Η ζωή στα 29..

Χτες, είχα άδεια! Οφφ παιδί μου, Out of Office Auto-Reply και όλα τα σχετικά! Ήμουν σπιτάκι (στο παλιό, μην μπερδεύεσαι), και τακτοποιούσα κούτες, πράγματα, μάζευα, και πού και πού χάζευα λίγο στο φέησμπουκ!
Ξαφνικά, έπεσα πάνω σε ένα ωραίο τραγουδάκι, αυτό!



Το ερωτεύτηκα! Ξετρελλάθηκα, το άκουγα ξανά και ξανά και ξανά.. Χάζευα τις σκηνές από τις όμορφες γειτονιές της Αθηνούλας, λίγο σαν παλιά ελληνική ταινία μου έκανε το κλιπάκι :) :)
Και βλέποντας εκεί,στο τέλος του βιντεοκλιπ την όμορφη σκηνή με τον Μουζουράκη και τη Σολωμού να χορεύουν ερωτευμένοι και χαρούμενοι, σαν να μπήκα στη θέση τους, εγώ και ο Πίκος μου μαζί, και χαμογέλασα πλατιά!:)

Πολλές οι κούτες, πολλά τα τάσκ, πολλά και τα ριπήτ του τραγουδιού! Ναι ναι, έμαθα απέξω όλους τους στίχους!
Και μετά? Ανακάλυψα ότι όχι, το τραγούδι δεν είναι ορίτζιναλ! Είναι διασκευή του Ιταλικού "Baciami ancora" του Jovanotti!Να πάρε αν δε με πιστεύεις :



Ε, και επειδή ξέρεις ότι μια αγάπη για Ιταλούς τραγουδιστές σε "-οtti" την έχω, λατρεύω και τη γλώσσα, ε δεν άργησε να πατηθεί το κουμπάκι του ριπήτ και πάλι.

Και κάπως έτσι, αυτό το τραγούδι, με τις 2 διασκευές του, έγινε το τραγούδι της ημέρας! Και του Σαββατοκύριακου της μετακόμισης..Και της χρονιάς που θα ακολουθήσει! :)

Διότι αν φαντάζομαι κάπως το τελευταίο έτος της 3ης δεκαετίας της ζωής μου, τότε το φαντάζομαι όπως τα βιντεάκια που είδες παραπάνω(τί? ακόμα να πατήσεις το πλέη? Άντε καλέ άκου τα που σου λεω!!)..Μελωδικό, χαρούμενο, ξένοιαστο, αισιόδοξο, ταξιδιάρικο, και πάνω απ'όλα ΓΕΜΑΤΟ αγάπη!!!

Οι συνάδελφοι εδώ με ρωτήσανε ποιά είναι η ευχή μου για σήμερα. "Δικαιούσαι μια ευχή, είναι τα γενέθλιά σου!" μου είπανε..
Αυτή είναι η ευχούλα μου λοιπόν..

Μακάρι η χρονιά αυτή να είναι ξένοιαστη σαν μια βόλτα στη θάλασσα..
Ονειρεμένη, σαν το πιο ξεχωριστό ηλιοβασίλεμα..
Ζεστή, σαν τον ανοιξιάτικο ήλιο που σε χαϊδεύει με τις ακτίνες του μέσα από το παράθυρο..
Γλυκιά, σαν ένα (ή και δύο, ή μήπως τρία?) κομματάκια Lacta..
Μεθυστική, σαν ένα ποτήρι κατακόκκινο κρασί..
Χαρούμενη, σαν ταινία με χάπι έντ :)

Με ΟΛΟΥΣ εσάς που ΑΓΑΠΩ, δίπλα μου!!!!!!!

Και τέλος μελωδική, σαν τα 2 τραγούδια μου...

Baciami ancora…/ Φίλα με ακόμα..
Βaciami ancora…/ Φίλα με ακόμα..

Voglio stare con te/ Θέλω νά'μαι μαζί σου
inseguire con te/ να κυνηγάω μαζί σου
tutte le onde del nostro destino./ τα κύματα όλα της μοίρας

ΝΑ ΜΕ ΧΑΙΡΕΣΤΕ!!!!!!!!!!!!!!! :) :) :) :) :) :)

2 days to go :)

Μετράω ανάποδα, μετράς ανάποδα, μετράμε ανάποδα και να δω τι θα καταλάβουμε :) Καλέ, σε 2 μερούλες έχουμε αφίξεις, γενέθλια, τελευταία μέρα στο πικοσπιτάκι..
Σε 3 μερούλες δε? Μετακόμιση, νέο σπιτάκι, παρτάκι! Πώς να μην ανυπομονώ, μου λες? Ακούω και τραγουδάκια ευχάριστα και χαμογελαστά σαν αυτό που παίζει παρακάτω, και χαμογελάω ακόμη πιο πλατιά!



Μπορεί το περασμένο ΣΚ να μας αποτελείωσε, το σπίτι να μοιάζει βομβαρδισμένο, και οι αντοχές μας να φτάνουν στα όριά τους, αλλά εμείς χαμογελάμε, μαζεύουμε και τα τελευταία μας πραγματάκια, και ετοιμαζόμαστε να την κάνουμε για νέες γειτονιές! Και ο ήλιος που λάμπει δυνατά από το παράθυρό μου σήμερα, αυτό λέει :) Κουράγιο, φτάνει η μέρα! Και μετά, ποιός μας πιάνει!!

Από την άλλη, ξέρεις, θα μου λείψει το παλιό σπιτάκι! Τόσα ζήσαμε εδώ.. ήταν το πρώτο μας σπιτάκι στο εξωτερικό, η φωλίτσα όπου γυρνάγαμε εδώ και 3 σχεδόν χρόνια μετά από μία κουραστική μέρα στη δουλειά, αυτό που φιλοξένησε τοοοοόσους και τόσους φίλους και αγαπημένους, εκείνο που είχε το "Wall of Fame" του, ζωγραφισμένο με τα πιο γλυκά χρώματα..
Θα τα πάρουμε όμως όλα μαζί μας, τις αναμνήσεις, τις στιγμές, τις εικόνες, και..τα Πόστ-ιτ στον τοίχο του δωματίου "Πανδοχείο τα Πικάκια"..
Διότι μπορεί να αφήνουμε αυτό το γλυκό σπιτάκι, αλλά όσα ζήσαμε σε αυτό δεν θα τα ξεχάσουμε ποτέ, θα είναι πάντα μέσα μας..
Και μην ανησυχείς ε, στο νέο σπίτι θα υπάρχει ένα νέο δωμάτιο, αφιερωμένο σε σένα, τον αγαπημένο μας επισκέπτη :) Και θα φτιάξουμε ένα όμορφο Wall of Fame κι εκεί, κι ελπίζουμε να μας ξανατιμήσετε, και να μας χαρίσετε και πάλι ξεχωριστές αναμνήσεις :)

"It was amazing,ξust the way it was" αυτό το σπιτάκι :) Μακάρι και το νέο να είναι καλότυχο, και να μας χαρίσει όμορφες στιγμές, μέχρι να βρούμε κι εμείς το δρόμο μας για πίσω:)

Μετρώ ανάποδα λοιπόν, και δε βλέπω την ώρα να σπρώξω το χρόνο, και να βρεθώ στο απόγευμα της Παρασκευής..εκεί, γύρω στις 19:10, στον ελβετικό Ελ Βενιζέλ.. ;)

Έλα τραγούδα μαζί μου, να κλείσουμεεεεεε...

"and when you smiiiiile..the whole world stops and stares for a while..
cuz you're amaziiiiiing, just the way you aaaare"

CU SOON!!!!!!!!

1 βδομάδα και μια μέρα..

Λοιπόν, είπα φέτος ότι θα ξεκινήσει η χρονιά με τακτικές επισκέψεις μου εδώ, να γράφω και κανένα ποστάκι, τώρα που έχουμε και την αντίστροφη μέτρηση για τόσα ωραία γεγονότα..Αλλά, κάθε φορά έγραφα κάτι, δεν το τελείωνα ποτέ, και έμενε ντράφτ στο μπλογκάκι μου!
Ιδού λοιπόν, μαζεμένα, τα ντράφτ της Χρονιάς..


14.01.2011 - Βρε βρε καλώστοοο :)
-----------
Αγαπημένο μας 2011, καλώς ήρθες!
Εντάξει, έχεις έρθει εδώ και 14 μέρες, λεπτομέρειες, εγώ τώρα αποφάσισα να σε καλωσορίσω μέσω του επίσημου μπλογκ μου!Τώρα βρήκα χρόνο, για την ακρίβεια..

Αποχαιρετήσαμε το 2010 λοιπόν, και δώσαμε τη θέση του σε μία νέα, πολλά υποσχόμενη χρονιά! Πέσαμε με τα μούτρα στη δουλειά, και δεν προλάβαμε να κάνουμε μία αναδρομή βρε αδερφέ, ένα φλας μπακ που λεν και στο χωριό μου, και να σταματήσουμε για λίγο να ξαναθυμηθούμε εκείνες τις στιγμές που έκαναν τη χρονιά ξεχωριστή..

Νέοι φίλοι, νέα δουλειά στα χάι λάιτς!

24.01.2011 - It's a beauuuutiful Monday :)
-----------
Καλημέρα κόσμε :)
Τι μου κάνεις, καλά? Ξύπνησες καλά σήμερα Δευτέρα, ή σε έχει πάρει από κάτω η αρχή της βδομάδας? Εδώ, στους μείον πολλούς βαθμούς κελσίου, το κρύο δεν μας επιρρεάζει!Ακούμε χαρούμενα τραγουδάκια,κουνάμε το κεφάλι αριστερά/δεξιά, πίνουμε παγωμένο φραπεδάκι και χαζοχαιρόμαστε! Εγώ δηλαδή, δεν ξέρω για τους υπόλοιπους στο γραφείο. Λίγο νυσταγμένους τους βλέπω, λίγο μουντρούχους, καλέ χαμογελάστε!! :)

04.02.2011 - 3 βδομάδες του γκόου...
-----------
Παρασκευή σήμερα, 4 Φλεβάρη.. Κι εγώ ανυπομονώ όσο τίποτα άλλο να έρθει επιτέλους το Σάββατο, να ξυπνήσω, να φτιάξω μια τεράστια κούπα (κάντο σέηκερ καλύτερα!) καφέ, να μπω στο αμαξάκι και να πάω στο σπιτάκι μου :)
Στο αγαπημένο μου πίκοβιλ, στο μικρό χωριουδάκι λίγο έξω από τη Ζυριχούλα, εκείνο που σε 3 βδομάδες θα γίνει το νέο μας σπίτι, η νέα μας φωλίτσα!

Χαζοχαίρομαι κι εγώ, σαν μικρό παιδί. Με έχουν πάρει στο ψιλό και οι συνάδελφοι στη δουλειά - "Αν η Τ. έχει κακή διάθεση, αρκεί να της πεις τη λέξη Wohnung και σκάει ένα τεράστιο χαμόγελο" λένε! Τι να πεις, μάλλον καλά τα λένε! Και με τους ρυθμούς της δουλειάς, πάλι καλά να λες που υπάρχει και μία μαγική λέξη που μπορούνε να λένε τούτοι εδώ, για να σκάμε κανένα χαμόγελο!

Τραγουδάκι της ημέρας? το μελωδικότατο Forever του Γιανομιχάλη Μοντγκόμερυ :) άκου το, είναι ερωτεύσιμο..


Αυτά ήταν λοιπόν τα μισοτελειωμένα ποστάκια μου!Δε φταίω, ειλικρινά στο λέω!Ξεκινάω με διάθεση να αποτυπώσω τις αμπελοφιλοσοφίες μου, και στην πορεία με διακόπτουν, με εκνευρίζουν, με απασχολούν, και εντέλει με αποσυντονίζουν! This is called "Working", ξέρεις ε? Νάναι καλά αυτός ο κύριος Μπλόγκερ, που αποθηκεύει τις μισοδουλειές μου, κι έτσι μπορώ κι εγώ να τις δημοσιεύσω ;)

Με τα πολλά, σε κάθε ποστάκι, μαζί με τις σκέψεις με συντροφεύει και ένα τραγούδι! Στο ριπίτ! Σταθερά! Λες και δεν μπορώ να γράψω δίχως μουσική υπόκρουση ένα πράγμα.
Σημερινό "χαλί" στο ποστάκι μου? ΑΥΤΟ!



Όχι τυχαία!Ένα νέο ΗΟΜΕ μας περιμένει, ένα νέο ΗΟΜΕ δημιουργείται, ένας νέος κόσμος μας ανοίγει την πόρτα του, κι εμείς πιασμένοι χέρι χέρι, ετοιμαζόμαστε να την περάσουμε!
Σε μια βδομάδα, και μια μέρα!

Μαζί μας, εκείνη τη μεγάλη μέρα? Η φαμίλια μου :) Τι άλλο να ζητήσει κανείς? Μια βδομάδα με μπουρμπουλάκι και πάρεντς, με πάρτυ στο παλιό σπίτι, με κούτες στο καινούριο, με βόλτες, δουλειές, μετακομίσεις, καθαριότητες, ψώνια, συμβόλαια, απ'όλα!

I'm coming home λέμε.. :))

Καλό μήναααα!!!!

Φλεβάρης!
Ο αγαπημένος :) Ο μήνας των ονείρων, των προσδοκιών, της τσικνοπέμπτης, του βαλεντίνου, των αποκριάτικων πάρτυ, των αλλαγών and last but not least, των γενεθλίων!! :)
Σε 24 μερούλες θα μπω στην τελευταία χρονιά της 3ης δεκαετίας της ζωής μου, ω Χριστέ μου!!!

Μέχρι τότε όμως, έχουμε μερούλες ακόμα.
Ξεκινάμε από σήμερα, 1η Φλεβάρη, και μετράμε ανάποδα..
Ανάποδα για να έρθουν οι δικοί μου, μαζί με το μπουρμπουλίνι μου!
Ανάποδα για να ξεκινήσουμε να πακετάρουμε..
Ανάποδα για να αφήσουμε το σπιτάκι που μας φιλοξένησε σχεδόν 3 χρόνια..
και κυρίως..
Ανάποδα για να πάμε στο νέο μας σπιτάκι!

Αααααααχ :)
Μέρα πρώτη : ΚΛΕΙΔΙΑ!
Σαν να μας φωνάζει αυτή η όμορφη χώρα..STAY!



I hear ya! Εντάξει, θα μείνουμε λίιιγο ακόμα.. :)