Κι όμως είμαι ακόμα εδώ..

Με χάσατε, σας έχασα, αλλά υπόσχομαι να (προσπαθήσω να) γυρίσω στο εξής και πάλι δριμύτερη, πίσω στα μπλογκένια μου κατατόπια! Είναι που λίγο το facebook, λίγο τα εμαιλ, τα ξεχάσαμε τα μπλογκάκια μας.Υπάρχουν όμως στιγμές, να σαν τούτην εδώ, που αναμοχλεύεις το παρελθόν, ψάχνεις κάτι σε ένα παλιό email account, και πέφτεις πάνω σε αγαπημένα εμαιλ, από πρόσωπα που για τον α' ή τον β' λόγο δεν είναι πια στη ζωή σου..

Έτσι λοιπόν, επέστρεψα στην μπλογκόσφαιρα και πάλι! Αραχτή στον καναπέ του σπιτιού μου, με χιόνι και μποοολικο κρύο έξω, και την μεγαλύτερη αγάπη μέσα :) Την κορούλα μου, που σε λίγες μέρες θα γίνει 3 μηνών, και κάθε μέρα που προστίθεται πάνω της, την κάνει και πιο όμορφη, πιο σοφή, πιο ξύπνια, πιο χαμογελαστή..πιο απ'όλα ένα πράγμα βρε παιδί μου :) Και όσο κι αν γκρινιάζω τις τελευταίες μέρες ότι δεν αντέχω άλλο κλεισμένη μέσα στο σπίτι (μιας και με τα κρύα αυτά, δεν τολμώ να ξεμυτίσω με την μικρούλα από εδώ μέσα), κάθε φορά που με κοιτά, μου χαμογελά με όλο της το πρόσωπο, ΛΙΩΝΩ!! Υπάρχει μεγαλύτερη αγάπη? δε νομίζω..

Στα νέα μου τώρα..πάνε κάτι μήνες, 4 για την ακρίβεια, που σταμάτησα να εργάζομαι..και η δουλειά, η τράπεζα, τα SQL Scripts, τα πήγαινέλα με το λεωφορείο..όλα μου φαίνονται τόσο μακρινά:) Οι περασμένοι μήνες κύλησαν σα νεράκι, για πότε πέρασαν, δεν το κατάλαβα. Η μικρούλα μας γεννήθηκε νωρίς νωρίς ένα πρωινό του Νοέμβρη, παρουσία του μπαμπά της, που έλιωσε από τη χαρά του μόλις την αντίκρυσε. Οι γονείς μου ήταν εδώ, περήφανοι παππούδες, για να μας βοηθήσουν από την 1η στιγμή!Το μπουρμπουλάκι μου, ή αλλιώς η θεία/νονά όπως της αρέσει να αποκαλείται, κατέφθασε μερικές μέρες αργότερα να δει την κούκλα μας, το ίδιο και τα πεθερικουλια μου! Όλοι μαζεμένοι στο σπιτάκι μας, να χαζεύουμε με τις ώρες ακόμη και την παραμικρή γκριμάτσα της μικρούλας..

Μόλις η μικρή μας μεγάλωσε λίγο, τη φορτώσαμε στο αεροπλάνο,και επιστρέψαμε σπίτι μας! Ελλαδίτσα για Χριστούγεννα, έχετε καλύτερο? Κρίση ξε-κρίση, εγώ αυτόν τον τόπο τον λατρεύω, όσο κανέναν άλλο..εδώ ανήκω, κι ας μου λένε για όλα τα στραβά και τα ανάποδα..

Τα τελευταία 4 χρόνια, με τυραννάει μια ερώτηση κάθε φορά που ετοιμάζομαι για ταξίδι.Πού είναι το σπίτι μου? Έχω τις εξής πιθανές απαντήσεις..
> Home is where your heart is
Ναι μεν, τι γίνεται όμως αν η καρδιά σου ανήκει σε 2 μέρη? λέω εγώ..
> Home is where your love is
Tωρα δέσαμε..Τόση αγάπη χωράει η καρδιά, πώς μπορεί να την χαρίσει ΟΛΗ σε ένα πρόσωπο? Αγαπώ την κούκλα μου,τον Πίκο μου, την οικογένειά μου, τους φίλους μου.Πού είναι το σπίτι μου δε μου λέτε όμως..
Μετά το τελευταίο μας ταξίδι στην Ελλάδα με την κουκλίτσα μου, αποφάσισα ότι πιο πολύ μου ταιριάζει ο ακόλουθος ορισμός του σπιτιου ΜΟΥ..
> Home is where you belong!
Εκεί που ανήκεις, που αισθάνεσαι ότι είσαι ευπρόσδεκτος κάθε στιγμή, που αισθάνεσαι ότι αναπνέεις πιο εύκολα, επικοινωνείς πιο εύκολα, ανοίγεις τα μάτια σου το πρωί και αισθάνεσαι πλήρης..

Και το δικό μου σπίτι, είναι η Ελλάδα!
Μαζί με την κούκλα μου, τον Πίκο μου, τον ήλιο, τη θάλασσα..
Μακάρι σύντομα της ζωής το μονοπάτι,να μας οδηγήσει κατά κει :) Διότι πολύ μου λείπει η Ελλαδίτσα, κυρίως τώρα, σε αυτή τη φάση της ζωής μου.

Καλώς με ξαναβρήκατε, καλώς σας ξαναβρήκα λοιπόν! Να έχουμε μια υπέροχη χρονιά, να μην έρθει το τέλος του κόσμου, να χαμογελάμε όλοι οσο περισσότερο γίνεται,και να έχουμε την υγειά μας! :)

Φιλιά πολλάαααα,
Τ.