15-Αύγουστος στο Ελβετικό χωριό..

Υπάρχουν μερικές μέρες στο χρόνο, που απλά θέλεις να τις περνάς στην πατρίδα σου.Από τότε που ήμουν μικρή, κάθε καλοκαίρι, και συγκεκριμένα Δεκαπενταύγουστο, λείπαμε σε διακοπές στο εξωτερικό. Πότε στην Αγγλία, πότε στη Γερμανία, πότε στην Αυστρία, την Ελβετία, την Ολλανδία, την Αμερική, την Ισπανία κι ένα σωρό άλλες χώρες..Τις είχα μετρήσει κάποια στιγμή, και μου βγαίνανε γύρω στις 20..Χμμ, δεν είναι κι άσχημα,ε? Νά'ναι καλά οι δικοί μου, από μικρό με είχανε κοσμογυρισμένο.Εμ, μάλλον αυτοί μου βάλανε το μικρόβιο του ταξιδιώτη, και τώρα δεν μπορώ να παλουκωθώ σε ένα μέρος..
Τέλος πάντων, το θέμα μας είναι άλλο..Από τότε που ήμουν μικρή λοιπόν, δε νομίζω ότι είχα περάσει ποτέ μου Δεκαπενταύγουστο στην Ελλάδα. Οι γονείς μου ήταν λάτρεις των ταξιδιών στο εξωτερικό, κι έτσι μέχρι η μικρή Τζοπιτούλα να τελειώσει το σχολείο, γυρνούσε κάθε καλοκαίρι από τις διακοπές της με ένα σωρό ωραίες αναμνήσεις από τοπία, αλλά..κάτασπρη σαν το γάλα!
Μου έλειψε η θάλασσα,μου έλειψαν οι τοπικές παραδόσεις..Κι έτσι, από τη στιγμή που έγινα κι εγώ πλέον άνθρωπος, άρχισα να περνάω τα καλοκαίρια μου στην Ελλάδα. Τις περισσότερες φορές δε έκτοτε, ο Δεκαπενταύγουστος με πετύχαινε στην Αθήνα. Συνήθιζα να πηγαίνω πιο πριν και πιο μετά διακοπές, λίγο για να αποφύγω τον χαμό στα νησιά, αλλά κυρίως διότι μου άρεσε πολύυ η Αθήνα, όταν έμενε "μόνη" της, γυμνή από τα 4+ εκατομμύρια κόσμο που την καταβρόχθιζαν καθημερινά..

Έχετε κάνει βόλτα στο Σύνταγμα ανήμερα Δεκαπενταύγουστο? Στην Πλάκα μήπως? Έχετε περάσει με το αυτοκίνητο από την Κηφισίας, τη Σταδίου, την Αλεξάνδρας? Έχετε πάει για μπυρίτσα στο Θησείο, και να βρίσκετε τραπεζάκι σχεδόν σε όποιο μπαράκι κ καφετέρια θέλετε? Και έχετε ανέβει στα Αναφιώτικα, το βράχο εκείνο που στέκεται κάτω από την Ακρόπολη,να χαζέψετε την πόλη από ψηλά, τώρα που οι Μύριοι έχουν γυρίσει στα χωριά τους?
Ένα όνειρο..Η Αθήνα που θα ήθελε κάθε άνθρωπος να ζει, μία Αθήνα φιλική, με χρώμα, με ηρεμία. Αυτό κι αν της λείπει, η ηρεμία..Δεν εννοώ φυσικά ότι πρέπει να γίνει καμιά ξενέρωτη πόλη, αλλά βρε παιδιά, αυτό το άγχος και η τσαντίλα που σου δημιουργούνται όταν βρίσκεσαι κολλημένος με τις ώρες στην κίνηση, ε δεν παίζεται..

Με αυτά και με αυτά λοιπόν, φέτος περνάω και πάλι το Δεκαπενταύγουστο στο εξωτερικό. Και τί Δεκαπενταύγουστο να καταλάβεις στο εξωτερικό? Αμ, δεν καταλαβαίνεις που σου λέω! Εγώ λοιπόν σήμερα που είμαι στη Ζυρίχη (ω ναι, δεν είμαι πλέον στο Λίχτενσταιν!!Τί ποιό Λίχτενσταιν? Α ναι, σωστα, δε σε έχω ενημερώσει για το νέο μου πρότζεκτ..τέλος πάντων, θα σου τα γράψω αυτά σε επόμενο ποστάκι, πώς θα περάσει σήμερα αλλιώς η μέρα?), θα την κοπανήσω κανένα δίωρο από τη δουλειά, θα πάω μια βόλτα μέχρι την Ορθόδοξη Εκκλησία του Αγ.Δημητρίου εδώ στη Ζυρίχη, να δω κανέναν Έλληνα, καμιά Μαρία, κανένα Παναγιώτη βρε αδερφέ, και θα τους πω χρόοοονια πολλά!! Θα ανάψω και το κεράκι μου, και θα νιώσω λίγο περισσότερο "σαν στο σπίτι μου" που λένε!!!

Χρόνια Πολλά λοιπόν σε όλους, Χρόνια πολλά και στις Μαρίες, τους Παναγιώτηδες, τις Δέσποινες και πάει λέγοντας, και καλό Δεκαπενταύγουστο! Κι αν είστε από τους τυχερούς που η μέρα αυτή τους βρίσκει στο πανηγύρι του χωριού, φάτε κανένα κοψιδάκι και για μένα, ναι?

Πολλά φιλιά από τη βροχερή Ζυρίχη :)

Υ.Γ. ΠΟΥ θα βρίσκομαι σε μία βδομάδα, πουυυυ??Και πού σε μία βδομάδα και μία μέρα,εεεεεε????????????????????

Έρχομαιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιι!!!!!!!!!!!!!!!!!7 κι απόψε...