2 μέρες στο Καρπενήσι...

...είναι αρκετές για να σε πάνε μακριά, σε άλλο κόσμο. Εκεί όπου οι ρυθμοί ειναι εντελώς διαφορετικοί, όπου ανεβαίνοντας για το χιονοδρομικό τώρα που δεν έχει χιόνι βλέπεις μόνο κάτι κατσίκια γατζωμένα στα βράχια, και μετά τίποτα, κενό, ομίχλη. Στο Μεγάλο Χωριό όπου μείναμε, κάναμε μια βόλτα γύρω στις 8 το βραδάκι!Είχε βραδιάσει, και ακολουθούσαμε ένα μικρό μονοπάτι που είχε φωτάκια, να δούμε για πού έβγαζε.
Ξαφνικά τα φώτα τέλειωναν, και το μονοπάτι πήγαινε κατά το δάσος. Σαστήσαμε, σταματήσαμε, και αποφασίσαμε να γυρίσουμε πίσω. Για λίγα δευτερόλεπτα μόνο σταθήκαμε να κοιτάξουμε τριγύρω.ΗΣΥΧΙΑ. Η απόλυτη έννοια της ησυχίας, αυτή που νομίζεις ότι μπορεί να σε κουφάνει, από την απόλυτη ηρεμία της.

Γυρίσαμε πίσω.Μυρωδιά από τζάκι,και λουκάνικο στη σχάρα. Ένας παλιός φίλος που είχε σπίτι κάπου σ'ένα χωριό βουτηγμένο στα βουνά του καρπενησίου, μου είχε πει πως τα λουκάνικα του καρπενησίου ήταν ασύγκριτα. Πήραμε και για το σπίτι, να μας μείνει μία γεύση από το βουνό, τώρα που είμαστε πίσω στο ΠΟΛΥ μεγάλο χωριό!...

Άγρια ομορφιά στο Καρπενήσι, βουνό, πέτρα, ποτάμι, κι ένας μικρός δρόμος να περνάει ανάμεσα απ'όλα αυτά. Όπου κι αν κοίταζες, βουνά, χαράδρες, έλατα και πλατάνια. Και τα χρώματα στα δέντρα, αξέχαστα. Τώρα που ο χειμώνας πλησιάζει, μοιάζει να προσπαθεί να γλυκάνει τις φυλλωσιές, και τους χαρίζει ένα χρώμα πορτοκαλί, κόκκινο, μπορντό. Το πάζλ των χρωμάτων της φύσης ήταν μοναδικό.Και το νερό, να μας ακολουθεί πιστά στο δρόμο μας, δίπλα, ανάμεσα στα φαράγγια, πραγματοποιώντας ένα ατελείωτο ταξίδι, από τις πιο ψηλές βουνοκορφές, στις πιο απέραντες θάλασσες... Μοναστήρια χτισμένα μέσα σε χαράδρες, ιστορία αιώνων να ξετυλίγεται σε κάθε μικρό χωριό, και ο χρόνος να μοιάζει σα να'χει σταματήσει στα μέρη τούτα!

Αξέχαστα ήταν!Δυστυχώς όμως για λίγο, αλλά πάλι..πότε τα όμορφα κρατήσαν για πολύ?!?..