dwsoun, makari!Tha xoropidame tote apo ti xara mas!!! :)

Auta paidakia :) Pame twra na doume ki allo ena spitaki edw sta perix, kai tha sas enimerwsoume gia na neotera!Polla filakia se olous!! :)

P.S. o titlos tou post einai apo to tragoudi tou Bryan pou akouw twra!..kai nai, o titlos tou ta leei ola..

...κι η μέρα πλησιάζει...

Καλημέραααααα!
Τι κάνετε φίλοι μου καλοί? Εγώ χάθηκα τώρα τελευταία - οι ετοιμασίες για το εξωτερικό, το τρέξιμο, ο ενθουσιασμός, το άγχος, δε μου άφησαν χρόνο να μπλογκάρω..Κι έτσι σήμερα, πρωί Σαββάτου, του τελευταίου Σαββάτου που με βρίσκει αραχτή στον καναπέ του Πικόσπιτου, βρήκα λίγο χρόνο να γράψω κι εγώ δυό λογάκια για όοολα όσα περνάνε μέσα από το μυαλό μου τις τελευταίες μέρες..

Στις 20 του Μάρτη, θα ανοίξω και πάλι τα φτερά μου για να πετάξω σε μέρη διαφορετικά. Κι όσο η μέρα πλησιάζει (12 μερούλες έμειναν μόνο σας λέωωωω!), τόσο αναρωτιέμαι - ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΠΑΩ ΝΑ ΚΑΝΩΩΩΩ?
Αφήνω πίσω μου όσους και όσα αγαπώ, και ετοιμάζομαι για ένα νέο ξεκίνημα. Άραγε, αν δεν είχα τον Πίκο μου μαζί, θα το τολμούσα? Και τότε, πίσω, το 2003, πώς το τόλμησα? Πώς τόλμησα να τα αφήσω όλα πίσω, και να φύγω εντελώς μόνη μου για τα ξένα??..Εσωτερική δύναμη και θέληση, θα μου πείτε! Και τώρα? Πού πήγε η εσωτερική μου δύναμη και θέληση?..

Όοοχι, δεν είναι αυτό. Αυτή τη φορά, κάτι άλλο με τραβάει στα ξένα. Ένα όνειρο. Ένα όνειρο που σιγόβραζε μέσα στην καρδιά μου, κι όταν βρέθηκε ο Πίκος στο δρόμο μου, άρχισε να δυναμώνει.Αφού το ξέρω, είμαι ταξιδιάρα ψυχή. Το λέει και το μπλογκάκι μου, αν τό'χετε προσέξει..Δεν μπορώ να κάτσω στα αυγά μου, δεν είμαι εγώ για τα ήσυχα. Βαριέμαι μετά από λίγο, μου τη δίνει, τσαντίζομαι και θέλω να φύγω - Ως πότε όμως?..

Κάτι απορίες που έχω κι εγώ πρωί πρωί θα μου πείτε. Πάντως, το σίγουρο είναι πως όσο πλησιάζει η μέρα της αναχώρησης, τόσο μεγαλώνει ο φόβος, τόσο θά'θελα να "κάνω πίσω", να κάνω ένα undo και να μην πάω πουθενά..Να μείνω στο σπιτάκι μου, στο κρεβατάκι μου, με τη Φουλίτσα, το Φούλη και τη Μπουρμπουλίτα μου.Να μην αφήσω τη Βασούλα και την Ελενίτσα, που θα μου λείψουν τόοοσο πολύ!Αχ βρε κορίτσια, εκείνο το καφεδάκι την περασμένη Κυριακή...ΠΟΣΟ θα μου λείψετε..
Και η ΙΒΜ..Η' καλύτερα, οι άνθρωποι που είναι εκεί..οι φίλοι μου!Που κάθε πρωί μαζευόμασταν παρέα στην κουζινίτσα μας, και γελάγαμε με τις Μποκολοκουβέντες. Πόσο θα μου λείψει το γραφειάκι μου, με όλες του τις τρέλλες?!..Ο Λιάκουρας, με τις ξαφνικές του εκρήξεις νεύρων-χαχα, ΠΡΕΠΕΙ να το δείτε αυτό, όλα τα λεφτά! Ο Πετράκης, ο καλυτερότερος προϊστάμενος όοολων των εποχών, ο Σταμάτης με την αφασία του, ο Θωμάς με τον "Αποστόλη" του, ο Κώστας με τον "ΜΠΑΟΚ" του,η Φωτεινή με τις απέλπιδες προσπάθειές της να κάνει τον Πίκο άνθρωπο..Ο Γάλλος (γνωστός και ως Napoleon h' Sarkozi), o Corentin, με την επαγγελματικότητά του και το..γαλλικό του ταμπεραμέντο..Έχετε ακούσει γάλλο να λέει "γκαμώτο" ή "άη μαμήσου" με γαλλική προφορά!Αν όχι, χάνετεεε!
Πωωωω, θα μπορούσα να απαριθμήσω τουλάχιστον 50 άτομα που θα μου λείψουν ακόμα από τη δουλειά.Σας ευχαααααριστώ όλους βρε παιδιά, που μπήκατε στη ζωή μου (και ελπίζω να μείνετεεεε!) και την κάνατε πιο ευχάριστη, πιο ξεχωριστή..

[Ωχ...τελειώνει η μπαταρία στο Ασουσάκι μου (ΑSUS EEE λέμεεε και δη σε ΡΟΖ, το καινούργιο μου απόκτημα!), και δεν ξέρω τί θα προλάβω να γράψω..για να δούμε!]

Θα μου λείψετε βρε παιδιά! Το ξέρω ότι το παίζω πολύ κούλ και άνετη και "ανυπομονώ να φύγω", κατά βάθος όμως θά'θελα να παγώσω το χρόνο.Να μην αποχαιρετήσω κανέναν, να μη χάσω καμιά από τις όμορφες στιγμές της τωρινής μου καθημερινότητας. Άραγε, μπορώ να στείλω τη μισή Τζοπιτούλα στη Ζυρίχη, και να αφήσω την άλλη μισή εδώ?..

Ας μη βαρυγκομάω όμως, διότι θα μου πείτε ύστερα πως δεν ξέρω τί μου γίνεται. Ναι, θέλω να κάνω αυτό το ταξίδι, θέλω να μάθω καλύτερα τον εαυτό μου, να ζήσω με τον Πίκο, να δοκιμάσουμε το όνειρό μας..Κι αν κάτι απ'όλα αυτά δεν πάει καλά, ξέρετε πού θα γυρίσω..

Διότι, the bottom line is, ότι μετά από 26 χρόνια ζωής εξακολουθώ να λέω πως..
"Θα φεύγω, μέχρι να βρω το λόγο για να μείνω"..Κι όπου με βγάλει!

Καλωσήρθατε στο νέο κεφάλαιο της Τζοπιτο-ζωούλας..!

Αν η αγάπη.....

Αν η αγάπη έρθει στο κρεβάτι
δε θα κλείσω μάτι δε θα κοιμηθώ
θα την κρατήσω δε θα σταματήσω
δε θα κάνω πίσω θα παραδοθώ
Αν η αγάπη είναι μονοπάτι
έξω από το χάρτη δίχως γυρισμό
θα προχωρήσω δε θα κάνω πίσω
μέχρι ν΄αντικρίσω εκείνη που αγαπώ

Αν η αγάπη μ΄αρνηθεί
θα μεθύσω με κρασί
το κορίτσι μου αν βρω
θα μεθύσω με νερό

Αν η αγάπη είναι αυτό που λένε
τα δάκρυα που καίνε χείλη δροσερά
όσοι αγαπάνε κάτω δεν πατάνε
νιώθουν πως πετάνε ανοίγουνε φτερά

Αν η αγάπη μ΄αρνηθεί
θα μεθύσω με κρασί
το κορίτσι μου αν βρω
θα μεθύσω με νερό!!...

Από τον μοναδικό Μάνο Πυροβολάκη!
Ακούστε το στο γιου-τιούμπ και ταξιδέψτε μαζί του στη μοναδική μελωδία του, και την καταπληκτική κρητική λύρα!

Αχ βρε παππού, να ζούσες να δεις την εγγονή σου να ανακαλύπτει σιγά σιγά τις κρητικές της φλέβες...

Ο δρόμος, το ταξίδι, η ζωή...

Πάντα μου άρεσε να παρομοιάζω τη ζωή μου με ένα δρόμο, ένα ταξίδι, μια διαδρομή. Ένα δρόμο που δεν ξέρεις πού θα σε βγάλει, μια διαδρομή άγνωστη, χωρίς χάρτες και προγράμματα, ένα ταξίδι σε συναισθήματα, εμπειρίες, ανθρώπους και εικόνες. Είμαι ταξιδιάρα ψυχή, τί να κάνουμε.. Και η ταξιδιάρα ψυχή μου, αυτή τη φορά θα κάνει το όνειρο πραγματικότητα. Για λίγο (ή ίσως και..λίγο περισσότερο!), θα ζήσει μια ζωή ταξίδι. Μια ζωή ταξίδι σε νέα χώρα, με νέες εμπειρίες, νέα πρόσωπα, νέες εικόνες. Μια ζωή μαζί του, μια ζωή κοντά του!..

Και καθώς πλησιάζει εκείνη η μεγάλη στιγμή της αναχώρησης, σαν να σφίγγει το στομάχι, σαν να τρομάζω. Διότι το αμάξι της ζωής μου ετοιμάζεται να ακολουθήσει μία άλλη διαδρομή, διαφορετική, μια διαδρομή που ξεφεύγει από τα δεδομένα! Ένα μείγμα φόβου, νοσταλγίας, ενθουσιασμού, χαράς, λησμονιάς - όλα αυτά σε ποσοστά που αλλάζουν όσο ο καιρός περνάει!
Μα πάνω απ'όλα, θέλω να απολαύσω τη διαδρομή. Να αρπάξω όσο το δυνατόν περισσότερες εικόνες, αναμνήσεις, στιγμές - να με μάθω και να σε μάθω καλύτερα, να ζήσουμε το δικό μας όνειρο..

Στις 20 του Μάρτη, το μπλογκάκι μου αναχωρεί για Ζυρίχη! Καλό μας ταξίδι!...

Υ.Γ - Μη νομίζετε πως θα σας (ξε)χάσω, έ?.. Έχω να σας λέω ιστορίες κι ιστορίες....
Υ.Γ(2) - Κι αν στο δρόμο σας δείτε κι εσείς κάνα στενό, που προς τα μέρη μας σας βγάζει - Το σπίτι για τους φίλους μας, πάντα ανοιχτό θα είναι!!!

Bryan 4ever ;)

Ο τίτλος (και οι στίχοι) του, μιλάνε μόνοι τους!
"Ι thought I'd seen everything, til' I saw you..
i thought i'd been everywhere - til i'd been with you"

Αφιερωμένο!!!!


Υ.Γ. Brand New Bryan Adams! Και στις 15 του Μάρτη, θά'ναι σε συναυλία στη Ζυρίχη!
Λές?????????????????

Η ζωή...

Σου έχει τύχει να ακούσεις κάτι, και να σε επηρεάσει σε απροσδόκητα μεγάλο βαθμό?
Πριν λίγο, ένας φίλος μας ο Α. μας είπε πως έχασε ένα δικό του πρόσωπο..Για κάποιους ίσως αδερφός, για κάποιος άλλους γιος, για άλλους ξάδερφος, φίλος ή απλά γνωστός.

Σε ηλικία 28 μόλις ετών, έφυγε από την γήινη παρέα μας, κι έβαλε πλώρη για τις γειτονιές των αγγέλων..Εκεί που οι αρρώστιες δεν προσβάλλουν νέα παιδιά, εκεί που δεν υπάρχει άλλος πόνος, εκεί που ένα παιδί 28 ετών μπορεί να κάνει όνειρα χωρίς ημερομηνία λήξης..

Δεν το ήξερα το παλικάρι, κι όμως αισθάνομαι τόσο περίεργα, σαν να έχασα κάποιον τόσο δικό μου. Είναι απίστευτο πόσο μας συγκλονίζει ο θάνατος. Πόσο μας ταρακουνάει, και κάνει όλα εκείνα που μας απασχολούν καθημερινά, να φαντάζουν τόσο μικροσκοπικά, σχεδόν ανύπαρκτα.
Μπροστά στην ιδέα - και μόνο- να χάσεις εκείνους που αγαπάς, όλα σου τα προβλήματα λύνονται δια μαγείας. Και ξαφνικά συνειδητοποιείς πόσο τυχερός είσαι που μπορείς να ζεις και να κάνεις όνειρα, να αναπνέεις, να χαμογελάς..

...απλά κάποιες σκέψεις της στιγμής.Και η ζωή, πάντα συνεχίζεται..

Τα σημεία των καιρών...

Τις τελευταίες μέρες, άκουσα από διάφορες πηγές, σε παρέες, σε email, στο ραδιόφωνο, ανεκδοτάκια για (τί άλλο) τη μόδα της εποχής : Τους Εmo!
Παραθέτω μερικά από τα πιο πετυχημένα!!

Πώς λέγεται ένας Emo που έκοψε τη φράντζα του;
- Ήμουν!

Πώς λέγεται ένας Emo που πονάει ο κώλος του;
- Emoροΐδα!

Πώς λέγεται ένας Emo που είναι και από πατέρα Emo και από μητέρα Emo;
- Καθαρόemo!

Γιατί δε χωράνε 5 Emo σε ένα δωμάτιο?
- Γιατί ο ένας δεν θα έχει γωνιά για να κλάψει.

Τι φάρμακο πήρε ο emo μετά από 6 μιλκσέικ;
- ΕMOdium.

Πώς λέγεται ένας emo που κλειδώνει το αυτοκίνητο;
- EMObilizer

Πώς λέγεται το emo που οδηγεί ακριβό αμάξι;
- Λemo

Ποιο είναι το αγαπημένο λουλούδι των emo;
- Εmoλόχα

Πώς λέγεται ο δυσκοίλιος emo;
- Σφίξemo

Πώς λέγεται το emo με κλίση στα μαθηματικά;
- Τριώνemo

Σημεία των καιρών.. Στην εποχή μου σκαρφίζονταν ανέκδοτα για τις ξανθιές, και τώρα για τους emo.. Πάρτε κι ένα "συνδυαστικό" ανεκδοτάκι, για να δείξουμε πως ξέρουμε και να συνδυάζουμε τις γνώσεις μας..

Αν μια ξανθιά και ένα emo πηδήξουν από ένα κτίριο, ποιος πεθαίνει πρώτος;
Η ξανθιά, γιατί πνίγεται από τα δάκρυα του emo.

Πρέπει να παραδεχτούμε, ότι οι καιροί αλλάζουν! Το χιούμορ μας όμως, ευτυχώς, ποτέ δε θα μας εγκαταλείψει!!!!

Αποχαιρετώντας τα Χριστούγεννα....

Φίλοι μου καλοί, καλοί μου φίλοι!
Σας ευχήθηκα καλή χρονιά? Καλή Χρονιά, με υγεία, με δημιουργικότητα, με αγάπη, ευτυχία και γνήσιες στιγμές χαράς! :-)
Εύχομαι σε ένα χρόνο από τώρα που - να μας έχει ο Θεός καλά - θα τα ξαναλέμε από τούτο εδώ το μπλογκάκι να έχετε φτάσει πιο κοντά στα όνειρά σας, να έχετε κυνηγήσει αυτά που θέλετε, και να έχουν επιτευχθεί οι στόχοι σας!!Και φυσικά, να έχουμε να διηγούμαστε πάλι πανέμορφες ιστορίες από αξέχαστες στιγμές της χρονιάς που θα έχει περάσει!!

Για πείτε μου, πώς τα περάσατε τις γιορτές? Εγώ πολύ όμορφα! Όχι, δεν πήγα πάλι σε κάποιο μέρος του εξωτερικού, ούτε ξενιτεύτηκα, ούτε έκανα τίποτα x-treme! Απλά πέρασα ωραία! Με τους φίλους μου, την οικογένειά μου, και.. τον Πίκο μου! Αλλάξαμε και τη χρονιά μαζί, what could be better than that?

Εμείς φέτος κάναμε μπόλικα τραπέζια (με συγγενείς και φίλους), μαζευτήκαμε και με τα παιδιά για βραδιά παιχνιδιών (karaoke και wii!!!), τριγυρίσαμε στα καταστήματα (και γυρίσαμε με ωραίες σακουλίτσες στα χέρια), κάναμε και τις..μπουλωνοδηλώσεις μας (!!), ονειρευτήκαμε, αναπολήσαμε, μελαγχολήσαμε και την ώρα που άλλαξε η χρονιά πεταχτήκαμε έξω για να δούμε τα πυροτεχνήματα και μέσα στη βροχή αρχίσαμε να τραγουδάμε με όοολη μας τη δύναμη "Πάει ο παλιός ο χρόνος, ας γιορτάσουμε παιδιάαααααα". Έτσι, για να μπει με ακόμη περισσότερο κέφι και διάθεση η νέα χρονιά!!!

Να αποχαιρετήσουμε λοιπόν τα Χριστούγεννα του 2007 με ένα τραγουδάκι διαφορετικό. Ένα τραγουδάκι από εκείνα που δεν ακούσαμε ξανά και ξανά από το ραδιόφωνο φέτος τις γιορτές, ένα τραγουδάκι που τόσο απλά και μελωδικά (καθότι Bryan Adams από πίσω!) περιγράφει ότι "there's something about Christmas time, that makes you wish it was Christmas every day"..
Συμφωνώ, επαυξάνω και σας το αφιερώνω!

Bryan Adams - Christmas Time

Καλή χρονιά σε όλους, με αγάπη!!

Υ.Γ. Άντε, να ρίξει λίγο χιονάκι ακόμη να πάρουμε τα βουνάαααα!!!

Ένα τραγούδι απ'τα παλιά (πάρτ τού)

..ή αλλιώς, αναλαμπή ενός ακόμη τραγουδιού που κάποτε σημάδεψε τη ζωή μου!



Ένα τραγούδι που για αρκετόοοο καιρό έπαιζε δυνατά στα ηχεία του αυτοκινήτου μου, στο δρόμο από και προς τη δουλειά, τις βόλτες, τις εκδρομές..
Ακούστε το δυνατά, αξίζει! Έχει ταξιδιάρικη μελωδία, καταπληκτικά drums, και ορισμένους στίχους που...γράφουν!..

Mission UK - Butterfly on a Wheel
---------------------------------------------
"Silver and gold and it's growing cold
Autumn leaves lay as thick as thieves
Shivers down your spine chill you to the bone
'Cos the mandolin wind is the melody that turns
Your heart to stone

The heat of your breath carving shadows on the mist
Every angel has the wish that she's never been kissed

A broken dream haunting in your sleep
And hiding in your smile a secret you must keep
Love cuts you deep

Love breaks the wings of a butterfly on a wheel
Love breaks the wings of a butterfly on a wheel

There's no scarlet in you, lay your veil down for me
As sure as God made wine, you can't wrap your arms
Around a memory
Take warmth from me, cold Autumn winds cut sharp as
a
knife
And in the dark for me, you're the candle flame that
Flickers to life

Love breaks the wings of a butterlfy on a wheel
Love will break the wings of a butterfly on a wheel

Wise men say all is fair in love and war
There's no right or wrong in the design of love
And I could only watch as the wind crushed your wings
Broken and torn crushed like the flower under the snow
And like the flower in spring
Love will rise again to heal your wings

Love heals the wings of a butterfly on a wheel
Love will heal the wings of a butterfly on a wheel "

Η ιστορία πίσω από το συγκεκριμένο τραγούδι έχει να κάνει με εκείνες τις ιστορίες που ξεκινούν από ένα ζευγάρι όμορφα μάτια, που βασίζονται πάνω σε κλεφτές ματιές και προσπάθειες ερμηνείας (και πολλές φορές παρερμηνείας) των λεγόμενων μεταξύ των interested parties!
Με απλά λόγια, πώς να σας αρέσει κάποιος, να μην ξέρετε αν του αρέσετε, να πιστεύετε πως του αρέσετε σύμφωνα με τη συμπεριφορά του, και να ζείτε μέσα στο δικό σας όνειρο. Να απογοητεύεσαι, να χαίρεσαι, να ελπίζεις, να ξανα απογοητεύεσαι, να το φιλοσοφείς, να αδιαφορείς, να ξανα ασχολείσαι, και πάμε πάλι από την αρχή.
Έτυχε να ακούσω το συγκεκριμένο τραγουδάκι σήμερα, μετά από πολύ καιρό. Είναι αστείο, θυμάμαι τον εαυτό μου να βγάζει βιντεάκια με το συγκεκριμένο τραγούδι, να το βάζει να παίζει σε κινητά, pc, αυτοκίνητα, και να ταξιδεύει μαζί του. Αχ, τί σου είναι αυτά τα ψαράκια, αιωνίως ρομαντικά, χαζοχαρούμενα, στον κόσμο τους! :-)
Τελικά, αναρωτιέμαι, αξίζει κανείς να πλάθει τον κόσμο του όπως εκείνος τον φαντάζεται, να ονειρεύεται ότι μια μέρα θα σμίξει με τον αγαπημένο του, και να ζει σε ένα όνειρο?
Ή είναι καλύτερα να ζεις την πραγματικότητα όπως πραγματικά είναι, να αφήνεις τον εαυτό σου ελεύθερο να γνωρίσει νέους ανθρώπους, νέα συναισθήματα, και να αφήσεις τον εν λόγω "πλατωνικό" αγαπημένο να κάτσει εκείνος να σκάσει για εσένα?

Εσύ αποφασίζεις ! Όποιο δρόμο κι αν ακολουθήσεις, πάντα ένα τραγούδι θα βρίσκεται κάπου εκεί, να σου θυμίζει..!

P.S. For the record, εγώ τελικά χαίρομαι που ακολούθησα τούτον το δρόμο...Διότι κοντά του βρήκα αυτό που περιγράφει και το τραγούδι μας πως.. "Love will rise again to heal your wings! "...

Τα...προεόρτια!

Σάββατο σήμερα, 22 του μήνα! Ξυπνώ το πρωί, για πρώτη φορά μετά από πολύ καιρό ήηηηρεμα, χωρίς να έχω απολύτως τίποτα προγραμματισμένο για τη μέρα! Τι πολυτέλεια κι αυτή,να μπορείς να ξυπνήσεις μία στο τόσο, και να μην έχεις απολύτως καμία υποχρέωση, καμία δουλειά, και να μπορείς να αράξεις :-)
Η μέρα ηλιόλουστη, ο καιρός πανέμορφος. Στρώθηκα λοιπόν κι εγώ να φτιάξω τη δεύτερη παρτίδα μελομακάρονα! Τα πρώτα τα έφτιαξα τη Δευτέρα που μας πέρασε, κάποιοι από εσας τα δοκιμάσατε στη δουλειά :-) Φυσικά εξαφανίστηκαν αρκετά γρήγορα, κι έτσι σήμερα στρώθηκα για τη νέα φουρνιά. Ελπίζω και τα σημερινά να είναι εξίσου καλά!

Ήρθαν οι γιορτές λοιπόν, κι εγώ αρνούμαι πεισματικά να κατέβω στην Αθήνα!Άπαπα..Χαμός και κόσμος παντού, σε σπρώχνουν, σε πατάνε, κορνάρουν σαν τρελλοί, βιάζονται να προλάβουν το χρόνο, να πάρουν δώρα σε όλους, να βρουν τί θα φορέσουν στο ρεβεγιόν. Αναρωτιέμαι, μπορεί κανείς να καταλάβει γιορτές με τέτοιες συνθήκες? Ποιός σταματά έστω για λίγο τη μανία του καταναλωτισμού που μας κυνηγάει, για να απολαύσει τη μαγεία των ημερών?

Ακούω κόσμο να συζητάει για τα Χριστούγεννα, για τον κόσμο στους δρόμους, για την ακρίβεια, για τα δώρα..Κανείς όμως δεν στέκεται στην ουσία αυτών των ημερών. Μόνο τα μικρά παιδιά, εκείνα που περιμένουν με ανυπομονησία τον Άη Βασίλη, εκείνα που στέλνουν γραμματάκια με τα πράγματα που θα ήθελαν..Εκείνα που τραγουδούν τα κάλαντα, που κάθονται κάτω από το έλατο και το θαυμάζουν, εκείνα που κοιτούν ψηλά στον ουρανό το βράδυ, για να δουν το Άστρο των Χριστουγέννων να λάμπει, ή τον Άη Βασίλη να περάσει μαζί με τα ταρανδάκια του, ψηλά στον ουρανό..

Αχ, πόσο διαφορετικός θα ήταν ο κόσμος, αν μπορούσαμε κι όλοι εμείς να βγάλουμε έξω την κρυμμένη παιδικότητά μας, αν για λίγο βάζαμε τα άγχη, τη λογική και το συμφέρον στην άκρη, και ζούσαμε σαν παιδιά..

"Αγαπητέ μου Αγιε Βασίλη,
Φέτος στις γιορτές θα ήθελα να σου ζητήσω να με κάνεις και πάλι για λίγο παιδί. Να μου θυμίσεις πώς ένιωθα όταν ήμουν 6 ετών, πώς ένιωθα στις γιορτές, τί ήταν αυτό που ποθούσα περισσότερο.. Να μου θυμίσεις πώς φανταζόμουν τον εαυτό μου και τον κόσμο στα 26 μου, τί περίμενα από το μέλλον, τί όνειρα είχα..
Και τέλος, Άγιε Βασίλη μου, φέτος στις γιορτές θα ήθελα να σου ζητήσω να γεμίσεις με αγάπη τις καρδιές όλων των παιδιών του κόσμου. Να μην υπάρχουν παιδιά με βουρκωμένα μάτια, παιδιά χωρίς όνειρα.. Παιδιά χωρίς όνειρα είναι κόσμος δίχως αύριο Άγιε Βασίλη μου, γι'αυτό στείλε ένα χαμόγελο σε όοολα τα παιδάκια, κάτι για να κρατήσει την ελπίδα τους ζωντανή, κάτι για να ονειρεύονται..
Σ'ευχαριστώ πολύ καλέ μου Άγιε Βασίλη, και σου εύχομαι Καλά Χριστούγεννα, να είσαι πάντα καλά, και να πραγματοποιείς τις ευχές όλων των παιδιών του κόσμου!"

Καλά Χριστούγεννα σε όλους, καλές γιορτές, και φέτος ας αφιερώσουμε λίγο χρόνο παραπάνω σε εκείνα που πραγματικά αξίζουν της προσοχής μας..!

Τα πιο ευχάριστα νέα της χρονιάς...

Χτες είχε γενέθλια η πιο παιδική μου φίλη, η Ζ! Έκλεισε τα 26 (να ζήσεις μικρή μου και χρόνια πολλά, τυράκια να τρως απ'τη φάκα πολλά - καταλαβαίνει εκείνη το υπονοούμενο ;)), και την πήρα τηλέφωνο να της ευχηθώ. Η στιχομυθία ξεκίνησε με το εμπνευσμένο τραγουδάκι που προαναφέρθηκε, συνεχίστηκε με ευχές τύπου "να ζήσεις, ότι επιθυμείς, πάντα με υγεία", και έκλεισε με την όλο υπονοούμενο ευχή "άντε,και του χρόνου διπλήηηη".
...Για να πάρω την πιο χαρούμενη και απροσδόκητη απάντηση που φανταζόμουν ποτέ..
"Όχι του χρόνου, το καλοκαίρι!"..

Η Ζ. είναι μαζί με τον Δ. εδώ και πολλάαααα χρόνια! Έχουν περάσει ένα σωρό πράγματα μαζί, εμπειρίες, στεναχώριες, χαρές, μεγάλες χαρές..Και τώρα, έφτασε η μεγάλη στιγμή για να δέσουν τις ζωές τους και με τα ιερά δεσμά του γάμου.

Από χτες που το έμαθα, πλέω σε πελάγη ευτυχίας! Θέλω να το φωνάξω σε όλο τον κόσμο, λες κι είμαι εγώ στη θέση της. Το αξίζει 1000%, και είμαι σίγουρη πως θα είναι τόσο αγαπημένοι κι ευτυχισμένοι μαζι με τον Δ! Μπράβο φιλενάδα!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Όπως είπε και η κολλητάρα, εμείς στις μπουμπουνιέρες, ε??

Πω πω, πώς πέρασαν όμως τα χρόνια, και πώς έφτασε το ποντικάκι μας, η θείτσα μας, να βρίσκεται δυό βήματα πριν τα σκαλιά της εκκλησίας? Αχ, πόσο χαίρομαι!!

Να ζήσετε φιλενάδα!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Υ.Γ. Πω πω, ακόμα ανατριχιάζω από τη χαρά μου! Φαντάζομαι εσύ πώς θα αισθάνεσαι!!!

Love at first sight...

...Βγαίνεις από το μετρό του Τροκαντερό, και περπατάς στην πλατεία. Η ώρα είναι περίπου 9, ο καιρός βροχερός, και γύρω σου ο ουρανός είναι γεμάτος με σύννεφα. Όταν ξαφνικά, μία πορτοκαλί λάμψη ξεπροβάλλει πίσω από τα ψηλά κτίρια. Προχωράς σιγά σιγά προς το μέρος της, και μέσα σε ελάχιστα δευτερόλεπτα, εμφανίζεται μπροστά σου...

Να γιατί το Παρίσι είναι η πόλη του φωτός και του έρωτα...!

Αναχώρηση πτήσης 1234 για Παρίσι!...

And so it is...
Μεγάλη μέρα σήμερα! Για τους εξής λόγους:
>Σήμερα κάνω το πρώτο μου ποστάκι από το καινούργιο μου πισάκιιιιιιιι!Ναι, πήρα νέο λαπτοπάκι, και είμαι πολύ πολύ ευτυχισμένη σας λέω. Έχω αράξει στο κρεβατάκι μου, με το λαπτοπάκι στο λαπτοποκαθισματάκι του, και λαπτοποσυνθέτω (Σας έχασα κάπου, έ?)..Γιούπι, καλορίζικό μου! :)

>Σε μιάμιση μερούλα, φεύγουμε για ταξιδάκι! Ναι ναι, το γνωστό για Παρίσι και Βερολίνο! Πώς πάει το τραγούδι.. "Λονδίνο, Άμστερνταμ, ή Βερολίνο...Να κάνεις βόλτες με το μάτζικ μπας!"
Εμεις θα κάνουμε τις βόλτες μας με την Εasy Jet και τα κατά τόπους μετρό! Και θέλω λοιπόν στο σημείο αυτό να σχολιάσω -Τί είναι η ζωή, τί είναι ο άνθρωπος..
Πέρασαν κιόλας 5 ολόκληροι (σχεδόν 6!) μήνες από την ημέρα που κλείσαμε τα tickets για αυτό το ταξιδάκι!Απίστευτο, κι όμως αληθινό!!! Πότε πέρασαν κιόλας, κι εμένα μου φαίνεται σαν χτες?!

Τέεεελος πάντων! Φεύγουμε σε λίγο, και ετοιμάζουμε όλοι πυρετωδώς βαλιτσούλες! Πρώτη φορά θα κινήσουμε μαζί κοτζάμ παρέα 12 ατόμων! Τί να πω, ελπίζω και εύχομαι ολόψυχα να περάσουμε όσο γίνεται καλύτερα, να γεμίσουμε το μυαλό μας με όμορφες εικόνες και αξέχαστες στιγμές, και φυσικά να δώσουμε την υπόσχεση να ξαναγυρίσουμε!
Θα φροντίσουμε να σας ενημερώσουμε με κάποιο ποστάκι από τα ξένα - άλλωστε η μπλογκόσφαιρα είναι η virtual παρέα μας, όπου κι αν είμαστε!
Φιλιά σε όλους, ερωτευμένους και ευτυχισμένους ανά τον κόσμο! :)

Ετοιμάζοντας βαλίτσες...

Πού θα πάω πάλι,έ?!Σε 10 μερούλες περίπου ετοιμαζόμαστε για ταξιδάκι με την τρελοπαρέα μας. Παρίσι Βερολίνο (για κάποιους ίσως και Λονδίνο), και οι ουρανοί είναι δικοί μας.
Το ποστάκι όμως αυτό δε θα αναφερθεί στο ταξιδάκι αναψυχής, αλλά σε ένα άλλο ταξιδάκι, πιο μεγάλο..
Μετά από το 4ήμερο στη Ζυρίχη, και μετά από 3 περίπου μήνες συζητήσεων τύπου "Να φύγουμε στο εξωτερικό, πού να πάμε?", το πήραμε απόφαση - θα φύγουμε! Τί κι αν η Google δεν μας έκατσε τελικά? Θα μπει αυτό εμπόδιο στο όνειρό μας?Όχι..
Έτσι λοιπόν, ψάχνουμε εντατικά δουλειά στη Ζυρίχη.
Γιατί στη Ζυρίχη? Διότι είναι μία πόλη που δεν έχει μετρό. Μία πόλη που το τραμ σε πάει παντού. Οι ρυθμοί της ήρεμοι, ευγενικοί, ποιοτικοί. Οι άνθρωποι φαίνονταν πιο χαλαροί, είχαν χρόνο για να κάνουν πράγματα που τους αρέσουν, δεν έμεναν με τις ώρες κολλημένοι στην κίνηση της Κηφισίας και της Αθηνών-Λαμίας. Έφταναν παντού στην ώρα τους, χωρίς νεύρα..Διότι βρίσκεται σε ένα σημείο απ'όπου μπορείς να ταξιδέψεις σε όλη την κεντρική Ευρώπη, να δεις απίθανα μέρη, να πας στη Γαλλία, τη Γερμανία, την Ιταλία, την Ισπανία, τις Δαλματικές ακτές, την Αυστρία..Μπορείς να γυρνάς το κλειδί στη μηχανή του τουτού σου (αλήθεια, ποιό από τα Πικοαμαξάκια θα πάρουμε μαζί μας?!?) και να οργώνεις την Ευρώπη..

Γιατί να φύγουμε? Για να βρούμε κάτι καλύτερο. Γιατί μπορούμε. Γιατί αν δε φύγουμε τώρα, δε θα φύγουμε ποτέ. Για να μαζέψουμε κάποια χρήματα, που θα βοηθήσουν να χτίσουμε αύριο το μέλλον μας. Για να γλιτώσουμε από τη...Μιζέρια;) Γιατί είμαστε σε μία ηλικία που μπορούμε να κυνηγήσουμε τα όνειρά μας, και μπορούμε να το κάνουμε μαζί. Θα μας λείψουν πολύ όσα θα αφήσουμε πίσω, οι φίλοι μας, οι δικοί μας, ο ήλιος μας. Ώρες ώρες αναρωτιέμαι αν κινδυνεύουμε να μας χαρακτηρίσει το τραγούδι "Τα είχα όλα, μια φορά, μα ήθελα παραπάνω..." Εδώ τα έχουμε όλα, φίλους, δουλειά, κέφι, things to do..Αν φύγουμε, αλλάζουν όλα.Θα χάσουμε τις βραδιές στο Καφενείο, τα καφεδάκια στην Κηφισιά, τις βόλτες στο κέντρο και στην Πλάκα, το τέννις και το μπάσκετ (or the other way round, διότι το μπασκετάκι ήταν πρώτο!), τις τσάρκες στη θάλασσα, την Ελενίτσα, τη Βασούλα, τον Κούκη, το Φωτάκο, το Λιάκο, τις Κατερινούλες (κι ας είναι ήδη η μία μακριά - αν μη τι άλλο, βρισκόμαστε στις διακοπές, για τσαγάκι και κουλουράκια, έτσι φιλενάδα??), τη Ζωήτσα, τον Βανζέλ και τόσους άλλους. Θα αφήσω πίσω τη μπουρμπουλίτσα μου, το Φούλη και τη Φούλα, το σπιτάκι μου..Αξίζει?

Ε λοιπόν, εγώ λέω ότι αξίζει!Διότι θα κυνηγήσουμε ένα διαφορετικό όνειρο, ένα όνειρο που θέλουμε να ζήσουμε μαζί. Κι αν δε μας βγάλει εκεί που θέλουμε, θα πάρουμε το δρόμο της επιστροφής, του γυρισμού, της πατρίδας! Έτσι κι αλλιώς θα το κάνουμε αυτό, sooner or later.
Δε θα μας ξεχάσετε, ε? Και να έρχεστε στα ξένα να μας βλέπετε, να τρώμε λ0υκανικάκια και να πηγαίνουμε για σκι και σοκολάτες ;-)
Μια βαλίτσα μακριά θα είμαστε μόνο...!

Το Ταξίδι...

Ένα ταξίδι διαφορετικό από τα άλλα. Ένα ταξίδι γεμάτο εικόνες, έντονα συναισθήματα, όνειρα, συζητήσεις και αγωνίες. Ένα ταξίδι όχι μόνο στη Ζυρίχη, αλλά και στα όνειρά μας, στα θέλω μας, τις δυνατότητές μας και τις προοπτικές μιας ζωής στο εξωτερικό...

Όλα ξεκίνησαν ένα καλοκαιρινό πρωινό στη δουλειά, τότε που λέγαμε "να βρούμε καμιά δουλειά στο εξωτερικό?!" και βλέπαμε τί δυνατότητες είχαμε. Όταν έπεσα πάνω σε μία θέση, που σου πήγαινει γάντι "Software Engineer στη Google"..Αν ήταν οποιοσδήποτε άλλος, δε θα είχα μπει καν στον κόπο να διαβάσω τί ζητούσαν, γνωρίζοντας ότι η Google δεν είναι "just another software company". Όμως επειδή ξέρω πού μπορείς να φτάσεις, σκέφτομαι "αυτό είναι". Σε φώναξα για να δεις τη θέση από το pc μου, και μου είπες χαρούμενος "Στείλε μου το Link, να το κοιτάξω!".
Λίγη ώρα αργότερα, το βιογραφικό σου ταξίδευε μέσα από τα χιλιάδες καλώδια του κόσμου για να καταλήξει στην άαααλλη άκρη του κόσμου, στην California.

Μέσα σε λίγες μέρες, έλαβες το πρώτο email "We would like to contact you about some further information" σου έλεγαν εν ολίγοις. Η πρώτη συνέντευξη, αναγνωριστική. Για να δουν πού θα ταίριαζες καλύτερα. "Έχουμε θέσεις στις οποίες θα ταιριάζατε στη Ζυρίχη και στο Δουβλίνο" σου είπαν. Ζυρίχη..Δουβλίνο..Μωρέ λες?

Συνέντευξη 1η, τηλεφωνική, μία Πέμπτη γύρω στις 20.30 - 21.00! Με τον Αρμιν σου να παίζει στο background, άρχισες να "ζωγραφίζεις" με τις απαντήσεις σου! Αποτέλεσμα? "Congratulations, you have passed to the second phone interview"..Σαν τα levels ενός πολύ ενδιαφέρον pc-game, διασκέδαζες το ταξίδι, το παιχνίδι, τη διαδρομή..
2ο phone Interview - Πάλι Πέμπτη, την ώρα του Armin! Με πήρες τηλέφωνο, όπως κάθε φορά, αμέσως μετά το τηλεφώνημά σου με τη Google. Και ήσουν τόοοσο ενθουσιασμένος!
Και ήξερα,πως θα πήγαινες all the way to the end!

Το 3o phone Interview ήρθε λίγες βδομάδες αργότερα, με πολύ καλά αποτελέσματα για μία ακόμη φορά. Εγώ, είχα ήδη αρχίσει να χαζεύω πράγματα για τη Ζυρίχη. Δουλειές στον τομέα μου, κόστος σπιτιών, τη ζωή, το κόστος, τα τοπία..Σου τα έστελνα κατά καιρούς, και μου έλεγες 'Σιγά μη με πάρουν Πίκα..'
Κι όμως..

Ήμουν έξω για καφέ μία Τετάρτη, όταν με πήρες τηλέφωνο "ΠΑΩ ΖΥΡΙΧΗ" μου λες.Ακόμα θυμάμαι τον ενθουσιασμό στη φωνή σου, την ευτυχία! Τα είχες καταφέρει!
Με το μυαλό σου και μόνο, κέρδισες ένα ταξίδι πληρωμένο για Ζυρίχη! Ένα ταξίδι στα κεντρικά της κορυφαίας εταιρείας στον τομέα μας. Ένα ταξίδι, που οι περισσότεροι βλέπουν μέσα από τα chain emails που περιγράφουν τα γραφεία της googloεταιρείας!

Και κάπως έτσι, μπήκαμε στο αεροπλάνο την 7η του Νοέμβρη, για να φτάσουμε σε μία από τις πιο όμορφες πόλεις της Ευρώπης, σε μία από τις μεγαλύτερες στιγμές μας..
Τόσο καιρό σε παρακολουθούσα να περνάς από όλα τα στάδια - Άγχος, εκνευρισμός, απογοήτευση, χαρά, ευτυχία, ξανά άγχος, διάβασμα, ξανά άγχος.. Και σου έλεγα συνεχώς "Χαλάρωσε και απόλαυσέ το, είναι μία εμπειρία που δε θα ξεχάσεις ποτέ"..Αλλά ο κουζουλός Πικοεγκεφαλός σου δε σταματούσε να σκέφτεται σκριπτάκια, αλγορίθμους και προβλήματα!

Όταν σε άφησα έξω από τα κεντρικά της εταιρείας στις 8 του Νοέμβρη, ένιωθα σα να έδινα εγώ εξετάσεις. Προσπαθούσα να στο παίξω cool για να σε χαλαρώσω λίγο, αλλά ένιωθα την καρδιά μου να χτυπάει τόσο δυνατά. Ο Πίκος μου ήταν στη Google. Κοίτα πού είχε φτάσει...

Φαντάζομαι πως δε μας χωρίζουν πλέον πολλά λεπτά από την απάντηση της Google. Για μένα όμως, είσαι ήδη μέσα! Διότι πέρασες αυτό το ταξίδι, και έμαθες τόοοσα ωραία πράγματα. Είδες τις ικανότητές σου, είδες τί αξίζεις, κι ελπίζω να μη σταματήσεις ποτέ να κυνηγάς το καλύτερο! Εγώ, τουλάχιστον, δε θα σ'αφήσω να σταματήσεις ;)

For the record, έκανα κι εγώ μία πολύ ενδιαφέρουσα συζήτηση με μια ελβετική εταιρεία, και περάσαμε στο επόμενο στάδιο! Ωραία ήταν, οι άνθρωποι σκέφτονται εντελώς διαφορετικά εκεί!Θα είναι μία πολύ ωραία ευκαιρία να εργαστεί κανείς στη Ζυρίχη για ένα διάστημα!

And the journey has just begun...!

Mia nuxta ston paradeiso!!!!!!

Aaaaaaaax. Vriskoai xaplwmeni se ena teraaastio krevati, me ena polu malako strwma, kai mprosta mou exw mia gigantiaia LCD othoni pou ektos apo tileorasi telei xrei kai intnet browser (Opera - gia tin istoria).
Exw mprosta mou ena miktro pliktrologiaki sto megethos fantasteite twn 2 palamwn mou, kai kanw auto to postaki afenos men gia na sas valw sto yperoxo klima, kai afeteou gia na exaskithw sto diafoteriko germaniko pliktrologio pou toso mou eixe leipsei, xixixi!
H megali mera eftase. Se 2 writses peripou tha afisw ton Piko mou sti Google, kai tha kinisw gia volta stin panemorfi poli. Mhn anisixeite, tha vgalw apeires fwtografioules, min xehniomaste!!!
Pros to paron, itan ena update tou dwmatiou mas, to opoio moiazei arketa me auto tis akolouthis fwtografias :


Gia na parete mia geusi twn paroxwn tou dwmatiou, exei xehwristo dwmatio gia ntous, xehwristo gia toualeta, exei kati teeeeleia ypermalaka paplwmata kai 3 maxilaria ston kathena. Pantoflitses gia tous guests, kafedes, glzkaki kai yperoha fwta. Meta apo mia nyxta theikou ypnou, pa na etoimastw gia mia exormisi ston prwino Mpoufe!!Nai nai, to giapwnezaki tha ferei kai apo kei fwtografies!!!
Ena megalo EUXARISTW ston Piko mou gia auti tin empeiria, kai KALH tou epityxia!
FILAKIA POLLA se olous sasssssssssss!!!!!

P.S B. elpizw na ekleises to toutouki sou, kai o akatanomastos epitelous tin taxidiariki ekkremotita pou eixe.
P.S (2) Orthografika lathi ofeilontai sto mikro megethos tou yperpliktrologiou, excuse meeeee!

Ένα τραγούδι απ'τα πολύ παλιά!

..Είναι βράδυ Σαββάτου, 27 Δεκέμβρη του 1997. Παραμονές Χριστουγέννων δηλαδή, και όλη η τάξη της Α1 (πρώτη λυκείου) βρίσκεται στο πάρτυ της Κολλητάρας. Κλασικά, και χωρίς ιδιαίτερη αφορμή, η Κολλητάρα κάνει συχνά πυκνά πάρτυ και τώρα που είναι και Χριστούγεννα και το σχολείο κλείνει για γιορτές, ένα good-bye-year gathering επιβάλλεται. Ετοιμάζεται η λίστα με τους καλεσμένους, οι προσκλήσεις, οι home-made πιτσούλες και τα ποτά. Τα παιδιά πηγαίνουν για τα δώρα (βιβλία, αρκουδάκια, κεράκια, CD) - όσοι βαριούνται στέλνουν τις μαμάδες τους - και η ώρα κυλάει για να φτάσει η ώρα της ετοιμασίας για τη μεγάλη βραδιά. Τα τηλέφωνα δίνουν και παίρνουν..
-"Τί να φορέσω ρε φιλενάδα?"
-"Α, εγώ θα βάλω μία καινούργια φούστα που πήρα!"
-"Λες να βάλω κι εγώ φούστα? Καλά καλά, σε κλείνω να ετοιμαστώ"..

Και κατά τη διάρκεια της ετοιμασίας, μία ανυπομονησία, μία αγωνία στην καρδιά.. Λές να είναι κι εκείνος εκεί? Άραγε θα έρθει?

Η ώρα έχει πάει κιόλας 9, και τρέχω για το πάρτυ.Έφτασα από τους πρώτους, για να βοηθήσω και την Κ. στις πρώτες ετοιμασίες. Ο κόσμος σιγά σιγά αρχίζει να έρχεται. Αυτοκίνητα σταματάνε έξω από το σπίτι, οι γονείς αφήνουν τα παιδιά τους και τους λένε φράσεις του τύπου "πάρε με τηλέφωνο να έρθω να σε πάρω όταν τελειώσει το πάρτυ, μην αργήσεις πολύυυυυ!".."Καλά καλά ,θα έρθει να μας πάρει η μαμά του τάδε" απαντούν τα παιδιά και τρέχουν για τον πάρτυ.

Από τα ηχεία ακούγονται χορευτικές μουσικές της εποχής. Οι πιο τολμηροί χορεύουν, οι υπόλοιποι κάθονται στους καναπέδες και μιλάνε. Ωπ, να, ήρθαν και τα κορίτσια (Μαριάνθη & Ζωή). Να κι ο Κούκης! Ωωωω, κι η Αμαλία! Καθένας αφήνει το δωράκι του και κατευθύνεται προς την παρέα. Εκείνος δε θα έρθει άραγε?Περνά η ώρα.

Σειρά έχει το..φαγοπότι!Πατατάκια, πιτσούλες, τυροπιτάκια και..πορτοκαλάδες, αναψυκτικά, άντε και καμιά μπύρα!Χτυπάει και πάλι το κουδούνι. "Άσε Κ., θ'ανοίξω εγώ" λέω και πάω για την πόρτα. Ανοίγω, και τον βλέπω μπροστά μου!Η καρδιά μου πάει να σπάσει. Μετά δυσκολίας ψελλίζω ένα "καλησπέρα", καθώς το φωτεινό του χαμόγελο αστράφτει μπροστά μου."Γεια σου Τ." μου λέει.Είναι ιδέα μου, ή κοκκίνισε λίγο? Εγώ πάντως, είμαι σίγουρη πως έχω γίνει πατζάρι..

Η ώρα κυλάει για μία ακόμη φορά, και κατά τις 11 και κάτι τα φώτα χαμηλώνουν. Είναι η ώρα των blues. Προσωπικά, η αγαπημένη μου στιγμή! Οι πρώτες νότες του Total Eclipse of the Heart (της extended version, όχι αστεία) βρίσκουν και πάλι τους πιο τολμηρούς να χορεύουν στο dance-floor, κι εμάς τους υπόλοιπους να σχολιάζουν "επικείμενα ειδύλλια"! Εκείνος είναι με τους φίλους του και μιλάνε, δεν προβλέπεται να χορεύει σήμερα :( Ακολουθούν κομμάτια τύπου Wind of Change, Mariah Carey, Bryan Adams, Metallica. Χορεύουμε με τα παιδιά σε διαφορετικούς συνδυασμούς, ενώ η καρδιά μου ακόοομη περιμένει..
Κάθομαι στον καναπέ και μιλάω με τα παιδιά, όταν ακούω τις πρώτες νότες από το τραγούδι..Το τραγούδι εκείνο που είχαμε χορέψει στο προηγούμενο πάρτυ, το τραγούδι που είχα ακούσει μερικές εκατοντάδες χιλιάδες φορές έκτοτε, το τραγούδι μας..



Αυτός ο ήχος της ηλεκτρικής κιθάρας στην εισαγωγή του τραγουδιού ταξιδεύει σε κάθε γωνιά του μυαλού μου, με ταξιδεύει σε ένα δικό μου όνειρο. Αχ...Άραγε να θυμάται ότι πρωτο-χορέψαμε αυτό το τραγούδι?Ότι είναι το τραγούδι μας?
Μία φωνή έρχεται να διακόψει τις σκέψεις μου. "Έλα, Χορεύουμε" ακούω, και γυρνάω για να δω...Εκείνος!Μπροστά μου, μου απλώνει το χέρι και μου χαμογελά!Μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα βρίσκομαι στην αγκαλιά του, μυρίζω το άρωμά του, ακούω τη φωνή του να σιγοτραγουδά τους στίχους..
Don't you Cry tonight, I still love you baby!

Υ.Γ. Έκτοτε, το τραγούδι αυτό σημάδεψε όοοολα μου τα τετράδια, όοοολα μου τα βιβλία, και τις εφηβικές μου αναμνήσεις!Εκείνος δεν ξέρω τί απέγινε, εύχομαι όπου κι αν είναι, να είναι καλά!..