And so it is...

Just like you said it would be
Life goes easy on me
Most of the time
And so it is
The shorter story
No love, no glory
No hero in her skies

I can't take my eyes off of you
I can't take my eyes off of you
I can't take my eyes off of you
I can't take my eyes off of you
I can't take my eyes off of you
I can't take my eyes...

And so it is
Just like you said it should be
We'll both forget the breeze
Most of the time
And so it is
The colder water
The blower's daughter
The pupil in denial

I can't take my eyes off of you
I can't take my eyes off of you
I can't take my eyes off of you
I can't take my eyes off of you
I can't take my eyes off of you
I can't take my eyes...

Did I say that I loathe you?
Did I say that I want to
Leave it all behind?

I can't take my mind off of you
I can't take my mind off of you...
I can't take my mind off of you
I can't take my mind off of you
I can't take my mind off of you
I can't take my mind...
My mind...my mind...
'Til I find somebody new

...το άκουσα χτες, στην ελληνική του version, και μαγεύτηκα και πάλι από την έντασή του.
Ένα τραγούδι, που με τον πιο απλό τρόπο, περιγράφει εκείνο το συναίσθημα που σε κάνει να χάνεσαι στη σκέψη του άλλου, να παγώνει ο χρόνος, και να θέλεις να μείνεις για πάντα εκεί!..

(..'til I find somebody new)

Μία Παρασκευή, στη ζωή ενός νέου Ιδ.Υπάλληλου!

Παρασκευή απόγευμα, η ώρα περίπου 7 και κάτι, και φυσικά ο όροφος έχει αδειάσει. Ποιός θα κάτσει Παρασκευιάτικο να δουλέψει μέχρι αργά? 4.30, άντε 5 το πολύ, ανασκουμπώνονται όλοι σιγά σιγά, και κινούν για την πόρτα. Είναι να μην κάνει ο πρώτος την αρχή. Μετά, σαν τα σαλιγκάρια που αντικρύζουν τη βροχή, ετοιμάζονται ένας ένας και φεύγουν βιαστικά, άλλος για το σπίτι του, άλλος για το εξοχικό, άλλος για το χωριό. "Καλό απόγευμα και καλό σαββατοκύριακο!", λένε ένας ένας, κι εσύ που ακόμα έχεις μέλλον μέχρι να κινήσεις για το σπίτι, βάζεις στο repeat την απάντηση "Γειά χαρά, καλή ξεκούραση!".
Την πρώτη φορά που κάθησα ως αργά στη δουλειά (είμαι και νέα ακόμα, ψαράκι!), μου φάνηκε περίεργο το αίσθημα. Όλοι είχαν φύγει, και δεν έβλεπα την ώρα να τρέξει πια αυτό το query που είχα βάλει, να πάω κι εγώ σπίτι μου. Χτες όμως, μου άρεσε. Έβαλα δυνατά τη μουσικούλα του James Blunt(καλά, μη φανταστείτε ότι το έκανα και κλαμπ το μέρος, αλλά όσο να πεις υπήρχε μία μελωδία στην ευρύτερη περιοχή του pc μου!), έφτιαξα μία ακόμη κούπα καφέ, και έβγαλα χαλαρά τη δουλειά μου.
Το τηλέφωνο, ανά τακτά χρονικά διαστήματα, να με επαναφέρει στην πραγματικότητα! "Τί θα γίνει παιδάκι μου, θα γυρίσεις καμιά φορά σπίτι σου? 7 πήγε η ώρα!Και είσαι και νηστικιά με μια σαλάτα από το πρωί [..] ", τα λόγια της μαμάς μου να επαναλαμβάνονται κάθε λίγο. Μάζεψα κι εγώ τα μπογαλάκια μου, και ξεκίνησα για το σπίτι. Ο γυρισμός, όπως πάντα τις Παρασκευές, διασκεδαστικός. 7:30-8:00 η ώρα στην Κηφισίας, βλέπεις κάθε περίπτωση ανθρώπου στα διπλανά αμάξια, κολλημένος σταθερά σε όλα τα φανάρια. Όταν δε βιάζεσαι, έχει την πλάκα του. Χαζεύεις, χαμογελάς στους διπλανούς σου. Βλέπεις κόσμο να τραγουδάει στους ρυθμούς κάποιου τραγουδιού στο ραδιόφωνο, άλλους να μιλάνε στο κινητό, να τσακώνονται, να είναι έτοιμοι να κοιμηθούν στο τιμόνι. Δε νιώθεις ποτέ μόνος σ'αυτό το δρόμο.
Με τα πολλά μαζεύτηκα σπίτι, κι αναρωτιόμουν αν είχα το κουράγιο να ξαναβγώ έξω ή όχι. Να πάω σινεμά??Να πάω για κανένα ποτάκι?? Άντε, το πολύ μέχρι το Μαρούσι (διότι μένουμε και στα Π.Β.Π. - βλ. Πολύ Βόρεια Προάστια, και η Αθήνα μας έπεφτε πολύ μακριά. Πού να τρέχουμε τώρα νυχτιάτικα..
Τις σκέψεις μου διέκοψε το μπλίκι-μπλίκι του κινητού μου! 'Έλα, Τζώρτζια!", λέει ο φίλος μου ο Φώτης,.."Λέμε να πάμε για κανένα ποτάκι Αθήνα κέντρο! Ραντεβού σε καμιά ωρίτσα. Ψήνεσαι, ή είσαι κουρασμένη?"...
....Γύρισα σπίτι ξανά μετά από 5 ώρες, έχοντας χαλαρώσει πίνοντας το ποτάκι μου στο πολύ όμορφο baraki Zazzium στη Διδότου(ωραία μουσικούλα, τα σέβη μου στον dj!).
Ξύπνησα σήμερα κατά τις 10, ήπια το καφεδάκι μου, και χαλαρώνω!Με κεφάκια, κι ας μας την σπάει - όπως κάθε Σ/Κ - ο καιρός!
Χρόνια πολλά σε όλους μας, χρόνια πολλά Βανζελ και σε όσους ακόμη γιορτάζετε!

Και η εικόνα της ημέρας.

Smile!:-)

Σήμερα έχω κέφια!
Είδατε τη νέα διαφήμιση του C4 της Citroen?
"Μέσα τη ζούγκλα της πόλης, κάποιος πρέπει να είναι κυρίαρχος"..
Baila..Baila Morena!..Under the moonlight!

Πολύ κεφάτη, μπράβο!Σου φτιάχνει τη διάθεση.Κι αυτό το χαμογελάκι του Sebastien Loeb ;-)

Ο Ερμής θα είναι ανάδρομος στο ζώδιό μου μέχρι τις 25. Δε θα τον αφήσω όμως να με πάρει άλλο από κάτω.Στο εξής, στη μαυρίλα απαντάμε με χαμόγελο. Στα δύσκολα, απαντάμε με χρώμα, και σε όσα μας στεναχωρούν, κλείνουμε τα μάτια, και κοιτάμε αλλού!

Τη δύναμη την παίρνεις μέσα από τα δύσκολα, εκείνα που σου τσακίζουν την ψυχολογία, και σε προσγειώνουν. Όταν είσαι εκεί κάτω, στο "υπόγειο" των συναισθημάτων και της διάθεσης, έχεις μόνο ένα option : Να σηκωθείς, να ανοίξεις βήμα, και να πας γι'άλλα!

Διότι..στη ζούγκλα της ζωής μας, πρέπει κάποιες φορές να το παίζουμε και λίγο..Λιονταράκια!

Ο δρόμος είναι ανοιχτός....!

Ανάδρομος Ερμής!..

..Κι έλεγα, δεν μπορεί, τόση γκαντεμιά μαζεμένη..Η' που θα είχα φάει μία ξεσυγυρισμένη μούτζα, ή που θα ήταν ανάδρομος κανένας Ερμής!..Και ναι, κυρίες και κύριοι, με μεγάλη μου χαρά σας ανακοινώνω ότι ο Ανάδρομος Ερμής είναι στο ζώδιό μου, γι'αυτό και τα νεύρα μου έχουν γίνει τανάλιες!!Είπα και 'γω..!
Καλέ μου Ερμή, για μάζεψε σιγά σιγά τα μπογαλάκια σου, και άντε σ'άλλη παραλία!Διότι δε σου φταίμε κι εμείς τίποτα, που κοντεύουμε να γίνουμε νευρασθενικοί!

Πετάξατε τον αερό σήμερα? Άντε, και Καλή Σαρακοστή σε όλους!:)

Ψάχνοντας..

...έναν στίχο που να με εκφράζει αυτή τη στιγμή. Δεν ξέρω, τις τελευταίες μέρες κάτι με βασανίζει. Νιώθω ότι κάτι έχασα, κάτι έφυγε. Κι ενώ πάω να στεναχωρηθώ, ανακαλύπτω ότι κάτι νέο έρχεται, από το πουθενά. Το ξέρω, δεν βγάζετε νόημα..Καθένας είναι ελεύθερος να βγάλει τα συμπεράσματά του για τις ασυναρτησίες μου.

Απλά ήλπιζα, ήλπιζα ότι για μία φορά αυτό που έψαχνα, με έψαχνε κι εκείνο. Όμως όχι, η ιστορία της ζωής μου συνεχίζεται, κι αυτό που έρχεται, φεύγει, και τίποτα δεν μένει για πάντα.

Αλλάζουμε, μεγαλώνουμε, ωριμάζουμε..Και μέσα σε όλα αυτά γινόμαστε πιο σκληροί, χάνουμε το ρομαντισμό μας, χανόμαστε.
Αυτό, με πειράζει.

Μπορώ να κρατήσω μέσα μου αυτό το μικρό παιδί, που θέλει να ερωτευτεί με όλη του την καρδιά, που πιστεύει στα θαύματα και τα παραμύθια, που ελπίζει ότι κάπου εκεί έξω υπάρχει το άλλο του μισό?

Υ.Γ. Βρήκα το στιχάκι μου :
"Έχω...μάτια κλεισμένα...και δε με βρίσκει κανείς, πια, εμένα..
Έχω...όλα κρυμμένα... και ούτε μίση, ούτε αγάπες δείχνω πια..

Δεν είμαι εδώ για κανένα. Από εδώ κι απ'όλα λείπω
Δεν είμαι εδώ, δεν έχει κτύπο η καρδιά, δε ζω για κανέναν..

Δεν περιμένει άλλο τίποτα η καρδιά,
Μονάχα εσένα...!"

Δεν είμαι εδώ για κανέναν
Από εδώ κι απ'όλα λείπω..

Μερικές μέρες..

...εύχεσαι να περάσουν.
Απλά, διότι όλα σου πάνε στραβά.
Διότι νιώθεις ότι το σύμπαν συνωμοτεί εναντίον σου.
Διότι άλλα περιμένεις, κι άλλα έρχονται.

Γιατί ονειρεύομαι, όταν τα όνειρά μου δεν μπορούν να βγουν αληθινά?
Γιατί νευριάζω με εκείνους που δε φταίνε?
Γιατί θέλω να φύγω, και νιώθω ότι δεν με χωράει ο τόπος?

Γιατί?..!..?

Στη δουλειά..

Είναι πρωί, έχεις μόλις φτάσει στη δουλειά σου, το γραφείο είναι μισο-άδειο, αφού κανείς δεν είναι τόσο παλαβός να έρθει στη δουλειά από το χάραμα, και εσύ απολαμβάνεις το πιο πλήρες ελληνικό πρωινό : μία φραπεδιά σε XL ποτήρι, με πολλά παγάκια!
Και η βδομάδα για μία ακόμη φορά να φτάνει στα μισά της, και να βαδίζει προς το Σ/Κ...
Είναι ωραίο να ξυπνάς με κέφι, και η μέρα σου να κυλάει όμορφα, υπό τους ήχους του ραδιοφώνου, χωρίς εκνευρισμούς, νεύρα και γκρίνια..!
Αγναντεύω απέναντί μου τη Σαντορίνη, που αθόρυβα χαρίζει γαλήνη μέσα από την αφισούλα που έχω κρεμάσει στο γραφείο μου.

Και ταξιδεύυυυω...!

Βόλτα στη θάλασσα...!

Σήμερα, ο καιρός ήταν τέλειος!Ανοιξιάτικος, με έναν λαμπερό ήλιο στον ουρανό, που σου έφτιαχνε τη διάθεση, ακόμη κι αν ήταν χαλασμένη για τα καλά!Έκανα τα ψώνια μου στην Αθήνα, και μετά πήγαμε με την κολλητάρα μια τσάρκα μέχρι τη Ν.Μάκρη!Καθίσαμε εκεί κοντά στη θαλασσίτσα, και μιλάαααααγαμε!Φανταζόμασταν τον εαυτό μας μετά από 20 χρόνια ("Παρακαλούμε, δύο ροφήματα σοκολάτας θα θέλαμε!"), μετά από 40 χρόνια ("Γιωργάκη, μή σου λέω, μη βάζεις άλλη ζάχαρη στη σοκολάτα σου!!"), και..μετά από 60 χρόνια! ("Τί??20άευρω μου δώσατε??Εεεε, δηλαδή πόσα ρέστα θέλετε??Εεεε..?!?)

Αυτά είναι! Μέσα σ'όλα τ'αλλα, συναντήσαμε και κάτι χήνες, τις οποίες και σπεύσαμε να φωτογραφήσουμε!

Άντε, και στα 80-α μας, καλά να είμαστε, να πηγαίνουμε για καφεδάκι (ή έστω, ρόφημα σοκολάτας) στη Λούτσα!:-)

Snow is falling....

...all around me!Children playing, having fun..!

Χιόνι, φασαρία και δρόμοι κλειστοί, πάγος, γκρίνιες και αποκλεισμένα σπιτάκια σε όλη τη χώρα!Πω πω, και το πολικό ψύχος είναι στην πόρτα μας, και τα αμαξάκια μας είναι παγωμένα, και η όλη κατάσταση έχει αρχίσει να καταντάει βαρετήηηη!Θέλω να λιώσουν τα χιόνια, να βγει ξανά ο ήλιος, και να ζεστάνει το σύμπαν!..

"Παίζει ο έρωτας απόψε στην καρδιά..

...ανοίγει πόρτες και παράθυρα κλεισμένα!
Είσαι κοντά και μακριά,
μα παίζει ο έρωτας ξανά
και ανατρέπει όσα είχα δεδομένα..
και ανατρέπει της ζωής μας τα γραμμένα!"

....μια εικόνα, και ένα τραγούδι!....

Μια ταξιδιάρικη καλημέρα..

..Κι από μένα!
Σάββατο σήμερα, κρύυυυο έξω (μπρρρρ),κι εγώ επιτέλους μπροστά στο λαπτοπάκι μου, να χαλαρώνω,να ακούω το "Santorini-Live @ the Acropolis" από τον Yanni, και να ταξιδεύυυυω! Όχι, αυτή τη φορά δεν ταξιδεύω για Σαντορίνη, μάλλον για τα βουνά με βλέπω, για πλαγιές με χιόνι, για μια πανέμορφη ανατολή του ηλίου πάνω από τις χιονισμένες βουνοκορφές! Πωπωπω..
Είναι ωραίο πράγμα να μπορείς να ονειρεύεσαι, να ερωτεύεσαι, να αφήνεις μυαλό και καρδιά να πετάνε μακριά, και να χάνονται στο σύμπαν της φαντασίας. Πόσο άχρωμη θα ήταν η ζωή μας, χωρίς τα όνειρα, χωρίς τον έρωτα.. "Σαν όνειρο..Σαν έρωτας..."!
Δείτε την επόμενη φωτογραφία..Ώρες ώρες σκέφτομαι πως αν ο έρωτας είχε χρώματα, θα ήταν αυτά του ήλιου όταν δύει, και χρωματίζει τον κόσμο...

"Στην άκρη του απείρου, στιγμούλα του ονείρου..!"

Ό,τι λάμπει δεν είναι χρυσός..

..κι ό,τι βλέπεις μπορεί νά'ναι αλλιώς!
Μη βιαστείς να με κρίνεις λοιπόν,
δε με ξέρεις σχεδόν!

Δεν κολλάει κάπου ο στίχος, απλά ακούω το τραγούδι αυτό και μου άρεσε η στιχομυθία του! Δεν πρέπει να κρίνουμε ένα βιβλίο από το εξώφυλλο, έναν άνθρωπο από τη "φάτσα" του, ή μία κατάσταση από τα εμφανή γεγονότα.Πρέπει να κοιτάμε λίγο από "πίσω", να αφήνουμε ένα παραθυράκι ανοιχτό,για..παν ενδεχόμενο!

Αυτές τις μέρες ξυπνάω με όρεξη, πάω στη δουλειά με όρεξη (Οκ, και το πρωινό φραπεδάκι στο σέηκερ βοηθάει τα μάλα, i must admit), έχω κεφάκια,και διάθεση να κάνω πράγματα!Είναι ωραίο να έχεις καλό mood, χαμογελάς και το μεταδίδεις στους άλλους. Πάω το πρωί στη δουλειά, και παρατηρώ πόσο διαφορετικοί είναι οι άνθρωποι.Υπάρχουν εκείνοι που με το "καλημέρα" βρίσκουν κάτι να γκρινιάξουν.Τη μία τους φταίει που χιονίζει, την άλλη που δε χιονίζει, την τρίτη που ο καφές δεν πέτυχε!Γ.κ.ρ.ί.ν.ι.α! απαπαπαπα!
Η δεύτερη κατηγορία είναι εκείνη που δεν κάνει κκααααν τον κόπο να σηκώσει την κεφάλα από το pc (ναι ναι,για πολλούς πληροφορικάριους μία τέτοια ακοινώνητη και σπαστική συμπεριφορά είναι ομολογουμένως ΠΟΛΥ συνηθισμένη) να σου χαρίσει μία "καλημέρα"! Άντε, να σου κάνει ένα Print_Screen το καλημέρα,στην καλύτερη περίπτωση!
Και υπάρχει και η τρίτη κατηγορία, η αγαπημέεεενη μου, με εκείνους που απαντούν στην καλημέρα σου με χαμόγελο, σε ρωτάνε τί κάνεις, αστειεύονται,λένε δυό σαχλαμαρίτσες, έτσι για να φτιάξουν κέφι!..Εκεί, καταρρίπτεται η θεωρία του "ο,τι λάμπει δεν είναι χρυσός, κι ό,τι βλέπεις μπορεί νά'ναι αλλιώς!"..Για μένα, αυτοί οι άνθρωποι,οι χαμογελαστοί, έχουν κερδίσει τη ζωή, έχουν μάθει το νόημά της!ΧΑΜΟΓΕΛΟΥΝ.Απο μέσα τους μπορεί αν κλαίνε, να σκάνε, να βράζουν στο αίμα τους.Πόσο γλυκό φαίνεται όμως ένα χαμόγελο, και πόσο μπορεί να βοηθήσει και την ίδια σου τη διάθεση!.,

Ε, μετά κι από αυτή τη φιλοσοφημένη προσέγγιση του θέματος, έχω να δηλώσω ότι αυτές τις μέρες είμαι χαρούμενη!Νιώθω σαν να περιμένω κάτι, και ενώ δεν ξέρω τί είναι αυτό, μου δίνει ενέργεια, χαρά, κέφι!Ε λοιπόν, αν το βρω, θα σας το πω!
Φιλιά σε όλους!!!

Back on track!

..Πέεεερασαν και οι γιορτές, και μαζί τους και οι κουτσουρεμένες, τέλος πάντων, αργίες, και μαζί τους και η όποια ξεκούραση, και νά'μαστε πάλι πίσω στο καθιερωμένο μας πρόγραμμα. Αν και δεν έκανα διακοπές τα Χριστούγεννα (νέα υπάλληλος είμαι, εμ μην ξεκινήσουμε από τώρα τις αργίες), μπορώ να πω ότι αυτά τα 3ημεράκια που προέκυψαν ήταν αρκετά χαλαρωτικά!
Τώρα, για το επόμενο σ/κ κανονίζουμε εξόρμηση στα βουνά, για μία πρώτη προσπάθεια..σκι!Τώρα, μη με ρωτήσετε πώς θα τα βγάλουμε πέρα, σήμερα πάντως που το συζητάγαμε με την κολλητάρα, τη βρήκαμε πολύ καλή την ιδέα!
Όσοι πιστοί, προσέλθετε!!!!

Καλή Χρονιά!...

Με υγεία, αγάπη, χαρά, ευτυχισμένες και αξέχαστες στιγμές, πραγματική ευτυχία και ζωή. Πάνω απ΄όλα, ζωή!Να ζούμε την κάθε μας μέρα, το κάθε λεπτό, να μην αφήνουμε το σήμερα να περνάει, σχεδιάζοντας το αύριο, το μετά, το μέλλον που ίσως ποτέ δε θά'ρθει!
Θα μου πεις, ποιός μπορεί να το κάνει αυτό?Πόσο διαφορετικά πράγματα θα κάναμε, αν ξέραμε πως αύριο θα "φεύγαμε"..Πόσο πιο αυθόρμητα θα ζούσαμε!Αλλά πάλι, ο αυθορμητισμός δεν εκφράζεται μόνο με την ακραία του μορφή.Αυθόρμητος μπορείς να είσαι καθημερινά, ακόμη και μέσα στη ρουτίνα της καθημερινότητας. Αρκεί να μην ξεχνάς να ακολουθείς τους κτύπους της καρδιάς σου!...

Πω πω πω, με φιλοσοφικές τάσεις με βρήκε η νέα χρονιά, ή μήπως να πώ με μία μικρή δόση μελαγχολίας?Πάντα το παθαίνω αυτό στην αλλαγή της χρονιάς.Ξέρω,θα μου πείτε ότι μία ιδέα είναι και η αλλαγή της χρονιάς.Μία ιδέα εδώ, μία ιδέα εκεί, αυτές οι ιδέες όμως βάζουν την πινελιά τους στη ζωή μας. Κάθε χρόνο τέτοια εποχή, κάνω κάτι σαν flashback. Προσπαθώ να κάνω μία ανασκόπηση της χρονιάς που φεύγει, έναν απολογισμό.
Το 2005 ήταν λοιπόν μία..έτσι κι έτσι χρονιά!Τίποτα το έντονο, χωρίς κάτι που χαράζεται στο μυαλό κ την καρδιά, βαθιά μέσα στα χρόνια. Χαλαρά, χωρίς πολλά πολλά, μία ουδέτερη χρονιά..!Και το περίεργο είναι ότι το άκουσα από πολλούς αυτό. Κανείς ενθουσιασμένος, κανείς ευχαριστημένος. Ίσως βέβαια αυτό είναι καλύτερο, αφού σου δίνει περισσότερες ελπίδες ότι το νέο έτος θα είναι πιο δυνατό και μοναδικό!..

Είδωμεν λοιπόν, τί θα μας επιφυλάσσουν και αυτές οι 365 (μείον κάτι) μέρες! Εύχομαι από καρδιάς σε όλους ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ, με ευχές τα όνειρά σας να γίνουν φωτεινά αστέρια, που θα σας καθοδηγούν κάθε στιγμή!
Καλή χρονιά σε όλους μας!!!!!!!

Πάνω στην πιο καλή κι αθώα ηλικία μου..

..από τη μια τρέχω στην άλλη αγγαρία μου!
Καλημερα everybody!2 κι απόψεεεεεεεε!Τελειώνω λέμε, να παραδώσω να μην ξαναδώ διάβασμα στα μάτια μου, όχι άλλο,ΦΤΑΝΕΙ!
Ακούω τώρα τελευταία το soundtrack της λούφας κ παραλλαγής, και μου δίνει κουράγιο..! "Τρελλανέ τους όλους, μην τρελλαθείς!"
Τις προάλλες ήμουν κολλημένη 1 ώρα στην Κηφισίας, χτες 20 ολόκληρα λεπτά για 500 μέτρα λίγα βήματα έξω από το σπίτι μου, ε και δεν αντέχετε άλλο η κατάσταση!Βάζεις ένα δυνατό τραγούδι στο τέρμα, και το ibizaki συνειδητοποιεί ξαφνικά ότι δεν του δώσανε τυχαία το όνομα "Ibiza"!!!!! :-)

Μόλις τελειώσω με τη διπλωματική, την έχω κάνει για βόλτες, καφεδάκια, ψώνια, τσάρκες, χαλαρά πράγματα επιτέλους!Τέσπα, πάω να γράψω τελευταίες σελίδες τώρα, χαλαρά, τελειώνουμεεεε!
(Για όσους δεν το έχουν πάρει χαμπάρι, μου την έχει δώσει λίγο με τη διπλωματική!Υπόσχομαι όμως μετά την Τρίτη να στρώσω! :-)-!
Φιλάκιααα!

Αααααααααα

....ψου!Γείτσες!Αααααααααααψψψου!Ξαναγείτσες!Αααααααααα...Καλα, δεν έχω σωτηρία!
Μπορεί κάποιος να μου πει γιατί πρέπει ο άνθρωπος να κρυολογεί το χειμώνα?(ααααψου!)
Ποιό είναι το νόημα, μου λέτε?
Και το χειρότερο είναι να θέλεις να φτερνιστείς, και να μη σου βγαίνει το φτέρνισμα!
Χάλια όμως, να δακρίζεις, να κοκκινίζουν τα μάτια, να λες "να'το, τώρα έρχεται", και τελευταία στιγμή να στο σκάει!
Γκρρρρρρ!
Καλά,σοβαρά προβλήματα έχω, θα μου πείτε!Αλλά όταν σου μένουν 9 μέρες για τη διπλωματικη (αμην να την δώσω να ηρεμήσω!), αύριο πρέπει να ξυπνήσεις χάραμα να πας δουλειά, και μέσα σ'όλα είσαι και κρυωμένος!Ε,δεν υπάρχει σωτηρία μετά!
Κλείνω..Μη σας κολλήσω κι εσάς!

18 κι απόψε..

Ούτε φαντάρος να ήμουν!Σε 18 μερούλες παραδίδεται, με το καλό, η διπλωματική μου!Αμήν και πότε, τί να πώ!Πέρα από το γεγονός ότι, από άποψη σελίδων, θα βγει ολόκληρος μπόγος/σκαμπό, μου έχει φάει και απίστευτες ώρες!Φαίνεται όμως, τελικά, ότι άξιζε τον κόπο!Διότι το αντικείμενό της και ενδιαφέρον ήταν τελικά, και σε καλό μου βγήκε (ξεκινάω δουλειά στο αντικείμενο από τετάρτη), και όλα καλά όλα ωραία!:-)
Άντε, και πάμε γι'άλλα μετά!
Υ.Γ. Κι επειδή, όποτε έχεις καλή διάθεση κάτι πάντα τείνει να στη χαλάσει, σήμερα μας πήραν τις πινακίδες του Ibiza!Μα τί κάναμε κι εμείς?Διπλοπαρκάραμε στην Γ' Σεπτεμβρίου για ένα τεταρτάκι..τς τς τς τς τς, μα τέτοια γκαντεμιά?Θα μου πεις, Χριστούγεννα έρχονται, και ο Δήμος Αθηναίων χρειάζεται λεφτάκια για τις εκδηλώσεις που ετοιμάζει!Και καλά, να σας τα δώσω τα λεφτάκια, το ξέρω, έσφαλα, αλλά αυτές τις πινακίδες...10 μέρες χωρίς αμάξι...για ένα τεταρτάκι?!? Ανάδρομος ο Ερμής, ασυζητητί!

