Είστε εκεί, και ζείτε την κατάσταση από κοντά. Και κάθε φορά που πετυχαίνω κάποιον στο gmail, το msn ή το facebook μου λέει "Τυχερή που είσαι που είσαι μακριά!".Κι εγώ γιατί αισθάνομαι ακριβώς το αντίθετο? Θά'θελα να είμαι εκεί, να κατέβω κι εγώ στο δρόμο με τους υπόλοιπους, να φωνάξω για τα όνειρά μας, τα θέλω μας, το μέλλον μας γαμώτο.
Δεν έχω λόγια για να εκφράσω πώς αισθάνομαι τις τελευταίες μέρες. Με ένα ακουστικό στο αυτί, ακούω διαρκώς ραδιόφωνο.Μαρτυρίες κόσμου που συγκλονίζουν. Εικόνες που τρομάζουν, φωνές που προσπαθούν να ξεσηκώσουν όλη τη χώρα ενάντια στην αδικία.
Ώρες ώρες αισθάνομαι ότι η Ελλάδα στην οποία γεννηθήκαμε είναι η πιο άδικη, η πιο διεφθαρμένη και η πιο ανέλπιδη Ελλάδα των τελευταίων δεκαετιών.
Τι να πω..Τα έχουν πει με χίλιους δυο τρόπους τόσοι άνθρωποι στα μπλογκς τους, στο ραδιόφωνο, στις παρέες, ακόμη και στο facebook. Λόγια δεν έχουν μείνει πλέον άλλα, μόνο πράξεις..Και ο Θεός να βάλει το χέρι του να μη χαθούν κι άλλες ανθρώπινες ζωές, να μην κλείσουν κι άλλα σπίτια, και να ξημερώσει ένα καλύτερο αύριο..
"Υπερασπίσου το παιδί
γιατί αν γλιτώσει το παιδί
υπάρχει ελπίδα..."
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου