A good day at work :)

Λοιπόν, να το ξεκαθαρίσουμε - ΤΡΕΧΩ Κ ΔΕ ΦΤΑΝΩ! Πολύ όμως! Συναντώ τακτικά και τον Βέγγο στο δρόμο μου, τρέχουμε παρέα! Να προλάβω Requests, να στείλω Reports, να βγάλω Plans, να λύσω προβλήματα..
ΑΛΛΑ, αν δεν κάνω πού και πού κανένα διαλειμματάκι να χαλαρώσω, δε με βλέπω καλά! Γι'αυτό και σας τιμώ και πάλι με την παρουσία μου :)

Όμορφη μέρα σήμερα, ΛΑΜΠΕΙ ο ήλιος δυνατά, κι ας έχει ψωφοκρυάκι!! :) Ωραίο πράγμα να ξυπνάς με καλή διάθεση, μεγάλη υπόθεση! Τα βλέπεις όλα με το καλό το μάτι, με την καλή τη διάθεση, και τα αντιμετωπίζεις πιο ΖΕΝ βρε παιδί μου! Το λέει και η κουμπ μου, "ΖΕΝ κουμπαρούλα μου, ΖΕΝ!"..
Εκείνη τα λέει, εγώ να τα ακούω και να τα εφαρμόζω πρέπει!

Τελειώνει βρε παιδιά και ο Οκτώβρης! Χρόνια πολλά και στους απανταχού Δημήτρηδες και Δημητρούλες σήμερα! Πω πω, στο επόμενο διάλειμμα που θα κάνω σήμερα, θα πρέπει να πάρω τηλεφωνάκια και να στείλω μηνυματάκια!
Πώς πέρασε αυτός ο μήνας, χαμπάρι δεν πήρα! Η αρχή του με βρήκε να γίνομαι ΝΟΝΑ στην πατρίδα, ναι ναι, πρώτη φορά νονά!! Στην πιο γλυκιά και πιο μοναδική ζουζουνίτσα του κόσμου, το Χριστινάκι μου!!! :) Είναι μια καραμέλα αυτό το κοριτσάκι, όλο χαμογελάει..την έχω βάλει και σε μια φώτο εδώ δίπλα στο γραφείο μου, και μου φτιάχνει τη διάθεση όποτε σφίγγουν τα λουριά! Είναι μοναδική η ικανότητα που έχουν τα παιδιά να σε κάνουν να ξεχνάς τα πάντα, και να μαγεύεσαι από την ματιά τους :)

Τι έλεγα λοιπόν? Α ναι, ότι ο μήνας μπήκε, βγήκε, μας ταλαιπώρησε λίγο, αλλά τελικά θα τον στείλουμε κι αυτόν στην μαμά του, και θα υποδεχτούμε τον καλό μας τον Νοέμβρη! :) Με εκδρομές και βόλτες και ωραία ταξιδάκια!
"Everybody's changing and I don't feel the saaaame" παίζει τώρα το ραδιόφωνο, και τραγουδώ κι εγώ μαζί! :)

Δεν έχω και τίποτα σημαντικό να σας πω σήμερα..ούτε την διακαναλική αξιώθηκα να δω χτες για να τη σχολιάσω..γι'αυτό σας αποχαιρετώ, να συνεχίσω με τις δουλειές μου, μπας και καταφέρω και φύγω σήμερα νωρίς από δω! Τόσο όμορφη μέρα, κρίμα να την φάω στο γραφείο!

Σας φιλώ πολύ, καλή Τρίτη νάχουμεεε!! :)
Τ.

Sunday afternoon, home...

Τα χειμωνιάτικα βρήκαν το δρόμο τους από την αποθήκη στα ντουλάπια, τα καλοκαιρινά πήραν τη θέση τους, και το κεφάλαιο Χειμώνας ανοίγει πλέον και επίσημα.
Έξω κρύο, συννεφιά, και μία σπαστική Κυριακάτικη μουντάδα.
Μέσα, μυρωδιές από νόστιμα φαγητά, καθαρό σπιτάκι, και μία μεγάλη αγκαλιά για να με φιλοξενήσει. Τι άλλο να ζητήσει κανείς? :)

Αραχτή στον καναπέ μου, με ένα ποτηράκι κόκκινο κρασί Shiraz από την μακρινή Αυστραλία, σκαλίζω και πάλι τα σημάδια μου στο μπλογκάκι μου. Μόνη μου τα λέω, μόνη μου τα ακούω, αλλά δε βαριέσαι, πλάκα έχει κι αυτό! Μόνο τα φουλάκια ξέρω ότι είναι τακτικοί επισκέπτες του.. "χαιρόμαστε να σε διαβάζουμε παιδάκι μας!" μου λένε κάθε φορά, και χαμογελάω :) Αν αφήνατε και κανένα σχόλιο, θα ήτανε ακόμη καλύτερα λέω εγώ :Ρ χιχι!!

Τι σχέδια έχετε για την επόμενη βδομάδα? Εμένα προβλέπεται κουραστική, busy, και τις πρώτες 2-3 μέρες σίγουρα βαρετή.. Σκέφτομαι να πάρω μια μερούλα οφφ, και να το ρίξω στη χαλάρωση, τις βόλτες, τα ψώνια! Άντε να δούμε αν θα τα καταφέρω!

Ακούω για άλλη μια φορά το τραγουδάκι που φιλοξένησα σε ένα από τα προηγούμενα ποστάκια μου, το λεγόμενο The end of the road. Από το ελληνικό, ω ναι!, συγκρότημα που λέγεται GAD! Και ψιλομελαγχολώ, και ψιλοθέλω να μπω σε ένα αμαξάκι να πάω μια βόλτα..να γυρίσω αυτή την όμορφο χώρα, να κάνω εκδρομούλες, σαν αυτή της περασμένης βδομάδας, με αγαπημένη παρεούλα :)

Σας αφήνω τώρα..η αγκαλίτσα ήρθε μόλις δίπλα μου, οπότε κι εγώ πάω να χαθώ στη ζέστη της!!! :)
Καλή βδομάδαααααα!!!

Yet another post - on the same day :)

Dear friends,
Ναμαι και πάλι σήμερα! Αυτή τη φορά αραχτή στο καναπεδάκι μου, με το λαπτοπ αγκαλιά, και τους By Heart να παίζουν στο youtube :)
Χαζεύω φωτογραφίες από τα παλιά. Μάλλον με έχει πιάσει τάση φλασμπακ απόψε!Γλυκιά τάση, από αυτές που σε κάνουν να βλέπεις παλιές φωτογραφίες, και να χαμογελάς!
Μεγαλώνω λέμεεε!!! Και ενώ κάποιες φορές αυτό μου αρέσει, κάποιες άλλες το σιχαίνομαι :( Νιώθω ότι όσο μεγαλώνω, τόσο λιγότερο θα μπορώ να ονειρεύομαι, και τόσο περισσότερο θα πρέπει να προσαρμόζομαι!
Εμένα όμως το μυαλό μου και η καρδιά μου δεν ζουν έτσι, θέλουν να ζουν στο συννεφάκι τους, πώς να το κάνουμε? όσο κι αν μεγαλώνω, όσο κι αν σοβαρεύομαι! κατά βάθος, παραμένω χαζοχαρούμενο παιδί :)

Το επόμενο τραγουδάκι το άκουσα σήμερα για πρώτη φορά, αλλά μου κόλλησε!!
Απολαύστε το :) Άλλωστε σας το είπα ξανά, περνάω instrumental phase, οπότε μην απορείτε που σας έχω ταράξει στις μουσικές αναδρομές :)



Feel again Λοιπόν..
Τι είναι αυτό, που θα ήθελες να νιώσεις ξανά?! Παιδί, νέος, ανέμελος? Ευτυχισμένος, πληγωμένος, ερωτευμένος, αγαπημένος? Όσο μεγαλώνουμε αλλάζει η ένταση των συναισθημάτων, ακόμη και των πιο απλών!!

Μιλούσα προχτές στην Ε. μου, και μου έλεγε πως ο καλός της τής είπε ότι την αγαπάει..για πρώτη φορά! Κι εκείνη πέταξε στον ουρανό, κι ακόμη κάπου εκεί πετάει, από τη χαρά της! Νομίζεις ότι ένα τέτοιο συναίσθημα σε βαράει κατακούτελα όταν είσαι 15-20 ετών! Αμ δε, όσο κι αν είσαι, όταν ο έρωτας σε βαρέσει στην κεφάλα, αλοίμονό σου :Ρ Α ρε Ε. μου, εύχομαι πάντα τέτοια κ καλύτερα!! Και τα μυαλά στα σύννεφα, χα χα χα :) :) :)

22:22 η ώρα τώρα μόλις..τυχαίο ? Δε νομίζω!
Σας αφήνω να πάω να κάνω παρέα στον δικό μου αγαπημένο :) Μέχρι το επόμενο ποστάκι, να ονειρεύεστε, να αγαπάτε, να δίνεστε, να ερωτεύεστε, να πονάτε, να χαμογελάτε, να προσπαθείτε...και όλα αυτά, με ΟΛΗ σας την καρδιά!! :) όχι μισοδουλειές!

ΦΙΛΙΑ!!!!
Τ.

A flash of light ;)

Καλησπέρα καλησπέρα :)
Σήμερα μου ήρθε μια φλασιά, και άρχισα να ψάχνω παλιότερα ποστάκια που έχουν γεμίσει τους τοίχους αυτού του μπλογκακίου..κάπως έτσι έπεσα σε κάτι ποστάκια από το 2006..αχ!!!
Πόσα άλλαξαν από τότε, αλλά και πόσα έμειναν ακριβώς τα ίδια?!?

Τέσσερα χρόνια αργότερα, σε μιαν άλλη χώρα, με το όνομα του αγαπημένου μου χαραγμένο στη βέρα που φορώ στο δεξί, βρίσκομαι στη δουλειά, μπροστά σε μία από τις 2 οθόνες του υπολογιστή μου, και ακούω μουσικούλα, και ταξιδεύω, και ονειρεύομαι, και γράφω ποστάκια ενώ θα έπρεπε να δουλεύω για να κλείσω μερικά από τα pendings που με περιμένουν αυτή τη βδομάδα. Τι μέρα είναι καλέ σήμερα? έχω χάσει και το λογαριασμό :Ρ Α ναι, Τρίτη - εντάξει έχω χρόνο ακόμα :)

Ώρες ώρες μου φαίνεται απίστευτο ότι πέρασαν κιόλας 2.5 χρόνια + από τη στιγμή που μετακομίσαμε στη Ζυριχούλα μας! Και περνάμε όμορφα, και έχουμε φτιάξει μια όμορφη ζωούλα εδώ, έχουμε γνωρίσει φίλους που αγαπάμε και μας αγαπούν, και αισθανόμαστε ολοένα και περισσότερο splitted in two..Για καλό πιστεύω εγώ, για να παίρνουμε τα καλά κι από τα δυό μέρη, μέχρι να βρούμε το δρόμο μας..

Άρχισα να γράφω στις 5, και έφτασε η ώρα 6.30, και λέω να σας αφήσω, να πάω σπιτάκι μου να μαγειρέψω το κατιτίς μου, να χαζέψω τις φωτογραφίες που βγάλαμε το περασμένο ΣΚ στο πανέμορφο Neuchatel, και να σχεδιάσω το επόμενο ταξιδάκι..

Καλό δρόμο, με πολλή αγαπημένη μουσική και νέα τοπία..

Going through an instrumental phase.. :)

Καλημέρα κόσμε και κοσμάκι! Κάπου εκεί στα μισά του Οκτώβρη, με τον καιρό έξω να φοράει επιτέλους τα φθινοπωρινά του και τη θερμοκρασία να αρχίζει να παίρνει τον κατήφορο, ξύπνησα σήμερα Σάββατο και άραξα επιτέλους στο κρεβατάκι μου, με το λαπτοπάκι μου αγκαλιά, και είπα να σας πω μια ακόμη ιστορία από τη ζωή μου :)
Έξω τα δέντρα αρχίζουν να κρυώνουν, τα φύλλα να κιτρινίζουν, και οι δρόμοι να πλημμυρίζουν από όλες τις αποχρώσεις του κίτρινου, του πορτοκαλί και του κόκκινου.
Μου αρέσει το φθινόπωρο, ίσως να είναι η δεύτερη πιο αγαπημένη μου εποχή μετά το καλοκαίρι. Σε βάζει να σκεφτείς, να συνειδητοποιήσεις όλα όσα έζησες το καλοκαίρι που πέρασε, να χουχουλιάσεις κάτω από το παπλωματάκι, και να βγάλεις δειλά τα χειμωνιάτικα από την αποθήκη :)
Το αγαπημένο μου κασκολάκι βρίσκει το δρόμο του για το λαιμό μου, και οι μποτούλες μου αρχίζουν να γράφουν και πάλι χιλιόμετρα :)
Μα πάνω απ'όλα, η μουσικούλα..
Η μουσικούλα αρχίζει και πάλι να γαργαλάει, όλο νόημα, τα αυτιά μου! Σε μελαγχολικούς συνήθως ρυθμούς, που τόσο τέλεια ταιριάζουν με τη διάθεση της εποχής.
Κάθε μέρα κι ένα άλλο τραγούδι στο "ριπλέη", να παίζει ξανά και ξανά, μέχρι να πειστείς ότι έχει γραφτεί -σχεδόν- από σένα, για εσένα.

Μερικά από τα αγαπημένα μου τραγούδια τον τελευταίο καιρό...









Καλό φθινόπωρο.. ;-)

Άλλος ένας κύκλος κλείνει...

Πρέπει να ήταν 8 ή 9 Νοέμβρη του 2007, Παρασκευή, και το κρύο ήταν τσουχτερό. Είχαμε τελειώσει από την Πέμπτη με την προγραμματισμένη συνέντευξη του Πικ, και τώρα έμενε να κάνω κι εγώ την προσπάθειά μου στην ελβετική αγορά εργασίας. Με ζεστό καλσόν μέσα από το καλό παντελόνι, χοντρό μπουφάν, ομπρέλα και σκουφάκι, τριγυρνούσα στη Ζυρίχη μαζί με τον Πικ μου, και χαζεύαμε την υποψήφια πόλη, που - αν όλα πήγαιναν καλά - θα γινόταν σύντομα το δεύτερό μας σπίτι (διότι το πρώτο εξακολουθεί να λούζεται από τον ελληνικό ήλιο ;) )..

Μετά από μία βόλτα στην κρύα πόλη, καθήσαμε στο Spaghetti Factory εκεί κοντά στο Bellevue, και φάγαμε μία απολαυστική μακαρονάδα :) Μία μακαρονάδα μου φτιάχνει πάντα τη διάθεση, και το συγκεκριμένο μεσημέρι χρειαζόμουνα "τη δόση μου", μιας και με περίμενε μία αναπάντεχη συνέντευξη, στα γερμανικά (!!), και το άγχος μου ήταν φυσικά ανάλογο..

Πήραμε το τραμ, και λίγα λεπτά πριν τις 5μμ φτάσαμε έξω από την πόρτα της εταιρείας, που έμελλε να με φιλοξενήσει στην οικογένειά της για τα επόμενα 2.5 χρόνια. Θυμάμαι να αφήνω τον Πικ να περιμένει στην είσοδο, εκεί στα πέτρινα παγκάκια, και να εξαφανίζομαι στο ασανσέρ. 2 ωρίτσες αργότερα, μετά από 2 συνεντεύξεις και συζητήσεις με τους ιδιοκτήτες, πέρασα την ίδια πορτούλα, και έπιασα το κινητό μου στο χέρι μου.. "Που είσαι? Όλα καλά πήγανε!" είπα στον Πικ, και πήρα ενθουσιασμένη το πρώτο τραμ για να τον συναντήσω, στα αγαπημένα μας (αργότερα) Starbucks..

Την περασμένη Παρασκευή, 27 Αυγούστου, ο κύκλος έκλεισε..Τυπικά κλείνει για την ακρίβεια αύριο, ο "αποχαιρετισμός" όμως έγινε με ανάμεικτα συναισθήματα το πρωινό της 27/8/2010..
Μέσα στη βροχή, με ομπρέλα, αδιάβροχο μπουφανάκι, φορτωμένη με τα πράγματα που έπρεπε να επιστρέψω (λαπτοπ, κάρτα εισόδου κλπ) και ένα μεγάλο μοσχομυριστό κέηκ βανίλιας-πορτοκαλιού που είχα φτιάξει το προηγούμενο βράδυ,πέρασα για τελευταία - ίσως - φορά την είσοδο της εταιρείας μου.
Λίγη ώρα αργότερα, κατεβαίνοντας τις σκάλες και αντικρύζοντας εκείνο το πέτρινο παγκάκι δίπλα στην πόρτα, έπιασα το κινητό στο χέρι και ξανακάλεσα τον Πικ "πάει κι αυτό.." του είπα, και κοίταξα μελαγχολικά πίσω μου την γυάλινη αυτόματη πόρτα να κλείνει..

Πώς πέρασε έτσι ο καιρος βρε παιδιά?
Από 1η Σεπτέμβρη αλλάζω εργοδότη, και ετοιμάζομαι για νέα μονοπάτια. Κοιτάζω πάντα μπροστά, μαθαίνω από το παρελθόν, και προσπαθώ για το καλύτερο στο μέλλον..

Καλή αρχή! :)
"Κι αν φεύγω είναι για να βρω, το λόγο για να μείνω"
ΤΑ

Οδοιπορικό στην Πελοπόννησο...

Βρήκαμε το ξενοδοχείο "Πέτρα και Φως" στο Ν.Οίτυλο της Μάνης τυχαία, μέσω ίντερνετ. Ψάχναμε για έναν ήρεμο και ξένοιαστο προορισμό για να περάσουμε 5 μέρες μετά τον 15Αύγουστο, και αφότου είχαμε ψάξει τα πάντα στην υπερεκτιμημένη Ιθάκη, στην Κεφαλλονιά, στη Δυτική Πελοπόννησο και στην περιοχή της Καρδαμύλης, πέσαμε κατά τύχη πάνω του.. Είχαμε περάσει από τα μέρη αυτά πριν από 3 χρόνια, και θυμόμασταν άγρια βουνά, ξερά, και βραχώδεις παραλίες.. Η Αρεόπολη, το μεγαλύτερο χωριό της περιοχής, μας είχε γοητεύσει από τότε, αλλά η ευρύτερη περιοχή γύρω της ερχόταν δεύτερη στην καρδιά μας, μετά από την "εκλεκτή", την Καρδαμύλη.

Βλέποντας το ξενοδοχείο και τα δωμάτια στο ίντερνετ, τόσο του "Πέτρα & Φώς" όσο και των περισσότερων καταλυμάτων ετούτης της περιοχής, μια αίσθηση ανεμελιάς γεννήθηκε στην καρδιά μας. Αυτός ο τόπος φαινόταν να έχει κάτι το ξεχωριστό.
Χωρίς πολλή σκέψη, κλείσαμε ένα δωμάτιο για 4 διανυκτερεύσεις..

Το πρώτο μέρος των διακοπών μας στην Πελοπόννησο μας βρήκε να ξεκινάμε από Αθήνα, και να κάνουμε ένα ωραίο ταξίδι με φίλους. Πρώτη στάση, Πάτρα! Η αδερφή μου επιμένει ότι είναι μία πολλή ιδιαίτερη και μοντέρνα πόλη, εγώ τη θεώρησα αρκετά busy, μποτιλιαρισμένη και ολίγον ασχημούλα. Έχει όλα τα προσόντα για να γίνει όμορφη και γραφική, έχει πέσει όμως κι αυτή στο τρυπάκι της Αθήνας, και έτσι έχει γεμίσει με άσχημες πολυκατοικίες, στενούς δρόμους και σταθμευμένα αμάξια σχεδόν παντού, και δεν σου δίνει τη δυνατότητα να απολαύσεις τη θάλασσα που την καταβρέχει όσο θα ήθελες.. Θα μου πεις, μεγάλο λιμάνι είναι, τι περιμένεις? Έχεις δίκιο.. Είναι και αυτοί οι φουκαράδες οι λαθρομετανάστες, που περιμένουν υπομονετικά κρυμμένοι σε στενάκια και σε χωράφια, μέχρι να σκαρφαλώσουν σε μία νταλίκα για να περάσουν στην Ιταλία, που τους βλέπεις και πονάει η ψυχή σου.. Τι τραβάει ένας άνθρωπος, για να πετύχει μία καλύτερη ζωή!

Στην Πάτρα είδαμε αγαπημένους φίλους, πήγαμε και για βαφτιστικά στο Αίγιο (να, το Αίγιο μου άρεσε! Εκεί στο κέντρο του με τους πεζόδρομους και τα καταστηματάκια, τα χαμηλά σπιτάκια και τους πετροστρωμένους δρόμους, ήταν τόσο όμορφα!), κάναμε βόλτες με την μπέμπα μας, ήπιαμε καφεδάκι στον πεζόδρομο στην Πάτρα (πολύ μου άρεσε που μαζί με το καφεδάκι, σου φέρνουν κ γλυκάκι να τσιμπήσεις!!), και γενικά περάσαμε τέλεια, με τα αγαπημένα μας κουμπαράκια!

Επόμενος σταθμός, Καλαμάτα. Η "παραλιακή" διαδρομή από την Πάτρα μέχρι το Καλό Νερό είχε πολλές εναλλαγές. Τεράστιοι κάμποι, μικρά και μεγάλα χωριά, δέντρα, θάλασσα, βουνά, ατελείωτες παραλίες, 60άρια όρια ταχύτητας σε κάθε διασταύρωση και..κάμερες παντού :) Φτάσαμε στην Καλαμάτα απογευματάκι, και κατευθυνθήκαμε απευθείας προς το ξενοδοχείο. Το "Φιλοξενία" ή "Φιλοξένια", πες το όπως θέλεις, είναι ένα παλιό αλλά πλήρως ανακαινισμένο ξενοδοχείο στο τέρμα της παραλίας της Καλαμάτας! Πανέμορφο!! Με την πισίνα του, την παραλία με το μπιτσομπαράκι από κάτω, το φοβερό πρωινό, και την απόλυτη χαλάρωση! 3 από τις 5 μέρες μας στην Καλαμάτα, τις περάσαμε στο ξενοδοχείο και την παραλία του! :) Αράζαμε με τις ώρες στις φοβερές ξαπλώστρες-ανάκλιντρα που είχε εκεί μπροστά (δωρεάν, να προσθέσω!!), και διαβάζαμε βιβλία κ περιοδικά, κάναμε βουτιές, και χαλαρώναμε! Σαν τους παππούδες είπες? Ε ναι, κάτι τέτοιο! Το χρειαζόμαστε κι εμείς οι νέοι πού κ πού αυτό το χαλάρωμα ξέρεις ;)

Τιπς στην περιοχή?
> Οι ταβερνούλες "Ξημέρωμα" και "Αγριλιά", η πρώτη για ψαράκι απογευματάκι μετά το μπάνιο, και η δεύτερη για φοβερά μαγειρευτά κ ψητά της ώρας.
> Τα μπαράκια στη Βέργα, για βραδινό ποτάκι
> Για γλυκά, στον Αθανασίου!! Εγγύηση :)
Επίσης, μην δοκιμάσεις να κατέβεις με αμάξι στην παραλία της καλαμάτας, βραδάκι του Αυγούστου! ΔΕΝ θα βρεις να παρκάρεις, και θα ταλαιπωρηθείς άδικα ψάχνοντας με τις ώρες! Κρίμα δεν είναι?

Τι να αποφύγεις?
> Τα δωμάτια "Amazing Views Apartments" στην Βέργα. Ά πα πα! Τρίχες στα σεντόνια, το υπόγειο δωμάτιο του γιου της οικογένειας παρέχεται ουσιαστικά ως δωμάτιο διαμονής ξένων (αυτό έλαχε τουλάχιστον στην αδερφή μου!), άσε που το βράδυ έχει πολλή φασαρία, εξαιτίας των μπαρ της περιοχής. Μακριά σου λέω!

Πού να μείνεις?
> Για κάτι οικονομικό αλλά εξαιρετικό, ρίξε μια ματιά στο Καμάρι Village (http://www.kamarivillage.gr/), ιδιαίτερα φιλόξενο και όμορφο, με φοβερή θέα!
> Για κάτι πιο τσιμπημένο αλλά που αξίζει τα αστεράκια του, τσέκαρε το Filoxenia Classical Hotels :)

Η Καλαμάτα εμένα μου άρεσε, νομίζω ότι οι άνθρωποι που μένουν εκεί περνάνε καλά στην πόλη τους, τους αρέσει, την φροντίζουν, κι αυτό φαίνεται :)

Το 2ο μέρος (και το καλύτερο!!) ακολουθεί σε επόμενο ποστάκι, μιας και μου φαίνεται ότι ήδη σε ζάλισα με την πολυλογία μου! Καλό απόγευμα!!! :)

Τ.

Έχει πανσέληνο απόψε..

..και πολύ θα ήθελα να αράξω δίπλα σε μία θάλασσα, στα βραχάκια στα Αναφιώτικα ή απλώς στη βεράντα του σπιτιού, και να την απολαύσω.Να με κρατάς στην αγκαλιά σου, να λικνιζόμαστε δεξιά-αριστερά στο ρυθμό της βραδινής μουσικής, να πίνουμε κρασάκι ή μπυρίτσες, και τριγύρω οι φωνές των φίλων μας να γαργαλάνε τα αυτιά μας..

Έχει πανσέληνο απόψε, και θαθελα να βρίσκομαι εκεί λίγο έξω από το Ρέθυμνο, εκεί που πέρσυ πίναμε ουζάκι δίπλα στο κύμα, και νιώθαμε ένα ρεύμα να διαπερνάει το κορμί μας, όταν ξάφνου αντικρίζαμε μια κόκκινη μπάλα να ξεπροβάλει πίσω από τα πρώτα σπιτάκια της παλιάς πόλης..Χωρίς να βγάζουμε μιλιά, κοιτάζαμε μαγνητισμένοι αυτό το μοναδικό αριστούργημα της φύσης..

Έχει πανσέληνο απόψε, και θα μπορούσα να θυμηθώ αμέτρητες στιγμές, αξέχαστα μέρη, όπου είχαμε απολαύσει το περίφημο Αυγουστιάτικο φεγγάρι..Στην σκιά της ακρόπολης, στα βοτσαλάκια του Μαραθώνα, δίπλα στο κύμα, μέσα στην Αθήνα, στην Κρήτη, την Πελοπόννησο, παντού..

Το αγαπώ το Αυγουστιάτικο φεγγάρι, κι ας με λένε ρομαντική! Μα πιο πολύ αγαπώ το Αυγουστιάτικο φεγγάρι, που ξεπροβάλλει την επομένη της πανσελήνου!Τότε που πολλοί του ξεχνούν, τότε που οι παραλίες είναι λίγο πιο άδειες..τότε το φεγγαράκι βγαίνει κατακόκκινο, τεράστιο και μελαγχολικό, και αποχαιρετά το καλοκαίρι τόσο γλυκά..

Και πάντα οι στίχοι και η ταξιδιάρικη μελωδία αυτού του μοναδικού τραγουδιού, συντροφεύουν το κλείσιμο του καλοκαιριού...



Έχει πανσέληνο απόψε, κι είναι ωραία..

Οίτυλο..

Μαγικό, μοναδικό, απροσδόκητα ξεκούραστο και γαλήνιο..
Στο πανέμορφο ξενοδοχείο "Πέτρα & Φως" που βρίσκεται πάνω από την παραλία του Ν.Οιτύλου, αράζεις στη βεραντούλα σου και έχεις μπροστά στα πόδια σου την πανέμορφη θάλασσα, το άγριο βουνό, και τα γραφικά ψαροχώρια Λιμένι και Τσίπα..Λίγο πιο πάνω, αν κοιτάξεις κατά το βουνό, θα διακρίνεις τα πρώτα σπίτια του παραδοσιακού οικισμού του Οιτύλου, με τα παλιά πέτρια σπιτάκια του να κρέμονται κυριολεκτικά από το βουνό!

Μέρα πρώτη : Υπέροχη!
Καλή συνέχεια :)

August thoughts..

Η' αλλιώς, Αυγουστιάτικες φιλοσοφίες!
Ο καιρός έξω παίζει παιχνίδια, βροχή - ήλιο, κρύο - ζέστη, και η κατάσταση μέσα (στο γραφείο ντε) είναι να μας κλαίνε οι ρέγκες :Ρ Λείπουν ΟΛΟΙ διακοπές, και εγώ που έχω μείνει πίσω (καλά να πάθω :Ρ) τρέχω κ δε φτάνω! ΔΕ ΒΑΡΙΕΣΑΙ, θα γυρίσει κι ο τροχός!! :)
Δε μου είπατε, σας αρέσει το νέο μας λουκ? Δεν είναι καλοκαιρινό, αισιόδοξο? Σαν την ψυχολογία μου κι αυτό! Δεν πτοούμαι, ένα βλέφαρο να ρίξω στην Σαντορίνη μου, και τα προβλήματα διαλύονται :) Χρόνια τώρα έχει αυτή τη μοναδική επίδραση πάνω μου αυτό το νησάκι, και αυτό εύχομαι ΠΟΤΕ να μην αλλάξει :)

Ακούω από το πρωί μουσικούλα, μια ξένη κ μια ελληνική (για να μην χάνω και τα τελευταία χιτς), και με την ευκαιρία θα ήθελα να σχολιάσω ότι το "Καλοκαίρι μου" του Χατζηγιάννη μου σπάει τα νεύρα! Επαναλαμβάνεσαι Μιχαλάκη, και δεν μας αρέσει αυτό!
Σε αντίθεση, άκουσα ένα καινούριο του Καρρά, το "Λόγια Φιλικά", που με κέρδισε από το πρώτο άκουσμα :) Στίχος, μουσική, και η χροιά της φωνής του Βασίλη συνθέτουν ένα ιδιαίτερο κομμάτι :)

Με τα πολλά η ώρα πήγε πάλι 4μμ, κι εγώ ΑΚΟΜΑ δεν έχω ετοιμάσει την procedure που πρέπει να παραδώσω σε λίγες μέρες, ΑΚΟΜΑ δεν έχω τεστάρει κάτι νέα reports, ΑΚΟΜΑ δεν έχω απαντήσει σε κάτι εμαιλ που περιμένουν από το πρωί!
ΚΟΠΕΛΙΑ, κλείσε ραδιόφωνα κ μπλόγκς, διότι δε σε βλέπω να φεύγεις από κει σήμερα!!
Άντε γεια σας, καλό απογευματάκι, και καλές διακοπές στους τυχερούς που ετοιμάζονται να την κάνουν:)

Κίσσες!!
Τ.

Some difficult days..

Μερικές μέρες, είναι δύσκολες! Η ψυχολογία, οι συνθήκες, οι σκέψεις, τα συναισθήματα..όλα μαζί συνωμοτούν για να φέρουν το μαύρο συννεφάκι πάνω από το κεφάλι σου, και να διογκώσουν και το πιο απλό σου πρόβλημα.

Μη δίνεις σημασία, κι αυτές θα περάσουν..

Και την επόμενη μέρα, όπως λέει και η αδερφούλα μου η γλυκιά, το πρόβλημα θα είναι κατά 50% μικρότερο..Κι αν όχι 50%, εγώ σου λέω ένα 10% σίγουρα τό'χεις.Σε κάθε περίπτωση, το αύριο θα σε βοηθήσει να ξεδιαλύνεις τις σκέψεις σου, θα φυσήξει δυνατό αεράκι, και θα πάει το συννεφάκι λίγο πιο κει :)

Μην το βάζεις μόνο κάτω, και μην αφήνεις τα αρνητικά να υπερκαλύπτουν τα θετικά! Σκέψου κάποιον που αγαπάς, κάτι που να σε ηρεμεί, ένα μέρος που θα ήθελες να βρίσκεσαι τώρα, άκου το αγαπημένο σου τραγούδι και να δεις που το χαμόγελο θα επιστρέψει γρήγορα στα χείλη σου! :)

Αφιερωμένο σε σένα, που σήμερα νομίζεις ότι όλος ο κόσμος σου καταρρέει..

Πήραμε φόρα...

Καιρό είχα να σας ζαλίσω με τις φλυαρίες μου, τώρα θα πάρετε μία μαζεμένη δόση πολυλογίας!! :) Φτιάχνει ο καιρός, πετάει ο νους σε διακοπές και σε βόλτες, η μουσικούλα μας κάνει να χορεύουμε στην καρεκλίτσα μας μπροστά στην οθόνη, οπότε κι εγώ λέω να σας μεταφέρω λίγο το κλίμα!! :)

Δε σας τα είπα λοιπόν για το περασμένο μου ΣΚ στην Αθήνα!! Τα χάι λάιτς??
> Η Σαββατιάτικη βόλτα στο σπιτάκι της αδερφούλας μου!!!!
Θα μου πεις, ε σιγά κοπέλα μου πώς κάνεις έτσι! Πού είναι αυτό το σπίτι της αδερφής σου και κάνεις έτσι, στη Μύκονο?Οοοοχι, δεν είναι στη Μύκονο, αλλά το γεγονός ότι είναι το σπίτι της ΑΔΕΡΦΗΣ μου, το κάνει ιδιαίτερο! Τόσα χρόνια μέναμε στο πατρικό μας, πηγαίναμε για καφέ σε καφετέριες ή για βόλτες στα καταστήματα..αλλά αυτή τη φορά, την πήρα τηλέφωνο σπίτι της, και της είπα έτσι αυθόρμητα "Να περάσω για καφεδάκι?"..κι εκείνη πέταξε από τη χαρά της, και μόλις έφτασα με ξενάγησε σε κάθε γωνιά του, μου έδειξε και την πιο μικρή λεπτομέρεια!!...Αχ πόσο μου λείπεις βρε Μπουρμπουλάκι μου...

> Φίλοι, φίλοι, φίλοι...
Ξεκινήσαμε μόνοι, βρεθήκαμε πολλοί από μας στο Κ2 της Βόνταφον, και συνεχίσαμε μαζί, παράλληλα τις πορείες μας. Γίναμε φίλοι, κάναμε ταξίδια, μοιραστήκαμε χαρές και στενοχώριες, αλλαγές και αξέχαστες βραδιές ατελείωτου "χαζοφιλοσοφείν" :) Και σιγά σιγά, αρχίσαμε να ανεβαίνουμε τα σκαλιά της εκκλησίας! Την περασμένη Παρασκευή, σειρά είχε ο Φωτάκης με τη Διώνη! ΝΑ ΖΗΣΕΤΕ παιδιά, πάντα λαμπεροί, πάντα αγαπημένοι!! Εκεί που καθόμασταν στο τραπεζάκι με τον αριθμό 6 αν δεν κάνω λάθος, μας κοίταζα όλους γύρω, την Β. με τον Β., τον Η. με τη Γ., τον Σ. με την Κ. και σκεφτόμουν πώς θα είμαστε σε 5-10 χρόνια, και πάλι όλοι μαζί, ίσως με κουτσούβελα ίσως όχι, αλλά πάντα αγαπημένοι :)

Η Γιουροβίζιον με παρέα, πιτσούλες και γκρίνια στο σπιτάκι του Λιάκου. Καινούριο κι εκείνου το σπιτάκι, και πανέμορφο! Τόσο ζεστό και χαλαρό, σαν τον οικοδεσπότη του! Αράξαμε παρέα όλοι, είδαμε τις γιουροβιζιόν μας, παίξαμε Playstation, αναλύσαμε τα περιεχόμενα της πίτσας και της μακαρονάδας που θα παραγγέλναμε, κι έπειτα κάναμε μία μίνι..πασαρέλα, για να δούμε τι θα φορέσουμε, για να πάμε το βράδυ στο παρτάκι της αγαπημένης κουμπαρούλας μου!..
Μετά από λίγο, αραχτοί όλοι σε ένα πανέμορφο όπεν έρ (open air ντε) κλαμπάκι της παραλιακής..να χορεύουμε, άλλοι με πατερίτσα, άλλοι μεθυσμένοι κι άλλοι κουτσομπολεύοντας το νέο ειδύλλιο που ψήνεται, στους δροσερούς ρυθμούς του καλοκαιριού! ΟΠΑ!..

Φίλοι, που μέσα στην καρδιά σου είναι κάτι παραπάνω από φίλοι..είναι οικογένεια!

Ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όλους..!

Είναι κάτι μεσημέρια στη δουλειά..

..που δυσκολεύεσαι να συγκεντρωθείς, να δουλέψεις, να στείλεις το μέηλ που τόση ώρα είναι σε "draft mode" και περιμένει να πατήσεις εκείνο το κουμπάκι το "Send" για να πάει κι αυτό στη δουλειά του.

Κοιτάς έξω από το παράθυρο, βλέπεις συννεφιά, μουντάδα, γκρίζο ουρανό και κόσμο με μπουφανάκια. Μετά κοιτάς την ημερομηνία, 3 Ιουνίου του 2010. Κοιτάς και την ώρα, λίγο πριν το μεσημεράκι. Καλοκαιράκι κοινώς! Αμ δε, θά'θελες..αυτά μόνο στο Ελλάντα, εδώ στο Ελβετία το καλοκαιράκι είναι Guest Star και εμφανίζεται μόνο επιλεκτικά :) Όσα λεφτά κι αν προσφέρονται να του δώσουν οι Ελβετοί για να το καλοπιάσουν, τίποτα αυτό, ανένδοτο! Δεν τη χωνεύει την Ελβετία λέμε, κάνει παρέα στην αγαπημένη του την Ελλαδίτσα, εκείνη την "κακομοίρα του νοτιά" όπως την αντιμετωπίζουν εδώ στας κεντρικάς Ευρώπας, μπας και της φτιάξει λίγο τη διάθεση με τα τόσα προβλήματα που έχει κι εκείνη!..

Το περασμένο Σαββατοκύριακο είμασταν στην Αθήνα, για το γάμο δυο φίλων μας! Με κάθε ευκαιρία βγάζουμε ένα εισιτήριο, και παίρνουμε το δρόμο για κάτω, για να δούμε όλους όσους αγαπάμε, και δεν έχουμε κοντά μας. Μπορεί να είμαι ήδη 2 χρόνια + στη Ζυρίχη, αλλά το σπίτι μου, αυτό το συναίσθημα του τόπου και των ανθρώπων που σε αγκαλιάζουν όπως είσαι, είναι εκεί.. Μπορεί τα προβλήματα να πληθαίνουν, η οικονομία να πηγαίνει κατά διαόλου και η βενζίνη να καταναλώνεται πιο γρήγορα κι από ένα ποτήρι νερό όταν διψάς, αλλά και πάλι οι άνθρωποι δεν το βάζουν κάτω. Βρίζουν, φωνάζουν, διαμαρτύρονται, αλλά στο τέλος τα βγάζουν πέρα! Μεσογειακό ταμπεραμέντο το θεωρούνε κάποιοι, τρόπος επιβίωσης λέω εγώ.

Αρχίσαμε και την αντίστροφη μέτρηση...3 βδομάδες έμειναν για τον παράδεισο, και δε βλέπω την ώρα!!!

Καλό καλοκαιράκι να έχουμε καλέ, κι εσείς εκεί που το ζείτε, κι εμείς εδώ που ακόμα το προσμένουμε :)

28, 29..

Αριθμοί..Σύμβολα, συμβολισμοί, επέτειοι, γιορτές, μέρες, μήνες, χρόνια, στιγμές, αναμνήσεις!
Σαν σήμερα, πριν από 29 χρόνια, ένα πάρα πολύ αγαπημένο πρόσωπο έφευγε από τη ζωή, σκορπώντας τη θλίψη στην οικογένειά μου, σε όσους τον γνώριζαν και ήξεραν πόσο σημαντικός, αξιαγάπητος, καλός και ξεχωριστός άνθρωπος ήτανε..Έφυγε, και άφησε πίσω του πόνο, ραγισμένες καρδιές, λησμονιά, και ένα τεράστιο ΓΙΑΤΙ..

Σαν σήμερα, πριν από 28 χρόνια, άνοιξα τα μάτια μου και αντίκρισα τον κόσμο!Την ίδια μέρα και ώρα, που ένα χρόνο νωρίτερα ο παππούς μου μετακόμισε στη γειτονιά των αγγέλων. Και κάθε που το ρολόι του χρόνου φτάνει στις 25 Φλεβάρη, ανατριχιάζω στη σκέψη, και κρυφοχαμογελάω!Διότι Κάποιος εκεί πάνω έκανε τα μαγικά του, και αποφάσισε να γεμίσει τις ραγισμένες καρδιές και πάλι με αγάπη, με παιδικά χαμόγελα, με ΖΩΗ!

Να με χαίρεστε καλέ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

28 ετών λοιπόν!
Περπατώντας ακόμη τη λεωφόρο των twenties, και πλησιάζοντας ολοένα και περισσότερο τη διασταύρωση με τη "Λεωφόρο των πρώτων -άντα!", αισθάνομαι ευτυχισμένη, γεμάτη, μικρή κ τριανταφυλλένια!!! Έεετσι!! Διότι όσο το μυαλό μου επιμένει να σκέφτεται σαν ώριμου ανθρώπου, η καρδιά μου παραμένει νέα, αυθόρμητη και γεμάτη παιδικό ενθουσιασμό!

ΧΡΟΝΙΑ ΜΟΥ ΠΟΛΛΑ!!!! :) :) :)

Πάει καιρός!!..

Καλησπέρα!
Πάει καιρός που έχω να τριγυρίσω στα λημέρια της Σαντονίνης μου, αλλά νά'μαι και πάλι εδώ, να σας εύχομαι ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ (έστω και καθυστερημένα), γεμάτη υγεία και αγάπη! Όσο περισσότερη αγάπη γίνεται!!!
Το περασμένο ΣΚ μας βρήκε στο ονειρεμένο Zermatt, ένα ονερικό χωριό χωμένο μέσα στις Άλπεις. Χωρίς αμάξια (στο χωριό μπορείς να πας μόνο με τρένο, τουτού γιοκ!), με κάτι γλυκύτατα ηλεκτροκίνητα αμαξάκια να τριγυρνάνε μέσα στην πόλη, το Ζερμάτ ήτανε εύκολα το πιο όμορφο winter resort που έχω επισκεφθεί ποτέ μου!!! Με το περήφανο και μεγαλοπρεπές Matterhorn να στέκεται πάνω από το χωριό, σαν ήρεμος φύλακας, με τα πανύψηλα βουνά γύρω τριγύρω, με το ονειρικό Gornergrat Bahn που σε παίρνει από το χωριό (στα 1600μ υψόμετρο) και σε πάει, μέσα από μία πραγματικά breathtaking διαδρομή, στα 3100 μ, στο Gornergrat!Από εκεί πάνω, αν είσαι τυχερός και έχεις καλή μέρα, μπορείς να δεις δεκάδες κορυφές των Άλπεων, όλες πάνω από 4χλμ!!!
Το οξυγόνο εκεί πάνω είναι σαφώς λιγότερο απ'ότι είναι στο χωριό, γι'αυτό έχε το νου σου, αν ανέβεις κι εσύ εκεί ψηλά! Αν είσαι πολύ θαρραλέος,να πάρεις και το άλλο λιφτ, που σε πάει πάνω στον παγετώνα, στα 3800μ!!!!! Εμείς τους παγετώνες τους είδαμε κι από το Gornergrat,οπότε το προτείνω ανεπιφύλακτα!!!
Ααα...το καλύτερο δε σου είπα! Στο κατέβασμα, κατεβήκαμε για 2χλμ περίπου με ΕΛΚΗΘΡΟ!! Ναι ναι, αυτό που κάθεσαι πάνω του, παίρνεις φόρα κατηφόρα, και όπου σε βγάλει ο δρόμος! ΤΕΛΕΙΟ, φοβερή και ξεκαρδιστική εμπειρία!!

Αν θέλεις περισσότερες πληροφορίες για την περιοχή, στείλε μου μηνυματάκι να σου πω χιντς:) Τώρα σε αφήνω, διότι σε λίγο πετάει το αεροπλάνο μου λέμε...Κλείνω κι έρχομαι, έρχομαι φτάνω, στην Αθήνα μου τη γλυκιά!!

Φιλιάαα!!!!

Iphoning

Πρώτο ποστακι από το iPhone μου!!!!

- Posted using BlogPress from my iPhone

HOME..

Καλημέρα φίλοι μου καλοί! Δυό μερούλες πριν την αλλαγή του χρόνου, κι εγώ βρίσκομαι για μία ακόμη φορά στο ελβετικό μου γραφειάκι και το παίζω ότι δουλεύω. Άδειο το γραφείο σήμερα, σχεδόν όλοι έχουν άδεια! Οπότε κι εγώ βρήκα χρόνο να αποχαιρετήσω το χρόνο και μέσα από το μπλογκάκι μου!
Μετά από μια βδομαδούλα και κάτι ψιλά στην Αθηνούλα μας, μαζί με τους αγαπημένους μας, συγγενείς και φίλους, επιστρέψαμε και πάλι στα Ελβετικά εδάφη. Και κάπου εκεί στο αεροπλάνο, στη διαδρομή μεταξύ Ελλάδας και Ελβετίας, μου δημιουργήθηκε το ερώτημα..
Πάω σπίτι μου? Ή φεύγω από αυτό?

Λένε ότι το σπίτι σου είναι, όπου βρίσκεται η καρδιά σου. Τί γίνεται όμως όταν η καρδιά σου είναι μοιρασμένη στα δυό? Τότε διπλασιάζεται και ο αριθμός των σπιτιών σου?
Διότι κάπως έτσι αισθάνομαι κι εγώ..Μισή εδώ, μισή εκεί..
Μισή στην Ελβετία, δίπλα στην αγάπη μου, στο σπιτάκι μας που με τόση αγάπη και πικοφροντίδα έχουμε φτιάξει, στη ζωή που έχουμε χτίσει εδώ..
Μισή στην Ελλάδα, δίπλα σε όλους εσάς τους αγαπημένους μου, γονείς, αδερφάκια, φίλους, που μου θυμίζουν ποιά είμαι και πού ανήκω..

Και κάπως έτσι, βρισκόμαστε στη μέση!Και εγώ, και ο Πίκης..
Ας είναι, κάτι μαθαίνουμε κι από αυτό! Και βρίσκουμε καλύτερα τον εαυτό μας μέσα από αυτά τα συναισθήματα :)

Αλλαγή της χρονιάς λοιπόν..Και ένα σωρό νέα όνειρα, νέες ευχούλες και στόχοι θα μαζευτούν και πάλι, και θα προσπαθήσουν να βρουν το δρόμο τους στο νέο χρόνο! Να βρουν τον τρόπο αν πραγματοποιηθούν, και να κάνουν τη ζωή μας πιο ωραία..
Εύχομαι σε όλους μας λοιπόν ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ, γεμάτη αγάπη, όνειρα, ταξίδια, υγεία και δημιουργικότητα!!!! Και μην ξεχνάτε να βάζετε ψηλά τον πήχη, και να κυνηγάτε τα όνειρά σας! Μόνο έτσι αξίζει το παιχνίδι που λέγεται ζωή ;)

ΠΟΛΛΑ ΦΙΛΙΑ!! :)
Τζοπιτούλα Σπαν. :)

Παρασκευήηηηη!!!

Καλημέεεερα!!! Και τι καλή μέρα σήμερα, ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ!!! Η πιο τέλεια, promising και ξεκούραστη μέρα της εβδομάδας!

Αν κάθεσαι τώρα εκεί μπροστά στο γραφειάκι σου και κάνεις κλικ κλικ μέχρι να περάσει το 8άωρο και να έρθει το απογευματάκι,να σου θυμίσω να ισιώσεις την πλάτη σου! Γρήγορα ντε, όρθια η πλάτη! Διάβασα κάπου ένα άρθρο ότι αυτό βελτιώνει λέει την αυτοπεποίθησή σου, και αν με ρωτήσεις, νομίζω ότι έχει δίκιο! Άσε που είναι καλό και για την πλάτη σου!



Και τώρα λοιπόν που σου ανέβασα λίγο την αυτοπεποίθηση, ας πάμε στο θέμα της ημέρας! Το οποίο δεν είναι συγκεκριμένο, πιο πολύ ένα μπλα μπλα είναι για τα όσα συμβαίνουν εδώ τον τελευταίο καιρό! Ακούω που λες Sfera και όπως λέει και το διαφημιστικό, ΑΝΕΒΑΙΝΩ! Διότι τη μία βάζει το υπέροχο dance track των ημερών το "Μια γυναίκα όλα τα μπορεί", μετά βάζει "Και σε θέλωωωω!" του Σάκη μας, έ τί άλλο να χρειάζεται ένα κοριτσάκι σαν κι εμένα για να ανέβει Παρασκευιάτικο! Αύριο έχουμε παρτάκι τρομερό και φοβερό, με διοργανώτρια την Πετρού, και φοβερό τίτλο "It's all Greek to me!"..Καλόόόό!!

Αλλά το καλύτερο? Αύριο έρχονται τα Φουλοσπανουδάκια!!! Για 9 μερούλες γεμάτες κέφι, βόλτες και Χριστουγεννιάτικες γευσούλες! Με το καλό να μας έρθετε καλέ!! :) :)
Και καλό μας Σαββατοκύριακο!!!! :) :) :)

Παραμονές χειμώνα..

Τελευταίες μέρες του φθινοπώρου!Μη ρωτάς πώς πέρασε κι αυτό έτσι γρήγορα, διότι δεν ξέρω τί να σου απαντήσω!Πότε είχα κάνει ποστάκι πριν λίγο καιρό αποχαιρετώντας το καλοκαίρι, πότε πέρασε κ το φθινόπωρο? Νεράκι ο χρόνος, που τρέχει γρήγορα, να φτάσει στον τελικό του προορισμό μια ώρα νωρίτερα..
Επίσης, μη ρωτάς ποιός είναι ο τελικός προορισμός, τόσο για το νεράκι, όσο και για το χρόνο! Νόμποντι νόους που σου λέω, απλώς ακολουθούμε το ρέμα κι όπου μας βγάλει :)

Φιλοσοφίας, τέλος! Και πάμε στα αναγνωριστικά..είναι βράδυ Τρίτης, 17ης Νοέμβρη! Εθνική εορτή σήμερα στην πατρίδα μου, χρόνια πολλά, και ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όλους εκείνους τους φοιτητές που δώσανε τη ζωή τους για ένα καλύτερο αύριο..
Ένα αύριο, που εμείς, εσείς, όλοι μας τέλος πάντων, φροντίσαμε να κάνουμε σαν τα μούτρα μας : Τρισάθλιο!Αλλά όχι, δεεεεν θα συνεχίσουμε τη γκρίνια του προηγούμενου ποστακίου!Αμαρτία είναι, ένα facebook, δυό μπλόγκς και ένα twitter να χαζέψεις, και η απελπισία θα γίνει μέσα σε μερικά δευτερόλεπτα η καλύτερή σου φίλη!

Για να βρίσκεσαι στις σελιδούλες μου, μάλλον δεν ήρθες ψάχνοντας ένα σχόλιο για την πολιτική επικαιρότητα, σωστός? Ήρθες για να δεις "πού χάθηκε αυτή η ψυχή?", και σε αυτή σου την απορία θα απαντήσω με 2 λεξούλες και ένα άρθρο: "ΞΕΝΟΔΟΧΕΙΟ τα ΠΙΚΑΚΙΑ"!
Εδώ και 2 βδομαδούλες έχουμε κοντά μας αγαπημένους καλεσμένους, που έρχονται για να αφήσουν λίγη από την αγάπη τους εδώ, να γεμίσουν το στικάκι της φωτογραφικής μας με φωτογραφίες τους, και φυσικά φεύγοντας να αφήσουν το καθιερωμένο - πλέον - ραβασάκι τους στην σιδερένια κάσα της πόρτας του πικοguestroom! :)

Τη σεζόν άνοιξε το νέο ζευγαράκι της παρέας μας : τα Κατερινοσπιρούνια!! Η' αλλιώς, το bachelor ζευγαράκι μας!! Πιο ευτυχισμένοι, πιο λαμπεροί και πιο ερωτευμένοι από ποτέ! Πάντα έτσι να είστε παιδάκια, και ανυπομονούμε να μας ξανάρθετε!!! Είστε και αγαπημένοι φίλοι, και φοβερή παρεούλα, και πολύ χαίρομαι που βρέθηκε ο ένας στο δρόμο του άλλου, διότι μαζί είστε φοβερό δίδυμο!!!

Μετά από ένα flashbacking weekend στο Μόναχο τις αρχές του Νοέμβρη με την πολυαγαπημένη μου Μπουρμπουλίτσα και τον Σταυρούκο μας, υποδεχτήκαμε το Λιάκο με τη Γιάννα! Φτου φτου τα παιδιά, χάρηκα τόοοσο πολύ που τα είδα τόσο ευτυχισμένα και in love!! Πάντα τέτοια!!Λίγο καθήσατε όμως βρε παιδάκια, πολύ λίγο..3 βραδάκια μόνο! Παρακαλώ πολύ το συντομότερο δυνατό να μας ξανάρθετε, και μην ανησυχείς Γιαννούκα μου, δεν θα τον στείλουμε τον Λιάκο σε μυστικές συνεντεύξεις εν αγνοία σου! Λες να μπορεί να είναι ευτυχισμένος, όταν θα είναι μακριά σου? I don't think so ;)

Μετά την ολιγοήμερη παραμονή των "Μποκολακίων" (χιχιχι!), τη σκυτάλη πήρε το ξαδερφάκι του Πίκου με την κοπέλα του! Φοιτητόπουλα και τα δυό, με απίστευτη ενέργεια! Αχ, θέλω κι εγώ να ξαναγίνω φοιτήτρια σας λέω! :Ρ Τα παιδάκια θα καθήσουν μέχρι αύριο με το καλό, και μετά θα δώσουν για τελευταία φορά, ενδεχομένως, φέτος τη σκυτάλη στα αγαπημένα μας φουλοσπανουδάκια! Γονείς και πεθερικούλια ξαναχτυπάνε, για 10 αξέχαστες μέρες, εκδρομές, και βόλτες στους Χριστουγεννιάτικους -πλέον- δρόμους της πόλης μας!

ΓΕΜΑΤΗ λοιπόν και φέτος η χρονιά! Γεμάτη από αγαπημένα πρόσωπα, από αξέχαστες στιγμές, και αναμνήσεις μοναδικές..ήταν "more than beautiful" που τραγουδάει τώρα και ο Χατζηjohn στο ραδιόφωνο :)
Και κάπως έτσι, παραμονές χειμώνα, ανεβάζουμε λίγο πιο ψηλά το φερμουάρ του μπουφάν μας, φοράμε τα γαντάκια μας, κρύβουμε ένα σκουφάκι μέσα στην τσάντα μας, και βγάζουμε τα πουλοβεράκια μας από τη ντουλάπα!
Καλό υπόλοιπο της χρονιάς να έχουμε..λίγο έμεινε, λίγο αλλά μοναδικό! :)
Make the most of it!

Γκρίνια, γκρίνια, γκρίνια..

Τώρα τελευταία ξεπηδάει από κάθε γωνιά. Επηρεάζει ανθρώπους γύρω μου σαν γρίπη, από τη μιά στιγμή στην άλλη οι πιο θετικοί και αισιόδοξοι άνθρωποι κατσουφιάζουν, γίνονται κακοί, και δεν τους παίρνεις ούτε κουβέντα..

Γιατί?
Η απάντηση, κοινός παρονομαστής : Δεν είναι ικανοποιημένοι από τη ζωή τους.

Άλλος με τη δουλειά του,άλλος με το σώμα του, άλλος με τους ανθρώπους του, άλλος με τα δικά του. Κι αυτό το αίσθημα ανικανοποίησης να μεγαλώνει κάθε μέρα, και να μετατρέπεται σιγά σιγά σε μιζέρια, σε συνήθεια, σε μία ψυχοφθόρα βαρεμάρα.

Τον τελευταίο καιρό, μιλάω όλο και περισσότερο με ανθρώπους, με φίλους μου αλλά και με άγνωστους, που απλώς συνειδητοποιούν ότι κάτι, δεν τους πάει καλά! Για τους περισσότερους από αυτούς (ή καλύτερα να πω, για εμάς!), το πρόβλημα είναι η Δουλειά!

Ξυπνάς το πρωί με μία μουτσούνα ως το πάτωμα..ΔΕ ΘΕΛΕΙΣ να πας στη δουλειά, δε σου κάνει απολύτως καμία διάθεση, τη θεωρείς εντελώς βαρετή και χρονοβόρα. Άσε που πρέπει να θρονιάζεσαι εκεί μέχρι τις 6 το απόγευμα..Πάει η μέρα σου μετά, πού διάθεση για βόλτες μετά τις 6, όταν έχει φάει ένα γεμάτο 9-10άωρο γκρίνιας και κακοκεφιάς στο γραφείο?

Η αδερφοκουμπαρούλα μου, η Γιάννα..το ψάχνει εναλλακτικά, να ξεφύγει από τη Λογιστική και να ασχοληθεί με τη ζωγραφική!

Η φιλενάδα μου η Πετρού, της την έχει δώσει απίστευτα η έλλειψη δημιουργικότητας στο γραφείο, και ψάχνει επιμελώς το "Element" της (μακάρι να το βρει, να μας δείξει κι εμάς τον τρόπο!!)

Η αδερφούλα μου η Μπούρμπου, γυρνάει κάθε τόσο σπίτι γκρινιάζοντας, και σκέφτεται με τις ώρες τί θα μπορούσε να κάνει, για να ξεφύγει από την τράπεζα και να ασχοληθεί με κάτι δικό της. Δυο-Τρεις άλλοι γνωστοί μου, μιά από τα ίδια!! Βαρεμάρα στο τετράγωνο, πλήξη, απόλυτη έλλειψη κίνητρου ή ενδιαφέροντος στη δουλειά τους.

Μέσα σε όλους, κι εγώ! Που μην ακούσω για αλλαγή, και πετάω τη σκούφια μου! Πήρα και ένα βιβλίο φιλοσοφημένο, "When everything changes, change everything!" λέγεται, μπας και βγάλω άκρη..Μπαρουφίτσες λέει μέχρι στιγμής το βιβλίο, μάλλον θα πρέπει να το ανταλλάξω με το Ελεμεντ της Πετρού, που φαίνεται πιο αποτελεσματικό :)

Θα αναρωτιέσαι τώρα κι εσύ κακόμοιρε αναγνώστη, "αυτή η κοπέλα δεν πάει καλά, όλο αλλαγές θέλει στη ζωή της!"..Μα το ξέρεις! Κάθε 2 χρόνια με πιάνει, πάλι τα ίδια θα λέμε? Εγώ φταίω βρε παιδιά που κάθομαι τώρα στο γραφείο, και ότι βλέπω γύρω μου με κάνει να πλήττω? Μου σκοτώνει τη φαντασία!!!! Γκρι παντού, γκρι στα γραφεία, γκρι στους τοίχους...Σιχαμένο χρώμα το γκρι! Δεν έχει χαρακτήρα λέμε..Ούτε άσπρο, ούτε μαύρο! Εκεί, κάπου στη μέση, γκρι..

Με αυτά κι αυτά, πήγα κι έπιασα τον προϊστάμενο τις προάλλες, και του τα είπα ξεκάθαρα : Βαρέθηκα, θέλω άλλο πρότζεκτ! Θέλω να γυρίσω στο ΒΙ, μπας και βρω τη χαμένη μου όρεξη καλέ! Διότι το CRM Application Support είναι κάτι παραπάνω από ανιαρό σας λεώ!
Οπότε, ελπίζω και πάλι, σε κάτι καινούργιο από τις αρχές του χρόνου!
Άντε να δούμε!

Καιιιιι.....μέχρι τότε, για όλους εσάς που δεν ξέρετε πώς να την παλέψετε με την καθημερινότητα του γραφείου :

Το απόλυτο αντίδοτο στη Γκρίνια : ΔΙΑΚΟΠΟΠλάνινγκ!!!

Ξεκινάμε, με όνειρα μεγάλα για τη νέα χρονιά που ήδη μας κλείνει πονηρά το μάτι, εκεί από το τέλος του επόμενου μήνα!
Πολλά φιλιά!!!! :)