Ζήσε την κάθε στιγμή!..

...είναι το νέο μου σλόγκαν (καλά, απο παλιά ήταν, απλά τώρα έχει και ένα επιπλέον λόγο να είναι!)

"Make the most of Now!"

Μην αφήνεις τη στιγμή να περνάει και να χάνεται! Ζήσε το κάθε λεπτό, το κάθε δευτερόλεπτο, φόρα ένα χαμόγελο κάθε πρωί όταν ξυπνάς, κι όταν θα είσαι κολλημένη στην Κηφισίας, βάλε δυνατά το τραγούδι που σ'αρέσει κι άρχισε να τραγουδάς!

"Time goes by...so slowly..Time goes by...so slowly!"

Σε μια βδομάδα και μια μέρα, ξεκινώ!Μέχρι τότε, θα το διασκεδάσω!Ναι ναι, και η διπλωματική θα γίνει!Αλλά αυτές οι 7 μέρες που μου μένουν, θέλουν ενέργεια!

7 (κ' κάτι) μέρες * 24 ώρες * 60 λεπτά * 60 δευτερόλεπτα...

Για να κάνει κάποιος την πράξη και να μου πει, πόσες στιγμές μας κάνει αυτό?

Σήμερα, από τη χαρά μου, σταμάτησα και πήρα ένα κουτί γλυκάκια από τον Αγαπητό (για.. αυτούς που ξέρουν, μπορούν να φανταστούν τί γλυκάκια πήρα ;-Ρ ), έφτιαξα σουφλέ για τη φάμιλυ (συνταγή By kollitara, σούπερ βγήκε μικρή, thank u!!-γιάμι γιάμι), έκανα όλες τις νοικοκυροσύνες μου και άρχισα να νιώθω και πάλι working girl! Καλή μου αρχή!!!

Σαν...Πάρτυ!

..Σαν τις παλιές κολώνιες, που μπορεί να γερνάνε, αλλά ποτέ δε χάνουν την μοναδικότητά τους, έτσι και η μυρωδιά από τα παλιά τα πάρτυ παραμένει πάντα ζωντανή, όσα χρόνια κι αν περάσουν!Τί κι αν μεγαλώσαμε, κι αν γίναμε 24 παρά κάτι, κι αν πιάσαμε δουλειά (καλορίζικη, btw), κι αν (λέμε ότι) σοβαρευτήκαμε..
Την Παρασκευή, η κολλητάρα κάνει reunion πάρτυ!Και θά'ναι όλη η καλή κοινωνία εκεί!Θα δούμε κόσμο που έχουμε να δούμε χρόοοονια, θα γνωρίσουμε νέες φάτσες, θα γελάσουμε, θα θυμηθούμε τα παλιά, και, ποιός ξέρει, ίσως και να χορέψουμε και κάνα Blues!
Σαν κι εκείνες τις παλιές, καλές μέρες, που περίμενες να παίξει "το τραγούδι σου", και να έρθει "ο καλός σου" να σου ζητήσει να χορέψετε!Και αν ερχόταν, ένιωθες ότι δεν πάταγες στη γη, ότι πέταγες στα σύννεφα, καθώς η μελωδία του τραγουδιού σε ζάλιζε...
"Talk to me softly there is..something in your eyes
Don't hang your head in sorrow, and please don't cry.!"
Αξέχαστες στιγμές...