Η χώρα μου στα πρωτοσέλιδα..

Σήμερα πηγαίνοντας για τη δουλειά, πήρα την 20minuten, την "City Press" ας πούμε της Ελβετίας. Κάθε μέρα περνάω από το ειδικό κουτάκι της και αρπάζω μία, για να διαβάζω στο λεωφορείο στο δρόμο για τη δουλειά. Πλησιάζοντας σήμερα για την καθιερωμένη μου εφημερίδα, αναρωτιόμουν.. "Λές να μας έχουν κράξει?Δε θα έχουν και άδικο..", σκεπτόμενη όλα τα απαράδεκτα και αδικαιολόγητα που συνέβησαν στην πατρίδα μου το περασμένο σ/κ. Παίρνω την εφημερίδα στα χέρια, και βλέπω στην πρώτη σελίδα έναν μεγαλεπίβολο τίτλο : "Ελλάδα : Σοβαρές αναταράξεις!". Από κάτω, μία από τις αμέτρητες φωτογραφίες της "εμπόλεμης" Αθήνας, που είδαμε όλοι τις περασμένες μέρες.

Και αισθάνομαι ντροπή, αγανάκτηση, απορία.
ΓΙΑΤΙ?
Γιατί ένα παιδί 15 χρονών?.. ΠΑΙΔΙ, ξέρετε τί σημαίνει παιδί? Σημαίνει ότι παρασύρεται, ότι κάνει τις χαζομάρες του, ότι επαναστατεί. Παιδί είναι ρε γμτ, μία νέα ψυχή που δικαιούται να κάνει λάθη. Θα σημάδευε ποτέ αυτός ο εγκληματίας ο "ειδικός φρουρός" το γιο του? Θα τον σκότωνε εν ψυχρώ?...

Κι από την άλλη, γιατί τόσες περιουσίες καμμένες? Παραμονές Χριστουγέννων, που οι περισσότερες πολιτισμένες πρωτεύουσες μπαίνουν στο ρυθμό των εορτών, ο κόσμος τριγυρνάει στους στολισμένους δρόμους και απολαμβάνει Χριστουγεννιάτικες μυρωδιές..Η Αθήνα, η Θεσαλλονίκη, τα Χανιά και τόσες άλλες πόλεις μυρίζουν καμμένο! "Η Αθήνα καίγεται" ήταν ο τίτλος του αναλυτικού άρθρου στην εφημερίδα που σας είπα. Καταστήματα, τράπεζες, αυτοκίνητα...άνθρωποι τραυματισμένοι, άνθρωποι που δεν μπορούσαν να πάρουν ανάσα από τα δακρυγόνα. ΑΥΤΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ ΜΑΣ? "Αυτή είναι η χώρα που γέννησε τη δημοκρατία?" αναρωτήθηκε χτες ένας φίλος μου, και όλοι κουνήσαμε το κεφάλι..

Αισθάνομαι ντροπή. Ντροοοπή..
Για όλους και για όλα. Διότι η χώρα μας κάθε άλλο παρά δημοκρατική και πολιτισμένη δεν είναι, και τα γεγονότα του περασμένου Σαββατοκύριακου για μία ακόμη φορά μας το θύμισαν. Ο Μ. λέει ότι δεν έχουμε ελπίδα. Εγώ θέλω να ελπίζω ότι κάτι θα γίνει, και θα γίνουμε κι εμείς άνθρωποι. Ότι το πρόβλημα θα αντιμετωπιστεί στη ρίζα του, η αστυνομία θα καθαρίσει, οι φασίστες θα πάνε σπίτια τους, οι αναρχικοί θα βάλουν μυαλό και οι νέοι θα βγαίνουν στους δρόμους για να πανηγυρίσουν, κι όχι να σκοτωθούν.
Όνειρο? Μπορεί.. Αφήστε με όμως να ονειρεύομαι, διαφορετικά δεν ξέρω τί άλλο μπορεί να μας ξημερώσει..