Here i am..

..this is me, there's nowhere else on earth i'd rather be - NOT!
Στα λόγια του αγαπημένου μου Bryan λοιπόν, γκρινιάζω για μια ακόμα μέρα! Μη με κακολογείς, δεν έχω άδικο σου λεω. Έξω όλα άσπρα, πάλι, 28 του Μάρτη! Ο χειμώνας ΔΕ ΦΕΥΓΕΙ φιλαράκι φέτος, και όλοι γύρω μου είναι στα πρόθυρα του νέβρικ μπρέηκνταουν! Γυαλίζει το μάτι τους (και το δικό μου :Ρ) με αυτές τις καιρικές συνθήκες. Θα μου πεις, χειμώνας είναι, θα περάσει. Μα εδώ σου λέω μπήκαμε και ημερολογιακά, και εποχιακά στην άνοιξη, αλλά ούτε ίχνος ήλιου, ζέστης, κατιτις τέλος πάντων για να έχουμε κι εμείς μια ελπίδα στον ορίζοντα.
Ας όψεται που περάσατε φανταστρουμφικά στην Ελλάδα το περασμένο 10ήμερο, ξεκουραστήκαμε, ειδαμε αγαπημένους φίλους (αυτό το "σα να μην πέρασε μια μέρα", σε όλο του το μεγαλείο!), και γυρίσαμε με διάθεση..φυγής! Θα τα ξεκαθαρίσουμε κι αυτά εν καιρώ, γι'αυτό αγαπημένε αναγνώστη μείνε στην παρέα μας, για όλες τις τελευταίες εξελίξεις! :-)

Με αυτά και μ'αυτά, έγινε και το μπαμ στην αδελφή Κύπρο, κι εγώ αναρωτιέμαι τι άλλο θα δουνε τα μάτια μας. Ένας άνθρωπος δεν έχει βρεθεί να μου εξηγήσει πώς και γιατί έφτασε η Κύπρος εκεί που έφτασε..Κάτι θεωρίες συνωμοσίας ακούω, κάτι σενάρια επιστημονικής φαντασίας, κι εγώ με το μυαλό μου το κλούβιο εξακολουθώ να μη βγάζω άκρη. Μήπως ξέρεις εσύ βρε φίλε αναγνώστη τι έγινε, να με διαφωτίσεις? Διότι οι Κύπριοι είχαν μια γερή οικονομία, πώς βρέθηκαν ξαφνικά στο άλλο άκρο?.. τι να πω, κουράγιο και υπομονή σε όλους (Κούλη μου τ'ακους??), και εύχομαι σύντομα να βγουν από αυτό το λαβύρινθο, με όσο γίνεται λιγότερες απώλειες..

Εντωμεταξύ, μ'αυτά και μ'αυτά, το Χριστινάκι μας μεγαλώνει κάθε μέρα, και ανακαλύπτει τον κόσμο. Νέες λεξούλες ξεπετάγονται κάθε μέρα από τα χειλάκια της, κι εμείς, καψούρηδες γονείς, κρεμόμαστε από κάθε της λέξη! Να κάνεις κι εσύ ένα παιδάκι φίλε αναγνωστη (αν έχεις ήδη, ε τότε κάνε κι άλλο ντε!), και τότε θα με καταλάβεις :)

Χμμ..τι άλλο να σου πω από τα νέα μας? Ανήμερα 25η Μαρτίου πήγαμε για καφεδάκι με τη Ζουζουκα σε αγαπημένη καφετέρια της γειτονιάς μας, και θυμηθήκαμε τα δικά μας τα νιάτα, τότε που μαθήτριες κι εμείς ετοιμαζόμασταν για την παρέλαση, κι όλο καμάρι παρελαύναμε στους κεντρικούς δρόμους του "χωριού" :) Η αλήθεια είναι ότι τα κοριτσάκια έχουν ξεφύγει λίγο σήμερα, οι φούστες ήταν θεόκοντες, τα τακουνάκια στη θέση τους, το μαλλί κομμωτηρίου και το βάψιμο στην τρίχα. Βρε γλυκό μου κοριτσάκι, έχεις όλη τη ζωή μπροστά σου για να φτιασιδώνεσαι, τι το θέλεις από τώρα που είσαι τόσο μικρό και όμορφο? Για να τραβήξεις τα βλέμματα του κάθε Λ. και του κάθε Α. που έχεις καψουρευτεί στο σχολείο? Να μη στενοχωρήσω, αλλά ούτε ο Λ. ούτε ο Α. θα το πολυπροσέξουν..αγοράκια μικρά είναι κι αυτά, αλλού το μυαλό τους. Αργεί να πήξει και το ρετιρέ τους, οπότε άδικα ταλαιπωρείσαι με τα ψιλοτάκουνα. Πήγαινε χαλαρή, κάνε την παρέλασή σου, ρίξε κι ένα βλέμα θανατηφόρο στον ακατανόμαστο όταν τον διασταυρώσεις στο δρόμο, και είσαι κομπλέ! Άκου που σου λέω κι εγώ η μεγάλη, μπιν δερ, νταν δατ..ή μάλλον δεν "νταν δατ", διότι τότε που ήμουν στην ηλικία σου ντρεπόμουν να ρίξω και το θανατηφόρο, και έβαζα την κολλητή μου να τον κοιτάει για μένα, να μου λέει αν μου έριχνε εκείνος κανένα θανατηφόρο in return.. Ναι ξέρω, μυαλό κουρκούτι.. :-)

Ας μην γυρνάμε όμως τοοοοσο πίσω (πάνε και δεκατόσα χρόνια από τοτες), ας επιστρέψουμε στο σήμερα, με το γκρι καιρό, έτσι για να σε προσγειώσω πάλι απότομα στην πραγματικότητα που αντιμετωπίζω αυτή τη στιγμή έξω από το παράθυρο. Πάω να πάρω κάτι να φάω, διότι με έκοψε σιγά σιγά, και θα τα πούμε σε επόμενο (ελπίζω πιο ηλιόλουστο) ποστάκι!

Φιλάκια σου, καλή όρεξη, και μην ξεχνάς να χαμογελάαααας!!! :)
Τ.

Μουσικούλα και φύγαμε..για να μη μας στρίψει!

Αγαπητέ αναγνώστη.
Αν δεν έχεις περάσει χειμώνα στην κεντρική Ευρώπη, δεν μπορείς να καταλάβεις αυτό το ποστ. Όχι, δεν μπορείς, μην επιμένεις. Εκτός κι αν έχεις περάσει χειμώνα σε μέρος με χειρότερο καιρό, από αυτόν της κεντρικής Ευρώπης. Δυσκολεύομαι να πιστέψω ότι υπάρχει, αλλά I'll take your word for it αμα το λες εσύ.
Όπως προανέφερα σε προηγούμενο γκρινιάρικο ποστ, φέτος μας επισκέφθηκε ο ήλιος συνολικά 126 ώρες ΌΛΟ το χειμώνα. Πρόσεξε, μίλησα για ώρες, μην μπερδεύεσαι.
Μη σχολιάσουμε πόσες ώρες ηλιοφάνειας είχε η Αθηνούλα φέτος, όχι ας το αφήσουμε για λίγο έξω από την κουβέντα. Θέλω να σου μιλήσω για τις επιδράσεις που μπορεί να έχει η έλλειψη ηλίου στην ψυχολογία, την υγεία και τη διάθεση.

Picture this.

Ξυπνάς. Ανεβάζεις τις γρίλιες, και ένα δυνατό φως πλημμυρίζει το σπίτι, σε χαϊδεύει, σε ζεσταίνει, σου χαμογελά αισιόδοξα.

Και τώρα picture κι αυτό.

Ξυπνάς. Με πονοκέφαλο. Ανοίγεις τις γρίλιες, κι είναι σαν να μην τις άνοιξες. Έξω ένα γκρι, σαν να σου έχει πλακώσει την καρδιά, απλώνεται όπου κι αν κοιτάξεις. Να σημειωθεί ότι μένεις σε όροφο, και άρα έχεις ανοιχτή θέα μπροστά σου. Όμως όχι, όπου κι αν κοιτάξεις, ο ουρανός έχει ένα δαιμονισμένα ενιαίο γκρι χρωμα. Δε γαμ****, λες, ντύνεσαι άκεφα, πας γραφείο, και την ώρα που φτάνεις, αρχίζει να χιονίζει. Να σου θυμίσω στο σημείο αυτό, ότι τα περασμένα χιόνια, που είχαν ξεμείνει εδώ κι εκεί από τις αρχές του χρόνου, έλιωσαν πλήρως ΜΟΛΙΣ πριν από μια βδομάδα, όταν ο ήλιος άρχισε να σε ξεγελά. Πρόσεξε, ξεγελά είπα. Διότι σήμερα την κοπανησε και πάλι, και σε αφήνει να φας άλλη μια χιονόπτωση, μαζί με το γκρι της, μαζί με τη μουνταμάρα της, όλα μαζί.

Και τώρα πες μου.
ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΜΗ ΓΚΡΙΝΙΑΖΩ?

Αν απάντησες "όχι", και θεώρησες την αντίδρασή μου υπερβολική, τότε μάλλον (σίγουρα) δεν έχεις ζήσει στην κεντρική Ευρώπη, και μην ακούω μπούρδες.

Γι'αυτό και γω, βρήκα το αντίδοτο. Μουσικούλα. Κλείνεις τα μάτια, και ονειρεύεσαι. Όχι ακρογιαλιές, θάλασσες, διακοπές και καφεδάκια..όχι..ΛΙΓΟ ΗΛΙΟ ονειρεύεσαι φιλε μου, αυτό και μόνο αυτό.

Πάρε ένα ωραίο τραγουδάκι που ακούω τελευταία, και μ'αρεσει! 



Και φυσικά, η απόλυτη λύση σε καθε μου πρόβλημα?
Ετοιμάζουμε ταξιδάκι. Ε ναι..Διότι τον καιρό δεν μπορώ να τον επηρεάσω (όχι, δεν έχω βρει ακόμα τον κόλπο να τον "ψεκάζω"), μπορώ όμως να κλείσω εισιτηριάκια, και να επιστρέψω για λίγες μέρες σε ένα μέρος που δεν κάνει κρύο, που ο ήλιος λάμπει, και που ΟΣΑ στραβά κι αν έχει, εγώ θεωρώ για ΠΑΝΤΑ σπίτι μου! :-)

Ετοιμάστε κόκκινα χαλιά, ΕΡΧΟΜΑΙ ΛΕΜΕ!!!!!

Δευτέρα με ήλιο :)

Φίλε μπλόγκερ!! Μετά από ένα γκρινιάρικο ποστάκι, νομίζω ότι ήρθε η ώρα να δούμε το ποτήρι και πάλι μισογεμάτο..Τι σου κάνει ο ήλιος ο άτιμος..λίγο ήλιο και λίγο μπλε ουρανό να δεις, κι αμέσως ξεχνάς και κακές σκέψεις, και γκρίνιες, και δυσκολίες κι απ'όλα!! :-)
Να η βδομαδα αυτή ξεκίνησε με καλές καιρικές προδιαγραφές, κι εμείς οργανωνόμαστε κατάλληλα :-) Από σήμερα ξεκίνησα και νέο ρίτουαλ πρωινού με τη μικρούλα μου, το οποίο δούλεψε τέλεια! Αντί να την αφήνω να παίζει από τις 8 μέχρι τις 11, και να προσπαθώ στο ενδιαμεσο να πιω κανενα καφε, να βαλω κι εγώ τίποτα στο στόμα μου, να παίξω μαζί της, να μαγειρέψω, να μαζέψω τίποτις ε και να βάλω κ κανα πλυντήριο, είπα να το πάρω χαλαράαααα..! Φέεετα που λεει και η διαφήμιση! Έτσι κατά τις 9 την στρογγυλοκάθισα στο τραπέζι, της έδωσα κι ένα κομματάκι χόουμ μέηντ κούκι (συνταγή κάρτεσι της φιλενάδας μου της Ρ., θενκ γιου φοβερή η συνταγούλα!!), και έφαγα εγώ το πρωινό μου κ το καφεδάκι μου, κι εκείνη μπισκοτάκι και νεράκι :) Και το χαρήκαμε και οι δυο, χωρίς βιασύνες και γκρινιες :-)
Έτσι λοιπόν, μιας κ μπήκε επιτέλους η άνοιξη, είπαμε να αλλάξουμε και σιγά σιγά κομματάκια της καθημερινότητας, για να καταπολεμήσουμε λίγο την κατήφια, τη γκριζαμάρα και τα κακώς κείμενα :-)
Σε αποχαιρετώ, να πάω να προλάβω τη μέρα!!!
Αααα κ να μην το ξεχάσω..πάρε κ τη συνταγή με τα κουλουράκια, να σου βρίσκεται κ σένα :-)
Φιλάκιααααα!!

Τα κουλουράκια της Ρ!

Μείγμα 1 :

75γρ. μουσλι αλεσμενο

55γλ. μουσλι (οχι αλεσμενο)

150 γρ. αλεύρι ολικής αλέσεως

1 κ.γ  σόδα (αν τα θες αφράτα) * ή * baking powder (συμπαγή)
Μείγμα 2 :

50 γρ. φυτικό βούτυρο

1 κ.σ ελαιόλαδο

145γρ μέλι                           

Εκτέλεση:

1. Βάζω όλα τα υλικά του μείγματος 1 ειναι σε ένα μπολ.

2. Ζεσταινω το μείγμα 2 σε κατσαρολακι να γινει σαν σιρόπι 

3. Χύνω το μείγμα στη κατσαρόλα στο μπολ που έχω το μείγμα 1. 

4. Ανακατευω με τα χέρια και να κάνω μικρά πλακουτσωτά μπισκότα (όχι χοντρά)

( εαν θέλω βάζω μέσα και σταφίδες ή  κομματάκια σοκολάτας ή κανέλα κλπ)

ΤΙπ: αν κολλάνε πολύ και δεν πλάθονται πρόσθεσε αλευρι, αν είναι πολύ ξερά πρόσθεσε λίγο ακόμα μείγμα 2 

5. Αν θέλω απέξω βάζω σουσαμι (για τους μεγάλους καρύδα, ξηρούς καρπούς κτλ)                 

6. Φούρνο 175 βαθμους πάνω κάτω 5-10 λεπτα (εξαρτάται απο το φούρνο)

Τιπ: Τα βγάζω ΠΡΙΝ γίνουν σκληρά... θα σκληρύνουν όταν βγούν απο το φούρνο, οποτε βγαλε τα όσο ακόμα είναι μαλακά !

Καλή σας όρεξη!! :-)

Μάνα, ξενιτεμένη, άυπνη, γκρινιάζει..

Αποφάσισα λοιπόν, ότι αντί να γκρινιάζω στον πίκο, στους δικούς μου και σε 1-2 κοντινούς φίλους, καλύτερα να θυμηθώ το παλιό αγαπημένο μου σπορ, το μπλογκινγκ ντε (κοντεύουμε να ξεχάσουμε και τον όρο με τα τούτινγκ, τα φεησμπούκινγκ κ πάει λέγοντας), και να βγάζω τα σωψυχά μου μέσω αυτού!
Πάρε λοιπόν να ακούς ένα ωραίο τραγουδάκι, άραξε μπροστά στο πι σι σου και ετοιμάσου να επιβιβαστείς στο προσωπικό μου τρενάκι και να απολαύσεις λίγες εικόνες από τη ζωή μιας μανούλας εκεί στα παγωμένα κρύα της ξενιτιάς :Ρ



Που λες λοιπόν, εδώ στην κρύα και παγωμένη Ζυριχούλα, ο χειμώνας φέτος βάλθηκε να δοκιμάσει τα όριά μας! Στους 3 μήνες της διάρκειας του χειμώνα (ημερολογιακά πάντα, μη γελιέσαι), είχαμε συνολικά 126 ώρες ηλιοφάνειας! Όχι, δεν τις μέτρησα καλέ μου, μια έρευνα διάβασα εκεί στην τσβάντσιγκ μινούτεν, και σχολιάζανε ότι τόσο γκρίζο χειμώνα δεν είχαν ξανά στα τελευταία 30 χρόνια! Και σε ρωτώ εγώ, φέτος βρήκε? Βάλε και κάνα δυο μήνες γκρι από το φθινόπωρο, και κάνα δυο που θα φάει κατά πώς το πάει από την άνοιξη, ε πολύ γκρι βρε αδερφάκι! Είναι να μη γυρνάει μετά το μάτι σου? Από τα τέλη του Σεπτέμβρη, είμαστε χωρίς υπερβολή εναλλάξ κρυωμένοι/άρρωστοι! Ξεκίνησε ο Πίκος με λαιμό, ακολούθησα εγώ..μετά πήγε το κορίτσι μας σταθμό, και άρχισε να φέρνει σπίτι ό,τι μικροβιάκι υπήρχε στον αέρα (και στα παιχνιδάκια που έβαζε στο στόμα της,αφότου είχαν πρώτα περάσει από πολλά ακόμη παιδικά χεράκια, και είχαν γεμίσει με ένα ενδιαφέρον κοκτέηλ μικροβίων!!)..Εκείνη ευτυχώς δεν κρύωνε από όλα αυτά τα μικροβιάκια, άντε μια μύτη να μπούκωνε ή να έβηχε λίγο, εμείς όμως..εμείς μεγαλουργήσαμε φέτος το χειμώνα! Μια τέζα εγώ, μια ο πίκος..και μετά από κάνα μήνα άντε πάλι τα ίδια! Ό,τι θέλεις, αμυγδαλές, βρογχίτιδες, γαστρεντερίτιδες, απλά κρυώματα, απ'όλα περάσαμε!

Αν σου τέλειωσε το παραπάνω τραγουδάκι, πάρε να ακούσεις κι αυτό τώρα..


( Ναι ναι πολύ μ'αρέσουν αυτοί οι πιάνο γκάηζ! μακάρι να είχα κι εγώ τη χάρη τους!!)

Τι λέγαμε? Α ναι, για τα κρυολογήματα..ε βάλτα αυτά στο συρτάρι, και πες οτι πέρασαν! Στο καλό να μη μας ξανάρθουν! Επόμενο ζόρι? Η καθημερινότητα..με 3 μέρες δουλειάς σε έντονους ρυθμούς, 2 μέρες "μοναξιάς" ( i'll get back to u on that one) με τη μικρή μου, και ένα ΣΚ που έμοιαζε να εξανεμίζεται, και να μην προλαβαίνεις ούτε να πάρεις πρέφα πότε ήρθε κ πότε έφυγε..
Και να σου επιστήσω λοιπόν την προσοχή σε εκείνες τις 2 μέρες μοναξιάς..
Μη με παρεξηγήσεις, η μοναξιά δεν έχει να κάνει με το κοριτσάκι μου..η μοναξιά έχει να κάνει με όλους εκείνους που δεν έχω κοντά μου, όχι μόνο εκείνες τις 2 μερούλες, αλλά και κάθε απογευματάκι καθημερινής ή ΣΚ.. Διότι μου λείπουν όσο τίποτα οι δικοί μου, η οικογένειά μου και οι φίλοι μου!
Δεν υπάρχει τίποτα πιο δυνατό, πιο απαραίτητο και πιο καθοριστικό από την οικογένεια στη ζωή ενός ανθρώπου..Να είχα εδώ τους γονείς μου 2 βδομάδες, και πιο πριν απ'αυτό την αδερφούλα μου για λίγες μέρες, και ένιωθα ότι μπορούσα κ πάλι να ανασάνω ελεύθερα..

Χωρίς να τους πω λεξη, ξέρουν τι νιώθω, τι αισθάνομαι, τι χρειάζομαι και τι μπορούν να κάνουν, για να χαμογελάσω στη στιγμή. Και σκέφτομαι εντάξει, την οικογένειά μου δεν μπορώ να την έχω κοντά μου για λίγο καιρό, μέχρι να γυρίσουμε με το καλό πίσω στην Ελλάδα (κράτα το αυτό, θα στα πω σε άλλο ποστάκι!)..με ταξιδάκια πού κ πού καταφέρνουμε να καλύψουμε το κενό!
Τι γίνεται όμως με τους φίλους? Εκείνους που αποτελούν την οικογένεια που επιλέγεις, όπως λένε?
Διότι πριν από λίγο καιρό, αισθανόμουν ότι είχα κι εγώ την οικογένειά μου εδώ, τη φιλική τέλος πάντων..Και ξαφνικά, τον τελευταίο καιρό, αισθάνομαι λες και τους χάνω κάθε μέρα..
Ο τρόπος ζωής μου απομακρύνεται διαρκώς από τον δικό τους, τα θέματα συζήτησης λιγοστεύουν, τα κοινά σημεία μοιάζουν να αλλάζουν καθημερινά..

Δεν ξέρω ποιός φταίει..ίσως να φταίω εγώ, ίσως να φταίνε κι εκείνοι.
Ίσως φταίει το γεγονός ότι στην Ελλάδα όλοι μου οι φίλοι είναι στην ίδια φάση με μένα, παντρεμένοι με 1-2 παιδιά, με περιορισμούς, με ένα πιο ιδιαίτερο πρόγραμμα, και νιώθω ότι με καταλαβαίνουν καλύτερα. Καταλαβαίνουν τι σημαίνει να ξεχνάς για λίγο (ή μάλλον για..πολύ!) το "εγώ" σου και δίνουν στον άλλο αυτό που χρειάζεται..Δε θα ήθελα κάτι το τρελό..να έρχεται πού κ πού μια φίλη μου από το σπίτι, μετά τη δουλειά ή ένα ΣΚ, και να καθόμασταν να λέγαμε χαζομαρίτσες, να παίζουμε με τη μικρούλα, να αράζουμε να βλέπουμε καμιά ταινία ή να κάνουμε τα μπωτέ μας όταν ο πίκης λείπει.. Δε μπορώ να βγω έξω για να τα κάνω όλα αυτά σε αυτή τη φάση, και θα ήθελα τόσο να κάνουν οι άλλοι αυτό το βήμα παραπάνω, και να μου αφιερώνουν ένα απόγευμα στις 2-3 βδομάδες βρε αδερφέ, έτσι για αλλαγή.

Θα μου πεις, τους το ζήτησες? Θα σου πω ναι! Και πού καταλήγουμε? Κάθε φορά που θα τους προτείνω να βρεθούμε, θα μου περιγράψουν την πολυάσχολη καθημερινότητά τους, θα μου προτείνουν να βρεθούμε στο σπίτι τους διότι ζορίζονται να έρθουν μέχρι εδώ, και μηδέν εις το πηλίκο. Και δεν τους κατηγορώ προφανώς για τα γεμάτα προγράμματα, τις ασχολίες, τα χόμπι, και όλα όσα τους γεμίζουν συναισθηματικά..απογοητεύομαι απλά, διότι εγώ πάντα θα έβρισκα χρόνο στη θέση τους..θα αισθανόμουν την ανάγκη τους, θα έβαζα στην άκρη τα πράγματα που γουστάρω, και θα το έκανα αυτό το ρημαδιασμένο το βηματάκι παραπάνω, να πάω στη φίλη μου με τη μικρή της να τα πούμε ένα απόγευμα, να της κάνω παρέα, να κρατήσω λίγο τη μπέμπα να κάνει η φίλη μου καμια δουλειά..



Πάρε ένα ακόμη τραγούδι, να σε συνοδέψει μέχρι το κλείσιμο του πρώτου γκρινιάρικου ποστ μου!
Πόσο πιο εύκολη γίνεται η καθημερινότητά μας, όταν περιβαλλόμαστε από ανθρώπους που μας καταλαβαίνουν κ μας νιώθουν? Ακόμη και οι άυπνες νύχτες, οι κρυωμένες Κυριακές και οι ατελείωτες Δευτέρες, μοιάζουν παιχνιδάκι, όταν δίπλα σου έχεις εκείνους που αγαπάς!

Αυτά τα ολίγα κι από μένα :-) Εντάξει, ξέρω, έρχεται η άνοιξη και όλα θα φτιάξουν..το κοριτσάκι μου θα γίνει πιο ανεξάρτητο, και θα μπορούμε να κάνουμε τόσα πράγματα μαζί! Και κάπως έτσι θα καλωσορίσουμε κάποια στιγμή σιγά σιγά κ το καλοκαίρι, και τότε ως δια μαγείας όλα θα φτιάξουν. Είναι κι αυτός ο αναθεματισμένος χειμώνας φέτος, που τα κάνει όλα λίγο χειρότερα..
Δε μασάμε όμως :-) Αγαπη να έχουμε και υγεία, και τίποτα άλλο δε χρειάζεται!!

Τις καληνύχτες μου, τα φιλάκια μου και καλή άνοιξη να έχουμε :-)
Τ.

Κι όμως είμαι ακόμα εδώ..

Με χάσατε, σας έχασα, αλλά υπόσχομαι να (προσπαθήσω να) γυρίσω στο εξής και πάλι δριμύτερη, πίσω στα μπλογκένια μου κατατόπια! Είναι που λίγο το facebook, λίγο τα εμαιλ, τα ξεχάσαμε τα μπλογκάκια μας.Υπάρχουν όμως στιγμές, να σαν τούτην εδώ, που αναμοχλεύεις το παρελθόν, ψάχνεις κάτι σε ένα παλιό email account, και πέφτεις πάνω σε αγαπημένα εμαιλ, από πρόσωπα που για τον α' ή τον β' λόγο δεν είναι πια στη ζωή σου..

Έτσι λοιπόν, επέστρεψα στην μπλογκόσφαιρα και πάλι! Αραχτή στον καναπέ του σπιτιού μου, με χιόνι και μποοολικο κρύο έξω, και την μεγαλύτερη αγάπη μέσα :) Την κορούλα μου, που σε λίγες μέρες θα γίνει 3 μηνών, και κάθε μέρα που προστίθεται πάνω της, την κάνει και πιο όμορφη, πιο σοφή, πιο ξύπνια, πιο χαμογελαστή..πιο απ'όλα ένα πράγμα βρε παιδί μου :) Και όσο κι αν γκρινιάζω τις τελευταίες μέρες ότι δεν αντέχω άλλο κλεισμένη μέσα στο σπίτι (μιας και με τα κρύα αυτά, δεν τολμώ να ξεμυτίσω με την μικρούλα από εδώ μέσα), κάθε φορά που με κοιτά, μου χαμογελά με όλο της το πρόσωπο, ΛΙΩΝΩ!! Υπάρχει μεγαλύτερη αγάπη? δε νομίζω..

Στα νέα μου τώρα..πάνε κάτι μήνες, 4 για την ακρίβεια, που σταμάτησα να εργάζομαι..και η δουλειά, η τράπεζα, τα SQL Scripts, τα πήγαινέλα με το λεωφορείο..όλα μου φαίνονται τόσο μακρινά:) Οι περασμένοι μήνες κύλησαν σα νεράκι, για πότε πέρασαν, δεν το κατάλαβα. Η μικρούλα μας γεννήθηκε νωρίς νωρίς ένα πρωινό του Νοέμβρη, παρουσία του μπαμπά της, που έλιωσε από τη χαρά του μόλις την αντίκρυσε. Οι γονείς μου ήταν εδώ, περήφανοι παππούδες, για να μας βοηθήσουν από την 1η στιγμή!Το μπουρμπουλάκι μου, ή αλλιώς η θεία/νονά όπως της αρέσει να αποκαλείται, κατέφθασε μερικές μέρες αργότερα να δει την κούκλα μας, το ίδιο και τα πεθερικουλια μου! Όλοι μαζεμένοι στο σπιτάκι μας, να χαζεύουμε με τις ώρες ακόμη και την παραμικρή γκριμάτσα της μικρούλας..

Μόλις η μικρή μας μεγάλωσε λίγο, τη φορτώσαμε στο αεροπλάνο,και επιστρέψαμε σπίτι μας! Ελλαδίτσα για Χριστούγεννα, έχετε καλύτερο? Κρίση ξε-κρίση, εγώ αυτόν τον τόπο τον λατρεύω, όσο κανέναν άλλο..εδώ ανήκω, κι ας μου λένε για όλα τα στραβά και τα ανάποδα..

Τα τελευταία 4 χρόνια, με τυραννάει μια ερώτηση κάθε φορά που ετοιμάζομαι για ταξίδι.Πού είναι το σπίτι μου? Έχω τις εξής πιθανές απαντήσεις..
> Home is where your heart is
Ναι μεν, τι γίνεται όμως αν η καρδιά σου ανήκει σε 2 μέρη? λέω εγώ..
> Home is where your love is
Tωρα δέσαμε..Τόση αγάπη χωράει η καρδιά, πώς μπορεί να την χαρίσει ΟΛΗ σε ένα πρόσωπο? Αγαπώ την κούκλα μου,τον Πίκο μου, την οικογένειά μου, τους φίλους μου.Πού είναι το σπίτι μου δε μου λέτε όμως..
Μετά το τελευταίο μας ταξίδι στην Ελλάδα με την κουκλίτσα μου, αποφάσισα ότι πιο πολύ μου ταιριάζει ο ακόλουθος ορισμός του σπιτιου ΜΟΥ..
> Home is where you belong!
Εκεί που ανήκεις, που αισθάνεσαι ότι είσαι ευπρόσδεκτος κάθε στιγμή, που αισθάνεσαι ότι αναπνέεις πιο εύκολα, επικοινωνείς πιο εύκολα, ανοίγεις τα μάτια σου το πρωί και αισθάνεσαι πλήρης..

Και το δικό μου σπίτι, είναι η Ελλάδα!
Μαζί με την κούκλα μου, τον Πίκο μου, τον ήλιο, τη θάλασσα..
Μακάρι σύντομα της ζωής το μονοπάτι,να μας οδηγήσει κατά κει :) Διότι πολύ μου λείπει η Ελλαδίτσα, κυρίως τώρα, σε αυτή τη φάση της ζωής μου.

Καλώς με ξαναβρήκατε, καλώς σας ξαναβρήκα λοιπόν! Να έχουμε μια υπέροχη χρονιά, να μην έρθει το τέλος του κόσμου, να χαμογελάμε όλοι οσο περισσότερο γίνεται,και να έχουμε την υγειά μας! :)

Φιλιά πολλάαααα,
Τ.

Στο τέλος του καλοκαιριού...

Καλησπέρα φίλοι μου!
Πάει καιρός που έχω να σας γράψω, πολλές αλλαγές στη ζωή μου τον τελευταίο καιρό, καινούργιο σπιτικό, αγαπημένες αφίξεις, μικρά και μεγάλα πραγματάκια που γέμιζαν και γεμίζουν το κάθε λεπτό της ζωής μου :)
Σε ένα διάλειμμα από όλα αυτά, έχω αράξει σήμερα σπιτάκι μου, μπροστά στο κομπιουτεράκι στο (όχι για πολύ ακόμα) πικογραφείο, και ακούω το τραγουδάκι από το τελευταίο μου ποστάκι!

Ναι ναι, το baciami ancora..
Το τραγούδι μου για φέτος, που με την πανέμορφη μελωδία του μου χαϊδεύει τις σκέψεις και με ταξιδεύει :)

Καλοκαιράκι τέλος λοιπόν..και τι καλοκαιράκι ήταν κι αυτό,ε? Διαφορετικό από τα προηγούμενα, με περισσότερα "to dos" και λιγότερη ξεκούραση, αλλά γεμάτο με αγαπημένους τόπους, φίλους, οικογένεια, ταξιδάκια και εξορμήσεις :)

Ξεκινήσαμε από την απολαυστική μας εκδρομούλα με την φοβερή μας παρέα στο Dole της Γαλλίας, εκεί κοντά στη Dijon και την Besancon! Κάτι σου είπα τώρα, ε? Για να σε βάλω στο κλίμα, φαντάσου απέραντα χωράφια, κρασοπεριοχούλες, μεσαιωνικές πόλεις σκαρφαλωμένες σε λόφους και βουναλάκια, καλό φαΐ και ακόμη καλύτερη παρέα! Ένα 3ήμερο όλο κέφι, βόλτες, πολλές φωτογραφίες και αναμνήσεις :)

Επόμενο στη λίστα,το ταξιδάκι μας στην Ελλάδα..σταθερά, στα τέλη Ιουνίου! Με προορισμό αυτή τη φορά την μαγευτική Κέρκυρα, με τα καταγάλανα νερά της, τις κατάφυτες διαδρομές της, και τις περατζάδες στο Λιστόν και την πόλη της Κέρκυρας..Απλά μαγευτικά, απλά αξέχαστα :)

Γυρίσαμε από την καλοκαιρινή Ελλάδα αρχές Ιουλίου που λες, και πέσαμε στη μαύρη μαυρίλα του Ελβετικού καιρού τον Ιούλιο..κρύο, βροχές, γκρι, μουντάδα..μέχρι και ο Πικ στο τσακ τη γλίτωσε την κατάθλιψη, φαντάσου :Ρ ευτυχώς που είχαμε να περιμένουμε την επόμενη εξόρμησή μας τον Αύγουστο, και κάπως ισορρόπησε η κατάσταση :)

Κατεβήκαμε λοιπόν και τον Αύγουστο στην Ελλάδα, και θυμηθήκαμε για μία ακόμη φορά πόσο υπέροχη είναι η Αθήνα τον Αύγουστο!Απλά ιδανική!Συναντήσαμε και τους αγαπημένους μας φίλους, κάναμε τις εκδρομές μας στο Ξυλόκαστρο με τα κουμπαράκια μας και την μικρή μας Χρ. καθώς και στη Μεσσηνία, εκεί στις ατελείωτες αμμουδιές της Κυπαρισσίας με την Πόπη και τον Ηλία, και αφότου συνειδητοποιήσαμε για μία ακόμη φορά ότι κάθε φορά που φεύγεις από την Ελλάδα, ο αποχαιρετισμός είναι και πιο δύσκολος, γυρίσαμε στα ελβετικά εδάφη όπου ευτυχώς αυτή τη φορά μας περίμενε ένας λαπερός ήλιος, και μία φοβερή ζέστη! :)

Και κάπως έτσι, φτάνουμε τώρα τέλη Αυγούστου, να αποχαιρετάμε ένα καλοκαιράκι με πολλή δουλειά, λίγες διακοπούλες αλλά μεγάλα όνειρα για το μέλλον..και καθώς η ώρα περνάει, λέω να σας αφήσω, να πάω να κάνω καμιά δουλειά, διότι μεθαύριο έρχεται το μπουρμπουλάκι μου,και ανυπομονώ να το υποδεχτώώωωω!!! :)

Πολλά φιλάκια σε όλους, καλό φθινόπωρο να έχουμε,με υγεία πάνω απ'όλα, και όοοσα επιθυμεί η καρδιά του καθενός μας :)
Σμουτς,
Πικαλίτσα (με μπόνους ;))

Thursday blues..

Καλημέρα :)
Ο ήλιος σήμερα λάμπει στον Ζυριχέζικο ουρανό, και η θερμοκρασία αναμένεται να ανέβει κατακόρυφα. Το Σαββατοκύριακο λένε για 23-24 βαθμούς, καλέ ακούς? Καλοκαίρι Απρίλη μήνα!!! :)
Αχ και με όλα αυτά τα ωραία, με έχει πιάσει κι εμένα βρε παιδί μου η μελαγχολία και η νοσταλγία! Μη γκρινιάζεις, δικαιούμαι κι εγώ να έχω τις φάσεις μου! Θέλω θάλασσα, θέλω Ελλαδίτσα, θέλω βόλτες στην παραλία και ελληνικές γεύσεις!!!!

Θέλω να λιγουρεύομαι μία τυρόπιτα βρε αδερφέ, και να πετάγομαι στο φούρνο να την πάρω (ή να μου φτιάχνει η μανούλα ;)), κι όχι να πρέπει να ανοίγω φύλλο και να ψήνω 2 ώρες!!

Θέλω να περπατήσω δίπλα στη θάλασσα, και να ακούω το κύμα να σκάει ήρεμο δίπλα στα πόδια μου..να μαζεύω κοχυλάκια από την παραλία, και να φοράω όλη την ώρα γυαλιά ηλίου!

Θέλω να δω τους δικούς μου, τους φίλους μου, να πάμε για ρακομελάκια στο Θησείο, τώρα που τα δέντρα κι οι αμυγδαλιές ανθίζουν , κι ακόμη και η γκρι Αθηνούλα με το χάος της, μοιάζει σαγηνευτική!

Ε καλά, δε σου λέω τι άλλα θέλω αυτή τη στιγμή, διότι θα αρχίσεις να με κράζεις! Θα σου πω μόνο ότι σε 20 μερούλες θά'μαι κει, και θα έρθω να τα απολαύσω όλα από κοντά, για περίπου 1 βδομάδα! Θα δω και το Χριστινάκι μου το γλυκό, και θα ακούσω να μου λέει "Νονάααα" και λάιβ, κι όχι μόνο μέσω τηλεφώνου! :)

Αντ'αυτού, είμαι στο γραφείο μου, βαριέμαι να δουλέψω, και θέλω να κάνω ένα φαστ φόργουορντ την ώρα να πάει 5.30, για να εξαφανιστώ με ελαφρά πηδηματάκια! Στο πλάνο για σήμερα? Αγορές για το νέο μας σπιτάκι! Να πάρουμε όλα όσα χρειαζόμαστε, να μαζευτούμε σιγά σιγά κι εμείς τώρα που ήρθαν και τα έπιπλα!! Μια χαρά:)

Πολύ καλημέρα σας :)

Σπιτάκι..

Κουνιστή καρέκλα δίπλα στο παράθυρο, μία κούπα ζεστός καφές με άρωμα βανίλια-φουντούκι, ο ήλιος έξω λάμπει, λαπτοπάκι στην αγκαλιά και ιταλική μουσικούλα (με επιρροές τράνς από το δωμάτιο του Πίκου!!) στο μπακγκράουντ :)
Έχεις καλύτερο?

ΚΑΛΩΣ ΣΑΣ ΒΡΗΚΑ και πάλι, αυτή τη φορά από το νέο μας, ΜΑΣ λέω, σπιτάκι :) Κάντο διαμερισματάκι καλύτερα, στον 3ο όροφο, σε ένα όμορφο χωριό έξω από την πόλη, με θέα γύρω γύρω..Μία γειτονιά πανέμορφη, με παιδάκια να παίζουν στο σχολείο λίγο πιο κάτω, με όμορφα δρομάκια για την πλατεία του χωριού, και ένα εστιατόριο οικογενειακό που φτιάχνει τα πιο τέλεια Cordon Blue που έχεις φάει ποτέ σου!

Μου το είχε πει κι ο γείτονας συνάδελφος, όταν είχαμε έρθει να το πρωτοδούμε το σπιτάκι πριν από σχεδόν 4 μήνες.. "Θα το ερωτευτείς!"
Ε και το ερωτεύτηκα :) Και δε χορταίνω να πηγαινοέρχομαι, να χαζεύω από τα παράθυρα, να κάνω βόλτες στη νέα μου γειτονιά, και να βλέπω την ευτυχία στα μάτια του Πίκου .. "Καλέ, δηλαδή εσύ το πιστεύεις τώρα ότι αυτό είναι το σπιτάκι ΜΑΣ?" με ρωτάει, και ένα μεγάλο χαμόγελο απλώνεται στη φατσούλα του :)

Τις πρώτες μας μέρες εδώ τις χαρήκαμε με την οικογένεια, τι πιο όμορφο!!! Με τα φουλάκια και το μπουρμπουλίνι μου, που βγάλανε με το βιντεάκι τους κάθε γωνιά από το σπιτάκι κ τη νέα μας γειτονιά, και τα έχουν μαζί τους τώρα που βρίσκονται λίγο μακριά!

[...]

Με τα πολλά, το ποστάκι αυτό έμεινε στη μέση, και συνεχίζεται απογευματάκι, αυτή τη φορά από το δωμάτιο νούμερο 2, γνωστό και ως γραφείο :) Άραξα στο καναπεδάκι (το μοναδικό που υπάρχει αυτή τη στιγμή στο σπίτι), και πάλι με μια κούπα καφέ, και χαζεύω πού να πάμε την επόμενη Πικοεξόρμηση! :)

Σας φιλώωω, και σας εύχομαι να έχετε μια υπέροχη βδομάδα!!! :)

Η ζωή στα 29..

Χτες, είχα άδεια! Οφφ παιδί μου, Out of Office Auto-Reply και όλα τα σχετικά! Ήμουν σπιτάκι (στο παλιό, μην μπερδεύεσαι), και τακτοποιούσα κούτες, πράγματα, μάζευα, και πού και πού χάζευα λίγο στο φέησμπουκ!
Ξαφνικά, έπεσα πάνω σε ένα ωραίο τραγουδάκι, αυτό!



Το ερωτεύτηκα! Ξετρελλάθηκα, το άκουγα ξανά και ξανά και ξανά.. Χάζευα τις σκηνές από τις όμορφες γειτονιές της Αθηνούλας, λίγο σαν παλιά ελληνική ταινία μου έκανε το κλιπάκι :) :)
Και βλέποντας εκεί,στο τέλος του βιντεοκλιπ την όμορφη σκηνή με τον Μουζουράκη και τη Σολωμού να χορεύουν ερωτευμένοι και χαρούμενοι, σαν να μπήκα στη θέση τους, εγώ και ο Πίκος μου μαζί, και χαμογέλασα πλατιά!:)

Πολλές οι κούτες, πολλά τα τάσκ, πολλά και τα ριπήτ του τραγουδιού! Ναι ναι, έμαθα απέξω όλους τους στίχους!
Και μετά? Ανακάλυψα ότι όχι, το τραγούδι δεν είναι ορίτζιναλ! Είναι διασκευή του Ιταλικού "Baciami ancora" του Jovanotti!Να πάρε αν δε με πιστεύεις :



Ε, και επειδή ξέρεις ότι μια αγάπη για Ιταλούς τραγουδιστές σε "-οtti" την έχω, λατρεύω και τη γλώσσα, ε δεν άργησε να πατηθεί το κουμπάκι του ριπήτ και πάλι.

Και κάπως έτσι, αυτό το τραγούδι, με τις 2 διασκευές του, έγινε το τραγούδι της ημέρας! Και του Σαββατοκύριακου της μετακόμισης..Και της χρονιάς που θα ακολουθήσει! :)

Διότι αν φαντάζομαι κάπως το τελευταίο έτος της 3ης δεκαετίας της ζωής μου, τότε το φαντάζομαι όπως τα βιντεάκια που είδες παραπάνω(τί? ακόμα να πατήσεις το πλέη? Άντε καλέ άκου τα που σου λεω!!)..Μελωδικό, χαρούμενο, ξένοιαστο, αισιόδοξο, ταξιδιάρικο, και πάνω απ'όλα ΓΕΜΑΤΟ αγάπη!!!

Οι συνάδελφοι εδώ με ρωτήσανε ποιά είναι η ευχή μου για σήμερα. "Δικαιούσαι μια ευχή, είναι τα γενέθλιά σου!" μου είπανε..
Αυτή είναι η ευχούλα μου λοιπόν..

Μακάρι η χρονιά αυτή να είναι ξένοιαστη σαν μια βόλτα στη θάλασσα..
Ονειρεμένη, σαν το πιο ξεχωριστό ηλιοβασίλεμα..
Ζεστή, σαν τον ανοιξιάτικο ήλιο που σε χαϊδεύει με τις ακτίνες του μέσα από το παράθυρο..
Γλυκιά, σαν ένα (ή και δύο, ή μήπως τρία?) κομματάκια Lacta..
Μεθυστική, σαν ένα ποτήρι κατακόκκινο κρασί..
Χαρούμενη, σαν ταινία με χάπι έντ :)

Με ΟΛΟΥΣ εσάς που ΑΓΑΠΩ, δίπλα μου!!!!!!!

Και τέλος μελωδική, σαν τα 2 τραγούδια μου...

Baciami ancora…/ Φίλα με ακόμα..
Βaciami ancora…/ Φίλα με ακόμα..

Voglio stare con te/ Θέλω νά'μαι μαζί σου
inseguire con te/ να κυνηγάω μαζί σου
tutte le onde del nostro destino./ τα κύματα όλα της μοίρας

ΝΑ ΜΕ ΧΑΙΡΕΣΤΕ!!!!!!!!!!!!!!! :) :) :) :) :) :)

2 days to go :)

Μετράω ανάποδα, μετράς ανάποδα, μετράμε ανάποδα και να δω τι θα καταλάβουμε :) Καλέ, σε 2 μερούλες έχουμε αφίξεις, γενέθλια, τελευταία μέρα στο πικοσπιτάκι..
Σε 3 μερούλες δε? Μετακόμιση, νέο σπιτάκι, παρτάκι! Πώς να μην ανυπομονώ, μου λες? Ακούω και τραγουδάκια ευχάριστα και χαμογελαστά σαν αυτό που παίζει παρακάτω, και χαμογελάω ακόμη πιο πλατιά!



Μπορεί το περασμένο ΣΚ να μας αποτελείωσε, το σπίτι να μοιάζει βομβαρδισμένο, και οι αντοχές μας να φτάνουν στα όριά τους, αλλά εμείς χαμογελάμε, μαζεύουμε και τα τελευταία μας πραγματάκια, και ετοιμαζόμαστε να την κάνουμε για νέες γειτονιές! Και ο ήλιος που λάμπει δυνατά από το παράθυρό μου σήμερα, αυτό λέει :) Κουράγιο, φτάνει η μέρα! Και μετά, ποιός μας πιάνει!!

Από την άλλη, ξέρεις, θα μου λείψει το παλιό σπιτάκι! Τόσα ζήσαμε εδώ.. ήταν το πρώτο μας σπιτάκι στο εξωτερικό, η φωλίτσα όπου γυρνάγαμε εδώ και 3 σχεδόν χρόνια μετά από μία κουραστική μέρα στη δουλειά, αυτό που φιλοξένησε τοοοοόσους και τόσους φίλους και αγαπημένους, εκείνο που είχε το "Wall of Fame" του, ζωγραφισμένο με τα πιο γλυκά χρώματα..
Θα τα πάρουμε όμως όλα μαζί μας, τις αναμνήσεις, τις στιγμές, τις εικόνες, και..τα Πόστ-ιτ στον τοίχο του δωματίου "Πανδοχείο τα Πικάκια"..
Διότι μπορεί να αφήνουμε αυτό το γλυκό σπιτάκι, αλλά όσα ζήσαμε σε αυτό δεν θα τα ξεχάσουμε ποτέ, θα είναι πάντα μέσα μας..
Και μην ανησυχείς ε, στο νέο σπίτι θα υπάρχει ένα νέο δωμάτιο, αφιερωμένο σε σένα, τον αγαπημένο μας επισκέπτη :) Και θα φτιάξουμε ένα όμορφο Wall of Fame κι εκεί, κι ελπίζουμε να μας ξανατιμήσετε, και να μας χαρίσετε και πάλι ξεχωριστές αναμνήσεις :)

"It was amazing,ξust the way it was" αυτό το σπιτάκι :) Μακάρι και το νέο να είναι καλότυχο, και να μας χαρίσει όμορφες στιγμές, μέχρι να βρούμε κι εμείς το δρόμο μας για πίσω:)

Μετρώ ανάποδα λοιπόν, και δε βλέπω την ώρα να σπρώξω το χρόνο, και να βρεθώ στο απόγευμα της Παρασκευής..εκεί, γύρω στις 19:10, στον ελβετικό Ελ Βενιζέλ.. ;)

Έλα τραγούδα μαζί μου, να κλείσουμεεεεεε...

"and when you smiiiiile..the whole world stops and stares for a while..
cuz you're amaziiiiiing, just the way you aaaare"

CU SOON!!!!!!!!

1 βδομάδα και μια μέρα..

Λοιπόν, είπα φέτος ότι θα ξεκινήσει η χρονιά με τακτικές επισκέψεις μου εδώ, να γράφω και κανένα ποστάκι, τώρα που έχουμε και την αντίστροφη μέτρηση για τόσα ωραία γεγονότα..Αλλά, κάθε φορά έγραφα κάτι, δεν το τελείωνα ποτέ, και έμενε ντράφτ στο μπλογκάκι μου!
Ιδού λοιπόν, μαζεμένα, τα ντράφτ της Χρονιάς..


14.01.2011 - Βρε βρε καλώστοοο :)
-----------
Αγαπημένο μας 2011, καλώς ήρθες!
Εντάξει, έχεις έρθει εδώ και 14 μέρες, λεπτομέρειες, εγώ τώρα αποφάσισα να σε καλωσορίσω μέσω του επίσημου μπλογκ μου!Τώρα βρήκα χρόνο, για την ακρίβεια..

Αποχαιρετήσαμε το 2010 λοιπόν, και δώσαμε τη θέση του σε μία νέα, πολλά υποσχόμενη χρονιά! Πέσαμε με τα μούτρα στη δουλειά, και δεν προλάβαμε να κάνουμε μία αναδρομή βρε αδερφέ, ένα φλας μπακ που λεν και στο χωριό μου, και να σταματήσουμε για λίγο να ξαναθυμηθούμε εκείνες τις στιγμές που έκαναν τη χρονιά ξεχωριστή..

Νέοι φίλοι, νέα δουλειά στα χάι λάιτς!

24.01.2011 - It's a beauuuutiful Monday :)
-----------
Καλημέρα κόσμε :)
Τι μου κάνεις, καλά? Ξύπνησες καλά σήμερα Δευτέρα, ή σε έχει πάρει από κάτω η αρχή της βδομάδας? Εδώ, στους μείον πολλούς βαθμούς κελσίου, το κρύο δεν μας επιρρεάζει!Ακούμε χαρούμενα τραγουδάκια,κουνάμε το κεφάλι αριστερά/δεξιά, πίνουμε παγωμένο φραπεδάκι και χαζοχαιρόμαστε! Εγώ δηλαδή, δεν ξέρω για τους υπόλοιπους στο γραφείο. Λίγο νυσταγμένους τους βλέπω, λίγο μουντρούχους, καλέ χαμογελάστε!! :)

04.02.2011 - 3 βδομάδες του γκόου...
-----------
Παρασκευή σήμερα, 4 Φλεβάρη.. Κι εγώ ανυπομονώ όσο τίποτα άλλο να έρθει επιτέλους το Σάββατο, να ξυπνήσω, να φτιάξω μια τεράστια κούπα (κάντο σέηκερ καλύτερα!) καφέ, να μπω στο αμαξάκι και να πάω στο σπιτάκι μου :)
Στο αγαπημένο μου πίκοβιλ, στο μικρό χωριουδάκι λίγο έξω από τη Ζυριχούλα, εκείνο που σε 3 βδομάδες θα γίνει το νέο μας σπίτι, η νέα μας φωλίτσα!

Χαζοχαίρομαι κι εγώ, σαν μικρό παιδί. Με έχουν πάρει στο ψιλό και οι συνάδελφοι στη δουλειά - "Αν η Τ. έχει κακή διάθεση, αρκεί να της πεις τη λέξη Wohnung και σκάει ένα τεράστιο χαμόγελο" λένε! Τι να πεις, μάλλον καλά τα λένε! Και με τους ρυθμούς της δουλειάς, πάλι καλά να λες που υπάρχει και μία μαγική λέξη που μπορούνε να λένε τούτοι εδώ, για να σκάμε κανένα χαμόγελο!

Τραγουδάκι της ημέρας? το μελωδικότατο Forever του Γιανομιχάλη Μοντγκόμερυ :) άκου το, είναι ερωτεύσιμο..


Αυτά ήταν λοιπόν τα μισοτελειωμένα ποστάκια μου!Δε φταίω, ειλικρινά στο λέω!Ξεκινάω με διάθεση να αποτυπώσω τις αμπελοφιλοσοφίες μου, και στην πορεία με διακόπτουν, με εκνευρίζουν, με απασχολούν, και εντέλει με αποσυντονίζουν! This is called "Working", ξέρεις ε? Νάναι καλά αυτός ο κύριος Μπλόγκερ, που αποθηκεύει τις μισοδουλειές μου, κι έτσι μπορώ κι εγώ να τις δημοσιεύσω ;)

Με τα πολλά, σε κάθε ποστάκι, μαζί με τις σκέψεις με συντροφεύει και ένα τραγούδι! Στο ριπίτ! Σταθερά! Λες και δεν μπορώ να γράψω δίχως μουσική υπόκρουση ένα πράγμα.
Σημερινό "χαλί" στο ποστάκι μου? ΑΥΤΟ!



Όχι τυχαία!Ένα νέο ΗΟΜΕ μας περιμένει, ένα νέο ΗΟΜΕ δημιουργείται, ένας νέος κόσμος μας ανοίγει την πόρτα του, κι εμείς πιασμένοι χέρι χέρι, ετοιμαζόμαστε να την περάσουμε!
Σε μια βδομάδα, και μια μέρα!

Μαζί μας, εκείνη τη μεγάλη μέρα? Η φαμίλια μου :) Τι άλλο να ζητήσει κανείς? Μια βδομάδα με μπουρμπουλάκι και πάρεντς, με πάρτυ στο παλιό σπίτι, με κούτες στο καινούριο, με βόλτες, δουλειές, μετακομίσεις, καθαριότητες, ψώνια, συμβόλαια, απ'όλα!

I'm coming home λέμε.. :))

Καλό μήναααα!!!!

Φλεβάρης!
Ο αγαπημένος :) Ο μήνας των ονείρων, των προσδοκιών, της τσικνοπέμπτης, του βαλεντίνου, των αποκριάτικων πάρτυ, των αλλαγών and last but not least, των γενεθλίων!! :)
Σε 24 μερούλες θα μπω στην τελευταία χρονιά της 3ης δεκαετίας της ζωής μου, ω Χριστέ μου!!!

Μέχρι τότε όμως, έχουμε μερούλες ακόμα.
Ξεκινάμε από σήμερα, 1η Φλεβάρη, και μετράμε ανάποδα..
Ανάποδα για να έρθουν οι δικοί μου, μαζί με το μπουρμπουλίνι μου!
Ανάποδα για να ξεκινήσουμε να πακετάρουμε..
Ανάποδα για να αφήσουμε το σπιτάκι που μας φιλοξένησε σχεδόν 3 χρόνια..
και κυρίως..
Ανάποδα για να πάμε στο νέο μας σπιτάκι!

Αααααααχ :)
Μέρα πρώτη : ΚΛΕΙΔΙΑ!
Σαν να μας φωνάζει αυτή η όμορφη χώρα..STAY!



I hear ya! Εντάξει, θα μείνουμε λίιιγο ακόμα.. :)

A day to remember...

Καλημέρα κόσμεεεε!! Σου ευχήθηκα καλή χρονιά? Δε σου ευχήθηκα! Καλή χρονιά λοιπόν, να είσαι ευτυχισμένος, υγιής, και να ονειρεύεσαι με όλη σου τη δύναμη :) Να κάνεις τα όνειρά σου αστέρια και να τα ακολουθείς, μέχρι να βγουν αληθινά!

Εύχομαι η χρονιά αυτή να σου φέρει όσα σου στέρησε η προηγούμενη, να γεμίσει την καρδιά σου αγάπη, και μόλις αυτές οι 365 παρά κάτι μερούλες φτάσουν στο τέλος τους, να γυρίσεις πίσω και να πεις όλο ικανοποίηση "Να, αυτή ήτανε χρονιά!"

Εγώ προσωπικά αυτό δεν το είπα για τη χρονιά που πέρασε, οπότε επιφυλάσσομαι για το 11' το καλό ;) Βέβαια το 10' είχε και τις καλές του στιγμές, με καινούργιους καλούς φίλους, ωραία ταξίδια, καινούργιες δουλειές, κι ένα δυνατότερο αίσθημα του "ανήκειν"..Νιώσαμε λίγο πιο πολύ "στο σπίτι μας" εδώ στα ξένα, εξοικειωθήκαμε με τη γλώσσα, ανοίξαμε τα φτερά μας και πετάξαμε, και κάναμε βήματα μπροστά :)

Στον Γουιν αμπ μου παίζει εδώ και μια βδομαδούλα περίπου το τραγουδάκι του Bruno Mars, Grenade. Το ξέρεις? Αν δεν το ξέρεις, γιουτιούμπισέ το, αξίζει τον κόπο :) Επίσης, μια και θα είσαι σε φάση γιουτιουμπισμού, βάλε κι αυτό το αγαπημένοοοοοο :



Βάλτο στο τέρμα, τραγούδα δυνατά, χόρεψε, και πάνω απ'όλα ΣΤΟΧΕΥΕ ΠΑΝΤΑ ΨΗΛΑ, για να φτάσεις το δικό σου αστέριιι!!! :) :) :)

18 Γενάρη 2011..Α day to remember ;)

3..2..1..

Καλημέρα κόσμε, καλημέρα τι κάνετε, καλά?
3, 2, 1... στο ΜΗΔΕΝ κυρίες και κύριοι σήμερα :)
Πάει κι αυτή η χρονιά, φτάνει στο τέλος της, με συννεφιά και παγωνιά εδώ στις Ζυρίχες μας, με ήλιο φαντάζομαι στην Αθήνα μας, αλλά με καλή διάθεση όπου κι αν βρισκόμαστε!!
Για τελευταία φορά λοιπόν γι'αυτή τη χρονιά κάθομαι στο γραφειάκι μου, με τους ελάχιστους συναδέλφους που έχουν μείνει στο γραφείο, και μιλάμε για ό,τι κατεβαίνει στα κεφάλια μας :)
Σε λίγο θα αρχίσουμε να πίνουμε και τα σφηνάκια μας, και κατά τις 12 εξαφανιζόλ, γειά σας λέμε!!! :)

Καλή χρονιά εύχομαι σε όλους σας, με υγεία και αγάπη πάνω απ'όλα!! Και ψιτ, να χαμογελάτε την ώρα που ο νέος χρόνος θα μπαίνει με το καλό, έτσι για να σας πάει όλη η χρονιά χαρούμενη και κεφάτη :)

Τα λέμε του χρόνου ;)
Φιλια,
Τ.

2....

Έχω που λες έναν συνάδελφο, Τουρκάκο, τον Φέρατ. Και εδώ και 8 μέρες έχει αρχίσει ένα countdown που λεν κ στο χωριό μου, για το τέλος του χρόνου. Έτσι τού'ρθε, θα αναρωτιέσαι? Όχι σου λέω εγώ, έχει απώτερο σκοπό!
Κάθησε αναπαυτικά στην καρεκλίτσα σου, και άκου μια όμορφη ιστορία :)

Ο Φέρατ που λες είναι εδώ και 12-13 μήνες με μία κοπέλα, τουρκάλα κι εκείνη, μεγαλωμένοι και οι δύο στας Ελβετίας. Δεύτερης γενιάς, ξέρεις. Αυτή δε, είναι και ξανθιά! Έχεις ξαναδεί ξανθιά τουρκάλα, όχι πες? Τέλος πάντων, ή που θα είναι βαμμένη, ή που θα έχει επιρρεαστεί από το ελβετικό κλίμα. Σε κάθε περίπτωση, δεν είναι αυτό το θέμα μαααας!

Ο Τουρκάκος που λες, ευτυχισμένος, ερωτευμένος, μέσα στα μέλια τον τελευταίο χρόνο. Ε τι να κάνει ο άνθρωπος, έχει πατήσει και τα 31, αισθάνεται πλήρης εμπειριών και κουζουλαμάρων, αγόρασε με τα πολλά δαχτυλίδι!!! Πριν από κάνα μήνα, με ρώταγε τάχα αδιάφορα.. "Τ. μου, εσύ φοράς 2 δαχτυλίδια, σωστά?".. "Σωστά του λέω εγώ ψιλιασμένη".. "Και τι συμβολίζει το καθένα?" με ξαναρωτάει.. "Το ένα μου το έδωσε ο καλός μου με την πρόταση γάμου, και το άλλο είναι η βέρα μου!" του απαντώ. "Αααα.." μου λέει.. "Αυτό για την πρόταση γάμου πρέπει να αγοράσεις ;) " του λέω, και του δείχνω το δαχτυλιδάκι στο χέρι μου.. Μου έκλεισε το μάτι, και έκανε το βλάκα..

Αγόρασε λοιπόν δαχτυλίδι, και αποφάσισε να κάνει μία ξεχωριστή πρόταση γάμου στη δικιά του. Της έχει πει να ετοιμαστεί για την Παρασκευή, να είναι στις 11.30 το πρωί εδώ κάτω από τη δουλειά μας με μία βαλιτσούλα, διότι θα πάνε κάπου.
Δεν της έχει πει ούτε το πού, ούτε τίποτα.
Αυτή, τσίτα στα νεύρα...την πειράζει και πότε-πότε ότι δεν έχει κανονίσει ακόμη κάτι, οπότε όπως καταλαβαίνεις τούρμπο θα έχει γίνει το κορίτσι.
Πού να ξέρει τι την περιμένει...

Σε 2.. μερούλες λοιπόν, θα μπούν στο αεροπλάνο, και θα πετάξουν για Παρίσι..
Κι εκεί, κάτω από τον Πύργο του Άιφελ, την ώρα που θα αλλάζει η χρονιά, θα της κάνει πρόταση γάμου!

Αααααααχ!!!!!!!!!!!

Όχι πες μου, δεν είναι πολύ ρομαντικό? Μπράβο στον Τουρκάκο, όλα καλά να του πάνε και να ζήσουνε τα παιδιάααα!!!!

2 μέρες λοιπόν έμειναν για να φύγει η χρονιά, κι εγώ θα τις περάσω κάνοντας βόλτες στη χιονισμένη πόλη με την αγάπη μου, γράφοντας ποστάκια, τρώγοντας ελαφριά (διότι γίναμε και μπόμπες μετά τα γιορτινά γεύματα!!), και κάνοντας σιγά σιγά ένα φλαςμπάκ στη χρονιά που πέρασε..

Until then λοιπόν ;)
Τ.

Τέλος του χρόνου..

Πριν από λίγες ωρίτσες επέστρεψα και πάλι εις τας Ελβετίας, αφήνοντας πίσω μου τις Χριστουγεννιάτικες διακοπές, 10 καταπληκτικές ημέρες γεμάτες αγαπημένα πρόσωπα, εικόνες, γεύσεις, και ένα μοναδικό αίσθημα πατρίδας..
Σήμερα ξύπνησα στις 4 το πρωί, πήρα το αεροπλανάκι από τον ζεστό Βενιζέλο κατά τις 6.30, και έφυγα από τους 17!! βαθμούς κελσίου, για να προσγειωθώ λίγο αργότερα στους -7!! Γιουχου!! Όλα άσπρα στη Ζυρίχη, και ένας ήλιος δυνατός που προσπαθεί μάταια να μας ξεγελάσει ότι βρισκόμαστε ακόμη πίσω..

Ααααχ! Τι όμορφα που ένιωσα που κάθησα τόσες μέρες στην Αθηνούλα μου, που βρήκα χρόνο να δω σχεδόν όλους τους φίλους μου, να μάθω - έστω και στα πεταχτά - τα νέα τους, να απολαύσω το καφεδάκι μου δίπλα στο κύμα, και να νιώσω την μοναδική ζεστασιά των Χριστουγέννων με την οικογένεια! Με το καλύτερο σπιτικό φαΐ στον κόσμο (made by manoula!), και την αγάπη στα βλέματα όλων! αχ :) Σήκωσα και τα μαγαζιά, πήγα και τις βόλτες μου, και ένιωσα λίγο τουρίστας στην πόλη μου ένα πράγμα. Μεγάλa highlights ο γάμος της Β., και τα γενέθλια της Χριστινούλας μου :) Το πιο γλυκό κοριτσάκι σε όλον τον κόσμο!!

Για το γάμο της Β. τι να πω? Συγκινήθηκα απίστευτα βλέποντάς την να χορεύει στην αγκαλιά του αντρούλη της τον πρώτο τους χορό, που τους είδα τόσο λαμπερούς και χαρούμενος. Αχ αγαπημένα μου φιλαράκια, μακάρι να κρατήσετε για πάντα αυτή τη λάμψη στην καρδιά σας, και να σας φωτίζει μέσα από όλες τις στιγμές της ζωής σας!! :)

Αααχ, αυτή την απίστευτη κίνηση, τα άπειρα αμάξια και τους βλαμμένους οδηγούς αν μπορούσα να βγάλω από το τοπίο, θα ήτανε αυτές οι διακοπούλες ιδανικές!
Που εξαιτίας τους παρολίγον να μην προλάβω να φτάσω στο σπίτι της Β. για τις ετοιμασίες πριν το γάμο, που ακυρώσαμε τα ρακομελάκια στην Αθήνα, που μεταφέραμε 2-3 καφέδες από δω κι από κει, που φάγαμε 1.5 ώρα για να πάμε από πλ.Βικτωρίας μέχρι Σύνταγμα, που ΧΑΣΑΜΕ ΧΡΟΝΟ από τη ζωή μας βρε παιδί μου, απλώς περιμένοντας, με νεύρα τις περισσότερες φορές, να προχωρήσουμε άλλα 10 μέτρα..!

Στα θετικά όμως..ο ήλιος έλαμπε σχεδόν κάθε μέρα, ο κόσμος αν και η κρίση θερίζει εξακολουθεί να ελπίζει και δεν το βάζει κάτω, και το ραδιόφωνο παίζει όλη μέρα ωραία τραγουδάκια, που τα βάζεις στη διαπασών και τραγουδάς εκστασιασμένος! :)

Highlights που μου έμειναν στο μυαλό μετά από 10 μέρες τουρισμού στην Αθήνα..
> Το Balux Cafe House Project στη Γλυφάδα, ένα υπέροχο μαγαζί δίπλα στο κύμα, με απέραντες επιλογές και φοβερό ντεκόρ! Να πας!
> Το γεγονός ότι κάθε δεύτερη κοπέλα (άντε κάθε τρίτη, να μην με λες κ υπερβολική) που είδα στην Κηφισιά, το Χαλάνδρι, το Mall και ενίοτε στην Αθήνα φορούσε με τους 17 βαθμούς που προαναφέρθηκαν (!!) μποτίτσες UGG και κρατούσε μία Louis Vuitton στα χεράκια της. Αν ένα από τα δύο δεν είναι μαϊμού, τότε απλώς ΑΠΟΡΩ ΠΟΥ τα βρίσκουν τα λεφτά κ δεν το σχολιάζω περαιτέρω..
> Η φοβερή αγορά που έχουμε, κυρίως μακριά από τα μεγάλα εμπορικά! Να τα βλέπουν οι Ζουριχέζοι και να θέλουν να τα αγοράσουν ΟΛΑ
> Το κατάστημα με τσάντες και αξεσουάρ Axel στο Χαλάνδρι. Να πας κι εκεί, φοβερές οι τσαντούλες του πραγματικά!
> Η πλατεία της Ν.Σμύρνης! Μην το γελάς, παιδί των ΠΒΠ γαρ, δεν είχε τύχει ποτέ να φτάσει η χάρη μου ως εκεί για να πιεί καφέ! Πολύ ωραία γειτονιά, ζωντανή, με κόσμο μπόλικο! Μπράβο, μπράβο!
> Η επιστροφή από τη Ν.Σμύρνη μέχρι τον Αγ.Στέφανο με συγκοινωνία! ναι ναι, καλά το άκουσες! Ξεκινήσαμε κατά τις 10 παρά από την 1η, για να φτάσουμε κατά τις 11 και κάτι στον 2ο! Με τραμ, μετρό, στάση για σαντουιτσάκι από τα Έβερεστ της Πανόρμου, λεωφορείο Β7 μέχρι Ερυθραία, και στο τέλος ταξάκι! Να σημειωθεί ότι για το 1ο σκέλος (μέχρι την Ερυθραία ντε!) πληρώσαμε ΜΟΝΟ 1 ευρώ έκαστος εισιτήριο? Απίστευτο..!!!!
> Το αγαπημένο μας καφέ Άνεμα στην Άνοιξη! Πήγαμε, και ξαναπήγαμε, και ξαναπήγαμε! Και πολύ μας αρέσει και ο Ελληνικός Φρέντο που σερβίρουν, καλή μαγκιά :)
> Χμμ..τι άλλο ξέχασα? Α ναι, τη βόλτα κάτω από την Ακρόπολη.. ΟΛΑ τα λεφτά, χρόνια τώρα! Παρέα με τον φούλη μου, να τριγυρνάμε στα στενά και στους πεζόδρομους, και να συζητάμε για ό,τι μας κατεβαίνει στο κεφάλι! Πού και πού σταματάγαμε να βγάλουμε και καμιά φωτογραφία, να κάνουμε και το sightseeing μας! τι ωραία! Φούλη, την επόμενη φορά θα πάμε μαζί με την Φουλίτσα στο μουσείο, ακούτε?? Άντε, ανυπομονώ!!!

Και τώρα που σου έδειξα την Αθήνα μέσα από τα ξενιτεμένα μάτια μου, λέω να πάω να κάνω καμιά δουλειά, μπας και τελειώσει κι αυτή η μέρα, και πάω σπίτι να αρχίσω τη δίαιτα! Σαλάτα, σούπα και άλλα πολλά στο μενού της εβδομάδας, έτσι για να κάνουμε την αποτοξίνωσή μας! Μη μας βρει το 2011 χοντρούς, και μας πάει έτσι η χρονιά, απαπά δε θέλουμε :)

Πολλά φιλιά, και ακόμη περισσότερα ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ σε όλους εκείνους που αγαπώ, και κάνανε τα φετινά Χριστούγεννα για μια ακόμη φορά ξεχωριστά :)
Καλό σας απογευματάκι, και φροντίστε να χαρείτε την τελευταία βδομάδα του έτους!! :)

Σμουτς,
Τ.

2010 Στιγμές...

Μια ακόμη χρονιά πλησιάζει απειλητικά στο τέλος της, και μαζί της αυτή η ανάγκη να κοιτάξεις πίσω, και να ρίξεις μια αθροιστική ματιά σε όσα πέρασαν..
Έχω ξεκινήσει ήδη 3 "flashbacking" ποστάκια, και τα τρία όμως έμειναν στη μέση. Δεν ξέρω τι να γράψω..πώς να χαρακτηρίσω τη χρονιά που πέρασε.

Καλή? Κακή ? Κουραστική ? Αδιάφορη ? Ανατρεπτική ? Απρόβλεπτη ?

3 Κ, και 3 Α :) Τυχαίο? Δε νομίζω!

Μια χρονιά γεμάτη, αν μη τι άλλο!
Γεμάτη από συναισθήματα, εικόνες, και πάνω απ'όλα, ΣΤΙΓΜΕΣ!



Έτσι, εκεί που τα λόγια δεν βρίσκουν τον δρόμο τους από το μυαλό στο πληκτρολόγιο, αφήνουμε τη μουσική να μιλήσει και να μας ταξιδέψει με τη μελωδία της, και την καταπληκτική φωνή του Αντωνάκη :)

Δεν σου εύχομαι ακόμη καλή χρονιά, έχουμε ακόμη 2 φουλ βδομάδες μέχρι το τέλος τουτηνής!
Bis dann.. ;)

Όταν πάντα κάτι σου λείπει...

Σε λίγες μέρες κατεβαίνω Ελλάδα για τις Χριστουγεννιάτικες διακοπές. Ανυπομονώ να δω τους δικούς μου, τους φίλους μου, την πόλη μου. Μια βόλτα στην Ερμού, ένα καφεδάκι στην παραλιακή, ακόμη κ τώρα που ο καιρός δεν είναι ιδανικός, ένα μεζεδοπωλείο με φίλους καλούς. Να φτιάξουμε δίπλες με την φουλίτσα μου, να χαζέψουμε τηλεόραση με τον φούλη μου, να κάνουμε βόλτες με το μπουρμπουλάκι, να δω τη φιλενάδα μου τη Βασούλα ΝΑ ΠΑΝΤΡΕΥΕΤΑΙ..Να πάρω αγκαλιά την γλυκιά μου βαφτιστήρα, να χαζολογήσω με τις φιλενάδες μου, να κάνω ΟΛΑ ΑΥΤΑ που δεν μπορώ να κάνω όταν είμαι μακριά τους..
Ως εδώ, όλα καλά!

Τι γίνεται όμως, όταν τα συναισθήματα μπλέκονται? Όταν η ανυπομονησία να γυρίσω πίσω μπουρδουκλώνεται με μία γλυκιά μελαγχολία? Θα μου λείψουν όσοι είναι εδώ, φίλοι που έχουν γίνει "my family abroad", άνθρωποι με τους οποίους θα ήθελα να μοιραστώ τις γιορτές, να φάμε, να πιούμε και να γελάσουμε παρέα..Θα ήθελα να μπορούσα να τα έχω όλα - πλεονέκτρα, θα με πεις τώρα, και δε θα έχεις κι άδικο! Αλλά δε φταίω, είναι αυτό το σφήξιμο στην καρδιά, αυτό που ξέρεις ότι δεν είσαι ποτέ πλήρης..

Το περασμένο ΣΚ στην Αλσατία συζητήσαμε πάρα πολύ με τα φιλαράκια μας για το θέμα "εξωτερικό"..Αν νομίζεις ότι βρισκόμαστε στο εξωτερικό, και το μόνο που κάνουμε είναι να περνάμε καλά, να κάνουμε εκδρομές και να βγάζουμε λεφτά με το τσουβάλι, σε γελάσανε! Διότι κάθε λίγο συζητάμε για σένα, για σένα που έχουμε αφήσει πίσω, για εσένα που μας λείπεις, και για το όνειρο που έχουμε μια μέρα να αλλάξει η κατάσταση, για να είμαστε και πάλι κοντά σου. Δεν το παίζω μελό, δεν περιμένω να με καταλάβεις, ούτε να μου δώσεις δίκιο. Απλώς σου λέω ότι εδώ δεν είναι "ο παράδεισος" που φαντάζεσαι.. Κι ότι για να πετύχουμε κάτι καλύτερο, αυτό που η φύση μας επιτάσσει, θυσιάζουμε πράγματα που για σένα είναι δεδομένα.. Είτε αυτό λέγεται οικογένεια, φίλοι, ήλιος, θάλασσα ή απλώς πατρίδα.

Κλείνω τα ματάκια μου, και κάνω μια ευχή :)



Aς μην μείνει "just a dream"...

Το πρώτο χιόνι του χειμώνα...

Είναι αυτό που σε κάνει να αισθάνεσαι και πάλι παιδί! Να γίνεσαι ξανά 8 χρονών, και να θέλεις να πεταχτείς έξω από το ζεστό σπίτι (γραφείο στην προκειμένη περίπτωση), να ανοίξεις το στόμα σου για να πέσουν μερικές χιονονυφάδες μέσα, να γεμίσει το σκουφάκι σου με χιόνι, και να στριφογυρίσεις από τη χαρα σου, καθώς το χιόνι πέφτει τριγύρω πυκνό!

Το πρώτο χιόνι του χειμώνα, προτού προσγειωθεί στις σκεπές και στα δέντρα, χαϊδεύει απαλά την καρδιά σου, την γαργαλάει, και σου προκαλεί μία ευφορία και ανυπομονησία! Τρέχεις στο παράθυρο, και φωνάζεις όλο ενθουσιασμό "ΧΙΟΝΙΖΕΙΙΙΙ", και ένα τεράστιο χαμόγελο ζωγραφίζεται στο πρόσωπό σου :) μετά από σένα τρέχουν και οι υπόλοιποι δίπλα σου, κολλάνε τις φατσούλες τους στο τζάμι και μαγεύονται :) Κάτι τόσο απλό, παγωμένο νεράκι, κι όμως τόσο ιδιαίτερο :)

Πρώτο χιόνι, σήμερα, 24 Νοέμβρη :)
ΚΑΛΟ ΧΕΙΜΩΝΑ νάχουμε!!!

Παρασκευή πρωί, τρα λα λα λα λα λααααα....

Καλημέρα κόσμε :)
Τι μου κάνεις,καλά? Παρασκευούλα έφτασε και πάλι, και ο ήλιος ΛΑΜΠΕΙ! 19 Νοέμβρη, και ο ήλιος ΑΚΟΜΗ λάμπει στη Ζυριχούλα..Κάτι δεν πάει καλά μου φαίνεται φέτος!Μας καλοπιάνει ο καιρός, και προβλέπω να μας τσακίζει αργότερα ο χειμώνας, εκεί που δεν τον περιμένουμε!
Στο άι-φον μου παίζει ένα πολύ μελωδικό κομματάκι της Rihanna, το "Russian Roulette"..το έχεις ακούσει?
Για πάτα ένα πλέη εδώ παρακάτω, να απολαύσεις :)



Τι λέγαμε λοιπόν? Α ναι, για τον καιρό, την Παρασκευή, και το γεγονός ότι αύριο έρχεται το αγαπημένο μου αδερφάκι!!! Θα μείνει εδώ μια βδομαδούλα, και θα την ΧΑΡΩ πολύ πολύ!Μακάρι να μπορούσα να την φέρω μόνιμα εδώ κοντά μου, πόσο πιο ωραία θα ήτανε τα πράγματα..
Με τα πολλά έχει αρχίσει και η αντίστροφη μέτρηση για τα Χριστούγεννα, και μπαίνουμε στο ανάλογο μουντ! Τα καταστήματα έχουν αρχίσει να κοκκινοχρυσαφίζουν, και κάτι μου λέει ότι πολύ σύντομα τα πανέμορφα Χριστουγεννιάτικα φωτάκια της Bahnhofstrasse θα λάμψουν, και θα γεμίσουν τα όνειρά μας με αστεράκια :)

Ααααχ, ΑΓΑΠΩ τα Χριστούγεννα, με κάνουν να αισθάνομαι πάλι παιδάκι! :)
Μαζι με τα Χριστούγεννα, αγαπώ και την Σαντορινούλα μου βέβαια..πού τη θυμήθηκα πάλι,ε? Εμ, πήρα κι εγώ το ακόλουθο λινκ, και ξετρελλάθηκα :
http://www.fullscreen360.com/greece-oia.html
Για ρίξε μια ματιά, να δεις γιατί είναι μοναδική η άτιμη :)

Περνάει η ώρα, κι εγώ πρέπει να επιστρέψω στη δουλειά..οπότε σας φιλώ, σας εύχομαι να έχετε ένα απίθανο ΣΚ, και να το διασκεδάσετε όσο περισσότερο μπορείτε!!! :)
Cheeeeerio
G. :)