Σε λίγες μέρες κατεβαίνω Ελλάδα για τις Χριστουγεννιάτικες διακοπές. Ανυπομονώ να δω τους δικούς μου, τους φίλους μου, την πόλη μου. Μια βόλτα στην Ερμού, ένα καφεδάκι στην παραλιακή, ακόμη κ τώρα που ο καιρός δεν είναι ιδανικός, ένα μεζεδοπωλείο με φίλους καλούς. Να φτιάξουμε δίπλες με την φουλίτσα μου, να χαζέψουμε τηλεόραση με τον φούλη μου, να κάνουμε βόλτες με το μπουρμπουλάκι, να δω τη φιλενάδα μου τη Βασούλα ΝΑ ΠΑΝΤΡΕΥΕΤΑΙ..Να πάρω αγκαλιά την γλυκιά μου βαφτιστήρα, να χαζολογήσω με τις φιλενάδες μου, να κάνω ΟΛΑ ΑΥΤΑ που δεν μπορώ να κάνω όταν είμαι μακριά τους..
Ως εδώ, όλα καλά!
Τι γίνεται όμως, όταν τα συναισθήματα μπλέκονται? Όταν η ανυπομονησία να γυρίσω πίσω μπουρδουκλώνεται με μία γλυκιά μελαγχολία? Θα μου λείψουν όσοι είναι εδώ, φίλοι που έχουν γίνει "my family abroad", άνθρωποι με τους οποίους θα ήθελα να μοιραστώ τις γιορτές, να φάμε, να πιούμε και να γελάσουμε παρέα..Θα ήθελα να μπορούσα να τα έχω όλα - πλεονέκτρα, θα με πεις τώρα, και δε θα έχεις κι άδικο! Αλλά δε φταίω, είναι αυτό το σφήξιμο στην καρδιά, αυτό που ξέρεις ότι δεν είσαι ποτέ πλήρης..
Το περασμένο ΣΚ στην Αλσατία συζητήσαμε πάρα πολύ με τα φιλαράκια μας για το θέμα "εξωτερικό"..Αν νομίζεις ότι βρισκόμαστε στο εξωτερικό, και το μόνο που κάνουμε είναι να περνάμε καλά, να κάνουμε εκδρομές και να βγάζουμε λεφτά με το τσουβάλι, σε γελάσανε! Διότι κάθε λίγο συζητάμε για σένα, για σένα που έχουμε αφήσει πίσω, για εσένα που μας λείπεις, και για το όνειρο που έχουμε μια μέρα να αλλάξει η κατάσταση, για να είμαστε και πάλι κοντά σου. Δεν το παίζω μελό, δεν περιμένω να με καταλάβεις, ούτε να μου δώσεις δίκιο. Απλώς σου λέω ότι εδώ δεν είναι "ο παράδεισος" που φαντάζεσαι.. Κι ότι για να πετύχουμε κάτι καλύτερο, αυτό που η φύση μας επιτάσσει, θυσιάζουμε πράγματα που για σένα είναι δεδομένα.. Είτε αυτό λέγεται οικογένεια, φίλοι, ήλιος, θάλασσα ή απλώς πατρίδα.
Κλείνω τα ματάκια μου, και κάνω μια ευχή :)
Aς μην μείνει "just a dream"...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου