Τώρα τελευταία ξεπηδάει από κάθε γωνιά. Επηρεάζει ανθρώπους γύρω μου σαν γρίπη, από τη μιά στιγμή στην άλλη οι πιο θετικοί και αισιόδοξοι άνθρωποι κατσουφιάζουν, γίνονται κακοί, και δεν τους παίρνεις ούτε κουβέντα..
Γιατί?
Η απάντηση, κοινός παρονομαστής : Δεν είναι ικανοποιημένοι από τη ζωή τους.
Άλλος με τη δουλειά του,άλλος με το σώμα του, άλλος με τους ανθρώπους του, άλλος με τα δικά του. Κι αυτό το αίσθημα ανικανοποίησης να μεγαλώνει κάθε μέρα, και να μετατρέπεται σιγά σιγά σε μιζέρια, σε συνήθεια, σε μία ψυχοφθόρα βαρεμάρα.
Τον τελευταίο καιρό, μιλάω όλο και περισσότερο με ανθρώπους, με φίλους μου αλλά και με άγνωστους, που απλώς συνειδητοποιούν ότι κάτι, δεν τους πάει καλά! Για τους περισσότερους από αυτούς (ή καλύτερα να πω, για εμάς!), το πρόβλημα είναι η Δουλειά!
Ξυπνάς το πρωί με μία μουτσούνα ως το πάτωμα..ΔΕ ΘΕΛΕΙΣ να πας στη δουλειά, δε σου κάνει απολύτως καμία διάθεση, τη θεωρείς εντελώς βαρετή και χρονοβόρα. Άσε που πρέπει να θρονιάζεσαι εκεί μέχρι τις 6 το απόγευμα..Πάει η μέρα σου μετά, πού διάθεση για βόλτες μετά τις 6, όταν έχει φάει ένα γεμάτο 9-10άωρο γκρίνιας και κακοκεφιάς στο γραφείο?
Η αδερφοκουμπαρούλα μου, η Γιάννα..το ψάχνει εναλλακτικά, να ξεφύγει από τη Λογιστική και να ασχοληθεί με τη ζωγραφική!
Η φιλενάδα μου η Πετρού, της την έχει δώσει απίστευτα η έλλειψη δημιουργικότητας στο γραφείο, και ψάχνει επιμελώς το "Element" της (μακάρι να το βρει, να μας δείξει κι εμάς τον τρόπο!!)
Η αδερφούλα μου η Μπούρμπου, γυρνάει κάθε τόσο σπίτι γκρινιάζοντας, και σκέφτεται με τις ώρες τί θα μπορούσε να κάνει, για να ξεφύγει από την τράπεζα και να ασχοληθεί με κάτι δικό της. Δυο-Τρεις άλλοι γνωστοί μου, μιά από τα ίδια!! Βαρεμάρα στο τετράγωνο, πλήξη, απόλυτη έλλειψη κίνητρου ή ενδιαφέροντος στη δουλειά τους.
Μέσα σε όλους, κι εγώ! Που μην ακούσω για αλλαγή, και πετάω τη σκούφια μου! Πήρα και ένα βιβλίο φιλοσοφημένο, "When everything changes, change everything!" λέγεται, μπας και βγάλω άκρη..Μπαρουφίτσες λέει μέχρι στιγμής το βιβλίο, μάλλον θα πρέπει να το ανταλλάξω με το Ελεμεντ της Πετρού, που φαίνεται πιο αποτελεσματικό :)
Θα αναρωτιέσαι τώρα κι εσύ κακόμοιρε αναγνώστη, "αυτή η κοπέλα δεν πάει καλά, όλο αλλαγές θέλει στη ζωή της!"..Μα το ξέρεις! Κάθε 2 χρόνια με πιάνει, πάλι τα ίδια θα λέμε? Εγώ φταίω βρε παιδιά που κάθομαι τώρα στο γραφείο, και ότι βλέπω γύρω μου με κάνει να πλήττω? Μου σκοτώνει τη φαντασία!!!! Γκρι παντού, γκρι στα γραφεία, γκρι στους τοίχους...Σιχαμένο χρώμα το γκρι! Δεν έχει χαρακτήρα λέμε..Ούτε άσπρο, ούτε μαύρο! Εκεί, κάπου στη μέση, γκρι..
Με αυτά κι αυτά, πήγα κι έπιασα τον προϊστάμενο τις προάλλες, και του τα είπα ξεκάθαρα : Βαρέθηκα, θέλω άλλο πρότζεκτ! Θέλω να γυρίσω στο ΒΙ, μπας και βρω τη χαμένη μου όρεξη καλέ! Διότι το CRM Application Support είναι κάτι παραπάνω από ανιαρό σας λεώ!
Οπότε, ελπίζω και πάλι, σε κάτι καινούργιο από τις αρχές του χρόνου!
Άντε να δούμε!
Καιιιιι.....μέχρι τότε, για όλους εσάς που δεν ξέρετε πώς να την παλέψετε με την καθημερινότητα του γραφείου :
Το απόλυτο αντίδοτο στη Γκρίνια : ΔΙΑΚΟΠΟΠλάνινγκ!!!
Ξεκινάμε, με όνειρα μεγάλα για τη νέα χρονιά που ήδη μας κλείνει πονηρά το μάτι, εκεί από το τέλος του επόμενου μήνα!
Πολλά φιλιά!!!! :)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου