Ε λοιπόν, πολύ μ'αρέσει να μην επικρατεί ένα πήξιμο στο γραφείο, ένας πανικός, όπως συνήθως.Χτες, το τηλέφωνο βάρεσε μόλις ΜΙΑ φορά για μινι-χωσιματάκι, και δεν έλαβα απολύτως ΚΑΝΕΝΑ email για δουλειά. Σήμερα, το τηλέφωνο άρχισε δειλά δειλά να τραντάζεται πού και πού, χωρίς όμως καταστροφικές, για την υγεία, συνέπειες!
Έτσι, βρίσκω κι εγώ χρόνο να κάνω δύο από τα αγαπημένα μου πράγματα : Να ακούω μουσικούλα, και να γράφω σκεψούλες!
Χάζευα πριν λίγο τα Blogakia φίλων και φίλων των φίλων, και γνωστών των φίλων των φίλων, και συνειδητοποιούσα πόσο όμορφο είναι να μοιράζεσαι σκέψεις online.H φίλη μου η Κατερίνα (η X-filer) μου είπε τις προάλλες που βρεθήκαμε για εκείνα τα θανατηφόρα καλαμαράκια.. "Τί θα γίνει βρε μικρή, πάλι καλά που έχεις και το blog και μαθαίνω τα νέα σου". Έχει δίκιο..Σε αυτή τη πόλη, δε βρίσκουμε χρόνο ούτε για καφέ να πάμε.Φαντάσου να μέναμε και σε άλλες πόλεις..Εδώ της ξαδερφούλας τα νέα (δυό γραφεία πιο δίπλα) και τα διαβάζω από το Blogaki (Καλά, τα σχολιάζουμε μετά στην κουζίνα, αλλά λέμε τώρα :-))..
Λοιπόν, προτρέπω κι εγώ όλους τους φίλους μου να φτιάξουν κι εκείνοι το Blogaki τους, και να γράφουν το κατιτίς τους. Κούυυυλη, Φωτούυυυ...Εσείς που είστε και πιο μακριά! Κατερινάκι, Ζωήτσα, εσείς που είστε πιο κοντά...Ελάτε στο Blogόσφαιρά μας, και..θα κολλήσετε!
(Μόνο τον "γκριν" από τον 3ο δεν έχουμε καταφέρει ακόμα να τον πείσουμε να γράψει κατιτίς για τις μπουγάτσες του :-D )..
Πολλά φιλιά σε όλους σας, χαιρετίσματα σε όλα τα φιλαράκια μου που περνούν πού κ πού από δω!Χρόνια Πολλά, και να είστε όλοι καλά!:-D
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου