Ζήσε τη στιγμή (ή αλλιώς, άδραξε τη μέρα...!)

Στιγμιότυπο, από τη νέα διαφημιστική καμπάνια της Vodafone :
Θα το κολλήσω στο τουτού μου, μπας και πάψω να έχω τη φάτσα του τύπου στο κίτρινο αμαξάκι, κάθε φορά που είμαι κολλημένη με τις ώρες στην Κηφισίας, στην Εθνική Οδό, στην Αττική...!:-)

Υ.Γ. Έχω να δηλώσω ότι είχα σκεφτεί το νέο σλόγκαν της εταιρείας μου, πολύυυυ πριν τους έρθει η έμπνευση...
Να ζητήσω τα πνευματικά μου δικαιώματααααααααααααααα!?!?!?

Ένα τέταρτο του αιώνα....

Ετών 25. Πριν από 25 χρονάκια και κάτι ωρίτσες, έσκασα μύτη. Με βάρος 4.100, 54 εκατοστά ύψος και...2 μπουκάλια γάλα από την πρώτη μέρα, έδειξα από την πρώτη στιγμή ότι δε θα ήμουν ένα κλασσικό παιδάκι...
Σήμερα, 25 χρόνια μετά, έχω να θυμάμαι ένα σωρό μοναδικές στιγμές. Σχολείο, Πανεπιστήμιο, Φίλους, Ταξίδια, τη Γερμανία, Αγάπες και Χωρισμούς, Έρωτες και Όνειρα..Πόσοι άνθρωποι έχουν περάσει από τη ζωή μου, στα 25 αυτά χρόνια?!..Αμέτρητοι. Άλλοι πέρασαν, κι άφησαν το σημάδι τους..Άλλοι έμειναν, κι άλλοι έφυγαν..
Σήμερα, 25 του Φλεβάρη, κλείνω τα 25..Είμαι "ένα τέταρτο του αιώνα" σε ηλικία, όπως μου είπε κι ο μπαμπάκας μου!
Μμμμμ, δεν είναι κακό!:-) Αν και στο εξής θα είμαι πιο κοντά στα τριάντα παρά στα είκοσι, δηλώνω πολύ χαρούμενη. Κοιτάω πίσω, και βλέπω 25 χρόνια γεμάτα, με υγεία, με χαρές, με αγάπη, με προσπάθεια, με εξελίξεις...
25 χρόνια, που πήραν τη μικρή Γεωργίτσα, και την έκαναν τη Τζοπιτούλα (ή Πίκα) που ξέρετε σήμερα!:-)

Κερνάω τουρτίτσα απόψε, όσοι πιστοί, προσέλθετε!!!!Να με χαίρεστεεεεεεεεεε!

Εκεί ψηλά, εκεί ψηλά στον ουρανό...

...Για κοίτα καλύτερα..Τί βλέπεις εκεί πάνω? Αετούλης είναι? Ω ναιιιι, κοίτα πόσο ψηλά έχει φτάσει...
Θυμάσαι, που τον φτιάχναμε, και αναρωτιόμασταν αν θα κατάφερνε ποτέ να απογειωθεί, χωρίς να σκιστεί? Που γράφαμε περήφανοι όλοι τα ονόματά μας πάνω στο χαρτάκι του, και του κολλούσαμε χαρτάκια,αστεράκια, ανθρωπάκια και καρδούλες? (κι ας γκρίνιαζε ο Γιώργος ότι θα μπατάρει ο αετούλης..)
Το αποτέλεσμα? Ένα χαρωπό ανθρωπάκι, με...μεγάλη γλώσσα! :-Ρ

Ναι ναι, πέταξε, και μας έβγαλε ασπροπρόσωπους. Έβαλε τη σφραγίδα του σε ένα υπέροχο 3ήμερο, με φίλους, κέφι, χαλβά, καρναβάλι, και...ναυάγια :-D :-D :-D
Και του χρόνου, ακόμη πιο ψηλά...!!!!!
Υ.Γ Thank you για όλα ξαδερφούλαααα!:-) Θα σου ξανάρθουμε!

Σε θέλω εδώ..

Σε θέλω εδώ για να μπορώ
όλα όσα ζω να΄ναι δικά μου
να΄σαι πληγή απ΄την πληγή
να΄σαι χαρά απ΄τη χαρά μου
να΄σαι εδώ γιατί η ζωή
με ένα σώμα δεν αρκεί
σε θέλω εδώ για να υπάρχω

Σε θέλω εδώ για να μπορώ
να΄χω έναν άνθρωπο δικό μου
με τη σιωπή να του μιλώ
όπως μιλάω στον εαυτό μου
και να μοιράζομαι στα δυο
τ΄άστρα το χρώμα το λεπτό
ότι κι αν γίνει καρδιά μου
εσύ να΄σαι εδώ

Να μπορώ να σ΄αγαπήσω
να μπορώ να σε μισήσω
με το βλέμμα να σου δείξω
χωρίς να μιλήσω
τί θέλω να πω

Σε θέλω εδώ να σε κοιτώ
να σε ξυπνώ να σε κοιμίζω
σε θέλω εδώ για να μπορώ
κάτι από αγάπη να θυμίζω
να΄σαι εδώ γιατί η ζωή
με ένα σώμα δεν αρκεί
ότι κι αν γίνει καρδιά μου
εσύ να΄σαι εδώ

Να μπορώ να σ΄αγαπήσω
να μπορώ να σε μισήσω
με το βλέμμα να σου δείξω
χωρίς να μιλήσω
τί νιώθω

Σε θέλω εδώ γιατί η ζωή
με ένα σώμα δεν αρκεί
οτι κι αν γίνει σε θέλω
σε θέλω εδώ
σε θέλω εδώ

Eκτέλεση: Δήμητρα Γαλάνη & Γιώργος Καραδήμος
Γλυκύτατο, μελωδικότατο, αγαπησιάρικο...ακούστε το!
Και εν συνεχεία, αφιερώστε το...!
(Οι αφιερώσεις σας θα εμφανιστούν παρακάτω :)

ΑΦΙΕΡΩΣΕΙΣ

• Πίκα : Στον Πίκο μου,με όλη μου την αγάπη "..να΄σαι εδώ γιατί η ζωή με ένα σώμα δεν αρκεί"
• Πίκος: Ακόμα ένα τραγουδάκι μας..."οτι κι αν γίνει σε θέλω...σε θέλω εδώ"
• Vasiliki: [...] ..οπότε θα το αφιερώσω στο γλυκύτατο Ρουβά για να είμαι σίγουρη πως δε θα το μετανιώσω ;)

14 του Φλεβάρη του 2007

Μία (ακόμη) ανάλυση για τη μέρα τούτη...

Εδώ και χρόνια, ρομαντική ψυχούλα ούσα, πιστεύω στη γιορτή του Αγ.Βαλεντίνου. Ξέρετε, λουλουδάκια, σοκολατάκια, καρδούλες, και ένα γενικότερο κλίμα χαράς κι αγάπης..
Φέτος, γιορτάζω τη γιορτή αυτή λίγο διαφορετικά.
Αφορμή, μία πολύ σοφή κουβέντα, που είπε ο "κουνιάδος" μου στο αδερφάκι μου..
Όταν εκείνη τον ρώτησε κάτι του στύλ "Είμαι η Βαλεντίνα σου?", εκείνος σωστά απάντησε ότι "Οχι, Βαλεντίνα είναι ένα όνομα..Εσύ δεν είσαι η Βαλεντίνα, είσαι η Μ... μου", όπου Μ.. προφανώς το ονοματάκι της πικοαδερφούλας!"..και είσαι η Μ.. μου κάθε μέρα, όχι μόνο στις 14 του Φλεβάρη του 2007.."

Η μέρα του Αγίου Βαλεντίνου είναι απλά μιά ευκαιρία, για αυτούς που αγαπιούνται πραγματικά : Μια μέρα για να αθροίσουν όλες εκείνες τις 14ες μέρες των Φλεβάρηδων που τους έχουν βρει μαζί, αγαπημένους..

Ο Άγιος Βαλεντίνος, ή Άγιος Υάκινθος ή όπως αλλιώς ονομάζεται, μας δίνει απλά την αφορμή για να γράψουμε πάνω σε μία Lacta, γλυκά πικολογάκια..
Να βάλουμε τα κόκκινα τριαντάφυλλα πάνω στο γραφείο στη δουλειά, και να μοιραστούμε, μαζί, τα σοκολατάκια μας.. :-)

Εγώ λοιπόν σήμερα, δηλώνω ότι γιορτάζω!
Τον Saint Pikontine, ή αλλιώς τον Άγιο Πικαπίκο! :-)Διότι όποιος αγαπάει, γιορτάζει αυτή τη μέρα, και κάααααααθε μέρα, με το δικό του μοναδικό τρόπο!

Σαν τα παλιά τα χρόνια...

Αυτό το Σάββατο,θυμήθηκα τα νιάτα μου.Σερπαντίνες, μπαλόνια, αποκριάτικα τραγούδια, χορός, καραόκε ("Πώωως, μου κάνει πλάκα ο Θεόοοοος...") , μάσκες και αξέχαστες φορεσιές...
Σας ευχαριστώ όλους, περάσαμε υπέροχα!

Επειδή δε θέλω να...εκθέσω όλο τον κόσμο, ακολουθεί μία αποκλειστική φωτογραφία δύο "γνωστών αγνώστων", ο ένας εκ της Καραϊβικής και ο άλλος εκ της μακρινής Σαουδικής Αραβίας,οι οποίοι κονταροχτυπήθηκαν για χάρη μας...!

Savyyyyyy?

Προσπάθησε και ένα ξεπουπουλιασμένο κοτόπουλο να τα βάλει με τον μεγάλο Jack Sparrow, αλλά...

Α, να και ένας άλλος φίλος από τη Σαουδική Αραβία..!

Και του χρόνου παιδιά!!!!