Starbucks @ Thalwil - 6 months later..

Ήταν τέλη Μαρτίου, γύρω στις 21 νομίζω, και είχα μόλις έρθει στην Ελβετία. Αν δεν κάνω λάθος, ήταν Κυριακή του Πάσχα, του Καθολικού Πάσχα, και καθόμασταν σε αυτόν ακριβώς τον καναπέ. Ο Πίκος μου, χάζευε κλασσικά στο φέησμπουκ, την ίδια ώρα που εγώ, με το μικρό μου Ασουσάκι αγκαλιά, έψαχνα σπιτάκια στην πόλη. Ψάχνοντας φανατικά σε όλα τα ίντερνετ σάητς της περιοχής, χαζεύαμε για να βρούμε το μελλοντικό μας πικοσπιτάκι.
Το άγνωστο, μπροστά μας. Κι εμείς ενθουσιασμένοι, πανέτοιμοι να το κυνηγήσουμε.
Είχαμε βρεθεί στο Ταλβίλ, για να δούμε την περιοχή. Είχαμε βρει ένα υποψήφιο σπιτάκι, και ανυπομονούσαμε να δούμε πώς ήταν το περιβάλλον εδώ.

6 μήνες μετά, το σπίτι στο Ταλβίλ δεν το επιλέξαμε τελικά. Ξαναήρθαμε όμως εδώ, στην ίδια γειτονιά, για να πιούμε το καφεδάκι μας με θέα την υπέροχη λίμνη. Τα δέντρα έχουν αρχίσει να υποδέχονται το χειμώνα, ζωγραφίζοντας τα φύλλα τους με τα πιο έντονα χρώματα. Ο καιρός έχει παγώσει, και στη λίμνη τα βαρκάκια έχουν ρίξει καλά καλά τις άγκυρές τους στο λιμάνι, αποχαιρετώντας τις καλοκαιρινές βόλτες. Και μόνος σύμμαχός μας, ο ήλιος. Που και σήμερα μας τίμησε με τη λαμπερή παρέα του, και μας κάνει να χαμογελάμε πλατιά, κι ας μπαίνει σιγά σιγά ο χειμώνας. Λέτε να έπιασε το κόλπο με το σύντομο ταξίδι στην Ελλάδα, και να τον κλέψαμε για λίγο από εκεί???? Καλάαα θα ήταν!! Πάντως μέχρι στιγμής, μας έχει βγάλει ασπροπρόσωπους!!!

Περνάγαμε σήμερα με το αμαξάκι από το "χωριό" μας, όπως λέμε την περιοχή όπου μένουμε, και γυρνάει ο Πίκος και μου λέει.."Έχεις συνειδητοποιήσει ότι ΖΟΥΜΕ τώρα εδώ?Διότι εγώ εξακολουθώ να αισθάνομαι σαν να βρίσκομαι σε διακοπές!!".. Κι εγώ, το ίδιο. Διακοπές διαρκείας, έχετε τίποτα καλύτερο να μου προτείνετε??
Και ο χρόνος περνάει, κι εμείς είμαστε ακόμα εδώ, και χαμογελάμε με την καρδιά μας!!!

Αυτές τις μέρες φιλοξενούμε και τη φίλη μας την Ε., και περνάμε τέλεια. Χτες πεταχτήκαμε μέχρι τη Βέρνη, υπέροχη πόλη!!! Ευκαιρία ήταν, μιας και είχαμε κόσμο, να κάνουμε καμιά εκδρομούλα!Σήμερα πήγαμε σε ένα παιδικό πάρτυ. Η Κίρτι, μία συνάδελφος μου από την Ινδία, είχε το πάρτυ των πρώτων γενεθλίων της κορούλας της. Ήταν υπέροχο να βλέπεις έναν ολόκληρο, διαφορετικό και μακρινό πολιτισμό να ξετυλίγεται μπροστά σου. Οι Ινδές, ντυμένες με υπέροχα πολύχρωμα φορέματα. Τραγούδησαν οι περισσότεροι, μιας κ ο άντρας της Κίρτι τριγυρνούσε στα τραπέζια με ένα μικρόφωνο και ζητούσε από τον κόσμο να τραγουδήσει το κατιτίς του. Ήρθε και σε εμένα και τον Πίκο. Κοιταχτήκαμε. "Θα μας τραγουδήσετε κάτι ελληνικόοοο?" μας ρωτάνε. Πήραμε το μικρόφωνο και τους τραγουδήσαμε, τί άλλο, το γνωστό "Να ζήσεις Μέγκκα και χρόνια πολλά, μεγάλη να γίνεις με άσπρα μαλλιά". Γνωστή, δοκιμασμένη λύση :)

Τώρα ετοιμαζόμαστε να κατηφορίσουμε και πάλι προς τη Ζυρίχη, να πάμε μια κυριακάτικη βόλτα στην πόλη με τα κορίτσια!!!!
Άντε, σε άλλο ένα 6άμηνο, ραντεβού και πάλι εδώ. Για ένα νέο απντέητ, και πολλά πολλά χειμωνιάτικα νέα!

Φιλάκια!!!