19 Σεπ 2008

Εικόνες, ιστορίες και μεσημεριανές περιπλανήσεις..

Παρασκευή, 19 Σεπτεμβρίου, του 2000 και 8!
Είμαι (πού αλλού) στο γραφείο μου στη Ζυρίχη και σήμερα, καθότι το απόγευμα πετάμε για τα πάτρια εδάφη, και είπα να την σκαπουλάρω από το Λίχτενστάην για σήμερα. Για να μη σας τρώει η απορία τί κάνω στο Λίχτενστάην, να σας πω ότι όχι, ΔΕΝ κάνω ξέπλυμα μαύρου χρήματος. χεχε..Εργάζομαι σε ένα 3μηνο έργο σε μία τράπεζα του μικρού αυτού "Πριγκηπάτου", κι έτσι πηγαινοέρχομαι εκεί σε καθημερινή βάση. Άστα, 110 χιλιόμετρα απόσταση στο πήγαινε, κι άλλα τόσα στο γύρνα.Ευτυχώς είναι εθνική οδός, και ο χρόνος κυλάει νεράκι!Φέραμε τώρα και το αμαξάκι του Πίκου μου να μας κάνει παρέα, και έτσι απολαμβάνουμε μαζί την απόσταση.
Να ξεκαθαρίσω ότι σαν το Λιονταράκι μου, άλλο αμάξι απλά ΔΕΝ υπάρχει..Εντάξει όμως, και το GTCάκι, καλόοοο είναι :P

Πω πω, συνειδητοποίησα πρόσφατα ότι τέλος του μήνα κλείνω 6 ΜΗΝΕΣ στη Ζυρίχη. Και ειλικρινά, δε μου φαίνονται..έχω την αίσθηση ότι πέρασαν 2, άντε 3..Κι όμως, χτυπήσαμε κιόλας εξάρα, με ένα σωρό νέες εμπειρίες, μοναδικές αναμνήσεις, καινούργιες εικόνες και συναισθήματα. Αν με ρωτήσεις αν 6 μήνες μετά έχω μετανιώσει κάτι από αυτά που έχουν συμβεί μέχρι σήμερα, αν θα ήθελα να αλλάξω κάτι, ή αν θα ήθελα να κάνω ένα μεγάλο UNDO και να γυρίσω πίσω,θα σου πω ένα τεράστιο ΟΧΙ!!!..
Όχι διότι οι τελευταίοι 6 μήνες ήταν τόσο γεμάτοι, τόσο μοναδικοί, που δεν θα μπορούσα ούτε να τους φανταστώ..
Όχι, διότι ανοίξαμε μία πόρτα, που πίσω της έκρυβε μία άλλη ζωή, μία άλλη καθημερινότητα, που άξιζε να δοκιμάσουμε..
Όχι, διότι το να ξυπνάω δίπλα του, να γυρνάω στο σπίτι μαζί του, και να μοιράζομαι τη ζωή μου μαζί του, είναι ο λόγος που με κάνει να χαμογελάω όοοολη την ώρα..

Μπορεί οι συνθήκες ζωής εδώ να είναι σε κάποια πράγματα διαφορετικές απ΄ότι ήταν στην Ελλάδα, μπορεί οι παρέες μας να είναι ακόμη μετρημένες και η καθημερινότητά μας πολύ έντονη, μπορεί να κουραζόμαστε λίγο παραπάνω..αλλά όταν για λίγο στεκόμαστε και βλέπουμε πού βρισκόμαστε, τί μοναδική εμπειρία ζούμε, και τί μας περιμένει ακόμα, χαμογελάμε πονηρά και σκεφτόμαστε "Βρε για δες, καλά τα καταφέρνουμε!"..

Όλα καλά λοιπόν...Περιμένουμε και φίλους τον επόμενο σου κού, μετά κι άλλους από Νοέμβρη, και χαζοχαιρόμαστε να σας ξεναγούμε στα μέρη μας, να μοιραζόμαστε μαζί σας, έστω και για λίγο, στιγμές από τη νέα μας ζωή!

Έβγαλε ήλιο..έναν ωραίο, λαμπερό, ζεστό ήλιο..Αυτόν τον ήλιο που φωτίζει την πόλη, και την κάνει να φαίνεται τόοοοοσο όμορφη.

Στον κεντρικό σταθμό της Ζυρίχης, από όπου παίρνω κάθε μέρα το τρενάκι για το Λίχτενστάην, βλέπω τα μεγάλα τρένα που έρχονται και φεύγουν, και νιώθω τόσο όμορφα..ξέρω ότι ανά πάσα στιγμή μπορώ να μπω σε ένα τρένο, και να δω κι άλλη μία πόλη, κι άλλο ένα βουνό, κι άλλο ένα χωριό..Μπορώ να ανοίξω τα φτερά μου και να πετάξω για όλη την Ευρώπη, να μπω στο αμαξάκι και να οδηγήσω μέχρι το Παρίσι, το Βερολίνο, το Άμστερνταμ ή τη Βαρκελώνη..

Και συνειδητοποιώ καμιά φορά ότι είναι αυτή η μοναδική θάλασσα της Ελλάδας, αυτή που της δίνει το καταπληκτικό χρώμα της ελευθερίας και της ξενοιασιάς, που την ίδια ώρα την κρατάει παγιδευμένη..Διότι για να ανακαλύψεις την Ευρώπη, να ταξιδέψεις σε άλλα μέρη, να γνωρίσεις κουλτούρες και να ανοίξει λίγο το μυαλό σου, πρέπει να μπεις σε ένα αεροπλάνο..κι αυτό είναι που κράτησε πολλούς Έλληνες μακριά από τα ταξίδια.Εδώ, μπαίνεις στο αμάξι σου, και σε 4 ώρες είσαι στη Βενετία..Σε άλλες 4 στο Μόναχο, στην Κροατία, στη Γαλλία, τη Γερμανία..κι αυτό, σου ανοίγει άλλους ορίζοντες! Γι'αυτό μη διστάζετε ποτέ να κυνηγάτε ένα ταξίδι στο εξωτερικό. Δεν μπορείτε να φανταστείτε πόσο μπορεί να σας αλλάξει, να σας ανοίξει το μυαλό, να σας λογικέψει, και τελικά να σας κάνει να αγαπήσετε ακόμη περισσότερο τα καλά της χώρας μας.. Αφήστε, που ίσως έτσι να μπορέσουμε να διορθώσουμε και μερικά από τα στραβά της :)

Επιστροφή στη δουλειά τώρα, και μετά αναχώρηση για Αθήνα. Έμαθα θα βρέχει εκεί όλο το 3ήμερο που θα είμαστε κάτω..Εμ, είπαμε, φέρνουμε τον Ελβετικό καιρό, να σας τον αφήσουμε για λίγο (να γεμίσει κ καμιά λιμνούλα με νερό), και θα δανειστούμε για λίγο τον ήλιο σας!
Κι αν κρίνω από αυτό που βλέπω αυτή τη στιγμή έξω από το παραθύρι μου, κι αυτό που βλέπετε κι εσείς, μάλλον η συμφωνία έπιασε.. :P

Grüezi Mitenannnnd :):):)

Δεν υπάρχουν σχόλια: